Η υποτέλεια της Ελλάδας: Aίτια και έννομοι τρόποι αντιμετώπισης

Γράφει η Ειρήνη Βούλγαρη

Θα σας αναλύσω τo ιστορικό και τα αίτια της υποτέλειας της πατρίδας μας, αλλά και τα έννομα μέσα που θα μπορούσε μια Ελληνική κυβέρνηση να είχε χρησιμοποιήσει ώστε να είχαμε γίνει  πάλι εθνικά κυρίαρχη, δημοκρατική και παραγωγική χώρα, στην οποία η ελευθερία του ατόμου θα ήταν απαραβίαστη.

Στην αρχή θα αναφερθώ στην πολιτική υποτέλεια της χώρας μας. Έπειτα θα επιχειρήσω μια σύντομη ανάλυση της νομισματικής και οικονομικής της υποτέλειας καθώς και του πως δημιουργήθηκε το παράνομο, επαχθές κι επονείδιστο δημόσιο χρέος. Τέλος, θα σας δείξω με ποια έννομα μέσα θα μπορούσε η Ελλάδα να είχε αποφύγει την υποθήκευσή της, την εκποίησή της και την κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας των Ελλήνων πολιτών. Τα έννομα αυτά μέσα θα μπορούσαν ακόμα και τώρα να χρησιμοποιηθούν, εάν υπήρχε η πολιτική βούληση. Βέβαια κάτι τέτοιο είναι πολύ πιο δύσκολο τώρα. Εάν όμως τα μέσα αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί από το 2010, σήμερα θα είχαμε επανεκκινήσει την οικονομία μας όπως η Ισλανδία.

Η πολιτική υποτέλεια

Ας δούμε λοιπόν αρχικά την πολιτική υποτέλεια της πατρίδας μας η οποία  δεν είναι ευρέως γνωστή. Η Ελλάδα έγινε πολιτικά υποτελής στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007 με την υπογραφή από την τότε Ελληνική κυβέρνηση της Συνθήκης της Λισαβόνας.          

Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι η  Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή είναι το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

"Corruptisima republica plurimae leges."

"Όσο πιο διεφθαρμένο είναι ένα κράτος, τόσο περισσότερους νόμους έχει."

Cornelius Tacitus - "Annals" (c. 116 A.D.)

Προϊόν μετεξέλιξης πολλών προηγούμενων Συνθηκών, η Συνθήκη της Λισαβόνας  είναι στην ουσία το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέσα σε αυτό υπάρχει το "primacy clause", δηλαδή η «ρήτρα υπεροχής».  Πρόκειται για την νομική διατύπωση που αναφέρεται στο πoιό Σύνταγμα υπερέχει, κι επομένως επιβάλλεται στα υπόλοιπα. Στην Συνθήκη της Λισαβόνας διατυπώνεται ρητά ότι οι νόμοι της Συνθήκης αυτής συνιστούν το ανώτατο δίκαιο όλων των συμβαλλομένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, τα εθνικά δίκαια των συμβαλλομένων χωρών, στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα, εκτοπίζονται. Είμαστε, ως Έλληνες πολίτες, αναγκασμένοι να υπακούμε τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και το Ελληνικό Σύνταγμα έχει τροποποιηθεί έτσι ώστε να είναι σύμφωνο προς τους νόμους της Ένωσης αυτής.

Η Συνθήκη της Λισαβόνας είναι το αρχικό Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταμφιεσμένο σε Συνθήκη, που απορρίφθηκε σε δημοψηφίσματα από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς το 2005.

Αποτελεί μετεξέλιξη της Συνθήκης του Μάαστριχ (1993), η οποία είναι γνωστή ως Treaty on the European Union (TEU), ήτοι Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), και της Συνθήκης της Ρώμης (1958). Η τελευταία αποκαλείται επίσης Συνθήκη Ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (ΤΕΕC). Στη Λισαβόνα, η Συνθήκη της Ρώμης μετονομάσθηκε σε Τreaty for the Function of the European Union (TFEU) ήτοι σε Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ).

Επομένως, η Συνθήκη της Λισαβόνας η οποία είναι το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελείται από δύο ίσης βαρύτητας αλληλοσυμπληρούμενες Συνθήκες, την ΤΕU (Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή εν συντομία ΣΕΕ) και την TFEU (Συνθήκη για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εν συντομία ΣΛΕΕ).Τέλος, στο Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης («Συνθήκη» της Λισαβόνας) έχει προσαρτηθεί και η Χάρτα θεμελιωδών Δικαιωμάτων και διάφορα πρωτόκολλα.

Το ιστορικό της δημιουργίας της «Συνθήκης» της Λισαβόνας

θα πρέπει να πούμε ότι αρχικά είχαν φέρει για ψήφιση το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα το οποίο καταψηφίσθηκε από τους Ολλανδούς και τους Γάλλους σε αντίστοιχα δημοψηφίσματα το 2005. Σχετικά δημοσιεύματα υπάρχουν στον έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο. Κατόπιν τούτου, οι επινοητές του Ευρωσυντάγματος, μεταξύ των οποίων ηγετικό ρόλο είχαν  οι Giscard d' Estaing και Jean Monnet, αποφάσισαν να το μετονομάσουν  σε «Συνθήκη», έτσι ώστε να μπορέσουν να το περάσουν εύκολα, χωρίς να προλάβουν να το διαβάσουν οι πολιτικοί, και βεβαίως χωρίς να ενημερώσουν τους λαούς, κι επομένως χωρίς δημοψηφίσματα. Πρόσθεσαν χιλιάδες σελίδες με ανούσιες τροποποιήσεις επί τροποποιήσεων, και μετονόμασαν το Ευρωσύνταγμα σε "Συνθήκη της Λισαβόνας". Έτσι μασκαρεμένο σε δήθεν "Συνθήκη" το έστειλαν προς ψήφιση στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

"H νέα συνθήκη της ΕΕ (η Συνθήκη της Λισαβόνας) είναι η ίδια με το Σύνταγμα που απορρίφθηκε (από τους Γάλλους και τους Ολλανδούς).- μόνο η παρουσίαση έχει μεταβληθεί έτσι ώστε να αποφύγουμε τα δημοψηφίσματα"

Βαλερύ Ζισκάρ ντ' Εστέν, ο αρχιτέκτονας του συντάγματος (της ΕΕ)

(στην Le Monde και σε μερικές  άλλες Ευρωπαϊκές εφημερίδες EU Observer 29.10.2007)

O τρόπος που έφεραν την Συνθήκη αυτή για ψήφιση στο Ευρωκοινοβούλιο, ήταν ενδεικτικός των προθέσεων τους να περάσουν "νύχτα" ένα δαιδαλώδες κείμενο το οποίο στην ουσία καταργεί την εθνική κυριαρχία κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών του. Για τον λόγο αυτό, πολλοί άξιοι ευρωβουλευτές αντιστάθηκαν, ζητώντας να γίνουν δημοψηφίσματα στις χώρες τους, και περισσότερος χρόνος, ώστε να μπορέσουν να διαβάσουν την εκ χιλιάδων σελίδων αποτελουμένη Συνθήκη. Όχι μόνο δεν εισακούσθηκαν, αλλά κατά παράβαση της ίδιας της δημοκρατικής διαδικασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Συνθήκη-Ευρωσύνταγμα επεβλήθη πραξικοπηματικά από τους επινοητές της. Παρακολουθείστε τα γεγονότα των ημερών εκείνων ΕΔΩ.

Αντίθετα με την ευρέως προωθούμενη άποψη, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν λειτουργεί με δημοκρατικούς θεσμούς.

Η Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Commission) είναι το μη εκλεγόμενο όργανο που αποφασίζει ουσιαστικά τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιβάλλει  τις αποφάσεις της μέσω χιλιάδων άλλων υπο-επιτροπών (Committees). Πρόκειται για διοικητικό και γραφειοκρατικό τέρας που λειτουργεί χωρίς καμμία διαφάνεια.

Ούτε το Ευρωκοινοβούλιο, ούτε οι Ευρωπαίοι πολίτες (μέσω της περίφημης συλλογής ενός minimum 1.000.000 υπογραφών για δικαίωμα έκκλησης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή) δεν έχουν δικαίωμα να εισηγηθούν νομοθεσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.         Την εισήγηση νόμων, και την έγκριση πρωτοβουλιών για νόμους, την έχει αποκλειστικά και μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission), η οποία αποτελείται εξ ολοκλήρου από μη εκλεγμένα μέλη... Κατά συνέπεια στο Ευρωκοινοβούλιο περνούν για συζήτηση κι επικύρωση ΜΟΝΟ όποιοι νόμοι έχουν την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής... Οι νόμοι λοιπόν που μας έχουν επιβληθεί από τη διορισμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και οι νέοι νόμοι που μας επιβάλλονται συνεχώς από αυτήν, περιέχονται στις Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις οποίες εν συντομία αποκαλούμε "Ευρωσύνταγμα".

Όπως προείπα, εκτός από την Commission (Ευρωπαϊκή Επιτροπή), η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χιλιάδες άλλες επιμέρους διορισμένες Επιτροπές (Committees) oι οποίες επιβάλλουν την πολιτική και οικονομική ατζέντα της Commission, και όπως θα δείξω και στη συνέχεια, και την ατζέντα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για παράδειγμα,  η Επιτροπή Περιφερειών (Committee of the Regions), ανασχεδίασε τους πολιτικούς χάρτες των χωρών-μελών κατά το πρότυπο των αντιστοίχων Περιφερειών (Districts) των ΗΠΑ. Υποτίθεται ότι ο ανασχεδιασμός αυτός έγινε για μεγαλύτερη αποκέντρωση και περισσότερη δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα έγινε για την καταστροφή των μικρών χωριών και κωμοπόλεων και την συγκέντρωση και την συνεχή επιτήρηση του πληθυσμού σε ελεγχόμενες από τη παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ηλεκτρονικά δικτυωμένες πόλεις.

Πολλές χώρες διαπραγματεύθηκαν τους όρους ένταξής τους στην Συνταγματική Συνθήκη, όπως αλλιώς αποκαλείται το Ευρωσύνταγμα, και πέτυχαν να εισέλθουν υπό όρους, διαφυλάσσοντας εν μέρει τα εθνικά τους Συντάγματα. Ακόμα και οι χώρες που έχοντας διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα, και είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς να συμμετέχουν στην ευρωζώνη, διαπιστώνουν ολοένα και περισσότερο ότι τα εθνικά τους Συντάγματα αναγκάζονται να κάνουν επιζήμιες για την ελευθερία του ατόμου και τη δημοκρατία υποχωρήσεις έναντι του Ευρωσυντάγματος, και ότι πλήττονται και στον οικονομικό τους τομέα από εμπορικούς νόμους και Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για τους  λόγους αυτούς σκέπτονται ήδη την πλήρη τους έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Λόγου χάρη, στο Ηνωμένο Βασίλειο θα γίνει δημοψήφισμα για την πλήρη αποχώρηση του από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις 23 Ιουνίου 2016, και οι υποστηρικτές της εξόδου έχουν εδώ και καιρό αρχίσει να ενημερώνουν τους Βρεττανούς πολίτες με σχετικές καμπάνιες. Οι Νορβηγοί δεν έχουν διανοηθεί να μπουν στην ΕΕ και έχουν σταθερή ανάπτυξη. Η Φινλανδία επίσης σκέπτεται την πλήρη αποχώρησή της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ισλανδία πάγωσε την διαδικασία εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και ακολουθώντας τελείως διαφορετική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης της, αφήνοντας τις ασύδοτες ιδιωτικές της τράπεζες να πτωχεύσουν, βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια ήδη σε σταθερή αναπτυξιακή πορεία. Βέβαια ήταν πιο εύκολο για τους Ισλανδούς να επιλέξουν αυτήν την λύση επειδή η Ισλανδία δεν είναι μέλος της ΕΕ και επομένως έχει εθνική κυριαρχία και εθνικό νόμισμα. Επίσης, οι Ισλανδοί έχουν την ευτυχία να έχουν έναν πολιτικό ηγέτη με δημοκρατικές αρχές που αγαπά τον λαό του. Είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας, ο Οlafur Grimmson. Όταν ο πρωθυπουργός του είπε ότι οι τράπεζες της Ισλανδίας είχαν χρεοκοπήσει και του ζήτησε την υπογραφή του για τη λήψη δανείων ανακεφαλαίωσής τους, ο Οlafur Grimmson είπε ΟΧΙ. (Στην Ισλανδία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει το δικαίωμα του veto.) Έτσι η Ισλανδία, χάρις στον Πρόεδρό της, έκανε τη σωτήρια για τον λαό και τη χώρα χρεοκοπία ως εθνικά κυρίαρχο κράτος, κι επανεκκίνησε την οικονομία της, αφήνοντας τις ιδιωτικές τράπεζές της να πτωχεύσουν. Σήμερα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που βρίσκεται σε σταθερή αναπτυξιακή πορεία.

Η Ελλάδα αντίθετα, με την υπογραφή της κυβέρνησης της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και με την συναίνεση και της μείζονος "αντιπολίτευσης" του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, δέχθηκε να υπαγάγει το εθνικό της δίκαιο, δηλαδή το Εθνικό Σύνταγμά της, στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς καμμία απολύτως διαπραγμάτευση, χωρίς κανέναν απολύτως όρο που θα προάσπιζε το Ελληνικό Σύνταγμα και την ικανότητα μερικής έστω αυτοδιάθεσης της χώρας μας. Επιπλέον, τόσο η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η τότε αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ απέκρυψαν τελείως από τον Ελληνικό λαό τα περιεχόμενα της Συνθήκης αυτής, και το γεγονός ότι εκχωρούσαν με την αποδοχή της, την ανεξαρτησία της πατρίδας μας σε όλα τα επίπεδα. (Ενδέχεται βέβαια να μην είχαν προλάβει να διαβάσουν την Συνθήκη που υπέγραψαν για τον λόγο που προανέφερα.)

Το “primacy clause”, ήτοι η «ρήτρα υπεροχής» (το ποιό Σύνταγμα είναι ο ανώτατος νόμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι επομένως επιβάλλεται στα εθνικά συντάγματα των χωρών-μελών) υπάρχει στο εξής σημείο της εν λόγω Συνθήκης:

Aπό την σελίδα C 83/344 με ημερομηνία 30.3.2010 της διαδικτυακής Official Journal of the European Union, και πιο συγκεκριμένα από το τμήμα:

DECLARATIONS

ANNEXED TO THE FINAL ACT OF THE INTERGOVERNMENTAL CONFERENCE WHICH ADOPTED THE TREATY OF LISBON,

signed on 13 December 2007

17. Declaration concerning primacy

The Conference recalls that, in accordance with well settled case law of the Court of Justice of the European Union, the Treaties and the law adopted by the Union on the basis of the Treaties have primacy over the law of Member States, under the conditions laid down by the said case law.

The Conference has also decided to attach as an Annex to this Final Act the Opinion of the Council Legal Service on the primacy of EC law as set out in 11197/07 (JUR 260):

‘Opinion of the Council Legal Service

of 22 June 2007

It results from the case-law of the Court of Justice that primacy of EC law is a cornerstone principle of Community law. According to the Court, this principle is inherent to the specific nature of the European Community. At the time of the first judgment of this established case law (Costa/ENEL,15 July 1964, Case 6/641 ( 1 ) there was no mention of primacy in the treaty. It is still the case today. The fact that the principle of primacy will not be included in the future treaty shall not in any way change the existence of the principle and the existing case-law of the Court of Justice.

___________

( 1 ) “It follows (…) that the law stemming from the treaty, an independent source of law, could not, because of its special and original nature, be overridden by domestic legal provisions, however framed, without being deprived of its character as Community law and without the legal basis of the Community itself being called into question.”

και η μετάφραση στα ελληνικά:

17. Δήλωση σχετικά με την υπεροχή

Η Διάσκεψη υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι Συνθήκες και το δίκαιο που θεσπίζεται από την Ένωση βάσει των Συνθηκών υπερισχύουν του δικαίου των κρατών μελών, υπό τους όρους που ορίζονται στην εν λόγω νομολογία.

Επίσης, η Διάσκεψη αποφάσισε να προσαρτηθεί στην παρούσα τελική πράξη η γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου σχετικά με την υπεροχή, η οποία περιλαμβάνεται στο έγγραφο 11197/07 (JUR 260):

«Γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου

της 22ας Ιουνίου 2007

Από τη νομολογία του Δικαστηρίου απορρέει ότι η υπεροχή του κοινοτικού δικαίου αποτελεί θεμελιώδη αρχή του εν λόγω δικαίου. Σύμφωνα με το Δικαστήριο, η αρχή αυτή είναι συνυφασμένη με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Κατά την πρώτη απόφαση στο πλαίσιο αυτής της πάγιας νομολογίας (Costa/ENEL ( 1 ), 15 Ιουλίου 1964, υπόθεση 6/64) δεν υπήρχε μνεία της υπεροχής στη Συνθήκη, πράγμα που εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα. Το γεγονός ότι η αρχή της υπεροχής δεν θα περιληφθεί στη μελλοντική Συνθήκη ουδόλως μεταβάλλει την ύπαρξη της αρχής και την υφιστάμενη νομολογία του Δικαστηρίου. ___________ ( 1 ) “(…) συνάγεται ότι, εφ’όσον το δίκαιο που γεννήθηκε από τη Συνθήκη απορρέει από αυτόνομη πηγή δικαίου, δεν είναι δυνατόν, λόγω του ιδιόμορφου πρωτότυπου χαρακτήρα του, να του αντιτάσσεται οποιοδήποτε εσωτερικό νομοθετικό κείμενο, χωρίς να χάνει τον κοινοτικό του χαρακτήρα και χωρίς να διακυβεύεται η νομική βάση της ίδιας της Κοινότητας”.»

Η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας

H Ελλάδα, με τις ψήφους της κυβέρνησης της ΝΔ του Κώστα Καραμανλή και τις ψήφους της αντιπολίτευσης του ΠΑΣΟΚ* του Γιώργου Παπανδρέου, κύρωσε τη Συνθήκη της Λισαβόνας το 2007. Εξαιτίας αυτής της κύρωσης, έχασε μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας της. Αυτό φαίνεται καθαρά συν τοις άλλοις και από την επαναδιατύπωση του Άρθρου 28 του Συντάγματός μας, η οποία στην ουσία καταργεί την εθνική μας κυριαρχία.

Σας ανέλυσα εν συντομία τα αίτια της  πολιτικής υποτέλειας της πατρίδας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα θα σας αναπτύξω τα αίτια της νομισματικής και οικονομικής μας υποτέλειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά κύριο λόγο.

Η νομισματική και οικονομική υποτέλεια

Από το 2002 που η Ελλάδα εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ, η Τράπεζα της "Ελλάδας" δεν μπορεί να εκδώσει νόμισμα, ούτε να ασκήσει ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, ούτε να είναι δανειστής εσχάτης ανάγκης της χώρας μας. Το μόνο που της επιτρέπεται να κάνει έκτοτε είναι να εκτελεί απαρέγκλιτα τις εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να μην δίνει λογαριασμό στην Ελληνική κυβέρνηση για τίποτα απολύτως. Την καλύπτει το νομικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρω-Συστήματός της.

Μα θα μου πείτε, είμαστε Ευρωπαίοι πλέον, και κεντρική μας τράπεζα είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία και ενεργεί για το συμφέρον και την ευημερία των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  όπως πρέπει να κάνει μία υποδειγματική  κρατική κεντρική τράπεζα μιας ευνομούμενης ένωσης κρατών. Αυτή η άποψη πολύ απέχει από την πραγματικότητα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν ενεργεί υπέρ των συμφερόντων και της ευημερίας των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην πορεία αυτού του άρθρου θα σας αποδείξω του λόγου το αληθές.

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα

O υπερ-θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Δικαίωμα έκδοσης ευρώ έχει αποκλειστικά και μόνο μία τράπεζα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η ΕΚΤ εδρεύει στην Φραγκφούρτη της Γερμανίας. Όπως ξέρει ακόμα κι ένας πρωτοετής φοιτητής της οικονομίας όταν μία χώρα δεν μπορεί να εκδίδει δικό της νόμισμα τότε δεν είναι σε θέση να καθορίζει η ίδια την νομισματική της πολιτική, ούτε την οικονομία της, ούτε διαθέτει δανειστή εσχάτης ανάγκης. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να καθορίζει την ρευστότητα του νομίσματος. Η χώρα μας όπως και οι άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί, όταν υπάρχει έλλειψη ρευστότητας να εκδώσει επιπλέον νόμισμα ώστε να αυξήσει τις θέσεις εργασίας, ή να χρηματοδοτήσει την παραγωγή, και να τονώσει έτσι την πραγματική ανάπτυξη. Η ΕΚΤ αποφασίζει όχι μόνο τα επίπεδα της ρευστότητας του ευρώ σε κάθε χώρα της ευρωζώνης, αλλά και την όλη νομισματική και οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όντας στην ουσία ένας τελείως ανεξάρτητος κι ανεξέλεγκτος οργανισμός. Επιπλέον, η ΕΚΤ έχει δικαίωμα να δημιουργεί και να επιβάλλει δικούς της νόμους και υψηλές οικονομικές κυρώσεις σε όποιες χώρες παρεκκλίνουν από τις αυστηρότατες εντολές της. Επομένως, η ΕΚΤ έχει γίνει ο υπ’ αριθμόν 1 θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος, από κοινού  με την μη εκλεγόμενη Commission αποφασίζουν κι επιβάλλουν τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το νομικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Τυπικά, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διέπεται από τις Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  («Συνθήκη» της Λισαβόνας) καθώς επίσης και από το Νομικό Πλαίσιο του Συστήματος του Ευρώ. Το Νομικό Πλαίσιο του Συστήματος του Ευρώ είναι οι νόμοι που η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  έχει δημιουργήσει κι έχει επιβάλλει σε όλες τις πρώην κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της ευρωζώνης. Και λέω πρώην κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της ευρωζώνης, επειδή καμμία πλέον από αυτές δεν είναι στην ουσία κεντρική τράπεζα, αφού στερείται του δικαιώματος που έχουν οι κεντρικές τράπεζες, δηλαδή του δικαιώματος της έκδοσης νομίσματος, της χάραξης νομισματικής πολιτικής και της λειτουργίας ως δανειστή εσχάτης ανάγκης.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σας δώσω τον ορισμό μιας κρατικής κεντρικής τράπεζας και μιας κρατικής ομοσπονδιακής κεντρικής τράπεζας:

Κρατική κεντρική τράπεζα είναι η τράπεζα εκείνη που έχει αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, χάραξης νομισματικής πολιτικής και που είναι σε θέση να λειτουργήσει ως δανειστής εσχάτης ανάγκης για το κράτος του οποίου την δημόσια οικονομία υπηρετεί. Επιπλέον, η κρατική κεντρική τράπεζα ενός ευνομούμενου και δημοκρατικού κράτους επιβάλλεται να ενεργεί υπέρ των συμφερόντων και της ευημερίας του λαού του κράτους αυτού και να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο από την Βουλή του. Εάν πρόκειται για κρατική κεντρική τράπεζα μιας ευνομούμενης και δημοκρατικής ομοσπονδίας κρατών, θα πρέπει πρώτο της μέλημα να είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και της ευημερίας των λαών των κρατών αυτών και θα πρέπει επίσης να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο από τα Κοινοβούλιά των. Επίσης, η κρατική κεντρική τράπεζα μιας τέτοιας ομοσπονδίας κρατών θα πρέπει να έχει το αποκλειστικό δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, χάραξης νομισματικής πολιτικής καθώς και την υποχρέωση να λειτουργεί ως δανειστής εσχάτης ανάγκης για τα κράτη των οποίων την δημόσια οικονομία υπηρετεί.

Τι συμβαίνει όταν μία χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης γίνεται και μέλος της ευρωζώνης

Aπό τη στιγμή που μία χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης  γίνεται και μέλος της ευρωζώνης, η κεντρική της τράπεζα χάνει το δικαίωμα έκδοσης νομίσματος, χάνει επίσης το δικαίωμα χάραξης νομισματικής πολιτικής, και τέλος χάνει τη δυνατότητα να είναι δανειστής εσχάτης ανάγκης της χώρας της. Δηλαδή παύει να είναι κρατική κεντρική τράπεζα. Είναι απλά μια τράπεζα που εξαρτάται πλήρως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  για προμήθεια ευρώ, και που η λειτουργία της διέπεται από το Νομικό Πλαίσιο του Συστήματος του Ευρώ της ΕΚΤ. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο εκάστοτε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από τότε που ενταχθήκαμε στην ευρωζώνη είναι υποχρεωμένος να δέχεται εντολές από τον εκάστοτε Διευθυντή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κι όχι από την Ελληνική κυβέρνηση. Αυτό επιβάλλει το Νομικό Πλαίσιο του Συστήματος του Ευρώ της ΕΚΤ και οι Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντικατοπτρίζει τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας

Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια δημοκρατική ομοσπονδία εθνικά κυρίαρχων κρατών  η οποία είχε ως πρωταρχικό στόχο την διασφάλιση των συμφερόντων και της ευημερίας των πολιτών των κρατών αυτών, τότε η κρατική κεντρική της τράπεζα, η ΕΚΤ, θα είχε ανάλογη οικονομική πολιτική. Δηλαδή, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν δημοκρατική, τότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα είχε κάνει τα ακόλουθα:

    Δεν θα ανακεφαλαίωνε τις τράπεζες. Θα τις άφηνε να χρεοκοπήσουν.

    Δεν θα πίεζε τις κυβερνήσεις των υπερχρεωμένων χωρών-μελών να φορολογούν άγρια τους πολίτες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων για να σώζονται δια των φόρων αυτών οι τράπεζες.

    Δεν θα δημιουργούσε εξωθεσμικές εταιρείες ή Συνθήκες όπως ο EFSF και ο ΕSM αντίστοιχα, κατά παράβαση του άρθρου 123 της Συνταγματικής Συνθήκης  της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο απαγορεύει την δανειοδότηση υπερχρεωμένων χωρών-μελών από την ΕΚΤ. (Η ΕΚΤ έχει κερδίσει τεράστια κεφάλαια μέσω των ΕFSF και ΕSM χάρις στα πολύ υψηλά επιτόκια δανεισμού κι επίσης χάρις στον όρο της κατάσχεσης κρατικών πόρων σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής κρατικών χρεών που υπάρχει στις δανειακές της συμβάσεις.) Η ΕΚΤ παρότρυνε τις  υπερχρεωμένες  χώρες-μέλη της ΕΕ να εκδίδουν κρατικά χρεόγραφα με αστρονομικά επιτόκια και εγγύηση την υποθήκευση των ίδιων των χωρών, τα οποία αγοράζει η ΕΚΤ, πάλι κατά παράβαση του άρθρου 123 που προανέφερα, τώρα μέσω της νέας τερατώδους Συνθήκης που δημιούργησε, της ESM.

    Ούτε θα ερχόταν η ΕΚΤ να δημιουργήσει από κοινού με την Commission μία νέα Συνθήκη το 2012, την Συνθήκη για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη Διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (TSCG), για να νομιμοποιήσει συν τοις άλλοις και την προαναφερθείσα της παράβαση.

Με λίγα λόγια, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργεί μία κρατική κεντρική τράπεζα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μεριμνά για την ευημερία των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν ασκεί νομισματική και δημοσιοοικονομική πολιτική υπέρ της ευημερίας των λαών της ΕΕ. Αντίθετα, η ΕΚΤ λειτουργεί ως κερδοσκοπικότατη  τράπεζα, που σκοπόν έχει το κέρδος μέσω των τοκογλυφικών της μηχανισμών και την κατάσχεση των πόρων των χωρών που έχει κατορθώσει να υποτάξει με παράνομες  δανειακές συμβάσεις.

Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι ένας ανεξέλεγκτος κι ανεξάρτητος οργανισμός του οποίου η ηγεσία διορίζεται για μία 8ετία και απολαμβάνει ισόβιας δικαστικής ασυλίας. Ο μόνος θεσμός που υποτίθεται ότι έχει δικαίωμα να ελέγξει την ΕΚΤ σε περίπτωση κάποιας καταγγελίας είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο από ότι έχει φανεί, προφασιζόμενο άγνοια των οικονομικών θεμάτων, δεν αντιβαίνει στις ορέξεις της.

Η  ΕΚΤ επομένως  έχει απεριόριστη εξουσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η μόνη τυπική της υποχρέωση είναι να διατηρεί σταθερές τις τιμές των προϊόντων στην ΕΕ και να "προστατεύει" το ευρώ. Το επίπεδο της παντοδυναμίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι ασύλληπτο.          Στο Νομικό της Πλαίσιο προβλέπεται ότι η ΕΚΤ έχει «absolute priority”, ήτοι «απόλυτη προτεραιότητα». Αυτός ο όρος σημαίνει ότι η ΕΚΤ μπορεί να επιβάλλει τους νόμους και τις κυρώσεις που θεσπίζει η ίδια, ακόμα κι όταν ολόκληροι πληθυσμοί χωρών-μελών αποδεκατίζονται.  Η υπέρτατη αξία που υπηρετεί η ΕΚΤ είναι η σταθερότητα των τιμών και το ευρώ,  ακόμα και εις βάρος της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας δούμε πως στραγγαλίζει το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση τις χώρες-μέλη της. Αρχικά για να ενταχθεί μια χώρα στην ζώνη του κοινού νομίσματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ευρώ, πρέπει να πληροί ορισμένα αυστηρά οικονομικά κριτήρια, με πολύ μειωμένα ελλείμματα κρατικών προϋπολογισμών, ελάχιστο δημόσιο χρέος και χαμηλό πληθωρισμό,  τα γνωστά κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Με τον τρόπο αυτό τα μεγάλα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς των χωρών-μελών τη Ευρωπαϊκής Ένωσης κατ’ αρχήν απαγορεύονταv μέσω των κριτηρίων της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στη πορεία, επειδή ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία μπόρεσαν να εκπληρώσουν τα κριτήρια αυτά, κι επειδή δεν μπορούσαν να τα διαγράψουν από τη Συνθήκη, πρόσθεσαν εξαιρέσεις που δικαιολογούσαν τις παρεκκλίσεις τους. Επιπλέον, επινόησαν και εξωθεσμικούς μηχανισμούς δανειοδότησης των υπερχρεωμένων χωρών-μελών (ΕFSF, ESM). Οι μηχανισμοί αυτοί στην ουσία απέφεραν τεράστια κέρδη από τη πίσω πόρτα, στην ουσία παράνομα, στη μοναδική τράπεζα που μπορεί να εκδίδει ευρώ, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, χάρις στους υπέρογκους τόκους και στις κατασχέσεις των εγγυήσεων (κρατικών πόρων των υπερχρεωμένων χωρών-μελών) σε περίπτωση μη έγκαιρης αποπληρωμής των κρατικών τους ομολογιακών δανείων. Επιπλέον, τα ομολογιακά πλέον δάνεια των χωρών-μελών διατίθενται μόνο για «σώσιμο» των τραπεζών τους με συνεχή ανακεφαλαίωσή τους. Σημειωτέον ότι οι τράπεζες των χωρών-μελών είναι καθαρά κερδοσκοπικές. Ακόμα και οι πρώην κρατικές κεντρικές τους τράπεζες λειτουργούν ως υποκαταστήματα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κι εκτελούν απαρέγκλιτα τις εντολές της. Από το άλλο μέρος, για να ξεπληρώνουν τις δόσεις των δανείων οι κυβερνήσεις αυτών των χωρών-μελών φορολογούν τους λαούς τους βάναυσα και αντισυνταγματικά. Στην Ελλάδα φορολογούνται άγρια οι κατώτερες και μεσαίες τάξεις, ενώ η elite πρόλαβε και ασφάλισε τα κεφάλαιά της σε φορολογικούς παραδείσους προ της έναρξης των ελέγχων κεφαλαίων.

Η συνεχής επιτήρηση της Commission στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι θεσμοθετημένη

Το Άρθρο 126 παρ. 1 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης , της TFEU επιβάλλει στις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποφεύγουν υπερβολικά δημόσια ελλείμματα. Και αυτό όχι μόνο για τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης, αλλά και για τις χώρες που είναι απλώς μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχοντας διατηρήσει το εθνικό τους νόμισμα.

Η ίδια Συνθήκη επιβάλλει στις χώρες-μέλη της ευρωζώνης δημοσιονομικό έλεγχο προϋπολογισμών και ελλειμμάτων για την τήρηση των κριτηρίων από την Commission. Εάν η Commission διακρίνει μεγάλα ελλείμματα σε μία χώρα-μέλος, τότε υποβάλλει σχετική έκθεση στο Ευρωπαϊκό  Συμβούλιο. Εάν και το Συμβούλιο κρίνει ότι η χώρα-μέλος όντως έχει παρεκκλίνει, της κάνει αρχικά συστάσεις συμμόρφωσης εντός ορισμένης χρονικής προθεσμίας. Εάν η χώρα-μέλος δεν συμμορφωθεί εντός της προθεσμίας αυτής, τότε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της επιβάλλει μέτρα μείωσης του ελλείμματός της  εντός ορισμένης προθεσμίας.

Η Commission σε συνεχιζόμενη μη μείωση ελλείμματος, επιβάλλει γενικό έλεγχο, πρόστιμα και εγγυήσεις για να επιτρέψει την δανειοδότηση μέσω των μηχανισμών που δημιούργησε εξωθεσμικά, και που στο άρθρο 126 διαφαίνονται. Έχει, όπως αναφέρεται στο τέλος του άρθρου αυτού, επισυνάψει στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ένα ξεχωριστό Πρωτόκολλο Διαδικασίας Υπερβολικών Ελλειμμάτων.

Εγκαθιδρύθηκε θεσμική οικονομική επιτήρηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση από την Commission

Με το Άρθρο 121 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΤFEU) και με το Άρθρο 136 της ίδιας Συνθήκης θεσπίζεται η συνεχής οικονομική επιτήρηση όλων των χωρών-μελών της ευρωζώνης από την Commission. Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου είναι υποβαθμισμένος.

Συμπέρασμα

Aνακεφαλαιώνοντας, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η Ελλάδα είναι πολιτικά, οικονομικά και νομοθετικά υποτελής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό σημαίνει ότι το Ελληνικό Σύνταγμα έχει τροποποιηθεί ώστε καμμία σχέση δεν έχει με το Σύνταγμα που είχαμε πριν από το 2000. Το σημερινό Σύνταγμα της Ελλάδας είναι σχεδόν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των Συνταγματικών Συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ούτως ή άλλως, το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης,  όπως περιέχεται στις Συνταγματικές της Συνθήκες, είναι ο Ανώτατος Νόμος σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε αυτές είναι μέλη της ευρωζώνης.

Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση  δεν θα ήταν επικίνδυνη εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια ευνομούμενη και δημοκρατική ομοσπονδία κυρίαρχων κρατών-μελών. Σε τέτοια περίπτωση η παραμονή της χώρας μας στην ΕΕ όχι μόνο δεν θα ήταν επικίνδυνη, αλλά θα ήταν και ωφέλιμη.  Όπως όμως έδειξα καθαρά, η ΕΕ είναι μια ομοσπονδία υποτελών χωρών-μελών τις οποίες κυβερνά η ΕΕ δια μέσου ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος στο οποίο μόνο ένα θέατρο δημοκρατίας διαδραματίζεται. Το θέατρο αυτό διαδραματίζεται στο Ευρωκοινοβούλιο κατά πρώτο λόγο, και στο Συμβούλιο της Ευρώπης κατά δεύτερο. Σας θυμίζω ότι η μη εκλεγόμενη Commission σε αγαστή συνεργασία με το Δ/Σ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποφασίζουν τα πάντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.               Αυτό αποδεικνύεται αφ’ ενός από το  γεγονός ότι δικαίωμα δημιουργίας  νόμων και νομοθετικών προτάσεων για όλα τα θέματα έχει αποκλειστικά και μόνο η Commission, και αφ’ετέρου από το γεγονός ότι  η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει κατ’ αποκλειστικότητα νομοθετικό δικαίωμα στον καθορισμό της νομισματικής και οικονομικής πολιτικής στην  Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για το Νομικό Πλαίσιο της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος «κεντρικών» τραπεζών. Από ό,τι έχει φανεί, η ΕΚΤ έχει το πάνω χέρι στην ΕΕ και η Commission, σε αγαστή συνεργασία μαζί της, πάντα ετοιμάζει όποια νομοθεσία βολεύει  την ΕΚΤ, τις πολυεθνικές και το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο, και την δίνει για συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο. Στο Ευρωκοινοβούλιο την μερίδα του λέοντος των ψήφων την έχουν οι συνασπισμοί των φιλελεύθερων καπιταλιστικών κομμάτων και οι συνασπισμοί των δήθεν «σοσιαλιστικών»  κομμάτων. Τόσο οι καπιταλιστικές όσο και οι "σοσιαλιστικές" ομάδες κομμάτων του Ευρωκοινοβουλίου συντάσσονται πρόθυμα με τη νομοθεσία που "εισηγείται" η Commission την οποία και παρουσιάζει στο Ευρωκοινοβούλιο "προς συζήτηση".  Αποτέλεσμα: H νομοθεσία που ετοιμάζει κάθε φορά η Commission εγκρίνεται από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ελλάδα έγινε νομισματικά και οικονομικά υποτελής στην ΕΚΤ και στην ΕΕ, εξαιτίας της προσχώρησής της στην ευρωζώνη το 2002 και στο Ευρωσύνταγμα το 2007. Αυτές οι προσχωρήσεις είχαν ως αποτέλεσμα να υπαχθεί η πατρίδα μας τόσο στο Νομικό Πλαίσιο της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος,  όσο και στις Συνταγματικές Συνθήκες της ΕΕ. Η Ελλάδα έκτοτε δεν έχει καμμία απολύτως πολιτική, νομοθετική, νομισματική ή οικονομική ανεξαρτησία.

Όπως αντιλαμβάνεστε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δημιουργήθηκε για την βελτίωση της ζωής των πολιτών. Δημιουργήθηκε για να εξυπηρετούνται  κατά απόλυτη προτεραιότητα τα συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανιών, των πολυεθνικών εταιρειών και του Ευρωπαϊκού και διεθνούς τραπεζικού και χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Το τελευταίο φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι η ΕΚΤ και η Commission συνεργάζονται πολύ στενά κι επίσημα μεν με το ΔΝΤ, και το ίδιο στενά αλλά ανεπίσημα με άλλες τράπεζες και τοκογλυφικά χρηματιστηριακά funds.

Για τον λόγο αυτό, οι επινοητές του κατασκευάσματος που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, επεδίωξαν πρώτα να δελεάσουν τα ανεξάρτητα κράτη να εγκαταλείψουν τα εθνικά τους νομίσματα και να υιοθετήσουν το ευρώ που θα έλεγχαν εξ ολοκλήρου αυτοί. Με την στρατηγική αυτή πέτυχαν την νομισματική και οικονομική υποτέλεια των χωρών-μελών σε πρώτη φάση. Στη συνέχεια πέτυχαν την πολιτική τους υποτέλεια με τη «Συνθήκη» της Λισαβόνας, η οποία όπως σας εξήγησα είναι στην πραγματικότητα το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, με τοκογλυφικά κόλπα και νόμους κατόρθωσαν να υπερχρεώσουν πολλές χώρες-μέλη του ευρώ στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η πιο υπερχρεωμένη χώρα-μέλος είναι η Ελλάδα, η οποία εδώ και μερικά χρόνια κατάντησε να ξεπουλιέται σε δημόσιους οnline πλειστηριασμούς επειδή δεν μπορεί να αποπληρώνει έγκαιρα τα χρέη της στην ΕΚΤ, στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Οι πλειστηριασμοί που σας ανέφερα γίνονται μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Το τραγικό είναι ότι οι κυβερνήσεις μας αποκαλούν τους πλειστηριασμούς αυτούς «επενδύσεις» ή  «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας»…

Ας δούμε τώρα πως δημιουργήθηκε το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας μας. Η Ελλάδα μπήκε στη ζώνη των χωρών του ευρώ έπειτα από εσκεμμένη παραποίηση των πραγματικών της οικονομικών δεδομένων, έτσι ώστε να φανεί ότι πληρούσε τα αυστηρά κριτήρια εισόδου στην ευρωζώνη, τα περίφημα «κριτήρια του Μάαστριχτ». Αυτά  τουλάχιστον έχει δημοσίως καταγγείλει η καθηγήτρια στατιστικής κ. Γεωργαντά η οποία εργαζόταν τότε στην Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, στην περιβόητη ΕΛΣΤΑΤ.

Στο τέλος, η υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα μπήκε στο αρχείο για να υπαχθεί η Ελλάδα σε μνημόνιο.

Η Ελλάδα είχε ήδη μεγάλο δημόσιο χρέος την εποχή της προσχώρησής της στην ζώνη του ευρώ, το οποίο το απέκρυψαν οι της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη για να ενταχθεί η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Οι εταίροι όμως το ανακάλυψαν, κι έτσι άρχισαν τα προβλήματα.            Στη συνέχεια, οι εταίροι μας της Commission και της ΕΚΤ επινόησαν τη "Συνθήκη" της Λισαβόνας που ήταν στην ουσία το Σύνταγμα της ΕΕ.        Το Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τέθηκε σε ισχύ το 2009. Το άρθρο 123 του Ευρωσυντάγματος λοιπόν,  απαγορεύει την χρηματοδότηση σε υπερχρεωμένες χώρες-μέλη της ΕΕ από την ΕΚΤ. Όταν διαπιστώθηκε ότι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία είχαν υπερχρεωθεί, η ΕΚΤ δεν έχασε την ευκαιρία να κερδοσκοπήσει εις βάρος τους. Αρχικά δημιούργησε μηχανισμούς που επέτρεπαν την δανειοδότηση σε ευρώ κατά παράβαση του άρθρου 123 της Συνταγματικής Συνθήκης της ΕΕ. Πρόκειται για τον ΕFSF αρχικά και έπειτα για τον ESM.  Επίσης στην πορεία ο Ντράγκι, ο  επικεφαλής της ΕΚΤ αποφάσισε να παραβεί το άρθρο 123 ευθέως, και να αγοράζει η ίδια η ΕΚΤ χρεόγραφα των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης, εκτός των Ελληνικών. Αυτή του η ενέργεια ανάγκασε Γερμανούς  πολίτες και το αριστερό Γερμανικό κόμμα Die Linke να καταγγείλουν την ΕΚΤ στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Παρά ταύτα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο  προφασιζόμενο άγνοια οικονομικών, αθώωσε την ΕΚΤ. Ούτως ή άλλως το προσωπικό της ΕΚΤ και ιδιαίτερα το Δ/Σ της απολαμβάνει ισόβιας δικαστικής ασυλίας βάσει του Νομικού του Πλαισίου και του Ευρωσυντάγματος...

Οι  Ελληνικές κυβερνήσεις αντί να δουν τον κίνδυνο και να δρομολογήσουν έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση βάσει του άρθρου 50 της Συνταγματικής Συνθήκης της, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, και να ξαναγίνει ανεξάρτητη κι εθνικά κυρίαρχη χώρα, δέχθηκαν τον παράνομο στην ουσία δανεισμό μέσω του ΕFSF με τα μεγάλα επιτόκια. Παράλληλα, συνέχισαν τα προνόμια στους ημέτερους και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος όπως έχει διαφανεί μέσω των διαφόρων σκανδάλων που βλέπουν  κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας. Οι Ελληνικές τράπεζες συνέχισαν την ασύστολη χορήγηση δανείων. Μην ξεχνάμε πως από την είσοδό μας στο ευρώ μέχρι σήμερα, όλες οι Ελληνικές τράπεζες είναι ιδιωτικών συμφερόντων δηλαδή κερδοσκοπικές. Η "Τράπεζα της "Ελλάδας" μάλιστα εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα της ΕΚΤ. Δεν υπάρχει καμμία τράπεζα στην Ελλάδα που να είναι κρατική κεντρική τράπεζα, και συνεπώς να είναι σε θέση να υπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού και της Ελλάδας. Έτσι τα Ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα συνέχισαν να κερδοσκοπούν ασύστολα, χορηγώντας όσο πιο πολλά δάνεια μπορούσαν, αφού ήξεραν ότι θα βάλουν στο χέρι την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων πολιτών σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής των δανείων. Και οι πολίτες βέβαια συνέχιζαν την άνετη ζωή τους, με καταναλωτικά δάνεια, δάνεια για αυτοκίνητα κλπ.

Έτσι φθάσαμε στο κάθε άλλο παρά σωτήριο έτος 2010, όταν πλέον οι μεγάλοι ξένοι τραπεζίτες, αλλά και οι εγχώριοι,  που είχαν σχεδιάσει το δέσιμο της χώρας και των κατοίκων της με δάνεια, είδαν ότι η Ελλάδα είχε τόσο πειθήνια κυβέρνηση και τόσο μεγάλο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, που την καθιστούσαν πανεύκολο στόχο ολοκληρωτικής υποδούλωσης. Σε αυτό το σκηνικό έδρασε ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Εξουσιοδότησε τον τότε υπουργό οικονομικών Παπακωνσταντίνου, και τον τότε Διοικητή της «Τράπεζας της Ελλάδος» Προβόπουλο, να υπογράψουν  εκ μέρους της Ελλάδας την Πρώτη Δανειακή Σύμβαση Διευκόλυνσης μεταξύ της Ελλάδας και των τριών Δανειστών της, ήτοι της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, της γνωστής μας «τρόϊκας». Με την Δανειακή Σύμβαση εκείνη, όπως και με τις δύο επόμενες, οι κυβερνήσεις μας υποθήκευσαν όλη την Ελλάδα έναντι της αποπληρωμής των παράνομων, επαχθέστατων κι επονείδιστων ομολογιακών πλέον δανείων σε ευρώ. Πλέον η Ελλάδα θα ήταν υποχρεωμένη να εκδίδει κρατικά χρεόγραφα και να τα πουλά στην «δευτερογενή αγορά» με εγγύηση κρατικούς πόρους. Ο όρος «δευτερογενής αγορά»  συμπεριλαμβάνει ιδιωτικές τράπεζες και πολλά αδίστακτα και αδηφάγα χρηματιστηριακά funds, για παράδειγμα την Goldman Sachs, και στην ουσία είναι η  «πίσω πόρτα» της ΕΚΤ.

Τι είναι τα Ελληνικά κρατικά ομόλογα και πως συμβάλλουν στην εκποίηση της χώρας μας

Ελληνικό Κρατικό Ομόλογο ή Χρεόγραφο είναι ένα έγγραφο που επάνω γράφει ότι  η Ελλάδα χρωστά Χ χρήματα στον αγοραστή  του ομολόγου, τα οποία η Ελλάδα υπόσχεται να αποπληρώσει κατά την ημερομηνία λήξης του ομολόγου μαζί με ένα σημαντικό έως αστρονομικό τόκο. Βάσει των όρων των Δανειακών Συμβάσεων της Ελλάδας, τα Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα είναι εγγυημένα με Ελληνικούς κρατικούς πόρους  σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής τους. Δηλαδή, εάν για παράδειγμα ένα Ελληνικό Κρατικό Ομόλογο λήγει αύριο και η Ελλάδα δεν έχει χρήματα να αποπληρώσει το κεφάλαιο που αναφέρει το ομόλογο συν τον αστρονομικό πλέον τόκο, τότε ο κάτοχός του μπορεί να διατάξει κατάσχεση ισάξιων Ελληνικών πόρων. Τέτοιοι πόροι μπορεί να είναι  λιμάνια, αεροδρόμια, δασικές εκτάσεις, νησιά, κοιτάσματα κλπ. Υπάρχει και κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο με τα Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα.  Είναι η ανταλλαγή των Ελληνικών κρατικών ομολόγων, τα περίφημα swaps,  η οποία επιφέρει αλλαγή του κατόχου τους. Παράδειγμα: Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα 20 δις ευρώ αγοράζονται από μια εταιρεία Γερμανικών συμφερόντων. Στη συνέχεια η Γερμανική αυτή εταιρεία πουλά αυτά τα  Ελληνικά Κρατικά Ομόλογα στην Τουρκία. Σε περίπτωση που την ημερομηνία λήξης τους η Ελλάδα αδυνατεί να τα αποπληρώσει, η Τουρκία θα μπορεί να κάνει κατάσχεση σε ίσης αξίας Ελληνικούς πόρους. Καταλαβαίνετε που θα μπορούσε να οδηγήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξάνεται με γρήγορο ρυθμό αντί να μειώνεται, παρά την λιτότητα, παρά τις δραστικότατες περικοπές κρατικών κονδυλίων σε όλους τους κρατικούς φορείς, και παρά τη δυσβάσταχτη και αντισυνταγματική φορολόγηση των πολιτών. Αυτό συμβαίνει επειδή τα επιτόκια των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου, των Εντόκων Γραμματίων  του Ελληνικού Δημοσίου και  του Έκτακτου Μηχανισμού Ρευστότητας (Εmergency Liquidity Assistance, ELA) έχουν προ πολλού εκτοξευθεί σε απίστευτα ύψη. Έτσι, εδώ και μερικά χρόνια η Ελλάδα δεν είναι σε θέση ούτε τους τόκους των ομολογιακών δανείων της να αποπληρώνει. Για να το πω απλά, οι δόσεις των δανείων που παίρνει η Ελλάδα από τους δανειστές πηγαίνουν αμέσως για πληρωμή τοκοχρεολύσιων, αλλά και πάλι δεν επαρκούν, όπως έχουν αποκαλύψει δημόσια πρόσωπα. Έτσι,  βάσει των όρων των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις μας, έχουμε κατασχέσεις, ή αναγκαστική εκμετάλλευση Ελληνικών πόρων από την τρόϊκα, και επιβολή νέων φόρων. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις φορολογούν παράνομα και καταχρηστικά τους πολίτες και η Ελλάδα εκποιείται για δύο λόγους: Πρώτον για να σώζονται οι τράπεζες και για να πλουτίζει η ΕΚΤ, η οποία αν συνεχίσουμε αυτήν την πολιτική, θα αποκτήσει όλη την Ελλάδα και δεύτερον, άπαξ και η Ελλάδα κατασχεθεί από τους δανειστές, να εξανδραποδισθούν οι κάτοικοί της με υποχρεωτική ηλεκτρονική διακυβέρνηση ως μόνη επιλογή επιβίωσης.

Οι δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας με την τρόϊκα

Αρκετά για τη δημιουργία του δημοσίου χρέους. Ας δούμε τώρα εάν και κατά πόσο οι Δανειακές Συμβάσεις που έχουν υπογραφεί είναι έννομες ή όχι. Αυτό έχει τεράστια σημασία επειδή όταν ένα δημόσιο χρέος βασίζεται σε παράνομες Δανειακές Συμβάσεις, τότε το χρέος αυτό μπορεί να καταγγελθεί ως παράνομο, επαχθές και επονείδιστο  για τον λαό της χώρας που το έχει επωμισθεί, και να μην αποπληρωθεί, υπό μία προϋπόθεση: H αθέτηση πληρωμής του δημόσιου χρέους μπορεί να γίνει μόνο όταν η χώρα έχει καθεστώς εθνικής κυριαρχίας.

Όπως έχουν καταγγείλει καταξιωμένοι συνταγματολόγοι, Έλληνες και ξένοι, μεταξύ των οποίων και ο έγκριτος Έλληνας συνταγματολόγος Γεώργιος Κασιμάτης, τόσο η πρώτη όσο και οι επόμενες Δανειακές Συμβάσεις είναι παράνομες κι  αντισυνταγματικές τόσο σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο, όσο  και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Και αυτό επειδή για να αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά, οι πολίτες της χώρας στερούνται πολλά από τα δικαιώματά τους,  φτωχοποιούνται, και πολλές χιλιάδες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας χωρίς στέγη, τροφή και περίθαλψη.

Η κρίση προκάλεσε απόγνωση και χιλιάδες αυτοκτονίες. Επίσης έστειλε πολλούς συμπολίτες μας στη φυλακή για χρέη. Όλα αυτά συνιστούν κατάφωρη παραβίαση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας των πολιτών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι ένας πόλεμος κατά της επιβίωσης του Ελληνικού λαού ο οποίος έντρομος βλέπει από τη μια να μην μπορεί να βρει δουλειά για να ζήσει αξιοπρεπώς, και από την άλλη να κατάσχονται στην ουσία Ελληνικά κοιτάσματα, λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια για το απύθμενο δημόσιο χρέος. Και σε αυτόν τον πόλεμο ο λαός έχει προδοθεί από όλες του τις κυβερνήσεις. Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο επίκαιρη  αυτή η ρήση του εθνικού μας ποιητή:

"Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι αγαπημένε,

 Πάντα ευκολόπιστε, και πάντα προδομένε."

Διονύσιος Σολωμός

Δύο λόγια ακόμα για τις περιβόητες δανειακές συμβάσεις της χώρας μας. Εκτός από την αντισυνταγματικότητά τους, οι δανειακές συμβάσεις αυτές έχουν και μια παγκόσμια πρωτοτυπία την οποία επεσήμανε ο μαχητικός συνταγματολόγος Γεώργιος Κασιμάτης.  Aνέφερε δημόσια ότι του προκάλεσε κατάπληξη το γεγονός ότι η πρώτη δανειακή σύμβαση εμπεριέχει ως όρο την  υποθήκευση της Ελλάδας έναντι του δημόσιου χρέους. Δεν είχε δει, είπε χαρακτηριστικά, καμμία άλλη τέτοια σύμβαση με τέτοιον όρο ποτέ στην μακρόχρονη καριέρα του. Αυτός ο όρος συνιστά πλήρη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στους δανειστές. Επιπλέον, τόνισε ότι εξίσου αντισυνταγματική είναι και η παραίτηση από κάθε μορφής ασυλίας της Ελλάδας ως προς το δημόσιο χρέος της, αλλά και οι υπόλοιποι όροι της δανειακής σύμβασης εκείνης αλλά και των δύο επόμενων.

Εκτός από την υποθήκευση της Ελλάδας έναντι της αποπληρωμής των δανείων, κι από την βάναυση υπερφολογόγηση, υπάρχει κι ένας άλλος όρος στις Δανειακές Συμβάσεις ο οποίος δεν έχει αναφερθεί από τα ΜΜΕ ως όρος των δανειακών συμβάσεων παρά το ότι είναι όρος τους. Πρόκειται για τον όρο των δανειακών συμβάσεων που επιβάλλει την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τις ηλεκτρονικές πληρωμές.  Αντίθετα, τόσο οι κυβερνήσεις μας όσο και τα μεγάλα ΜΜΕ περιβάλλουν την ηλεκτρονική διακυβέρνηση με το φωτοστέφανο του εκσυγχρονισμού του Ελληνικού δημοσίου και της διευκόλυνσης των πολιτών. Την εκθειάζουν ως τον από μηχανής θεό που θα λύσει όλες τις στρεβλώσεις και τις μηχανορραφίες του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Το περίεργο είναι ότι δεν αναφέρουν καθόλου το γεγονός ότι είναι όρος των Δανειακών Συμβάσεων, ούτε το γεγονός ότι η μορφή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που θέλουν να μας επιβάλλουν, από κοινού με την επιβολή των ηλεκτρονικών πληρωμών, εξαφανίζει την προσωπική ελευθερία, την ελευθερία επιλογών και την δημοκρατία.

Η επιβολή της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης των προσωπικών δεδομένων του κάθε πολίτη είναι δηλαδή όρος των δανειακών συμβάσεων. To ίδιο και οι ηλεκτρονικές πληρωμές. Αυτό όμως καταργεί κάθε ίχνος ελευθερίας του ατόμου, και είναι κατάφωρα αντισυνταγματικό. Παρόλα αυτά, όλες οι κυβερνήσεις μας από το 2010 έως σήμερα προσυπέγραψαν το περιεχόμενο των δανειακών συμβάσεων που συμπεριλαμβάνει και την κατάργηση των ατομικών ελευθεριών μέσω της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης και της ενοποίησης όλων των αρχείων για κάθε πολίτη καθώς επίσης και την επιβολή των ηλεκτρονικών πληρωμών.

Το εύρος της αναγκαστικής ψηφιακής ενοποίησης των προσωπικών δεδομένων κάθε πολίτη είναι απίστευτο ως προς την  αντισυνταγματικότητά του. Ο ιατρικός φάκελος και το ιατρικό ιστορικό κάθε πολίτη, η οικονομική του κατάσταση, οι καταθέσεις του, το αν έχει ασφάλεια υγείας ή όχι, το αν χρωστά και πόσα, το που μένει και ποια περιουσία έχει, τι τηλέφωνο και τι email έχει, τι επάγγελμα έχει, τα πάντα θέλουν να τα ενοποιήσουν σε ένα ενιαίο ψηφιακό αρχείο για κάθε πολίτη που θα είναι προσπελάσιμο από το Σύστημα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης  ανά πάσα στιγμή. Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί το κράτος να ελέγχει όλο το 24ωρο κάθε πολίτη αυτόματα, μέσω ηλεκτρονικών αλγορίθμων και ηλεκτρονικών chip, για τα πάντα: για αγορές καταναλωτικών ειδών, πληρωμή φόρων και υπηρεσιών (υγείας, ενέργειας, νερού, παιδείας κλπ), ταυτοποίηση κατόχου, συγκοινωνίες και για όλες τις δοσοληψίες με το δημόσιο και με τον ιδιωτικό τομέα.

Ο δε πολίτης από την άλλη πλευρά υποβιβάζεται σε απλό χρήστη ενός ηλεκτρονικού κωδικού, ή  μιας ηλεκτρονικής κάρτας. Κάθε φορά που το κράτος, ένας hacker, ένας δημόσιος υπάλληλος ή μια εταιρεία που κάνει data mining κάνει χρήση του κωδικού ενός πολίτη, θα αποκαλύπτονται τα πάντα για τον πολίτη αυτό, από το ιατρικό του ιστορικό και  τα υπόλοιπα προσωπικά του δεδομένα, έως τις καθημερινές του αγορές και συνήθειες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το γεγονός ότι οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρείες και είναι πολύ εύκολα προσβάσιμες όχι μόνο από τους εντεταλμένους δημοσίους υπαλλήλους και από το προσωπικό των ιδιωτικών εταιρειών που τις δημιουργεί, αλλά και από τους hackers, αλλά και το γεγονός ότι ένας δημόσιος υπάλληλος  θα μπορεί να βλέπει  παράλληλα με το επάγγελμα και το ονοματεπώνυμο του κάθε πολίτη και τα πάντα για το άτομό του, καθιστά τον πολίτη ευάλωτο στους χειριστές των προσωπικών του δεδομένων. Επιπροσθέτως, ενδέχεται οι πολίτες πολύ χαμηλού οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου να γκετοποιηθούν ηλεκτρονικά, και οι υπηρεσίες που θα τους παρέχονται ενδέχεται να είναι πολύ χαμηλής ποιότητας ή ακόμα και επικίνδυνες για την υγεία ή και τη ζωή τους. Για παράδειγμα, ίσως να επιτραπεί η χορήγηση φαρμάκων για τα οποία δεν θα έχουν γίνει οι απαραίτητες δοκιμές σε πολίτες πολύ χαμηλού οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου. Είναι γνωστή η πρακτική των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών να χρησιμοποιούν μεγάλα τμήματα του πολύ φτωχού πληθυσμού χωρών του τρίτου κόσμου για να κάνουν δοκιμές σε καινούργια φάρμακα ή εμβόλια. Η Ελλάδα τείνει να γίνει τριτοκοσμική χώρα.  Ήδη οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες εμφανίσθηκαν στην χώρα. Πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση.

Η  πατρίδα μας υποθηκεύθηκε με παράνομες Δανειακές Συμβάσεις για  παράνομη και επαχθή δανειοδότηση, κι έτσι έχουμε από το 2010 οικονομική κατοχή, αναγκαστικούς νόμους και περιστολή της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας μέσω της ναζιστικού τύπου ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και επιβολής ηλεκτρονικών πληρωμών. Όλα αυτά είναι όροι των δανειακών συμβάσεων.

Στο σημείο αυτό να ξεκαθαρίσω κάτι που αποσιωπείται από τα επίσημα χείλη και τα μεγάλα κανάλια. Τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί νόμοι επιβλήθηκαν εξαιτίας των δανειακών  συμβάσεων της Ελλάδας με την τρόϊκα, δηλαδή με την ΕΚΤ, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Δηλαδή η αιτία που έχουμε μνημόνια κι εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων είναι η υπογραφή των Δανειακών Συμβάσεων από τους υπουργούς μας των οικονομικών εκ μέρους της Ελλάδας και από τους Διοικητές της Τράπεζας της "Ελλάδος". Παρ’ όλα αυτά, στις ειδήσεις συνήθως ακούμε για μνημόνια, για μνημονιακούς και για αντιμνημονιακούς, και πολύ σπάνια για την αιτία της ύπαρξής τους, δηλαδή για τις παράνομες δανειακές συμβάσεις και συνακόλουθα για τα παράνομα κι επαχθή δάνεια της Ελλάδας από το 2010 μέχρι σήμερα. Την πενταετία αυτή ζήσαμε πολλούς δήθεν αντιμνημονιακούς στην αντιπολίτευση που μετατρέπονταν σε μνημονιακούς την επομένη της ορκωμοσίας τους στην κυβέρνηση. Τελευταία ζήσαμε και την απόπειρα συγκάλυψης της αθέτησης των  προεκλογικών υποσχέσεων από την κυβέρνηση συνασπισμού του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στο λεκτικό πεδίο: Aντικατέστησαν την λέξη «τρόϊκα» με την λέξη «θεσμοί», τη λέξη «μνημόνιο» με την λέξη «πρόγραμμα» κ.ο.κ.

Η χώρα μας βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια σε προχωρημένη εκποίηση, ξεπούλημα δηλαδή,  μέσω του ΤΑΙΠΕΔ επειδή δεν είναι σε θέση να αποπληρώνει τις δόσεις των δανείων και να αποπληρώνει τα ομολογιακά της χρέη όταν αυτά πρέπει να αποπληρωθούν. Έτσι έχουν ξεπουληθεί ή δοθεί προς εκμετάλλευση υπέρ του δημοσίου χρέους λιμάνια, αεροδρόμια, κοιτάσματα, εκτάσεις, υποδομές, κερδοφόρες εκμεταλλεύσεις, ενέργεια κλπ. Εάν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει τίποτα που να ανήκει στο Ελληνικό κράτος. Θα έχουν τα πάντα κατασχεθεί από την τρόικα η οποία θα έχει επενδύσει τα κατασχεμένα σύμφωνα με τα συμφέροντά της. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Δεν έχουμε πια Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού. Η Γερμανία έβαλε στο χέρι την Ελληνική ενέργεια εξαιτίας του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Έκτοτε τα τιμολόγια της ιδιωτικοποιημένης εταιρείας ενέργειας που προέκυψε εκτοξεύθηκαν. Το ίδιο θα γίνει και με τα τιμολόγια του νερού, εάν οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης περάσουν στον ιδιωτικό τομέα  μέσω κατάσχεσης ή μόνιμης εκμετάλλευσης από τους δανειστές της χώρας. Το ιδιο θα γίνει και με την υγεία και την νοσοκομειακή περίθαλψη, εάν τα νοσοκομεία μας παύσουν να είναι κρατικά.

Yπάρχει διέξοδος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Τώρα θα μου πείτε. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την λιτότητα και να δούμε πάλι ανάπτυξη παραμένοντας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ, όπως υποστηρίζουν οι κυβερνήσεις μας; Όχι είναι αδύνατον. Και είναι αδύνατον όχι επειδή το λέω εγώ, αλλά επειδή, όπως θα δείξω στη συνέχεια, οι Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Νομικό Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρω-Συστήματος στα οποία έχει υπαχθεί η Ελλάδα, όχι μόνο δεν προβλέπουν αλληλεγγύη και βοήθεια σε χώρες-μέλη της ευρωζώνης που, όπως η Ελλάδα, είναι υπερχρεωμένες, αλλά αντιθέτως προβλέπουν επιβολή τεράστιων προστίμων και αστρονομικών επιτοκίων δανεισμού ευρώ, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τις υπερχρεωμένες χώρες σε εκποίηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και τους περισσότερους πολίτες των χωρών αυτών στην ανεργία, στην φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Δεν υπάρχει ρήτρα βοήθειας ή αλληλεγγύης στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Oι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν περιέχουν κάποια ρήτρα οικονομικής αλληλεγγύης, ή βοήθειας, ή δικαιώματος χώρας-μέλους σε τέτοια βοήθεια από τις υπόλοιπες χώρες-μέλη, ή από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πτώχευση κράτους-μέλους θεωρείται από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης εσωτερικό πρόβλημα της χώρας-μέλους. Επίσης στις Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει θεσπιστεί η πλήρης νομική ασυλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των χωρών-μελών της Ένωσης από ενδεχόμενη πτώχευση μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης, ή χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν έχει ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να δανείζει χρήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή στις χώρες-μέλη της Ένωσης σύμφωνα με το Άρθρο 123 της Συνθήκης για την Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (TFEU).  (Όπως όμως σας έδειξα τις δανείζει από την πίσω πόρτα, κερδοσκοπικότατα με τους τοκογλυφικότατους μηχανισμούς που δημιούργησε…)

Ο μόνος υπαινιγμός για πιθανότητα βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς χώρα-μέλος αφορά το ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει μια χώρα-μέλος της πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη υπάρχει στο Άρθρο 122 της Συνθήκης αυτής, αλλά δεν συνιστά δικαίωμα της πληττόμενης χώρας-μέλους. Εναπόκειται στην καλή θέληση των θεσμών να χορηγήσουν βοήθεια σε περίπτωση που μια χώρα-μέλος αντιμετωπίσει μεγάλη φυσική καταστροφή.

Επομένως το Ευρωπαϊκό Δίκαιο δεν επιτρέπει σε χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να απαλλαγεί από το χρέος της και να επανεκκινήσει την οικονομία της. Επίσης δεν προβλέπει καμμία βοήθεια σε χώρα-μέλος που έχει υπερχρεωθεί. Αντίθετα, προβλέπει αστρονομικά πρόστιμα και αστρονομικά επιτόκια δανεισμού ευρώ. Επομένως δεν υπάρχει καμμία απολύτως ελπίδα σωτηρίας της πατρίδας μας ή των πολιτών της εάν παραμείνουμε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα, αυτό που έχει δρομολογηθεί είναι η ολοκληρωτική εκποίηση της χώρας μας και των ιδιωτικών περιουσιών μας και η ολοκληρωτική υποδούλωση μέσω της επιβολής του ηλεκτρονικού φακελώματος και του ηλεκτρονικού νομίσματος.

Έννομα μέσα απελευθέρωσης και επανεκκίνησης της οικονομίας μας

Αυτό που ζούμε από το 2010 στην Ελλάδα λέγεται χρεοκοπία υποτελούς χώρας. Αυτό το είδος χρεοκοπίας προβλέπει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Χρεοκοπία υποτελούς χώρας έχουμε όταν η χώρα αυτή είναι αναγκασμένη από τους δανειστές της να κάνει ό,τι της επιβάλλουν. Δηλαδή οι όροι της χρεοκοπίας της υποτελούς χώρας επιβάλλονται από τους δανειστές της. Σε πολλές περιπτώσεις οι δανειστές δεν διστάζουν ακόμα και γενοκτονίες να προκαλέσουν ώστε να εκποιήσουν όλους τους πόρους της χώρας αυτής και τις ιδιωτικές περιουσίες των κατοίκων της όταν η χώρα που τους χρωστά είναι υποτελής σε αυτούς.

Το άλλο είδος χρεοκοπίας λέγεται χρεοκοπία εθνικά κυρίαρχου κράτους. Σε αυτό το είδος χρεοκοπίας οι όροι της χρεοκοπίας αποφασίζονται από το ίδιο το εθνικά κυρίαρχο κράτους. Δεν γίνονται διαπραγματεύσεις. Το εθνικά κυρίαρχο κράτος απλώς ανακοινώνει μονομερώς και αδιαπραγμάτευτα στάση εξωτερικών πληρωμών. Η χρεοκοπία υπό καθεστώς εθνικής κυριαρχίας είναι σωτήρια για το υπερχρεωμένο κράτος επειδή του δίνει τη δυνατότητα, βάσει του διεθνούς δικαίου, να κάνει αθέτηση πληρωμών των χρεών του σε περίπτωση που του είναι αδύνατον να τα αποπληρώσει. Επίσης, σε περίπτωση που τα χρέη του κράτους αυτού είναι παράνομα, του δίνει την δυνατότητα να τα καταγγείλει ως τέτοια, ή και ως επαχθή κι επονείδιστα για τον λαό του και να μην τα  πληρώσει. Έτσι το κράτος αυτό μπορεί να επανεκκινήσει την οικονομία του. Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία. Πρόσφατο πολύ πετυχημένο παράδειγμα είναι της Ισλανδίας.

Συνεπώς μόνο με πλήρη αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί η Ελλάδα να κάνει ΝΟΜΙΜΑ αθέτηση πληρωμών των χρεών της κι έτσι να μπορέσει να επανεκκινήσει την οικονομία της. Δηλαδή μόνο με χρεοκοπία υπό καθεστώς  εθνικής κυριαρχίας.

Αντίθετα με την δήθεν απαγόρευση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ που διεκήρυτταν οι πολικοί μας, μια χώρα-μέλος μπορεί να αποχωρήσει από το ευρώ αφού αποχωρήσει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, βάσει του Άρθρου 50 της Συνταγματικής Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΤΕU). Ορισμένοι νομικοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι δικαιούται μια χώρα-μέλος της ευρωζώνης να αποχωρήσει μόνο από την ευρωζώνη χωρίς να αποχωρήσει συνολικά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για παράδειγμα, ο δικηγόρος και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Μηλιαράκης (3) υποστηρίζει ότι: “μια συναινετική απόφαση με βάση το άρθρο 50 ΣΕΕ και το άρθρο 352 ΣΛΕΕ σε συνδυασμό με τα άρθρα 61 και 62 της Σύμβασης της Βιέννης και σε αναφορά με τις επιφυλάξεις της παρ. 2 του άρθρου 4 ΣΕΕ, αποτελούν επαρκή νομική βάση για την αποχώρηση κράτους-μέλους από την ευρωζώνη.» και ως έγκριτος νομομαθής δεν κάνει λάθος προφανώς. Το θέμα όμως δεν είναι εάν επιτρέπεται η Ελλάδα να αποχωρήσει μόνο από την ευρωζώνη και να παραμείνει χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το θέμα είναι εάν και κατά πόσο συμφέρει τον Ελληνικό λαό και την Ελλάδα η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Eάν αποχωρήσoυμε από την ευρωζώνη αλλά παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Τράπεζα της Ελλάδας θα εξακολουθεί να υπάγεται στην δικαιοδοσία της ΕΚΤ και να δέχεται τις εντολές της, παρά το γεγονός ότι θα είμαστε στη δραχμή. Αυτό προβλέπεται από τους θεσμούς της Ένωσης και το νομικό πλαίσιο της ΕΚΤ. Επιπλέον, θα συνεχίσουμε να είμαστε οικονομικά, νομοθετικά και πολιτικά υποτελής χώρα στην ΕΕ, επειδή θα εξακολουθούμε να είμαστε χώρα-μέλος της ΕΕ, κι επομένως θα είμαστε υποχρεωμένοι να συντασσόμαστε με τις Συνταγματικές Συνθήκες της ΕΕ οι οποίες, όπως έδειξα, κάθε άλλο παρά ελευθερία και δημοκρατία επιβάλλουν. Τέλος, οι όροι της χρεοκοπίας μας σε περίπτωση που πάμε στη δραχμή παραμένοντας χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα συνεχίζουν να μας επιβάλλονται από τους δανειστές μας. Θα συνεχίσουμε δηλαδή να βρισκόμαστε υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας υποτελούς χώρας όπως είμαστε από το 2010.

(Όπως αντιλαμβάνεστε, μόνο με πλήρη έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με επανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας έχει νόημα η έκδοση εθνικού νομίσματος.)

Επομένως, η στρατηγική απαγκίστρωσης από τη δυναστική Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΕΚΤ που έπρεπε να είχαμε υιοθετήσει εδώ και πέντε χρόνια είναι:

    επαναφορά της εθνικής κυριαρχίας, των δημοκρατικών θεσμών και της ελευθερίας του ατόμου στο Σύνταγμα της πατρίδας μας,  ακύρωση των παράνομων δανειακών συμβάσεων, καταγγελία του παράνομου, επαχθούς και επονείδιστου δημόσιου χρέους και δίωξη των υπαιτίων δημιουργίας του

    πλήρης αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση

    αθέτηση εξωτερικών πληρωμών (με μονομερή χρεοκοπία ως εθνικά κυρίαρχο κράτος)

    δημιουργία εντελώς νέας κρατικής κεντρικής τράπεζας της Ελλάδας και έκδοση εθνικού νομίσματος

Για να είχαμε κατορθώσει όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε προηγουμένως να είχαμε καταψηφίσει όλο γενικά το παρόν πολιτικό σκηνικό και με νέους τελείως πολιτικούς που θα αντιπροσώπευαν πραγματικά τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, να είχαμε επαναφέρει την εθνική κυριαρχία, την ελευθερία του ατόμου και τους δημοκρατικούς θεσμούς στο Σύνταγμα της πατρίδας μας.

Το άρθρο 50 της "Συνθήκης της Λισαβόνας", δηλαδή του Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτρέπει οικειοθελή έξοδο από την Ένωση σε όποια χώρα-μέλος το επιθυμεί, αρκεί αυτή της η απόφαση να συνάδει με το εθνικό της Σύνταγμα. Όμως, το Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως έχει τροποποιηθεί τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταντήσει μίνι αντίγραφο των Συνταγματικών Συνθηκών της ΕΕ. Για τον λόγο αυτό απαιτείται πλήρης παλινόρθωσή του: επαναφορά της εθνικής μας κυριαρχίας, της ελευθερίας του ατόμου και των δημοκρατικών θεσμών. Τέλος, θα πρέπει να αναγραφεί σε ένα άρθρο ότι το Σύνταγμα της πατρίδας μας θα είναι εσαεί κι αδιαπραγμάτευτα ο ανώτατος νόμος στην χώρα.

Ας συνοψίσουμε τα τέσσερα είδη κατοχής της χώρας μας:

Έχουμε:

    πολιτική κατοχή: το Ελληνικό Σύνταγμα έχει συμμορφωθεί με το Ευρωσύνταγμα, και με ορισμένες Διεθνείς Συνθήκες με αποτέλεσμα την σχεδόν πλήρη κατάλυσή του.

    οικονομική κατοχή: μη βιώσιμο δημόσιο χρέος, εκποίηση της Ελλάδας λόγω αδυναμίας αποπληρωμής δόσεων χρέους, συνεχή δανεισμό από ΕΕ, ΕΚΤ,  ΔΝΤ και από τοκογλυφικές χρηματομεσιτικές διεθνείς εταιρείες και ιδιωτικές τράπεζες

    νομισματική υποτέλεια: σε ξένο νόμισμα (ευρώ) και στην μοναδική κεντρική τράπεζα έκδοσής του, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

    ναζιστική Υποδούλωση του πολίτη μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και ηλεκτρονικών πληρωμών

Το ιστορικό της οικονομικής κατοχής της Ελλάδας

Mε  την υπογραφή των Δανειακών Συμβάσεων Διευκόλυνσης και των συνοδευτικών τους Μνημονίων, οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου (σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ), Παπαδήμου (μη εκλεγμένη υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό  το υψηλόβαθμο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Λουκά Παπαδήμο) και  Σαμαρά (η αντισυνταγματική, στην ουσία, κυβέρνηση συνασπισμού που δημιούργησε ο αρχηγός της δεξιάς ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, με το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, και την Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη), εκχώρησαν την εθνική μας κυριαρχία στους δανειστές των Ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών ήτοι στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και στην ΕΕ, υποθηκεύοντας τα πάντα στην Ελλάδα έναντι των δανείων...

Η κυβέρνηση συνασπισμού των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ διέψευσε τις ελπίδες του Ελληνικού λαού ακολουθώντας την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, παρά τις κατηγορηματικές προεκλογικές της υποσχέσεις περί του αντιθέτου.

Αυτή η ενέργεια αυτών των κυβερνήσεων κατέλυσε όχι μόνο τα δικαιώματα και την ελευθερία του Ελληνικού λαού σύμφωνα με το πραγματικό Ελληνικό Σύνταγμα, αλλά και τα δικαιώματα και την ελευθερία του Ελληνικού λαού σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο, επειδή δεν υπάρχει δίκαιο που να επιτρέπει την κατάσχεση μιας ολόκληρης χώρας και του λαού της, για να ξεπληρώσει η χώρα αυτή το παράνομο και απεχθές της χρέος.

Ο κυριώτερος λόγος καταδίκης των πολιτικών επιλογών των κυβερνήσεών μας και των περισσότερων ΜΜΕ είναι ότι δεν μας αποκάλυψαν ότι υπήρχε κι άλλος δρόμος εξόδου από την κρίση, διακηρύσσοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι η "σωτηρία" της χώρας ευρίσκεται μόνο μέσα στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή τους η διακήρυξη είναι κατά την γνώμη μου η μεγαλύτερη προπαγάνδα που έχει ποτέ υποστεί ο Ελληνικός λαός.

Πως φθάσαμε στο σημείο να χάσει η Ελλάδα την εθνική της κυριαρχία και να είναι στην ουσία κατεχόμενη χώρα; Ποια ήταν η αιτία; Aιτία είναι η έλλειψη πραγματικής δημοκρατίας στην Ελλάδα από κοινού με την βαθιά κι εκτεταμένη διαφθορά και την διαπλοκή.

* Η Συνταγματική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο άρθρο 50 προβλέπει την αποχώρηση ενός κράτους μέλους από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πιο συγκεκριμένα το άρθρο 50 αναφέρει:

1. Κάθε κράτος μέλος μπορεί να αποφασίσει να αποχωρήσει από την Ένωση, σύμφωνα με τους εσωτερικούς συνταγματικούς του κανόνες.

2. Το κράτος μέλος που αποφασίζει να αποχωρήσει γνωστοποιεί την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Υπό το πρίσμα των προσανατολισμών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η Ένωση προβαίνει σε διαπραγματεύσεις και συνάπτει με το εν λόγω κράτος συμφωνία που καθορίζει τις λεπτομερείς ρυθμίσεις για την αποχώρησή του, λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο των μελλοντικών του σχέσεων με την Ένωση. Η διαπραγμάτευση της συμφωνίας αυτής γίνεται σύμφωνα με το άρθρο 218,παράγραφος 3, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η συμφωνία συνάπτεται εξ ονόματος της Ένωσης από το Συμβούλιο, το οποίο αποφασίζει με ειδική πλειοψηφία, μετά από την έγκριση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

3. Οι Συνθήκες παύουν να ισχύουν στο εν λόγω κράτος από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της συμφωνίας αποχώρησης ή, ελλείψει τέτοιας συμφωνίας, δύο έτη μετά τη γνωστοποίηση που μνημονεύεται στην παράγραφο 2, εκτός εάν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, σε συμφωνία με το εν λόγω κράτος μέλος, αποφασίσει ομόφωνα την παράταση της προθεσμίας αυτής.

4. Για τους σκοπούς των παραγράφων 2 και 3, το μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Συμβουλίου που αντιπροσωπεύει το αποχωρούν κράτος μέλος δεν συμμετέχει ούτε στις συζητήσεις ούτε στις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ή του Συμβουλίου που το αφορούν. Η ειδική πλειοψηφία ορίζεται βάσει του άρθρου238,παράγραφος 3, στοιχείο β), της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

5. Εάν το κράτος που αποχώρησε από την Ένωση ζητήσει την εκ νέου προσχώρησή του, η αίτησή αυτή υπόκειται στη διαδικασία του άρθρου 49.

αντί επιλόγου

Όπως διαπιστώσατε, δεν χρησιμοποίησα κάποια οικονομική ή ιδεολογική θεωρία για να εξηγήσω το τι συμβαίνει στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Ούτως ή άλλως, οι γνωστές πολιτικο-οικονομικές θεωρίες του καπιταλισμού, του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού δεν μπορούν να ερμηνεύσουν  τα σημερινά δεδομένα, επειδή ζούμε σε μια εποχή έντονης καταναγκαστικής κοινωνικής μηχανικής για πλήρη υποδούλωση σε ένα εντελώς νέο επιστημο-τεχνοκρατικό υπόδειγμα. Οι ισχυροί θέλουν να καλουπώσουν τον κόσμο σύμφωνα με αυτό το  νέο  υπόδειγμα ολοκληρωτικού τύπου, το οποίο αν και άνομο, προωθείται από πανίσχυρα διεθνή συμφέροντα και προσπαθεί να επιβληθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Δηλαδή οι πολιτικές που μας επιβάλλονται είναι επιστημονικά σχεδιασμένες για να επιφέρουν την πλήρη υποταγή του πολίτη σε ένα παγκοσμιοποιημένο ανελεύθερο καθεστώς, αφού πρώτα εξαφανίσουν τα εθνικά κυρίαρχα κράτη μέσω της τεχνητής δημιουργίας αστρονομικών δημοσίων χρεών. (Χρησιμοποιώ την λέξη "υπόδειγμα" με την έννοια της επιστημονικής θεώρησης του κόσμου και πιο συγκεκριμένα με το θεωρητικό  μοντέλο που επικρατεί κάθε φορά στην επιστήμη.)

Οι τρόποι που επιτυγχάνουν αυτήν την εξαναγκαστική κοινωνική μηχανική είναι πολλοί. Για παράδειγμα, ο ψυχολογικός επηρεασμός των πολιτών υπέρ μιας παγκόσμιας "τεχνο-ουτοπίας" και η προώθησή της μέσω εκτεταμένης προπαγάνδας και διαφημίσεων από τα πολιτικά κόμματα, τα ΜΜΕ και την παιδεία. Αυτή η εξαναγκαστική κοινωνική μηχανική επιτάσσει την υφαρπαγή των πόρων διαβίωσης του  πολίτη (περιουσία, κατοικία, εργασία) μέσω μιας παράνομης, υπέρογκης και μη ανταποδοτικής φορολόγησης, έτσι ώστε να εξαναγκασθεί ο πολίτης να συμβιβασθεί με το μοντέλο διαβίωσης που έχουν αποφασίσει να του επιβάλλουν οι σχεδιαστές του νέου υποδείγματος.  Η μαγεία που ασκεί το νέο υπόδειγμα είναι τέτοια που έχει υιοθετηθεί τόσο από τους καπιταλιστές όσο και από όσους έχουν σοσιαλιστικές πεποιθήσεις. Αυτό έχει φανεί ξεκάθαρα τόσο σε επίπεδο εθνικών κοινοβουλίων, όσο και στο Ευρωκοινοβούλιο: Δεξιοί και αριστεροί υπερψηφίζουν τις επιταγές του νέου ηλεκτρονικού υποδείγματος σε βαθμό που να μην ξεχωρίζει πλέον η "δεξιά" από την "αριστερά".

Όπως προανέφερα, η εξαναγκαστική αυτή κοινωνική μηχανική επιβάλλεται δια μέσου του νέου επιστημονικού και τεχνοκρατικού  υποδείγματος (paradigm): Toυ ηλεκτρονικού panopticon. Το υπόδειγμα του ηλεκτρονικού panopticon που προσπαθεί να μας επιβάλλει το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο και οι πολυεθνικές δια μέσου των πολιτικών ηγεσιών έχει ναζιστικά χαρακτηριστικά. Δεν φταίει το ηλεκτρονικό μέσον. Είναι απλά μια εφεύρεση. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται το ηλεκτρονικό μέσον από το αναδυόμενο ολοκληρωτικό καθεστώς  είναι αυτός που καταργεί την ελευθερία του πολίτη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την δημοκρατία. Το αναδυόμενο ολοκληρωτικό καθεστώς στην δική μας ήπειρο ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο παραμένουμε στην ΕΕ δεν είμαστε παρά ηλεκτρονικά ελεγχόμενοι, αναλώσιμοι πολίτες.

Τα έννομα μέσα απελευθέρωσης από το παράνομο δημόσιο χρέος και της επανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας που σας ανέφερα δεν χρησιμοποιήθηκαν από τους πολιτικούς μας ηγέτες. Το παρόν πολιτικό σκηνικό διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι πιστεύει πως διατηρώντας την Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μη εγκαταλείποντας το όραμα της «Ευρώπης των λαών» θα μπορέσει στο μέλλον να αλλάξει τους θεσμούς και τις Συνταγματικές Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί το δημοκρατικώτερον. Αυτό είναι «Όνειρο Θερινής Νυκτός». Οι νέοι στην ηλικία πολιτικοί, ιδιαίτερα εκείνοι που δεν έχουν ευρεία παιδεία, δικαιολογούνται εν μέρει με το να είναι αιθεροβάμονες. Οι ώριμοι όμως πολιτικοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι με το να διακηρύσσουν την πίστη τους στην επίτευξη του οράματος αυτού όχι μόνο δεν μας πείθουν για τις προθέσεις τους, αλλά αντίθετα μας αποδεικνύουν ότι τόσο δια των λόγων όσο και δια των έργων τους υπηρετούν το παρόν status quo της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μας αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι με τις πολιτικές τους επιλογές συντελούν στην αυταρχική επιβολή του νέου, τραγικά άνομου  υποδείγματος που προωθείται με τη μάσκα της "τεχνο-ουτοπίας."

Ειρήνη Βούλγαρη, 2015

Eνδιαφέρουσες πηγές:

1.  Kασιμάτης Γεώργιος, "Αντιθέσεις", ΚΡΗΤΗTV: https://www.youtube.com/watch?v=gdqIo5WuNt4

2.  Λαβδιώτης  Σπύρος (24/12/2010): "Τράπεζα της Ελλάδος",  https://spiros26.wordpress.com/

Bιβλιογραφική παραπομπή:

3.  Μηλιαράκης Πέτρος: "Νομικό Παράρτημα του Μηλιαράκη Πέτρου" στο «Σχέδιο Κοινωνικής Αλλαγής και Εθνικής Ανασυγκρότησης για την Ελλάδα» των Λαπαβίτσα Κώστα και Φλάσμπεκ Χάϊνερ: http://www.thepressproject.gr/article/82191/Apokaluptoume-to-Sxedio-Koinonikis-Allagis-kai-epistrofis-sti-Draxmi-tou-Kosta-Lapabitsa

Ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία:

Kumm Mattias and Comella Victor Ferreres (2005) "The primacy clause of the constitutional treaty and the future of constitutional conflict in the European Union" in the International Journal of Constitutional Law.

Leino Paivi (2000) "The European Central Bank and Legitimacy. Is the ECB a Modification of or an Exception to the Principle of Democracy?",Harvard Jean Monnet Working Paper 1/01, Harvard Law School.