Χαστούκι έντιμων δικαστών στο “Εθνος” του Μπόμπολα: Η Χρυσή Αυγή είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα!

Οι γενικές αναφορές εμπεριέχουν τον κίνδυνο να αδικήσεις. Όταν λες για παράδειγμα «οι δικαστές είναι πουλημένοι» , μπορεί να αναφέρεσαι σε κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν αποδείξει ότι υποκύπτουν στις πιέσεις της εξουσίας, σε αυτό όμως δεν συμπεριλαμβάνεις ασφαλώς, όλους τους δικαστές.

Το αναμφισβήτητο γεγονός ότι οι εξουσίες (και δη οι ολοκληρωτικές) θα βρίσκουν «πρόθυμους» επίορκους για να κάνουν το «κουμάντο» τους στη Δικαιοσύνη και την κοινωνία είναι κάτι που δεν χρήζει απόδειξης. Με αυτούς -που τους θεωρεί οιονεί συνεταίρους στην εξουσία (και τους ανταμείβει ποικιλοτρόπως με βουλευτικά ή υπουργικά έδρανα) - ποδηγετεί ένα κομμάτι της Δικαιοσύνης. Με τον ίδιο τρόπο που ο κάθε συνδικαλιστής «λαδιάρης» εργατοπατέρας, ποδηγετεί το συνδικάτο «του». Παραδείγματα έρχονται στο μυαλό καθενός.

Όταν όμως αυτό συμβαίνει στη Δικαιοσύνη, τα πράγματα βρωμάνε θεσμικά. Γιατί δεν λειτουργεί η διάκριση των εξουσιών, άρα δεν λειτουργεί η δημοκρατία. Στα παραπάνω που αποτελούν τον ορισμό της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα σήμερα, έχουμε φωτεινές εξαιρέσεις που οφείλουμε, ακριβώς επειδή αντιστέκονται στις αφόρητες πιέσεις, να αναδεικνύουμε.

Μια τέτοια περίπτωση απετέλεσε η Εισαγγελική έδρα στη μήνυση του Βουλευτή Αντώνη Γρέγου κατά ενός δημοσιογράφου του Έθνους και όλης της εφημερίδας, συμπεριλαμβανομένου του εκδότη της Μπόμπολα, για συκοφαντική δυσφήμηση στο πρόσωπό του. Μια μήνυση η εκδίκαση της οποίας κράτησε εννιά ολόκληρες ώρες και στη διάρκειά της, εκτέθηκε κυριολεκτικά ολόκληρο το μιντιακό και πολιτικό σύστημα που βρίσκεται πίσω από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στη χώρα.

Δεν θα δείτε πουθενά σχόλια για τη δίκη αυτή. Γιατί τότε, αυτοί που θα τα έκαναν, θα ήταν υποχρεωμένοι να αναφερθούν στις καταιγιστικές ερωτήσεις της Εισαγγελέως και του Προέδρου στον δημοσιογράφο. Για την άσκηση της «ελεγχόμενης» δημοσιογραφίας, για το καθήκον τεκμηρίωσης των «πληροφοριών» και των ανωνύμων μαρτύρων, για τη χαλκευμένη «είδηση», για το δημοσιογραφικό κατεστημένο και άλλα πολλά. Εδώ θα εστιάσουμε μόνο σε λίγα, τα πιο σημαντικά από αυτά.

Μάρτυρες υπεράσπισης, γνωστοί δημοσιογράφοι του «Έθνους» από τα χείλη των οποίων ακούστηκαν φοβερά πράγματα, τα οποία οφείλουν να καταγραφούν. Όπως για παράδειγμα, απάντηση σε σχετική ερώτηση του συνηγόρου του κ. Γρέγου για το εάν η εφημερίδα «Εθνος» αποτελεί μέρος του συστήματος της διαπλοκής: Όχι, δεν αποτελεί!  Σε ερώτηση της Εισαγγελέως για το εάν θα κατονομάσουν τις «πηγές» που  τάχα οδήγησαν στο συκοφαντικό δημοσίευμα: Όχι, δεν θα τις κατονομάσουν! Για το εάν η φράση «χρυσαυγίτης με παρελθόν» σημασιοδοτεί αρνητικά την προσωπικότητα του Γρέγου: Όχι, δεν τη σημασιοδοτεί! Για το εάν το «Έθνος» δίνει «γραμμή» στους δημοσιογράφους του να γράφουν με έναν ορισμένο τρόπο σχετικά με τη Χρυσή Αυγή ή είναι ελεύθεροι: Όχι, δεν δίνουν γραμμή!

Η Εισαγγελέας, αφού ανέλυσε διεξοδικά την κατηγορία, κατέληξε μετά την πολύωρη ακροαματική διαδικασία ακριβώς στα αντίθετα συμπεράσματα:  Ότι πράγματι ο δημοσιογράφος δεν άσκησε σωστά τα καθήκοντά του και ότι  είχε δόλο για τη συκοφαντική δυσφήμηση που τέλεσε με το κείμενό του κατά του Γρέγου, το ίδιο και οι προϊστάμενοί του, καθότι αποδείχτηκε η «γραμμή» της εφημερίδας προς αυτόν για την συκοφάντηση του Βουλευτή. Ότι ο δημοσιογράφος του «Εθνους» δεν ήταν ανεξάρτητος, όπως έπρεπε, πράγμα που όπως χαρακτηριστικά είπε, προκαλεί «αλγεινή εντύπωση». Θεώρησε ότι οι φράσεις που τον έθιγαν θα μπορούσαν να μην είχαν διατυπωθεί γιατί δεν προέκυπταν από κανένα εις βάρος του στοιχείο και ότι αυτό έγινε με μοναδικό στόχο να θιγεί η τιμή και η υπόληψη του Βουλευτή της Χρυσής Αυγής έναντι των ψηφοφόρων του και του αναγνωστικού κοινού. Γι’ αυτό τον λόγο ζήτησε την καταδίκη του δημοσιογράφου καθώς και την καταδίκη των προϊσταμένων του για συνέργεια στην πράξη.

Πάνω απ’ όλα όμως, οφείλουμε να εστιάσουμε στην παραίνεση του υπερασπιστή του εκδότη του «Έθνους» και προέδρου του ΔΣΑ κ. Αλεξανδρή προς το Δικαστήριο, πριν την έκδοση της απόφασης, με την αρχή της αγόρευσής του, η οποία είναι άκρως ενδεικτική, για όποιον μπορεί να διαβάζει «πίσω από τις γραμμές».

Αναφέροντας ότι δεν επιθυμεί «να αγχώσει» τους δικαστές για την απόφαση (αυτό όμως στην πράξη…επεδίωξε) , σημείωσε ότι πρόκειται για μια «πολύ κρίσιμη δίκη», της οποίας το αποτέλεσμα δεν πρέπει να προκαταλάβει «άλλες αποφάσεις». Σε απλά ελληνικά, μια καταδικαστική για το «Έθνος» απόφαση στην παρούσα χρονική στιγμή που διακυβεύεται η τύχη της «εγκληματικής οργάνωσης», θα μπορούσε να εκληφθεί από το κοινό ως μήνυμα ότι και οι κατηγορίες που απευθύνονται στον Αρχηγό, τους Βουλευτές και τα μέλη της Χρυσής Αυγής, είναι εξίσου συκοφαντικές και χαλκευμένες.

Μετά από… δίωρη διάσκεψη, η έδρα αποφάσισε να αθωώσει τους κατηγορουμένους, με ένα σκεπτικό που φαίνεται να είναι περισσότερο καταδικαστικό και από μια τέτοια απόφαση: Ο Πρόεδρος, στην ανακοίνωση της ετυμηγορίας είπε τα εξής σημαντικά:

Η αθωωτική απόφαση που εκδίδουμε είναι εντελώς οριακή…. Σκεφτήκαμε πολύ ως προς τον τρόπο που θα έπρεπε να γραφεί το άρθρο για να μην είναι συκοφαντικό…Η Χρυσή Αυγή είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα, ο κ. Γρέγος δεν έχει υπεξαιρέσει, δεν έχει τραμπουκίσει και ακόμα και αν έχει δουλέψει τη νύχτα, είναι προς τιμήν του, γιατί τέτοιους Βουλευτές επιθυμούμε για το Κοινοβούλιο….Ο δημοσιογράφος οφείλει κατά τα γραφόμενά του να επιδεικνύει διάκριση που εσείς δεν επιδείξατε στο κείμενο αυτό….Ελπίζουμε την επόμενη φορά να είστε πιο προσεκτικός...

Θα πείτε, γιατί κάποιος να είναι ευχαριστημένος από την απόφαση; Κυρίως, επειδή είναι η πρώτη φορά σε υπόθεση με εμπλεκόμενο Βουλευτή της Χρυσής Αυγής σε υπόθεση με αμιγώς πολιτική χροιά που η Εισαγγελική έδρα στήριξε την άποψή του,  προτείνοντας καταδίκη για τον αντίπαλό του, και μάλιστα τον πλέον συμβολικό και ιδεολογικό αντίπαλο, το «Έθνος»! 

Μετά, γιατί αν λάβετε υπόψη τι είδους αποφάσεις έχουν εκδοθεί σε βάρος της Χρυσής Αυγής και των Βουλευτών της σε όλα τα επίπεδα και τις δικαστικές δικαιοδοσίες, θα καταλάβετε ότι η αθώωση του «Εθνους» είναι η πύρρειος νίκη του συστήματος.

Και αυτό, γιατί ήδη οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς, έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν την αλήθεια. Φτάνει σε λίγο, παρά τις άνωθεν πιέσεις, να αρχίσουν να την αποτυπώνουν και στις αποφάσεις τους, «χωρίς φόβο και πάθος», όπως έλεγαν οι παλαιότεροι. Και τότε πράγματι, θα μιλάμε για Δημοκρατία.