Γεώργιε Παπαδόπουλε,
Δέσμιος ών, δεν είμαι αυτοπροσώπως παρών κατά την εκφοράν σου. Παρίσταμαι όμως διά της παρούσης. Με συντριβήν αποχαιρετώ σε:
- Τον διακριθέντα εις τα πεδία των μαχών, ως Στρατιωτικόν Ηγήτορα.
- Τον ανταποκριθέντα εις την αγωνιώδη επίκλησιν του Ελληνικού Λαού, προς τας Ενόπλους Δυνάμεις, όπως παρέμβουν και αποτρέψουν, δυνάμει, των επαπειλούμενον να εκσπάση, κατά την περίοδον εκείνην, εμφύλιον σπαραγμόν, όταν άλλοι, κατά πολύ ανώτεροι εις τον βαθμόν ελιποψύχησαν.
- Τον επιτυχόντα την επιζητηθείσαν αποτροπήν, ταχύτατα και αναιμάκτως, πράγμα το οποίον προεκάλεσε, διεθνώς, αίσθησιν.
- Τον αποδεχθέντα την Ελληνοτουρκικήν σύρραξιν, ως ηπείλησεν η γείτων, εν περιπτώσει μη ανακλήσεως της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρον, παρά την περί του αντιθέτου εισήγησιν του υπουργού Εξωτερικών και τελικώς, την παρέμβασιν του Βασιλέως, όστις παραμερίσας το ίδιον αυτού συμφέρον, επεκοινώνησε μετά της Αγγλικής Κυβερνήσεως, και επί τη υποσχέσει αποσύρσεως της Ελληνικής Μεραρχίας, απέφυγε τον πόλεμον.
- Τον κυβερνήσαντα την χώραν, επί 6ετίαν, κατά τοσούτον χρηστοήθη τρόπον, ώστε κατέλειπεν κατά την αποχώρησίν του τα ταμεία του Κράτους πλήρη και το δημόσιον χρέος μηδενισμένον, κατακυρωθείς ως πολιτικός αρχηγός μεγάλης εμβελείας.
- Τον τηρήσαντα απόλυτον σιγήν κατά τας δίκας, την οποίαν επέβαλεν και εις τους μετ' αυτού, δικαζομένους συναδέλφους του, ίνα μη διχάση τον Ελληνικόν Λαόν, της χώρας τελούσης εις κατάστσιν Γενικής Επιστρατεύσεως.
- Τον διεξελθόντα την επί 25ετίαν κατακράτησίν του εις τας φυλακάς και την επί 3ετίαν μαρτυρικήν περιπέτειαν της υγείας του, κατά τρόπον αγέρωχον, μέχρι της τελευταίας του πνοής.
Απολήγων, σε αποχαιρετώ ένδακρυς, με την ιστορικήν ρήσιν του Γεωργίου Τερτσέτη, λεχθείσαν κατά την δίκην του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, οιωνεί ως επιτύμβιον.
"Ο Εθνικισμός μας, ω Επίτροπε, είναι θεμελιωμένος εις τα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων αγωνιστών, οι οποίοι έπεσαν υπέρ Πατρίδος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου