Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος «Προέβλεψεν εγκαίρως ότι η χώρα θα αντιμετώπιζεν, αργά ή γρήγορα, βαθείαν εσωτερικήν κρίσιν και θα περιήρχετο εις αδιέξοδον.....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο άγνωστος Γεώργιος Παπαδόπουλος

 

 

 

Συντομα, είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου 1967, τότε που οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις επενέβησαν και πήραν στα χέρια τους την εξουσία, για να σώσουν την Ελλάδα και τον λαό της από την καταστροφή στην οποία την οδηγούσαν και τότε οι αιώνια προδότες πολιτικάντηδες.

 Δυστυχώς οι πολιτικάντηδες ξαναγύρισαν εφτά χρόνια μετά, ύστερα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Την εισβολή αυτή την προκάλεσαν οι προδότες ακριβώς για να ρίξουν την «κακιά Χούντα» και να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την χώρα εκ των έσω. Και παραμένουν έως τώρα στην εξουσία και στο πολιτικό προσκήνιο συνεχίζοντας απρόσκοπτα τις καταστροφικές ενέργειές τους εναντίον της Ελλάδας!!!

Αντίθετα, το στρατιωτικό καθεστώς της Επανάστασης της 21ης Απριλίου έσωσε την χώρα από τα αδιέξοδα στα οποία θα είχε περιπέσει από την ολέθρια τακτική των προδοτών και μέσα σε επτά χρόνια κατάφερε και έκανε το σύγχρονο ελληνικό Θαύμα. Η χώρα είχε εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης, είχε μία σημαντική παραγωγή και δεν χρωστούσε πουθενά. Είχε μηδενικό έλλειμμα και δεν είχε την ανάγκη καμιάς τρόϊκας! Αντίθετα από σήμερα, που οι πολιτικοί αυτοί νάνοι έχουν ρημάξει την Ελλάδα σε όλους τους τομείς…

Ο πρωτεργάτης της Επανάστασης της 21ης Απριλίου ήταν ο εθνάρχης και εθνικός ευεργέτης των Ελλήνων, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Η ζωή του, η δράση του, η πορεία του και το έργο του αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών ερευνών. Οι προοδευτικοί καλικάντζαροι της Μεταπολίτευσης προσπάθησαν φυσικά να τον απαξιώσουν μέσα από εργασίες, οι οποίες είχαν προπαγανδιστικό χαρακτήρα. Αλλά δεν μπόρεσαν να απαντήσουν «δημοκρατικά», γιατί ο Γεώργιος Παπαδόπουλος άφησε μηδενικό χρέος και πολλές υποδομές σε όλη την χώρα, ενώ οι μεταπολιτευτικοί «δημοκράτες» έφτασαν την χώρα στη δεινή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα μέσω των Μνημονίων και της τρόϊκας.

Ο Παπαδόπουλος ήταν γιος ενός δάσκαλου από το Ελαιοχώρι Αχαΐας και γεννήθηκε το 1919. Κι εδώ αρχίζουν τα μυστήρια για την καταγωγή του και τη ζωή του. Ο στενός συνεργάτης της εφημερίδας Ε.Ω. και Δάσκαλος μου, δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης έχει γράψει σ’ ένα βιβλίο του («Ποιος είναι ο Γ.Α.Π.;») ότι από την Αγία Μαρίνα, έναν οικισμό δίπλα στο χωριό Καλέντζι της Αχαΐας, καταγόταν η μητέρα του «γέρου της Δημοκρατίας», Γεώργιου Παπανδρέου. Λεγόταν Παγώνα Παπαδοπούλου. Γράφει στο βιβλίο του ο δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης:

«Από την Αγία Μαρίνα καταγόταν και η οικογένεια του ηγέτη του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, Γεωργίου Παπαδοπούλου (ο οποίος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι Αχαΐας). Μάλιστα ο Παπαδόπουλος υπήρξε ξάδελφος του Ανδρέα Παπανδρέου , αφού ήταν συγγενείς από τους πατεράδες τους! Στην πραγματικότητα οι προπαππούδες τους υπήρξαν αδέλφια κι αυτό εξηγεί το ενδιαφέρον του Γεωργίου Παπανδρέου για τον Παπαδόπουλο μετά το περίφημο «σαμποτάζ του Έβρου», αλλά και το γεγονός του ότι τα μέλη της οικογένειας του μετέπειτα Απριλιανού κυβερνήτη ήταν πάντοτε ψηφοφόροι του «Γέρου της Δημοκρατίας» στον νομό Αχαΐας…»

Ήταν λοιπόν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος συγγενής της οικογένειας Παπανδρέου; Ό,τι και να συμβαίνει, όποια και να είναι η αλήθεια πάνω σε αυτό το ζήτημα, ποτέ και κανένας δεν διέψευσε αυτή την πληροφορία που έβαλε στην εργασία του ο δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης, του οποίου οι πληροφορίες είναι πάντα guarantee… Άλλωστε εάν δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα των «οικογενειακών σχέσεων» Παπαδόπουλου και Παπανδρέου, γιατί τόσο καιρό δεν ήρθε αυτή η διάψευση; Συνήθως οι ενδιαφερόμενοι διαψεύδουν κάτι το ανυπόστατο που δεν τους συμφέρει…

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε ένα παιδί-«θαύμα» και σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη ήταν το μεγαλύτερο μυαλό στη σύγχρονη στρατιωτική και πολιτική Ιστορία της Ελλάδας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Παπαδόπουλος είχε εισαχθεί στη Σχολή Ευελπίδων πρώτος απ’ όλη την χώρα και με τον μεγαλύτερο βαθμό. Ως Εύελπις ήταν άριστος και με άριστα αποφοίτησε το 1940. Πολέμησε ηρωικά και πήρε αριστεία ανδρείας στον πόλεμο που ξέσπασε αμέσως σχεδόν με το που βγήκε απ’ τη σχολή. Αυτός όμως ο ήρωας του 1940 πέθανε φυλακισμένος τον Ιούνιο του 1999, ενώ άλλοι πολιτικοί «δημοκράτες» που δεν πολέμησαν στο Έπος του ’40 κηδεύτηκαν με δημόσια δαπάνη…

Σε ένα σπάνιο βιβλιαράκι του Γ. Παπαδόπουλου που κυκλοφόρησε το 1967 για το «δόγμα Τρούμαν», ο Παπαδόπουλος παραθέτει ένα βιογραφικό του κι εκεί διαβάζουμε:

«Την περίοδο της γερμανικής Κατοχής ευρέθη εις τας εθνικάς ομάδας Αντιστάσεως… Αμέσως μετά τον πόλεμο έγινε αξιωματικός πληροφοριών και πήρε παράσημα για τη δράση του στον πόλεμο (Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και δύο Πολεμικούς Σταυρούς) και στον Εμφύλιο (Μετάλλιον Εθνικών Πράξεων, Αργυρούν Σταυρόν Γεωργίου Α΄ μετά ξιφών και τέσσερις Πολεμικούς Σταυρούς)… Σαφώς διακρίνονται αι αρεταί του ανδρός: γενναίος και εξαίρετος αξιωματικός, αριστούχος εις την στρατιωτικήν επιστήμην αλλά και αριστούχος εις τα πεδία των μαχών. Ταυτοχρόνως, γενικωτέρα μόρφωσις πέραν των ορίων των επαγγελματικών του ενασχολήσεων. Τελειόφοιτος του Πολυτεχνείου. Παραλλήλως, μια επιμόρφωσις η οποία αποκαλύπτει τας γενικωτέρας ανησυχίας και τα καθωλικότερα ενδιαφέροντα του ανδρός».

Μία μυστική έκθεση υπηρεσίας πληροφοριών, γράφει για τον Γ. Παπαδόπουλο ορισμένα πάρα πολύ σημαντικά στοιχεία για τον χαρακτήρα του. Εκεί διαβάζουμε: «Ήταν πολύ ευφυής, με μια ευφυΐα όχι της επιφάνειας, αλλά του βάθους, της μελέτης και της ανατομίας των πραγμάτων. Αυτοσχεδίαζε, ήταν πολύ ικανός συνωμότης, αλλά του έλειπε η μόρφωση και του έλειπε και το σύστημα. Ήταν θαυμάσιος στην τακτική, όχι όμως και στην στρατηγική. Οι φιλοσοφικές, ιδεολογικές, πολιτικές κτλ. ιδέες του έμοιαζαν με κουβέντες επαρχιακού καφενείου»…

Πολύ ενδεικτικά για τον χαρακτήρα του Γ. Παπαδόπουλου είναι όσα είπε για αυτόν ο πρόεδρος του δικαστηρίου της δίκης του το 1975, ο Γιάννης Ντεγιάννης. Αυτά που είπε αποτελούν ιστορικό ντοκουμέντο:

«Είχε κάποια προσόντα, μα όχι τόσα ώστε ν’ ανέβει πολύ ψηλά. Είχε ένα ελάττωμα που αφάνιζε τα προσόντα του. Θα χρησιμοποιήσω ιστορικό όρο, έπασχε από διόγκωση του «εγώ». Έτσι διογκωμένο που ήταν το «εγώ» του τον εμπόδιζε να βλέπει, ακόμα κι όταν ήρθαν τα δίσεκτα χρόνια, οι δύσκολες ημέρες της δίκης… Όλες οι σκέψεις του έπλεαν, μούσκευαν μέσα στον εγωκεντρισμό του. Αυτό τον βοηθούσε να προχωρεί χωρίς δισταγμούς. Το «εγώ» φούσκωνε τα πανιά του. Γι’ αυτό το «εγώ» δεν ήταν τίποτα απαγορευμένο. Ήταν η δύναμή του. Τη φόρτωσε στο «εγώ» του, εκείνο δεν άντεξε, δεν έβλεπε πια τίποτε γύρω του. Για το χατίρι του «εγώ» θυσίαζε το καθετί, ακόμη κι εκείνους που του στάθηκαν πιστοί. Το «εγώ» έγινε επικίνδυνο για τον «εαυτό» του».

Μερικά ακόμα στοιχεία για την συνωμοτική ικανότητα του Γ. Παπαδόπουλου. Το 1953 είχε πάει στις Η.Π.Α. για να κάνει μετεκπαίδευση στο Τμήμα Αμερικανικών Μεθόδων, από όπου και βγήκε με βαθμό: «Λίαν καλώς»! Και τουλάχιστον από το 1956 και με κάποιες «κινήσεις» που έγιναν τότε στο στράτευμα συμμετείχε στις προσπάθειες σωτηρίας της χώρας μας από τον Στρατό, όπως π.χ. με τον Ι.Δ.Ε.Α. (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών). Ο πράκτορας της C.I.A. Σάιρους Σουλτσμπέργκερ, που παρίστανε τον δημοσιογράφο, έγραψε για τον Παπαδόπουλο σε ένα βιβλίο του:

«Ο Παπαδόπουλος συνωμότει επί έτη πριν ηγηθή του πραξικοπήματος του 1967. Η συνωμοσία ευρίσκετο ήδη εν εξελίξει κατά το 1956, ότε ο αρχηγός του ΓΕΣ στρατηγός Νικολόπουλος εδήλωσεν εις το Συμβούλιον των Αντιστρατήγων ότι ανησυχεί δια μίαν στρατιωτικήν συνωμοσίαν, η οποία, ως είπεν, αποτελεί απομίμησιν νασερικού τύπου. Αλλά οι συνάδελφοί του δεν απέδωσαν σημασίαν εις τας πληροφορίας του. Εν τούτοις ο στρατηγός Νικολόπουλος ανέφερε τα ονόματα ωρισμένων αξιωματικών μεταξύ των οποίων ήσαν ο Παπαδόπουλος, ο Μακαρέζος και ο Λαδάς. Εις την αρχήν του βίου της η χούντα ευρίσκετο υπό την αρχηγίαν του στρατηγού Μπάλλα και αργότερον του στρατηγού Πατίλη. Αλλά ο Παπαδόπουλος είχεν αναγνωρισθή ως η κινητήριος δύναμίς της ήδη από το 1956».

Μία άλλη άγνωστη πτυχή της καριέρας και της πορείας του Γ. Παπαδόπουλου είναι η σχέση του με τον «εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή. Λίγο μετά τις εκλογές του 1958, όταν η κομμουνιστική Ε.Δ.Α. βγήκε δεύτερο κόμμα, ο Καραμανλής συγκρότησε μία αφανή επιτροπή για την παρακολούθηση του «κομμουνιστικού προβλήματος». Σε αυτή την επιτροπή που αποτελείτο από τους πιο σημαντικούς παράγοντες του Στρατού και της Κ.Υ.Π. συμμετείχε και ο Γ. Παπαδόπουλος. Τότε ένα μέλος της ίδιας επιτροπής, ο καθηγητής Άγγελος Προκοπίου, είπε για τον Παπαδόπουλο τα παρακάτω πολύ σημαντικά και προφητικά θα έλεγε κανείς λόγια: «Το μυαλό αυτού του αξιωματικού είναι ξυράφι. Είμαι βέβαιος ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος θα παίξει κάποτε πρώτο ρόλο»!!!

Άγνωστη για τον πολύ κόσμο είναι και η ενέργεια του Γ. Παπαδόπουλου να δημιουργήσει το 1960 έναν «Μικρό Ι.Δ.Ε.Α.», δηλαδή μία οργάνωση μέσα στην οργάνωση του Ι.Δ.Ε.Α. Σ’ αυτή συμμετείχαν κάποιοι από τους πιο βασικούς πρωταγωνιστές της μετέπειτα Επανάστασης του 1967: ο Μακαρέζος, ο Λαδάς, ο Ρουφογάλης κτλ. Εκείνη την περίοδο ο Παπαδόπουλος έστησε τον μηχανισμό του μέσα στο στράτευμα, που τελικά έκανε αργότερα την Επανάσταση. Σ’ αυτή την προσπάθειά τους βοήθησε ο στρατηγός Καρδαμάκης. Και πάλι ο Αμερικανός κατάσκοπος Σουλτσμπέργκερ έγραψε για αυτό το θέμα: «Το 1959, ο στρατηγός Καρδαμάκης, τότε αρχηγός του ΓΕΣ, προήγαγε τους υπόπτους εις θέσεις-κλειδιά. Ίσως από ευγνωμοσύνη η χούντα διώρισε τον στρατηγόν Καρδαμάκη διοικητή της ΔΕΗ».

Άλλη πληροφορία που θα δώσουμε σήμερα και είναι ευρέως άγνωστη, είναι ο ρόλος που έπαιξε ο Γ. Παπαδόπουλος στις εκλογές του 1961 που οι κομμουνιστές ονομάζουν «εκλογές της βίας και της νοθείας». Τότε και μπροστά στον κίνδυνο η  αριστερά να αλλοιώσει την εθνική πορεία του ελληνισμού τέθηκε σε ισχύ ένα πρόγραμμα αντιμετώπισης του κομμουνιστικού κινδύνου, το «Σχέδιο Περικλής». Ο Παπαδόπουλος έπαιξε σε αυτό το σχέδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Ήταν συγκεκριμένα ο γραμματέας μιας επταμελούς σύσκεψης της «Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Πληροφοριών και Διαφωτίσεως» του Συμβουλίου Μελετών της Κ.Υ.Π., δηλαδή ο άνθρωπος-κλειδί της πρακτικής εφαρμογής του εθνικού και αντικομμουνιστικού σχεδίου.

Ο Παπαδόπουλος υπήρξε προφητικός! Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τις απειλές που ήταν μπροστά στον ελληνισμό και τις οποίες δυστυχώς βρήκαμε μπροστά μας πολύ πιο μετά, από την «δημοκρατία» της Μεταπολίτευσης που έφερε στην Ελλάδα την τρόϊκα και τα Μνημόνια. Τον Ιούνιο του 1963, δηλαδή πριν από 50 χρόνια, ο προφήτης του Έθνους, έκανε μία ομιλία στην Σχολή Εθνικής Αμύνης, με θέμα «Γενικαί οργανωτικαί αρχαί μυστικών συνωμοτικών οργανώσεων». Κοιτάξτε τι είπε ο Παπαδόπουλος σε ένα σημείο της προφητικής και πατριωτικής του ομιλίας:

«Ας αναφωνήσωμεν όλοι μας ‘’Η χώρα κινδυνεύει’’ και αυτοσυγκινούμενοι εκ της ιδίας ημών προσκλήσεως, ας συγκροτήσωμεν την εθνικήν φάλαγγαν παντού όπου ευρισκόμεθα εντεταγμένοι, προκειμένου να αντιμετωπίσωμεν την απειλήν κατά της χώρας μας. Ο κίνδυνος είναι μέγιστος! Απαιτούνται αγώνες, θυσίες, στρατεύματα, στρατηγοί! Εις ημάς όλους ανήκει η ευθύνη και της συγκροτήσεως και της διευθύνσεως της εθνικής φάλαγγος που θα διεξαγάγη τον αγώνα αλλά και η ευθύνη διεξαγωγής του αγώνος και της προσφοράς των θυσιών»!

Τέλος, ένα ακόμα περίεργο για πολλούς περιστατικό ήταν η μυστηριώδης προβοκάτσια του «σαμποτάζ του Έβρου». Έτσι τουλάχιστον χαρακτηρίζει το συμβάν η αριστερά. Τότε που έγινε η κομμουνιστική δολιοφθορά στον Έβρο, σε άρματα μάχης και σε στρατιωτικά φορτηγά, όπου αντί για βενζίνη ανεφοδιάστηκαν με… ζάχαρη! Ο Ηλίας Ηλιού της Ε.Δ.Α. μίλησε τότε στην βουλή –στις 17.6.1965, λιγότερο από ένα μήνα πριν την πτώση της κυβέρνησης της Έν. Κέντρου- για τον ίδιο τον Γ. Παπαδόπουλο, κατονομάζοντάς τον μάλιστα σαν εγκέφαλο μελλοντικού πραξικοπήματος!!! Είπε ο Ηλ. Ηλιού:

«Ο κύριος 817.760, δηλαδή ο αντισυνταγματάρχης [Παπαδόπουλος] ο οποίος εις το «Σχέδιον Περικλής» ήτο ο κλειδοκράτωρ δι’ αυτού του αριθμού τηλεφώνου, το δεξί χέρι του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Νάτσινα, συνέταξεν έν έγγραφον, γνωσθέν εις τον αντιπολιτευόμενον την κυβέρνησιν Τύπον πριν γνωσθή εις την Κυβέρνησιν, και πίσω από την πλάτην της Κυβερνήσεως, εκίνησεν ολόκληρον τον κρατικόν μηχανισμόν και συνελήφθησαν ιδιώται εις τα τέσσερα πέρατα της Ελλάδος»…

Κλείνοντας, να θυμηθούμε τι έλεγε ένας μεγάλος δημοσιογράφος, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος, στην εφ. «Ελεύθερος Κόσμος», στις 10.9.1969, για τα μεγάλα χαρίσματα του Γ. Παπαδόπουλου: «Προέβλεψεν εγκαίρως ότι η χώρα θα αντιμετώπιζεν, αργά ή γρήγορα, βαθείαν εσωτερικήν κρίσιν και θα περιήρχετο εις αδιέξοδον… Προετοιμάσθη δια να την βοηθήση και το έπραξεν την 21ην Απριλίου 1967»! Όπως και αργότερα, μετά την Μεταπολίτευση, ο Έλληνας Μύστης Ιωάννης Πασσάς είπε πως όταν επισκέφθηκε τον Παπαδόπουλο στα τέλη του 1972 ή τις αρχές του 1973, ο τελευταίος του είπε τα παρακάτω τραγικά λόγια: «Δυστυχώς θέλουν να μας διαλύσουν»!!! Ήταν περίλυπος και είχε βυθίσει το κεφάλι του μέσα στα χέρια του… Σαράντα ολόκληρα χρόνια μετά ο Παπαδόπουλος δικαιώνεται: η Ελλάδα ακρωτηριάζεται από το ανθελληνικό πρόγραμμα «Φάρος της Ανατολής».