Πέμπτη

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ: ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ !!!!


Οι υποψήφιοι του κόμματος των Βασιλοφρόνων "Εθνική Ελπίδα":

1) Εύη Παρασίδου: Επικράτεια,

2) Γεώργιος Παπαδόπουλος (Πρόεδρος): Πέλλα,
3) Μιχαήλ Μαυρίδης: Πέλλα,
4) Κυριάκος Μαχαιρίδης: Πέλλα,
5) Ευάγγελος Μπαγιάτης: Πέλλα,
6) Κων/νος Μητσιάρας: Χαλκιδική,
7) Εμμανουήλ Κουριδάκης: Ρέθυμνο,
8) Βασίλειος Καραγιάννης: Καβάλα,
9) Νικόλαος Σταυράκης: Μεσσηνία,
10) Πέτρος Ξανθόπουλος: Κοζάνη,
11) Στυλλιανός Δανδουλάκης: Χανιά,
12) Πέλκας Χρήστος: Δωδεκάνησο,
13) Μαρία Παπαδοπούλου: Ηράκλειο.

ΠΟΙΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 17ΗΣ ΟΙΥΝΙΟΥ

Συγκεκριμένα δήλωσαν συμμετοχή: 

1) Νέα Δημοκρατία (Α. Σαμαράς),
2) ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (Αλ. Τσίπρας),
3) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) (Ευ. Βενιζέλος),
4) Ανεξάρτητοι Ελληνες (Π. Καμμένος),
5) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Αλ. Παπαρήγα),
6) Δημοκρατική Αριστερά (Φ. Κουβέλης),
7) Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος),
8) Ανεξάρτητη Ανανεωτική Αριστερά, Ανανεωτική Δεξιά, Ανανεωτικό ΠΑΣΟΚ, Ανανεωτική Νέα Δημοκρατία, Οχι στον Πόλεμο Κόμμα Επιχείρηση Χαρίζω Οικόπεδα Χαρίζω Χρέη Σώζω Ζωές Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος ΠΑΕΚΕ (Μ. Τζαλαζίδης), 
9) Λευκό (Κων. Ντάλιος), 
10) ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (21μελής Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή), 
11) ΚΕΑΝ Κίνημα Εθνικής Αντίστασης (Ιπποκράτης Σαββούρας), 
12) ΕΛΚΣΙ Ελληνικό Λευκό Κίνημα Σημερινής Ιδεολογίας (Ελ. Δανιηλίδης), 
13) Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια (Μιχ. Ηλιάδης), 
14) ΠΑΜΕ στο ΓΕΣΕΕΠ (Θεοδ. Κυραγιάννης), 
15) Κίνημα Δεν Πληρώνω (Βασ. Παπαδόπουλος, 
16) Ενωση Κεντρώων (Βασ. Λεβέντης), 
17) Παναθηναϊκό Κίνημα (ΠΑΝΚΙ) (Γ. Μπέτσικος), 
18) Κόμμα Φιλελευθέρων (Εμμ. Καλλιγιάννης), 
19) Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (Διοικ. Επιτροπή πρ. Ραφ. – Ανδρ. Παππάς), 
20) Οικολόγοι Πράσινοι (6μελής εκτελεστική επιτροπή), 
21) Εθνική Ελπίδα (Γ. Παπαδόπουλος)
22) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑΟΣ) (Γ. Καρατζαφέρης), 
23) Ελλην.Ε.Σ. (Ελλήνων Ελευθέρων Συνένωση) (Δ. Μιχάκης), 
24) Δημοβούλιο Πολιτών – Ελληνική Συμπολιτεία με (Αμεση) Δημοκρατία στην Πράξη (Γ. Κόκκας) (συνδυασμός ανεξάρτητων υποψηφίων), 
25) Δημιουργία, ξανά! (συνασπισμός των κομμάτων Δημιουργία, Ξανά, Δράση και Φιλελεύθερη Συμμαχία) (Γλ.-Αβ. Τζήμερος – Σ. Μάνος – Γρ. Βαλλιανάτος), 
26) ΚΚΕ (μ-λ) – Μ-Λ ΚΚΕ – Εκλογική Συνεργασία (συνασπισμός) (4μελής διοικούσα επιτροπή), 27) Τυραννομάχοι (Αθ. Δασκαλόπουλος) (μεμονωμένος υποψήφιος), 
28) Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (μεμονωμένος υποψήφιος) (Νικ. Κολίτσης) και 
29) Νέο Κόμμα Σωτηρίας Χριστιανική Δημοκρατία (Αλκ. Στοΐλης).

Γ Καρατζαφερης στο ΣΚΑΙ!!!

Γ Καρατζαφερης στο Εχτρα

Τετάρτη

Σου βιάζουν την κόρη! ε…και;


 

Σου βιάζουν την κόρη!….ε, και;

Μα, δεν καταλαβαίνετε τι σας λέω; Αυτή τη στιγμή μου βιάζουν την δωδεκάχρονη κόρη μου στο δωμάτιο. Έκαναν το σπίτι άνω κάτω, έκλεψαν τα πάντα και τώρα μου βιάζουν και το παιδί μου. Κι εσείς μου λέτε, «ε, και»;
Ε, ναι, τι άλλο να σας πω;

«Μα»…

Τι μα και ξεμά ρε φίλε; Πάρε την καραμπίνα και βοήθησέ την.

Μα δεν έχω καραμπίνα. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος. Δεν είμαι μιλιταριστής.

Συγχαρητήρια. Και που είσαι τώρα;

Κρυμμένος στη σοφίτα.

Άλλα μέλη της οικογένειας;

Η γυναίκα μου είναι κρυμμένη στο υπόγειο.

Ε, κάνε υπομονή. Θα φτάσουν και στο υπόγειο.

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Εδώ κινδυνεύουμε.

Ακριβώς.

Και δε θα κάνετε κάτι; Γείτονες είστε.

Ακριβώς. Δέκα σπίτια είμαστε όλοι κι όλοι εδώ πάνω στα βουνά. Και τον προηγούμενο μήνα είχαν εισβάλλει στο γείτονά σας, έτσι;

Μάλιστα.

Τον βοηθήσατε;

Μα…ήταν ένοπλη εισβολή…έπεφταν σφαίρες…τι θα έκανα; Πως θα τα έβγαζα πέρα; Ειδοποίησα την αστυνομία. Τι άλλο να έκανα;

Σωστά. Γι’ αυτό και δεν είχατε συμμετάσχει ούτε πριν ούτε μετά στις συζητήσεις των γειτόνων σας για μέτρα αυτοπροστασίας. Είστε προοδευτικός άνθρωπος, που απεχθάνεστε τέτοιες καταστάσεις. Έτσι δεν μας είχατε πει;

Μα, η ίδια η Πολιτεία δεν το επιθυμεί κάτι τέτοιο. Το απαγορεύει. Είμαστε ευνομούμενοι πολίτες, το ξεχάσατε; Δεν επιτρέπεται να μετατρεπόμαστε σε αγρίμια.

Σωστά. Οπότε αφού δεν μπορείτε να κάνετε κάτι χαλαρώστε και απολαύστε το.

Μα…

Επίσης μπορείτε ως ευνομούμενος Πολίτης να καλέσετε την Πολιτεία να «σπεύσει». Το ίδιο θα κάνω και εγώ. Θα ειδοποιήσω την Αστυνομία.

Μα τους ειδοποίησα κι εγώ αυτούς….αλλά αυτοί θα κάνουν δέκα χρόνια να έρθουν…είμαστε άκρως απομονωμένοι εδώ που κατοικούμε και μόλις πέντε αστυνομικοί έχουν να εποπτεύσουν μια τεράστια περιοχή. Ακόμη κι αν υπάρχουν ελεύθεροι 2-3 αστυνομικοί, μόνον για να φτάσουν εδώ πάνω θέλουν τρία τέταρτα.

Ναι, αλλά αυτή είναι η νόμιμη οδός αγαπητέ. Έτσι δεν είπατε;

Ναι, αλλά η οικογένειά μου τώρα κινδυνεύει. Όχι αύριο.

Ακριβώς, τα ίδια σας λέγαμε και πριν την συνάντηση των γειτόνων, που αρνηθήκατε να έρθετε και να συμμετάσχετε. Όπως ακριβώς κινδύνευσε και η οικογένεια του γείτονά σας πριν έναν μήνα όταν εσείς αρνηθήκατε να τον βοηθήσετε ενώ πήγαν άλλοι πέντε γείτονες με τις καραμπίνες και τους απασχόλησαν με βολές στον αέρα μέχρι να έρθει η αστυνομία και να αναλάβει. Με αποτέλεσμα σήμερα και οι πέντε να βρίσκονται υπόδικοι επειδή έσπευσαν να βοηθήσουν με προσωπικό κίνδυνο κατά της ζωής τους κι εν γνώσει τους ότι κατόπιν θα είχαν και μπερδέματα με την Δικαιοσύνη. Αφού εσείς δεν τρέξατε όταν σας είχαν ανάγκη, τώρα ποιος νομίζετε ότι θα δεχτεί να διακινδυνεύσει για σας; Κι όταν οι μισοί μάλιστα είναι ήδη υπόδικοι….

Μα δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να γίνει κάτι.

Βεβαίως και μπορείτε. Να κατεβείτε από τη σοφίτα, να πάτε στο πλησιέστερο σπίτι και να δανειστείτε την καραμπίνα του γείτονά σας. Αυτό δεν νομίζω κανείς να σας το αρνηθεί.

Μα…είναι ψηλά η σοφίτα…πως θα κατέβω μέσα στη νύχτα; Δεν είμαι εκπαιδευμένος….Άσε που μπορεί να με ακούσουν και να μου ρίξουν…Αλλά ακόμη και να κατάφερνα να φτάσω στο γείτονα, ακόμη κι αν είναι εκεί, ακόμη κι αν μου έδινε την καραμπίνα, πως θα την χρησιμοποιήσω; Δεν είμαι κανένας κομάντο…δεν έχω ιδέα από όπλα…

Ε, να με συγχωρείτε τότε, αλλά μπορείτε επίσης, εφόσον αποδειχτήκατε τόσο «χοντρόπετσος» και «αντικοινωνικός» όταν κινδύνευαν οι γείτονές σας κι αφού ακόμη και τώρα βάζετε μπροστά από τη ζωή του παιδιού σας και της οικογένειάς σας την δική σας ζωούλα να αποδεχτείτε την νοσηρή σας φύση και να πάτε στο δωμάτιο της κόρης σας μαζί με τους εγκληματίες και να «συμμετάσχετε στο γλέντι» τους.

Πως τολμάτε;

Μα γιατί; Έτσι κι αλλιώς αυτές τις επιλογές είχατε μπροστά σας καιρό τώρα. Και προφανώς τις έχετε ήδη κάνει μέσα σας.

Τι εννοείτε;

Καλά, μέχρι να τελειώσουν με την κόρη σας και μέχρι να έρθει η αστυνομία θα σας κάνω λίγη παρέα για να σας βοηθήσω να «το εμπεδώσετε».

Εννοώ: 1η επιλογή, «Δράση». Δεν το κάνατε όταν έπρεπε, δεν προετοιμαστήκατε, συνεπώς δεν έχετε ούτε τα εφόδια, ούτε την εκπαίδευση, ούτε και τα κότσια προφανώς για να το κάνετε ούτε και τώρα. Απωλέσατε αυτήν την επιλογή.

2η επιλογή: Να συνεχίσετε να παραμένετε στην «άκρη». «Αποστασιοποιημένος ψυχικά και ενεργητικά από τα πάντα» όπως και το κάνατε άλλωστε τόσον καιρό. Να κάτσετε εκεί βαθιά μέσα στην τρύπα σας και να περιμένετε άπραγος να τελειώσουν και να φύγουν.

3η επιλογή: Να συνειδητοποιήσετε πόσο «οικτρός» είστε. Είστε το ίδιο «νοσηρός, αντικοινωνικός και οικτρός» όσο αυτοί οι εγκληματίες αυτή τη στιγμή που ξεσκίζουν την κόρη σας στο διπλανό δωμάτιο και να γίνετε απολύτως ίδιος με αυτούς. Να πάτε στο διπλανό δωμάτιο και να συμμετάσχετε στο «βιασμό της κόρης» σας.

Μα είστε τρελός;

Εγώ; Καθόλου…βασικά προσπαθώ να σας κάνω συνειδητοποιήσετε τι κάνετε μπας και ξυπνήσετε, αλλά δεν το βλέπω….

 Εσείς θα το κάνατε κάτι τέτοιο;

Όχι βέβαια…αλλά εγώ δεν είμαι εσείς….«Ωραιοποιείστε» το και «δείτε το δημιουργικά». Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να προσπεράσετε τις φοβερές τύψεις που πιθανόν να σας περιμένουν στη γωνία μετά το περιστατικό. «Ψυχικό Άλμα» λέγεται αγαπητέ…Λογικά δεν ακούγονται όλα;

Είστε πράγματι τρελός…

Μπορείτε βεβαίως, να προσπαθήσετε να καταγράψετε τον βιασμό και να τον περιφέρετε κατόπιν στα κανάλια. Έτσι θα έχετε την ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνατε κι εσείς για να «ξυπνήσει η κοινωνία». Πως «θυσιαστήκατε» φερόμενος «γενναία» προκειμένου να υπάρχει «ζωντανή εικόνα» που θα «παραδειγματίσει» για το «κοινό καλό». Θα νοιώσετε πως έστω κι έτσι κάνατε κι εσείς κάτι. Και θα κερδίσετε και τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αναλογούν στην άθλια και μίζερη ύπαρξή σας. Θα σας καλούν σε πάνελ, θα ασχολούνται με σας και το δράμα της κόρης σας και μέσα από τη ματαιοδοξία της δημοσιότητας θα βρείτε ίσως κι ένα «ψυχολογικό τρυκ/πάτημα» να ξεπεράσετε τις τύψεις σας.

Η κόρη μου σταμάτησε να ουρλιάζει…πρέπει να τελείωσαν…

Α, ούρλιαζε κιόλας…και ούτε εσείς, ούτε και κανείς από τους γείτονες δεν συγκινήθηκε…ενδιαφέρον….θα πρέπει να σας προβληματίσει αυτό.

Μα, ίσως τώρα κάνουν κάτι χειρότερο ακόμη…

Όπως;


Χμμμ, δεν απαντάτε…ποιο είναι άραγε το χειρότερο για σας αυτή τη στιγμή; Να πάνε προς το υπόγειο για τη γυναίκα σας ή προς τη σοφίτα για σας;

Μα, με έχετε παρεξηγήσει. Δεν είμαι κακός άνθρωπος. Δεν είμαι σαν αυτούς. Ένας φιλήσυχος, ευυπόληπτος και ευνομούμενος πολίτης είμαι.

Που όμως με την στάση σας επιτρέψατε σ’ αυτά τα κτήνη να κάνουν επανειλημμένα και να συνεχίζουν να κάνουν τα αίσχη που κάνουν. Χτες στους γείτονές σας, σήμερα σ’ εσάς, αύριο σε κάποιον άλλον συμπολίτη σας.

Δεν είναι δυνατόν να μου καταλογίζετε τέτοιες ευθύνες. Δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο.

Α, όχι. Βεβαίως και όχι. Απλά την ησυχία σας θέλατε. Να όμως που το κακό για να γίνει χρειάζεται δύο. Αυτόν που το κάνει και αυτόν που θα μπορούσε να το αποτρέψει και δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνουν τώρα οι εγκληματίες;

Πηγαίνουν προς το υπόγειο, νομίζω.

Κάνω λάθος ή σας ακούω «ανακουφισμένο»;

Μα τι είναι αυτά που λέτε; Βεβαίως και ανησυχώ για την γυναίκα μου.

Α, δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού. Απλά διαπιστώνω πως ανησυχείτε περισσότερο για τον εαυτούλη σας. Σκέφτεστε πόσο πολύ θα πονούσε το ξύλο που θα σας έριχναν. Ή ακόμη και ο βιασμός σας πολύ περισσότερο. Αν και υποθέτω πως αυτό θα το θεωρούσατε το λιγότερο. Ίσως και ενδόμυχα να το επιζητείτε.

Μα, δεν σας επιτρέπω.

Α, δε χρειάζεται. Έχω καταλάβει τι έχω απέναντί μου. Οπότε δεν χρειάζεται να μου δώσετε καμία έγκριση.

Μα πως τολμάτε;

Τολμάω γιατί συνειδητοποιώ πως αυτή τη στιγμή η ανήλικη κόρη σας αιμορραγεί πιθανότατα θανάσιμα από τον βιασμό της κι όμως εσείς εξακολουθείτε να μην κάνετε κάτι για να τους προστατέψετε. Αντ’ αυτού συνεχίζετε να μιλάτε στο τηλέφωνο κατατρομαγμένος προσπαθώντας να βρείτε εσείς λίγη «ψεύτικη ασφάλεια» μέσα από μια συνομιλία αδιαφορώντας για τον τρόμο του παιδιού σας. Πιθανότατα, θα ανησυχείτε ακόμη περισσότερο μην βρουν κάποιο κρυμμένο χρηματοκιβώτιο ή μήπως φτάσουν σε σας στην σοφίτα εάν αποκαλύψετε τη θέση σας.

Χριστέ μου!

Α, κατάλαβα…άλλαξαν πορεία και αντί για το υπόγειο έρχονται στην σοφίτα.

Σας παρακαλώ, έρχονται…κάντε κάτι….

Ναι, θα κάνω αγαπητέ…θα σας συνιστούσα να χαλαρώσετε και να το απολαύσετε….

Έτσι, ίσως νοιώσετε καλύτερα τι πέρασε η κόρη σας «εξ’ αιτίας» σας πριν λίγο….και τι πέρασαν και οι γείτονές σας πριν λίγες ημέρες όταν αρνηθήκατε να τους βοηθήσετε όλους….

Καληνύχτα ανθρωπάκο…όπως έστρωσες θα κοιμηθείς.......

ή ήρθε η ώρα............

Καινουργιος Εθναρχης!!!Ο γιος του Αχιλλεα θα μας Σωσει!!!

Εκαναν την Ελλαδα Τσιφλικι τους

 Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον Κώστα junior 

Να γιατι οι Ελληνες Θα  Ψηφισουν 

Χρυση Αυγη 





Στις Σέρρες έχει δοθεί μεγάλο βάρος εν όψει των νέων εκλογών, αφού ο συγκεκριμένος νομός υπολογίζεται ότι μπορεί να δώσει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στη ΝΔ, εφόσον γίνει καλύτερος εκλογικός αγώνας. «Χάσαμε αρκετό κόσμο στις προηγούμενες εκλογές επειδή δεν επενδύσαμε σε παραδοσιακά όπλα και αφήσαμε να αλωνίζουν οι άλλοι δεξιοί σχηματισμοί. Η διαχείριση δεν ήταν η καλύτερη…», δήλωσε τοπικό κομματικό στέλεχος.
Σε αυτή τη λογική κινείται και η υποψηφιότητα, για πρώτη φορά, του Κώστα Καραμανλή (γιου του Αχιλλέα Καραμανλή), ο οποίος κατέλαβε την τελευταία –μη εκλόγιμη- θέση στο «γαλάζιο» ψηφοδέλτιο. Ο στόχος της συσπείρωσης είναι προφανής, με την «αναγκαία» για τις Σέρρες αποτύπωση του ονόματος Καραμανλής στο ψηφοδέλτιο. Οι δεσμοί της οικογένειας με τους Σερραίους είναι γνωστοί και στις προηγούμενες εκλογές η απουσία του ονόματος για πρώτη φορά μετά το 1935 (αποσύρθηκε ο Αχιλλέας Καραμανλής από τις εκλογές του 2009) αποτιμήθηκε ως «ασχεδίαστη κίνηση με επιπτώσεις στο θυμικό παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων». «Απαραίτητη διόρθωση», τη χαρακτήρισαν τοπικά κομματικά στελέχη…
 
Ο Κώστας Αχ. Καραμανλής γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1974, έχει σπουδάσει Οικονομικά και Διεθνή Πολιτική στο Πανεπιστήμιο Χάμιλτον και στο Tufts, ασχολείται με τα ναυτιλιακά, ενώ εργάστηκε για δύο έτη στη Βρετανία σε επενδυτική τράπεζα.


Αρκετά γαλάζια στελέχη (που αν μη τι άλλο γνωρίζουν από πρώτο χέρι την ανθρωπογεωγραφία της ΝΔ), στο άκουσμα της είδησης πως ο γιος του Αχιλλέα Καραμανλή Κώστας, κατεβαίνει στις Σέρρες, διακινδύνευσαν την πρόβλεψη πως το γεγονός αυτό σηματοδοτεί το οριστικό αντίο του Κώστα Καραμανλή στην ενεργό πολιτική. «Η πολιτική παρακαταθήκη του Εθνάρχη περνάει σε άλλα χέρια», έλεγε βουλευτής του καραμανλικού πυρήνα. Πάντως, για να ξέρετε, υπήρξαν και καραμανλικοί που υποστήριξαν πως σε πρώτη φάση τουλάχιστον , ο Κώστας ο νεότερος θα είναι πιο πολύ... Λιάπης και λιγότερο Καραμανλής, αφήνοντας ορθάνοικτο το παράθυρο επιστροφής του τελευταίου σε ηγετικό ρόλο.
Πάντως, κατά κοινή ομολογία, ο Κώστας Καραμανλής ο Γ' θεωρείται μεγάλο ταλέντο... Ίδωμεν!
 
Ο Κώστας Καραμανλής έχει και την ευθύνη της έδρας Κωνσταντίνου Καραμανλή- Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών που συστάθηκε το 2001, στη Σχολή Διεθνών Σχέσεων Fletcher του Πανεπιστημίου Τufts.

Λουκέτο σε πασίγνωστο πεντάστερο ξενοδοχείο της Αθήνας

 

Πρόκειται για το ξενοδοχείο ATHENS IMPERIAL. Δεκάδες εργαζόμενοι στην ανεργία από αύριο. 


Σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού το κέντρο της Αθήνας καθώς τα μεγάλα ξενοδοχεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Αυτή τη φορά τίτλους τέλους βάζει το πεντάστερο ξενοδοχείο Αthens Imperial στην πλατεία Καραϊσκάκη, θύμα της οικονομικής κρίσης αλλά και του σύνθετου προβλήματος που μαστίζει το κέντρο, με τους μετανάστες από τη μια που έχουν γκετοποιήσει την περιοχή και τις επαναλαμβανομενες ταραχές λόγω των συλλαλητηρίων από την άλλη.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της μισθώτριας εταιρίας, Ελληνική Τουριστική ΑΞΤΕ, ο Όμιλος Δασκαλαντωνάκη, ανακοίνωσε τη διακοπή της λειτουργίας του ξενοδοχείου που ήταν στολίδι για την Αθήνα.
Σε δραματική θέση οι 70 εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης του ξενοδοχείου αλλά και δεκάδες άλλοι που απασχολούνταν με συμβάσεις μιας ημέρας για τις ανάγκες των δεξιώσεων που φιλοξενούσε το ξενοδοχείο.
Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε  o Προεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού & Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων, Παναγιώτης Προύτζος " η κατάσταση είναι δραματική. Τα ξενοδοχεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο και κινδυνεύουν χιλιάδες θέσεις εργασίας".
Τον Δεκέμβριο του 2010 έκλεισαν στο κέντρο της Αθήνας τα ξενοδοχεία Εσπέρια και Κάνιγγος 21 ενώ δύο ξενοδοχεία της αλυσίδας “Classical” του ομίλου Δασκαλαντωνάκη έβαλαν λουκέτο τον Ιανουάριο του 2011. Τα ξενοδοχεία "Αcropol" και "Fashion Ηouse Ηotel".
Δεκαοκτώ ξενοδοχεία -πολλά εκ των οποίων στην κατηγορία των 4 αστέρων- έχουν κατεβάσει ρολά από τον Δεκέμβριο του 2010. Τελευταίο ήταν το τετράστερο Jason Prime, που βρίσκεται στην καρδιά του γκέτο της πρωτεύουσας. Ακριβώς πίσω από το Εθνικό Θέατρο. Εκλεισε στις 30 Οκτωβρίου 2011.



Δεκάδες λαθρομετανάστες έχουν μετατρέψει σε κατασκήνωση τον σταθμό !!!!Εικόνες ντροπής στον ΟΣΕ Αλεξανδρούπολης!


Για το άπλωμα της μπουγάδας χρησιμεύουν πλέον τα κάγκελα του Σιδηροδρομικού Σταθμού στην Αλεξανδρούπολη. Όλοι οι παράνομοι μετανάστες που αφήνονται από τα κέντρα κράτησης, περιμένουν στον σταθμό για να επιβιβαστούν για το κέντρο της χώρας.
Όσο όμως περιμένουν πλένουν τα ρούχα τους και τα απλώνουν στα κάγκελα, δημιουργώντας μία αποτροπιαστική εικόνα για την πόλη!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ   ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΛΡΞΑΝΡΟΥΠΟΛΗ?
P5300230
P5300231
P5300233

Εκεί που κρεμούσαν οι καπετανέοι τ' άρματα κρεμάν οι γύφτοι τα νταούλια!!!!!!!! Στον αγώνα ο Θόδωρος, το μωρο και δεξί χέρι του Εθνάρχη !!!!


Μαθήματα ζωής, αγωνιστικότητας και παραταξιακού πάθους δίνει , όσο και αν ακούγεται απίστευτο , ο Θόδωρος Χαριτόπουλος το <<μωρο>> -σκια-του  ((εθνάρχη)) Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Τέσσερις φορές έχει πάρει τον Νικολόπουλο στη Ρηγίλλης και άλλα επιτελικά στελέχη της ΝΔ στη Συγγρού ζητώντας τους οδηγίες για τις προεκλογικές περιοδείες που κάνει στις Κυκλάδες και τις κινητοποιήσεις που ετοιμάζει σε Τήνο και Μύκονο.
Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του ο Θόδωρος έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι στην προσπάθεια της παράταξης για την ανάληψη της διακυβέρνησης και τη σωτηρία του τόπου.
Ομοίως και η γραμματέας του Καραμανλή , η Λένα Τριανταφύλλη που συμμετέχει σε πολλές εκδηλώσεις του Σαμαρά και επικοινωνεί καθημερινά με δεκάδες παλαιά κομματικά στελέχη ανά την Ελλάδα από τα οποία απαιτεί την πλήρη ενεργοποίηση τους, έστω και σε αυτή την ηλικία.

Αντάρτικο νέο τύπου ονειρεύεται ο Κουφοντίνας





Το Πάντειο Πανεπιστήμιο επέλεξε ο Δ. Κουφοντίνας προκειμένου να παρουσιάσει ένα βιβλίο, η έκδοση του οποίου προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Ο Δ. Κουφοντίνας ήταν σε όλη τη διάρκεια της παρουσίασης «ωσεί παρών», μιλώντας όπως ειπώθηκε τηλεφωνικά από τις Φυλακές Κορυδαλλού όπου βρίσκεται έγκλειστος. Διάβασε ένα κείμενο παρέμβασης και δεν δέχτηκε ούτε ερωτήσεις ούτε παρατηρήσεις....
Η επανεμφάνιση του Δ. Κουφοντίνα ως μεταφραστή αυτή τη φορά του βιβλίου «Μια σκληρή μάχη με τη μνήμη» της Γερμανίδας Μάργκριτ Σίλερ, πρώην μέλους της Φράξιας Κόκκινος Στρατός (RAF), σηματοδότησε και την προσπάθειά του να επανατοποθετήσει πολιτικά στην παρούσα πολιτική και οικονομική συγκυρία τον ρόλο όσων ακόμα πιθανόν επηρεάζει. Στην παρουσίαση του βιβλίου, την περασμένη Τετάρτη, αναφέρθηκε πολλές φορές στην ανάγκη να γίνει «αυτοκριτική στα δικά μας λάθη», κάνοντας λόγο για τον «σεχταρισμό, την αυτοαναφορικότητα, τον εσωτερικό πόλεμο με την καταστολή» και προχώρησε σε νέα κριτική προς την Αριστερά επικαλούμενος τον Σαρτρ.
Η παρέμβασή του δείχνει ότι αναζητεί νέους δρόμους για την επαναστατικοποίηση του κινήματος, σίγουρα διαφορετικούς από αυτούς που είχε στο παρελθόν επιλέξει η 17Ν. Ο νέος αυτός δρόμος περνάει, όπως ο ίδιος σημειώνει, από «την υπομονετική ανάπτυξη ενός πολύμορφου συγκρουσιακού κινήματος που χρειάζεται πολλή ιδεολογική και πολιτική πάλη, πολλούς διεκδικητικούς αγώνες, πολλές μικρές εξεγέρσεις, πολλή αντοχή στις απογοητεύσεις από τις αποτυχίες των θεσμικών μόνον αγώνων». Πουθενά δεν κάνει αναφορά στον «ένοπλο αγώνα».
Από την παρέμβαση του Δ. Κουφοντίνα φαίνεται ένας επαναπροσανατολισμός προς μικρές εξεγέρσεις, πιθανόν τύπου Κερατέας, ώστε όπως ο ίδιος σημειώνει «να ξαναπιάσουμε το νήμα της επαναστατικής παράδοσης χωρίς αυταπάτες και ψευδαισθήσεις». Και τούτο γιατί στην πολιτική και οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας «διακυβεύονται τα πάντα», όπως λέει. Πώς θα γίνει αυτό; Ο Δ. Κουφοντίνας εμφανίζεται να αναθεωρεί τις μεθόδους της 17Ν με τις δολοφονίες και τις τοποθετήσεις βομβών και ζητεί όλες αυτές οι μικρές εξεγέρσεις να γίνονται αυτή τη φορά «με σεβασμό στην ευαισθησία όσων αγωνίζονται για να αλλάξουν τη μοίρα τους, αλλά υπόκεινται στην υποκειμενικότητα». Ισως να είναι αυτός ο λόγος που ζητεί «αυτοοργάνωση παντού, ιδιαίτερα σήμερα που οι συνθήκες ευνοούν τη γρήγορη ανάπτυξη της πολιτικής κατανόησης».
Την πρόθεσή του για επαναπροσδιορισμό της στάσης του βρήκε την ευκαιρία να γνωστοποιήσει στη μετάφραση του βιβλίου της Γερμανίδας Μάργκριτ Σίλερ. Ο Δ. Κουφοντίνας είναι ο άνθρωπος που έκανε τη μετάφραση του βιβλίου της Γερμανίδας απευθείας από τα ισπανικά, γλώσσα που γνωρίζει άπταιστα.
Αφού εξήρε τον ηρωισμό της RAF, λέγοντας ότι «και οι νίκες και οι ήττες των ένοπλων κινημάτων είναι δικές μας, είναι εμβλήματα στον μακρύ αγώνα για να έρθει η εποχή του Ανθρώπου, το Α με κεφαλαίο» έκρινε ότι το μαζικό λαϊκό κίνημα ενσωματώθηκε στην αστική νομιμότητα του καναπέ. Το λαϊκό κίνημα κατά τον Κουφοντίνα έχει έλλειμμα στην κουλτούρα της σύγκρουσης, αφού δεν μπόρεσε να απαντήσει αποτελεσματικά στην «κτηνώδη καταστολή» όπως την αποκαλεί και καλεί σε «αυτοοργάνωση παντού»...
Είναι φανερό ότι με την «παρέμβασή» του αυτή με τις συχνές αυτοκριτικές για την «κατανόηση των λαθών» ο Δ. Κουφοντίνας επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τη στάση του, χωρίς αναφορές στο παρελθόν, αλλά και χωρίς να ζητεί συγγνώμη στην ιδιόμορφη πολιτική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού και οι πάντες ψάχνονται. Φυσικά ο Δ. Κουφοντίνας κινείται στον αντιαστικό κόσμο και είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκδόσεις Υπερσιβηρικός που εξέδωσαν το βιβλίο αρνήθηκαν να δώσουν οποιαδήποτε πληροφορία για τη συγγραφέα με τη δικαιολογία ότι δεν θέλουν να έχουν σχέση με οτιδήποτε εκφράζει τον αστικό κόσμο.
Παρ' ότι η χώρα μας περνά τις δυσκολότερες ώρες στην ιστορία της, ο Δ. Κουφοντίνας επιμένει πάντως και από τη φυλακή στην ανάγκη μιας διαφορετικής σε σχέση με το παρελθόν σύγκρουσης σημειώνοντας: «Το στοιχείο της σύγκρουσης, η συνολική απελευθερωτική στρατηγική, είναι ξανά το ζητούμενο σήμερα» και εξηγεί μάλιστα και το γιατί: «Σήμερα, που η συντριπτική επίθεση του κεφαλαίου έχει στόχο την επανοργάνωση της διαδικασίας καπιταλιστικής αναπαραγωγής, ειδικότερα την επανοργάνωση του ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου υπό γερμανική ηγεμονία υλοποιώντας το παλιό ναζιστικό σχέδιο, που προβλέπει τη δημιουργία εκτεταμένων ζωνών εξαθλίωσης στη χώρα μας και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο».
Με την παρέμβασή του στην παρουσίαση του βιβλίου της γερμανίδας μέλους της RAF, που παρέμεινε επί επτά χρόνια στις γερμανικές φυλακές (και που το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται όχι σε εξεγέρσεις και σε συγκρούσεις αλλά στις συνθήκες κράτησής της) επιχειρεί να επανατοποθετήσει και το περιεχόμενο του «νέου αγώνα» με τις «πολλές μικρές εξεγέρσεις» λέγοντας ότι «στη μάχη να πιάνουμε και να ξαναπιάνουμε το νήμα της μνήμης, της επαναστατικής μας παράδοσης, να το ματίζουμε όπου το έχει διαρρήξει ο χρόνος και η επέμβαση της επιστήμης, αλλά και της δαμασμένης ιστοριογραφίας. Στη μάχη να το κάνουμε υφάδι, να πλέξουμε το υφαντό της συλλογικής μνήμης».
Επικαλούμενος τον Σαρτρ, ο Δ. Κουφοντίνας τονίζει για άλλη μία φορά τη διαφορετική του θέση έναντι της Αριστεράς, της επίσημης Αριστεράς όπως την ονομάζει: «Την εποχή που η επίσημη αριστερά πρόκρινε τον θεσμικό μόνο αγώνα με πλήρη σεβασμό της αστικής νομιμότητας, εκείνη την αριστερά που όπως έλεγε ο Σαρτρ δεν ήθελε την επανάσταση επειδή φοβόταν την επανάσταση, το αντάρτικο έδωσε στο μέτρο που του αναλογούσε το ζήτημα της μη αφομοιώσιμης δράσης...».
Η 17Ν στην ουσία έκανε τόσα χρόνια μία τρύπα στο νερό. Η μέθοδός της, αυτή του «ένοπλου αγώνα» με την τοποθέτηση βομβών και τις πολλές δολοφονίες, δεν διέρρηξε τον ιστό της κοινωνίας, δεν άλλαξε τίποτα και τα μέλη της κατέληξαν στη φυλακή και ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της, ο Δ. Κουφοντίνας, επιχειρεί τώρα να επανατοποθετήσει νέες αντιλήψεις και πιθανόν νέα ιδεολογία.

Αυτοκριτική
Πότε, πώς και εναντίον ποιου πυροβολείς;


Ο
Δ. Κουφοντίνας στέκεται στην παράγραφο της Μάργκριτ Σίλερ που αναφέρεται στις παράπλευρες απώλειες. Ισως επειδή εκτός από τις στοχευμένες δολοφονίες και η 17Ν προκάλεσε «παράπλευρη απώλεια» με τη δολοφονία του νεαρού Θάνου Αξαρλιάν στην οδό Καραγεώργη Σερβίας. Γράφει λοιπόν η γερμανίδα μέλος της RAF: «Πάντα γίνονταν συζητήσεις γύρω από τη χρήση όπλων. Πότε, πώς και εναντίον ποιου πυροβολείς; Η συζήτηση για το θέμα άρχισε όταν ένας άνθρωπος πληγώθηκε σοβαρά στη διάρκεια της επιχείρησης για την απελευθέρωση του Αντρέας (σ.σ.: εννοεί τον αρχηγό της RAF Αντρέας Μπάαντερ) τον Μάιο του 1970. Η Ούλρικε (Μάινχοφ) ανέλυε τα όρια που υπάρχουν στη χρήση βίας. Δηλωνόταν σαφώς ότι δεν θα προχωρούσε η ενέργεια για την απελευθέρωση του Αντρέας αν γνώριζαν από πριν ότι η έκβασή της θα μπορούσε να προκαλέσει τραυματισμό ή θάνατο σε ανθρώπους που δεν είχαν σχέση με το γεγονός…».
Η Μάργκριτ Σίλερ αναφέρεται στο βιβλίο της και στις γυναίκες της RAF: «Υπήρχε πραγματικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις εφημερίδες, ιδιαίτερα στη σκανδαλοθηρική "Bild", για το ποια θα έγραφε τα πιο συκοφαντικά άρθρα κατά των γυναικών της RAF: τις κακολογούσαν ως εξαγριωμένες αντρογυναίκες, αυταρχικές, εριστικές, λεσβίες. Σκληρές, άκαρδες και τυφλά αφοσιωμένες στον Αντρέας. Τίποτε απ' όλα αυτά όμως δεν ταίριαζε. Γιατί αυτό το μίσος κατά των γυναικών;».

Και αλλος ενας Σωτηρας!!!!

Δημ. Μπουραντάς Ας γίνουμε η αλλαγή που πρέπει να έλθει στον κόσμο.

                                                            
                                           
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΟΜΙΛΙΑΣ Δ. ΜΠΟΥΡΑΝΤΑ
ΣΤΗΝ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΞΙΩΝ 26 ΜΑΪΟΥ 2012

Βιώνουμε όλοι σήμερα μια βαθειά και πολύπλευρη κρίση, την ποιο τραγική κατάσταση που βρέθηκε η χώρα μας μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Φθάσαμε στην εθνική χρεοκοπία. Χάσαμε την εθνική κυριαρχία και αξιοπιστία. Φθάσαμε στην οικονομική χρεοκοπία.  Το ΑΕΠ και το εισόδημα των πολιτών συρρικνώνεται ραγδαία εδώ και πέντε χρόνια, τα χρέη εκτοξεύονται, ο παραγωγικός ιστός καταρρέει, η υγιής επιχειρηματικότητα ασφυκτιά, οι αποταμιεύσεις και οι επιχειρήσεις φεύγουν στο εξωτερικό.
Φθάσαμε στην κοινωνική χρεοκοπία. Η ανεργία και η μετανάστευση των Ελλήνων, η εγκληματικότητα, ο αποκλεισμός, και η εξαθλίωση πολλών κοινωνικών ομάδων εκτοξεύονται. Η κοινωνία βρίσκεται σε σύγχυση, τρομοκρατημένη και κατακερματισμένη.
Χάσαμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και υπερηφάνεια, τη γαλήνη και χαμόγελο. Ζούμε σε ένα τοπίο απέραντης αγωνίας, θλίψης και κατάθλιψης. Κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα παιδιά μας αφού για να δουλέψουν πρέπει να βρουν άλλες πατρίδες. Φοβάμαι ότι θα χάσουμε και την εθνική μας ταυτότητα.
Παρ’ όλα αυτά δεν χάσαμε το μυαλό, τη ψυχή κάτι την καρδιά μας. Μπορούμε να σηκώσουμε τα μάτια μας και να αντικρύσουμε στο γαλανό ουρανό της πατρίδας μας τις αχτίδες αισιοδοξίας. Μπορούμε να κάνουμε το ουράνιο τόξο να φανεί μετά την καταιγίδα. Μπορούμε να ταξιδέψουμε στη Κρήτη, στη Θεσσαλία, τα Δωδεκάνησα, την Ήπειρο, τη Ρούμελη και αλλού για ν’ αντικρίσουμε τα βουνά, τις  πεδιάδες και τις θάλασσες και να ανακαλύψουμε του πλούσιους πόρους και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που διαθέτουμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία και να χτίσουμε μια πατρίδα που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Μια Ελλάδα ισχυρή, ανταγωνιστική και ανθρώπινη. Μια χώρα πρότυπο γι’ αυτούς που τώρα μας λοιδορούν και μιας χλευάζουν. Μια χώρα πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην παιδεία, στην οικονομία και στην ανθρωπιά. Μπορεί  η Ελλάδα και ο Ελληνισμός να ξαναβρεί τον ιστορικό του ρόλο και να δώσει ξανά τα φώτα στην ανθρωπότητα που τόσο έχει ανάγκη στη σύγχρονη εποχή. Μπορούμε αν πρώτα μάθουμε από τα λάθη μας και δεν τα επαναλάβουμε. Αν αποκτήσουμε συλλογική συνείδηση για τις αιτίες, που μας έφθασαν εδώ και τις αντιμετωπίσουμε. Αν αντιμετωπίσουμε το περίσσευμα ηγεμόνων και το έλλειμμα ηγετών, το περίσσευμα κομματισμού και το έλλειμμα δημοκρατίας, το περίσσευμα χρεών, κατανάλωσης, σπατάλης και παραοικονομίας και το έλλειμμα παραγωγής, υγιούς επιχειρηματικότητα, ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, το περίσσευμα προπαγάνδας και το έλλειμμα ενημέρωσης,  το περίσσευμα εκπαίδευσης και το έλλειμμα παιδείας. Όλα αυτά με τα οποία το κατεστημένο πολιτικό σύστημα μας οδήγησε στην χρεοκοπία, αντικαταστώντας τις αξίες της ακεραιότητας, της αξιοπρέπειας, της υπευθυνότητας, της δικαιοσύνης, της φρόνησης, με τις αξίες της διαφθοράς, της πονηριάς, της διαπλοκής, της ανευθυνότητα, του ωχαδερφισμού, του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων.
Μπορούμε να υλοποιήσουμε το εθνικό μας όραμα αν πορευθούμε με λογισμό και με όνειρο, με την αξία και τις αξίες μας.
Μπορούμε διότι είμαστε Έλληνες, Ελλάδα και Ελληνισμός. Είμαστε αυτοί που δώσαμε στην ανθρωπότητα, την επιστήμη, το χριστιανισμό, την αντίσταση στο ναζισμό. Οι Έλληνες, δούλεψαν σκληρά στις φάμπρικες της Γερμανίας, στα ορυχεία του Βελγίου, στην Αυστραλία, την Αμερική και την Αφρική. Διακεκριμένοι Έλληνες προσφέρουν στην επιστήμη, στην επιχειρηματικότητα στον πολιτισμό και στην πολιτική σε όλο τον κόσμο.
Γι αυτούς τους λόγους, μπορούμε να γίνουμε μια χώρα πρότυπο και πρωτοπόρα και ο Ελληνισμός να αποκτήσει παγκόσμια επιρροή και ηγεσία.
Αυτό είναι το όραμά μας και όχι να ξεπεράσουμε τη κρίση. Η αντιμετώπιση της κρίσης είναι όρος επιβίωσης. Δεν είναι όραμα. Το όραμα μας για να γίνει πραγματικότητα, χρειάζεται ένα εθνικό συνεκτικό στρατηγικό σχέδιο που  προβλέπει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα τα οποία θα υλοποιηθούν ταυτόχρονα. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο προτείνουμε να αντικαταστήσουμε τα υφεσιακά και αντικοινωνικά μέτρα της λαίλαπας του μνημονίου με αναπτυξιακά και δίκαια μέτρα. Μέσω της πάταξης της φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής, δασμοδιαφυγής, της παραοικονομίας, της διαφθοράς και της σπατάλης, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα ελλείμματα. Προτείνουμε άμεσα μέτρα κατά της εξαθλίωσης, της εγκληματικότητας, του μεταναστευτικού. Προτείνουμε μια καταιγίδα ανάπτυξης με μεγάλα επενδυτικά
έργα και γνωρίζουμε ποια πρέπει να είναι.
Άμεσα όμως μπορεί να ξεκινήσει το μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο μας που προβλέπει ριζικές εκ βάθρων αλλαγές παντού που είναι αναγκαίες για την ανασυγκρότηση της χώρας και την υλοποίησή τους οράματός μας.
Προτείνουμε και μπορούμε να υλοποιήσουμε μέσω του αποτελεσματικού Μάνατζμεντ και της Ηγεσίας αλλαγών, αλλαγές σε όλους τους τομείς, στη Δημοκρατία, στη Δικαιοσύνη, στο παραγωγικό μοντέλο, στην επιχειρηματικότητα, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην οικολογία, στις Διεθνείς σχέσεις πάντα στα πλαίσια της Ευρώπης και της Ευρωζώνης.
Όλες αυτές οι αλλαγές προϋποθέτουν την αναγέννηση του πολιτικού πολιτισμού και την ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Προϋποθέτουν πολιτικό προσωπικό που θα έχει ως φιλοδοξία να δώσει αξία στη πολιτική και όχι να πάρει αξία από την πολιτική. Προϋποθέτει να έρθει στην πολιτική η νέα γενιά. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης και η αποστολή της Κοινωνίας Αξιών.
Με πυξίδα τις αξίες μας και την ιδεολογία μας που υπερβαίνει τις ξεπερασμένες ιδεολογίες του σοσιαλισμού και του φιλελευθερισμού, θα ενώσουμε όλες τις υγιείς κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας και θα χτίσουμε την πατρίδα που αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός θα ξαναβρεί τον ιστορικό της ρόλο. Αυτό το στοίχημα μπορούμε να το κερδίσουμε. Θα το κερδίσουμε αν κατανοήσουμε τη ρήση του Ε. Φρόμ ότι «είμαστε αποτελέσματα της ιστορίας, αλλά ταυτόχρονα γράφουμε και την ιστορία μας». Αν κάνουμε πράξη τη ρήση του Πλάτωνα που υποστηρίζει ότι «μια από τις τιμωρίες μας να μην καταδεχόμαστε να ασχολούμαστε με τη πολιτική, είναι να μας κυβερνούν οι κατώτεροί μας». Αν κάνουμε πράξη με τη ρήση του Γκάντι που έλεγε ότι «πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θέλει να έρθει στο κόσμο», καθώς και τη ρήση του J. Kennedy που υποστηρίζει «μη ρωτάς μόνο τι έκανε η πατρίδα για εσένα, αλλά να ρωτάς τι έκανες και εσύ για τη πατρίδα».

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «πέντε» ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ17 ΝΟΕΜΒΡΗ





Επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά κατά πέντε στελεχών της Διοικούσας Επιτροπής του εξαπέλυσε  η Ντόρα Μπακογιάννη, λέγοντας ουσιαστικά ότι τα στελέχη αυτά υπερασπίστηκαν τον ....
Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και τον Ηρακλή Κωστάρη που καταδικάστηκαν γιατις ενέργειες της 17 Νοέμβρη, αλλά και τον Γιάννη Σερίφη, που απαλλάχθηκε.
«Τις τελευταίες ημέρες ο ΣΥΡΙΖΑ, και προσωπικά ο κ. Τσίπρας, μου κάνει την τιμή να μου επιτίθεται σε καθημερινή βαση. Ασχολείται μαζί μου σχεδόν. Η αλήθεια σε καθημερινή είναι ότι ήμασταν πάντα σε αντίπαλα στρατόπεδα. Γιατί όταν, π.χ., δίναμε τη μάχη εναντίον της 17, πέντε από τα μέλη της Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης των κατηγορουμένων», είπε χαρακτηριστικά η Ντόρα Μπακογιάννη στην ομιλία της στην Εθνική Συνδιάσκεψη της ΝΔ, το περασμένο Σάββατο. Με αυτόν τον τρόπο έδωσε το στίγμα της στην πρώτη μετά από δύοχρόνια εμφάνισή της στο ακροατήριο της Νέας Δημοκρατίας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», τα στελέχη αυτά του ΣΥΡΙΖΑ -που σήμερα βρίσκονται στην Διοικούσα Επιτροπή του- είναι ο καθηγητής Βένιος Αγγελόπουλος, ο Δημήτρης Στρατούλης, ο γιατρός Νίκος Μανιός, ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος και ο Παναγιώτης Λάμπρου.
Βένιος Αγγελόπουλος, Καθηγητής του ΕΜΠ
Ήταν μάρτυρας υπεράσπισης του καταδικασμένου με ισόβια κάθειρξη, Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Σύμφωνα με τα ΝΕΑ, στην κατάθεσή του επιχείρησε να αποσυνδέσει τον Γιωτόπουλο από το ρόλο του αρχηγού της οργάνωσης, υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε στο εδώλιο να κάθεται ο ίδιος καθώς ο «Γιωτόπουλος είναι άλλος ένας εγώ».
Δημήτρης Στρατούλης
Κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γιάννη Σερίφη, που απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες, τονίζοντας ότι ο τελευταίος ήταν για χρόνια «συνήθης ύποπτος» και στόχος των διωκτικών αρχών.
Νίκος Μανιός, γιατρός
Ήταν και αυτός μάρτυρας υπεράσπισης του «συνήθους υπόπτου» Γιάννη Σερίφη, τον οποίο χαρακτήρισε «ιδεολόγο εργάτη επαναστάτη» και μίλησε για κατασκευασμένες κατηγορίες.
Χριστόφορος Παπαδόπουλος
Ήταν στους μάρτυρες υπεράσπισης του Ηρακλή Κωστάρη (εκτίει ισόβια κάθειρξη) αλλά η κατάθεσή του διεκόπη πριν καν αρχίσει, με τον ίδιο να λέει ότι ήρθε να υπερασπιστεί την παραβίαση του κράτους δικαίου, και τον εισαγγελέα να τον ρωτά αν το κόμμα του τον είχε στείλει ως εκπρόσωπό του.
Παναγιώτης Λάμπρου
Επίσης μάρτυρας υπεράσπισης του Ηρακλή Κωστάρη, στο Δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, όπου είπε ότι τον ήξερε από το αριστερό κίνημα, τονίζοντας ότι δεν μπορούσε να καταθέσει αν είχε ή όχι ο κατηγορούμενος σχέση με τις τρομοκρατικές ενέργειες της 17 Νοέμβρη, αλλά μεταφέρει την εικόνα που «υπάρχει έξω. Ότι η εμπλοκή του έχει σχέση με την προσπάθεια εμπλοκής του Γιάννη Σερίφη».

Απάντηση στις θέσεις του κόμματος "Δημιουργία Ξανά!" για την Εκκλησία





Μία ενδιαφέρουσα επιστολή - απάντηση στον κ. Θάνο Τζήμερο για τις θέσεις του κόμματος "Δημιουργία Ξανά'', περί «Σχέσεων Κράτους-Εκκλησιών» απέστειλε πρόσφατα ο κ. Ανδρέας Σταλίδης, δημιουργός του antibaro.gr την οποία και σας παραθέτουμε:
"Αγαπητέ κ. Τζήμερε,
Συγχαρητήρια για την ....
εκλογική σας επίδοση στις 6 Μαΐου. Λαμβάνω το θάρρος για αυτήν την επιστολή επειδή είστε ένας από τους λίγους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι απάντησαν στις ερωτήσεις του ηλεκτρονικού debate του Αντίβαρου, και μάλιστα αρκετά εύστοχα.
Σας γράφω λοιπόν επειδή μου έκανε εντύπωση το στίγμα της «Δημιουργίας, Ξανά!», όπως το εκφράσατε εν γένει δημοσίως και ειδικά το «πολιτική χωρίς πολιτικούς», την έμφασή σας στο αίτιο της κρίσης ως το μοντέλο «Σοβιέτ», το οποίο υιοθέτησε η χώρα μας για δεκαετίες και την άνεση με την οποία καταγγέλετε ταυτόχρονα τους θαυμαστές του Χίτλερ και του Στάλιν. Απογοητεύτηκα όμως σφόδρα όταν διάβασα τις θέσεις σας για τις σχέσεις «Κράτους-Εκκλησιών».
Ο φρέσκος πολιτικός σας λόγος, προερχόμενος από βιώματα και εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα (ο οποίος έχει πράγματι αφανιστεί από την Ελλάδα και ως ιδιωτικός τομέας εμφανίζεται μία νομενκλατούρα διαπλεκόμενων με το δημόσιο λειτουργώντας ως πελάτης του), στο πεδίο αυτό των θέσεων του κόμματος έλκεται από στείρα στερεότυπα της αριστεράς. Ξεκινώ από κάποιες γενικές αρχές, τις οποίες θεωρώ πολύ σημαντικές. Κατόπιν, συνεχίζω θέτοντας ορισμένα γεγονότα τα οποία ανατρέπουν συγκεκριμένες θέσεις σας, ελπίζοντας να ληφθούν υπόψιν όλα αυτά.

Γενικές αρχές

Μία οξυδερκής θεώρηση της ελληνικής ιστορίας, όσο και κοινωνίας, όταν δεν εμφορείται από τις αγκυλώσεις της αριστερής διανόησης η οποία έχει επικρατήσει στην άρχουσα πολιτική κουλτούρα τα τελευταία 30 χρόνια, διαβλέπει ότι η σχέση έθνους και θρησκείας στην Ελλάδα είναι δαιφορετική και όχι συγκρίσιμη με το τι γίνεται στην Ευρώπη.
Είναι λάθος ανάγνωση και οδηγεί σε λάθος θέσεις, να συγκρίνει κανείς τον ρόλο και τη θέση της Εκκλησίας ως οργανισμού, αλλά και ως πεποίθησης σε λαϊκό επίπεδο στην Ελλάδα, με την καταπίεση αιώνων από τη Ρωμαιοκαθολική απολυταρχία και το σύμπλεγμα θρησκείας και αυταρχισμού στη Δύση για αιώνες –μέχρι και τον Φράνκο κατά το δεύτερο μισό του αιώνα που πέρασε.
Μία πολιτική θέση, η οποία θα πρωτοτυπεί απέναντι στο τρέχον πολιτικό σύστημα σήψης και θα αποπειράται να διατυπώσει μία πρόταση λειτουργική για την ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να αναπαράγει τις ιδεοληψίες συγκεκριμένων χώρων, αλλά να λαμβάνει υπόψη δημιουργικά τις ελληνικές ιδιαιτερότητες εν προκειμένω.
Συγκεκριμένα: η θρησκεία στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένας μεσαιωνικός εξουσιαστικός φορέας, ο οποίος κράτησε κάποια από τα προνόμιά του και στο νεωτερικό κράτος δημιουργώντας μία παθογενή σχέση με διάρκεια ως σήμερα, όπως προκύπτει από το πλαίσιο των θέσεων της ‘Δημιουργίας Ξανά’ όπως αυτό παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα σας.
Τουναντίον, σαν διοικητικός θεσμός ήταν πάντα ιστορικά πιο αδύνατος και υποταγμένος παρά το αντίθετο. Στη δε σύγχρονη ιστορία, ας μην λησμονούμε πως η αφετηρία του νεοελληνικού κράτους ήταν η απόπειρα πλήρους εκμηδένισης της θεσμικής παρουσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας στην πρώιμη Βαυαροκρατία. Πολλά από τα εκκλησιαστικά στοιχεία τα οποία διανθίζουν κρατικές εκφάνσεις ή εκδηλώσεις σήμερα, είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υπονοείται στις θέσεις σας: στην ουσία είναι «κατακτήσεις» τις οποίες η αδυναμία της πρώιμης Βαυαροκρατίας να φτιάξει ένα λειτουργικό κράτος με τις αφετηριακές της αξίες, και η αντιδρώσα κοινή γνώμη, επέβαλλαν σταδιακά κατά την περίοδο του ρομαντισμού. Το πιο χαρακτηριστικό (αλλά σίγουρα μόνο ως ένα από πληθώρα αντίστοιχων περιπτώσεων) παράδειγμα αποτελεί η Συνταγματική υποχρέωση να είναι Ορθόδοξος ο αρχηγός του κράτους. Ήταν πάνδημο αίτημα για πάνω από 50 χρόνια ελεύθερου κρατικού βίου, το οποίο η εξουσία σνομπάριζε επίμονα, συστηματικά και επιδεικτικά –μέχρι την κατοχύρωση της κατά την πρώτη δεκαετία του Γεωργίου Α’.

Κυρίως όμως, όπως κατά καιρούς έχει καταδείξει ο Χρήστος Γιανναράς, σε έναν λαό και μία κουλτούρα που δεν έχει μάθει να λειτουργεί με τις αρχές του ωφελιμισμού και της πειθαρχίας, οι οποίες υπάρχουν στη Δύση ως απότοκο του εκεί ιστορικού και πολιτισμικού (άρα και θρησκευτικού) μοντέλου, η Ορθοδοξία είναι μία συντεταγμένη του συλλογικού κοινωνικού βίου, ένα μαξιλάρι οργάνωσης και νοηματοδότησής του.
Οι άνθρωποι, στο αρχέτυπο της ελληνικής κοινωνίας, επιτελούν λειτουργίες και ικανοποιούν ανάγκες, τόσο στον ιδιωτικό όσο και συνερχόμενοι στον δημόσιο βίο, με άξονα τη θρησκεία και την Εκκλησία. Αυτό είναι μία πολιτισμική ιδιαιτερότητα την οποία δεν μπορεί να παραγνωρίσει όποιος θέλει να απεικονίσει με συνέπεια την ελληνική κοινωνία, ούτε να σπεύσει να την απορρίψει με την στερεοτυπική χονδροειδή κατάταξή της ως «θεοκρατία». Όταν φτιάχνει κανείς πρόγραμμα το οποίο να αντιστοιχεί σε έναν συγκεκριμένο λαό, πρέπει να μπορεί να αποσαφηνίζει τέτοιου είδους λεπτομέριες, -χρειάζεται προσέγγιση με διάκριση, όχι τσουβάλιασμα με ιδεοληψίες.

Αυτό λοιπόν το θέμα δεν αντιμετωπίζεται ούτε με νομικισμούς, όπως διαπνέει το πλαίσιο των θέσεών σας, ούτε με αφορισμούς. Το αντίθετο. Ιδιαίτερα δε σε περιόδους και φάσεις όπου αποσυντίθεται ο κοινωνικός ιστός του έθνους, είναι απαραίτητο το λειτουργικό όραμα ανασυγκρότησης να γίνεται χωρίς αποκλεισμούς κύριων εθνικών συνιστωσών (μία εκ των οποίων στην ελλαδική κοινωνία είναι αναμφίβολα και η Εκκλησία), και όχι να είναι διαιρετικό των βασικών συντεταγμένων του κοινωνικού ιστού. Χρειάζεται σύνθεση του μοντέλου ανάπτυξης το οποίο προτείνετε στην κοινωνία και την οικονομία, με τους άξονες ιστορικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, όπως ο συγκεκριμένος. Ιστορικά, κάθε σχήμα το οποίο καταφέρνει να βγάλει μία κοινωνία από τέτοια κρίση ταυτότητας όπως η σημερινή στην Ελλάδα, είναι συνθετικό, όχι δογματικό. Αυτό διδάσκει η Ιστορία.

Σχετικά τώρα με τις πιο συγκεκριμένες θέσεις σας, θα σχολίαζα τα κάτωθι.
Περί εκκλησιαστικής περιουσίας
Το επιχείρημα των θέσεών σας ότι η περιουσία στα χέρια της Εκκλησίας της δόθηκε επί Οθ. Αυτοκρατορίας ως πολιτικού εκπροσώπου των Ελλήνων (Χριστιανών), και άρα θα πρέπει να επιστραφεί στο κράτος, το οποίο είναι μετά την Επανάσταση ο νόμιμος διάδοχος φορέας πολιτικής εκπροσώπησης των Ελλήνων, είναι παντελώς άστοχο –και για την ακρίβεια πρωτοφανές. Κανένας από όσους προέβησαν στις ενέργειες τις οποίες περιγράφω πιο κάτω δεν χρησιμοποίησε αντίστοιχο ισχυρισμό. Έχουμε και λέμε:
1833-34. Η αντιβασιλεία του Όθωνα διέλυσε 416 Μοναστήρια και υφάρπαξε τις περιουσίες τους. Μιλάμε για το 80% των Μοναστηριών.
    1836, η αντιβασιλεία του Όθωνα απαλλοτρίωσε την περιουσία των υπολοίπων μοναστηριών.
    Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 είχαμε αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών εκτάσεων σε δύο φάσεις, με δεύτερη το 1930. Συνολικά οι εκτάσεις είχαν αξία 1 δις δραχμών της εποχής, από τις οποίες το κράτος κατέβαλε μόνο το 4%
    Με το νόμο 4684/1931 έγινε αναγκαστική ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών. Τα χρήματα που εισπράχθηκαν εξαφανίστηκαν τα πρώτα χρόνια της Κατοχής.
    Στις 18/9/1952 υπεγράφη νέα σύμβαση με την οποία παραχωρούνταν το 80% της εκκλησιαστικής γης έναντι του ποσού 45 εκατομυρίων δραχμών. Στη Σύμβαση αυτή, με πρωτοβουλία του κράτους πάντα, το οποίο προχώρησε σε μία ακόμη αναγκαστική απαλλοτρίωση, το κράτος παραδέχτηκε ότι αδυνατούσε να αποπληρώσει τα χρωστούμενα προς την Εκκλησία και έτσι πρότεινε για αντάλλαγμα να μισθοδοτεί για πάντα τους κληρικούς.
    Με το νόμο (Τρίτση) 1700/1987 επιχειρήθηκε η οριστική αποψίλωση της εναπομείνουσας εκκλησιαστικής περιουσίας, όμως αφού κατέφυγαν οι Μονές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια η υπόθεση σταμάτησε.

Συμπερασματικά: η Εκκλησία, δηλαδή τα πλέον των 10000 ΝΠΔΔ τα οποία την απαρτίζουν νομικά, έχουν απωλέσει σχεδόν όλες τις εκτάσεις γης που κατείχαν, μετά από σειρά αναγκαστικών απαλλοτριώσεων. Στην έρευνα της Αγροτικής Τράπεζας το 1988, την οποία κι εσείς αναφέρεστε, υπολογίζει την Εκκλησιαστική περιουσία σε 1.28 εκ στρέμματα γης, από τα οποία μόνο τα 169900 είναι καλλιεργίσιμη γη.
Οι αριθμοί αυτοί αναπαράγονται και στις θέσεις σας. Για να δοθεί όμως η πλήρη εικόνα δίνω και ένα επιπλέον στοιχείο της έρευνας, το οποίο παραλείπετε, ότι δηλαδή οι καλλιεργίσιμες εκτάσεις της Εκκλησίας αθροίζονται στο 0.48% του συνόλου.
Επίσης, στην ίδια έρευνα αναφέρεται ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 εγκαταλείπονται 162400 στρέμματα ανά έτος από τους αγρότες, συγκρίσιμο μέγεθος με τις Εκκλησιστικές εκτάσεις.
Στα 4.38 εκατομύρια στρέμματα υπολογίζονται οι εγκαταλελειμένες εκτάσεις το 1983 από τους ίδιους τους αγρότες. Επίσης, οι μικρές σχετικά εκτάσεις αυτές της Εκκλησίας είναι συνήθως δεσμευμένες από το κράτος, και έτσι έχουμε το παράδοξο ενώ το αίτημα διαφόρων δεξιών και αριστερών κομμάτων υποκείμενων στις ιδεολογικές αγκυλώσεις μία αντικληρικαλιστικής αριστεράς να αφορά στη φορολόγηση ή (μία ακόμη) απαλλοτρίωση των εκτάσεων της Εκκλησίας (όπως υπονοείτε σαφώς εσείς), το αίτημα της ίδιας της Εκκλησίας δια του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου -για παράδειγμα στην προηγούμενη κυβέρνηση- να είναι η αποδέσμευση από το κράτος των εκτάσεων που ανήκουν στην Εκκλησία, ώστε η από κοινού εκμετάλλευσή τους να αποφέρει οφέλη για το κοινωνικό σύνολο!
Η τεράστια απόσταση της πραγματικότητας από την εικονική της εκδοχή είναι φανερή και ενδεικτική της επίδρασης στερεοτύπων στη διαμόρφωση των θέσεών σας και θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν..

Στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι αποσιωπάτε κάτι θεμελιώδες: βάσει της σχετικής Σύμβασης του 1952, η μισθοδοσία των κληρικών προήλθε από πρωτοβουλία του κράτους για συγκεκριμένους λόγους.
Όποιος λοιπόν προτείνει τη διακοπή της μισθοδοσίας (όπως κάνετε εσείς), θα πρέπει να λάβει πρόνοια είτε για την αντικαταβολή των οφειλομένων προς την Εκκλησία χρημάτων της αξίας των απαλλοτριωμένων εκτάσεων, είτε των ίδιων των εκτάσεων. Εάν δεν το κάνει, είναι υπόλογος στη συνέπεια της ίδιας του της λογικής.

Μερικές από τις πιο συγκεκριμένες προτάσεις σας ισχύουν ήδη και είναι περιττές. Για παράδειγμα η φορολόγηση εσόδων από όσα ακίνητα δίνουν πρόσοδο, το ισόκυρο του πολιτικού και θρησκευτικού γάμου κλπ.

Μερικές ακόμη, όπως για παράδειγμα η προαιρετική φορολόγηση των πολιτών υπέρ της Εκκλησίας στην οποία ανήκει, εκτός από το ότι απαοτελεί αντιγραφή άλλων μοντέλων με διαφορετική εθνο-θρησκευτική προέλευση και ταυτότητα η οποία είναι ανύπαρκτη στην Ελλάδα (τουλάχιστον προς το παρόν), δείχνει και μία σύγχυση. Γράφετε για την «ανάρμοστη σχέση Πολιτείας – Εκκλησίας», η οποία λέτε «δίχασε τον λαό, οδήγησε σε πολιτικές τραγωδίες, «αναθέματα» και «λαοσυνάξεις»».
Εκτός του ότι μία «διαχωρισμένη» Εκκλησία θα έχει πολύ μεγαλύτερη άνεση να διαμαρτύρεται και να οργανώνει «λαοσυνάξεις», υπάρχει και η σύγχυση σε φιλοσοφικό υπόβαθρο από αυτή τη θέση, διότι από τη μία θεωρείτε «διχασμό» ένα απλό αίτημα της Εκκλησίας προς την πολιτεία να διεξαχθεί δημοψήφισμα με ερώτημα αν επιθυμεί ο λαός την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, διότι περί αυτού επρόκειτο, και από την άλλη ζητάτε ο ίδιος την προαιρετική αναγραφή στη φορολογική δήλωση των πολιτών!
Σημειώνω εδώ ότι η εν λόγω σύγχυση διακατέχει ολόκληρη την πλευρά του κράτους, το οποίο ακόμη και σήμερα ερωτά τους πολίτες για το θρήσκευμά τους στις ληξιαρχικές πράξεις γάμων και προσθήκης τέκνων στην οικογενειακή μερίδα, ενώ υπάρχει και η «θετική διάκριση» των μουσουλμάνων μαθητών οι οποίοι εισάγονται σε ειδική κατηγορία σε συγκεκριμένες ανώτατες σχολές. Τη σύγχυση αυτή θα πρέπει να την υποβάλετε στη βάσανο της συνέπειας της λογικής σας, ειδικά εφόσον χρησιμοποιείτε τους συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς.

Προχωρώ. Ο διαχωρισμός τον οποίον επιχειρείτε να περιγράψετε στις θέσεις σας είναι πολύ πρόχειρα γραμμένος, και χωρίς να λαμβάνει υπόψιν συγκεκριμένες συνιστώσες. Για την ακρίβεια, όλοι όσοι μιλάνε για αντίστοιχο διαχωρισμό λησμονούν ορισμένες βασικές παρενέργειες, οι οποίες εκτός από το πολιτισμικό υπόβαθρο του ελληνισμού, αφορούν και στις διεθνείς σχέσεις της χώρας και στην εξωτερική πολιτική.
Ενδεικτικά επισημαίνω ότι ο εξ αριστερών προερχόμενος αντικληρικαλιστικός άξονας, ο οποίος οδηγεί σε φωνές «άμεσου διαχωρισμού εδώ και τώρα» ξεχνάει τις σχέσεις του Ελλαδικού κράτους με το Άγιο Όρος, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τα πρεσβύτερα Πατριαρχεία και ασφαλώς τις χώρες στις οποίες ανήκουν όλα αυτά, κοκ. Όταν αναφερόμαστε σε μια σχέση με τέτοιο ιστορικό και πολιτισμικό υπόβαθρο, όπως η συγκεκριμένη, τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα από όσο νομίζει κανείς με την πρώτη ματιά.

Στην αρχή των θέσεών σας λέτε ότι «στόχος(;) [του κόμματος] είναι να διπλασιάσουμε ανθρώπους ανεξίθρησκους και ανοιχτόμυαλους». Εκτός από περίεργος, για στόχο κόμματος, αφού δηλώνει μία «ιεραποστολική» διάθεση, υπονοεί σαφώς ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος Ελλήνων δεν είναι ανεξίθρησκοι. Από πού συνάγετε αυτό το συμπέρασμα; Υποπτεύομαι ότι συγχέετε την λαϊκή πίστη με την έλλειψη ανεξιθρησκείας, και σ’ αυτή σας τη σύχγυση δεν επιδεικνύετε ο ίδιος αρκετά ανοιχτό μυαλό. Εκτός βέβαια, αν το υπόβαθρο της σκέψης σας είναι αποκλειστικά και ανελαστικά η Ποπεριανή «ανοιχτή κοινωνία».

Γράφετε για παράδειγμα στην αρχή των θέσεών σας πως «Ό,τι κάνει ο δεσπότης θα μπορεί να το κάνει και ο μουφτής». Αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοείτε. Δεδομένου του πλήρους διαχωρισμού (δεν το εξηγείτε επαρκώς, αλλά δίνετε ένα περίγραμμα ότι η Εκκλησία θα ασχολείται αποκλειστικά και αυστηρά με τα του οίκου της), ποια είναι αυτά τα δικαιώματα και τα πράγματα που «μπορεί» να κάνει ο Δεσπότης, αλλά δεν μπορεί ο Μουφτής; Διότι η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι ο Μουφτής μπορεί να δικάζει, για παράδειγμα, οικογενειακές υποθέσεις εφαρμόζοντας κατά γράμμα τον Ισλαμικό Νόμο! Μάλλον θέλατε να γράψετε «ό,τι δεν μπορεί να κάνει ο δεσπότης, δεν θα πρέπει να μπορεί να το κάνει ούτε ο μουφτής». Βλέπετε ότι η τεχνητή πολιτική ορθότητα και η με το ζόρι υποβάθμιση του «δικού μας» έναντι του «άλλου» για να εμφανιστούμε ως «δίκαιοι» ή «φιλελεύθεροι» είναι κακός οδηγός.

Αυτό που ίσως αναρωτιέστε τώρα είναι, μα μπορούν να συνυπάρξουν όσα διαβάζω στην παρούσα επιστολή με τις δημόσια διατυπωθείσες απόψεις περί οικονομικής πολιτικής; Η δική μου απάντηση είναι προφανώς ναι.
Εδώ θα βασίζεται η πρωτοτυπία, το εναλλακτικό της πρότασής σας, το πραγματικά καινούργιο (ας σημειώσω εδώ ότι το ‘πραγματικά καινούργιο’ για το οποίο μιλάω αναφέρεται στην δημόσια πολιτική συζήτηση όπως αυτή διεξάγεται στην Ελλάδα, γιατί διεθνώς -αρχής γενομένης από τον αγγλοσαξωνικό κόσμο ήδη από την δεκαετία του 80-, η επανάκαμψη των αρχών του φιλελευθερισμού στην οικονομία είναι σύμφυτη με την πρόταξη των παραδοσιακών αξιών των αντίστοιχων κοινωνιών, όπως έκαναν οι κυβερνήσεις Θάτσερ-Ρήγκαν, και όπως είναι ο κανόνας σε όλα τα συντηρητικά και χριστιανοδημοκρατικά κόμματα στη δύση.
Δυστυχώς όμως αυτό που έξω παραβιάζει ανοιχτές θύρες, στην Ελλάδα παραμένει ταμπού, λόγω ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστεράς). Αλλιώς, μάλλον έχουμε ξανακούσει αυτές τις ιδέες σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές. Θα θυμίσω εδώ τον έντονα «εθνομηδενιστικό» και «νεο-οθωμανικό» τόνο τον οποίον δίνουν συνιδρυτές κομμάτων με τα οποία λέτε δημόσια ότι πολιτικά είστε συγγενείς. Αν λοιπόν το δείγμα γραφής επί των συγκεκριμένων ζητημάτων της παρούσης επιστολής δείχνει ότι έχετε κάνει το πρώτο βήμα μίας μακράς διαδρομής διολίσθισης προς τέτοιες απόψεις, αδυνατώ να ισχυριστώ ότι βρήκα σε σας ένα πρωτότυπο συνολικό πολιτικό στίγμα.

Θα κλείσω την επιστολή μου με την υπογράμμιση της θέσης μου πως τα αίτια της κρίσης πράγματι ανιχνεύονται στο υδροκεφαλικό κράτος και στον κρατισμό, και είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος σε σχέση μ’ αυτό. Υπάρχει όμως και μία άλλη κρίση. Η κρίση της εθνικής μας ταυτότητας. Χωρίς έμφαση στην εθνική συλλογικότητα, χωρίς συγκροτημένη συλλογική αυτοσυνειδησία, δεν έχουμε μέλλον. Όχι μόνο εμείς, κανείς στον κόσμο. Έναν θεσμό δεν τον αποδομείς αν δεν τον αντικαθιστάς με κάτι άλλο. Ειδάλλως, γκρεμίζεις το οικοδόμημα. Και έχουμε ανάγκη από θεμέλια σήμερα. Ό,τι συμβάλλει στην εθνική μας ταυτότητα είναι απαραίτητο συστατικό της σύνθεσης η οποία θα μας βγάλει από την κρίση.

Με αυτές τις σκέψεις, κλείνω με μια υπόμνηση του Γιώργου Σεφέρη: «Είμαστε ένας λαός, με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;»

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας,

Με τιμή
Ανδρέας Σταλίδης.
Δημιουργός του Αντίβαρου.