| Χ. Μίχαλου | Ν. Κωστούλα | Ν. Δεστούνη | Α. Ντάνου | Θ. Κ. Η. |
| Ε. Γ. Π. | Μ. Π. Π. | Ι. Δ. | Μ. Κ. | Μ. Π. |
Με συγκίνηση και βαθειά οδύνη σε αποχαιρετούμε αγαπητέ μας Πρόεδρε στο μεγάλο σου ταξίδι στην Αιωνιότητα. Αποχαιρετούμε το Στρατιώτη του Έθνους που έμεινε πιστός σ' ολόκληρη τη ζωή του και θυσιάστηκε για την αξιοπρέπεια, για τη τιμή, για τα ψηλά ιδεώδη. Τ' ομολογούν και οι διώκτες σου ψιθυριστά γιατί τους λείπει το σθένος να το βροντοφωνάξουν μήπως και παρεξηγηθούν. Αλλά η προσφορά σου υπήρξε μεγάλη. Εν ζωή όμως δεν δικαιώνονται οι σπουδαίοι. Η Ιστορία είναι ο στίβος τους. Και αυτή, η Ιστορία, αδέκαστη και αυστηρή καθώς είναι, όταν τους παραλαμβάνει τους κρίνει, τους δικαιώνει, τους κάνει Αθάνατους.
Τα Αλβανικά βουνά αντιλαλούν την αναγνώριση του γενναίου Αξιωματικού. Στην αντίσταση κατά του Φασισμού, κατά των Γερμανών κατακτητών με τον Γρίβα. Και το 47 - 49 στις κορυφογραμμές του Γράμμου, πρώτος πάντα εμπρός εισέφερες ό,τι είχε ανάγκη η Πατρίδα μας. Ανέβηκες στο υψηλότερο επίπεδο της Πολιτείας. Και το υπηρέτησες με αδαμάντινο ήθος, ευθύγραμμον προς την αρετήν των σπουδαίων φυσιογνωμιών της Ελληνικής Παράδοσης. Οι προθέσεις σου άγιες. Τα οράματά σου υψιπετή. Αλλά και στο ύπατο αξίωμα, εκράτησες το πνεύμα του πραγματικού Στρατιώτη, δίνοντας μέτρο Εθνικής Πίστεως, μέτρο υψηλών ιδεών. Υπήρξες άριστος. Στάθηκες απροσκύνητος και γενναίος προ των διωκτών σου. Κράτησες ψηλά το φρόνημα μέσα στη δίνη των κίβδηλων καιρών. Όρθωνες την καθαρή σου σκέψη απένατνι σε πλήθος καταλυτικών συναισθημάτων.
Αλλά σ' αυτή τη χώρα αποτελεί παράδοση ο διωγμός των Αρίστων. Αποτελεί οδυνηρή διαπίστωση ο εξοστρακισμός των Δικαίων. Σε εδίκασαν παράνομα. Σε κράτησαν μέχρι χθές στη φυλακή, 24 ολόκληρα χρόνια. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Αλλά και αυτή την αδικία την αντιμετώπισες με καρτερία και σεμνότητα. Με την αναγνώριση όλων αυτών προπέμπεσαι σήμερα. Βαθειά - μεγάλη - μεγίστη η λύπη, η οργή και η αγανάκτηση. Αλλά και βαθειά περηφάνεια για τον Άνθρωπο που προσπάθησε, θυσιαζόμενος, να προσφέρει στον τόπο μας.
Η σφραγίδα του ανυποχώρητου πατριώτη και η πανοπλία του ασυμβίβαστου και γενναίου Πολεμιστή, συνόδευαν όλες σου τις πράξεις. Χάραξαν τους δρόμους της ζωής σου. Υπηρέτησες το χρέος και ελάμπρυνες το Ήθος του Ηγέτη. Παραμέρισες τα ατομικά, απεποιήθης τα ιδιοτελή, περιφρόνησες τα προσωπικά, για να υπερασπίσεις τα συμφέροντα του λαού και να θυσιασθείς για το μέλλον και την προκοπή του Έθνους. Δεν προσκύνησες ψεύτικα είδωλα και επίγειους θεούς. Δεν ανέχθηκες τους δειλούς και τους ανέντιμους. Δεν συμβιβάστηκες με επίορκους και ριψάσπιδες. Δεν έσκυψες, δεν γονάτισες, δεν έγινες επαίτης Δικαιοσύνης από τους βιαστές του Δικαίου και της Ιστορίας.
Παρέμεινες Υπερήφανος, συνειδησιακά Ελεύθερος, ιδεολογικά Αδούλωτος, στους πλατείς καθαρούς ουρανούς, διότι εκεί ανεγνώριζες τον φυσικό σου χώρο. Διότι εκεί δεν μπορούσαν να σε φθάσουν οι παραβάτες, οι δόλιοι, οι ελεεινολόγοι. Διασκελίζεις το κατώφλι της Αιωνιότητος και της Ιστορίας. Με πανύψηλο το Ηθικό σου Ανάστημα. Με καθαρή και αμόλυντη την ψυχή σου από τόσους ρύπους που πλήθαιναν ολόγυρά μας.
Σε προπέμπουμε με το Δέος που δημιουργούν οι Ήρωες. Σε αποχαιρετούμε με Ευγνωμοσύνη διά όσα μας δίδαξες θητεύοντας κοντά σου, στην Ιστορική Διαδρομή. Σε μακαρίζουμε διότι διεφύλαξες αδιαπραγμάτευτα τα Ιδανικά σου.
Κρατούμε τη Μνήμη σου Ιερή Παρακαταθήκη.
Εδημοσιεύθη την 4ην Ιουλίου 1999,
εις την εφημερίδαν "Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής" (εξώφυλλον).
εις την εφημερίδαν "Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής" (εξώφυλλον).
Ο Μεγάλος Έλλην και Πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός Γεώργιος Παπαδόπουλος επέρασε εις την Αθανασίαν. Οι κατήγοροί του και αυτοί που τον κατεδίκασαν να περάσει την τελευταία 25ετίαν της ζωής του εις τα μπουντρούμια του Κορυδαλλού θα συγκριθούν υπό της Ιστορίας με τους κατηγόρους του Σωκράτους, Άνυτον και Μέλητον. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ευρίσκεται ήδη εις τον Παράδεισον, εις τόπον Δικαίων και ζητεί από τον Κύριόν μας Ιησού Χριστόν να λυπηθεί την Ελλάδα. Φιλεύσπλαχνος όπως ήτο, ότε συναντήσει τους διώκτες του εις το "Πουργκατόριον", θα εισηγηθεί εις τον Αιώνιον Κριτήν να δείξει επιείκειαν προς αυτούς. Όμως Εκείνος, ο γνωρίζων τα πάντα, ο ετάζων καρδίας και νεφρούς θα τους δείξει τον δρόμο προς την Αιωνία Κόλασιν. Αμήν.
Εδημοσιεύθη την 2αν Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Αφύλακτη Διάβαση"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 5).
εις την στήλην "Αφύλακτη Διάβαση"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 5).
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος οδηγείται ήδη προς την αιωνιότητα. Παρέμεινε εις τας φυλακάς Κορυδαλλού επί 24 έτη και σχεδόν επί 3 έτη εις την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Λαϊκού Νοσοκομείου. Ημείς είμεθα οι πρώτοι που τον επεσκέφθημεν την 13ην Αυγούστου 1996 και αξιώσαμε την αποπομππήν των τριών ενόπλων αξιωματικών. Την 18ην Απριλίου 1997, κατόπιν ειδικής προσκλήσεως, είχομεν την ευκαιρίαν να δώσωμε συνέντευξιν εις το CNN (η οποία μετεδόθη εις ολόκληρον τον κόσμον), σχετικώς με την Επανάστασιν της 21ης Απριλίου και την προσωπικότηταν του Αρχηγού της.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος υπήρξε ένας μεγάλος Έλλην, ένας Επαναστάτης, αλλά συγχρόνως και ένας Ανθρωπιστής. Η ψυχή και το πνεύμα του αντέδρασαν επί 27 έτη κατά της απανθρώπου φυλακίσεώς του. Ο Ελληνικός Λαός πάντοτε θα τον θυμάται ως έναν Άνδρα Γενναίον, Αξιοπρεπή, Έντιμον, ο οποίος προσέφερε ό,τι δεν προσέφεραν οι διάφοροι πολιτικοί τα τελευταία 50 έτη εις την Ελλάδα. Τώρα βαδίζει προς την Αιωνιότητα. Ήδη επέρασε εις την Ιστορίαν.
Εδημοσιεύθη την 30ην Ιουνίου 1999,
εις την στήλην "Αφύλακτη Διάβαση"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 5).
εις την στήλην "Αφύλακτη Διάβαση"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 5).
Νεάνιδες και νεανίαι των μικροφώνων ανιστόρητοι, οπλισμένοι με το θράσος της αγνοίας των αυτοί, αλλά και άλλοι μεγαλυτέρας ηλικίας τούτων, υπό ποταπών ελατηρίων ελαυνόμενοι, ενόμισαν την ευκαιρίαν κατάλληλον με τον θάνατον του Γεωργ. Παπαδοπούλου να καθυβρίσουν τους χιλιάδας των προσκυνητών της 30.6.99 του Α' Νεκροταφείου Αθηνών.
Εφημερίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί προέβλεπον ότι θα παρίσταντο εις την νεκρώσιμον ακολουθίαν "Στενοί συγγενείς και φίλοι του εκλιπόντος, αλλά και αρκετοί φανατικοί οπαδοί του, αμετανόητοι νοσταλγοί της επταετίας από διάφορα μέρη της Ελλάδος" ... "καθώς και δεκάδες απόστρατοι αξιωματικοί νοσταλγοί του παρελθόντος" και "οπαδοί της επταετίας".
Αυτά υπό μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα της συντηρητικής παρατάξεως. Όσο διά το ΣΚΑΪ επ' αρκετόν ανεφέρετο εις τους αμετανοήτους νοσταλγούς και εις την "μαύρη περίοδο της επταετίας".
Σήμερον και μετά τον σεισμόν του Α' Νεκροταφείου, πιστεύω ότι θα έχουν αλλάξει γνώμην οι προβλέποντες κακεντρεχώς μικρόν αριθμόν λαού. Ακόμη θα ήθελα να γνωρίσω εις όλους αυτούς, ότι πράγματι είμεθα αμετανόητοι, δεν είμεθα όμως ούτε "βολεμένοι" ούτε "εξαγορασμένοι", και είμεθα αμετανόητοι διότι η επελθούσα εις την χώραν μετά το 1974 "δημοκρατία" της συμφοράς, διά της όλης πολιτείας της δεν κατόρθωσε να μας πείση όπως μετανοήσωμε.
Τι να θαυμάσωμεν απ' αυτήν την δημοκρατίαν αλλά και από εκείνην την οποίαν κατέλυσε την πρωίαν της 21ης Απριλίου 1967 η επανάστασις των Ενόπλων Δυνάμεων; Διά την προηγηθείσαν, εκ Παρισίων ο Κ. Καραμανλής ο πρώτος, είχεν είπει: "ήτο ημιθανής και οι Συνταγματάρχαι της έδωσαν την χαριστικήν βολήν". Διά την μετά το 1974 τοιαύτην, ζώμεν όλοι τα "χάλια" της.
Την 21ην Απριλίου '67, οι Συνταγματάρχαι με επικεφαλής τον Γ. Παπαδόπουλο, κατέλυσαν μίαν "ημιθανή" δημοκρατία και εδημιούργησαν κράτος αξιοζήλευτον παγκοσμίως, εις το οποίον οι πολίται ασφαλείς από πάσης απόψεως και απηλλαγμένοι πολιτικών διαιρέσεων και φανατισμών επεδίδοντο εις τα ειρηνικά των έργα, δημιουργήσαντες το οικονομικόν θαύμα της περιόδου εκείνης.
Ενώ σήμερον και ιδίως από της αποφράδας "18 Οκτώβρη" 1981, έχομεν εν κράτος παραπαίον, κυβερνώμενον υπό ενός κόμματος, το οποίον εδημιούργησεν ο μέγιστος των δημαγωγών και πολιτικών απατεώνων της παγκοσμίου νεωτέρας πολιτικής ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ, το οποίον διά των χρημάτων των αγρίως φορολογουμένων Ελλήνων κατέστησε καθεστώς, εξαγοράσας ο πλάνος εκείνος το μέγιστον ποσοστόν των Ελλήνων, με αποτέλεσμα, προστιθεμένης της φαυλοκρατικής διαχειρίσεως των πόρων του δημοσίου και της κατασπαταλήσεώς των ανοικτιρμόνως, η χώρα να είναι υπερχρεωμένη δι' άνω των 50 τρισεκατομμυρίων δραχμών.
Άραγε δεν θα έχη την περιέργειαν κάποιος κ. Εισαγγελεύς να εξετάση που διοχετεύθησαν αυτά τα χρήματα; Ενώ ο Γ. Παπαδόπουλος, ως λίαν ευστόχως ανέφερε εις τον επικήδειον λόγον του ο κ. Γρηγ. Μιχαλόπουλος "κατέλιπεν τα ταμεία του κράτους πλήρη και τις καταθέσεις τις έκανε εις τις τσέπες των Ελλήνων και όχι εις μυστικούς λογαριασμούς".
Ας μην προκαλούν τη νοημοσύνη μας οι διάφοροι Ευαγγελάτοι και τα άλλα "τσιράκια" με τα μικρόφωνα, διότι έχομε ζήσει τας καταστάσεις όλοι και δυνάμεθα να συγκρίνωμε.
Εδημοσιεύθη την 16ην Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Αλληλογραφία"
της εφημερίδος "Νέοι Άνθρωποι" (σελ. 20).
εις την στήλην "Αλληλογραφία"
της εφημερίδος "Νέοι Άνθρωποι" (σελ. 20).
Θ. Κ. Η., Ιδιώτης. (*)
Έφυγε ένας μεγάλος γνήσιος Έλληνας. Ένας μεγάλος στρατιωτικός κι ένας μεγάλος πολιτικός. Οι παλαιοκομματικοί τον αγνοούν, οι Έλληνες τον τιμούν με ευγνωμοσύνη. Διότι η πατρίς, επί των ημερών του, μεγαλούργησε σε όλους τους τομείς. Ας είναι αιωνία η μνήμη του μεγάλου Έλληνα.
Έκανε ένα λάθος, από εγωϊσμό και υπερβολική αξιοπρέπεια, σπάνια στην πολιτική ζωή του τόπου. Δεν ζήτησε συγγνώμη απ' αυτούς, γιατί έτσι θα παραδεχόταν και θα αρνιόταν τη ζωή του και το μεγαλείο της. Όμως, ο Ελληνικός λαός τον είχε ανάγκη, είχε ανάγκη απ’ αυτό το τίμιο παλλικάρι, που θα τιμωρούσε μία πολιτκή ζωή, που δίδαξε με τα έργα της ότι η τιμιότης είναι ανοησία και η ντροπή ανάξια λόγου. Ο Παπαδόπουλος δεν ενόχλησε τον αγρότη και τον εργάτη. Αντίθετα του αγκάλιασε. Ο ήρως κακοποίησε τους αρχηγούς του εργάτη και του αγρότη, που στηρίζουν σήμερα την χλιδή και παντοδυναμία τους σε βάθρα που είναι η δημοκρατικότητα των Ελλήνων και η αγάπη τους προς την ατομική και κοινωνική ελευθερία. Δηλαδή, τους ζάμπλουτους "ηγεμονίσκους" που έκαναν την ελευθερία ασυδοσία και την αγάπη προς τα υψηλά και τα ωραία, μίσος.
Έλληνες, χαιρετίστε έναν ήρωα κρυφά και φανερά, για να χαρεί μετά από τόσες πίκρες στην γήινη ζωή, την λατρεία σας, την λατρεία που άξιζε, για να χαίρεται τουλάχιστον στον φωτεινό Ουράνιο Παλάτι του. Έλληνες - Ελληνίδες, ο Παπαδόπουλος πέθανε, η πατρίς ορφάνεψε και κλαίει, της έμεινε όμως το έργο του και η Ιερή του Σκιά.
(*) Εδημοσιεύθη ενυπογράφως την 8ην Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Επιστολές"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
εις την στήλην "Επιστολές"
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
Ε. Γ. Π., Συνταξιούχος Διδάσκαλος. (*)
Δεν υπάρχει άνθρωπος επιτυχημένος εις τον δύσμοιρον αυτόν τόπον, ο οποίος να μην δέχθηκε τις ομοβροντίες του μίσους και του φθόνου από τους συνέλληνες, που όλα είναι πρόθυμοι να τα συγχωρέσουν εις τον Έλληνα, εκτός από την επιτυχία!
Καίνε λιβανωτόν σε κάθε μετριότητα, π.χ. στον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά πετούν λάσπη συκοφαντίας σε κάθε επιτυχημένον! Από τον κανόνα αυτόν ασφαλώς δεν εξαιρέθη και ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, ο οποίος εισήλθε εις την Αιωνιότητα!
Τι δεν του έσυραν!.. Όταν όμως κάποτε διαλυθούν οι καπνοί του μίσους, του φθόνου και των παθών και εξουδετερωθούν οι ταπεινοί υπολογισμοί των αχρείων και ευτελών, τώρα με τον θάνατόν του, θα εκτιμηθεί πληρέστερον το πολύπλευρον Εθνικόν και κοινωνικόν του έργον και η τεραστία προσφορά προς το Έθνος και γενικά εις τον δημόσιον βίον της Χώρας. Η θλιβερή αυτή υπόθεσις, ο εγκλεισμός δηλαδή επιτυχημένων ηγετών εις τις φυλακές, δεν θα μας ξένιζε, διότι δείχνει κατά κάποιον τρόπον την Εθνικήν μας ταυτότητα, από την πλευράν των φοβερών ελαττωμάτων της φυλής μας, εάν εις την περίπτωσιν αυτήν, δεν υπήρχε η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα εις όλην αυτήν την αθλίαν κατάστασιν, που είναι ανεπανάληπτη εις την μακραίωνη Ιστορίαν μας.
Και συγκεκριμένα:
1. Ο αείμνηστος πλέον Γεώργιος Παπαδόπουλος, καθώς και οι μετ' αυτού αποθανόντες έγκλειστοι συμμαχητές του, υπήρξεν το αθώον θύμα της δολιότητος και της πανουργίας του κατεχομένου από απάτη και νοσηράν αρχομανίαν, μακαρίτη πλέον Κων/νου Καραμανλή, ο οποίος ανεκάλεσε την δοθείσαν υπ' αυτού Γενικήν Αμνηστίαν με το υπ' αριθ. 519/26.7.1974 Π.Δ., εις την οποίαν είχαν συμπεριληφθεί και οι πρωτεργάτες της Επαναστάσεως της 21.4.1967. Και τούτο, διότι αυτός, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, αρνήθηκε να προβεί σε δήλωσιν αυτοδεσμεύσεως, σε ότι αφορά τον πολιτικόν του μέλλον, ότι δηλαδή δεν θα πολιτευθεί μετά την Μεταπολίτευσιν!
2. Ουδέποτε μέχρι σήμερα πολιτικός κρατούμενος παρέμεινεν εις τις φυλακές επί τόσον πολύν χρόνον, πλέον των 24 ετών, και απέθανεν εις αυτές! Ακόμη και οι "ηγέτες" των αναρχοκομμουνιστών, οι οποίοι εσήκωσαν τα όπλα εναντίον της Πατρίδος και αγωνίσθηκαν για τον ακρωτηριασμόν και την πολιτικήν υποδούλωσίν της, και είχαν καταδικασθεί υπό των Ελληνικών Στρατοδικείων οκτάκις εις θάνατον λ.χ. Χαρίλαος Φλωράκης κ.π.α., δεν παρέμειναν εις τις φυλακές πλέον των 6-7 ετών!
3. Εάν ήτο ποινικός κρατούμενος, ο αείμνηστος Γιώργος Παπαδόπουλος, θα είχεν αποφυλακισθεί σύμφωνα με τον ισχύοντα από δύο ετών, Νόμον. Εάν πάλιν ήτο πολιτικός κρατούμενος θα έπρεπε να είχε αποφυλακισθεί προ πολλού, διότι συνεχώς διατυμπανίζεται ότι εις την Χώραν μας δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι... Την κατάρα της αδικίας αυτής την πληρώνει από ετών ο Ελληνικός λαός, που ανέχθηκε αυτό το αποτρόπαιον έγκλημα με την υπάρχουσα πολύπλευρη και πολύμορφη αναρχία. Διότι πέραν και υπεράνω των ανθρώπων υπάρχει η Θεία Δικαιοσύνη, η οποία τιμωρεί παραδειγματικά τους παραβαίνοντες τους θείους Νόμους!
4. Τώρα που η Πατρίδα μας, η οποία ευρίσκεται από κάθε πλευρά εις το χείλος του γκρεμνού, ο δε Ελληνικός Λαός είναι δέσμιος του πολυκεφάλου τέρατος της αναρχίας καταλαβαίνει τι είχε, τι έχασε και τι του πρέπει, συγκρίνοντας τους σημερινούς "ηγέτες" του, οι οποίοι κοάζουν εις το δύσοσμον τέλμα της πολιτικής αθλιότητος, με τον αρραγή, τον έντιμον, τον ικανόν Ηγέτην, τον ασυμβίβαστο αείμνηστον ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ, επί των ημερών του οποίου η Πατρίδα μας, ήτο πρότυπον Κράτους με ευμάρεια και παραδειγματική Έννομη Τάξη, η οποία είναι το ύψιστο για κάθε φιλόνομον άνθρωπον αγαθόν. Με ανεργία μηδέν, με πληθωρισμόν μηδέν, με Ελλάδα σεβαστήν εις τους φίλους και φοβερά εις τους εχθρούς της!
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι από φθόνον για την επιτυχίαν του φέρθηκαν ανέντιμα και εγκληματικά, όπως ειπώθηκε πιό πάνω.
Πέραν όμως των εμπαθών, των ελεεινών αντιπάλων του, των αχάριστων και των καιροσκόπων, υπάρχουν και οι νουνεχείς Έλληνες πατριώτες, οι οποίοι ούτε αχάριστοι και εμπαθείς είναι, ούτε και λησμονούν!
Ενθυμούνται και ενθυμούμενοι στρέφουν με σεβασμόν και θαυμασμόν την σκέψιν τους και κλίνουν ευλαβικά το γόνυ της ψυχής τους προς τον αποβιώσαντα μάρτυρα και ήρωα ΓΕΩΡΓΙΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ, ο οποίος με πρωτοφανή χριστιανικήν εγκαρτέρησιν δέχθηκε τον εγκλεισμόν και την ταπείνωσιν της αδίκου και παρανόμου φυλακίσεώς του, και το κώνειον της αχαριστίας των ευεργετηθέντων υπ' αυτού.
Ακόμη είναι υπερήφανοι δι' ΑΥΤΟΝ, διότι ο Ηγέτης τον οποίον επίστευσαν και αγάπησαν δεν τους επρόδωσε! Θα τον θεωρούν πάντοτε ίνδαλμα και Εθνικόν Ορόσημον και πιστεύουν ακράδαντα ότι η αδέκαστη Ελληνική Ιστορία θα τον κατατάξει εις την χορείαν των Μεγάλων Τέκνων της!
Ακόμη εξέχουσα θέσιν θα έχει και εις την Παγκόσμια Ιστορία, διότι η Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, πρωτεργάτης της οποίας ήτο, υπήρξεν αναίμακτος, πράγμα ασύνηθες, καθώς και το αντικίνημα της 13ης Δεκεμβρίου του 1967.
Αιωνία ας είναι η μνήμη ΑΥΤΟΥ, και η εν γένει πολιτεία του ας γίνει παράδειγμα για τους ηγέτες της Πατρίδος μας!..
(*) Εδημοσιεύθη ενυπογράφως την 11ην Ιουλίου 1999,
εις την στήλην "Θέσεις - Επικοινωνία - Θέματα",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής" (σελ. 4).
εις την στήλην "Θέσεις - Επικοινωνία - Θέματα",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής" (σελ. 4).
Μ. Π. Π., Ιδιώτης. (*)
Ήλθες κι έφυγες γενναία, παλληκαρίσια. Μεγάλος, υπερήφανος, Λεβέντης, σωστός Έλληνας! Ήλθες Σωτήρας και έφυγες Μάρτυρας.
Όχι μόνον απέρριψες, αλλά ούτε καν εσκέφθης φυγάδευσιν στο εξωτερικό, μακράν κινδύνων χαμερπών αντιπάλων Σου - κατά το παράδειγμα εκείνου που εν τούτοις τιμήθηκε ως μεγάλος ηγέτης! Σήκωσες στους ανδρείους ώμους Σου όλες τις συκοφαντίες των ευτελών διωκτών Σου - εχθρών του Έθνους - ως και εκείνες που φόρτωσαν στους συνεργάτες Σου.
Δεν υπήρξε προηγούμενο στην παγκόσμιο ιστορία, ότι, αν και άρρωστος παρέμεινες αμετακίνητος στη φυλακή επί 25 έτη, δέσμιος από τους βιαστάς του Δικαίου, διατεταγμένης Δικαιοσύνης, Μίσους και Φοβίας.
Υπήρξες παράδειγμα αξιομίμητον, φαινόμενον του πολυτιμότερου ανθρώπινου αγαθού της αξιοπρέπειας και υπερηφανείας.
Σπάνιο δίδαγμα, ηρωϊκόν πρότυπον για τον λεβέντη Έλληνα. Εδέχθης ως νεώτερος Σωκράτης να πιής το κώνειο της κομματικής εμπαθείας, κακοηθείας, της αχαριστίας...
Τον στέφανον, όμως, της δικαιώσεως της Νίκης και Δόξης τον δέχεσαι τώρα πλέον δια χειρών του Κυρίου, όπως οι "δεδιωγμένοι ένεκεν Δικαιοσύνης" από άδικα, εμπαθή, διατεταγμένα Δικαστήρια Δ' Ψηφίσματος...
Η Ελλάς θα πρέπη να εντρέπεται διά τον αγνώμονα, άδικο τρόπο, που επέτρεψε να φύγης...
Η αγνή, όμως, ελληνική ψυχή, με βαθύ πόνο πάντα θα αναγνωρίζη το ευεργετικό διά τον τόπο έργο Σου, θα σε κατατάσση μεταξύ των μεγίστων Ελλήνων ηγητόρων, θα σε ευγνωμονή και - αποδίδουσα δικαιοσύνη - θα τιμά αιώνια την μνήμη Σου.
Ι. Δ., Ιδιώτης. (*)
Ιστάμεθα ενώπιον της σεπτής σωρού σου, διά να αποδώσωμεν προς Σε, τον Παμμέγιστον Ελληνορθόδοξον οραματιστήν, τον Ύστατον Φόρον Τιμής και να καταθέσωμεν την ευγνωμοσύνην μας, δι' ό,τι και όσα μας εδίδαξες, δια του βίου και της πολιτείας σου.
Έσπασες τα δεσμά σου και απελευθερωμένος πλέον, οδεύεις την οδόν των Ηρώων προς το Πάνθεον.
Σε πήρε η Αδικία, αλλά μέσω της Μνημοσύνης κατέστης Αθάνατος.
Τώρα ανήκεις εις τον λαόν σου, ο οποίος έχει χρέος να αγωνιστή, διά την πραγμάτωσιν του Απριλιανού ονείρου. Εσύ θα μας καθοδηγής απ' τον δικό σου ουράνιον τόπον, όπως το πράττουν ο θεϊκός Σωκράτης και ο ηρωϊκός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Υπήρξες Μέγας στυλοβάτης του Ελληνισμού και το όραμά σου θα καταστή εις τον Χρόνον, ο άρχων λόγος και ουσία επαναγενννησιουργός του Τρισυπόστατου Θεού, του αενάως κινουμένου.
Έγινε η τροφή της Ελπίδος. Ο σπινθήρ του εκ της τέφρας του αναγεννομένου Φοίνικός μας.
Τοποθετήθηκες πλάι εις τον Ιωάννην Μεταξάν και τον Γεώργιον Γρίβαν, φέρων τον προσωπικόν σου Φωτοστέφανον.
Προσλαμβάνεις μορφήν Αγίου Έλληνος και μ' αυτό το προσωνύμιον καθιερούσαι, με την σημερινήν Λαϊκήν ημερησίαν διαταγήν. Το αποφασίζομεν εμείς: Οι Έλληνες! Όλοι οι Έλληνες, οι απανταχού της Οικουμένης διαβιούντες. Κατευοδώνομεν την Αγίαν Σωρόν σου, η οποία τιμά την Ελληνικήν Γην και εσωκλείομεν την μορφήν σου εις τας καρδίας και τον νούν, διά να καταστή δια παντός, ο πηδαλιούχος της συνειδήσεώς μας.
Η λύπη που μας διακατέχει δια τον προσωρινόν μας χωρισμόν, ελαχιστοποιείται εμπρός εις την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια και τον πατριωτισμόν, που μας εμφύτευσες.
(*) Εδημοσιεύθη ενυπογράφως την 7ην Αυγούστου 1999,
εις την στήλην "Επιστολές",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
εις την στήλην "Επιστολές",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
Μ. Κ., Ιδιώτης. (*)
(...) Επίσης σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε στην εφημερίδα σας αυτά που θα διαβάσετε στην συνέχεια. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω στην μνήμη του μεγάλου και μοναδικού Έλληνα πολιτικού των νεωτέρων χρόνων, του Γεωργίου Παπαδοπούλου.
"Είμαι μία νοσταλγός του παρελθόντος από τους πάρα πολλούς που υπάρχουν στην Ελλάδα. Νοσταλγώ αυτό το παρελθόν γιατί τότε δεν μας λήστευαν, δεν μας δολοφονούσαν, δεν ποδοπατούσαν τον συνταξιούχο στους δρόμους, τα παιδιά μας δεν πέθαιναν από ναρκωτικά στα πάρκα και στις πλατείες, δεν κατέστρεφαν τα σχολεία μας από τις βάρβαρες καταλήψεις, οι κληρικοί δεν δίχαζαν τους πιστούς, και τέλος η λέξη ανεργία ήταν ανύπαρκτη.
Πως λοιπόν να μην νοσταλγούμε αυτό το παρελθόν που το ζήσαμε ήσυχα, νοικοκυρεμένα, τίμια και ηθικά.
Εγώ μια απλή Ελληνίδα που δεν ξεχνάω, που συγκρίνω και κατακρίνω, που αναπολώ και ευγνωμονώ, αφιερώνω τους λίγους στίχους που έγραψα για τον ΑΝΘΡΩΠΟ που προσέφερε τόσα πολλά σ' αυτόν τον τόπο και που δυστυχώς δεν θα μάθει ότι οι περισσότεροι πλέον Έλληνες ζουν με τα οράματά του και ζητούν την δικαίωση που του αρνήθηκε η ίδια του η πατρίδα.
Αν αυτό απαιτεί αγώνες, είμαστε έτοιμοι".
(*) Το πλήρες κείμενον της επιστολής
εδημοσιεύθη ενυπογράφως την 12ην Αυγούστου 1999,
εις την στήλην "Επιστολές",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
εδημοσιεύθη ενυπογράφως την 12ην Αυγούστου 1999,
εις την στήλην "Επιστολές",
της εφημερίδος "Ελεύθερη Ώρα" (σελ. 9).
Μ. Π., Γεωπόνος. (*)
Ένας κύκλος της νεωτέρας ιστορίας μας έκλεισε με τον θάνατο του πρωταγωνιστού και ηγέτη της 21ης Απριλίου Γ. Παπαδόπουλου.
Ένας θάνατος, λύτρωση από την επώδυνη αρρώστια, που για χρόνια τον είχε καθηλωμένο στο κρεββάτι του πόνου, ανήμπορο και ταπεινωμένο από την συνεχή επιτήρηση της αστυνομικής του φρουράς. Μιας φρουράς, που αποτελεί το παντοτινό σύμβολο δυνάμεως και παρουσίας της εκάστοτε εξουσίας.
Μιάς παρουσίας μικρών και ασήμαντων, μπροστά στην απόφαση αυτών που επέλεξαν όχι μόνο να ζήσουν, αλλά και να πεθάνουν Μεγάλοι.
Μιάς παρουσίας μικρόψυχης και ανώφελης, όμως απαραίτητης για να υποδηλώνει την σκληρή εκδίκηση αυτών που όχι μόνο επέβαλαν αλλά και εννοούσαν τα ισόβια.
Μιάς παρουσίας που ευτελίζει και μικραίνει την Δημοκρατία, ακυρώνει την μεγαλοψυχία της, ακόμα και προς αυτόν που καρτερικά περίμενε και ευχόταν τον ερχομό του μοιραίου.
Αυτοπεριορίζει την ισχύ και δύναμή της με την πεισματική άρνησή της για αμνηστία σε πολιτικό δεσμώτη, που ως άλλος Προμηθεύς υπέμενε καρτερικά το σκληρό τίμημα της αποφάσεώς του να μην υποβάλει αίτηση χάριτος για να αποφυλακισθεί. Αίτηση χάριτος, την οποία ζητούσαν για να ταπεινώσουν αυτόν, που με την αγέρωχη, παλληκαρίσια στάση του, στάση αξιοπρεπούς σιωπής και υπομονής, από της δίκης του και μέχρι σήμερα, δίνει παράδειγμα συμπεριφοράς στις γενιές που έρχονται, για το πως πρέπει να ζουν και να πεθαίνουν αυτοί που πίστεψαν και βίωσαν αυτά για τα οποία αγωνίσθηκαν.
Έζησε, αν και δεσμώτης, ελεύθερος μέσα στη φυλακή του, αρνούμενος να υποκύψει στις όποιες ανθρώπινες αδυναμίες, να ενδώσει στις πολιτικές προκλήσεις που εδέχθη, να απαντήσει στον ανέντιμο διασυρμό που υπέστη, να μοιρασθεί με άλλους τις ευθύνες τις οποίες ανέλαβε εξ' ολοκλήρου.
Έζησε σε ολόκληρη την ζωή και σταδιοδρομία του, έχοντας ψηλά την συναίσθηση του χρέους, όπως αυτός το αντελαμβάνετο, προς την πατρίδα, τις αρχές, τις αξίες, τις παραδόσεις και τα συμφέροντά της.
Χρέος, το οποίο εξεπλήρωσε με την συμμετοχή του στις μεγάλες μάχες του Έθνους στα Βορειοηπειρωτικά βουνά, στις κορυφογραμμές του Γράμμου, αλλά κυρίως με την επιλογή του να σιωπήσει γι' αυτά, που σαν διαχειριστής της 6ετούς εξουσίας και παντοδυναμίας του γνώριζε. Και γνώριζε πολλά.
Έζησε, κοντά στην χλιδή, χωρίς να τον ακουμπήσει.
Κοντά στον πλούτο, χωρίς να τον παρασύρει.
Κοντά στην διαπλοκή, χωρίς να ενδώσει.
Κοντά στις παντοειδείς ανθρώπινες προκλήσεις, χωρίς να παρασυρθεί.
Έντιμος, εγκρατής και φιλόπατρις, δεν έδωσε το δικαίωμα σε κανέναν, ούτε και σ' αυτούς που μετά μανίας αναζητούσαν σκάνδαλα, να του καταλογίσουν κατασπατάληση και ιδιοποίηση δημοσίου χρήματος.
Έζησε για να γνωρίσει το δικαιολογημένο εκδικητικό μίσος των επαγγελματιών της πολιτικής, αλλά και την αχαριστία πολλών συναγωνιστών, συνεργατών και φίλων, αλλά κυρίως της στρατιάς των ωφελημένων, μικρών και μεγάλων, οι οποίοι όχι μόνο δεν βρήκαν έναν καλό λόγο να πούν, αλλά έρριξαν πρώτοι την πέτρα του αναθέματος.
Έζησε 25 χρόνια στην φυλακή, για να τον βασανίζει το μεγάλο "ΓΙΑΤΙ" και πέθανε στην "ψάθα" όρθιος και ζηλευτός.
Όρθιος, όπως αξίζει στους Επαναστάτες.
Το έργο του θα το κρίνει η Ιστορία, στις σελίδες της οποίας, αλλά και στην σκέψη αυτών που σέβονται και γνωρίζουν να τιμούν, η μνήμη του θα μείνει αιωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου