ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, «ΕΘΝΑΡΧΗΣ» Ή ΠΡΟΔΟΤΗΣ;

Συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από τον θάνατο του «εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτή της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας, πρωθυπουργού της Ελλάδας δύο φορές (1955-1963 και 1974-1980) και προέδρου της δημοκρατίας (;) άλλες δύο (1980-1985 και 1990-1995).

Ο Καραμανλής πέθανε ήσυχα στο κρεβάτι του νοσοκομείου στα 91 του χρόνια, αφού είχε γεννηθεί το 1907, έχοντας απολαύσει όλα τα αξιώματα, την εξουσία και όλα τα προνόμια συνεπάγεται αυτή. Οι οπαδοί του τον αποκαλούν «εθνάρχη». Ήταν όμως «εθνάρχης»; Ή κάτι άλλο; Ας το δούμε.
 

Ο «εθνάρχης» Καραμανλής, που βαρύνεται με ένα σωρό παρατυπίες και προδοσίες και καθόλου μα καθόλου δεν δικαιολογεί τον τίτλο που του απέδωσαν οι οπαδοί του. Κάθε άλλο λοιπόν παρά «εθνάρχης» ήταν και αυτό θα το καταλάβουμε με μια σύντομη αναδρομή στο έργο του.

Ο Καραμανλής ευθύνεται σίγουρα για την διαστρωμάτωση της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, το πέρασμά της από την αγροτιά στον αστικό τρόπο ζωής. Αυτό, γιατί φρόντισε να διογκώσει τα μεγάλα αστικά κέντρα και να «αδειάσει» την ελληνική επαρχία, στέλνοντας τα Ελληνόπουλα σε ηλικία ακόμα πολύ παραγωγική και σφριγηλά στην εσωτερική ή την εξωτερική μετανάστευση.

Το πολύ άσχημο αυτό γεγονός είχε πάρα πολύ αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, γιατί οι Έλληνες αναγκάστηκαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι ή μεταπράτες έμποροι, φεύγοντας από την πρωτογενή παραγωγή. Με συνέπεια η Ελλάδα να αρχίσει να δανείζεται υπέρογκα και με μεγάλους τόκους, για να μπορεί να προβαίνει σε εισαγωγές προϊόντων, τα οποία άλλοτε παρήγαγε η ίδια...

Η οικονομική αυτή καταστροφή που προξενήθηκε από τον «καραμανλισμό», και συμπληρώθηκε αργότερα από τον «παπανδρεϊσμό», συμβάδισε με την παράλληλη κοινωνική καταστροφή. Εδώ μιλάμε για τον απόλυτο όλεθρο, γιατί η κοινωνία μας ήταν απροετοίμαστη να περάσει σε φάση αστικοποίησής της.

Δεν είχαμε δηλαδή τον χρόνο, όπως συνέβη παλιότερα σε άλλες χώρες, να προσαρμόσουμε τις κοινωνικές μας ανάγκες σε έναν νέο τρόπο ζωής και έτσι «πέσαμε από τα σύννεφα»... Ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά, δεν μπορεί η Ελλάδα να συνέλθει από το σοκ της ξαφνικής αλλαγής της κοινωνικής της διαστρωμάτωσης!

Τα ίδια και στο πολιτικό μας σύστημα. Μέχρι την εποχή του Καραμανλή πράγματι υπήρχε ένα ήθος, ένα μέτρο, στους πολιτικούς μας. Απόδειξη όχι μόνο ότι μέχρι τότε δεν ακούστηκε ποτέ ούτε ένα οικονομικό σκάνδαλο, αλλά όλοι οι πρωθυπουργοί της χώρας μας πέθαιναν σχεδόν πάμφτωχοι! Ο πρώτος πρωθυπουργός της Ελλάδας που μπήκε στην πολιτική φτωχός και βγήκε από αυτή... δισεκατομμυριούχος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής!

Για να ακολουθήσουν μετά τα χειρότερα (βλ. ΠΑΣΟΚ)... Πώς άραγε συνέβη αυτό; Μήπως με τα αποθεματικά των ταμείων; Ή με τα χρήματα της αμερικανικής βοήθειας;... Το θέμα είναι ότι για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας μας ένας πολιτικός, πρωθυπουργός μάλιστα, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει τις πηγές του πλουτισμού του...

Για την εξωτερική μας πολιτική δε... εκεί πράγματι το υλικό είναι πολύ πλούσιο! Να πρωτοθημηθώ τι; Πρόχειρα μόνο θυμάμαι την προδοσία της Κύπρου, σε δύο μάλιστα φάσεις, μία το 1955-1959 και την άλλη το 1974, με βασικό πρωταγωνιστή στο έγκλημα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο οποίος το 1959, όταν υπέγραψε τις προδοτικές συνθήκες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, μίλησε για την «πιο ευτυχισμένη μέρα» της ζωής του, ενώ το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στο νησί, είπε το αμίμητο «η Κύπρος είναι μακριά»!... Την ίδια υποχωρητικότητα έδειξε και στο θέμα του Αιγαίου, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να διεκδικούν την «συνεκμετάλλευση» της ελληνικής αυτής θάλασσας και τα μισά νησιά του Αιγαίου μας...

Όταν γύρισε πίσω ο Καραμανλής το 1974 έκανε μια σειρά επίσης από εγκλήματα. Καταδίκασε τους Εθνικούς μας Ηγέτες της 21ης Απριλίου και ενώ προηγουμένως είχε δώσει «γενική αμνηστία». Αλλά αμέσως μετά, τρομοκρατημένος από την επιρροή που ασκούσε στον λαό μας ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, έκλεισε τους «Απριλιανούς» στην φυλακή παράνομα και ενάντια σε κάθε διεθνές δίκαιο! Τα ίδια εγκλήματα έκανε και κατά του βασιλιά, κοροϊδεύοντάς τον.

Πρόδωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο ενώ κατά τη διάρκεια δημοψηφίσματος που διεξήγαγε για να τον διώξει, έδωσε διαταγή στους βουλευτές του με απειλή διαγραφής να μην μιλήσουν για Βασιλεία (κλασσικό παράδειγμα ο Ράλλης που αν και βασιλόφρων, δε μίλησε προσβλέποντας στην πρωθυπουργεία και κατέστρεψε την ελληνική γλώσσα βγάζοντας την καθαρεύουσα από τα σχολεία) και έβαλε στη φυλακή τον Γιώργο Παπαδόπουλο (όχι βέβαια επειδή ήταν ο αρχηγός του καθεστώτος της Επταετίας), ανακαλώντας παράνομα την αμνηστία που είχε χορηγήσει στους Απριλιανούς, μόνο και μόνο επειδή ο Γιώργος Παπαδόπουλος ήθελε να ιδρύσει δικό του κόμμα και αρνήθηκε την προειδοποίηση του Καραμανλή να μη το κάνει. Αυτός ήταν ο Καραμανλής. “Η Κύπρος κείται μακράν” είπε. Κατέστρεψε την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία (το μόνο του καλό ήταν ότι μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση – τότε Ε.Ο.Κ), πούλησε την ιστορία μας, κατάργησε τις εθνικές εορτές στον Γράμμο και στο Βίτσι. Νομιμοποίησε το προδοτικό ΚΚΕ. Διέσπασε τη Δεξιά. Έδιωξε τους εθνικιστές και τους πραγματικούς δεξιούς από τα πανεπιστήμια και από τη Δημόσια ζωή της χώρας και τα παρέδωσε όλα στην καταραμένη γεννιά του Πολυτεχνείου, που μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα (χωρίς παιδεία, χωρίς εθνική υπαρεφάνια, υποτέλεια) κ.α.

Έδιωξε  έναν θεσμό με ρίζες στη χώρα μας, για να κάνει αργότερα «βασιλιά» τον εαυτό του, ψηφιζόμενος ως πρόεδρος της «δημοκρατίας». Τέλος, έκανε μεγάλο κακό και στις ένοπλες δυνάμεις μας, διώχνοντας από τον στρατό μας κάθε μη αρεστό σε αυτόν πρόσωπο ως «χουντικό»!... 




Δεν ήταν εθνάρχης ο Καραμανλής. Πώς μπορεί να είναι εθνάρχης αυτός ο οποίος το 1940 δήλωσε κουφός για να μη πολεμήσει; Εθνάρχης ήταν μόνο (και είναι στις καρδιές μας) ο Ιωάννης Μεταξάς.

Αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Ένας πολιτικός που έφερε στον τόπο μας την ανηθικότητα, την διαφθορά και το χάος... Έχει απόλυτο δίκιο ο κ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης που αποκαλύπτει στα άρθρα του της κυριακάτικης «Ελεύθερης Ώρας» όλη την αλήθεια γύρω από τον πολιτικό εκείνο ολετήρα, όπως έκανε παλιότερα και ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος με το ογκώδες και μνημειώδες βιβλίο του «60 χρόνια καραμανλικής προδοσίας». Τώρα που η «μεταπολίτευση» καταρρέει με πάταγο, καιρός είναι να καταρρεύσει και ο μύθος του «καραμανλισμού»!