Τετάρτη

Ἐκπαιδευτική λοβοτομή


ποιος γονιός χει ατά τά χρόνια παιδί στό δημοτικό σχολεο, χει πάρει καί μία γεύση το τί σημαίνει δημόσια λληνική κπαίδευση. ν σχολήθηκε λίγο μέ τά διαβάσματα το παιδιο του θά διαπίστωσε τήν καταβαραθρωμένη ποιότητα τν βιβλίων, τό “περίεργο” πνεμα τν προγραμμάτων σπουδν καί τά καζάντια τν μοντέρνων παιδαγωγικν μεθόδων. Παράλληλα θά διαπίστωσε τι συχνά καί ο διοι ο δάσκαλοι στέκονται μέ τήν διαν μηχανία πέναντι σέ σα τούς ρχονται πό τήν πλευρά το πουργείου.


φτώχεια δέν φορ μόνο τήν ποσότητα τν πληροφοριν πού ποκομίζει τό παιδί στό σχολεο λλά καί τήν σύνολη ψυχοπνευματική του νάπτυξη. Μέσα στό κυριολεκτικά τρομακτικό ατό τοπίο νακοινώθηκαν καί ο ργουελικοί σχεδιασμοί Φίλη – Λιάκου.

Μέχρι πρόσφατα, μολογ τήν μαρτία μου, πίστευα κι γώ πώς πρόκειται γιά μιά πορεία νησυχητική μέν, ναπόδραστη δέ. ποδίδοντας τόν κατήφορο στά χαρακτηριστικά το καιρο μας (κυριαρχία τς εκόνας, μετάβαση σέ διαφορετική ποχή μέ καινούργιες νάγκες, λογική τς σσονος προσπάθειας, πουσία παγγελματικν προοπτικν…) πίστευα πώς πλς χώρα μας κολουθε νομοτελειακά μιά παγκόσμια κφυλιστική τάση. Μέχρι πού ρθα σέ παφή μέ τά σχολικά γχειρίδια τς γλώσσας καί μέ τίς πόψεις τν σχεδιαστν τν προγραμμάτων σπουδν.

Τά τρέχοντα βιβλία φτιάχτηκαν πί σημιτικοκσυγχρονισμοκριβς στό ποδομητικό πνεμα τς θλιας κείνης περιόδου. Τά τέσσερα πό τά ξι βιβλία γλώσσας γράφτηκαν πό μάδες μέ πικεφαλς πανεπιστημιακό: στς Α΄ τάξης λένη Καρατζόλα, στς Β΄ Ζωή Γαβριηλίδου καί στίς τάξεις Ε΄ καί Στ΄ ννα ορδανίδου. λες συναντνται (καί) στήν πιστημονική μάδα πού πλαισίωσε τό χρυσοτόκο (27 κατ. ερώ!) Πρόγραμμα κπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων το λληνοφοβικο διδύμου Φραγκουδάκη – Δραγώνα, πρόγραμμα πού στήν πτή, σχολική πραγματικότητα …δινεν ρος καί τεκεν μν.

Τό πνεμα πού διαρρέει τήν στοιχειώδη κπαίδευση μέ βάση τό Πρόγραμμα Σπουδν τό συνέχουν διαπολιτισμικότητα, διαθεματικότητα, μαθητοκεντρισμός, μαδικότητα. ωλες δέες νός συρμο πού ποδομε τίς θνικές κοινωνίες κόντρα στήν συνταγματική πιταγή γιά νάπτυξη τς θνικς καί θρησκευτικς συνείδησης”. Δέν θά μιλήσω γιά προχειρότητα, νοησία, δεοληψία, εναι δύνατον νά περιγραφε πραγματικότητα. λλωστε, καθώς στή χώρα μας δέν πάρχει καμμία θεσμική ποτίμηση ποιασδήποτε κπαιδευτικς μεταβολς, καθένας χει τή γνώμη του. μως ποιός μπορε νά δηλώνει σήμερα ετυχής μέ τήν ψυχοπνευματική καθήλωση τν παιδιν;

Δεν υπάρχουν σχόλια: