Γράφει ο
Ιωάννης Σ. Λάμπρου
Τις περασμένες ημέρες επτά ναύαρχοι ε.α. απέστειλαν επιστολή στον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως εκφράζοντας τις ανησυχίες τους αναφορικά με τις επιπτώσεις της παρούσης οικονομικής κρίσεως στο ετοιμοπόλεμο των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Πρόκειται για επτά ανώτατους αξιωματικούς, άπαντες επίτιμους αρχηγούςΓΕΝ, οι οποίοι υπηρέτησαν στο Πολεμικό Ναυτικό σεεπιτελικές θέσεις κάτω από διάφορες κυβερνήσεις. Οι επισημάνσεις τους χρήσιμες: Στηλιτεύουν παράγοντες της ελληνικής κοινωνίας οι οποίοι αξιολογούν τις ένοπλες δυνάμεις με μόνο κριτήριο το οικονομικό στοιχείο παραβλέποντας την προάσπιση της ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας. Επισημαίνουν ότι απώλειες στα εθνικά θέματα δεν αποκαθίστανται σε αντίθεση με την προσμονή η οποία υπάρχει αναφορικά με τα όποια οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζει η χώρα μας. Τέλος, θεωρούν ότι όποιες αποφάσεις περιστολής αμυντικών δαπανών θα πρέπει να ληφθούν με κριτήριο το τι αυτές συνεπάγονται στην στρατιωτική ισχύ της χώρας και όχι να ληφθούν υπό το πρίσμα του όποιου λογιστικού οφέλους.
Το πρόβλημα με τέτοιου είδους παρεμβάσεις αποστράτων, πέραν της ορθότητας των επισημάνσεων, είναι η ετεροχρονισμένη πραγματοποίηση τους. Τα σημερινά προβλήματα στον χώρο της άμυνας στην πατρίδα μας προϋπάρχουν της οικονομικής κρίσης, αν και η παρούσα δημοσιονομική κατάσταση αναπόδραστα τα οξύνει. Η σημερινή προβληματική εικόνα στην ελληνική άμυνα είναι μεταξύ άλλων αποτέλεσμαχρόνιου κόμπλεξ των πολιτικών ηγεσιών απέναντι στις ένοπλες δυνάμεις, έλλειψης οράματος, λανθασμένων πρακτικών, αντιεπαγγελματικής νοοτροπίας, νεοελληνικού ωχαδερφισμού αλλά και κομματόδουληςκαι δουλοπρεπούς συμπεριφοράς ανώτατων αξιωματικών και των τριών όπλων απέναντι στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Για να φτάσει κάποιος αξιωματικός τον βαθμό του υποναυάρχου, αντιναυάρχου, υπαρχηγού ή αρχηγού του Πολεμικού Ναυτικού θα πρέπει να επιδείξει μια συμβατική συμπεριφορά απόλυτης υποταγής-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- στα κελεύσματα της ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης. Ο γράφων δεν υποτιμά την αναμενόμενη υπακοή την οποία πρέπει να επιδεικνύει κάθε ένστολος στον πολιτικό του προϊστάμενο. Αυτό διαφέρει, όμως, από την υποτακτική νοοτροπία αξιωματικών οι οποίοι θέλοντας να εκπληρώσουν την φιλοδοξίας τους να γίνουν αρχηγοί, υπαρχηγοί κ.ο.κ., υπακούουν δουλικά την εκάστοτε πολιτική ηγεσία ακόμα και σε περιπτώσεις κατά τις οποίες μια απόφαση πλήττει την αποτρεπτική ισχύ της χώρας, όπως την πρόσφατη μείωση της στρατιωτικής θητείας. Καλύτερα δεν θα ήταν για όλους μας, ανάλογα υπομνήματα και επιστολές να αποστέλλονται από εν ενεργεία αξιωματικούς παρά από απόστρατους; Είναι εύκολο κατόπιν εορτής, ορισμένοι να εκφράζουν την αγωνίας τους για την αμυντική ικανότητα της χώρας. Είναι δύσκολο, όμως, να το πράττουν όταν πρέπει και όταν είναι σε θέσεις επιρροής. Αλλά τότε, δεν θα είχαν και πολλές ελπίδες να γίνουν ναύαρχοι και επίτιμοι αρχηγοί ΓΕΝ, έτσι δεν είναι;
Όταν ένας ανώτατος αξιωματικός διαφωνεί με την ακολουθητέα αμυντική πολιτική μιας κυβέρνησης, έχει καθήκον να γνωστοποιήσει την διαφωνία του και να προτείνει εναλλακτικές λύσεις. Σε περίπτωση κατά την οποία δεν γίνει δεκτή η εισήγηση του, είτε υποχωρεί όντας συνυπεύθυνος για την ακολουθητέα πολιτική είτεπαραιτείται. Είναι γελοίο το θέαμα, αξιωματικοί οι οποίοι με την στάση τους και την συμπεριφορά τους διευκόλυναν τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης να υπονομεύσουν το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων, να παρουσιάζονται κατόπιν εορτής- όντας βολικά σε αποστρατεία- ως τιμητές αυτής της κατάστασης. Είναι υποκριτικό και δεν είναι τίμιο.
Στην σημερινή απογοητευτική εικόνα την οποία παρουσιάζουν οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας υπεύθυνες είναι πρωτίστως οι άφρονες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης συνεπικουρούμενες απόοσφυοκάμπτες αξιωματικούς η μωροφιλοδοξία των οποίων τους καθιστά ανίκανους να συμπεριφερθούν ως άτομα έχοντα ευθύνη απέναντι στην πατρίδα τους αλλά ως τρισάθλιοι κολαούζοι του κάθε κομματικού στελέχους το οποίο αναρριχάται στην θέση του Υπουργού. Ο γράφων δεν υπονοεί ότι υποχρεωτικά οι επτά απόστρατοι κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας τους συμπεριφέρθηκαν ως τέτοιοι. Αυτό το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι…
Τα άνωθεν, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύουν και για αρκετούς παλαίμαχους πολιτικούς, οι οποίοι σέρνουν το σαρκίο τους σε εκδηλώσεις για την Κύπρο, την Βόρειο Ήπειρο και την αμυντική θωράκιση της χώρας όντας λαλίστατοι, βγάζοντας πύρινους λόγους για μια ‘ισχυρή Ελλάδα’.
Ξεχνάνε, όμως, ότι όταν οι ίδιοι ήσαν σε θέσεις ευθύνης με την δυνατότητα να πάρουν αποφάσεις προς την κατεύθυνση ισχυροποίησης της πατρίδας μας, απέδειξαν ότι είναι το ίδιο ανεπαρκείς και ανίκανοι να προσδιορίσουν και να εφαρμόσουν πολιτικές για μια ‘ισχυρή Ελλάδα’ όπως αυτοί τους οποίους κατηγορούν.
Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να κάνεις το σωστό και να έχεις την συνείδηση σου ήσυχη. Αυτό το ξέρουν καλύτερα από όλους οι απόστρατοι αξιωματικοί και παλαίμαχοι πολιτικοί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου