Για τις αγροτικές κινητοποιήσεις.

Από τον Μπουχάριν στην…. Παπαρήγα! (Ένα άρθρο του ‘96)

Οι φετινές, όπως και οι περσινές, αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν διαφορετικό χαρακτήρα από εκείνες του 1996, όταν αγροτοσυνδικαλιστές του ΚΚΕ ξεσήκωσαν τους αγρότες σε μεγάλης έκτασης κινητοποιήσεις με μπλόκα στις εθνικές οδούς. Έκτοτε το μοντέλο αυτό θα επεκταθεί και στους υπόλοιπους πολιτικούς χώρους, με αποτέλεσμα τη συνηθισμένη εικόνα της παράλυσης της Ελλάδας και της ελληνικής οικονομίας τονίζοντας παραστατικότατα την νεοελληνική παθογένεια. Οι επικεφαλής των κινητοποιήσεων θα αμειφθούν με ικανοποιητική πολιτική καριέρα, με τον ίδιο τρόπο που και το κυβερνόν κόμμα μετέτρεπε τα συνδικαλιστικά του στελέχη σε βουλευτές.

Η αναγκαιότητα για αγροτικό εκσυγχρονισμό θα ακυρωθεί μεταξύ των κομματικών επιδιώξεων των κομμάτων εξουσίας, των πελατειακών σχέσεων, του λαϊκισμού και της χαλιναγώγησης του αγροτικού κινήματος από μια καλοπληρωμένη συνδικαλιστική και ταξική “αγροτική αριστοκρατία”. Έτσι θα υποβαθμιστούν οι συνεταιριστικές ενώσεις, που θα

μπορούσαν σήμερα να αποτρέψουν την άγρια εκμετάλλευση της αγροτικής τάξης από τους μεσάζοντες.

Υπάρχουν υπεύθυνοι με ονοματεπώνυμο, που ανήκουν τόσο στα κόμματα εξουσίας, όσο και στους “εκπροσώπους” των αγροτών, για το γεγονός ότι ξανάγινε επίκαιρο το παλιό ποντιακό τραγούδι, που διεκτραγωδούσε αυτή την εκμετάλλευση: Έρθαν οι εμπόρ΄ να παίρνε τσάμπα τον καπνόν/ τον χωρέτε ‘κι ερωτούνε σο λογαριασμόν/ Ο καημένον ο χωρέτες πανταλόν πα ‘κι εχ’ / κι ασ’ σην εντροπήν ατ’ κείται σο κρεβάτ’ απές… / Εχολιάστεν κι η γαρία τ’, με τ’ άτον μαλών’/ “Σκύλ’ υιέ, γιατί εδέκες τσάμπα τον καπνόν;“

Γνωρίζοντας ότι η σχέση “σταλινικό ΚΚΕ-ελεύθερος αγρότης” ήταν μια παρα φύσιν σχέση, έγραψα ένα δισέλιδο άρθρο το 1996, το οποίο δημοσιεύτηκε στην “Ελευθεροτυπία” με τίτλο “Μια άγνωστη αγροτική εμπειρία. Από τον Μπουχάριν στον Πατάκη“. [Για το σύνολο των άρθρων μου την περίοδο 1987-1997 βλ. στην Εργογραφία.]

Στην εισαγωγή του άρθρου μου έγραφα : “Η εξέγερση των αγροτών και η χειμερινή κατάληψη των εθνικών και μη οδών, μικρή σχέση έχει με την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα που επιχείρησαν οι μπολσεβίκοι, μια κρύα νύχτα στην Αγία Πετρούπολη…. Και βέβαια, η θεμελιώδης διαφορά με τους μπολσεβίκους προγόνους είναι ότι το ελληνικό μοντέλο διεκδικεί πολύ λιγότερα, και συγκεκριμένα ένα αγροτικό καπιταλισμό που θα βασίζεται στις κρατικές επιχορηγήσεις. Μια άλλη ευδιάκριτη διαφορά είναι η απουσία από το σοβιετικό παράδειγμα ιδιωτικών, κοινών και πολυτελών, αυτοκινήτων, όπως αυτά που βλέπουμε στις παρυφές των μπλόκων και τα οποία χρησιμοποιούν οι εξεγερμένοι Έλληνες αγρότες για να διευθετούν τις υπόλοιπες εργασίες τους.

Παρ΄ όλα αυτά υπάρχουν και αρκετές ομοιότητες. Οι μπολσεβίκοι εντέχνως χρησιμοποίησαν

το σύνθημα “Η γη στους αγρότες”

για να προσεταιριστούν τις αγροτικές μάζες. Οι δικοί μας, ακτιβιστές ως επί το πλείστον του ΚΚΕ, αξιοποίησαν πολύ έξυπνα τα υπαρκτά προβλήματα των αγροτών. Θέτοντας μαξιμαλιστικά αιτήματα, κατάφεραν να σύρουν την αγροτική τάξη σε μια ολομέτωπη σύγκρουση με την “αστική” κυβέρνηση και την υπόλοιπη “καπιταλιστική” κοινωνία. …”

Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διαβάσετε στις παρακάτω σελίδες πατώντας διπλό enter πάνω τους και μεγενθύνοντάς τες.

Δείτε μερικά κείμενα για τις αγροτικές κινητοποιήσεις και το αγροτικό πρόβλημα:

http://chldimos.blogspot.com/2010/01/blog-post_20.html

http://panosz.wordpress.com/2010/01/23/batzeli/

http://ra64.wordpress.com/2010/01/20/agrotes-2/

http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2009/02/blog-post_07.html

http://tsouknida.com/2010/01/21/agrogi_episodio_3/