Αντιγράφω :
http://www.elora.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=2363%3A2010-07-24-14-40-54&catid=5%3Ahellas&Itemid=4
ΤΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Υπάρχει όμως και το άγνωστον παρασκήνιον της Μεταπολιτεύσεως, το οποίον απεσιωπήθη επιμελώς και πείθει, ότι η πρόσφατος Ιστορία, θέλει ξαναγράψιμο. Τι πανηγυρίζουμε για τις 23 και 24 Ιουλίου; Την άφιξιν του Κ. Καραμανλή ως «Μεσσία», ο οποίος «επανέφερε την Δημοκρατία», και έκλεισε στην φυλακήν τους αρχηγούς της Επαναστάσεως. Φαίνεται όμως, ότι η πραγματική εικόνα των γεγονότων, είναι τελείως διαφορετική. Άλλα ήσαν τα σχέδια του Καραμανλή, ο οποίος ενδιαφερόταν για την επιστροφήν του στο πολιτικόν σκηνικόν ως ανώτατος άρχων, και για τον στόχον αυτόν, είχε έλθει σε συνεννόησιν με το Νικόλαον Μακαρέζον, και χάριν αυτού του σκοπού, δεν απέκλεισε την συνδρομήν ακόμη και του Ιωαννίδη, αρκεί να εξουδετέρωναν τον Γεώργιο Παπαδόπουλον!
Ας δούμε τα ντοκουμέντα: Προσφάτως, εκυκλοφόρησε το βιβλίον του Νικολάου Μακαρέζου υπό τον τίτλον: «Πώς καταλήξαμε στην μεταπολίτευση» (εκδόσεις Φιλιππότη). Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο – φωνή εκ του τάφου του Νικ. Μακαρέζου – που υλοποιήθηκε και συμπληρώθηκε – με μύριες δυσχέρειες – χάρις στον διακεκριμένο επιστήμονα και πολιτικό κ. Αριστείδη Δημόπουλο. Για πρώτη φορά, έρχεται στο φως με γραπτά ντοκουμέντα, όλο το παρασκήνιον εκείνης της εποχής. Την ημέραν της ανατροπής του Γ. Παπαδοπούλου, με νωπά τα γεγονότα του «Πολυτεχνείου», επεσκέφθη τον Μακαρέζον στην κατοικίαν του, ο στενός συνεργάτης του Ιω. Δημητρακόπουλος, ο οποίος του έφερε «σημαντικό μήνυμα» του Κ. Καραμανλή. Τι είχε συμβεί;
Πράγματι, την Παρασκευήν 16 Νοεμβρίου 1973, ενώ τα επεισόδια του Πολυτεχνείου έπαιρναν την μορφήν εξεγέρσεως, ο Καραμανλής ανέθεσε στον αδελφόν του Αχιλλέα να μεταφέρει επειγόντως στον Μακαρέζο ένα μήνυμα με προτάσεις του για πολιτική συνεργασία, και με σκοπόν την ομαλήν μετάβαση σε υγιές κοινοβουλευτικόν καθεστώς. Ο Ιω. Δημητρακόπουλος – που είχε δεσμούς και με τις δύο πλευρές – ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να μεταφέρει το μήνυμα.
Τι έγραφε ο Καραμανλής στο μήνυμα;
1) Η αποκατάστασις της τάξεως, που είχε διασαλευθεί με την «εξέγερσιν» στο Πολυτεχνείον, έπρεπε να επιδιωχθεί μόνον με τις Ενοπλες Δυνάμεις!
2) Επέρριπτεν ευθύνες στις «παρηκμασμένες πολιτικές δυνάμεις».
2) Η χώρα, εστερείτο ουσιαστικώς πολιτικής ηγεσίας.
Και ετόνιζεν ότι:
1) Ηταν πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα.
2) Όμως, με τον Γ. Παπαδόπουλον, ως Πρόεδρον Δημοκρατίας, δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στην Ελλάδα…
3) Μετανοούσε για τις δηλώσεις του, του Απριλίου 1973, με τις οποίες είχε κλονισθεί προς το πρόσωπό του η εκτίμησις των αξιωματικών. Τώρα, ήταν πρόθυμος να φανεί άξιος συνεργάτης των στρατιωτικών.
4) Ξεκαθάριζε, ότι απέβλεπε στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Καραμανλής εξέφραζε την βεβαιότητα, ότι με το «δίδυμον σχήμα», θα μπορούσε να επιτευχθεί η σαρωτική απομάκρυνσις από το πολιτικόν προσκήνιον «όλων των «παρηκμασμένων πολιτικών δυνάμεων», η ευχέρεια της ανανεώσεως των στελεχών της πολιτικής ζωής, και η διαφαινόμενη με συντριπτική πλειοψηφία λαϊκής αποδοχής, εγκατάστασις του «διδύμου σχήματος» στην ηγεσίαν του Εθνους.
Θεωρούσε ακόμη ο Καραμανλής, ότι θα μπορούσαν να «επηρεάσουν τα πράγματα» προς αυτή την κατεύθυσιν, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Ιω. Λαδάς και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας, Οδυσσεύς Αγγελής.
Επεσήμαινε δε, την ανάγκην της ταχυτέρας δυνατής δρομολογήσεως του προγράμματος των εξελίξεων.
Ο πρωθυπουργός της «οκταετίας» εδήλωνε, ότι ήταν έτοιμος στην κατάλληλη στιγμή, να προβεί σε δηλώσεις, για:
α) Να δικαιώσει την επέμβασιν των Ενόπλων Δυνάμεων την 21ην Απριλίου 1967.
β) Να διακηρύξει ότι υπήρχαν υγιείς δυνάμεις μεταξύ των φορέων της Επαναστάσεως, που δεν κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν την αποστολήν των Ενόπλων Δυνάμεων.
γ) Να παραδεχθεί το οικονομικόν και πολιτικόν έργον της Επαναστάσεως.
δ) Να παραπέμψει στην Ιστορίαν λάθη και παραλείψεις.
ε) Να καλέσει τον λαόν σε συναγερμόν εθνικής ενότητος.
στ) Εδέχετο να διαδραματίσουν αι Ενοπλοι Δυνάμεις ρόλον στην κρατικήν εξουσίαν.
ΕΠΑΙΝΟΙ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΕΖΟ
Ο Καραμανλής δεν ήθελε τον Γ. Παπαδόπουλον στην πολιτικήν σκηνή, διότι τον εφοβείτο ως αρχηγόν ακραιφνούς δεξιού κόμματος, και εξόρκιζε τους αξιωματικούς να μην εμπιστεύονται τον Σπ. Μαρκεζίνην. Οσον για τον Νικόλαον Μακαρέζον, διετύπωνε τα ακόλουθα επαινετικά λόγια:
1) Ηργάσθη με όλας του τας δυνάμεις, ως υπουργός Συντονισμού και Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, για τον καλόν της χώρας.
2) Εκπροσωπεί τις υγιείς δυνάμεις της Επαναστάσεως, και εκθειάζει τον τίτλον που του απέδιδον ευρωπαϊκοί κύκλοι, ως τον «Ευρωπαίον Ελληνα πατριώτη».
3) Είναι πρόθυμος – έλεγεν ο ιδρυτής της ΕΡΕ – να βοηθήσει τον Μακαρέζον να επιτύχει, εφόσον θα ήθελε να πολιτευθεί. Δηλαδή, είναι πρόθυμος αυτός ως Πρόεδρος Δημοκρατίας, να τον βοηθήσει στην θέσιν του Πρωθυπουργού.
Ο Νικ. Μακαρέζος εξεπλάγη, και προσπάθησε να προωθήσει αυτή την λύσιν. Την 30ην Νοεμβρίου 1973 έφθασε στα χέρια του Μακαρέζου και δεύτερον υπόμνημα του Καραμανλή. Προσπάθεια τώρα του Νικ. Μακαρέζου ήταν να πείσει τον Ιωαννίδη να αποδεχθεί το σχέδιον Καραμανλή. Παρέδωσε επιστολήν του προς τον «αόρατο δικτάτορα», μέσω του Συνταγματάρχου Αντ. Λέκα, ο οποίος ματαίως επί τριήμερον έψαχνε να τον βρει. Βολιδοσκοπήσεις εγένοντο και προς τον φίλον τού Καραμανλή, τον Διευθυντήν της «Βραδυνής» Γεώργιον Αθανασιάδην, δια να βοηθήσει. Ματαίως και ο Ιω. Λαδάς αναζητούσε για τον ίδιον σκοπόν τον αρχηγόν της ΕΣΑ.
Φαίνεται όμως, ότι σκοπίμως ο πανίσχυρος δικτάτωρ είχεν εξαφανιστεί. Γι’ αυτό, ο Λαδάς ήλθε σ’ επαφή με τους Γκιζίκη και Γαλατσάνο. Και τότε, ήρχισαν αι υπαναχωρήσεις του Καραμανλή. Δια του Ιω. Ροδινού – Ορλάνδου, ο αυτοεξόριστος πρώην πρωθυπουργός, εγνωστοποίησε στον Νικ. Μακαρέζον, ότι εάν το υπόμνημά του δεν προχωρούσε μέχρι το Πάσχα, τότε εκείνος αποδεσμεύεται! Τι συνέβη και «έκανε πίσω» ο Καραμανλής;
Ο καθηγητής Ν.Ε. Δεβλέτογλου είχε δηλώσει, ότι: «Τον Σεπτέμβριο του 1974, όταν απεκάλυψα την ύπαρξη μαγνητοταινίας που έδειχνε ότι σημαντικός αριθμός Ελλήνων και ξένων είναι αναμεμιγμένος σε ενέργειες που κατέληξαν στην τουρκική κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου, η Κυβέρνηση έσπευσε να με διαψεύσει δια του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, καθώς και να περιγράψει την «επιχειρηματολογίαν μου», ως «περίεργον και δυσερμήνευτον». Με βαθιά επίγνωση των υποχρεώσεών μου απέναντι της πατρίδος, επανέρχομαι δια τρίτην και τελευταίαν φοράν, και συνιστώ σύνεση και αναλλοίωτη δημοκρατικότητα στην πολιτική ηγεσία του Εθνους. Συγκεκριμένα, προτείνω μια εθνική εκστρατεία αληθείας εκ μέρους της συμπολιτεύσεως και της αντιπολιτεύσεως, δια της οποίας άπαντα τα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και των μαγνητοταινιών που γνωρίζω ότι αποκαλύπτουν με κάθε λεπτομέρεια τον διάκοσμον των διαδοχικών εξελίξεων που μας ενέπλεξαν στην εθνικήν συμφοράν της Κύπρου, να έρθουν εις το φως…».
Ηταν η εποχή, που ο ραδιούργος Κίσσινγκερ εμφανιζόταν στο προσκήνιον, συγχρόνως με την κλιμάκωσιν της ελληνο-τουρκικής κρίσεως για το Αιγαίον, και με τον Αραβοϊσραηλινόν πόλεμον, που απετέλεσε την αιτίαν της ανατροπής των Παπαδόπουλου – Μαρκεζίνη. Από αμερικανική πλευρά, η τραγωδία της Κύπρου, απετέλεσε τον μοχλόν για την μεταπολίτευσιν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, και ποτέ δεν πρόκειται ν’ ανοίξει ο περίφημος «φάκελος της Κύπρου».
Αντί της λύσεως Καραμανλή – Μακαρέζου, με στήριξιν των Ενόπλων Δυνάμεων, που θα μας είχε γλυτώσει από πολλά δεινά, ο Καραμανλής επέλεξε να «παίξει στο αμερικανικό χαρτί», με όλες τις συνέπειες. Τον εκάλεσαν στην Ελλάδα, οι Ιωαννιδικοί που ευθύνονταν για την εισβολήν στην Κύπρον. Ο Γκιζίκης και οι στρατηγοί του ετιμήθησαν και ουδέν έπαθαν, ενώ ο Γ. Παπαδόπουλος, επικίνδυνος ως μελλοντικός πολιτικός αντίπαλος του Καραμανλή, ετάφη ζωντανός και άρρωστος στις Φυλακές. Ηρνήθη να υπογράψει χαρτί, ότι δεν πρόκειται να αναμιχθεί στην πολιτικήν, γι’ αυτό και κατέληξε στον Κορυδαλλόν. Στις ίδιες φυλακές έστειλεν ο Καραμανλής και τον Νικ. Μακαρέζον για 16 χρόνια, τον άνθρωπον για τον οποίον έλεγεν ότι: «Ηργάσθη με όλας του τας δυνάμεις για τον καλόν της χώρας» και ότι εκπροσωπούσε «τις υγιείς δυνάμεις της Επαναστάσεως»…
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Πάμπτωχοι και ασθενείς ενεκλείσθησαν στα κελλιά, αξιωματικοί που είχαν δώσει το «παρών» σε όλους τους εθνικούς αγώνες, και μπήκαν στην Βουλήν με τιμές, οι εκπρόσωποι του Κομμουνιστοσυμμοριτισμού. Η χώρα, βυθισμένη στην σήψιν και στην παρακμήν, χρεοκοπημένη εξ αιτίας των οικονομικών σκανδάλων, βουλιάζει. Ο μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος – σε μέγιστον ποσοστόν – απαξιώνεται. Τα πολιτικά συστήματα, όταν εκφυλλίζονται καταρρέουν. Εκφυλλισμόν βιώνουμε στις μέρες μας. Γι’ αυτόν τον εκφυλλισμόν, εορτάζουμε;
Γιώργος Α. Λεονταρίτης
http://www.elora.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=2363%3A2010-07-24-14-40-54&catid=5%3Ahellas&Itemid=4
ΤΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Υπάρχει όμως και το άγνωστον παρασκήνιον της Μεταπολιτεύσεως, το οποίον απεσιωπήθη επιμελώς και πείθει, ότι η πρόσφατος Ιστορία, θέλει ξαναγράψιμο. Τι πανηγυρίζουμε για τις 23 και 24 Ιουλίου; Την άφιξιν του Κ. Καραμανλή ως «Μεσσία», ο οποίος «επανέφερε την Δημοκρατία», και έκλεισε στην φυλακήν τους αρχηγούς της Επαναστάσεως. Φαίνεται όμως, ότι η πραγματική εικόνα των γεγονότων, είναι τελείως διαφορετική. Άλλα ήσαν τα σχέδια του Καραμανλή, ο οποίος ενδιαφερόταν για την επιστροφήν του στο πολιτικόν σκηνικόν ως ανώτατος άρχων, και για τον στόχον αυτόν, είχε έλθει σε συνεννόησιν με το Νικόλαον Μακαρέζον, και χάριν αυτού του σκοπού, δεν απέκλεισε την συνδρομήν ακόμη και του Ιωαννίδη, αρκεί να εξουδετέρωναν τον Γεώργιο Παπαδόπουλον!
Ας δούμε τα ντοκουμέντα: Προσφάτως, εκυκλοφόρησε το βιβλίον του Νικολάου Μακαρέζου υπό τον τίτλον: «Πώς καταλήξαμε στην μεταπολίτευση» (εκδόσεις Φιλιππότη). Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ιστορικό ντοκουμέντο – φωνή εκ του τάφου του Νικ. Μακαρέζου – που υλοποιήθηκε και συμπληρώθηκε – με μύριες δυσχέρειες – χάρις στον διακεκριμένο επιστήμονα και πολιτικό κ. Αριστείδη Δημόπουλο. Για πρώτη φορά, έρχεται στο φως με γραπτά ντοκουμέντα, όλο το παρασκήνιον εκείνης της εποχής. Την ημέραν της ανατροπής του Γ. Παπαδοπούλου, με νωπά τα γεγονότα του «Πολυτεχνείου», επεσκέφθη τον Μακαρέζον στην κατοικίαν του, ο στενός συνεργάτης του Ιω. Δημητρακόπουλος, ο οποίος του έφερε «σημαντικό μήνυμα» του Κ. Καραμανλή. Τι είχε συμβεί;
Πράγματι, την Παρασκευήν 16 Νοεμβρίου 1973, ενώ τα επεισόδια του Πολυτεχνείου έπαιρναν την μορφήν εξεγέρσεως, ο Καραμανλής ανέθεσε στον αδελφόν του Αχιλλέα να μεταφέρει επειγόντως στον Μακαρέζο ένα μήνυμα με προτάσεις του για πολιτική συνεργασία, και με σκοπόν την ομαλήν μετάβαση σε υγιές κοινοβουλευτικόν καθεστώς. Ο Ιω. Δημητρακόπουλος – που είχε δεσμούς και με τις δύο πλευρές – ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να μεταφέρει το μήνυμα.
Τι έγραφε ο Καραμανλής στο μήνυμα;
1) Η αποκατάστασις της τάξεως, που είχε διασαλευθεί με την «εξέγερσιν» στο Πολυτεχνείον, έπρεπε να επιδιωχθεί μόνον με τις Ενοπλες Δυνάμεις!
2) Επέρριπτεν ευθύνες στις «παρηκμασμένες πολιτικές δυνάμεις».
2) Η χώρα, εστερείτο ουσιαστικώς πολιτικής ηγεσίας.
Και ετόνιζεν ότι:
1) Ηταν πρόθυμος να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην πατρίδα.
2) Όμως, με τον Γ. Παπαδόπουλον, ως Πρόεδρον Δημοκρατίας, δεν είχε σκοπό να επιστρέψει στην Ελλάδα…
3) Μετανοούσε για τις δηλώσεις του, του Απριλίου 1973, με τις οποίες είχε κλονισθεί προς το πρόσωπό του η εκτίμησις των αξιωματικών. Τώρα, ήταν πρόθυμος να φανεί άξιος συνεργάτης των στρατιωτικών.
4) Ξεκαθάριζε, ότι απέβλεπε στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο Καραμανλής εξέφραζε την βεβαιότητα, ότι με το «δίδυμον σχήμα», θα μπορούσε να επιτευχθεί η σαρωτική απομάκρυνσις από το πολιτικόν προσκήνιον «όλων των «παρηκμασμένων πολιτικών δυνάμεων», η ευχέρεια της ανανεώσεως των στελεχών της πολιτικής ζωής, και η διαφαινόμενη με συντριπτική πλειοψηφία λαϊκής αποδοχής, εγκατάστασις του «διδύμου σχήματος» στην ηγεσίαν του Εθνους.
Θεωρούσε ακόμη ο Καραμανλής, ότι θα μπορούσαν να «επηρεάσουν τα πράγματα» προς αυτή την κατεύθυσιν, ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, ο Ιω. Λαδάς και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας, Οδυσσεύς Αγγελής.
Επεσήμαινε δε, την ανάγκην της ταχυτέρας δυνατής δρομολογήσεως του προγράμματος των εξελίξεων.
Ο πρωθυπουργός της «οκταετίας» εδήλωνε, ότι ήταν έτοιμος στην κατάλληλη στιγμή, να προβεί σε δηλώσεις, για:
α) Να δικαιώσει την επέμβασιν των Ενόπλων Δυνάμεων την 21ην Απριλίου 1967.
β) Να διακηρύξει ότι υπήρχαν υγιείς δυνάμεις μεταξύ των φορέων της Επαναστάσεως, που δεν κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν την αποστολήν των Ενόπλων Δυνάμεων.
γ) Να παραδεχθεί το οικονομικόν και πολιτικόν έργον της Επαναστάσεως.
δ) Να παραπέμψει στην Ιστορίαν λάθη και παραλείψεις.
ε) Να καλέσει τον λαόν σε συναγερμόν εθνικής ενότητος.
στ) Εδέχετο να διαδραματίσουν αι Ενοπλοι Δυνάμεις ρόλον στην κρατικήν εξουσίαν.
ΕΠΑΙΝΟΙ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΕΖΟ
Ο Καραμανλής δεν ήθελε τον Γ. Παπαδόπουλον στην πολιτικήν σκηνή, διότι τον εφοβείτο ως αρχηγόν ακραιφνούς δεξιού κόμματος, και εξόρκιζε τους αξιωματικούς να μην εμπιστεύονται τον Σπ. Μαρκεζίνην. Οσον για τον Νικόλαον Μακαρέζον, διετύπωνε τα ακόλουθα επαινετικά λόγια:
1) Ηργάσθη με όλας του τας δυνάμεις, ως υπουργός Συντονισμού και Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως, για τον καλόν της χώρας.
2) Εκπροσωπεί τις υγιείς δυνάμεις της Επαναστάσεως, και εκθειάζει τον τίτλον που του απέδιδον ευρωπαϊκοί κύκλοι, ως τον «Ευρωπαίον Ελληνα πατριώτη».
3) Είναι πρόθυμος – έλεγεν ο ιδρυτής της ΕΡΕ – να βοηθήσει τον Μακαρέζον να επιτύχει, εφόσον θα ήθελε να πολιτευθεί. Δηλαδή, είναι πρόθυμος αυτός ως Πρόεδρος Δημοκρατίας, να τον βοηθήσει στην θέσιν του Πρωθυπουργού.
Ο Νικ. Μακαρέζος εξεπλάγη, και προσπάθησε να προωθήσει αυτή την λύσιν. Την 30ην Νοεμβρίου 1973 έφθασε στα χέρια του Μακαρέζου και δεύτερον υπόμνημα του Καραμανλή. Προσπάθεια τώρα του Νικ. Μακαρέζου ήταν να πείσει τον Ιωαννίδη να αποδεχθεί το σχέδιον Καραμανλή. Παρέδωσε επιστολήν του προς τον «αόρατο δικτάτορα», μέσω του Συνταγματάρχου Αντ. Λέκα, ο οποίος ματαίως επί τριήμερον έψαχνε να τον βρει. Βολιδοσκοπήσεις εγένοντο και προς τον φίλον τού Καραμανλή, τον Διευθυντήν της «Βραδυνής» Γεώργιον Αθανασιάδην, δια να βοηθήσει. Ματαίως και ο Ιω. Λαδάς αναζητούσε για τον ίδιον σκοπόν τον αρχηγόν της ΕΣΑ.
Φαίνεται όμως, ότι σκοπίμως ο πανίσχυρος δικτάτωρ είχεν εξαφανιστεί. Γι’ αυτό, ο Λαδάς ήλθε σ’ επαφή με τους Γκιζίκη και Γαλατσάνο. Και τότε, ήρχισαν αι υπαναχωρήσεις του Καραμανλή. Δια του Ιω. Ροδινού – Ορλάνδου, ο αυτοεξόριστος πρώην πρωθυπουργός, εγνωστοποίησε στον Νικ. Μακαρέζον, ότι εάν το υπόμνημά του δεν προχωρούσε μέχρι το Πάσχα, τότε εκείνος αποδεσμεύεται! Τι συνέβη και «έκανε πίσω» ο Καραμανλής;
Ο καθηγητής Ν.Ε. Δεβλέτογλου είχε δηλώσει, ότι: «Τον Σεπτέμβριο του 1974, όταν απεκάλυψα την ύπαρξη μαγνητοταινίας που έδειχνε ότι σημαντικός αριθμός Ελλήνων και ξένων είναι αναμεμιγμένος σε ενέργειες που κατέληξαν στην τουρκική κατοχή μεγάλου μέρους της Κύπρου, η Κυβέρνηση έσπευσε να με διαψεύσει δια του Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, καθώς και να περιγράψει την «επιχειρηματολογίαν μου», ως «περίεργον και δυσερμήνευτον». Με βαθιά επίγνωση των υποχρεώσεών μου απέναντι της πατρίδος, επανέρχομαι δια τρίτην και τελευταίαν φοράν, και συνιστώ σύνεση και αναλλοίωτη δημοκρατικότητα στην πολιτική ηγεσία του Εθνους. Συγκεκριμένα, προτείνω μια εθνική εκστρατεία αληθείας εκ μέρους της συμπολιτεύσεως και της αντιπολιτεύσεως, δια της οποίας άπαντα τα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων και των μαγνητοταινιών που γνωρίζω ότι αποκαλύπτουν με κάθε λεπτομέρεια τον διάκοσμον των διαδοχικών εξελίξεων που μας ενέπλεξαν στην εθνικήν συμφοράν της Κύπρου, να έρθουν εις το φως…».
Ηταν η εποχή, που ο ραδιούργος Κίσσινγκερ εμφανιζόταν στο προσκήνιον, συγχρόνως με την κλιμάκωσιν της ελληνο-τουρκικής κρίσεως για το Αιγαίον, και με τον Αραβοϊσραηλινόν πόλεμον, που απετέλεσε την αιτίαν της ανατροπής των Παπαδόπουλου – Μαρκεζίνη. Από αμερικανική πλευρά, η τραγωδία της Κύπρου, απετέλεσε τον μοχλόν για την μεταπολίτευσιν στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, και ποτέ δεν πρόκειται ν’ ανοίξει ο περίφημος «φάκελος της Κύπρου».
Αντί της λύσεως Καραμανλή – Μακαρέζου, με στήριξιν των Ενόπλων Δυνάμεων, που θα μας είχε γλυτώσει από πολλά δεινά, ο Καραμανλής επέλεξε να «παίξει στο αμερικανικό χαρτί», με όλες τις συνέπειες. Τον εκάλεσαν στην Ελλάδα, οι Ιωαννιδικοί που ευθύνονταν για την εισβολήν στην Κύπρον. Ο Γκιζίκης και οι στρατηγοί του ετιμήθησαν και ουδέν έπαθαν, ενώ ο Γ. Παπαδόπουλος, επικίνδυνος ως μελλοντικός πολιτικός αντίπαλος του Καραμανλή, ετάφη ζωντανός και άρρωστος στις Φυλακές. Ηρνήθη να υπογράψει χαρτί, ότι δεν πρόκειται να αναμιχθεί στην πολιτικήν, γι’ αυτό και κατέληξε στον Κορυδαλλόν. Στις ίδιες φυλακές έστειλεν ο Καραμανλής και τον Νικ. Μακαρέζον για 16 χρόνια, τον άνθρωπον για τον οποίον έλεγεν ότι: «Ηργάσθη με όλας του τας δυνάμεις για τον καλόν της χώρας» και ότι εκπροσωπούσε «τις υγιείς δυνάμεις της Επαναστάσεως»…
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Πάμπτωχοι και ασθενείς ενεκλείσθησαν στα κελλιά, αξιωματικοί που είχαν δώσει το «παρών» σε όλους τους εθνικούς αγώνες, και μπήκαν στην Βουλήν με τιμές, οι εκπρόσωποι του Κομμουνιστοσυμμοριτισμού. Η χώρα, βυθισμένη στην σήψιν και στην παρακμήν, χρεοκοπημένη εξ αιτίας των οικονομικών σκανδάλων, βουλιάζει. Ο μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος – σε μέγιστον ποσοστόν – απαξιώνεται. Τα πολιτικά συστήματα, όταν εκφυλλίζονται καταρρέουν. Εκφυλλισμόν βιώνουμε στις μέρες μας. Γι’ αυτόν τον εκφυλλισμόν, εορτάζουμε;
Γιώργος Α. Λεονταρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου