Πέρα από την ολυμπιακών διαστάσεων κυβερνητική κωλοτούμπα-ακροβατικό (φράση του καθηγητή Aristides Hatzis), δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα ταπεινώθηκε. Το αντίθετο, η ελληνική κοινωνία πήρε μια μεγάλη ανάσα να συνεχίσει να στέκεται στα πόδια της. Υπό αυτή την έννοια, ναι, είναι εν δυνάμει ανάσα αξιοπρέπειας.
Εκείνο που ταπεινώθηκε, και δεν δικαιούται να σηκώνει κεφάλι και να κουνάει το δάκτυλο, είναι η αλητεία της ψευτομαγκιάς και του τσαμπουκά. Είναι η απάτη των προεκλογικών υποσχέσεων που έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους και τον έκανε να πιστεύει ότι ζούμε ημέρες κατοχής, άρα πόλεμος, άρα «νυν υπέρ πάντων αγών», άρα «ελευθερία ή θάνατος», άρα «Κούγκι».
Ντροπή σας χυδαίοι!
Αυτός ο παραλογισμός που ζήσαμε, και που έχει βέβαια ονοματεπώνυμο, όχι μόνο ταπεινώθηκε, αλλά καλά θα κάνει να κάτσει στην γωνία αμίλητος. Όποια προβιά κι αν φορέσει, με όποιες λέξεις και αν ντύσει την συντριβή του, στα μάτια των πολιτών που έχουν δυο δράμια μυαλό είναι πλήρως εξευτελισμένος. Βέβαια το τέρας του λαϊκισμού, σπλάχνο από τα σπλάχνα του νεοελληνικού μορφώματος, όσο σίγουρο είναι ότι σωπαίνει τώρα, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι προετοιμάζει αντεπίθεση. Έχουμε να δούμε πολλά. Τίποτα δεν κρίθηκε, τουναντίον, όλα τώρα ξεκινούν. Ο λαός, αν δεν μάθει σύντομα, θα πάθει.
 

Ἄν καὶ γενικῶς συμφωνῷ μὲ τὸν Δημήτρη, θὰ ἤθελα νὰ προσθέσῳ κάποιες σκέψεις μου… Στὸ θέμα τῆς κατοχῆς θεωρῶ πὼς διαβιοῦμε ἐν κατοχῇ ἐδῶ καὶ πολλὰ πολλὰ χρόνια, κι ὄχι μόνον μετὰ τὴν δικτατορία… Δὲν εἶναι ὅμως γερμανική… Τοκογλυφικὴ εἶναι… Κι αὐτοὶ οἱ τοκογλῦφοι εἶναι ποὺ θέτουν τὸ κάθε κουδουνισμένο ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας, ἤ, ἀκόμη χειρότερα, μᾶς κάνουν νὰ πιστεύουμε πὼς οἱ Γερμανοὶ ἤ οἱ Ἄγγλοι ἤ οἱ Ἀμερικανοὶ μᾶς τὴν ἐπιβάλλουν…
Οἱ λαοὶ δὲν ἐπιβάλλουν, σὲ ἄλλους λαούς, τὸ ὁ,τιδήποτε…Νὰ τὸ θυμόμαστε…
Οἱ ἡγέτες τους ναί… Καὶ στὴν περίοδο ποὺ διανύουμε, οἱ πουλημένοι ἡγέτες…

Ὑπ΄ αὐτὸ τὸ πρίσμα, τὸ δικό μου, ἐπίσης θεωρῶ ὑποχρέωσίν μου τὸν ἔως τὸ τέλος ἀγῶνα. Ναί, πιστεύω στὸ «ἐλευθερία ἤ θάνατος», ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ πιστεύω ἐγὼ εἶναι σχεδὸν ὅμοιον μὲ αὐτὸ ποὺ πιστεύει ὁ Δημήτρης. Θεωρῶ τὸν Ἄνθρωπο, ὄχι μόνον τὸν Ἕλληνα, τὸν Ἄνθρωπο γενικότερα, σκλάβο, δοῦλο καὶ τελικῶς, λόγῳ τῶν νέων πολιτκῶν δεδομένων, ἀπολύτως δουλοποιημένον. Αὐτὸ ὅμως ΔΕΝ ἀλλάζει μὲ μαχαίρια καὶ σπαθιά. Ἐὰν δὲν ἔχῳ νόησιν, ἀντίληψιν, ἐπιχειρήματα, λόγο, σκέψιν, ἀρχὲς δὲν πρόκειται νὰ κάνῳ κάτι… Ἁπλῶς θὰ …σαχλαμαρίζω. Ὁ πόλεμος εἶναι νοητικός… Ἐὰν δὲν τὸ ἀντιληφθοῦμε αὐτό, τότε δὲν ἔχει νόημα ὁ ἀγών.