Από τον Kώστα Xατζή
xatzis@hotmail.com
Είναι εκδήλωση των αποκριάτικων ημερών, αλλά
και σύμπτωμα ελαφρότητας, διαρκές, των παρα-
λοϊσμένων καιρών που ζούμε. Ας θεωρηθεί, λοι-
πόν, ο θερμός χαιρετισμός σαν ήπιο μασκάρεμα.
Και σαν μια «πολιτισμική προσαρμογή» προς τα
κρατούντα. Έτσι ήρθε, αυθόρμητα: αντί για το πα-
τροπαράδοτο «καλημέρα σας» και το καθιερωμένο
και εξελληνισμένο «να έχετε μια καλή μέρα», δη-
λαδή το... «ελληνοποιημένο» αμερικάνικο «Have
a good day», ένα φιλικό «Χάι!» Βάλτε και λίγο
νάζι, στη φωτό του γράφοντος, αν θέλετε, το επι-
τρέπουν οι μέρες, για να δέσει το πράγμα... Όπως
αυτό της συμπαθέστατης Καλομοίρας, όμως!
Και...καρναβαλιζόμαστε, σκόρπια και ποικιλοτρό-
πως:
Α) Διάβασα, λοιπόν, ότι ο Λάκης Λαζόπουλος
έφαγε ένα πρόστιμο 20 χιλιάδων ευρώ γιατί χρη-
σιμοποίησε τη λέξη «μαλάκας». Δεν ξέρω το σκε-
πτικό του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης
και πώς έκρινε. Θα κριθεί κι αυτό, όπως γίνεται,
αναπόφευκτα. Αφού και οι κρίνοντες κρίνονται.
Ας του πει όμως κάποιος, ή μάλλον ας του θυμίσει
ότι ο Αριστοφάνης (τον οποίο τον έχει στο πετσί
του, λες και είναι μετενσάρκωση) χρησιμοποίησε
τη λέξη «αναφλύστιος», αντί το «μαλάκας». Κομψή
ακούγεται, σεμνότυφη φαίνεται, πούρα ελληνική.
Και δεν έχει φθαρεί από την κατάχρηση...
Να ενθαρρυνθεί ο ηθογράφος σατιριστής, έστω
και λίγο, να πάρει κουράγιο το παλικάρι. Φτάνει
που του χώνονται οι «τεμπελομακρυμαλλοδακτυ-
λοστολισμένες» ή «τραγουδιστογαλιάντρες» ξαν-
θιές και οι «τυφεδανοί» (απερίσκεπτοι). Ακόμα
και «χοιρόθλιπες» (γυναικοπηδηχτές)...
Β) Το τελευταίο καιρό νιώθω σαν ταξιδευτής
του κόσμου, αλλάζοντας συνέχεια προσωπείο. Με
δελέασαν με την πρόταση να γίνει η Ελλάδα «Δα-
νία του Νότου». Μετά, με ταρακούνησαν γράφον-
τας ότι μπορεί να γίνουμε η «Ιρλανδία της Με-
σογείου». Ως και με το «Αμπού Ντάμπι της Ευ-
ρωπαϊκής Ένωσης» μας παρομοίασαν. Άλλοι επι-
μένουν για «πτώχευση Αργεντινής». Για «Βαγδάτη
της ανομίας» κινδυνολογούν άλλοι. Ακόμα και για
συνθήκες «Καμπούλ» μιλούν... Αλήθεια, κρατών-
τας το πρόσωπο και αφήνοντας τα προσωρινά
προσωπεία, αναρωτιέμαι με ανησυχία: εκεί μακριά
στην Καμπούλ θα έχει...σαλέπι;
Γ) Πότε θα έρθει εκείνος ο Αθεμπίγιο, ο διά-
σημος Ισπανός αρχιτέκτονας, για το Δέλτα του
Φαλήρου; Μπας και ξεκόψει λίγο, να έρθει στα
μέρη μας, μήπως και μας δείξει καμιά λύση και
για το Δέλτα του Πηνειού; Για τα Τέμπη
εννοώ...Χρειαζόμαστε διάσημο ειδικό, ξένον τε-
χνικό, έναν... σωτήρα, για να μας σώσει από τα
δικά μας «τεμπικά» μασκαραλίκια;
Δ) Είχα την τύχη να δω μια εκπομπή αφιερωμένη
στη Μαντόνα. Χαρά ματιών (όχι...αφτιών) όσο την
έδειχνε να χορεύει με μπρίο. Το συνοδευτικό σχό-
λιο, όμως, ήταν ανησυχητικό. Η υπερδραστήρια,
γενικώς, και καλοστεκούμενη γυναίκα, παρά τα κά-
ποια χρονάκια της, έχει πρόβλημα και ανησυχία
γιατί τα μπρατσάκια της εμφανίζουν ρυτίδες. Αρ-
χίζουν και «σουρώνουν», «κατσιάζουν» όπως θα
έλεγα και για τα δικά μου. Και γι’ αυτό το έριξε στη
μελέτη της φιλοσοφίας «Καμπάλα» (;;;).
Φιλοσοφημένα, όμως, μας το έχει αφήσει η
(αρχαία) γριά όταν ξάπλωνε δίπλα στο νεαρό ερα-
στή της, καθώς έσβηνε το κερί: «Χαίρε φίλον
φως». Δεν διέθετε η άτυχη...make-up, ούτε Botox
μασκαρέματος...
Την ίδια λαχτάρα τραγουδάει αυτές τις μέρες
και η θειά μου η «Κοντύλω»: «Κάμε γιέ μου τη
δουλειά σου κι εγώ είμαι πάλι θειά σου...». Από
κοντά και η Νικολάκαινα: «Μου ’ρθε μια αραθυ-
μιά...να «μουν νύχτα στο γιαλό ν’ ανάψω λύχνο
για να ιδώ...».
Ε) Και μιας και το έφερε η κουβέντα στα «Φαλ-
λικά» ή «Άπρεπα» ή «Ν’κουκυρίσια» ή «Πουτάν’κα»
ή «Από κείνα» ή «Μασκαράθ’κα» ή «Περπερωτά»
ή «Λαγκευτά» η ««Πόρνικα» ή «Αλτσάτ’κα», εκεί
που η παράδοση ζυγιάζεται ανάμεσα στην απο-
δοχή και την απόρριψη, ανάμεσα στην τάξη και
την αταξία, στη σεμνότητα και την σεμνοτυφία,
μια...παρηγορητική ανάσα, αντρίκεια αυτήν τη
φορά. Για να ισορροπεί με τα προηγούμενα:
«Με νιο επήγες πέρδικα’ μ
με νέο ελιγώθεις
μα αν σε γα...(*) γέροντας
να δεις πώς θα γκα...(**)».
(Από τον λαογραφικό πλούτο που αποθησαύ-
ρισε ο Θωμάς στον λογοτεχνικό θησαυρό «Μαράν
Αθά»).
ΣΤ) Διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα εί-
δησης, από εφημερίδα του 1953 (!!), κρατήστε
μόνο τη θυμηδία που προκαλεί. Τη στοχαστική
θλίψη για άλλη μέρα, αφού περάσουν τα καρνα-
βάλια...
«Δια διαταγής της αστυνομικής διευθύνσεως
Αθηνών, καθ’ όλην την διάρκειαν των Απόκρεω
απαγορεύονται τα άσεμνα και αηδή θεάματα αι
θίγουσαι την εκκλησίαν και τα δημόσια ήθη εκ-
φράσεις και παραστάσεις, η χρησιμοποίησις προ-
σωπίδος κατά την νύκτα, η περιφορά εν καιρώ
νυκτός μετημφιεσμένων φερόντων ράβδους ή άλ-
λα σκληρά αντικείμενα και η διακωμώδησις πολι-
τικών προσώπων ημεδαπών και αλλοδαπών. Τα
κομφετί πρέπει να είναι μονόχρωμα...».
Αν το επιτρέπετε:... «Χάι».
(*)-Ρήμα, δηλωτικό ερωτικής συνεύρεσης. Εξε-
λιγμένο, δηλώνει και άσκηση υπέρβασης ενός άλ-
τη, όπως λ.χ. το... «πήδημα».
(**)-Ρήμα δηλωτικό συνεχούς ή διακεκομμένης
έντασης της ερωτικής επιθυμίας. Φαινόμενα που
το συνοδεύουν είναι το μοδέρνο νεανικό επιφώ-
νημα... «Ουάου», και η έκκριση ενδορφινών, εκεί-
νων των γαληνευτικών ορμονών που καταλαγιά-
ζουν. Ο Μπαμπινιώτης το λεξικογραφεί χωρίς όμως
το αρχικό (γ), αυτό που χαρακτηρίζει τη λαϊκό-
τροπη τυρναβίτικη εκφορά του
xatzis@hotmail.com
Είναι εκδήλωση των αποκριάτικων ημερών, αλλά
και σύμπτωμα ελαφρότητας, διαρκές, των παρα-
λοϊσμένων καιρών που ζούμε. Ας θεωρηθεί, λοι-
πόν, ο θερμός χαιρετισμός σαν ήπιο μασκάρεμα.
Και σαν μια «πολιτισμική προσαρμογή» προς τα
κρατούντα. Έτσι ήρθε, αυθόρμητα: αντί για το πα-
τροπαράδοτο «καλημέρα σας» και το καθιερωμένο
και εξελληνισμένο «να έχετε μια καλή μέρα», δη-
λαδή το... «ελληνοποιημένο» αμερικάνικο «Have
a good day», ένα φιλικό «Χάι!» Βάλτε και λίγο
νάζι, στη φωτό του γράφοντος, αν θέλετε, το επι-
τρέπουν οι μέρες, για να δέσει το πράγμα... Όπως
αυτό της συμπαθέστατης Καλομοίρας, όμως!
Και...καρναβαλιζόμαστε, σκόρπια και ποικιλοτρό-
πως:
Α) Διάβασα, λοιπόν, ότι ο Λάκης Λαζόπουλος
έφαγε ένα πρόστιμο 20 χιλιάδων ευρώ γιατί χρη-
σιμοποίησε τη λέξη «μαλάκας». Δεν ξέρω το σκε-
πτικό του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης
και πώς έκρινε. Θα κριθεί κι αυτό, όπως γίνεται,
αναπόφευκτα. Αφού και οι κρίνοντες κρίνονται.
Ας του πει όμως κάποιος, ή μάλλον ας του θυμίσει
ότι ο Αριστοφάνης (τον οποίο τον έχει στο πετσί
του, λες και είναι μετενσάρκωση) χρησιμοποίησε
τη λέξη «αναφλύστιος», αντί το «μαλάκας». Κομψή
ακούγεται, σεμνότυφη φαίνεται, πούρα ελληνική.
Και δεν έχει φθαρεί από την κατάχρηση...
Να ενθαρρυνθεί ο ηθογράφος σατιριστής, έστω
και λίγο, να πάρει κουράγιο το παλικάρι. Φτάνει
που του χώνονται οι «τεμπελομακρυμαλλοδακτυ-
λοστολισμένες» ή «τραγουδιστογαλιάντρες» ξαν-
θιές και οι «τυφεδανοί» (απερίσκεπτοι). Ακόμα
και «χοιρόθλιπες» (γυναικοπηδηχτές)...
Β) Το τελευταίο καιρό νιώθω σαν ταξιδευτής
του κόσμου, αλλάζοντας συνέχεια προσωπείο. Με
δελέασαν με την πρόταση να γίνει η Ελλάδα «Δα-
νία του Νότου». Μετά, με ταρακούνησαν γράφον-
τας ότι μπορεί να γίνουμε η «Ιρλανδία της Με-
σογείου». Ως και με το «Αμπού Ντάμπι της Ευ-
ρωπαϊκής Ένωσης» μας παρομοίασαν. Άλλοι επι-
μένουν για «πτώχευση Αργεντινής». Για «Βαγδάτη
της ανομίας» κινδυνολογούν άλλοι. Ακόμα και για
συνθήκες «Καμπούλ» μιλούν... Αλήθεια, κρατών-
τας το πρόσωπο και αφήνοντας τα προσωρινά
προσωπεία, αναρωτιέμαι με ανησυχία: εκεί μακριά
στην Καμπούλ θα έχει...σαλέπι;
Γ) Πότε θα έρθει εκείνος ο Αθεμπίγιο, ο διά-
σημος Ισπανός αρχιτέκτονας, για το Δέλτα του
Φαλήρου; Μπας και ξεκόψει λίγο, να έρθει στα
μέρη μας, μήπως και μας δείξει καμιά λύση και
για το Δέλτα του Πηνειού; Για τα Τέμπη
εννοώ...Χρειαζόμαστε διάσημο ειδικό, ξένον τε-
χνικό, έναν... σωτήρα, για να μας σώσει από τα
δικά μας «τεμπικά» μασκαραλίκια;
Δ) Είχα την τύχη να δω μια εκπομπή αφιερωμένη
στη Μαντόνα. Χαρά ματιών (όχι...αφτιών) όσο την
έδειχνε να χορεύει με μπρίο. Το συνοδευτικό σχό-
λιο, όμως, ήταν ανησυχητικό. Η υπερδραστήρια,
γενικώς, και καλοστεκούμενη γυναίκα, παρά τα κά-
ποια χρονάκια της, έχει πρόβλημα και ανησυχία
γιατί τα μπρατσάκια της εμφανίζουν ρυτίδες. Αρ-
χίζουν και «σουρώνουν», «κατσιάζουν» όπως θα
έλεγα και για τα δικά μου. Και γι’ αυτό το έριξε στη
μελέτη της φιλοσοφίας «Καμπάλα» (;;;).
Φιλοσοφημένα, όμως, μας το έχει αφήσει η
(αρχαία) γριά όταν ξάπλωνε δίπλα στο νεαρό ερα-
στή της, καθώς έσβηνε το κερί: «Χαίρε φίλον
φως». Δεν διέθετε η άτυχη...make-up, ούτε Botox
μασκαρέματος...
Την ίδια λαχτάρα τραγουδάει αυτές τις μέρες
και η θειά μου η «Κοντύλω»: «Κάμε γιέ μου τη
δουλειά σου κι εγώ είμαι πάλι θειά σου...». Από
κοντά και η Νικολάκαινα: «Μου ’ρθε μια αραθυ-
μιά...να «μουν νύχτα στο γιαλό ν’ ανάψω λύχνο
για να ιδώ...».
Ε) Και μιας και το έφερε η κουβέντα στα «Φαλ-
λικά» ή «Άπρεπα» ή «Ν’κουκυρίσια» ή «Πουτάν’κα»
ή «Από κείνα» ή «Μασκαράθ’κα» ή «Περπερωτά»
ή «Λαγκευτά» η ««Πόρνικα» ή «Αλτσάτ’κα», εκεί
που η παράδοση ζυγιάζεται ανάμεσα στην απο-
δοχή και την απόρριψη, ανάμεσα στην τάξη και
την αταξία, στη σεμνότητα και την σεμνοτυφία,
μια...παρηγορητική ανάσα, αντρίκεια αυτήν τη
φορά. Για να ισορροπεί με τα προηγούμενα:
«Με νιο επήγες πέρδικα’ μ
με νέο ελιγώθεις
μα αν σε γα...(*) γέροντας
να δεις πώς θα γκα...(**)».
(Από τον λαογραφικό πλούτο που αποθησαύ-
ρισε ο Θωμάς στον λογοτεχνικό θησαυρό «Μαράν
Αθά»).
ΣΤ) Διαβάζοντας το παρακάτω απόσπασμα εί-
δησης, από εφημερίδα του 1953 (!!), κρατήστε
μόνο τη θυμηδία που προκαλεί. Τη στοχαστική
θλίψη για άλλη μέρα, αφού περάσουν τα καρνα-
βάλια...
«Δια διαταγής της αστυνομικής διευθύνσεως
Αθηνών, καθ’ όλην την διάρκειαν των Απόκρεω
απαγορεύονται τα άσεμνα και αηδή θεάματα αι
θίγουσαι την εκκλησίαν και τα δημόσια ήθη εκ-
φράσεις και παραστάσεις, η χρησιμοποίησις προ-
σωπίδος κατά την νύκτα, η περιφορά εν καιρώ
νυκτός μετημφιεσμένων φερόντων ράβδους ή άλ-
λα σκληρά αντικείμενα και η διακωμώδησις πολι-
τικών προσώπων ημεδαπών και αλλοδαπών. Τα
κομφετί πρέπει να είναι μονόχρωμα...».
Αν το επιτρέπετε:... «Χάι».
(*)-Ρήμα, δηλωτικό ερωτικής συνεύρεσης. Εξε-
λιγμένο, δηλώνει και άσκηση υπέρβασης ενός άλ-
τη, όπως λ.χ. το... «πήδημα».
(**)-Ρήμα δηλωτικό συνεχούς ή διακεκομμένης
έντασης της ερωτικής επιθυμίας. Φαινόμενα που
το συνοδεύουν είναι το μοδέρνο νεανικό επιφώ-
νημα... «Ουάου», και η έκκριση ενδορφινών, εκεί-
νων των γαληνευτικών ορμονών που καταλαγιά-
ζουν. Ο Μπαμπινιώτης το λεξικογραφεί χωρίς όμως
το αρχικό (γ), αυτό που χαρακτηρίζει τη λαϊκό-
τροπη τυρναβίτικη εκφορά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου