Τρίτη

Η Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι νεκρή







Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει αποφασισμένος να πάρει πάνω του αλλαγές που προηγούμενοι Πρωθυπουργοί είτε δεν τόλμησαν είτε δεν πίστεψαν στην ανάγκη προώθησής τους, αλλά... 






Ο πρόσφατος εορτασμός της αποκατάστασης της Δημοκρατίας ήταν ακόμα μία φιέστα που δεν αφορούσε κανέναν πέραν όσων ανήκουν στην εγχώρια πολιτική, οικονομική και δημοσιογραφική ελίτ που ήταν προσκεκλημένοι και "παρήλασαν" με καμάρι στο Προεδρικό Μέγαρο σαν να μην συμβαίνει τίποτα στην χώρα. 


Ο μέσος πολίτης διερωτάται: 
ποια Δημοκρατία άραγε βρέθηκαν εκεί να τιμήσουν; 
Ούτε και οι ίδιοι μάλλον ξέρουν. 
Στο κάτω κάτω της γραφής τι νόημα έχει να γνωρίζουν. 

Η πλειονότητα εξ αυτών πήγε εκεί να δείξει την καλοκαιρινή γκαρνταρόμπα, να πιει ένα κρασί, και να κάνει λίγα PR. Άντε να τραβήξει και καμία "σέλφι". Θα πει κανείς και που είναι το κακό σε όλο αυτό; 
Kακό δεν είναι να πηγαίνει κανείς στα μνημόσυνα. Είναι όμως οξύμωρο και προκλητικό να παρευρίσκεται κάποιος εκεί με διάθεση λες και πάει σε βάφτιση ή, ακόμα χειρότερα, στα μπουζούκια. Γιατί περί αυτού πρόκειται. 

Η Δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα έχει πεθάνει την ώρα που το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο- όπως αποτύπωσαν οι εικόνες από τον Προεδρικό κήπο- συνεχίζει να χαριεντίζεται υποκριτικά, να ανταλλάσσει γλυκανάλατες φιλοφρονήσεις, να προσπαθεί να γευτεί λίγο ακόμα από τις ένδοξες στιγμές κοσμικότητας του παρελθόντος.

 Επιβεβαιώνοντας όμως επί της ουσίας την άποψη ότι η πλειοψηφία των προσώπων που μετέχουν στην δημόσια ζωή αυτού του τόπου δεν έχουν καμία διάθεση για αλλαγή αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα αρπάξουν κάτι σε υστεροφημία, αυτοπροβολή κι εξουσία σε μία χώρα που καταρρέει. 

Το πολιτικό σύστημα- γερασμένο σε οράματα και ιδέες, άνευρο, και βαθιά συντηρητικό- μοιάζει σα σταυροκοπιέται και να θυμιατίζει προσευχόμενο κάποια μέρα αυτή η Δημοκρατία να αναστηθεί.  

Η πλειονότητα των κομμάτων της αντιπολίτευσης- δείχνει είτε να μην μπορεί είτε να μην θέλει να κάνει την υπέρβαση που η ιστορική συγκυρία επιτάσσει. 

Η χώρα μας έχει πλέον μία νεκρή Δημοκρατία την οποία υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να διατηρήσουν στην φορμόλη για να την προσαρμόσουν στα μέτρα των δικών τους μικροκομματικών σκοπιμοτήτων όταν εκείνες έρθουν στην εξουσία. 

Όταν όμως έχεις μία χώρα, όπως η Ελλάδα, που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση, και σε παράλληλο χρόνο το πολιτικό της σύστημα παραπαίει, οι Θεσμοί της παραλύουν, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες της απαξιώνονται και έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που πληρώνεται από τον ελληνικό λαό για διακοσμητικούς λόγους, οι πολιτικοί μας δεν έχουν την πολυτέλεια να θεωρούν ότι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα κάνοντας ότι δεν το βλέπουν ή μεταθέτοντας την επίλυσή του στο μέλλον. 

Γι᾽αυτό και η αντιπολίτευση φέρει μεγάλη ευθύνη για την άρνησή της να δώσει την συναίνεσή της για συνταγματικές αλλαγές ιστορικής βαρύτητας διεκδικώντας την αναβολή τους ή απειλώντας και με ακύρωσή τους. 

Την ίδια στιγμή, ο Τσίπρας αν και δείχνει αποφασισμένος να πάρει πάνω του αλλαγές που προηγούμενοι Πρωθυπουργοί είτε δεν τόλμησαν είτε δεν πίστεψαν στην ανάγκη προώθησής τους, το ερώτημα όμως παραμένει: είναι αυτές οι αλλαγές που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός αρκετές για κάνουν την Δημοκρατία μας πιο αποτελεσματική, πιο αντιπροσωπευτική και εν τέλει να την αναγεννήσουν; 

Πολύ θετικά βήματα αυτά της απλής αναλογικής, της εκλογής ΠτΔ από τον λαό, τα δημοψηφίσματα, ο περιορισμός στην θητεία των Βουλευτών. Όμως αυτά για να λειτουργήσουν πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων το ίδιο το πολίτευμα από Προεδρευομένη σε Προεδρική Δημοκρατία. 

Η Ελλάδα χρειάζεται ένα πολίτευμα στο οποίο ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να εκλέγεται άμεσα από τον λαό χωρίς την εμπλοκή της Βουλής στις διαδικασίες εκλογής του. 

Η ανάδειξή του από την κοινωνία πρέπει να συνοδεύεται όχι από "λελογισμένη" αλλά ουσιαστική και πλήρη αύξηση των αρμοδιοτήτων που θα τον καταστούν πραγματικό κυβερνήτη της χώρας. 

Το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης έχει φθάσει στα όρια του κάνοντας συχνά τον εκάστοτε Πρωθυπουργό έρμαιο πελατειακών και κομματικών συμφερόντων. 

Στο νέο πολίτευμα που χρειάζεται ο τόπος, ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση πρέπει να διορίζονται από τον ΠτΔ, με τη Βουλή να ασκεί ουσιαστικό και όχι κατ᾽επίφαση έλεγχο στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, όπως συμβαίνει σήμερα. 

Η πολιτική σταθερότητα να μην είναι έρμαιο της αρχής της δεδηλωμένης από τους βουλευτές, και οι εξουσίες του Προέδρου να πηγάζουν απευθείας από τον λαό και να λογοδοτεί μόνο σε αυτόν. 

Όμως πώς μπορούν όλα αυτά να γίνουν αντικείμενο σοβαρής συζήτησης μεταξύ των παραγόντων της πολιτικής ζωής του τόπου μας, όταν ακόμα και στα στοιχειώδη, όπως φερ᾽ειπείν η εγκαθίδρυση της απλής αναλογικής, η μικροπολιτική και οι κομματικοί τακτικισμοί από την αντιπολίτευση ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού; 

Θεμελιώδης συνταγματικές αλλαγές δεν μπορούν να φέρουν μόνο την σφραγίδα ενός κόμματος ή ενός Πρωθυπουργού. Σε κάθε περίπτωση, όταν η πολιτική ωριμότητα εκλείπει τότε ο ρόλος του καθενός αναμετράται μόνο με την ιστορία.

Τετάρτη

Τζωρτζ Σόρος: «Είμαι ο Θεός, εγώ δημιούργησα τα πάντα, εγώ ελέγχω την Αμερική»





Ο οπαδός της παγκοσμιοποίησης Τζωρτζ Σόρος πρόσφατα παίρνει πολλή προσοχή. Σε μια συνέντευξη με τη βρετανική Independent, παραδέχτηκε ότι αισθάνθηκε σαν «κάποιου είδους θεού.» Τώρα, στα ογδόντα του, τον ανησυχεί λιγότερο το να συγκρατεί την ανάγκη του για έλεγχο, λέγοντας αντ’ αυτού ότι «άρχισε να την αφήνει έξω.» Έχει σίγουρα κάνει πολλές ιδέες του πράξη. Ο Σόρος υποστηρίζει πολλούς φιλελεύθερους και προοδευτικούς σκοπούς και δεν φοβάται να μιλήσει για αυτούς.
«Για να είμαι ειλικρινής, είχα ισχυρές θεϊκές φαντασιώσεις από τα παιδικά μου χρόνια, τις οποίες αισθανόμουν ότι έπρεπε να ελέγξω, γιατί διαφορετικά θα είχα πρόβλημα.»
Οι εκκλήσεις του για δημοκρατία και συμμετοχή στην κοινωνία έχουν αποτελέσει αντικείμενο κριτικής, επειδή περιλαμβάνουν συγκεκριμένα τους έγχρωμους ανθρώπους, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους μουσουλμάνους.
Αναρτήθηκε
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  BLOG

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΡΟΤΣΙΛΝΤ Πώς πίνουν το αίµα της Ελλάδας…






Tο όνομα  ROTHSCHILDS  σημαίνει ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ  ROOTH
Η  ROOTH ήταν ηρωϊδα των ΕΒΡΑΙΩΝ, εκ της Παλαιάς Διαθήκης.
Ήταν από τους πρώτους δανειστές της Ελλάδας.
Οι δηµιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νοµισµατικού συστήµατος της χώρας, συνιδρυτές και βασικοί µέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας για δεκαετίες, µεγαλοµέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδας, µέχρι πρόσφατα σύµβουλοι του Ελληνικού Κράτους για ιδιωτικοποιήσεις.
Αν νοµίζετε πως δεν έχουν συµµετοχή σε όσα συµβαίνουν στην εποχή µας στην Ελλάδα, πλανάστε…
Αδυτό τους είναι οι κρύπτες του χρυσού και των νοµισµάτων, αλλά κανείς δεν θα τους συναντήσει δίπλα του παρόλο που συχνά θα αισθανθεί να παγώνει η ζωή του από τις αποφάσεις που αυτοί παίρνουν, ερήµην όλων µας!
Πολλοί τους θεωρούν κάτι σαν… χρηµατοπιστωτικά βαµπίρ, πλάσµατα απροσπέλαστα από τους «κοινούς θνητούς», ίσως διαφορετικά σε όλα από εµάς, µεταλλαγµένα από τη δύναµη που τους δίνει ένας απίστευτος πλούτος: είναι οι Ρότσιλντ, ίσως οι µόνοι αληθινοί βασιλιάδες σε αυτόν τον πλανήτη!
Εκείνο που οι Έλληνες δεν έχουν προσέξει είναι ότι στην Πανεπιστηµίου υπάρχει όντως ένα δηµιουργηµένο από εκείνους άδυτο και κανείς δεν ξέρει όσους έχουν δικαιώµατα αποφάσεων σε αυτό.
Η πρόσβαση είναι σχεδόν απαγορευµένη, ενώ µέσα σε αυτή τη στηµένη στην άσφαλτο καθεδρική του θεού του πλούτου κρύβονται όσα όλοι εµείς αποκαλούµε χρήµα, οφειλές, πιστώσεις, υλικές αξίες, χρεόγραφα ή ακόµη και χρυσάφι –κανείς δεν ξέρει πόσο κάθε φορά και πότε όλα αυτά µεγαλώνουν ή χάνουν µέρος της αξίας τους. Πρόκειται για το µυστικό των µυστικών του κόσµου του χρήµατος και µύστες τους είναι άνθρωποι σαν και εµάς, που όµως η ιδιότητα «εκπρόσωποι συµφερόντων Ρότσιλντ» που επιµελώς κρύβουν, τους καθιστά αυτοµάτως µέλη ενός ιερατείου για το οποίο κανείς δεν ξέρει µέχρι πού φθάνει η αλήθεια για αυτούς και πού αρχίζει το ψέµα ή ο µύθος, που και αυτός έχει… αντίκρισµα αφού εξυπηρετεί την ανάγκη της επιβολής του δέους «άµα τη εµφανίσει» κάποιας υπογραφής ή «εντολής» των Ρότσιλντ!
Οι αµύητοι ας µην εισέλθουν…
Ένα ποσοστό πτώσης της τάξης του 50%, περίπου, του Γενικού Δείκτη του Χρηµατιστηρίου στους τελευταίους µήνες, όσο και, κυρίως, η τεράστια αρνητική απόκλισή του από τις διεθνείς αγορές µετοχών, που έχει φτάσει να παρουσιάζει τη µεγαλύτερη αρνητική συσχέτιση µε βασικούς δείκτες όπως ο S&P 500, από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 οφείλεται σε έναν «άγνωστο πόλεµο»!
Η Neuberger Berman είναι µια από τις εταιρείες που έπαιξαν το ρόλο εµπροσθοφυλακής στη χρηµατιστηριακή επίθεση εναντίον του ΧΑ και καταλυτικό ρόλο στην πτώση του ελληνικού χρηµατιστηρίου, πουλώντας 1,7 εκατοµµύρια µετοχές της Εθνικής Τράπεζας –τη µετοχή µε τη µεγαλύτερη βαρύτητα στο ΓΔ– στο τελευταίο τρίµηνο του έτους.
Ο νυν πρόεδρός της ήταν κατά δαιµονική σύµπτωση πρώην πρόεδρος του επενδυτικού τµήµατος της Lehman Brothers, πρώην συνεταίρος και πρόεδρος του επενδυτικού τµήµατος της Goldman Sachs και στενό συγγενικό πρόσωπο του τέως προέδρου των ΗΠΑ George Bush.
Εκείνο που ενοποιεί όλα αυτά, όµως, είναι πως η συγκεκριµένη εταιρεία έχει ιδρυθεί από ένα µέλος της οικογένειας Rothschild, της µεγαλύτερης δυναστείας του χρήµατος στον κόσµο.
Ένας κάποιος µυστήριος και µυστηριακός στην έκφραση των σκέψεών του τύπος, ο Nathaniel Rothschild, τον Φεβρουάριο του 2010 υποστήριξε µε δηλώσεις του στη «Les Echos» πως η ελληνική και η ευρωπαϊκή κρίση δηµιουργούν «πολλή φασαρία για το τίποτα» και ότι στην πραγµατικότητα τον καταλυτικό ρόλο στη δηµιουργία της έπαιξαν οι κερδοσκόποι και όχι τα πραγµατικά οικονοµικά προβλήµατα.
Κάτι θα ήξερε. Όπως εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραµµές µπορεί να είστε µηχανικός, οικονοµολόγος, γιατρός, υπάλληλος ή έµπορος, και εγώ που τις γράφω δηµοσιογράφος, έτσι αυτός που δήλωσε όλα αυτά µπορεί να τα στηρίζει όχι σε καµία απόδειξη αλλά µόνο και µόνο στην αναγγελία του ονόµατός του: δεν χρειάζεται σαν όλους εµάς κάποια ιδιότητα, αρκεί που είναι ένας… Ρότσιλντ!
— «Ο ρόλος των κερδοσκόπων στην ελληνική κρίση ήταν πολύ πολύ µεγάλος», είπε στη συνέχεια, προσθέτοντας ότι «όλα έγιναν πολύ εύκολα για τους κερδοσκόπους αν αναλογιστούµε ότι το πρωτογενές έλλειµµα της Ευρώπης δεν είναι άσχηµο συγκρινόµενο µε αυτό των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και άλλων κρατών». Ο Nathaniel Rothschild ξέρει τι λέει για τα οικονοµικά προβλήµατα της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Ελλάδας, αλλά και για το ρόλο των κερδοσκόπων στη δηµιουργία της τεχνητής ελληνικής και στη συνέχεια ευρωπαϊκής κρίσης. Είναι ένας Ρότσιλντ, άλλωστε…
Ο Οίκος, αυτό που εµείς λέµε οικογένεια, έχει τη µεγαλύτερη παράδοση στον κόσµο στο εµπόριο χρέους, έχοντας χρηµατοδοτήσει δεκάδες κράτη για περισσότερα από 200 χρόνια, ενώ αποτελεί τη µεγαλύτερη τραπεζική δυναστεία διεθνώς µε ανυπολόγιστη περιουσία και αµέτρητες «εµπλοκές» σε χρηµατιστηριακές και χρηµατοπιστωτικές κρίσεις.
Πολύ αποκαλυπτικά, η «Chicago Evening American» στις 3 Δεκεµβρίου 1923 είχε γράψει σχετικά: «Οι Rothschilds µπορούν να ξεκινήσουν ή να εµποδίσουν πολέµους. Ο λόγος τους µπορεί να δηµιουργήσει ή να διαλύσει αυτοκρατορίες.»
Η New York Evening Post στις 22 Ιουλίου 1924 είχε επίσης γράψει: «Ο Κάιζερ έπρεπε να συµβουλευτεί έναν Rothschild προκειµένου να µάθει αν µπορεί να κάνει πόλεµο ή όχι. Ένας άλλος Rothschild σήκωσε όλο το βάρος της διαµάχης που οδήγησε στην κατάρρευση του Ναπολέοντα».
Η οικογένεια
Rothschild είναι στο τιµόνι του µεγαλύτερου διεθνούς δικτύου εξόρυξης και εµπορίας χρυσού, διαµαντιών, πολύτιµων λίθων και µετάλλων, µέσα από εταιρείες όπως η Barick Gold, η Gold Fields, η De Beers, η Rio Tinto κ.λπ., ενώ είναι από τις ισχυρότερες οικογένειες της βιοµηχανίας πετρελαίου.
Οι Rothschilds εισήγαγαν τον υπολογισµό της spot τιµής του χρυσού στο χρηµατιστήριο του Λονδίνου και ήταν υπεύθυνοι για τη συγκεκριµένη διαδικασία καθηµερινά από το 1919 µέχρι το 2004, όταν τοποθέτησαν ως αντικαταστάτη τους την Barclays, εταιρεία µε την οποία έχουν ισχυρούς δεσµούς.
Σύµφωνα µε υπολογισµούς αναλυτών για τα έσοδα της δυναστείας Rothschild το 2001, δηλαδή τον τζίρο τους από τόκους δανείων (έτσι αnποδίδονται µε τραπεζικούς όρους τα όνειρα πολιτών και κρατών) που είχαν πουλήσει, το ποσό ξεπερνούσε τα 5 δισ. δολάρια ηµερησίως. Τότε το παγκόσµιο κρατικό χρέος υπολογίζονταν κοντά στα 10 τρισ. δολάρια ενώ σήµερα αγγίζει τα 40 τρισ.
Τα δάνεια Rothschild ήταν από τα πρώτα και µεγαλύτερα που έλαβε το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος µετά το 1821, ενώ οι Rothschild είναι οι δηµιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νοµισµατικού συστήµατος της Ελλάδας, καθώς υπήρξαν βασικοί χρηµατοδότες, συνιδρυτές και µεγαλοµέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, µέσα από την οποία εισήγαγαν το κλασµατικό αποθεµατικό / κεντρικό τραπεζικό σύστηµα στη χώρα, παρέχοντας στην ΕΤΕ την άδεια να τυπώνει χρήµα χωρίς αντίκρισµα, ένα ποσοστό του οποίου ανήκε στους ίδιους. Ο ρόλος των Rothschild στην Ελλάδα υπήρξε από τότε και είναι ακόµη εξαιρετικά σηµαντικός, και αυτό κάνει τις συµπτώσεις ακόµη πιο ενδιαφέρουσες. Έχοντας τον νοµισµατικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήµατος στην Ελλάδα στα χέρια τους, µπόρεσαν να παίξουν κύριο ρόλο, σε βάθος χρόνου, στην έκδοση δανείων για τη δηµιουργία έργων υποδοµής, ενώ δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και δεκάδες βιοµηχανίες.
Μέχρι του σηµείου όπου τα στοιχεία γίνονται ασαφή, παρέµεναν βασικοί µέτοχοι της ΕΤΕ µέσω πολλών εταιρειών (µια εκ των οποίων είναι η περιβόητη Neuberger Berman), αλλά και οι πιθανότεροι µεγαλοµέτοχοι της ιδρυθείσας στην πορεία Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία πήρε το ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας από την ΕΤΕ.
Το γεγονός πως η Neuberger Berman πρωταγωνίστησε στην πτώση της ΕΤΕ στο κρίσιµο τελευταίο τρίµηνο του 2009 και φυσικά είναι συµφερόντων Rothschild, αποτελεί µια πολύ ενδιαφέρουσα, αξιοπερίεργη αλλά και παράδοξη, στατιστικά, σύµπτωση. Δεν είναι, όµως, η µοναδική.
Η
N.M. Rothschild & Sons υπήρξε σύµβουλος του ελληνικού κράτους για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της Δηµόσιας Επιχείρησης Αερίου, σύµβουλος της Cosmote, των ΕΛΠΕ, της Τράπεζας Εγνατία, της Γενικής Τράπεζας, της Μυτιληναίος, της Eurobank και δεκάδων άλλων τραπεζών και εταιρειών στην Ελλάδα.
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ, 
Οι Ρότσιλντ…
• Ήταν από τους πρώτους δανειστές της Ελλάδας. Τα δάνεια από τους Ρότσιλντ ήταν τα πρώτα και από τα µεγαλύτερα που έλαβε η Ελλάδα µετά το 1821.
• Ήταν οι δηµιουργοί του σύγχρονου τραπεζικού και νοµισµατικού συστήµατος της Ελλάδας.
• Ήταν βασικοί χρηµατοδότες, συνιδρυτές και µεγαλοµέτοχοι της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας (ΕΤΕ).
• Εξέδιδαν δάνεια για τη δηµιουργία έργων υποδοµής και δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και βιοµηχανίες. Έχοντας τον νοµισµατικό έλεγχο και τον έλεγχο της παραγωγής χρήµατος στην Ελλάδα, έπαιξαν σε βάθος χρόνου και στα δύο επίπεδα.
• Παρέµειναν βασικοί µέτοχοι της ΕΤΕ µέσω πολλών εταιρειών (όπως της
Neuberger Berman).
• Είναι µεγαλοµέτοχοι της Τράπεζας της Ελλάδας (η οποία πήρε τον ρόλο της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας από την Εθνική Τράπεζα).
• Η
N. M. Rothschild & Sons ήταν µέχρι πρόσφατα σύµβουλος του Ελληνικού Κράτους για ιδιωτικοποιήσεις (της ΔΕΗ και της Δηµόσιας Επιχείρησης Αερίου), και σύµβουλος δεκάδων τραπεζών και εταιρειών στην Ελλάδα (Cosmote, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Εγνατία, Γενική Τράπεζα, Μυτιληναίος, Eurobank κ.ά.)
ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Μια µικρή εβραϊκή κοινότητα, αποτελούµενη από έναν περιορισµένο αριθµό εβραϊκών οικογενειών από τη Γερµανία, ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα µετά την ανακήρυξή της ως πρωτεύουσα της ανεξάρτητης Ελλάδας το 1834. Ανάµεσά τους και ο χρηµατιστής Μαξ ντε Ρότσιλντ, ο οποίος συµµετείχε στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα. Μέσω της Δούκισσας της Πλακεντίας αποκτήθηκε µια µεγάλη έκταση για την ανέγερση της Συναγωγής (1843). Η Δούκισσα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1831 και ανέπτυξε µέσω της µελέτης της Βίβλου µια βαθιά συµπάθεια για τον Ιουδαϊσµό. Το 1847 οι ελληνικές Αρχές απαγόρευσαν τη δηµόσια περιφορά του οµοιώµατος του Ιούδα του Ισκαριώτη για να µην προσβληθεί ο βαρόνος ντε Ρότσιλντ, ο οποίος βρισκόταν τότε στην Αθήνα. Σε αντίποινα, ένα µέρος του πλήθους έκαψε την κατοικία του Ισραηλίτη Δαυίδ Πατσίφικο, Βρετανού υπηκόου και επίτιµου προξένου της Πορτογαλίας. Η βρετανική κυβέρνηση απαίτησε την καταβολή αποζηµίωσης και, τελικά, ο υπουργός Εξωτερικών λόρδος Πάλµερστον απέκλεισε το 1850 µε αγγλικά πλοία το λιµάνι του Πειραιά. Το 1852 η Δηµοτική Αρχή αποποιήθηκε τη δωρεά της Δούκισσας της Πλακεντίας για ανέγερση Συναγωγής. Αργότερα, τον Ιανουάριο του 1897, ο Φερδινάνδος Ρότσιλντ πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη µε το σκάφος του, σταµάτησε στη Χαλκίδα και συνάντησε εκπροσώπους της Εβραϊκής Κοινότητας, οι οποίοι του έθεσαν τα οικονοµικά κυρίως προβλήµατα που αντιµετώπιζε η Κοινότητα. Ο βαρόνος ανταποκρίθηκε άµεσα στην έκκληση της Κοινότητας προσφέροντας οικονοµική ενίσχυση στις πολυµελείς οικογένειες που είχαν µείνει άστεγες λόγω του καταστροφικού σεισµού που είχε χτυπήσει την πόλη πριν από δυόµισι χρόνια. Επίσης, συνέβαλε οικονοµικά στην κατασκευή ενός τοίχου περιµετρικά στο εβραϊκό νεκροταφείο της Χαλκίδας.
Ο βαρόνος Φερδινάνδος Ρότσιλντ, µεταξύ άλλων επαφών που είχε, συνάντησε και τον υπουργό Ι. Κωλέττη για θέµατα που αφορούσαν στην Εβραϊκή Κοινότητα.
Στη συνέχεια ο βαρόνος επισκέφθηκε τη Θεσσαλονίκη, όπου ασχολήθηκε µε επιχειρηµατικές δραστηριότητες, καλλιεργώντας παράλληλα στενούς δεσµούς µε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης.
Για τη σηµαντική προσφορά της οικογένειας Ρότσιλντ στην εβραϊκή ζωή της Ελλάδας, οι Κοινότητες της Αθήνας και της Χαλκίδας, στις αναµνηστικές µαρµάρινες πλάκες όπου αναγράφονται τα ονόµατα των µεγάλων ευεργετών, αναφέρουν και το όνοµα της οικογένειας Ρότσιλντ. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωριστεί ότι οι δεσµοί µελών της οικογένειας Ρότσιλντ µε τους Εβραίους της Ελλάδας υπάρχουν από τα πρώτα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Σε όλη την Ευρώπη µέλη της οικογένειας υποστήριζαν των αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, τόσο οικονοµικά όσο και ηθικά, χρησιµοποιώντας την πολιτική καθώς και την κοινωνική τους επιρροή στους διπλωµατικούς κύκλους της Ευρώπης.
Ωστόσο αξίζει να υπενθυµίσουµε ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (και καθόλου τυχαία όχι… Ελληνική Εθνική Τράπεζα), ιδρύθηκε το 1841 και ήταν εξαρχής ιδιωτική τράπεζα, η οποία είχε το προνόµιο της έκδοσης του χρήµατος στην Ελλάδα µέχρι το 1928, όταν µια άλλη ιδιωτική Τράπεζα, η «Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδος», πήρε τα προνόµια . Και πάλι, όχι τυχαία…
Για όσους δεν κατάλαβαν ακόµη, ισχύει το «Δώσε µου τον έλεγχο των χρηµάτων ενός έθνους και δεν µε νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόµους», όπως έλεγε τον 18ο αιώνα ο Μάγιερ Άµσκελ Ροτσιλντ, µέλος της γνωστής οικογένειας βεβαίως βεβαίως, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσµιου χρηµατοπιστωτικού συστήµατος.
ΟΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ
Οι Ρότσιλντ στήριξαν µε την παρουσία και τη δραστηριοποίησή τους την ίδρυση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήµατος και των οικονοµικών οίκων. Το όνοµά τους στα γερµανικά σηµαίνει «κόκκινη ασπίδα» και οι ιστορικοί εικάζουν ότι µπορεί να προέρχεται από µια κόκκινη ασπίδα που ανακρεµόταν στην πύλη του σπιτιού τους, στη Φρανκφούρτη.
Όπως αναφέρει ακόµη και ο γνωστός για τις αναζητήσεις του σχετικά µε «απαγορευµένα» θέµατα Δρ Κλεάνθης Γρίβας, οι Ρότσιλντ απέκτησαν εξουσία όταν οι µοναρχικές κυβερνήσεις της εποχής άρχισαν να ενσωµατώνουν ανεξάρτητους τραπεζίτες για να καλύψουν υπέρογκες ανάγκες, που είτε αφορούσαν διοικητική µέριµνα, είτε σπατάλες που οφείλονταν σε δαπανηρούς πολέµους.
Η πρώτη αξιοσηµείωτη αναφορά του ονόµατος Ρότσιλντ, που στο µέλλον θα αποτελούσε βασικό κύτταρο του παγκόσµιου χρηµατοπιστωτικού συστήµατος, ήταν αυτή του Μάγιερ Άµσκελ, που γεννήθηκε το 1743. Ήταν ένας έµπορος σπάνιων µετάλλων, κερµάτων, αντικών και άλλων αξιοπερίεργων αντικειµένων. Σύντοµα, ο Μάγιερ Άµσκελ ανέπτυξε κατά πολύ τις επιχειρηµατικές του δραστηριότητες. Είχε άλλωστε 10 παιδιά να θρέψει! Ξεκίνησε την επέκταση της πίστωσης στους πελάτες του και στη συνέχεια ανακατεύτηκε µε το ξένο συνάλλαγµα και τα κυβερνητικά δάνεια. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν βαθύπλουτος. Δεν ήταν όµως πια ένας άνθρωπος που εµπορευόταν αντίκες. Ήταν
 ο τραπεζίτης, ο οποίος µάλιστα παρείχε τις υπηρεσίες του ακόµα και στον Γουλιέλµο ΙΧ, πρίγκιπα της γερµανικής αυτοκρατορίας.
Εδραίωσε τη θέση του στο διεθνές χρηµατοοικονοµικό σύστηµα και άρχισε να εκδίδει δικά του διεθνή δάνεια. Ακόµα και όταν ο Ναπολέων έπληξε την κυριαρχία της Γερµανίας, ο Ρότσιλντ µπόρεσε να συνεχίσει τις τραπεζικές του δραστηριότητες επενδύοντας κεφάλαια στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, στέλνοντας έναν από τους γιους του στην Αγγλία για την προώθηση των συµφερόντων της οικογένειας, µε κεφάλαιο £20.000 δηµιούργησε το πρώτο υποκατάστηµα της τράπεζάς του στο εξωτερικό.
Φυσικά αποκόµισε κέρδη και από την εισαγωγή προϊόντων σπάζοντας την εντολή περί του ηπειρωτικού αποκλεισµού του Ναπολέοντα. Το 1811 έστειλε άλλον έναν γιο του στο Παρίσι, ενισχύοντας την ικανότητα της οικογένειας να δραστηριοποιείται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτό τους επέτρεψε να χρηµατοδοτήσουν το στρατό του Ουέλινγκτον στην Πορτογαλία, που απαιτούσε την προµήθεια µεγάλων ποσοτήτων χρυσού εν ονόµατι της βρετανικής κυβέρνησης.
Ο Μάγιερ Άµσκελ Ρότσιλντ πέθανε τον Σεπτέµβριο του 1812 στη Φρανκφούρτη και θάφτηκε στο παλιό εβραϊκό νεκροταφείο, αφήνοντας τους απογόνους του να ενισχύσουν την οικογενειακή περιουσία στην Ευρώπη.
Η οικογένεια επέκτεινε κι άλλο τις οικονοµικές δραστηριότητές της, αποκτώντας και άλλα παρακλάδια σε Αυστρία και Ελβετία. Έγιναν µέλη ακόµα και σε διάφορες βασιλικές αυλές, µε τρανταχτή περίπτωση αυτή του Σερ Άντονι Ρότσιλντ που πήρε τίτλο ευγενείας στην Αγγλία.
Οι Ρότσιλντ, όµως, παρέµεναν πάντοτε πάνω απ’ όλα επιχειρηµατίες και δεν τους πήρε καιρό να εξαπλώσουν τις επιχειρήσεις τους στη Ροδεσία και από εκεί να πάρουν τα ηνία της εταιρείας εξόρυξης Rio Tinto, ενώ κατά τη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέµου, µέσω των γνωριµιών τους στο αγγλικό Σίτι, δάνεισαν υπέρογκα ποσά στην ιαπωνική κυβέρνηση.
Η οικογένεια επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Οι Ρότσιλντ συµµετείχαν στο κονσόρτσιουµ που χορήγησε τα δύο δάνεια στην επαναστατηµένη Ελλάδα το 1824, ενώ ήταν και από τους ιδρυτικούς µετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841.
Ο χρηµατιστής Μαξ ντε Ρότσιλντ ήταν µεταξύ των Εβραίων που εγκαταστάθηκαν από τη Γερµανία στην Ελλάδα µετά το 1834 και την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ανεξάρτητου κράτους, συµµετείχε µάλιστα στην ακολουθία του βασιλιά Όθωνα, ενώ το 1890 ένας ακόµη Ρότσιλντ, ο Κάρολος, διετέλεσε πρόεδρος της Εβραϊκής Κοινότητας εδώ.
Όταν ελλείψει αρσενικού διαδόχου το σπίτι της Φρανκφούρτης έκλεισε τις πόρτες του, τίποτε δεν τελείωσε. Το 1989 επέστρεψε ξανά, χάρη στον βρετανικό επενδυτικό βραχίονα και τα ελβετικά της υποκαταστήµατα. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η οικογένεια διατηρεί ένα χαµηλό δηµόσιο προφίλ.
Αναφέρεται συχνά ότι η «οικογένεια εξαιτίας της δύναµης που απέκτησε αποτέλεσε πολλές φορές θέµα έρευνας και σχολιασµού, ενώ το όνοµα “Ρότσιλντ” πρωταγωνιστεί και σε πολλές συνωµοσιολογικές αναφορές».
Για τον γράφοντα αυτά δεν ισχύουν. Είναι κάτι πολύ πιο… δύσκολο να εξηγηθεί ή να περιγραφεί µε όρους της δικής µας καθηµερινότητας.
Κάτι πιο φοβερό από όσα κατανοούµε µε τις προσλαµβάνουσες και τις εµπειρίες µας. Είναι απλώς Ρότσιλντ!
Αναρτήθηκε από
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  SITE-BLOG
Υ.Γ. Ο Τσίπρας επεσκέφθη στο Παρίσι έναν από τους αδελφούς ΡΟΤΣΙΛΝΤΣ για να πάρει την άδειά του σχετικά με το ΧΡΕΟΣ και το ΕΥΡΩ!!!
                                Επιμέλεια  Κυκλοφορίας

                                ΑΝΤΩΝΗΣ  ΓΡΥΠΑΙΟΣ
               Διεθνείς Σχέσεις/Αναλυτής Γεωπολιτικής