Επαθλο ...το Αιγαίο.

Οι "μαχητές της Συρίας" που αγωνίστηκαν να πέσει το "αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ" και υποστηρίζονται από την Τουρκία, την Ελλάδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ, θα μεταφερθούν στη Λιβύη για να βοηθήσουν την παράνομη "κυβέρνηση εθνικής συμφωνίας" (GNA).
Πρόκειται για την κυβέρνηση-μαριονέτα που έχει αναγνωριστεί από τη δύση -και την Ελλάδα-, κι η οποία υπέγραψε το "Μνημόνιο Συνεργασίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ Τουρκίας-Λιβύης"... όπου η σημερινή είδηση από το Bloomberg: Turkey to Deploy Navy to Guard Tripoli as Syrian Rebels Join War κι όχι από κάποια ασήμαντη ιστοσελίδα ή ειδησεογραφικό πρακτορείο.

Πριν από αυτή την επίσημη έκθεση, μόνον οι "συνωμοσιολόγοι και ψεκασμένοι" μιλούσαν για τον ρόλο των πολλών χιλιάδων πλήρως "φιλοξενούμενων και προστατευόμενων" της τρομοκρατικής οργάνωσης "ελεύθερος συριακός στρατός" στην Ελλάδα, πρώην στενό σύμμαχο των Κούρδων και της Αλ Κάιντα που πολεμούσαν τη νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας.
Στις 25 Δεκέμβρη, ανήμερα των Χριστουγέννων κι η δημοσιογράφος Lindsey Snell μετέφερε την είδηση, πως δηλαδή η Τουρκία προσφέρει στους μαχητές του "ελεύθερου συριακού στρατού" (FSA) μισθό 2.000 δολαρίων το μήνα για όσους εγκατασταθούν στη... Λιβύη. Lindsey Snell ✔ @LindseySnell

TFSA source told me Turkey will be offering fighters from all TFSA factions $2,000/month to go to Libya.

Με 2.000 δολάρια το μήνα θα εγκατασταθούν στη Λιβύη οι «εξεγερμένοι» της Συρίας, που υποστηρίζονται από την Τουρκία, Ελλάδα, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ...

Εκπρόσωπος λιβυκής Βουλής: Έχουμε πλήξει αίθουσες επιχειρήσεων με Τούρκους χειριστές ντρον

«ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΟΝ ΧΑΦΤΑΡ».

Λιβύη: Αναχαιτίστηκε η επίθεση του Χ.Χαφτάρ στην Τρίπολη - Η τουρκική αερογέφυρα ανέτρεψε την κατάσταση -

Ολονύχτιο «θρίλερ» πάνω από Αιγαίο & Α. Μεσόγειο: Μαζική μεταφορά ισλαμιστών από Τουρκία σε Λιβύη – Κατέλαβε Κirpi o LNA

Το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει για το τι θα συμβεί στο εσωτερικό της Ελλάδας από τους χιλιάδες μαχητές και πολιτικούς εκπροσώπους των φονιάδων του "ελεύθερου συριακού στρατού", που αναλάβαμε εργολαβικά και σε διατεταγμένη υπηρεσία να "φιλοξενήσουμε", προστατεύσουμε και διευκολύνουμε ως επίσημη Ελλάδα... όταν λάβουν "διαφορετικές οδηγίες" από τα αφεντικά μας;

Συνεκμετάλλευση και υποταγή στη Τουρκία με ότι τρόπο γίνεται!

ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ  ΣΤΑ ΦΑΝΕΡΑ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ Δεν είναι εκτός λογικής όσα επι χρόνια γίνονται, με στόχο τη ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ των ΔΙΚΩΝ μας κυριαρχικών δικαιωμάτων με τη Τουρκία

 

1. Eπι χρόνια δεν γίνεται ΜΗ οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας (όποιος επαναλαμβάνει δημόσια ότι μία απο τις δύο είναι οριοθετημένες στον ΟΗΕ είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ και εγκάθετος μυστικών υπηρεσιών, μαζί με τους δημοσιογράφους που τον ακούν).
2. Προκήρυξη ΑΟΖ σαν όρος, δεν υπήρξε ούτε υπάρχει διεθνώς. Υπάρχει μόνο οριοθέτηση και για αυτή και για την υφαλοκρηπίδα, οριοθέτηση με χάρτη αλα Τούρκα!
3. Η Ελλάδα παράνομα κατά τον διεθνή νόμο προκήρυξε οικόπεδα προς έρευνα σε περιοχές μη οριοθετημένες, κάτι που όμως που δεν αμφισβήτησε η Τουρκία ως δικαίωμα περιέργως τόσα χρόνια και αυτό θα έπρεπε επι χρόνια και εσάς και τους δημοσιογράφους να τους έχει βάλει σε σκέψη, για το τί έχει ήδη συμφωνηθεί απο χρόνια. Προφανώς όσοι δημοσιογράφοι δεν ακούμπησαν ποτέ αυτά τα θέματα διαχρονικά έχουν και δεύτερο μισθό απο υπηρεσίες εντός και εκτός.
4. Είναι γνωστό ότι ο Δένδιας στο Bloomberg μίλησε για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και ότι τα περισσότερα ΜΜΕ στην Ελλάδα το απέκρυψαν και το αποκρύβουν ενώ είναι σημείο αιχμής για όσα λέχθηκαν απο άλλους “καλλιεργητές” αυτής της ιδέας μετέπειτα, όπως τη Μπακογιάννη, το Χατζηδάκη, πιο πίσω το Μητσοτάκη κοκ 
5. Εϊναι παράδοξο να πηγαίνεις σε ένα διεθνές δικαστήριο (η Ελλάδα επί Κοτζιά δήλωσε στον ΟΗΕ πως δεν αποδέχεται κανένα διεθνές δικαστήριο για την επίλυση καμμίας διαφοράς για οριοθετήσεις θαλασσίων ζωνών, απεκρύβη και αυτό απο τους πατριώτες των ΜΜΕ) όπως θέλει η Μπακογιάννη η γνωστή μαγείρισα απο την Κρήτη με συνυποσχετικό σε περιουσιακό στοιχείο που σου ανήκει!
6. Η Ελλάδα έχει και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα που δεν έχει οριοθετήσει ούτε με την Κύπρο, προφανώς με υποταγή στα ΜΟΕ που συμφωνεί διαχρονικά με τη Τουρκία, χωρίς να ξεχάσουμε τα μνημόνια τύπου Παπούλια, την Συμφωνία του Ελσίνσκι και άλλες που ακολούθησαν απο το Σημίτη. Που ακούστηκε μια χώρα να υπογράψει συνυποσχετικό ότι θα συμφωνήσει σε ότι αποφασίσει ένα διεθνές δικαστήριο, για κυριαρχικό της δικαίωμα που επι χρόνια υποταγμένα δεν εξασκεί!
7. Δεν είναι τυχαία η επιμονή της Ελλάδας να μην ελέγχει το λιμενικό την θάλασσα στο Αιγαίο για μεταφορά όπλων προς τη Λιβύη πλήν των χωρικών της υδάτων (όπως και τη διακίνηση του πειρατικού προς ΕΕ). Δεν είναι ωφέλιμο για κανένα πολίτη της ΕΕ το να μη γίνεται έλεγχος απο τις χώρες του χαλαρού Νότου και φυσικά η ΜΗ φορολόγηση. Ετσι θα πληρώνει την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των άλλων. Η Frontex είναι για πλάκα στο Αιγαίο. Υπάρχουν ειδικά ραντάρ όπως σας ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση εδώ. ΟΛΑ τα ΜΜΕ το κρύβουν. ΟΛΑ το ξέρουν. Εχουν πάρει μηνύματα απο εμένα. Μιλιά τα σκουπίδια.
8. Δεν είναι τυχαία η επιμονή της Ελλάδας ώστε η Τουρκία να μη υφίσταται κυρώσεις απο την ΕΕ. Είναι θέμα υποταγής, όπως έγινε και με την αναγνώριση των Σκοπίων. Ολα σε βήματα και με πρόφαση ότι μας τα επέβαλλαν άλλοι. Μα δεν υπογράφουν οι άλλοι τις συμφωνίες για παραδόσεις αλλά αυτοί που τα ΜΜΕ σας δείχνουν και ψηφίζετε.
9. Και το ΚΚΕ στο κόλπο είναι της υποταγής και της συνεκμετάλλευσης είναι. Οι κοσμοθεωρίες ήταν πάντα μια δικαιολογία για την προώθηση ιδεών και περιβάλλοντος στέρησης δικαιωμάτων στον διεθνή πολίτη. Είναι σαν το πρόβατο ο λαός.
10.  Δεν είναι τυχαίο ο διαχρονικός παροπλισμός των ΕΔ, η μη ανάπτυξη επι χρόνια βιομηχανίας, η ανικανότητα των ΑΕΙ να προσφέρουν στην ελληνική βιομηχανία αυτά που πραγματικά χρειάζεται, η σπατάλη των ΕΣΠΑ σε τσιμέντα και έργα βιτρίνας ή μισθούς, ο πόλεμος απο το σύστημα σε όσους “προσπάθησαν”, πριν αναγκαστικά γίνουν μετανάστες όπως εγώ (τους προγραμμάτισαν προς αυτή τη κατεύθυνση απο μέσα).
11.  Τυχαία σας δείχνουν τα ΜΜΕ τους αποτυχημένους μιας χρήσης, που ψηφίζετε; Τυχαία στη Βουλή μπαίνουν οι χειρότεροι; Τυχαία βλέπετε μεγάλα ονόματα δίπλα τους για να φαίνονται άξιοι ενώ οι πράξεις τους βρωμάνε; Δεν θα μπορούσατε να πιστέψετε περισσότερα, ότι και να σας πώ. Αλλά εγώ ξέρω κάτι περισσότερο απο σας για αδικία, όπως και για άλλα. Πολλά άλλα…
12.  Θυμάστε τον Παυλόπουλο όταν μίλαγε για “αναγκαστικό νόμο” για τα μνημόνια στη Βουλή για να περάσουν τα μνημόνια εκατονταετίας; Δεν ήταν αυτό που έλεγε νομικά σωστό! Κανένας δεν τον αμφισβήτησε ποτέ νομικά σε αυτό εκτός απο εμένα και το έλεγα απο τότε πως έλεγε επιστημονικές βλακείες. Να γιατί Βουλή έχει αυτούς που έχει. Το ότι ο Πικραμμένος που στο ΣτΕ έβγαλε τα μνημόνια συνταγματικά και τώρα είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δεν σας λέει κάτι; Επιμένουν… Θα πάνε πιο κάτω.
13. Δεν είναι τυχαία η σιωπή υπέρ της επιλογής Μητσοτάκη απο τα ΜΜΕ του καρτέλ που ελέγχει την ενημέρωση, κάτι που δεν βλέπει το ΕΣΡ. Δεν είναι τυχαία σαν επιλογή αυτών που ψηφίζετε, να αποσιωπείται αυτό που γίνεται σήμερα και να προωθείται σαν φυσιολογικό η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και αλλού.
14. Το ΚΣάι δεν το είδα ποτέ σαν στηριχτή της πολιτικής Μητσοτάκη αλλά άλλων. Η Τουρκία είναι μπροστινός και δεν υπάρχει θέμα Οθωμανικής αυτοκρατορίας όπως πολλοί λένε για να μη πάει το μυαλό σας αλλού. Αλλού είναι το κόλπο. Ο απών είναι ο ένοχος. Ο ΑΠΩΝ.

ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠΡΕΣΒΗ!

 

 

Τους λέει ΤΙ να ΜΗ κάνουν π.χ. να παραπονούνται στην ΕΕ για τη Τουρκία και αυτοί ΔΕΝ το κάνουν. Και ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ! Aντί να τον καταστήσουν persona non grata μετά τόσες μέρες οι υποταγμένοι, κάνουν ότι τους λέει σαν σκυλάκια.
Αυτό το είδαμε και σήμερα στην ΕΕ, που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισαν για μέτρα κατά της Τουρκίας λόγω υψηλής στρατηγικής!
Η ΕΘΝΙΚΗ ΗΤΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ.
Και να πέσει η αναγνωρισμένη κυβέρνηση στη Λιβύη, η συμφωνία που έχει κάνει η κυβέρνηση αυτή με τη Τουρκία δεν αλλάζει. Είναι κατατεθειμένη στον ΟΗΕ. Συνεπώς ότι η Ελληνική κυβέρνηση μάχεται να την βγάλει άκυρη και μιλάει όπως την διατάζουν και μόνο για υφαλοκρηπίδα, καλύτερο είναι να οριοθετήσει άμεσα με την επίσημη κυβέρνηση της Κύπρου. Είναι πλέον μονόδρομος.

Προμελετημένο έγκλημα το παράθυρο της Ντόρας προς τη Χάγη

ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ, ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Που ακούστηκε να μπεί στο τραπέζι σε ένα διεθνές δικαστήριο η Ελληνική περιουσία, την οποία δεν διεκδίκησε κάν το Ελληνικό κράτος μη οριοθετώντας Ελληνική ΑΟΖ επι χρόνια και μιλώντας με την Τουρκία μόνο για υφαλοκρηπίδα. Αυτή την ιδέα την είχε πρώτη η Ντόρα Μπακογιάννη Κούβελου Μητσοτάκη κάτοχος του Βραβείου Ιπεκτσί που έτρεχε κάθε τόσο να συναντάει τον Ερντογάν σε συνέδρια στη Τουρκία και σε άλλα.

Που ακούστηκε να μιλάνε στην Ελλάδα για ΑΟΖ όλοι με τον δικό μου χάρτη και όχι με έναν επίσημο χάρτη απο το Ελληνικό κράτος, για να τον ελέγξει ο κάθε επιστήμονας που είναι διαβλητός και που όχι.

Που ακούστηκε η Ελλάδα να μιλάει για μέση γραμμή στα θέματα της ΑΟΖ και να μη έχει ήδη κόψει με μέση γραμμή την ΑΟΖ της με την Κύπρο του Αναστασιάδη, που ειναι και ο εκπρόσωπος της επίσημα αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Κύπρου.

Σε μια νύχτα ο Πατέρας Μητσοτάκης διπλασίασε το κατοχικό χρέος για να ευνοήσει τους ξένους, που απο τη Χούντα διασώθηκε στη Τουρκία και που δεν θα γινόταν πρωθυπουργός αν δεν εδολοφονείτο ο Μπακογιάννης. Το ότι είχε και αρχαία στη κατοχή του που μετά τα παρέδωσε γιατί ήταν συλλογή στο κράτος δημιουργει πολλά ερωτήματα όπως και τό ότι ήταν υπέρ της αναγνώρισης των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία. Στο δρόμο του Πατρός η Ντόρα που έλεγε “να δώσουμε και στη Τουρκία κάτι για να μη μας ενοχλεί”. Δεν είναι τυχαίος επομένως και ο χάρτης της Ελληνικής ΑΟΖ που κυκλοφορούσε και έδινε περισσότερη ΑΟΖ σε Τουρκία και σε Λιβύη. Ούτε είναι τυχαίο πως η Ελλάδα δεν μιλούσε ποτέ με τη Τουρκία για ΑΟΖ παρά μόνο για υφαλοκρηπίδα παραχωρώντας το κομμάτι της ενέργειας (απο αέρα, ήλιο και θάλασσα) και της αλιείας σε συνεκμετάλλευση απο χέρι!

Και φτάσαμε στο Μητσοτάκη που σε μια μέρα παρέδωσε το 1/3 της Ελληνικής ΑΟΖ στη Τουρκία.

Στη προδοσία παρόντα και τα ΜΜΕ που αποκρύβουν ή δεν δίνουν έμφαση σε θέματα που πρέπει. Αντί αυτού κραυγές και παραπληροφόρηση ακόμη και σε θέματα που είναι ιστορικά γνωστά, όπως ότι υπάρχει φυσικό αέριο πολύ στο Αιγαίο, λησμονώντας το κοίτασμα περί τη Σαμοθράκη, στους Φούρνους, Βορειοανατολικά της Κρήτης και αυτό που ξεκινάνει απο μέσα απο τα Σκόπια και φτάνει μέχρι τα παράλια της Τουρκίας.

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ

Χωρίς προηγούμενη οριοθέτηση της ΑΟΖ με ίσες αποστάσεις με Κύπρο και Ιταλία κανένα θέμα δεν μπορεί να πάει στη Χάγη. Η Ιταλία δεν θέλει να χωρήσει με την Ελλάδα με τη μέση γραμμή για να μη χαλάσουν οι στρατιωτικές συμφωνίες της και όχι μόνο με τον Ερντογάν. Η Γαλία έχει και αυτή σχέσεις με τον Ερντογάν. Με δικά της υλικά έγιναν οι γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο απο την Τουρκία.

Τόσο καιρό η Τουρκία προέβαλε το γεγονός πως τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, κάτι που διεθνώς δεν ισχύει. Το ότι δεν αποδέχεται το νόμο της θάλασσας δεν σημαίνει τίποτα πλέον. Για το θέμα των νησιών που αν είναι μικρά δεν έχουν ΑΟΖ καλύτερα να ρωτήσει τη Κίνα ή την Ιαπωνία ή την Πορτογαλία ο Γιαβούσογλου.

50-50 στο δικό μου χωράφι δεν γίνεται και όποιος το προωθεί είναι προδότης. Και η Ελλάδα έχει.

Παρατηρείστε τα νησάκια της Πορτογαλλίας πως αν και μικρά έχουν ΑΟΖ στο χάρτη που ακολουθεί (κανόνας της μέσης γραμμής, 200 νμ).

Προσέξετε τους κύκλους ακτίνας 200 νμ στην Ιαπωνέζικη ΑΟΖ (κανόνας μέσης γραμμής)

Και τώρα ας έρθουμε στο παιγνίδι της παράδοσης της Ελληνικής ΑΟΖ και της συνεκμετάλλευσης.

ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Το να παραδίνεις κυριαρχία είναι προδοσία.
Το να μη κάνεις αυτό που πρέπει και να μη εξασκείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα όταν πρέπει και όπως πρέπει, είναι και αυτό προδοσία.

Υπέρ του κανόνα της μέσης γραμμής στην οριοθεσία των ΑΟΖ είναι το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Κύπρος αλλά όχι η Ελλάδα. Για το λόγο αυτό μίλαγε με τη Τουρκία μόνο για υφαλοκρηπίδα επι δεκαετίες και είχε αφήσει στη Τουρκία για συνεκμετάλλευση τα θέματα αλιείας και ενέργειας στο Αιγαίο. Και για το λόγο αυτό η πανίβλακας αμόρφωτη απο την Κρήτη μιλάει για Δικαστήριο της Χάγης και συνυποσχετικό. Στο συνυποσχετικό είναι  το μεγάλο κόλπο της υφαρπαγής. Το δικαστήριο της Χάγης είναι υποχρεωμένο να κρίνει με βάση αυτό. Δηλαδή, το συνυποσχετικό είναι η συμφωνία που θα επισημοποιήσει το δικαστήριο της Χάγης. Και ο ΟΗΕ το ίδιο κάνει αλλά με άλλο τρόπο.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΓΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΗΝΕΤΑΙ ΑΔΙΑΝΤΡΟΠΑ

Αυτό γίνεται έμμεσα είτε με αναφορές στο διεθνές δίκαιο (Παυλόπουλος) είτε με εκφοβισμό για πόλεμο απο τη Τουρκία (τελευταίες δηλώσεις Σημίτη των Ιμίων) είτε με εκφοβισμό απο τη Τουρκία για πόλεμο (γνωστό το casus beli για τα 12 νμ της Ελλάδας στα χωρικά ύδατα). Εδώ διερωτάται κανένας γιατί δεν έχει πάει η Ελλάδα τη Τουρκία σε διεθνές δικαστήριο για το θέμα αυτό ή γιατι αποσιωπά το γεγονός πως η Κύπρος είναι ακόμη κατεχόμενη και συνομιλεί με τους κατακτητές.

Το φαγητό το έβαλε στο τραπέζι η Μπακογιάννη (προφανώς μετά τη συνάντηση Ερντογάν με τον Πρωθυπουργό της Εθνικής Ηττας Μητσοτάκη τον αυτοδημιούργητο), που συντρώει με υπόδικους για ναρκωτικά (οι μάρτυρες θα πεθάνουν όλοι και μετά θα γίνει η δίκη).

ΠΡΩΤΟΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ Ο ΔΕΝΔΙΑΣ

Αυτός που επίσημα πρώτος απο τη κυβέρνηση Μητσοτάκη μίλησε για συνεκμετάλλευση σε όλα με τη Τουρκία ήταν ο Νίκος Δένδιας. Τη δήλωση την έκανε στο μεγάλο και έγκυρο πρακτορείο Bloomberg, όταν ήταν στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα λέει άλλα και για το θέμα αυτό δεν τον ρωτάει κανένας δημοσιογράφος. Αυτό και αν είναι διαπλοκή.

Σιωπή για το θέμα και απο το ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας δεν έφερε το θέμα στη Βουλή ούτε ο Βελόπουλος που τρίβεται με τη Νέα Δημοκρατία!

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Ας δούμε και μερικές φωτογραφίες

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΗΤΤΑΣ

Aυτή η χώρα εκπροσωπείται απο τό τίποτα, γιατί το τίποτα εξαγοράζεται εύκολα. Περιμένω να δώ τις υπογραφές για τον East Med και τη συμφωνία να περνάει απο τη Βουλή. Η Ελλάδα και στη Κύπρο και στα Ιμια και στη Μακεδονία παρέδωσε. Το ξανάκανε με την ΑΟΖ και έρχεται και η σειρά του Αιγαίου. Στις περιστάσεις ήταν πάντα πρωθυπουργοί οι καταλληλότεροι. Αυτή τη φορά πρωθυπουργός της Εθνικής Ηττας είναι ο Μητσοτάκης. Γιατί να το κρύψει άλλωστε αφού κοιμάστε όρθιοι. Σας δουλεύουν ακόμη και οι Τοτοί.

Απο τη στιγμή που η Τουρκία δήλωσε το ανατολικό όριο της ΑΟΖ της (χωρίς η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει κάτι εκτός απο το να διασώζει παλαιούς συνεργάτες του Δημητριάδη) και απο τη στιγμή που οριοθέτησε με τη Λιβύη και το δυτικό της στη Μεσόγειο, το πουλί πέταξε. Ολα συμφωνημένα. Τα ήξερε ο Μητσοτάκης.

Τώρα ο πρωθυπουργός της Εθνικής Ηττας Μητσοτάκης προσπαθεί να “ακυρώσει” τη κίνηση της Τουρκίας αλλά δεν κάνει κάτι ισοδύναμο, όπως να οριοθετήσει στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας στα 12 νμ, να πάει την συνορεύουσα ζώνη στα 24 νμ (για να ελέγχει καλύτερα η χώρα τα πάντα στη θάλασσα) και να οριοθετήσει την ΑΟΖ της με τη Κύπρο. Απών εσκεμμένα.

Το παιγνίδι της Ντόρας και του Τοτού, σε συνέργεια με τον Ερντογάν μόλις αποκαλύφθηκε.

ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ...

 

Γραφει ο Ηλίας Ηλιακόπουλος
Λεηλάτησαν τον τόπο αλλά εμφανίστηκαν σαν θύματα . Έστησαν θανάσιμες παγίδες στον άφρονα αυτό λαό αλλά διατράνωσαν , ότι τις εκμεταλλεύθηκαν .Ποιες άλλες ;Οι "συστημικές" τράπεζες μας , που δήθεν κόπτονται για την ανάπτυξη αλλά το πουγκί τους έχει καβούρια την κρίσιμη ώρα για να βοηθηθεί ο κόσμος .Τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος ,αφού ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα δικά μας, του φορολογούμενου κοσμάκη ,σκέφτηκαν τα "κόκκινα δάνεια" για τα οποία μας στήσανε στο τοίχο, να τα μοσχοπουλήσουν σε ξένα "φάντ(ς)-τομς"(funds) τα οποία μετά την αγορά των καθυστερούμενων δανείων σε εξευτελιστική τιμή ,εφόρμησαν κι αυτά για να πάρουν τα πάντα από τον αποπροσανατολισμένο όχλο...Το φαιδρό αλλά και ολέθριο παιχνίδι με το μογιλάλο(βουβό) πλήθος που τα δέχεται όλα στο κεφάλι και δεν μιλά , παρά μόνο πίνει φραπέδες και κατεβάζει
σφηνάκια με αγιοβασιλιάτικα σκουφιά, συνεχίζεται αμείωτο ...Το βλέπει κάθε σκεπτόμενος Έλληνας με αυτό που γίνεται στις τράπεζες, ιδιαίτερα μάλιστα τις μέρες αυτές .Αντικατέστησαν τους ανθρώπους με μηχανές βάζοντας μας ουρά τον ένα πίσω από τον άλλο, να καταθέτουμε "τον φόρο του αίματος " μας σε εισόδημα , σε ΕΝΦΙΑ ,σε ΦΠΑ , σε τέλη κυκλοφορίας και άλλα πολλά ακόμη . Αλλά ενώ εισπράττουν και κερδοσκοπούν τα "ρομπότ"έχουν κλείσει την στρόφιγγα για να βοηθήσουν έστω και κατ ελάχιστο με επιχειρηματικά δάνεια μια νοσούσα, ασθμαίνουσα ακόμη ελληνική οικονομία. Εδώ ούτε την αγορά ενός αξιοπρεπούς αυτοκινήτου δεν χρηματοδοτούν, ακόμη κι αν το παρελθόν του καταναλωτή είναι το καλύτερο αλλά και φερέγγυο..Και έτσι οι σακαράκες πάνε κι έρχονται στους εθνικούς δρόμους...Για να δανείσουν ακόμη κι ελάχιστο ποσό για την βασική αυτή ανάγκη του μέσου πολίτη , ζητούν της "Παναγιάς τα μάτια" .Το τελευταίο από προσωπική αντίληψη....
Θα πρεπε να ήταν η ατμομηχανή της οικονομίας . Δεν είναι όμως .Δείχνουν σαν να θέλουν ελεημοσύνη κι από πάνω ...Αυτές όμως δυστυχώς είναι οι "αδελφές του ελέους" , αλαζονικές ,"ρουφιάνοι του συστήματος", μεταλλασσόμενες σε καρκινώματα μέσα στο τραπεζικό μας παζάρι ! Είναι αυτές που " κάνουν παιχνίδι" , ορίζουν πρωθυπουργό και κυβέρνηση και που μαζί με τα "συστημικά" ΜΜΕ ελέγχουν τα πάντα . Ο οργουελικά "μεγάλος αδελφός" λοιπόν βλέπει και ελέγχει τα πάντα ! Θα ξυπνήσετε;!

14 Δεκεμβρίου 1976: Η 17Ν δολοφονεί τον Ε. Μάλλιο!!!!!!!!

Σαν σήμερα, το 1976, δολοφονήθηκε στο Φάληρο ο εθνικιστής Αστυνόμος Ευάγγελος Μάλλιος, από κομμουνιστές τρομοκράτες της παρακρατικής συμμορίας «17 Νοέμβρη».
Ο Ευάγγελος Μάλλιος ήταν έγγαμος και πατέρας δύο γιων, του Ιωάννη και του Αλέξανδρου, ηλικίας έξι και τεσσάρων ετών την εποχή της δολοφονίας του.
Κατάγονταν από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ήταν απόφοιτος της Νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως αστυνομικός υπηρέτησε σε διάφορες υπηρεσίες της Αστυνομίας Πόλεων καθώς και στην υπηρεσία Διώξεως Κομμουνισμού. Κατά την διάρκεια της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου ανέλαβε επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αστυνομία Πόλεων. Υπηρετούσε με το βαθμό του Αστυνόμου Α’ στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, αρχικά στην οδό Μπουμπουλίνας και στη συνέχεια στο κτίριο της Λεωφόρου Μεσογείων.
Αμέσως μετά την μεταπολίτευση, ο Αστυνόμος Μάλλιος κατηγορήθηκε από τους κομμουνιστές ως «βασανιστής» και προφυλακίστηκε από την καραμανλική ψοφοδεξιά. Μετά από μακροχρόνιες δικαστικές περιπέτειες, λοιδορούμενος επί καθημερινής βάσεως από τον καθεστωτικό τύπο (ρύπο…), κηρύχθηκε αθώος.
Η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή του δολοφονηθέντος Αστυνόμου έγιναν στις 16 Δεκεμβρίου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, με την παρουσία χιλιάδων Ελλήνων Εθνικιστών.
Μετά την κηδεία, το οργισμένο πλήθος εστράφη κατά των παρισταμένων δημοσιογράφων, που ειρωνεύονταν τον κόσμο και τους έδωσαν ένα καλό μάθημα σεβασμού προς ζώντες και νεκρούς. Ακολούθησε πογκρόμ συλλήψεων εθνικιστών από το καραμανλικό κράτος, για αντίποινα. Μεταξύ των συλληφθέντων, ως δήθεν «πρωταίτιοι των επεισοδίων», ήταν και ο νυν Αρχηγός της Χρυσής Αυγής Ν. Μιχαλολιάκος, ο οποίος για πρώτη φορά τότε φυλακίστηκε για τις ιδέες του.
Φυσικά, οι δολοφόνοι του Ευάγγελου Μάλλιου δεν συνελήφθησαν και δεν πλήρωσαν για το έγκλημά τους. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά…
(ΥΓ): Παρεμπιπτόντως, λίγες ημέρες μετά την άνανδρη δολοφονία, μια ακροαριστερή συμμορία με την επωνυμία «Προλεταριακή Αριστερά», εξέδωσε προκήρυξη υπέρ των δολοφόνων: «Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, η οργάνωση 17 Νοέμβρη έδρασε σαν εντολοδόχος του λαού. Το πιστόλι που εκτέλεσε τον Μάλλιο το κρατούσαν οι εκατοντάδες νεκροί της δικτατορίας, οι δεκάδες χιλιάδες βασανισμένοι, ένας ολόκληρος λαός. Γι’ αυτό και σύσσωμη ήταν η αντίδραση του λαού: “Ν’ αγιάσουν τα χέρια τους”».
Επικεφαλής αυτής της ακροαριστερής συμμορίας ήταν ο κομμουνιστής Γ. Καραμπελιάς, ο οποίος εμφανίζεται σήμερα ως… πατριώτης!
Ο Ευάγγελος Μάλλιος Έλληνας εθνικιστής απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων, με το βαθμό του Αστυνόμου Α', γεννήθηκε το 1939 και τραυματίστηκε βαριά στις 22:15 το βράδυ της Τρίτης 14 Δεκεμβρίου 1976, στο Παλαιό Φάληρο Αττικής, από την αριστερή τρομοκρατική οργάνωση «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη», η οποία έδρασε από το 1974 έως και τις παραμονές της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Ελλάδα. Ο Αστυνόμος Μάλλιος άφησε την τελευταία του πνοή [1] στις 02:00 μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 15 Δεκεμβρίου, μέσα στο χειρουργείο της Γενικής Κλινικής Παλαιού Φαλήρου, περίπου τρία χρόνια πριν τη στυγερή δολοφονία του στενού του φίλου, συναδέλφου και συνεργάτη του Πέτρου Μπάμπαλη.
Η νεκρώσιμη ακολουθία του αστυνόμου Μάλλιου τελέστηκε στις 11:00 το πρωί της 16ης Δεκεμβρίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου έγινε και η ταφή του, παρουσία χιλιάδων εθνικιστών. Παρόντες ήταν πρώην υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ενώ επικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Γεώργιος Γεωργαλάς καθώς και οι Λάμπρου, Αγαθαγγέλου και Χρήστος Μίχαλος. Επί της σορού του κατατέθηκαν εκατοντάδες στεφάνια μεταξύ τους εκείνα των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Στυλιανού Παττακού, Νικολάου Μακαρέζου και Μιχαήλ Ρουφογάλη. Στις 23 Ιανουαρίου 1977 στη Μητρόπολη Αθηνών τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του.
Ο Ευάγγελος Μάλλιος ήταν έγγαμος και πατέρας δύο γιων, του Ιωάννη και του Αλέξανδρου, ηλικίας έξι και τεσσάρων ετών την εποχή της δολοφονίας του πατέρα τους.
Ο Ευάγγελος Μάλλιος κατάγονταν από φτωχή οικογένεια αγροτών και κτηνοτρόφων. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Μάλλιος και αδελφός του ο αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού Ξηράς Μιχαήλ Ιωαν. Μάλλιος [2]. Ο Ευάγγελος Μάλλιος ήταν απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών [3] στην οποία ήταν συμφοιτητής με τον εθνικιστή διανοούμενο και συγγραφέα Κώστα Πλεύρη. Ως αστυνομικός υπηρέτησε σε διάφορες υπηρεσίες της Αστυνομίας Πόλεων καθώς και στην υπηρεσία Διώξεως Κομμουνισμού από το 1958 έως το 1964, όταν εκδιώχθηκε από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, όμως επανήλθε τρεις μήνες αργότερα.
Στις 9 Δεκεμβρίου 1963, ο Μάλλιος και ο συνάδελφός του Πέτρος Μπάμπαλης, παρέδωσαν τα αεροπορικά εισιτήρια για το Παρίσι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος το απόγευμα της ίδιας μέρας αναχώρησε από το αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα με προορισμό τη Γαλλική πρωτεύουσα, όπου εγκαταστάθηκε ως αυτοεξόριστος [4]. Ο Καραμανλής λέγεται ότι αναχωρώντας είπε στους Μάλλιο και Μπάμπαλη: «Επιστρέφοντας στην Ελλάδα θα είστε δίπλα μου.» Ο Μάλλιος είχε κατορθώσει να διεισδύσει με πράκτορες του στον εκτός νόμου μηχανισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και παράλληλα να χρησιμοποιεί κομμουνιστές ως πληροφοριοδότες της Γενικής Ασφάλειας. Στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου ανέλαβε επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αστυνομία Πόλεων. Υπηρετούσε με το βαθμό του Αστυνόμου Α' στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, αρχικά στην οδό Μπουμπουλίνας και στη συνέχεια στο κτίριο της Λεωφόρου Μεσογείων.
Μετά την πτώση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου και την αποκαλούμενη «μεταπολίτευση» ο Μάλλιος κατηγορήθηκε για βασανισμούς πολιτών, συγκεκριμένα από το Λάζαρο Σταθάκη, μέλος της κομμουνιστικής οργανώσεως «Πανσπουδαστική», της οργανώσεως των φοιτητών που ανήκαν στις τάξεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Λίγες ημέρες αργότερα, συγκεκριμένα στις 7 Σεπτεμβρίου 1974, ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξεως ότι γίνεται έρευνα για βασανιστήρια πολιτικών κρατουμένων από αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας και στις 11 Σεπτεμβρίου 1974 τέθηκαν σε διαθεσιμότητα για «βασανισμούς» που δήθεν διέπραξαν 7 αξιωματικοί της Αστυνομίας Πόλεων. Εκτός από τον Μάλλιο, οι έρευνες στοχοποίησαν και τους Πέτρο Μπάμπαλη, Κωνσταντίνο Καραπαναγιώτη, Κωνσταντίνο Σμαΐλη, Ιωάννη Καλύβα, Ευάγγελο Γιαννικόπουλο και Βασίλειο Κραββαρίτη, ενώ από αστυνομικούς της ασφάλειας εξετάστηκαν, πέραν των Μάλλιου και Μπάμπαλη και οι αξιωματικοί Νικόλαος Δασκαλόπουλος, Λουκάς Χριστολουκάς, Δημήτριος Καραγιαννόπουλος και Ε. Γιαννικόπουλος.
Το Σεπτέμβριο του 1974, ο Μάλλιος κλήθηκε από τον ανακριτή και απολογήθηκε για την υπόθεση του Πολυτεχνείου. Ακολούθησαν δεκάδες δημοσιεύματα, μεταξύ τους κι εκείνο της εφημερίδος «Απογευματινή» [5] με βάση τα οποία ο Μάλλιος τέθηκε σε διαθεσιμότητα την επομένη ημέρα 11 Οκτωβρίου 1974, για χρονικό διάστημα δώδεκα μηνών. Στις 15 Φεβρουαρίου 1975 προαναγγέλθηκε ότι αρχίζουν οι απολογίες των αξιωματικών της Γενικής ασφάλειας Αθηνών και στα μέσα του Μαρτίου 1975 ο Μάλλιος προφυλακίστηκε κατηγορούμενος για βασανισμούς πολιτών, ενώ παραπέμφθηκε να δικαστεί στο Κακουργιοδικείο στις 4 Ιουλίου 1975 για «βασανισμούς» στη Γενική Ασφάλεια.
Μία από τις δίκες σε βάρος του Ευάγγελου Μάλλιου άρχισε στις 11 Νοεμβρίου 1975, στο Μικτό Κακουργιοδικείο που συνεδρίασε στη Χαλκίδα και αφορούσε τις κατηγορίες της καταχρήσεως εξουσίας και της ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας σε βάρος των Τσικουδάκη, Σωτηρίου Τσικόπουλου, Δημητρίου Γόντικα, Νάντιας Βαλαβάνη, Παπαγκίκα, Αμπατιέλου, Κατσιμάδου και Τόκα, όλων μελών και στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Οι πράξεις φέρεται να διαπράχθηκαν στο χρονικό διάστημα από 12 Φεβρουαρίου έως 10 Απριλίου 1974 και μαζί με τον Μάλλιο δικάστηκαν 18 Αξιωματικοί και 14 οπλίτες του ΕΑΤ-ΕΣΑ, μεταξύ τους οι Πέτρος Μπάμπαλης, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος, Αγγελής, Αντωνόπουλος, Πέτρος Γκόρος, Γκουτέβας, Δεμερτζίδης, Διαμαντόπουλος, Καίνιχ, Κόφας, Μόγιανος (ερήμην, καθώς φυγοδικούσε στο εξωτερικό), Πεταλάς, Οικονόμου, Παπαχαραλάμπους, Πέτρου, Αθανάσιος Σπανός, Τσάλας και Νικόλαος Χατζηζήσης. Στην απολογία του ο Μάλλιος, στις 24 Νοεμβρίου, δήλωσε στο δικαστήριο ότι «...Είμαι εναντίον του βασανισμού. Δεν είναι δυνατόν να βασανίζονται άνθρωποι που περιέρχονται στην εξουσία του κράτους...».
Στις 30 Δεκεμβρίου 1975, παρά τις σωρεία από ψεύτικες [6] καταθέσεις ιδεολογικά κατευθυνόμενων μαρτύρων, με την απόφαση του δικαστηρίου ο Μάλλιος καταδικάσθηκε σε 10 μήνες φυλακής, μετατρέψιμη προς 150 δραχμές την ημέρα. Η ποινή του αφορούσε κατάχρηση εξουσίας και ενοχή ηθικής αυτουργίας σε βάρος του κομμουνιστή τότε βουλευτή Δημητρίου Γόντικα. Ο Μάλλιος αφέθηκε ελεύθερος, για τη συγκεκριμένη υπόθεση, όμως οδηγήθηκε στην Α' πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, καθώς ήταν προφυλακισμένος για άλλη υπόθεση βασανιστηρίων, ύστερα από απόφαση του ανακριτή Μακρινού. Παρόμοια διαδικασία ξεκίνησε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πατρών, στις 15 Δεκεμβρίου 1975, από το οποίο οι Μάλλιος και Μπάμπαλης κηρύχθηκαν αθώοι, ενώ στις 20 Δεκεμβρίου παραπέμφθηκε εκ νέου στο Κακουργιοδικείο με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, όμως στις 21 Απριλίου 1976 με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, απαλλάχθηκε από την κατηγορία της αμβλώσεως σε βάρος της Αν. Μερτίκα. Αποστρατεύθηκε από τις τάξεις της Αστυνομίας Πόλεων στις 14 Μαΐου του ίδιου χρόνου και τρεις ημέρες αργότερα, στις 17 Μαΐου 1976, αποφυλακίστηκε με καταβολή χρηματικής εγγυήσεως.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1976 άρχισε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας που συνεδρίασε στην αίθουσα του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών στο Ρουφ, μια από τις δίκες εναντίον του Μάλλιου, στην οποία συγκατηγορούμενος ήταν και ο Πέτρος Μπάμπαλης. Ο Μάλλιος καταδικάστηκε στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, σε ποινή φυλακίσεως 17 μηνών, για απλή σωματική βλάβη σε βάρος της Αν. Μερτίκα, για επικίνδυνη σωματική βλάβη σε βάρος του λιποτάκτη του Ελληνικού Στρατού Αλέξανδρου Παναγούλη, για απλή σωματική βλάβη σε βάρος τής Μαρίας Καλλέργη, για ηθική αυτουργία σε επικίνδυνη σωματική βλάβη και σε κατάχρηση εξουσίας σε βάρος του Ανδρέα Φραγκιά, όμως αθωώθηκε για άλλες τριάντα τρεις περιπτώσεις για τις οποίες επίσης κατηγορούνταν και αφέθηκε ελεύθερος, ενώ ο Εισαγγελέας άσκησε έφεση υπέρ του νόμου. Όλοι οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι πλην του Μπάμπαλη που οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού προκειμένου να εκτίσει δύο μήνες από το υπόλοιπο της ποινής του. Στις 12 Δεκεμβρίου 1976 επρόκειτο να δικαστεί, από το Τριμελές Εφετείο, σε δεύτερο βαθμό για την πρωτόδικη ποινή των 17 μηνών που του είχε επιβληθεί, όμως η δίκη του είχε αναβληθεί για τις 28 Ιανουαρίου 1977, περισσότερο από ένα μήνα από τη στυγερή δολοφονική πράξη σε βάρος του.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα» που αναδημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της εποχής [7] ο Γεώργιος Σταμάτης, τότε υπουργός Δημοσίας Τάξεως και βουλευτής του Νομού Αιτωλοακαρνανίας με το κόμμα «Νέα Δημοκρατία», κάλεσε στο γραφείο του τον Μάλλιο και τους Γεώργιο Γεωργαλά, Κλωνάρη, Καραπαναγιώτη και Χρηστάκη, τους οποίους προειδοποίησε να σταματήσουν τις ενέργειες υπονομεύσεως της κυβερνήσεως αλλά και κάθε είδους «αντιδημοκρατική» ενέργεια, διαφορετικά θα αντιμετωπίσουν την έντονη αντίδραση της κυβερνήσεως. Συγκεκριμένα, ο υπουργός εμφανίζεται να αναφέρεται σε πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες ο Μάλλιος και οι υπόλοιποι τάσσονταν υπέρ μιας λύσεως που υποστήριζε τη δολοφονία πολιτικών προσώπων καθώς και των Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη. Πέρα από τη διάψευση του υπουργού, ο Γεωργαλάς αναφερόμενος στο δημοσίευμα του περιοδικού είπε ότι, «.....ένας χαρακτηρισμός αξίζει. Προβοκάτσια με οφθαλμοφανείς επιδιώξεις.»
Η δολοφονία του
Τι προηγήθηκε
Στη δημιουργία του κλίματος που οδήγησε στη δολοφονία του Μάλλιου και όπλισε το χέρι των μαρξιστών δολοφόνων του, συνέβαλαν κυρίως οι μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες των Αθηνών. Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδος «Τα Νέα» της 17ης Νοεμβρίου 1975, που κυκλοφόρησαν με τίτλο «Προκλητικοί οι βασανιστές στη Χαλκίδα» και υπότιτλους «Οι κατηγορούμενοι είναι προκλητικοί. Γελάνε την ώρα που τα θύματά τους καταθέτουν για τα απάνθρωπα βασανιστήρια που υπέστησαν στην Ασφάλεια. Συνεχίζουν τον πόλεμο λάσπης κατά των μαρτύρων κατηγορίας, υποστηρίζοντας για μερικούς απ' αυτούς ότι συνεργάστηκαν με την Ασφάλεια».
Τελευταίες στιγμές του
Ο Μάλλιος χαρακτηρίζονταν από πολλούς ως η «θεσμική μνήμη» της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών και γνώριζε άριστα πρόσωπα και πράγματα για το χώρο των κομμουνιστικών αλλά και γενικότερα των αποκαλούμενων «αντιστασιακών» οργανώσεων. Ο ίδιος είχε πληροφόρηση ότι αποτελούσε στόχο μαρξιστών τρομοκρατών, λόγος για τον οποίο απέκτησε τη συνήθεια να ελέγχει αν τον παρακολουθούν. Το βράδυ της Τρίτης 14 Δεκεμβρίου, όπως κάθε μέρα, οδήγησε το ιδιωτικής χρήσεως αυτοκίνητο του, το οποίο πάρκαρε έξω από το χώρο του ΙΒ' Αστυνομικού Τμήματος στο Παλαιό Φάληρο και επέστρεφε στο σπίτι του στην οδό Άτλαντος 21, που απέχει απόσταση 500 μέτρων. Ο δολοφόνος προχώρησε προς το μέρος του, τον φώναξε με το όνομα του και κατόπιν τον πυροβόλησε. Ο Μάλλιος πρόλαβε να πει, λίγο προτού ξεψυχήσει, πως «..όταν ανέβαινα το δεξιό πεζοδρόμιο της οδού Άτλαντος [...] όπισθεν μου ευρίσκετο αυτοκίνητο με δύο άνδρες ενώ μπροστά μου, σε απόσταση λίγων μέτρων και επί του ιδίου πεζοδρομίου, ευρίσκετο ένα ζευγάρι, οι οποίοι ήσαν υψηλού αναστήματος και ξανθοί την όψιν, και σε στάση που ερωτοτροπούσαν ώστε να μη δημιουργούν καμία υποψία. Την ώρα που περνούσα από δίπλα τους, με επυροβόλησαν κατ’ επανάληψη. Μόλις με πυροβόλησαν και έπεσα κάτω, το αυτοκίνητο που περίμενε με τους δύο άνδρες ξεκίνησε εν τάχει, πήρε το ζεύγος και απεμακρύνθη....». Ο Μάλλιος βρέθηκε πεσμένος και άρχισε να φωνάζει: «Βοήθεια, με φάγανε, σώστε τα παιδάκια μου, σώστε τα παιδάκια μου» [8] [9].
Σύμφωνα με δημοσίευμα Αθηναϊκής εφημερίδος [10] της 16ης Δεκεμβρίου «....Ο Ευάγγελος Μάλλιος υπέκυψε σήμερα στις 2 το πρωί στα βαριά τραύματά του. Ο απότακτος αστυνόμος, ο οποίος είχε δικασθεί δύο φορές για βασανισμούς πολιτών στη διάρκεια της δικτατορίας, υπέστη χθες στις 10.30 µ.µ. επίθεση από δύο, µάλλον, νεαρούς αγνώστους (κατ’ άλλη εκδοχή οι επιτεθέντες ήταν τέσσερις) οι οποίοι τον πυροβόλησαν και τον τραυμάτισαν σοβαρά στην κοιλιά. (...) Στον τόπο της επιθέσεως οι άγνωστοι δράστες σκόρπισαν πολυάριθμες προκηρύξεις οργανώσεως που αυτοαποκαλείται “Οργάνωση της 17ης Νοέμβρη” µε τις οποίες αναλαμβάνει την ευθύνη της επιθέσεως. Πρέπει να σημειωθή ότι η ίδια οργάνωση είχε αναλάβει την ευθύνη για τη δολοφονία του Αµερικανού σταθμάρχη της CIA, Ρίτσαρντ Γουέλς. Και η επίθεση εκείνη είχε γίνει µε αυτόματα πιστόλια των “45” αμερικανικής κατασκευής...».
Προκήρυξη & Δημοσιεύματα
Οι δολοφόνοι του ήταν μέλη της αριστερής οργανώσεως «17 Νοέμβρη», η οποία με προκήρυξη που άφησαν τα μέλη της στον τόπο της δολοφονίας, ανέλαβε την ευθύνη. Χτυπήθηκε με πέντε σφαίρες, τέσσερις τον βρήκαν στην κοιλιακή χώρα και μία στο αριστερό χέρι, που προήλθαν από το ίδιο 45άρι με το οποίο είχε δολοφονηθεί, ένα χρόνο πριν, ο Αμερικανός Ρίτσαρντ Γουέλς στο Παλαιό Ψυχικό. Ο Μάλλιος μεταφέρθηκε βαρύτατα τραυματισμένος στην Γενική Κλινική Παλαιού Φαλήρου, όπου οι γιατροί προκειμένου να τον διατηρήσουν στη ζωή προχώρησαν σε μετάγγιση πέντε λίτρων αίματος και ισάριθμων λίτρων ορού, δίχως επιτυχία. Λίγο προτού ξεψυχήσει, είπε στους γιατρούς, «1973», προφανώς ο αριθμός του αυτοκινήτου από το οποίο βγήκαν οι δολοφόνοι του και το είχαν κλέψει από την περιοχή του Παγκρατίου, «ένας ψηλός και μία κοπέλα», ενώ τον ίδιο αριθμό είχε φωνάξει και τη στιγμή που έπεφτε αιμόφυρτος στο δρόμο. Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα ο διευθυντής της Γενικής Κλινικής Αρχοντούλης ενημέρωσε τη σύζυγο του για το θάνατο του Ευάγγελου Μάλλιου. Η δολοφονία του ήταν η δεύτερη επίθεση της νεοσύστατης οργανώσεως και έγινε με το 45άρι όπλο σήμα κατατεθέν της οργανώσεως.
Με προκήρυξή της [11], η οποία είχε γραφεί τρεις μήνες πριν τη δολοφονία του Μάλλιου, που διένειμε στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, η οργάνωση «17Ν» ανέλαβε την ευθύνη της δολοφονίας. Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής επέστρεψε εσπευσμένα στην Ελλάδα διακόπτοντας την επίσημη επίσκεψη του Πακιστάν, ενώ ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας, υποστήριξε ότι ο Μάλλιος στάθηκε άτυχος επειδή ήταν υπεύθυνος του τομέα της Ασφάλειας που ανέκρινε τους κομμουνιστές. «Ο Μάλλιος δεν ήταν βασανιστής, μολονότι, όπως πολλοί άλλοι στη θέση του, είχε μάλλον χαστουκίσει κρατούμενους στη διάρκεια των ανακρίσεων», συμπλήρωσε ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας. Στη συνέχεια ανέφερε ότι ο Μάλλιος είχε έναν αδελφό αξιωματικό στον στρατό που έχαιρε κι αυτός μεγάλης εκτιμήσεως ... {...} ... Δεν θα εκπλαγώ αν αυτός πάρει ένα όπλο και εκδικηθεί τον θάνατο του Ευάγγελου, σκοτώνοντας κάποιο κομμουνιστή. ...{...}... Ορισμένοι εθνικιστές αξιωματικοί ίσως καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι κινδυνεύει η ζωή τους και ότι έφθασε η ώρα να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους..», κατέληξε ο τότε υπουργός Άμυνας της κυβερνήσεως Καραμανλή, ενώ παράλληλα, από τη Γενική Ασφάλεια διέρρεε στον Τύπο ότι η οργάνωση «17Ν», δεν υπάρχει.
Στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» της 15ης Δεκεμβρίου 1976 αναφέρονταν: «Διευκολύνει η δολοφονία τους κύκλους της ανωμαλίας–Η Χούντα ξενύχτησε δίπλα στο πρώτο της παλικάρι». «Έργο επαγγελματιών ο φόνος του Μάλλιου» έγραφε στον τίτλο του το «Βήμα» της 16ης Δεκεμβρίου 1976 και συμπλήρωνε στον υπέρτιτλο: «Πολλές ομοιότητες με το φόνο του σταθμάρχη της C.I.A. Γουέλς». Σε ρεπορτάζ άλλων Αθηναϊκών εφημερίδων αναφέρονταν: «....Παράγοντες των αρχών ασφαλείας πιστεύουν πως πίσω από την επωνυμία αυτή κρύβεται κάποια άλλη οργάνωση που έχει αντικειμενικό σκοπό τη δημιουργία ανώμαλων καταστάσεων. Σαν έδρα της οργάνωσης 17 Νοέμβρη εμφανίστηκε πριν από δύο χρόνια το Μόντρεαλ του Καναδά και από στοιχεία που προέκυψαν αργότερα δόθηκε η εντύπωση ότι υπήρξαν διακλαδώσεις στην Αθήνα και στη Ρώμη».
Οι αστυνομικές αρχές εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό εναντίον του Χρήστου Κασσίμη, για τον οποίο θεωρούν ότι υπήρξε εκείνος που «έφερε το αντάρτικο πόλεων στην Ελλάδα». Όμως ένα χρόνο αργότερα, στις 20 Οκτωβρίου 1977, ο Χρήστος Κασσίμης σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς στη λαχαναγορά του Ρέντη, όπου κατά τους αστυνομικούς, σκόπευε να τοποθετήσει βόμβα στις παρακείμενες εγκαταστάσεις της A.E.G., της γερμανικής βιομηχανίας ηλεκτρικών ειδών. Οι αστυνομικοί τις πρώτες ημέρες μετά τη συμπλοκή είχαν αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο ο Κασσίμης να συνδέεται με τους δολοφόνους του Γουέλς και του Μάλλιου. Ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι το αυτοκίνητο που είχε χρησιμοποιήσει ο Κασσίμης είχε κλαπεί από το Παγκράτι, περιοχή από την οποία τα μέλη της «17Ν» είχαν κλέψει τα αυτοκίνητα που χρησιμοποίησαν στις δολοφονίες Γουέλς και Μάλλιου [12].
Η κηδεία του
Η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή του Μάλλιου έγιναν στις 16 Δεκεμβρίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, με την παρουσία χιλιάδων Ελλήνων Εθνικιστών. Ο εκ των ομιλητών Γεώργιος Γεωργαλάς, παρουσίασε τον Μάλλιο ως μάρτυρα της Ελλάδας και προανήγγειλε ότι «...Θα απαντήσουμε οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Θέλουν πόλεμο, θα τον έχουν» και πρόσθεσε: «Φωτιά και τσεκούρι»! Οι συγκεντρωμένοι αφού απέτισαν φόρο τιμής στη σορό του νεκρού ήρωα, διαμαρτυρήθηκαν διαδηλώνοντας την οργή τους με έντονο τρόπο και απαντώντας στην ειρωνική και χλευαστική στάση αριστερών δημοσιογράφων, γνωστών για την καθεστωτική τακτική και πρακτική τους, καθώς και για την αμέριστη συμπαράσταση που παρείχαν στις δολοφονικές-παρακρατικές συμμορίες της αριστεράς, ήρθαν σε ευθεία αντιπαράθεση και σύγκρουση μαζί τους. Μετά τη νεκρώσιμο ακολουθία το φέρετρο του Μάλλιου εξήλθε από τον Ιερό ναό σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία και πάνω στο φέρετρο ήταν τοποθετημένα το πηλήκιο και τα παράσημα του. Την ίδια στιγμή η σύζυγος του αναφώνησε: «Γι' αυτή τη σημαία έπεσες, Βαγγέλη».
Γεγονότα μετά την κηδεία
Οι δημοσιογράφοι που δημιούργησαν το κλίμα της εποχής ουσιαστικώς υπήρξαν ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Μάλλιου, από τούς εγκληματίες της «17 Νοέμβρη», ενώ στη συνέχεια δημοσίευσαν τίτλους όπως «εκτελέστηκε ό Μάλλιος», ωσάν η «17 Νοέμβρη» να απένειμε δικαιοσύνη. Στα γεγονότα που ακολούθησαν την κηδεία του Μάλλιου συνελήφθησαν γνωστοί εθνικιστές, μεταξύ τους η Μαρία, κόρη του Πέτρου και αδελφή του Γιάννη Γκόρου, ο φοιτητής Γεώργιος Μουσταΐρας και ο Γεώργιος Μάνος, οι οποίοι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση 2,5 μηνών για θρασύτητα κατά της αρχής, καθώς και ο Γεώργιος Ροϊδοδήμος, ο οποίος, ως ανήλικος, τέθηκε υπό την επιμέλεια κοινωνικής λειτουργού. Τις επόμενες ημέρες συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε και οδηγήθηκε στις φυλακές και ο Νίκος Μιχαλολιάκος, μετέπειτα αρχηγός του εθνικιστικού κινήματος «Χρυσή Αυγή». Συνελήφθησαν επίσης οι Νικόλαος Σιμωνετάτος, Νικόλαος Λιόλιος και Αντώνιος Γερονικολός, ενώ παράλληλα διατάχθηκε η διεξαγωγή ανακρίσεως και απαγορεύθηκε η έξοδος από την Ελλάδα στους Γεώργιο Γεωργαλά, Κώστα Πλεύρη, Ανδρέα Δενδρινό, Δημήτριο Ναστούλη, Α. Παγουλάτο, Αριστοτέλη Καλέντζη, Γεώργιο Μάνο, Μαρία Γκόρου και Γεώργιο Μουσταΐρα.
Σε μια πρωτοφανή επίδειξη πνεύματος υπαταγής στα κελεύσματα του Τύπου και της αριστεράς η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, δια του Υπουργού της Δημοσίας Τάξεως, ζήτησε από όλους τους εκτός υπηρεσίας αστυνομικούς να τεκμηριώσουν με γραπτή αναφορά που βρίσκονταν την ώρα της κηδείας του Αστυνόμου Μάλλιου. Τρεις ημέρες μετά τη δολοφονία του Μάλλιου «...απηγορεύθη στις ελληνικές εφημερίδες η δημοσίευση πληροφοριών και φωτογραφιών για την υπόθεση» από τον τότε Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Δημήτριο Τσεβά, προκειμένου να διευκολυνθεί η διενεργούμενη ανακριτική έρευνα [13]. Η Αστυνομία δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην ανάληψη της ευθύνης από την οργάνωση με την επωνυμία «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη», μάλιστα κάποιοι αξιωματικοί της υποστήριξαν ότι η άκρα Αριστερά αλλά και η άκρα Δεξιά προσπαθούσαν να σπιλώσουν η μία την άλλη στέλνοντας ψευδείς ανακοινώσεις, ενώ χαρκτηριστικό του κλίματος της εποχής είναι ότι αρχικές έρευνες έγιναν ανάμεσα στους «εξτρεμιστές» αλλά και σε πρόσωπα που συνδέονταν με την «κυπριακή υπόθεση».
Δημοσιεύματα
«Έργο επαγγελματιών ο φόνος του Μάλλιου» έγραφε στον τίτλο της η αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα» στις 16 Δεκεμβρίου 1976 και συμπλήρωνε «Πολλές ομοιότητες με τον φόνο του σταθμάρχη της CIA Γουέλς», ενώ η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» στις 15 Δεκεμβρίου 1976 ανέφερε ότι «Διευκολύνει η δολοφονία τους κύκλους της ανωμαλίας-Η Χούντα ξενύχτησε δίπλα στο πρώτο της παλικάρι». Στις 29 Ιανουαρίου 1978 ανακαλύφθηκε στην Πάρνηθα ιδιόγραφο σημείωμα μελών της «17 Ν», το οποίο έδινε πληροφορίες για τον Ευάγγελο Μάλλιο. Ο γραφικός χαρακτήρας του σημειώματος ταυτίζεται, με αυτόν του Αλέκου Γιωτόπουλου, ο οποίος σύμφωνα με αστυνομικές διαρροές ήταν ο «ψηλός» που δολοφόνησε τον Μάλλιο, έχοντας μαζί του και μια γυναίκα, την «Άννα» της «17Ν».
Το Δεκέμβριο του 1976, λίγες ημέρες μετά τη δολοφονία του Μάλλιου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, μετέπειτα υπουργός των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου δήλωσε: «Ίσως το γεγονός αυτό μας δίνει την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι έκανε και στην Ελλάδα την εμφάνισή του το γενικό σήμερα στην Ευρώπη φαινόμενο της «συναίνεσης». Μιας συναίνεσης των πάντων μέσα στο κλίμα της οποίας οι μειοψηφίες εξοντώνονται. («Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία, «ΡΑΦ», «Κίνημα 2 Ιούνη» κ.λπ. στη Δ. Γερμανία). Φαίνεται λοιπόν ότι έχει δημιουργηθεί κι εδώ μια σιωπηλή ή και ρητή συναίνεση, ένα βόλεμα, που δεν μπορεί κανείς να το κατακρίνει, μια συσπείρωση γύρω από το συμβιβασμό που έφερε τη δημοκρατία στις 24 Ιουλίου. Αυτή η συναίνεση διαταράσσεται ξαφνικά από τις πράξεις ορισμένων που είτε είναι προβοκάτορες ή χαφιέδες, είτε έχουν διαφορετική πολιτική αντίληψη: προχωρούν τις θέσεις που κι εμείς υποστηρίζουμε ως την άκρη. (Επιδιώκουμε εθνική ανεξαρτησία -αλλά ο Γουέλτς ανενόχλητα από τη χώρα μας διευθύνει όλη τη C.I.A. Μέσης Ανατολής. Οι βασανιστές πρέπει να τιμωρηθούν υποδειγματικά -αλλά ο Μάλλιος κυκλοφορεί ελεύθερος). Από τη στιγμή που το κράτος δεν επιτελεί στοιχειώδεις λειτουργίες του, δεν μπορούμε να κρίνουμε την πράξη τυπικά, αλλά μόνο στην ουσία της. Πρέπει ή όχι να δρουν ξένοι πράκτορες στην Ελλάδα; Πρέπει ή όχι να τιμωρούνται οι βασανιστές; Άσχετα με το πώς κρίνονται από πολιτική σκοπιά οι εκτελέσεις, νομίζω ότι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από τον Τύπο και τους εκπροσώπους των κομμάτων το γεγονός είναι ιδιαίτερα ανησυχητικός. Πουθενά δεν πέρασε η αντίδραση του λαού σ' αυτές τις εκτελέσεις. Αποσιωπήθηκαν εντελώς οι επιδοκιμασίες που, απ' ό,τι ακούω, ήταν άμεσες και έντονες. Και ο Τύπος και οι πολιτικοί έπρεπε να απασχοληθούν μ' αυτές. Να τις χαρακτηρίσουν "αγριότητα", "έλλειψη πολιτικής ωριμότητας", να τις πουν σωστές ή λανθασμένες -πάντως όμως να μην αποκλείσουν το διάλογο με τη μάζα».
Ελάχιστες ημέρες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του η ομάδα «Προλεταριακή Αριστερά» εξέδωσε παραληρηματική προκήρυξη συμπαραστάσεως (!) στην οργάνωση «17Ν», στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων «...Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, η οργάνωση 17 Νοέμβρη έδρασε σαν εντολοδόχος του λαού. Το πιστόλι που εκτέλεσε τον Μάλλιο το κρατούσαν οι εκατοντάδες νεκροί της δικτατορίας, οι δεκάδες χιλιάδες βασανισμένοι, ένας ολόκληρος λαός. Γι’ αυτό και σύσσωμη ήταν η αντίδραση του λαού: “Ν’ αγιάσουν τα χέρια τους”». Η εφημερίδα «Τα Νέα» σε δημοσίευμα της στις 22 Οκτωβρίου 1977, αναφέρει ότι «....παράγοντες των αρχών ασφαλείας πιστεύουν πως πίσω από την επωνυμία αυτή κρύβεται κάποια άλλη οργάνωση που έχει αντικειμενικό σκοπό τη δημιουργία ανώμαλων καταστάσεων». Επί πολλά χρόνια το αρχείο των τρομοκρατικών οργανώσεων, που βρέθηκε τον Ιανουάριο του 1978 στις παρυφές του βουνού της Πάρνηθος, έκρυβε ένα γρίφο. Πολλά από τα σημειώματα που αφορούσαν τα αποτελέσματα παρακολουθήσεων στόχων είχαν γραφεί με τη γραφομηχανή της «17Ν». Ωστόσο, χτυπήθηκαν από τον «Ε.Λ.Α.», μόνο ο Μπάμπαλης και το εργοστάσιο της γερμανικής εταιρείας A.E.G. στην Ελλάδα, όπου σκοτώθηκε από αστυνομικά πυρά ο τρομοκράτης Χρήστος Κασσίμης. Οι αξιωματικοί της αστυνομίας δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τη συνύπαρξη των δύο οργανώσεων στην Πάρνηθα, καθώς «17Ν» και «Ε.Λ.Α.», οργανώσεις με διαφορετική δομή και ιδεολογική πλατφόρμα που πολλές φορές λειτουργούσαν ανταγωνιστικά, όμως μετά την εξάρθρωση των δύο οργανώσεων, η αστυνομία θεωρεί ότι αυτό συνέβη διότι στα πρώτα χρόνια της μεταπολιτεύσεως «17Ν» και «Ε.Λ.Α.» διέθεταν κοινή γιάφκα. Η δολοφονία του Μάλλιου παραμένει ανεξιχνίαστη, επισήμως, καθώς το αδίκημα της ανθρωποκτονίας διαγράφηκε μετά την παρέλευση 20ετίας από την τέλεση της.
Ο Παύλος Σερίφης, ανιψιός του Γιάννη Σερίφη που συνελήφθη για συμμετοχή την «17 Νοέμβρη» και αποδέχθηκε τη συμμετοχή του ως τσιλιαδόρου στη δολοφονία του Ρίτσαρντ Γουέλς, κατονόμασε τους άλλους τρεις που έλαβαν μέρος, ενώ προσδιόρισε και τα πρόσωπα που συμμετείχαν στις μετέπειτα δολοφονίες των Μάλλιου και Πέτρου-Σταμούλη [14]. O Αλέξανδρος Γιωτόπουλος αναγνωρίζεται από τον Σερίφη ως ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός της «17 Νοέμβρη» και αυτός που πυροβόλησε τον Γουέλς, τον Μάλλιο, τον Πέτρου και τον συνοδό του αστυνομικό Σταμούλη. Στη δολοφονία του Μάλλιου, πέραν του Γιωτόπουλου, έλαβαν μέρος η «Άννα», μια όμορφη ψηλή Ελληνίδα, και ο καταγόμενος από τις Σέρρες Νίκος Παπαναστασίου, που συνελήφθη στο Μενίδι και είχε κατονομασθεί από τον Χριστόδουλο Ξηρό ως ο πρώτος «Νικήτας» της τρομοκρατικής οργανώσεως, ο οποίος διατηρούσε κατάστημα ειδών αγγειοπλαστικής στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου.


Υστερογραφο


Οι Ευάγγελος Μάλλιος και Πέτρος Μπάμπαλης είχαν από πλευράς της Γενικής Ασφάλειας την ευθύνη για την ομαλή αναχώρηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της συνοδείας του, για το Παρίσι. Τη συνοδεία του αποτελούσαν η σύζυγος του Αμαλία Κανελλοπούλου και ο γραμματέας του Ιωάννης Ζαχαράκης, που ήταν εκείνος ο οποίος κράτησε τρεις θέσεις στο όνομα Κώστας Τριανταφυλλίδης, ο οποίος ήταν υπαρκτό πρόσωπο και δημοσιογράφος στο συγκρότημα Μπότση. Οι θέσεις που κρατήθηκαν αντιστοιχούσαν στους αριθμούς 20-21-22 και τα εισιτήρια στους αριθμούς 138322-23-24 στην πτήση 409 της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Στην πτήση οι κρατήσεις θέσεων ήταν συνολικά 25 στον αριθμό και μεταξύ τους περιλαμβάνονται τα ονόματα Αβέρωφ, Χέλμης και Βαρδουλάκης. Εικάζεται ότι πρόκειται για τον πολιτικό Ευάγγελο Αβέρωφ, αριθμός θέσεως 14, τον Ευάγγελο Χέλμη, αριθμός θέσεως 15, διπλωμάτη και γαμπρό του Σπύρου Μαρκεζίνη, καθώς και τον αρχηγό της Χωροφυλακής Γεώργιο Αντωνίου Βαρδουλάκη, αριθμός θέσεως 16.]

Εκοιμήθη ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα

Σήμερα το πρωί, περίπου 6.30 ώρα Ελλάδος, εκοιμήθη στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου της Αριζόνα, ο ιερομόναχος γέροντας Εφραίμ.

Χθες δεν αισθανόταν καλά και δεν παρέστη στη Θεία Λειτουργία (όμως κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων) και ούτε μπόρεσε να συναντήσει πιστούς μετά από αυτήν. Αργότερα, περί της 9.30 μ.μ. (ώρα Αριζόνας) εκοιμήθη.

Ο Γέροντας διακατεχόταν από το χάρισμα του λόγου. Αν και μιλούσε πολύ απλά τα λόγια του είναι μεστά βαθύτατων πνευματικών νοημάτων. Οι ομιλίες του ήταν για όλους ένα σπουδαίο σχολείο ορθοδόξου πνευματικότητος.

Πνευματικός γόνος του συγχρόνου Οσίου Πατρός Ιωσήφ του Ησυχαστού. Κοντά του ο Γέροντας Εφραίμ έλαβε σπουδαία πνευματική μόρφωση και άσκηση. Μετά την κοίμησή του, ο Γέροντας Εφραίμ δημιουργεί την δική του συνοδεία και σύντομα καλείται να αναλάβει την Ι. Μονή του Φιλοθέου στο Άγιον Όρος. Το κοινόβιο αυτό γνωρίζει σπουδαία πνευματική άνθιση σε ελάχιστα χρόνια και εξ αυτού επανδρώνονται άλλα τρία αγιορείτικα Κοινόβια και Σκήτες. Ο αριθμός των γυναικείων Μονών που ιδρύθηκαν ή επανδρώθηκαν υπό την πνευματική του καθοδήγηση είναι πολύ μεγαλύτερος. Αυτό όμως που τον έχει καταστήσει παγκοσμίως γνωστό είναι η μεγάλη πνευματική κίνηση που έχει δημιουργήσει στην Αμερική. Με κέντρο την Ι. Μονή Αγ. Αντωνίου στην Αριζόνα έχει δημιουργήσει περίπου είκοσι μοναστικές αδελφότητες με σπουδαίο ιεραποστολικό έργο.

Σύντομο βιογραφικό του γέροντα


Ο Γέροντας Εφραίμ γεννήθηκε στις 24 Ιουνίου 1928 στον Βόλο ως Ιωάννης Μωραΐτης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη φτώχεια, βοηθώντας τον πατέρα του στην εργασία του, αλλά πάντα ακολουθούσε το ευσεβές παράδειγμα της μητέρας του (η οποία έγινε αργότερα μοναχή με το όνομα Θεοφανώ).

Σε ηλικία 14 χρονών άρχισε να λαχταρά τον μοναχισμό, αλλά δεν πήρε ευλογία από τον πνευματικό να πάει στο Άγιο Όρος έως ότου έγινε 19 χρονών.

Με την άφιξη του στο Άγιο Όρος, στις 26 Σεπτεμβρίου 1947, πήγε κατευθείαν στον γέροντα Ιωσήφ (Ησυχαστή), στη σπηλιά του Τιμίου Προδρόμου, ο οποίος τον αποδέχτηκε στην αδελφότητα του, και έκανε την κουρά του 9 μήνες αργότερα το 1948 με το όνομα Εφραίμ.

Από υπακοή στο γέροντά του, ο μοναχός Εφραίμ χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια ιερέας.

Η ζωή στην αδελφότητα του γέροντος Ιωσήφ ήταν πολύ αυστηρή και ασκητική.

Μετά την κοίμηση του γέροντος Ιωσήφ το 1959, συγκεντρώθηκαν αρκετοί μοναχοί γύρω από γέροντα Εφραίμ που τον είχαν ως πνευματικό πατέρα.

Το 1973 η αδελφότητά του μετακόμισε στην Ιερά Μονή Φιλοθέου όπου έγινε και ηγούμενός της. Λόγω της φήμης του γέροντος Εφραίμ, η μοναστική αδελφότητα μεγάλωσε γρήγορα.

Του ζητήθηκε από την επιστασία του Αγίου Όρου, να αναβιώσει και να επανδρώσει πολλά μοναστήρια στο Άγιο Όρος τα οποία έπασχαν από λειψανδρία, όπως του Ξηροποτάμου, Κωνσταμονίτου και Καρακάλλου. Αυτά τα μοναστήρια είναι κάτω από την πνευματική του καθοδήγηση μέχρι και σήμερα.

Επίσης υπάρχουν πολλά άλλα μοναστήρια στην Ελλάδα κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του γέροντος Εφραίμ, όπως η Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στις Σέρρες, της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Πορταριά (Βόλος) και αυτό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, πρώην μετόχι της Φιλοθέου, στη νήσο της Θάσου.
Το 1979 έφθασε στον Καναδά για λόγους υγείας.

Ο π.Εφραίμ, μόλις έφθασε στον Καναδά και άρχισε τις εξετάσεις στους γιατρούς, συγχρόνως άρχισε να εξομολογεί, να νουθετεί και να διδάσκει τους απόδημους Έλληνες. Η ποιμαντική του δράση, κατόπιν προσκλήσεων, από τον Καναδά εξαπλώθηκε στις Η.Π.Α. Έκτοτε οι επισκέψεις συνεχίσθηκαν και η ποιμαντική προσφορά του όλο και αυξανόταν.

Τότε σιγά-σιγά άρχισε να καλλιεργείτε η σκέψη να ιδρυθεί μοναστήρι στην Αμερική, ώστε ο απόδημος ελληνισμός να έχει μια μόνιμη βάση πνευματικού ανεφοδιασμού.

Πράγματι άρχισαν ενέργειες και ιδρύθηκαν στην αρχή δύο μοναστήρια, το ένα στο Μόντρεαλ του Καναδά και το άλλο στο Πίτσμπουργκ των Η.Π.Α. Έγινε συνέχεια με την ίδρυση και άλλων μοναστηριών, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν 19 μοναστήρια και να δημιουργούνται άλλα δύο αυτή τη στιγμή.

Συνέχισε να είναι πνευματικός πατέρας ιερών μονών στο Άγιο Όρος και 8 γυναικείων μοναστηριών σε όλη την Ελλάδα, αλλά καθώς δεν ήταν πρακτικό να είναι ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου, καθώς έλειπε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Βόρεια Αμερική, παραιτήθηκε το 1990.

Στην Αμερική έως σήμερα έχει ιδρύσει 19 μοναστήρια, 17 είναι στις Η.Π.Α. και τα 2 είναι στον Καναδά (ανδρικά και γυναικεία), τα οποία υπάγονται στην Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής και Καναδά.
Τα μοναστήρια είναι τα εξής: δύο στη Φλόριντα, δύο στο Τέξας, δύο στο Σικάγο, δύο στη νότια Καρολίνα, ένα στη Νέα Υόρκη, ένα στην Ουάσιγκτον, ένα στην Πενσυλβανία, ένα στην Καλιφόρνια, ένα στο Ιλινόις, ένα στο Μίτσιγκαν, ένα στο Μόντρεαλ, και ένα στο Τορόντο, αφιερωμένα στο Χριστό, στην Παναγία και σε διαφόρους Αγίους.
Επίσης έχει κατασκευάσει ένα γηροκομείο.

Σήμερα ο γέροντας Εφραίμ μονάζει στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην έρημο της Αριζόνας, λίγη ώρα μακριά από την πρωτεύουσα της Αριζόνας το Phoenix και κοντά στην πόλη Florence.

Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου

Η ίδρυση και κατασκευή της Ιεράς Μονής Αγίου Αντωνίου ξεκίνησε το 1995. Η ιερά μονή είναι ανδρική και λειτουργεί με περίπου 35 μοναχούς από διάφορες εθνικότητες, με ηγούμενο τον αγιορετίτη ιερομόναχο π. Παϊσιο που προέρχεται από το Άγιο Όρος.

Το μοναστήρι έχει τώρα έκταση 2000 στρεμμάτων και το επισκέπτονται καθημερινά πολλοί προσκυνητές από όλο τον κόσμο.
Το μοναστήρι του Αγ. Αντωνίου είναι κοινόβιο με 5 εκκλησίες, του Αγ. Αντωνίου και Αγ. Νεκταρίου, του Αγ.Νικολάου, η οποία είναι πετρόκτιστη, του Αγ. Σεραφείμ, του Αγ. Δημητρίου, ρωσικού τύπου, και του Αγ. Γεωργίου. Κοντά στο μοναστήρι πάνω σε ένα λοφίσκο επίσης είναι κτισμένο το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όμοιο με τα εκκλησάκια της Σαντορίνης, με χρώματα του μπλε και του άσπρου.

Το μοναστήρι προσφέρει συσσίτια για φτωχούς και σε δημιούργησε ίδρυμα για φτωχές και εγκαταλειμμένες γυναίκες στην πόλη του Tuscon.

Οι μοναχοί από την Ελλάδα είναι ελάχιστοι, η πλειονότητα των μοναχών αποτελείται από γηγενείς ορθοδόξους της Αμερικής διαφόρων εθνοτήτων και από προσήλυτους. Η γλώσσα των ακολουθιών είναι η ελληνικής, καθώς όλοι οι μοναχοί μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα και την βυζαντινή μουσική.

Οι μοναχοί ακολουθούν και εφαρμόζουν επακριβώς τις Βυζαντινές παρακαταθήκες, τις παραδόσεις, τις ιερές ακολουθίες, τις ολονυχτίες, τις προσευχές και τη ζωή με το ωράριο του Αγίου Όρους.

Δεκέμβριος 1944: Ένα αφιέρωμα στο σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη

Γράφει ο Χαρίτος Αναστασίου,  Φοιτητής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ

Ήταν 18 Οκτωβρίου 1944, ημέρα επίσημης απελευθέρωσης της Ελλάδας από τα στρατεύματα του Άξονα. Οι Γερμανοί είχαν εκκενώσει σχεδόν ολόκληρη την χώρα πλην της Δυτικής Κρήτης, όπου μία ιδιότυπη μορφή κατοχής συνέχιζε να υφίσταται και των Δωδεκανήσων και άλλων νησιών όπου η σύγκρουση με τους Βρετανούς μαίνονταν. Στην ελληνική ύπαιθρο οι οργανώσεις του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ είχαν πρακτικά υποκαταστήσει τις επίσημες κρατικές λειτουργίες. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα, τη χώρα όμως είχε καταλάβει το χάος, τα κατεστραμμένα από τις γερμανικές αντεκδικήσεις χωριά έμεναν όρθια ερείπια, πλήθος ανθρώπων είχαν εγκατασταθεί μακριά από τις εστίες τους, η φτώχια, η πείνα και οι συνέπειες του πολέμου έκαναν την παρουσία τους έκδηλη παντού.
Στο δύσκολο έργο της ανοικοδόμησης της χώρας, η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε δεχτεί έξι συνολικά ανθρώπους της αριστεράς, τέσσερις από το ΕΑΜ και δύο απευθείας από το ΚΚΕ, να συμμετάσχουν ως υπουργοί. Σύμφωνα με την πρότερη Συμφωνία της Καζέρτας οι δωσίλογοι και συνεργάτες του κατακτητή έπρεπε να τιμωρηθούν, τα αντάρτικα σώματα να αφοπλιστούν και να σχηματιστεί το ταχύτερο δυνατόν ενιαίος εθνικός στρατός προς διαφύλαξη της εθνικής ασφάλειας και ακεραιότητας. Οι Σύμμαχοι και συγκεκριμένα ο στρατηγός Σκόμπυ θα ανελάμβαναν την διοίκηση των εθνικών ενόπλων δυνάμεων, το πολιτειακό ζήτημα παράλληλα τορπίλιζε την συζήτηση με την τελική του λύση να αφήνεται σε αόριστο χρόνο με μορφή δημοψηφίσματος.
Το ίδιο το ΚΚΕ και το όργανο του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, δεν είχαν αποσαφηνίσει ακόμη πλήρως τις μελλοντικές κινήσεις τους. Για την ηγεσία του ΚΚΕ η στρατολόγηση αγνών πατριωτών στις γραμμές του ΕΑΜ δεν είχε παρά σαν δευτερεύοντα σκοπό την εκδίωξη των γερμανικών δυνάμεων κατοχής. Κύριος στόχος των κομμουνιστικών και αριστερών δυνάμεων ήταν η κατάληψη της εξουσίας, με κάθε μέσο και η παράδοση της Ελλάδας στην σοβιετική σφαίρα επιρροής, υπό μαρξιστικό και ολοκληρωτικό πολίτευμα. Ήδη ο ΕΛΑΣ είχε διαλύσει κάθε αντιστασιακή οργάνωση που έθιγε το μονοπώλιο του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στις βρετανικές χορηγίες: η ΕΚΚΑ με το ηρωικό Σύνταγμα 5/42 είχε συντριβεί, με τον ηρωικό της αρχηγό Ψαρρό να βρίσκει μαρτυρικό θάνατο, ενώ οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ- ΕΟΕΑ είχαν εκδιωχθεί από την Ήπειρο και την Δυτική Ελλάδα στην Κέρκυρα. Οι δυνάμεις του ΕΑΜ είχαν δώσει πολύ περισσότερες μάχες με άλλους Έλληνες αντιστασιακούς, από ότι με Γερμανούς ή Βουλγάρους, σκοπίμως ώστε να διατηρούν δυνάμεις για την κατάληψη της εξουσίας στο τέλος του πολέμου.
Για να εκτονωθεί κάπως η κατάσταση ο εξόριστος μονάρχης Γεώργιος Β’, πείσθηκε να παραμείνει στο Λονδίνο, έως ότου το πολιτειακό να ξεκαθαριστεί πλήρως, την δε θέση του ανέλαβε ως Αντιβασιλέας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός, γνωστός για το αντιστασιακό του έργο και την σωτηρία των Εβραίων της Αθήνας. Ήδη μικροσυγκρούσεις συνέβαιναν μεταξύ δυνάμεων του ΕΑΜ και ακροδεξιών στο κέντρο της Αθήνας, μεγάλος αριθμός δωσίλογων συνέχιζε να κυκλοφορεί ελεύθερος και το ΕΑΜ αρνούνταν να διαλύσει την Πολιτοφυλακή του, ώστε να χτιστεί Εθνοφυλακή δίχως κομματικό ή πολιτικό επίχρισμα. Ο στρατηγός Σκόμπυ θα συνέχιζε να έχει την πλήρη ηγεσία στις ένοπλες δυνάμεις μέχρι και την ολική διάλυση των μονάδων του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, οπότε και θα ανελάμβανε ο στρατηγός Αλέξανδρος Οθωναίος, με τον ίδιο να παραιτείται εξαιτίας των κυβερνητικών δράσεων. Πρώην χωροφύλακες από την ύπαιθρο και από διαλυμένα σώματα του ΕΛΑΣ κατέβηκαν τότε στην Αθήνα, όπου και συγκροτήθηκε το Σύνταγμα Μετεκπαιδεύσεως Χωροφυλακής.

Η διορία διάλυσης των αντάρτικων σωμάτων δόθηκε ως τις 10 Δεκεμβρίου. Τις έντονες διαπραγματεύσεις κομμουνιστών- κυβέρνησης ακολούθησε το διάταγμα ίδρυσης Εθνοφυλακής στις 18 Νοεμβρίου. Στις 25 Νοεμβρίου ο τότε υφυπουργός Στρατιωτικών Λάμπρος Λαμπριανίδης αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση εφόσον είχε επαναφέρει στο στράτευμα πάνω από 100 πρώην ταγματασφαλίτες, την θέση του πήρε ο στρατηγός Πτολεμαίος Σαριγιάννης προκαλώντας έντονη αντιπαράθεση της κυβέρνησης αυτή την φορά με την βρετανική πρεσβεία. Του γενικού αφοπλισμού που αναγγέλθηκε θα εξαιρούνταν αποκλειστικά η Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία καθώς και ο Ιερός Λόγος καθότι είχαν συμμετάσχει ενεργά στην συμμαχική προσπάθεια. Οι Βρετανοί συνέχιζαν να επιμένουν για δημιουργία αξιόμαχου εθνικού στρατού 40,000 ανδρών, έτοιμου να αναλάβει άμεσα καθήκοντα, ώστε να μπορέσουν οι βρετανικές δυνάμεις να αποδεσμευτούν για άλλα πιο καίρια μέτωπα.
Το Σύμφωνο των Ποσοστώσεων μεταξύ Στάλιν και Τσώρτσιλ, άφηνε την Ελλάδα στην βρετανική σφαίρα επιρροής, με την ΕΣΣΔ να συμμετάσχει με ποσοστό της τάξης του 10%. Αντίστοιχα ποσοστά είχαν δοθεί στους Σοβιετικούς και για χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπως η Τσεχοσλοβακία ή η Ουγγαρία, οι οποίες όμως βιαίως τοποθετήθηκαν στο ανατολικό μπλοκ. Στο ζήτημα της Ελλάδας τόσο η πολυπόθητη έξοδος στην Μεσόγειο, όσο και ο ολικός έλεγχος της Ανατολικής Ευρώπης και η δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στη Μέση Ανατολή, έκαναν θελκτική την ένταξή της χώρας στο κόκκινο στρατόπεδο. Παράλληλα όμως ο Στάλιν δεν ήταν σε κατάσταση να προβεί σε μία τόσο παράτολμη κίνηση, δεδομένου ότι η Ελλάδα τακτικά και εξ ιδρύσεως υπάγονταν στο δυτικό στρατόπεδο, μακριά από την σφαίρα της έντονης ρωσικής επιρροής. Οι υπό σοσιαλιστικές κυβερνήσεις Αλβανία και Βουλγαρία, αγωνιούσαν να μην χάσουν εδάφη ελέω της πολεμικής του συμμετοχής ενάντια στην Ελλάδα, η δε Γιουγκοσλαβία εποφθαλμιούσε ανοικτά τον χώρο της «Μακεδονίας του Αιγαίου». Τυφλό όργανο των σοβιετικών πρακτόρων το ΚΚΕ φιλοδοξούσε τόσο να αναλάβει την εξουσία, όσο και να προσφέρει ένα πολυπόθητο δώρο στον προστάτη του.
Ως εκ τούτου το ΕΑΜ αρνούνταν έντονα τον αφοπλισμό του και απαιτούσε άμεση επαναδιαπραγμάτευση. Στη 1 Δεκεμβρίου ο Σκόμπυ έβγαλε άμεσα διαταγή αφοπλισμού, σε περίπτωση δε που δεν γίνονταν αποδεκτή θα ακολουθούσαν ολέθριες συνέπειες. Υπό τις νέες συνθήκες ο αρχηγός της ΠΕΕΑ του ΕΑΜ, Αλέξανδρος Σβώλος, συναντήθηκε με τον επικεφαλής της Σοβιετικής Αποστολής στην Ελλάδα, συνταγματάρχη Ποπώφ, ώστε να αποκτήσει ρόλο διαμεσολαβητή, με τον τελευταίο να το αρνείται κατηγορηματικά. Όσο η κατάσταση πιεζόταν οι υπουργοί του ΕΑΜ παραιτήθηκαν στις 2 του μήνα, ταυτόχρονα το ΕΑΜ ζήτησε άδεια διαδήλωσης στην πλατεία Συντάγματος και κήρυξε γενική απεργία, διατάσσοντας τον ΕΛΑΣ να μην παραδώσει τον οπλισμό του. Το ΚΚΕ θα κρατούσε πρακτικά τις δυνάμεις του ώστε να μπορέσει στη συνέχεια να επιτεθεί στις βρετανικές δυνάμεις και στις ολιγάριθμες μονάδες της Αστυνομίας Πόλεων και της Χωροφυλακής.
Η απάντηση της κυβέρνησης προς την διαδήλωση ήταν αρνητική, απαγορεύοντας το από το προηγούμενοι βράδυ. Παρά την απαγόρευση μέλη του ΕΑΜ κατέλαβαν την περιοχή του Συντάγματος, με εξαιρετικά μεγάλη συμμετοχή. Αν και φαινομενικά άοπλοι, οι διαδηλωτές συνοδεύονταν από ένοπλους του ΕΛΑΣ, ένας αστυνομικός σκοτώθηκε πριν το συλλαλητήριο και η οικία του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου δέχθηκε επίθεση με χειροβομβίδες, η οποία και απετράπη. Ήδη το ΚΚΕ και το ΕΑΜ είχαν κλείσει τα γραφεία τους και φυγαδεύσει τα σημαίνοντα μέλη τους, έχοντας λάβει απόφαση για γενικευμένη, ένοπλη εξέγερση με αφορμή το συλλαλητήριο. Κάποια στιγμή και υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες οι αστυνομικές δυνάμεις που είχαν καταλάβει τις ταράτσες των εκεί κτηρίων, άναψαν πυρ στο πλήθος, με αποτέλεσμα 33 εκ των διαδηλωτών να πέσουν νεκροί και άλλοι 140 να τραυματιστούν. Χρόνια αργότερα ο τότε αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων Άγγελος Έβερτ, γνωστός για το έργο του διάσωσης των Εβραίων της Αθήνας στη Κατοχή, παραδέχονταν πως ο ίδιος έδωσε την διαταγή να ξεκινήσουν οι πυροβολισμοί, πειθαρχώντας σε κυβερνητική εντολή.
Το ίδιο βράδυ ο Παπανδρέου πρότεινε τον σχηματισμό νέας οικουμενικής κυβέρνησης υπό τον φιλελεύθερο Θεμιστοκλή Σοφούλη, ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση, με παραίτηση του ίδιου και όλων των υπουργών. Τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο πρέσβης αποδέχτηκαν την πρόταση του αρχηγού του Κόμματος των Δημοκρατών Σοσιαλιστών, πλην του ίδιου του Τσώρτσιλ που απαίτησε να παραμείνει στη θέση του, με κάθε τρόπο. Η μόνη ελπίδα του ελληνικού αστικού και μη κομμουνιστικού χώρου να επιβιώσει ήταν να ενταχθεί ανερυθρίαστα στο πλευρό των Βρετανών για άλλη μια φορά, απέναντι στην κόκκινη ανταρσία. Ένα ακόμη συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε την αμέσως επόμενη μέρα, με αρκετούς νεκρούς ξανά από σφαίρες της Οργάνωσης Χ και πρώην ταγματασφαλιτών. Το ίδιο βράδυ οι Βρετανοί αφόπλισαν αναίμακτα το καλά εξοπλισμένο και εμπειροπόλεμο 2^ο Σύνταγμα Πεζικού του ΕΑΜ, που είχε κατέλθει μόλις στην Αθήνα, πράξη που αποδείχθηκε ζωτική έπειτα. Η κεντρική επιτροπή καταδίκασε την πράξη αυτή «εσχάτη προδοσία», ο δρόμος πλέον προς την ολική σύγκρουση ήταν ανοικτός.
Ξημερώματα 4 Δεκεμβρίου ο κύκλος αίματος ξεκίνησε με τις συγκρούσεις των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και της Οργάνωσης Χ στην περιοχή του Θησείου, την οποία ακολούθησε βρετανική παρέμβαση. Ταυτόχρονα μονάδες του ΕΛΑΣ κατέλαβαν πλήθος αστυνομικών τμημάτων στον Πειραιά, στην Κυψέλη, στα Πατήσια, στους Αμπελόκηπους, στον Νέο Κόσμο και αλλού περιμετρικά της Αθήνας, το ίδιο απόγευμα εισέβαλλαν στις φυλακές Βαριώτη, επί της Βουλιαγμένης τις οποίες και κατέλαβαν. Αργά το βράδυ επιχείρησαν την κατάληψη των φυλακών Συγγρού για να υποχωρήσουν από τα βρετανικά τεθωρακισμένα, όπως συνέβη και στις φυλακές Χατζηκώστα. Η 5^η Δεκεμβρίου πέρασε και το πρωί της 6^ης βρήκε όλη σχεδόν την Αθήνα στα χέρια των κόκκινων. Μόνες νησίδες αντίστασης στους μαρξιστές έμεναν τα Συντάγματα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, η Σχολή Χωροφυλακής στη Μεσογείων και το Στρατόπεδο Γουδή υπό την αθάνατη 3^η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, μαζί με τις φυλακές Συγγρού και την περιοχή της πλατείας Συντάγματος.
Το Σύνταγμα Μακρυγιάννη αποτελούσε το τελευταίο εμπόδιο του ΕΑΜ στην πορεία του προς το Σύνταγμα. Μόλις 100 αξιωματικοί (88 Χωροφυλακής και 12 Στρατού) και 430 οπλίτες καλούνταν να αμυνθούν ενάντια στους 1,500 άνδρες του Α΄ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ. Το κύριο ζήτημα ήταν ο μικρός αριθμός όπλων και πυρομαχικών, 300 τυφέκια, 15 υποπολυβόλα, 3 οπλοπολυβόλα, 1 πολυβόλο, 3 όλμοι με ελάχιστα βλήματα και 2 αντιαρματικά έπρεπε να μοιραστούν σε 530 στρατιώτες για να αναχαιτίσουν το πλήθος των εισβολέων. Την τεταμένη κατάσταση ανακούφισε ο ερχομός του αντισυνταγματάρχη Πεζικού Κωνσταντίνο Κωστόπουλου, καθηγητή στη σχολή Χωροφυλακής και εκ των υπερασπιστών στη Γραμμή των Οχυρών το ’41. Εθελοντικά ζήτησε να πολεμήσει σαν απλός στρατιώτης, υπό το κάλεσμα της Πατρίδος. Ο υποδιοικητής του Συντάγματος αντισυνταγματάρχης Ευάγγελος Σοφράς του είπε απλά πως τον είχε ο στείλει ο ίδιος ο Άη Νικόλας να βοηθήσει. Ειδικός στις μάχες άμυνας εκπόνησε το σχέδιο αντίστασης και ανέλαβε την πλήρη διεύθυνση των επιχειρήσεων.

Τρεις γραμμές αποτελούσαν την άμυνα του Συντάγματος: η 1^η η εξωτερική με 7 φυλάκια στις παρακείμενες οικίες, ώστε να παρεμποδισθεί ο εχθρός να μπει στο στρατόπεδο, η 2^η στην περίφραξη του στρατοπέδου, με την εφεδρεία έτοιμη να επέμβει για την προστασία του, η 3^η τέλος στα ίδια τα κτήρια όπου και θα λάμβανε χώρα η κύρια μάχη, θάλαμο με θάλαμο. Στο δώμα εγκαταστάθηκαν οπλοπολυβόλο καθώς και παρατηρητήριο.
Ξημερώματα στις 5:45 6^ης  Δεκεμβρίου ξεκίνησε η σκληρότερη και πλέον κρίσιμη μάχη των Δεκεμβριανών.
Οι μονάδες του ΕΛΑΣ ξεκίνησαν με σφοδρό βομβαρδισμό και βροχή πυροβολισμών ενάντια στους άνδρες της Χωροφυλακής. Παρά την σθεναρή αντίσταση κατάφεραν να καταλάβουν 4 φυλάκια συλλαμβάνοντας, διαπομπεύοντας, βασανίζοντας και εκτελώντας με όλη τους την σοβιετική και μαρξιστική βαρβαρότητα όσους μαχητές δεν έπεσαν στο καθήκον ή δεν πρόλαβαν να διαφύγουν. Φτάνοντας στην περίφραξη προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανατινάξουν με εκρηκτικά μέρος της. Μία βολή πυροβόλου όμως ανατίναξε τα εκρηκτικά που μετέφεραν με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 70 εξ αυτών και να πληγεί το ηθικό τους.
Ήδη οι αμυνόμενοι μετρούσαν από το τέλος της πρώτης μέρας 14 νεκρούς, 33 τραυματίες και 44 αγνοούμενους. Απέναντι οι κομμουνιστές είχαν πολύ μεγαλύτερες απώλειες. Ο Κωστόπουλος το πρωί της επομένης εξέδωσε ημερήσια διαταγή, αναφέροντας δε και μεταξύ άλλων πως «θα διατηρήσω την καλύτερη ανάμνηση ότι εις την μάχην της 6^ης Δεκεμβρίου 1944 έδειξε μαχητικότητα πολύ καλλιτέραν από αυτή του Πεζικού εις το οποίο ανήκω. Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ».
Την επομένη το ΕΑΜ περιορίστηκε σε πυρά παρενόχλησης και προπαρασκευή νέων επιθέσεων. Το βράδυ της 7^ης προς 8^η Δεκεμβρίου ανατίναξαν μέρος της νότιας περίφραξης και την 9^η ακόμη ένα τμήμα. Την 8^η Δεκεμβρίου οι υπερασπιστές του Μακρυγιάννη αντεπιτέθηκαν αιφνιδιαστικά στους συμμορίτες, ανακατέλαβαν δύο φυλάκια και απέσπασαν 50 αιχμαλώτους και πλήθος οπλισμού. Τη νύκτα της 11^ης προς 12^η Δεκεμβρίου νέες ενισχύσεις έφτασαν στους αντάρτες οι οποίοι και επιχείρησαν νέα έφοδο, με τους αμυνόμενους όμως να έχουν μάθει την ενέργεια από το δίκτυο πληροφοριών τους. Στις 8 το απόγευμα ένας λόχος 100 ανδρών επιχείρησε να εισβάλει από το ρήγμα της περίφραξης για να πέσει πάνω σε νάρκες και στα πυρά των υπερασπιστών και να υποχωρήσει, αφήνοντας πίσω του 50 νεκρούς. Δύο ώρες μετά νέα προσπάθεια έγινε το ίδιο ανεπιτυχής. Έπειτα επιχείρησαν να εισβάλουν από την δυτική πλευρά, δύο δυναμιτιστές άνοιξαν ρήγμα, με τα φωτιστικά βλήματα να κάνουν την νύκτα μέρα και τις εθνικές δυνάμεις να αποκρούουν για μια φορά ακόμη τους συμμορίτες, προξενώντας τους τεράστιες απώλειες.
Έφτασε 12 Δεκεμβρίου και οι επιθέσεις πρακτικά σταμάτησαν. Ορισμένες προσπάθειες των κόκκινων μέχρι τις 15 του μηνός κατατροπώθηκαν πλήρως, το οχυρό περήφανα άντεξε απαγορεύοντας στον εχθρό να πετύχει την κατάληψη της πρωτεύουσας. 33 νεκροί και 120 τραυματίες ο φόρος αίματος για την διατήρηση αυτού του μικρού μέρους της Αθήνας υπό τον έλεγχο των δυνάμεων της ελευθερίας, βήμα απαραίτητο για την συνέχιση του κοινού ελληνοβρετανικού αγώνα για απώθηση των κομμουνιστών και προστασία της εθνικής αυτοτέλειας.

Εκείνες τις μαύρες ημέρες του Δεκέμβρη το ηρωικό Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, οι ήρωες Ευέλπιδες, οι Ιερολοχίτες και τα μετέπειτα ΛΟΚ της Ορεινής Ταξιαρχίας, μαζί με την μοναδική και αναγκαία στήριξη των Βρετανών πεζοναυτών προασπίστηκαν την Αθήνα από τον ΕΑΜ- ΕΛΑΣ στο απόγειο της ισχύος του.
Η κατάληψη μέρους ακόμη της Αθήνας, σε μία περίοδο που η ύπαιθρος στο σύνολό της σχεδόν ελέγχονταν από την ΠΕΕΑ και το ΕΑΜ θα είχε ολέθριες συνέπειες για την πατρίδα αφού θα ήταν δυνατή η απόσπαση σημαντικού μέρους της επικράτειας, ακόμη και με βρετανική παρέμβαση, υπό κομμουνιστικό έλεγχο. Αντίθετα η επιτυχία των Δεκεμβριανών, η αντίσταση αυτών των ηρώων στις εαμικές μάζες, πέτυχε την συντριβή του ΕΑΜ, την γελοιοποίησή του, αφού μέγα μέρος των μελών του αποχώρησαν από αυτό όταν κατάλαβαν τους πραγματικούς του σκοπούς και την παρέλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος για τις εθνικές ένοπλες δυνάμεις, ώστε να ανασυνταχθούν και να οργανωθούν για την αντιμετώπιση του δεύτερου γύρου. Εκεί πλέον ο ¨Δ¨ΣΕ δεν θα είχε ένα εκατομμύριο μέλη, παρά μόλις 25,000 στο απόγειό του, σε μεγάλο βαθμό εξαναγκασμένους πολίτες, ανίκανο να καταλάβει ακόμη και το μεγαλοχώρι της Κόνιτσας. Εκείνες τις ημέρες το χάος δεν πέτυχε να λυγίσει το αδάμαστο ηθικό ορισμένων ανθρώπων που με την επιλογή τους να κρατηθούν στις θέσεις διαφύλαξαν την θέση της Ελλάδας στον δυτικό ελεύθερο κόσμο, προστάτευσαν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό από την μαρξιστική- υλιστική λαίλαπα και ακύρωσαν την νομή των εδαφών της βορείου Ελλάδος στους Βούλγαρους, Αλβανούς και Γιουγκοσλάβους συμμάχους του Στάλιν.
Για άλλη μία φορά στα λόγια του Mazower, η Ελλάδα υπήρξε προπομπός των μελλοντικών εξελίξεων, αποτελώντας το πρώτο πεδίο ανοικτής σύγκρουσης του καπιταλιστικού κόσμου, της κόσμου της ατομικής ελευθερίας, της εθνικής ταυτότητας και της οικονομίας της αγοράς, ενάντια στο ολοκληρωτικό σύστημα καταπίεσης κι ελέγχου που συνιστούσε το ανατολικό μπλοκ.
Πόλεμος που έληξε όταν η ίδια η Σοβιετική Ένωση σωριάστηκε μόνη της ανίκανη πλέον να ελέγχει και να καταπιέζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων…

Η υπογεγραμμένη απο το στρατηγό Σκόμπι διαταγη(Δεκ. 6) για την εφαρμογή του τελεσίγραφου της Κυβέρνησης (Δεκ. 1) για τον άμεσο αφοπλισμό όλων των ένοπλων δυνάμεων εκτός των αναγραφόμενων εξαιρέσεων, όπως τυπωθηκε απο την κυβερνητικη εφημερίδα “Η ΕΛΛΑΣ”.

Γιατί (και) η ΝΔ οδηγεί τη χώρα στην απόλυτη φτωχοποίηση

Είναι καιρός που η εποχή είναι κατάλληλη για την εφαρμογή κεϋνσιανής πολιτικής μέσω της τόνωσης της ζήτησης, όπως ισχυρίζονται αρκετοί πολιτικοί και ενδεχομένως αυτή κρύβεται πίσω από τη προτεινόμενη νομοθετική ρύθμιση για το ποσοστό του εισοδήματος που θα κτίσει το αφορολόγητο;

Είναι ισχυρή και στηρίζεται σε πραγματικά δεδομένα η άποψη ότι η οικονομία της χώρας είναι σαν το ελατήριο, το οποίο έχει συμπιεστεί, και με κάποιο τρόπο «μαγικό» θα εκτιναχθεί προς τα πάνω;

Γράφει ο Νίκος Βαρσακέλης [Καθηγητής Βιομηχανικής Πολιτικής Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης]

Για να είναι εφαρμόσιμες οι δύο παραπάνω απόψεις – προτάσεις πρέπει να ισχύει μια βασική προϋπόθεση. Να υπάρχει αργούσα παραγωγική δυναμικότητα στον παραγωγικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Δηλαδή, οι επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, που παράγουν αγαθά και υπηρεσίες, να λειτουργούν σε χαμηλότερο βαθμό σε σχέση με την πλήρη δυναμικότητα, πχ μια ραπτομηχανή μπορεί να δουλεύει 24 ώρες το 24ώρο (παραγωγική δυναμικότητα) εργάζεται όμως μόνο 8 ώρες, δουλεύει, δηλαδή, στο 1/3 της παραγωγικής της δυναμικότητας.

Εάν στην οικονομία υπάρχει πρόβλημα ελλιπούς ζήτησης, σε σχέση με την παραγωγή, τότε οι επιχειρήσεις αντιδρούν με μείωση της παραγωγής και λειτουργούν με αργούσα παραγωγική δυναμικότητα.

Επομένως, στην περίπτωση εφαρμογής της κεϋνσιανής πολιτικής τόνωσης της ζήτησης ή του ελατηρίου, η αυξημένη ζήτηση θα οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης των παραγωγικών πόρων των επιχειρήσεων, και ειδικά της εργασίας, με ταυτόχρονη μείωση της ανεργίας και μέσο-μακροπρόθεσμα σε αύξηση των εισοδημάτων.

Ισχύει όμως στη περίπτωση της σημερινής Ελλάδας αυτή η βασική προϋπόθεση;

Υπάρχει στην χώρα αργούσα παραγωγική δυναμικότητα τέτοια που θα οδηγήσει σε εκτίναξη της ελληνικής οικονομίας;

Η απάντηση είναι όχι. Ας το εξηγήσουμε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του προγράμματος Penn World Table, που συλλέγει, επεξεργάζεται και δημοσιεύει δεδομένα από όλες τις χώρες, η Ελλάδα έχει υποστεί μια σημαντική καταστροφή φυσικού κεφαλαίου (πχ μηχανήματα) κατά την περίοδο 2010-2017, τελευταία επεξεργασμένα στοιχεία, όπως φαίνεται στον πίνακα 1.

Ειδικότερα, κατά την συγκεκριμένη περίοδο το κεφάλαιο της οικονομίας μειώθηκε κατά 87 δισεκατομμύρια δολάρια σε σταθερές τιμές 2011. Αυτό σημαίνει ότι η ραπτομηχανή, που αναφέραμε παραπάνω, όχι μόνο δεν υπολειτουργεί, αλλά έχει πλέον καταστραφεί καθώς έκλεισε το εργοστάσιο ή έχει μεταφερθεί σε άλλη χώρα μαζί με την παραγωγική μονάδα.

Και φυσικά το κατά κεφαλήν κεφάλαιο της ελληνικής οικονομίας μειώθηκε από 153 περίπου χιλιάδες σε 149 χιλιάδες δολάρια (με ταυτόχρονη μείωση του πληθυσμού κατά την επισκοπούμενη περίοδο).

Εάν δε λάβουμε υπόψη μας ότι οι συνθήκες της ελληνικής οικονομίας δεν άλλαξαν ριζικά κατά το 2018 και το 2019 για να έχουμε ανάκαμψη των θετικών επενδύσεων, το κεφάλαιο της οικονομίας πρέπει να μειώθηκε ακόμη περισσότερο. Κατά συνέπεια, η καταστροφή του κεφαλαίου πρέπει να ξεπερνά τα 90 δισεκατομμύρια.

Όπως διδάσκει η θεωρία της οικονομικής μεγέθυνσης, η μείωση του κεφαλαίου μιας οικονομίας, και του αντίστοιχου κατά κεφαλήν, οδηγεί σε μείωση του εισοδήματος και του κατά κεφαλήν της οικονομίας. Έτσι συνέβη και στην Ελλάδα την περίοδο 2010-2018. Η μείωση του κεφαλαίου της ελληνικής οικονομίας εξηγεί κατά ένα σημαντικό ποσοστό την συντριπτική μείωση του ακαθάριστου εθνικού και του αντίστοιχου κατά κεφαλήν εισοδήματος της χώρας.

Και όχι μόνο. Όπως επίσης τονίζει η οικονομική θεωρία, δύο χώρες θα συγκλίνουν όταν το κατά κεφαλήν κεφάλαιο της μιας χώρας γίνεται ίσο με της άλλης. Σε αντίθετη περίπτωση θα υπάρχει απόκλιση.

Στον πίνακα 1 παρουσιάζεται η μεταβολή του φυσικού κεφαλαίου ορισμένων χωρών: Αυστρία και Βέλγιο, περίπου του ίδιου μεγέθους με την Ελλάδα αλλά πλουσιότερες, Ισπανία, μεγαλύτερη αλλά ξεκίνησε οικονομικά όπως η Ελλάδα, και τέλος η Βουλγαρία, η οποία μετά την κατάρρευση του σοσιαλισμού ξεκίνησε την πορεία της οικονομικής της ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις παραπάνω χώρες της ΕΕ το κεφάλαιο της οικονομίας αυξήθηκε, όπως και το κατά κεφαλήν.

Αυτό σημαίνει ότι αφενός η χωρά μας έχει αποκλίνει από τις πλουσιότερες χώρες, ενώ η Βουλγαρία έχει κάνει σημαντικά βήματα σύγκλισης, κατά την επισκοπούμενη περίοδο, καθώς το κεφάλαιο της οικονομίας της αυξήθηκε κατά 73 δισεκατομμύρια και το κατά κεφαλήν κεφάλαιο αυξήθηκε κατά 31% περίπου, γεγονός που δείχνει ότι η οικονομική ανάπτυξη της Βουλγαρίας έχει επιταχυνθεί κατά τα τελευταία χρόνια.

Τα δεδομένα λοιπόν δείχνουν ότι για να μπορέσει η χώρα να επανέλθει στο επίπεδο συνολικού και κατά κεφαλήν ΑΕΠ της προηγουμένης δεκαετίας πρέπει πρωτίστως να αναπληρωθεί το κατεστραμμένο κεφάλαιο.

Απαιτείται λοιπόν καθαρός σχηματισμός κεφαλαίου, δηλαδή, δημιουργία νέου κεφαλαίου ύψους τουλάχιστον 90 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Εάν, επιπλέον, επιθυμούμε να επαναπατρισθούν οι μεταναστεύσαντες νέοι και μεγαλύτεροι, 500 χιλιάδες άτομα, τότε το αναγκαίο νέο κεφάλαιο είναι ακόμη υψηλότερο.

Το επόμενο ερώτημα που τίθεται είναι πως θα χρηματοδοτηθούν αυτές οι καθαρές επενδύσεις για την δημιουργία του νέου κεφαλαίου.

Η οικονομική επιστήμη απαντά ξεκάθαρα: «Ένας τρόπος υπάρχει: Μόνο από τις αποταμιεύσεις. Εθνική (ιδιωτική και δημόσια) και διεθνής (οι αποταμιεύσεις άλλων χωρών)».

Οι αποταμιεύσεις των πολιτών των ξένων χωρών χρηματοδοτούν τις επενδύσεις στην χώρα μέσω των άμεσων ξένων επενδύσεων, δηλαδή τις επενδύσεις που κάνουν ξένες εταιρείες στην χώρα μας. Για παράδειγμα, η επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά χρηματοδοτήθηκε από τις αποταμιεύσεις των πολιτών της Κίνας.

Η σχεδιαζόμενη επένδυση της Pfizer στην Θεσσαλονίκη θα χρηματοδοτηθεί από τις αποταμιεύσεις των πολιτών των ΗΠΑ.

Όπως αντιλαμβάνεται ο προσεκτικός αναγνώστης, δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί το έλλειμμα κεφαλαίου της χώρας, που ξεπερνά τα 90 δισεκατομμύρια, από τις άμεσες ξένες επενδύσεις.

Αυτές αναμένεται να καλύψουν ένα μικρό μέρος, όπως συμβαίνει και σε κάθε χώρα. Ο μεγάλος όγκος του δημιουργούμενου κεφαλαίου θα πρέπει να καλυφθεί από την εθνική αποταμίευση. Κυρίως από την ιδιωτική. Και έτσι ξεκινά το μεγάλο πρόβλημα της χώρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η καθαρή αποταμίευση ήταν αρνητική κατά -50,388 δισεκατομμύρια ευρώ κατά την περίοδο 2005-2009 και συνολικά ήταν αρνητική κατά -190 δισεκατομμύρια ευρώ κατά την περίοδο 2005-2017. Η καθαρή αποταμίευση υπολογίζεται ως η διαφορά μεταξύ καθαρού διαθέσιμου εθνικού εισοδήματος (δηλαδή χωρίς τις αποσβέσεις ) και της τελικής κατανάλωσης.

Η καθαρή αποταμίευση είναι ο χρηματοδότης των νέων επενδύσεων. Είναι εμφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο πρόβλημα της περιόδου 2010-2017, αλλά ξεκίνησε από το 2005 όταν πλέον η καθαρή αποταμίευση κατέστη αρνητική. Αυτό σημαίνει ότι από το 2005 το καθαρό εθνικό εισόδημα είναι μικρότερο από την τελική κατανάλωση. Πως γίνεται αυτό; Δανεισμός. Από το 2005 έως το 2009, οι πολίτες των ξένων χωρών χρηματοδότησαν την όποια αύξηση του κεφαλαίου με τις αποταμιεύσεις τους.

Μετά την χρεοκοπία της χώρας το 2010, οι ξένοι πολίτες έπαψαν να χρηματοδοτούν με τις αποταμιεύσεις τους την δημιουργία κεφαλαίου στην Ελλάδα οδηγώντας σε συρρίκνωση το κεφάλαιο της χώρας, όπως είδαμε παραπάνω.

Στον πίνακα 2 παρουσιάζεται η πορεία της ακαθάριστης και καθαρής αποταμίευσης ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος από το 1995 μέχρι το 2017. Τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Από το 1995 η καθαρή και η ακαθάριστη αποταμίευση ακολουθούν πτωτική πορεία.

Με βάση λοιπόν τα δεδομένα, η Ελλάδα δεν διαθέτει τους αναγκαίους αποταμιευτικούς πόρους προκειμένου να δημιουργηθεί το αναγκαίο κεφάλαιο για την οικονομική ανάπτυξη.

Συνεπώς το αναπτυξιακό πρόβλημα που καλείται να λύσει η κυβέρνηση είναι δισεπίλυτο. Η πολιτική της χώρας θα πρέπει άμεσα να στοχεύσει στην αύξηση της αποταμίευσης. Η πολιτική για το «κτίσιμο» του αφορολογήτου κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση διότι ωθεί τους πολίτες σε αύξηση της κατανάλωσης και σε μείωση της αποταμίευσης.

Επιπλέον, η συνεχής αύξηση της φορολογίας, κατά τα τελευταία χρόνια, έχει οδηγήσει τους πολίτες σε όλο και μεγαλύτερη μείωση του διαθεσίμου εισοδήματος περιορίζοντας την αποταμίευση.

Η δε φορολογία (αποτελεί την δημόσια αποταμίευση) καλύπτει λειτουργικές δαπάνες και όχι επενδύσεις. Αυτό είναι εμφανές από το μέγεθος του τακτικού προϋπολογισμού και το αντίστοιχο του προγράμματος των δημοσίων επενδύσεων. Μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις, προηγούμενοι υπουργοί κάλυψαν λειτουργικές δαπάνες μέσω του ΠΔΕ «βαφτίζοντας το κρέας ψαρί».

Συμπερασματικά μπορούμε να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε δυσχερή θέση ως προς τις αναπτυξιακές προοπτικές της.

Η δυσχέρεια οφείλεται στην αρνητική αποταμίευση η οποία οδηγεί σε σημαντική έλλειψη χρηματικών πόρων για επενδύσεις και αύξηση του κεφαλαίου.

Και χωρίς κεφάλαιο δεν υπάρχει ανάπτυξη.

Τότε τι κάνουμε;

Πρώτον, κατάργηση των πολιτικών που οδηγούν σε μείωση της αποταμίευσης ώστε να αντιστραφεί η τάση και παροχή κινήτρων για αύξηση της αποταμίευσης.

Δεύτερον, παροχή κινήτρων ώστε ένα μέρος της αποταμίευσης των παλαιότερων χρόνων που βρίσκεται στο εξωτερικό να επανέλθει στην χώρα.

Σε αντίθετη περίπτωση με τον ρυθμό που δημιουργείται κεφάλαιο στις γειτονικές χώρες και καταστρέφεται στην χώρα μας δεν θα αργήσει η ώρα που η Ελλάδα θα είναι η πιο φτωχή χώρα της ΕΕ.