Λίγες μόλις ημέρες μας χωρίζουν από την διεξαγωγή των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Το σκηνικό δείχνει να έχει ξεκαθαρίσει μόνο ως προς τα εξής πράγματα: ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, αλλά χωρίς την απαιτούμενη αυτοδυναμία και με διάφορα στελέχη του να κάνουν "περίεργες" δηλώσεις, λες και φοβούνται την εντολή διακυβέρνησης. Η ΝΔ γνωρίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει τις εκλογές. Ο Σαμαράς νοιάζεται πολύ περισσότερο να μετριάσει το μέγεθος της ήττας, ακριβώς για να μην εκπαραθυρωθεί άμεσα από την ηγεσία του κόμματος. Ελπίζει ότι θα καταφέρει να ελέγξει τους τριγμούς αυτής της ήττας και να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους δελφίνους, οι οποίοι σίγουρα θα κάνουν την εμφάνιση τους το βράδυ των εκλογών.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι αναμφισβήτητα το τρίτο κόμμα, παρά τις "φιλότιμες" προσπάθειες των δημοσκοπικών εταιριών να δείχνουν ότι η κατάσταση είναι "ντέρμπι" και το αποτέλεσμα αμφίρροπο. Κοιτάζοντας το σκηνικό της κεντροαριστεράς στην ολότητα του θα διαπιστώσουμε ότι Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ θα πρέπει να μοιραστούν ένα ποσοστό γύρω στο 12%. Πιο πάνω δεν μπορεί να είναι, γιατί αρκετοί κεντροαριστεροί έχουν μετακινηθεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της αύρας εξουσίας που αυτός εκπέμπει. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανόν οι δύο από τους τρεις (η καμπάνα βαράει για ΠΑΣΟΚ και ΚΙΔΗΣΟ πιο πολύ εξαιτίας του αλληλοφαγώματός τους) να βρεθούν εκτός του νέου Κοινοβουλίου. Το ζωτικό σημείο για το σύστημα είναι να βάλει εντός Βουλής τόσο το Ποτάμι και ενδεχομένως μια από τις δύο μορφές του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να έχει την δυνατότητα για καλύτερη προώθηση της επόμενης μνημονιακής συγκυβέρνησης.
Ποια θα είναι, όμως, η μετεκλογική κατάσταση, έτσι ώστε να φανεί αν είναι πραγματοποιήσιμη ή όχι η νέα συγκυβέρνηση; Μπορεί ο Λαφαζάνης να υποστηρίζει ότι αποκλείεται ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με τη ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και το μόρφωμα του Τζέφρυ, στην ουσία όμως δεν το πιστεύει. Απλώς, τέτοια λόγια και ανάλογη συμπεριφορά, του την υπαγορεύει ο ρόλος του, ως αριστερή αντιπολίτευση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να φτάσει στην αυτοδυναμία (κάτι που στην πραγματικότητα δεν θέλει ούτε ο ίδιος) είναι αναγκασμένος να συνεργαστεί με όποιο από τα τρία προαναφερόμενα κόμματα της κεντροαριστεράς κατορθώσει να μπει στη Βουλή.
Να επιδιώξει νέες εκλογές θα είναι γι’ αυτόν μεγάλο ρίσκο, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση θα υποστεί ακόμα πιο έντονα το επιχείρημα της καταστροφολογίας, με την ανάλογη πίεση από επιχειρηματικούς κύκλους της Χώρας και του εξωτερικού, με τους οποίους "νταραβερίζεται" σε διερευνητικό επίπεδο εδώ και ορισμένο χρονικό διάστημα. Υπάρχει, βεβαίως, και η εναλλακτική λύση της συνεργασίας με τη ΝΔ, «ο μεγάλος συνασπισμός» δηλαδή, αλλά στην συγκεκριμένη φάση δείχνει μάλλον ανώριμη για πραγματοποίηση. Όχι μόνον επειδή η ήδη προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα τους δεν αφήνει επί του παρόντος τέτοια περιθώρια, οπότε μια τέτοιου είδους κυβερνητική συνεργασία θα μπορούσε να γίνει μόνο στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης «εθνικής ενότητας», με πρωθυπουργό πιθανότατα κάποιο τρίτο πρόσωπο, για να μην φαίνεται ως "ανάρμοστη σχέση". Πολύ περισσότερο, όμως, το γεγονός ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα είναι Τρίτη Πολιτική Δύναμη της Χώρας αποκλείει ένα τέτοιο σενάριο, ακριβώς επειδή σε μια τέτοια περίπτωση το Κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών θα καταστεί, με τον πιο επίσημο τρόπο, η Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Κάτι τέτοιο θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη για το σύστημα, το κομματικό του υπηρετικό προσωπικό, το εκδοτικό κατεστημένο και τις υπόλοιπες παραφυάδες του συστήματος. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ φθαρεί από την άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας θα πρέπει να υπάρχει "αξιόπιστη" αντιπολίτευση στο πρόσωπο της ΝΔ και όχι σ’ αυτό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία δεν ελέγχεται στο ελάχιστο από το αντεθνικό και αντιλαϊκό σύστημα.
Στην ουσία, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, μια χαρά κάθεται στον ΣΥΡΙΖΑ το να μην έχει την αυτοδυναμία. Μία κυβερνητική συνεργασία με οποιοδήποτε από τα πολιτικά μορφώματα της κεντροαριστεράς του προσφέρει το καλύτερο άλλοθι για τις κωλοτούμπες που κατά συρροή θα κάνει ως επικεφαλής στην κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς υπονόησε ο Σουλτς όταν είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού και δεν υπάρχει υποψήφιος εταίρος, ο οποίος θα συμφωνήσει με αυτά που εμφανίζονται σαν ριζοσπαστικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιστορία, λοιπόν, θα επαναληφθεί όπως το 2012, όταν η ΔΗΜΑΡ προσέφερε το αριστερό άλλοθι που χρειαζόταν οι Σαμαράς-Βενιζέλος για την φρέσκια κυβέρνηση τους. Τώρα είτε το Ποτάμι, είτε το ΠΑΣΟΚ ή ο Τζέφρυ θα κληθούν να δώσουν στην κυβέρνηση Τσίπρα αυτό το άλλοθι. Ο τρόμος της διερευνητικής εντολής στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ως Τρίτη Πολιτική Δύναμη, στοιχειώνει σαν εφιάλτης τα όνειρα των κύκλων εκείνων που κινούν τα νήματα στην εγχώρια συστημική πολιτική σκηνή.
Γι’ αυτό και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα, ως η μόνη γνήσια αντισυστημική πολιτική έκφραση, θα είναι ο μεγάλος και ουσιαστικός νικητής στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου