ΖΗΤΩ Η 21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 - ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
| ΑΣΒΕΣΤΟΝ ΚΛΕΟΣ ΟΙΔΕ ΦΙΛΗ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΔΙ ΘΕΝΤΕΣ ΚΥΑΝΕΟΝ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΜΦΕΒΑΛΟΝΤΟ ΝΕΦΟΥΣ ΟΥΔΕ ΤΕΘΝΑΣΙ ΘΑΝΟΝΤΕΣ ΕΠΕΙ ΣΦ’ ΑΡΕΤΗ ΚΑΘ’ ΥΠΕΡΘΕΝ ΚΥΔΑΙΝΟΥΣ’ ΑΝΑΓΕΙ ΔΩΜΑΤΟΣ ΕΞ ΑΙΔΕΩ |
Την 8ην Αυγούστου 1996, ο αρχηγός της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεώργιος Παπαδόπουλος, μετεφέρθη εκ των φυλακών Κορυδαλλού κατ’ αρχάς εις το Κρατικόν ακολούθως δε εις το Λαϊκόν Νοσοκομείον Αθηνών, πάσχων από ανίατον μυασθένειαν του νευρικού συστήματος. Μετά 1054 ημέρας πάλης του νέου Διγενή με την Αδικίαν, την Αγνωμοσύνην και τον Θάνατον, το σεπτό σκήνωμα απελευθέρωσε την 27ην Ιουνίου 1999 και ώραν 11:48, την Αιώνιον Ψυχήν και το Πνεύμα του Εθνάρχου, και τα παρέδωσε εις τον Δημιουργόν και την Ιστορίαν.
Η κατάστασις της υγείας του είχεν ήδη επιδεινωθεί, λόγω ενδονοσοκομειακής λοιμώξεως (πυώδους πνευμονίας), από της 20.06.1999, και παρά τας προσπαθείας των ιατρών η μοίρα του ήτο προδιαγεγραμμένη. Και όμως η Δρύς της Επαναστάσεως ουδέποτε εβαρυγκόμησε, ουδέποτε εζήτησε τι, ουδέποτε εκάλεσε εις βοήθειαν. Εδέχετο όλας τας περιποιήσεις με χαμόγελο, καλωσύνην και Ιώβειον υπομονήν. Κατά τα τρία τελευταία μαρτυρικά έτη της νοσηλείας του ως αληθινός στρατιώτης και μαχητής, όπως υπήρξεν εις όλην του την ζωήν, επάλευσεν αγογγύστως την υστάτην μάχην.
Κατά τας τελευταίας στιγμάς παρίσταντο εις το προσκέφαλον του Μεγάλου Ηγέτου, η πρώτη του σύζυγος Νίκη, αι θυγατέραι του Χρυσούλα και Μάχη, ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης, ο πρώην Δήμαρχος Πετρουπόλεως κ. Γεώργιος Στρατογιαννάκος, ο κ. Γεώργιος Καματερός και ορισμένοι άλλοι συγγενείς του. Τον θάνατον του Μεγάλου Έλληνος ανεκοίνωσεν εις τους συγγενείς του ο κ. Ιωάννης Λυμπέρης. Ο υιός του Χρίστος, όστις διαμένει μονίμως εις ΗΠΑ, ειδοποιήθη και ανεχώρησε ευσπεσμένως προκειμένου να παραστεί εις την εξόδιον ακολουθίαν του πατρός του.
Περί ώραν 12:15 το σκήνωμα του Αρχηγού της Επαναστάσεως μετεφέρθη από την Εντατικήν εις τον Νεκροθάλαμον του Λαϊκού Νοσοκομείου και από εκεί εις αυτόν του Κοιμητηρίου Δήμου Ζωγράφου. Ήτο τόση η οργή της "δημοκρατίας" κατά του συγχωρήσαντος τον παρολίγον φονέαν του, ώστε οι τελευταίοι δύο φρουροί αστυφύλακές του, ακολουθούσαν από την Εντατικήν πίσω από το νοσοκομειακό καροτσάκι που μετέφερε τον Αείμνηστον. Οποία συμπεριφορά προς το Ανάστημα του Ανδρός, που ουδέποτε εζήτησε χάριν ή έστω το ευεργέτημα της κατ’ οίκον νοσηλείας! Ως να μην έφθανε δε αυτό, αφίχθη περί ώραν 12:38 και ο Διοικητής του ΙΔ΄ Αστυνομικού Τμήματος Αμπελοκήπων, κατόπιν εντολής του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως (Χρυσοχοϊδη), διά να λάβη όμως την περήφανον απάντησιν του κ. Στρατογιαννάκου "Πέστε στον Υπουργό να μην ανησυχεί. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δεν είναι πιά εδώ. Πήγε να κάνη Επανάσταση στον Ουρανό!"
Μετά από απόφασιν των συγγενών του μεταστάντος, η κηδεία του ορίσθη διά την 17:00 της Τετάρτης 30ης Ιουνίου 1999, εις το Α΄ Νεκροταφείον Αθηνών όπου και παρεχωρήθη τάφος από την οικογένειαν Λεοντοπούλου. Εκεί επραγματοποιήθη και το ύστατον Λαϊκόν Προσκύνημα, αφού δεν επετράπη από τους "δημοκράτας" η χρήσις εταίρου χώρου πλέον αρμόζοντος προς τα Αξιώματα και το Μεγαλείον του Εκλιπόντος.
Ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) είχε την ατυχία να διοική απόσπασμα ανδρών της μονάδος του, εις τον ΟΤΕ της οδού Πατησίων κατά τα "γεγονότα" του Πολυτεχνείου. Κατεδικάσθη ως πρωτεργάτης της επεμβάσεως, και παρέμεινεν έγκλειστος εις τας φυλακάς κατά την περίοδον 1976 - 1993. Μεταχθείς εις φυλακάς Κορυδαλλού εν έτει 1981 εγνώρισεν τον Γεώργιον Παπαδόπουλον. Υπήρξεν τοσούτως καταλυτική η επίδρασις της γνωριμίας αυτής, ώστε τα τρία τελευταία έτη της νοσηλείας του Εθνάρχου εις την εντατικήν, παρευρίσκετο καθημερινώς εις το πλευρόν του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου