Λιγες ημέρες απομένουν μέχρι την έναρξη του 19ου Συνεδρίου του
ΚΚΕ, και όπως όλα δείχνουν θα είναι… οι μέρες που θα συγκλονίσουν
το ΚΚΕ. Ενώ, λοιπόν, μέχρι πρότινος οι διαφωνούντες («οπορτουνιστές» και
«φραξιονιστές», σύμφωνα με την κομματική γλώσσα) με την ταχτική της
μοναχικής πορείας του κόμματος, ήταν παραγκωνισμένα πρόσωπα δεύτερης και
τρίτης σειράς (πρώην βουλευτές και πρώην μέλη της Κεντρικής Επιτροπής),
προσετέθη σ’ αυτούς κι ένας από την πρώτη σειρά: ο… σωσίας του Λένιν,
Ν. Μπογιόπουλος.
Η καρικατούρα του Λένιν, από δω το φέρνει από κει το πάει,
και στο τέλος καταλήγει εμμέσως πλήν σαφώς στις συμμαχίες που πρέπει να
κάνει το ΚΚΕ, προφανέστατα με τον ΣΥΡΙΖΑ και την… κυβερνώσα αριστερά του
(στην οποία συμπεριλαμβάνεται και ο… σύντροφος Καμμένος). Ιδού κάποια
πολύ χαρακτηριστικά σημεία από το σχετικό άρθρο:
«Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών “πλησιάζουμε” τον
σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. “Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι
πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους
διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που “έχει μια ορισμένη μορφή
διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ”,
είναι “συμμαχία” μόνο με τον εαυτό μας».
«Η πολιτική γραμμή των θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και
χρόνια. Έχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα,
πτώση κυκλοφορίας “Ριζοσπάστη”, επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό
εκλογικό αποτέλεσμα. Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό
αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί “κοινοβουλευτικών αυταπατών”. Όχι.
Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα
την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι
εκλογές. Δεν σπέρνει “κοινοβουλευτικές αυταπάτες” ο Λένιν όταν
ισχυρίζεται (“Γράμματα στον Γκόργκι”) ότι “απ’ τα αποτελέσματα των
εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος”».
«Απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που
εκδηλώθηκε. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία
κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις
διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια-όταν έρχονταν άλλοι εμείς
φεύγαμε».
«Ριζοσπάστης: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για τον δολοφόνο
του 15χρονου, τα “πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ” για τον Μίσσιο,
ανιστόρητες αναφορές ότι “το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την Αριστερά”,
κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών,
πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της
επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί
“βελτίωσής του”».
(ΥΓ): Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο… λυπόμαστε που θα διαλυθεί –επιτέλους- το ΚΚΕ. Μιλάμε για πολύ… κλάμα! Φέρτε μου μαντήλια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου