Το δίκιο των Ελλήνων γονέων και οι πονηροί "αλληλέγγυοι".

                                 

  Αυτοι οι οποίοι χειρίζονται την προπαγάνδα για το προσφυγικο ειναι  έμπειροι και κακοήθεις  ...Υπουλα προσπάθουν οι εγκληματίες να "χτυπήσουν" τους Έλληνες που αντιδρούν ...Συγκεκριμένους Έλληνες, τους οποίους τους θεώρουν πιο "εύκολους". Επέλεξαν δηλαδή τους αντιδρώντες τού Ωραιοκάστρου της Λαρισας και του Περαματος  και όχι κάποιους άλλους, γιατί αυτοί ειναι βολικοί στην προπαγάνδα τους.

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν την ανάλυση από την εύκολη περίπτωση, η οποία αφορά τους Έλληνες   και μετά θα πάμε στους Σύριους. Θα ξεκινήσουμε από τους συγκεκριμένους Έλληνες που αντιδρούν και οι οποίοι ήταν αυτοί, οι οποίοι δέχθηκαν την ύπουλη επίθεση των "ευαίσθητων" και "αλληλέγγυων".

Γιατί κατηγόρησαν τους πολίτες τού Ωραιοκάστρου; ...Γιατί θεώρησαν βολικό γι' αυτούς το χαρακτηριστικό τής προσφυγικής τους καταγωγής. Επικαλούμενοι λοιπόν το παρελθόν τους, μπορούσαν να ανοίξουν τη "γκάμα" των κατηγοριών τους. Δεν περιορίστηκαν στις κατηγορίες περί εθνικισμού ή ρατσισμού, αλλά τους κατηγόρησαν για υποκρισία, αχαριστία, αγνωμοσύνη κλπ.. Τους "θύμισαν" πως ήταν προσφυγικής καταγωγής και οι ίδιοι και άρα ότι δεν έπρεπε να αντιδρούν με τον τρόπο αυτόν και μάλιστα σε μια Ελλάδα με πολλούς μεταπολεμικούς μετανάστες στις τάξεις των προσφυγικής καταγωγής Ελλήνων.

Αυτό, το οποίο συμβαίνει στην περίπτωση αυτήν είναι το εξής: Οι Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, όπως και να τους εξετάσεις, ποτέ δεν ξέφυγαν από καμία γραμμή νομιμότητας. Είτε ως Έλληνες είτε ως πρόσφυγες, ήταν κατά την "κίνησή" τους απολύτως εντός των πλαισίων τής διεθνούς νομιμότητας. Ως διωκόμενοι πρόσφυγες ήταν νόμιμοι, γιατί "στάθηκαν" στο πρώτο κράτος που τους παρείχε ασφάλεια και ήταν η Ελλάδα ...Δεν συνέχισαν για Ιταλία, επειδή εκεί ήταν καλύτερα ...Δεν δημιούργησαν πρόβλημα στην ιταλική κοινωνία, επειδή τους άρεσε περισσότερο να κατοικούν στη Ρώμη ή στη Φλωρεντία ..."Στάθηκαν" στα νόμιμα σ' ό,τι αφορά την προσφυγική τους ιδιότητα.

Ως Έλληνες και άρα ως επιθυμητοί μετανάστες - λόγων των Διεθνών Συμφωνιών τού ελληνικού κράτους - εισήλθαν σε έναν χώρο, στον οποίο είχαν απολύτως κατοχυρωμένα δικαιώματα, εφόσον έγινε ανταλλαγή πληθυσμών και κεφαλαίων. Από εκεί και πέρα αντιμετωπίστηκαν ως επιθυμητοί "ξένοι", οι οποίοι έπρεπε να ενσωματωθούν τάχιστα στην ελληνική κοινωνία των γηγενών. Τα σχολεία ήταν ένα από τα μέσα αυτής της ενσωμάτωσης και άρα και η πολιτική που θα ακολουθούνταν ήταν εκ των προτέρων αποφασισμένη ...Στα ελληνικά σχολεία εισάγονταν με τους γηγενείς συμμαθητές τους, γιατί απλούστατα εγκαθίσταντω ως Ελληνόπουλα στη νέα τους πατρίδα ...Στην εξ' αρχής συμφωνημένη πατρίδα ΟΛΩΝ των Ελλήνων και άρα και των ιδίων. Επιπλέον, η κοινή γλώσσα δεν τους μετέτρεπε σε τροχοπέδη τού μηχανισμού εκπαίδευσης ...Ελληνικά μιλούσαν, ελληνικά βιβλία είχαν ανάγκη για να εκπαιδευτούν και Έλληνες δάσκαλοι αναλάμβαναν να την φέρουν εις πέρας.

Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο - και άρα την ελληνική μετανάστευση των μεταπολεμικών χρόνων - και πάλι η νομιμότητα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό τής "κίνησης" των Ελλήνων. Οι Έλληνες, οι οποίοι πήγαν μεταπολεμικά στη Γερμανία, ήταν ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ και όχι λαθρομετανάστες ...Επιλέχθηκαν με τα κριτήρια που εξυπηρετούσαν τη Γερμανία και όχι την Ελλάδα. Κανένας από εκείνους δεν πήγε εκεί χωρίς τα προαπαιτούμενα που η ίδια η Γερμανία έθετε, και τα οποία ήταν προς το δικό της συμφέρον. Όποιος πήγε εκεί με δική του πρωτοβουλία, αγνοώντας τις γερμανικές προδιαγραφές, απελάθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Στην εποχή δηλαδή της ελληνικής μετανάστευσης στη Γερμανία υπήρχαν Έλληνες Μετανάστες, οι οποίοι παρέμεναν σ' αυτήν και Έλληνες Λαθρομετανάστες, οι οποίοι απελαύνονταν πάραυτα. Μετανάστες ήταν μόνον εκείνοι, οι οποίοι ήταν χρήσιμοι για τη Γερμανία εξαιτίας των ικανοτήτων τους. Η μετανάστευση, δηλαδή, στην πραγματικότητα έθιγε την Ελλάδα και όχι τη Γερμανία.

Ως εκ τούτου όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι δικαίως διαμαρτύρονται, αδίκως κατηγορούνται. Δεν έχουν τίποτε να "θυμηθούν", που να τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν έχουν τίποτε να "κρύψουν", ώστε να αισθάνονται υποκριτές κι αχάριστοι. Είτε ως παιδιά προσφύγων είτε ως συγγενείς μεταναστών, σεβάστηκαν νόμους και λαούς, όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος και το δίκαιο. Από εκεί και πέρα έχουν το δικαίωμα να δρουν και να αντιδρούν όπως αρμόζει στις υπόλοιπες ιδιότητές τους. Ως γονείς, λοιπόν, οι οποίοι είναι κατά τον νόμο υπεύθυνοι για την ασφάλεια των παιδιών τους και ως φορολογούμενοι πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν φόρους για να απολαμβάνουν την υπηρεσία των μηχανισμών εκπαίδευσης, έχουν κάθε δικαίωμα να στραφούν προς τη Δικαιοσύνη για να βρουν το "δίκιο" τους.

Εφόσον δεν προστατεύουν το "δίκιο" τους οι πολιτικοί, μπορούν να ζητήσουν απόδοσή του από τους κατά τον νόμον αρμόδιους, που είναι οι Δικαστές ...Μπορούν να ζητήσουν ασφαλιστικά μέτρα για τα παιδιά τους με κύριο και μοναδικό επιχείρημα τη διασφάλιση της υγείας τους και την εξασφάλιση της καλής εκπαιδευτικής διαδικασίας ...Μπορούν να απειλήσουν με απευθείας μηνύσεις τους "καρεκλοκένταυρους" του Υπουργείου Παιδείας. Υπάρχουν ποινικές ευθύνες σε περίπτωση που κάποιο παιδί ασθενήσει εξαιτίας των προσφύγων ...Μπορούν να τους "ταράξουν" στη νομιμότητα, όπως έλεγαν οι καραγκιόζηδες στα "καλά" τους ...Να κάνουν μαζικές μηνύσεις εναντίον τού Υπουργείου Παιδείας - και του Υπουργού συγκεκριμένα - με την κατηγορία τής έκθεσης των μαθητών σε ΘΑΝΑΣΙΜΟ κίνδυνο.