Ο Υπουργός Εσωτερικών κ. Ραγκούσης, με το με Α.Π. 76756/23-12-2009 «Εξαιρετικά Επείγον» έγγραφό του προς τους Νομάρχες Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Λάρισας, Μαγνησίας, Ιωαννίνων, Τρικάλων, Ευβοίας, Κέρκυρας, Δωδεκανήσου, με θέμα «Εκδηλώσεις για την 27η Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος», επιτάσσει «…την οργάνωση των σχετικών εκδηλώσεων … ώστε να δοθεί στον εορτασμό της ημέρας αυτής η πρέπουσα λαμπρότητα».
Ο Υπουργός εφαρμόζει τον Νόμο 3218/2004. Ερωτάται και αυτός και όλο το Ελληνικό πολιτικό σύστημα :
Πότε η Ελληνική Πολιτεία θα τιμήσει «με την πρέπουσα λαμπρότητα» τα εκατομμύρια των Ελλήνων μαρτύρων και ηρώων της Ελληνικής Γενοκτονίας;
Και πότε θα απαιτήσει από το κράτος του Ισραήλ, δεδομένου ότι ενώ τυπικά τιμούνται μόνο οι Έλληνες Εβραίοι-θύματα ουσιαστικά τιμάται η Γενοκτονία όλου του εβραϊκού πληθυσμού, στη βάση της αμοιβαιότητας να τιμήσει αντίστοιχα τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας;
Τι συνιστά Ελληνική Γενοκτονία
«Genocide is the deliberate and systematic destruction, in whole or in part, of an ethnic, racial, religious, or national group».
1948 United Nations Convention on Genocide (UNCG)
Ελληνική Γενοκτονία υπήρξε ο συστηματικός και μεθοδικός βασανισμός, σφαγιασμός και εθνοκάθαρση εκατομμυρίων Ελλήνων, που διαπράχθηκε από τους Τούρκους στην Μικρά Ασία, στην Κωνσταντινούπολη, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στην Ανατολική Θράκη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο.
Η πλειοψηφία των θυμάτων σφαγιάστηκε μεταξύ του 1895 και του 1955. Εκτιμάται ότι περίπου 2.000.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά Ελληνικής καταγωγής θανατώθηκαν την περίοδο αυτή.
Κατά τον George Horton («Η Μάστιγα της Ασίας»): «Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν από την αποβίβαση Ελληνικών στρατευμάτων στην Σμύρνη».
Η Ελληνική Γενοκτονία εντάθηκε μετά το 1908, όταν οι Νεότουρκοι διακήρυξαν πως «η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους» και υποτίθεται «έληξε» με την ανταλλαγή πληθυσμών βάσει της Συνθήκης της Λοζάννης το 1923.
Όμως, η Ελληνική Γενοκτονία συνεχίστηκε μέχρι τις μέρες μας με τις πολιτικές του Τουρκικού Κράτους κατά των Ελλήνων της Τουρκίας.
Ειδικά μέτρα και νόμοι του επίσημου τουρκικού κράτους που στόχευαν την Ελληνική (και άλλες) μειονότητες, η επιστράτευση Ελλήνων για υποχρεωτική εργασία το 1942 (ενώ η Ελλάδα πάλευε την Ναζιστική κατοχή), οι οργανωμένες λεηλασίες, οι βιασμοί, οι σφαγές και οι καταστροφές που έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη το 1955 και το 1964, οι Κύπριοι «αγνοούμενοι» τού 1974 είναι όλα μέρος μιας συνεχιζόμενης Ελληνικής Γενοκτονίας.
Τα τελευταία χρόνια Τούρκοι Ακαδημαϊκοί όπως ο Τανέρ Ακτσάμ (Taner Akçam) έχουν αναγνωρίσει τον ρόλο που έπαιξε η «Ειδική Οργάνωση» (Teşkilat-Mahsusa), η πρώτη Τουρκική μυστική υπηρεσία πληροφοριών στον 20ο αιώνα, στη Γενοκτονία του χριστιανικού πληθυσμού. Η «Ειδική Οργάνωση» υπήρξε η μητρική οργάνωση της Τουρκικής μυστικής υπηρεσίας (MİT). Οι Νεότουρκοι αποφυλάκισαν εγκληματίες και τους οργάνωσαν υπό την επίβλεψη της «Ειδικής Οργάνωσης».
Κατά σύμπτωση;, παρόμοιες πρακτικές ακολουθεί το σημερινό κράτος του Ισραήλ, φίλος και σύμμαχος του Τουρκικού κράτους, έναντι των Παλαιστινίων που βρίσκονται σε εδάφη που έχει καταλάβει παραβιάζοντας αποφάσεις του ΟΗΕ, ενώ όμως απαιτεί από την παγκόσμια κοινότητα να επιβάλλει με νόμους ποινές φυλακίσεως σε όσους αρνούνται το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα στον 2ο ΠΠ.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η παγκόσμια κατακραυγή και καταδίκη για τις Γενοκτονίες περιορίζεται μόνο σε εκείνη των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών κατά των Εβραίων, και εν μέρει την Αρμενική, ενώ οι άλλες του 20ου αιώνα μένουν ιστορικά απαρατήρητες και χωρίς συνέπειες.
Πως αντιμετωπίζει η σημερινή Ελληνική Πολιτεία τις Γενοκτονίες
Η Ελληνική Βουλή με το Νόμο 3218/2004 έχει καθιερώσει την 27η Ιανουαρίου κάθε έτους, ως ημέρα μνήμης όλων των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος του Β΄ ΠΠ και η Ελληνική Πολιτεία έχει ανεγείρει για αυτά τα θύματα Μνημείο.
Η Ελλάδα δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει επίσημα την Ελληνική Γενοκτονία, δεν έχει καθορίσει ενιαία ημέρα ετήσιας μνήμης του συνόλου των θυμάτων της και δεν έχει αναγείρει κοινό Μνημείο για όλα ανεξαιρέτως τα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας, ήτοι των Ελλήνων του Πόντου, της Θράκης, της Μικράς Ασίας κλπ.
Το Π.Δ. 304/2001 «Οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης της 14ης Σεπτεμβρίου» ( ΦΕΚ 207/Α/21-9-2001), το οποίο μετά τριετείς δισταγμούς εκδόθηκε το 2001 σε εφαρμογή του Νόμου 2645/1998, ορίζει την 14η Σεπτεμβρίου κάθε έτους ως ημέρα εθνικής μνήμης της Γενοκτονίας από το Τουρκικό Κράτος μόνο των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και υποβαθμίζει τις εκδηλώσεις σε επίπεδο Νομαρχιών.
Χαρακτηριστικό δείγμα της νυσταλέας αντιμετώπισης εδώ
http://www.anaitolika.gr/article.php?artro=6292
Με τον Νόμο 2193/1994 που ψήφισε η Βουλή στις 24-2-1994 (ΦΕΚ32/Α/94) καθιερώθηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου.
Στα μνημόσυνα του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος παρίστανται συνήθως υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι της Κυβερνήσεως και των Κομμάτων. Οι ίδιοι συνήθως απουσιάζουν από τις εκδηλώσεις μνήμης για τα αμέτρητα θύματα της Ελληνικής Γενοκτονίας, που έχει συντελεσθεί σε γηγενείς Ελληνικούς πληθυσμούς εδαφών ελεγχομένων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία παλαιότερα, στη συνέχεια από την Τουρκία και πάντοτε υπό τον έλεγχο και την καθοδήγηση της εκάστοτε κεντρικής Οθωμανικής ή Τουρκικής εξουσίας.
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει επίσης επιδείξει επιλεκτική ευαισθησία στη Γενοκτονία των Εβραίων. Επιμελήθηκε και χρηματοδότησε την συγγραφή και έκδοση βιβλίου με τίτλο “Documents on the History of Greek Jews”. Εν τούτοις παραμέλησε και δεν ασχολείται με την διάδοση στοιχείων που αναφέρονται στις κατά καιρούς Γενοκτονίες χριστιανικών και Ελληνικών πληθυσμών, τα οποία σπανίζουν στις Βιβλιοθήκες των ανά την Ελλάδα και τον κόσμο εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και Διπλωματικών Αποστολών.
Ύστατη «επιτυχία» της επίσημης Πολιτείας η αυτοχειριαστική απόπειρα διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας με φυσικό αυτουργό την κα Ρεπούση και ηθικό αυτουργό τον νυν Πρωθυπουργό που υπέγραψε Νόμο για «απαλοιφή των ιστορικών ακροτήτων από τα εγχειρίδια ιστορίας», στη βάση συμφωνίας του –ερήμην του Ελληνικού Λαού- με τον «φίλο του» τ. Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας Ισμαήλ Τζεμ.
Ενώ η Ελλάδα παραβλέπει και υποβαθμίζει την Ελληνική Γενοκτονία, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με Ψήφισμά του τον Νοέμβριο του 2000 και η Γαλλία με τον Νόμο 2001-70 αναγνώρισαν την Αρμενική Γενοκτονία, χάρις στις συστηματικές ενέργειες και την ενημέρωση της κοινής γνώμης σε Ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα από τους Αρμένιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου