 «Φέτος είναι η χρονιά μας. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της χώρας. Υστερούσαμε σε θέματα προβολής, αλλά φέτος λόγω οικονομικής κρίσης θα προτιμηθούν οι κοντινές αποστάσεις και είναι το μεγάλο στοίχημα για μας, ώστε να βάλουμε τις βάσεις για τα επόμενα χρόνια». Αισιόδοξοι εμφανίζονται οι επαγγελματίες των παραλιών του Κισσάβου για τις συνθήκες του τουρισμού που διαμορφώνονται στην ευρύτερη περιοχή, αλλά δεν επαναπαύονται στις συγκυρίες. Αποφάσισαν να καλύψουν μόνοι τα όποια κενά αφήνει η πολιτεία στη στήριξη της «βαριάς μας βιομηχανίας», που είναι ο τουρισμός. Ίδρυσαν πέρυσι τον Σύλλογο Επαγγελματιών Βελίκας-Αγιοκάμπου (ανάλογη κίνηση έκαναν και οι συνάδελφοί τους σε Παλουριά-Κουτσουπιά, Κόκκινο Νερό), συσπειρώθηκαν γύρω από αυτόν, άφησαν στην άκρη διάφορες αντιπαλότητες και διαφωνίες και προώθησαν την εξωστρέφεια, προβάλλοντας όχι μόνο τα 40 χλμ. παραλίας (γραφικές και κοσμοπολίτικες) που διαθέτει ο άξονας Μαυροβουνίου-Κισσάβου, αλλά και τον ορεινό όγκο, ο οποίος ολοένα κερδίζει περισσότερο φανατικούς φίλους. Το σύνθημα στα χείλη των μελών του Συλλόγου, είναι πως «ο Κίσσαβος συνδυάζει βουνό και θάλασσα, προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις και πολλές επιλογές στον επισκέπτη». Αισιοδοξία για το φετινό καλοκαίρι Η επισκεψιμότητα στα παράλια του Κισσάβου, τους πρώτους μήνες του 2011 είναι αυξημένη κατά 30% σε σχέση με πέρυσι, αλλά το ζητούμενο είναι αυτό να μετατραπεί και σε αύξηση εσόδων για τους επιχειρηματίες. Οι ενδείξεις που υπάρχουν καταγράφουν σαφή προτίμηση των Λαρισαίων, αλλά και Τρικαλινών-Καρδιτσιωτών, οι οποίοι αγοράζουν συνεχώς οικόπεδα στον παραλιακό άξονα. Όσον αφορά στους αλλοδαπούς τουρίστες, οι Πολωνοί συνεχίζουν να είναι οι καλύτεροι πελάτες, ενώ το τελευταίο διάστημα δεν περνούν απαρατήρητοι οι Γερμανοί και Αυστριακοί με τα τροχόσπιτά τους. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συλλόγου Επαγγελματιών της περιοχής κ. Τάκη Τζουβάρα «ό,τι δεν καταφέραμε να πετύχουμε με τις διάφορες τουριστικές εκθέσεις, το καταφέραμε με το -πολύμηνο πέρυσι και πολυήμερο φέτος- κλείσιμο των Τεμπών, καθώς χιλιάδες διερχόμενοι οδηγοί αναγκάστηκαν να χρησιμοποιήσουν τον παραλιακό άξονα και τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν τόσο την όμορφη διαδρομή Αγιά-Κόκκινο Νερό- Στόμιο, όσο και τα πανέμορφα αξιοθέατα του Κισσάβου». Ατού η γεωγραφική θέση και η... οικονομική κρίση «Η οικονομική κρίση προσφέρεται για ευκαιρίες ανάπτυξης» υποστηρίζουν κάποιοι οικονομολόγοι και η αισιοδοξία των επαγγελματιών πηγάζει από τη συγκυρία αυτή. Τα ακτοπλοϊκά και αεροπορικά εισιτήρια προς τα νησιά της χώρας έφτασαν στα ύψη, ενώ η πρόσβαση στα παράλια του Κισσάβου είναι σχετικά εύκολη και φθηνή. Με την ευκαιρία να τονιστεί πως τα συνεργεία της αναδόχου εταιρίας «Λατομεία Τυρνάβου» εργάζονται πυρετωδώς στην παράκαμψη Γερακαρίου, προκειμένου αυτή να ολοκληρωθεί και να παραδοθεί στην κυκλοφορία τέλος του χρόνου. Το έργο επιβλέπεται από την Περιφέρεια Θεσσαλίας, χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ και σε λίγες μέρες ολοκληρώνονται οι χωματουργικές εργασίες. Ένα έργο σημαντικό κυρίως για τον Λαρισαίο, που θα αποφεύγει το μποτιλιάρισμα που σημειώνεται συνήθως στο σημείο αυτό. Σχετικά με τα περιθώρια μείωσης των τιμών, ο γραμματέας του συλλόγου κ. Χρήστος Σφυρής δηλώνει πως «η ευρύτερη περιοχή προσφέρεται για όλα τα βαλάντια. Είναι τόσα πολλά τα καταλύματα, τα μπαρ, οι καφετέριες και οι οργανωμένες παραλίες, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να λειτουργεί προς όφελος των παραθεριστών. Αξίζει ο επισκέπτης να προχωρήσει σε μια έρευνα αγοράς, πριν καταλήξει στις επιλογές του. Δυστυχώς η ανυπαρξία επενδυτικών προγραμμάτων για την ανακαίνιση των δωματίων, μας αναγκάζει να βάζουμε κάθε χρόνο το χέρι βαθιά στην τσέπη μας. Εξάλλου σε πολλά αγαθά και υπηρεσίες, οι τιμές είναι μειωμένες σε σχέση με τη Λάρισα και τη στιγμή που η πρώτη ύλη συνεχώς αυξάνεται». Συμπληρώνοντας τον συνάδελφό του, ο Νίκος Ντάγκας παροτρύνει τους Θεσσαλούς φέτος να στηρίξουν την τοπική τουριστική αγορά, και να το κάνουν συνειδητά, γνωρίζοντας πως η περιοχή του Κισσάβου δεν υστερεί σε τίποτα από άλλους δημοφιλής προορισμούς. Ο Τάκης Τζουβάρας υποστηρίζει επίσης πως «η γεωγραφική θέση των παραλιών του Κισσάβου είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της περιοχής, αφού ο επισκέπτης βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλίας και σε λίγο χρόνο μπορεί να βρίσκεται στον Πλαταμώνα, τη Μαγνησία, τη Δυτική Θεσσαλία, ενώ ευρισκόμενος στον Κίσσαβο, απολαμβάνει άμεσα την ομορφιά του Ολύμπου, μέσω Κατερίνης». Οι πρωτοβουλίες του Συλλόγου Παρουσιάζοντας τις πρωτοβουλίες του Συλλόγου Επαγγελματιών Βελίκας-Σωτηρίτσας- Αγιοκάμπου, ο ταμίας Στέφανος Βούρτουρας αναφέρει πως εκτός από τις συνεχείς συστάσεις προς όλους να συγκρατήσουν τις τιμές, θα γίνουν και τα εξής: Τις επόμενες μέρες μαζί με τα μέλη μας και εθελοντές θα προχωρήσουμε σε καθαρισμό της παραλίας. Θα παρέμβουμε στο υπεραστικό ΚΤΕΛ για να μειωθεί η τιμή της διαδρομής Λάρισα-παράλια. Τους καλοκαιρινούς μήνες θα υπάρχει σε μόνιμη βάση πιάτσα των ΤΑΧΙ της Αγιάς στον παραλιακό άξονα. Θα ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τις πολιτιστικές εκδηλώσεις με τίτλο «Με θέα το Αιγαίο» που θα γίνουν και φέτος τον Αύγουστο. Παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις και πιέζουμε με κάθε τρόπο για την άμεση σύσταση του Λιμενικού Ταμείου, ώστε να αξιοποιηθεί σωστά το λιμάνι του Αγιοκάμπου και να ληφθούν πρωτοβουλίες για τη λιμενική σύνδεση με τη Χαλκιδική και τις Σποράδες. Στο μεταξύ ο δωρεάν ελλιμενισμός για τα σκάφη συνεχίζεται. Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τα βουλευτικά γραφεία του νομού, ώστε να αρθεί η αδικία που συντελέστηκε στην περιοχή μας με την αύξηση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων και τον καθορισμό της αιγιαλίτιδας ζώνης, μεγάλα «αγκάθια» για την τόνωση της επιχειρηματικότητας. ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΑ ΜΕΡΗ Πέρυσι σε επίσκεψη στα ιαματικά νερά του Κόκκινου Νερού και στην περίφημη κολυμπήθρα με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι τα είχαν καταλάβει και αξιοποιήσει ξένοι τουρίστες, τη στιγμή που αυτά τα μέρη ήταν παντελώς άγνωστα στους Λαρισαίους και όχι μόνο. Ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Λάρισας και επιχειρηματίας της περιοχής κ. Νίκος Ντάγκας είναι από τους πρώτους επαγγελματίες, ο οποίος διαπιστώνοντας το έλλειμμα ενημέρωσης που υπάρχει, για την άγρια ομορφιά της περιοχής, επένδυσε στη συστηματική προβολή αυτής. Ο ίδιος δραστηριοποιείται επαγγελματικά με ξεναγήσεις τουριστών στον ορεινό Κίσσαβο και δηλώνει με παράπονο : «Είναι κρίμα να απολαμβάνουν τις τοποθεσίες αυτές οι τουρίστες και ο Λαρισαίος που το έχει στα πόδια του, να αγνοεί τελείως την ύπαρξή τους». Ποιες είναι λοιπόν οι εναλλακτικές επιλογές του επισκέπτη; Οι προτάσεις του Νίκου Ντάγκα έχουν ενδιαφέρον: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗ ΦΥΣΗ Το σύμπλεγμα των ορεινών όγκων Ολύμπου-Κισσάβου-Μαυροβουνίου με την αμεσότητα της θαλάσσιας ζώνης του ΒΔ Αιγαίου αλλά και τα νερά του Πηνειού ποταμού αποτελούν ένα μοναδικό και ιδανικό προορισμό για δραστηριότητες: Canoe Kayak, Rafting ή Kayak, ενώ στην κοιλάδα των Τεμπών είναι μαγευτική μια διαδρομή 1ου και 2ου βαθμού (για αρχάριους) περνώντας κάτω από την κρεμαστή γέφυρα. Περιζήτητο γίνεται το Canyoning στα πανέμορφα φαράγγια του Κίσαβου και του Μαυροβουνίου με τις πεντακάθαρες φυσικές λίμνες. Εντυπωσιακές καταβάσεις στο φαράγγι της Καλυψώς, στο Ρακοπόταμο, στο Κρυονέρι. Πεζοπορία στα πολλά σηματοδοτημένα και μη, μονοπάτια του Ολύμπου, του Κίσαβου και του Μαυροβουνίου με το άπειρο φυσικό κάλλος. Παραπέντε – Αλεξίπτωτο Πλαγιάς: Συναρπαστικές πτήσεις από ορεινά πεδία του Ολύμπου (Καλύβια – Κοκκινοπηλό – Κρανιά θέση Φαρμάκι) και του Κίσαβου για όσους επιθυμούν να δουν τις ομορφιές του Νομού Λάρισας από ψηλά. ΜΤΒ (ορεινή ποδηλασία), Jeeping (4Χ4), Εnduro: Το αλπικό του Ολύμπου, οι λίμνες και τα δάση του Κίσαβου και του Μαυροβουνίου και η εύκολη προσέγγιση προσφέρουν ιδανικές διαδρομές με μεγάλες εναλλαγές σε δυσκολία και ομορφιά. Aναρρίχηση: Στα οργανωμένα αναρριχητικά πεδία (Γκιντίκι, Τέμπη) Ιστιοπλοΐα (Sailing): Η θέση της περιοχής, στο κέντρο του ΒΔ Αιγαίου με το λιμάνι του Στομίου και του Αγιοκάμπου, δίνουν τη δυνατότητα για πολλές επιλογές θαλάσσιων αποδράσεων και διαδρομών (Σπηλιές Βένετο – Σποράδες – Χαλκιδική κ.ά.). Καθώς και μαθήματα Ιστιοπλοΐας από τον Ιστιοπλοϊκό Όμιλο «Φιλοκτήτη» στη Βελίκα. Kαταδύσεις: Υποβρύχια κατάδυση στα παράλια του Αγιόκαμπου (Ακτές Πολυδενδρίου και Σκλήθρου). Θαλάσσια Σπορ: Σε πολλά σημεία κατά μήκος της ακτογραμμής (Στόμιο – Βελίκα – Αγιόκαμπος). ΧΩΜΑΤΙΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ Μπορούν να δημιουργηθούν πολλές διαδρομές, αλλά αναφέρουμε κάποιες ενδεικτικές, όπως: 1. Αγιόκαμπος ή Βελίκα – Αγιά – Μεταξοχώρι – Μεγαλόβρυσο – Ανατολή – Σπηλιά – Καρίτσα – Κόκκινο Νερό – Παλιουριά – Κουτσουπιά – Βελίκα ή Αγιόκαμπος. 2. Παραλία – Μελιβοία – Φαράγγι Καλυψούς – Καρίτσα – Παραλία (μικρή διαδρομή στον καταπράσινο Κίσαβο συνδυασμένη προαιρετικά με μια μικρή πεζοπορία έως τον θεαματικό καταρράκτη του φαραγγιού). 3. Δάσος Πολυδενδρίου. Για μικρές αποδράσεις με έντονο το ύφος του δάσους και τις χωμάτινες διαδρομές, περίπου 7χλμ. 4. Γύρος Μαυροβουνίου: Παραλία – Σκήτη – Λίμνη Σκήτης – Ποταμιά – Παραλία (ένας μικρός γύρος του Μαυροβουνίου σε συνδυασμό με επίσκεψη στο δάσος του Πολυδενδρίου. Διαδρομή εφικτή μόνο το καλοκαίρι). 5. Παραλία – Σκήτη – Έλαφος Μαυροβουνίου – Κεραμίδι – Ρακοπόταμος – Παραλία (μία δύσκολη διαδρομή στο πανέμορφο Μαυροβούνι που συνδυάζει χωμάτινες περιπέτειες στο βουνό και απολαυστικές παραλίες στη θάλασσα). 6. Παραλία – Κουτσουπιά – Παλιουριά - Κόκκινο Νερό – Καρίτσα – Καταφύγιο – Αμπελάκια (διαδρομή με ξεχωριστή θέα. Στο δρόμο μας η λίμνη των Αμπελακίων). Όπως και να ΄χει, πολλά ενημερωτικά φυλλάδια, χάρτες και άλλες πληροφορίες παρέχονται στο ΚΕΠ του Δήμου και σε τουριστικές επιχειρηματίες των παραλιών.
Χτισμένη στη μέση σχεδόν του θεσσαλικού κάμπου, η πόλη της Λάρισας δεν προϊδεάζει τον επισκέπτη για την πλούσια μορφολογία που την περιβάλλει. Σηκώνοντας όμως το βλέμμα βορειοανατολικά, αμέσως τραβάει την προσοχή ένα βουνό με απόλυτα κωνική κορυφή· σαν παιδική ζωγραφιά! Είναι ο Κίσσαβος (παλαιοσλαβική λέξη, που σημαίνει «ο τόπος της βροχής») ή Οσσα. Ο ορεινός όγκος που δεσπόζει νότια του Ολύμπου -και χωρίζεται από αυτόν με το βαθύ ρήγμα της κοιλάδας των Τεμπών- και βόρεια του Πηλίου, με το οποίο τον χωρίζει το όρος Μαυροβούνι. Τούτη η διαδρομή ξεκινά από τη Λάρισα με κατεύθυνση προς Βόλο μέσω της παλαιάς οδού. Η Αγιά, σε απόσταση περίπου 20 λεπτών από την πόλη, είναι χτισμένη αμφιθεατρικά, εποπτεύοντας ολόκληρο το εύφορο λεκανοπέδιο που απλώνεται μπροστά της. Η κεντρική πλατεία σφύζει από ζωή. Η κωμόπολη άλλωστε αριθμεί περί τις τρεις χιλιάδες κατοίκους. Εδώ κοντά δεσπόζει και η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, του γιατρού των ψυχών, όπως λένε στο χωριό. Σύμφωνα με τις διηγήσεις, οι άρρωστοι (σ.σ. ψυχικά ασθενείς) δένονταν με αλυσίδες έξω από την εκκλησία και τα βράδια δέχονταν την επίσκεψη του «ιατρού», ο οποίος, φορώντας κουκούλα και κραδαίνοντας ένα βούρδουλα πάνω στα σώματά τους, προσέφερε απλόχερα την «ίαση» των ασθενειών τους. «Αντε μετά να μη γίνεις καλά», γελάει σήμερα ο Αγιώτης Γιάννης, πίνοντας καφέ στο καλόγουστο καφέ «Ερώτ' εράν». Βρισκόμαστε στον πεζόδρομο που εφάπτεται της κεντρικής πλατείας και ανηφορίζει. Τον αποχαιρετάμε και ανηφορίζουμε. Κατευθυνόμαστε στην Ανω Πόλη. Εδώ δεσπόζουν ακόμη και σήμερα διώροφα αρχοντικά με προσεγμένες αυλές, χτισμένα από τους ξακουστούς Ηπειρώτες μάστορες· σημάδια της ακμής που γνωρίζει το χωριό το 18ο αιώνα με το εμπόριο του μεταξιού και του βαμβακιού, για να ανακοπεί στη συνέχεια εξαιτίας των Ναπολεόντειων Πολέμων και της γρήγορης εκβιομηχάνισης της αγγλικής οικονομίας. Οι Αγιώτες όμως δεν το βάζουν κάτω. Στις αρχές του 19ου αιώνα στρέφονται στη σηροτροφία, τη βυρσοδεψία και τη σαπωνοποιία. Σήμερα, πάλι, η τοπική οικονομία στηρίζεται στην καλλιέργεια μήλων και σε μικρότερο βαθμό κερασιών. Πριν πάρουμε το δρόμο για Μεταξοχώρι, κάνουμε μια στάση στο γυμνάσιο Αγιάς, όπου στεγάζεται το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Κισσάβου-Μαυροβουνίου. Εδώ, οι φιλόξενοι υπεύθυνοι του Κέντρου μάς προμηθεύουν με ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για όλους όσοι επιθυμούν μια ολοκληρωμένη περιήγηση στις ομορφιές της περιοχής· έναν οδηγό με πάνω από δέκα ορειβατικά μονοπάτια, όλα τους εύκολα προσβάσιμα, καλοδιατηρημένα και με φαρδύ καλντερίμι. Πρόκειται άλλωστε για τους παλιούς δρόμους, μέσω των οποίων διεξάγονταν στο παρελθόν η επικοινωνία και το εμπόριο μεταξύ χωριών και πόλεων. Η απόσταση μεταξύ Αγιάς και Μεταξοχωρίου είναι θεωρητικά 1,5 χιλιόμετρο.
Περνώντας από το μισογκρεμισμένο αρχοντικό του Ελβετού Ευγένιου Φαβρ, όπου μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα κατοικούσε με τη Γαλλίδα σύζυγό του και χορεύτρια Στεφανία («Μαντάμω» για τους ντόπιους), το βλέμμα παραμένει και το μυαλό ταξιδεύει σε εκείνη την εποχή που το αρχοντικό απέπνεε στο χωριό έναν ευρωπαϊκό αέρα, γεμάτο με πανάκριβα έπιπλα και περίτεχνες τοιχογραφίες. Συνεχίζοντας το στενό δρόμο, έπειτα από μια αριστερή στροφή αποκαλύπτεται και η πλατεία. Είναι χτισμένη ανάμεσα σε πεύκα και αιωνόβια πλατάνια, που φύονται στις όχθες του παρακείμενου χειμάρρου. Ο τελευταίος χωρίζει το χωριό στα δύο και δικαιολογεί την παλιά σλαβική ονομασία του, Ρέτσιανη, δηλαδή «χωριό πλάι στο ποτάμι». Τα παλιότερα χρόνια -κατά τους χειμερινούς μήνες- σημειώνονταν και πλημμύρες· σήμερα όμως το νερό είναι αισθητά λιγότερο. Οι τακτικοί θαμώνες του καφενείου της πλατείας, μαθημένοι μάλλον από τους ολοένα και αυξανόμενους περαστικούς ταξιδιώτες, δημιουργούν από την πρώτη στιγμή μιαν αίσθηση οικειότητας. Ακολουθεί η χαλάρωση -ειδικά μετά από ένα τσίπουρο ή μια μπίρα. Αλλά και το ρίσκο - κυρίως κατά τους φθινοπωρινούς μήνες, οπότε και προσγειώνονται εδώ κι εκεί κουκουνάρια από τα πεύκα! Προσοχή! Ο Δημήτρης Γεωργοβίτσας είναι κληρονόμος ενός διώροφου διατηρητέου αρχοντικού, στο ισόγειο και το υπόγειο του οποίου στεγαζόταν και λειτουργούσε από το 1850 έως το 1983 η οικογενειακή επιχείρηση κηροπλαστικής. Σήμερα, το κτίριο έχει αναπαλαιωθεί και το παλαιό κηροπλαστείο είναι ανοιχτό στο κοινό, ενώ το περασμένο Πάσχα λειτούργησε για λίγο, φτιάχνοντας και προσφέροντας λαμπάδες στη γειτονιά. Επιστροφή στο καφενείο. Κάπου ανάμεσα στα τσίπουρα και στη συζήτηση, τραβάει την προσοχή μια αφίσα για έκθεση πολιτικής γελοιογραφίας του Μποστ. Το χωριό χρωστάει πολλά στον «δικό του Μποστ», όπως είναι και ο τίτλος της έκθεσης που έγινε στο πλαίσιο της γιορτής κερασιού, που διοργανώνεται από το 1980 και κάθε Ιούνιο στο Μεταξοχώρι. Τόπος διεξαγωγής της, το παλιό παρθεναγωγείο, όπου και στεγάζεται το πολιτιστικό κέντρο με μουσείο λαϊκής τέχνης, βιβλιοθήκη, εκθεσιακό χώρο και αίθουσα διαλέξεων, σπεύδει να μας ενημερώσει ο Γιάννης, πρόεδρος ο ίδιος του πολιτιστικού κέντρου. Η συζήτηση φουντώνει. «Εδώ κρύψαμε πολλούς Εβραίους της Λάρισας από τους Γερμανούς και είχαμε και πολλούς αντάρτες», ακούγεται από το διπλανό τραπέζι ενώ έχουμε ήδη πληροφορηθεί για το τοπικό παράρτημα Αγιάς των Γενικών Αρχείων του Κράτους, που βρίσκεται στο Μεταξοχώρι.
Πρόκειται για τη Μελιβοία, ή Αθανάτη όπως είναι το παλιό όνομα που της έδωσαν οι λιγοστοί κάτοικοι που επέζησαν από μια θανατηφόρα επιδημία (αφενός για να ξορκίσουν το κακό και αφετέρου επειδή πίστευαν πως πλέον είναι αθάνατοι). Ενα χωριό 2.500 κατοίκων το χειμώνα, που το καλοκαίρι ξεπερνούν τις 7.000, με τις παραλίες Αγιόκαμπου, Βελίκας και Σωτηρίτσας να απέχουν μόλις μερικά λεπτά. Τα καφενεία της κεντρικής πλατείας προσφέρουν μοναδική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος. Μπροστά ακριβώς ο όρμος της Μελιβοίας, εκεί όπου ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ξεβράστηκαν αρκετά πλοία του Ξέρξη μετά το ναυάγιο που υπέστη. Απέναντι, αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, διακρίνεται η Χαλκιδική, ενώ νοτιοανατολικά, πίσω από το Μαυροβούνι, το περίγραμμα του Πηλίου εισβάλλει στη θάλασσα για να δημιουργήσει τον Παγασητικό. Από εδώ ξεκινάει και ένα από τα ομορφότερα μονοπάτια του Κισσάβου, το οποίο καταλήγει στο επίνειο της Μελιβοίας, τη Βελίκα. Διαδρομή 8 χιλιομέτρων μέσα σε ένα δάσος κατάφυτο από πλατάνια, καστανιές και φτέρες, με το ρέμα της Βελίκας να κατηφορίζει μαζί μας προς τη θάλασσα. Μικροί καταρράκτες, βρύσες, γραφικά ξύλινα γεφυράκια και λιμνούλες ολοκληρώνουν το όμορφο τοπίο ενός απόλυτα βατού μονοπατιού. Αλλος ένας αποχαιρετισμός προς τη Μελιβοία τούτη τη φορά, για να ακολουθήσει η κάθοδος στα ερημικά πια παράλια του νομού Λάρισας και η άνοδος ξανά προς τις υπώρειες του Μαυροβουνίου. Η τοποθεσία του τελευταίου, ανάμεσα στον Κίσσαβο και το Πήλιο, το καθιστά αυτομάτως λιγότερο γνωστό, ωστόσο όχι λιγότερο σημαντικό από άποψη φυσικής ομορφιάς και πλούτου, καθώς και αυτό όπως και ο Κίσσαβος προστατεύονται από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Natura 2000. Μετά τον Αγιόκαμπο, λοιπόν, ανηφορίζουμε στο Μαυροβούνι, περνώντας από το Πολυδένδρι με το πλούσιο δάσος του (πάλαι ποτέ βασιλικό κτήμα) και το λιθόκτιστο γεφύρι του Ρακοπόταμου, κάτω από το οποίο περνάει το ομώνυμο ποτάμι που εκβάλλει στο Αιγαίο και κατευθυνόμαστε προς το Σκλήθρο, στα 435 μέτρα ύψος. Οσο ανεβαίνουμε, η βλάστηση μεταβάλλεται σταδιακά. Από τις κουτσουπιές, τις κουμαριές και τα σπάρτα, περνάμε στα πλατάνια, τα οποία ντυμένα με κισσούς δημιουργούν φυσικά πανύψηλα «τείχη», τις οξιές, τις καστανιές και τις βελανιδιές. Το χωριό εξαιτίας των πειρατικών επιθέσεων του παρελθόντος είναι χτισμένο σε σημείο που να μην είναι ορατό, παρά μόνον όταν φτάσεις εκεί. Οπως και πολλά ακόμη χωριά, έτσι και το Σκλήθρο δεν κατάφερε να αποφύγει τις συνέπειες της αστυφιλίας και της ερήμωσης της υπαίθρου. Οι κάτοικοι, το χειμώνα, μετά βίας φτάνουν τους 100, και απασχολούνται κυρίως με την ξυλεία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το καλοκαίρι, ο πληθυσμός δεκαπλασιάζεται, αφού, αν και ορεινό, το Σκλήθρο διαθέτει σε κοντινή απόσταση την πανέμορφη παραλία του Μύλου της Γλυμένης, όπου βρίσκονται και τα ερείπια του παλιού ενετικού μεταλλείου. Παρά τα παράπονα των ντόπιων για την εγκατάλειψή τους από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν μένουν με σταυρωμένα χέρια· ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος Σκληθριωτών διοργανώνει κάθε χρόνο πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων με πιο γνωστή την πρόσφατα θεσπισμένη γιορτή μανιταριών, ενώ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργούν στο χωριό λαογραφικό μουσείο και βιβλιοθήκη. Τα λιθόστρωτα μονοπάτια και οι γεμάτες λουλούδια αυλές, σε συνδυασμό με την απέραντη θέα στη θάλασσα, κάνουν τη βόλτα εδώ διαδικασία απολαυστική. Τον τελευταίο ελληνικό καφέ πριν από την επιστροφή στην πόλη τον πίνουμε στο παραδοσιακό καφενείο της πλατείας, σε κρασοπότηρο, ακούγοντας αναλύσεις περί της πρέφας και άλλων καφενειακών παιγνίων, ρεμβάζοντας, με το φεγγάρι να ξεπροβάλλει από τον πολύ κοντινό πλέον ορεινό όγκο του Πηλίου.  ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ Από Αθήνα, στην εθνική οδό στο ύψος της Λάρισας στρίβετε στην έξοδο 2 προς Βόλο και μετά προς Αγιά. ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ Μεταξοχώρι Αρχοντικό Σουλιώτη (Τ/24940-22.040, http://guesthouse-soulioti-larisa.focusgreece.gr/) € € Σκήτη (Ανήκει στον δήμο Μελιβοίας, τη συναντούμε φεύγοντας από Αγιά προς τον παραλιακό Αγιόκαμπο και διαθέτει ενδιαφέρουσες προτάσεις διαμονής) Ξενώνας Αμανίτης του Καίσαρος (Τ/24940-52.270, www.amanita-caesarea.gr) € € Ξενώνας Ηώς (Τ/24940-51.500, www.xenonas-ios.com) € - έως 60 € € € - έως 110 € € € € - έως 200 € € € € € - από 200 € και άνω Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo: www.booking.com ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ • Στο Κεραμίδι στο Μεταξοχώρι για παραδοσιακή κουζίνα.• Στη Σκητη στο Κριναντθος για παραδοσιακή κουζίνα. http://www.facebook.com/pages/Krinanthos-Restaurant/417990665051?sk=info http://krinanthosrestaurant.blogspot.com/ • Στην Ελιά, στην Ανω Σωτηρίτσα, σε ένα όμορφο πετρόκτιστο του 1930 με μια αιωνόβια ελιά στην αυλή και καταπληκτική θέα στο Αιγαίο. Παραδοσιακή κουζίνα. • Στα Πλατάνια στη Βελίκα για φρέσκο ψάρι και μεγάλη ποικιλία κρασιών. • Στον Μπαρμπα-Γιάννη στο Πολυδένδρι για κρεατικά και, αν είστε τυχεροί, κυνήγι. Κάθε Σαββατοκύριακο ζωντανή μουσική. ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ Παραδοσιακά προϊόντα από το εργαστήριο γεύσεων «Γιαμ» της Αύρας Πανουσοπούλου, κόρης του γνωστού σκηνοθέτη. Καρβουνιάρη 6, Αγιά. | |||
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου