Μία ωδή στην μνήμη του Κωσταντίνου

Ήσουν στην Βόρειο Ήπειρο

που είναι σκλαβωμένη

πανέμορφη αξεπέραστη

αλλά λησμονημένη

Ποτέ σου δεν την ξέχασες

πάντα ήσουν εκεί

έδινες τον αγώνα

μ’ όλη σου την ψυχή

Ξεσήκωνες κατοίκους

για την ελευθερία

να ζουν με αξιοπρέπεια

και ανεξαρτησία

Ύψωσες γαλανόλευκη

σημαία ελληνική

ποτέ σου δεν εδίστασες

ούτε για μια στιγμή

Τότε σε κατεδίωξαν

αγροίκοι Αλβανοί

φίδια σε περίζωσαν

και κτήνη χαμερπή

Μιας κ’ ήσουν αεικίνητος

βάρβαροι ήρθαν κ’ άλλοι

και αφού σε περικύκλωσαν

πάτησαν την σκανδάλη

Φλέρταρες με τον θάνατο

και βγήκες νικητής

έφυγες με χαμόγελο

και όμως ακόμα ζεις

«Θανάτω θάνατον πατήσας»

έλεγαν οι παλιοί

το παράδειγμα σου

θα μας καθοδηγεί

Υπάρχουν ακόμα ήρωες

σε τέτοιες εποχές

οργή και αγανάκτηση

φωλεύουν στις καρδιές

Όρκο για εκδίκηση

ας δώσουμε όλοι τώρα

κανείς να μην ξεχάσει

κοντοζυγώνει η ώρα

Αριστοτέλης Γκούμας

του αίματος φρουρός

Κατσίφας Κωσταντίνος για πάντα ζωντανός

Στέλιος Λ.