Το ευρωπαϊκό παραμύθι κατέρρευσε - Ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει

Η Κύπρος υπέστη προχθές την τρίτη εισβολή εναντίον της.
Μετά τους Τούρκους, κατά ιστορική ειρωνεία, οι Φράγκοι...
Η Τουρκία εισέβαλε, απέσπασε μέρος του σώματος της μαρτυρικής Μεγαλονήσου κι αιχμαλώτισε το υπόλοιπο σε ένα καθεστώς διαρκούς αγωνίας. Έκτοτε οι Ελληνοκύπριοι ζουν έχοντας απωλέσει το άλλο τους μισό.

Η κατοχή αλλά και ο εποικισμός της μισής Κύπρου, είχαν κάποιοι την εντύπωση, ότι θα μπορούσε να αναιρεθεί από την οικονομική ανάπτυξη και την συνακόλουθη ευμάρεια. Ακόμα περισσότερο, κάποιοι πίστευαν ότι η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα συνέτεινε στη λύση του χαίνοντος προβλήματος, και επειδή η Τουρκία θα εναρμονιζόταν με τα προαπαιτούμενα της ευρωπαϊκής της προοπτικής, και επειδή οι Τουρκοκύπριοι θα επεδίωκαν κ αυτοί με τη σειρά τους να απολαύσουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ουδέν εκ των δύο συνέβη, και οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν τα αντίθετα, για μιαν ακόμα φορά επαληθεύτηκαν.
Διότι απλούστατα η Κύπρος υπήρξε δορύκτητη. Κι αυτό δεν αλλάζει με ευσεβείς πόθους κι αφέλειες. Μάλιστα με την Ελλάδα να εφαρμόζει απέναντι στην Τούρκια πολιτική κατευνασμού, η Κύπρος, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, στην ουσία απέμεινε μόνη – Μόνη και μισή.

Δεν έμενε παρά η νομιμοποίηση του Αττίλα 1 και 2 με το Σχέδιο Ανάν. Όταν επιχειρήθηκε απέτυχε. Ακριβώς για τους ίδιους λόγους, που απεδείχθησαν φρούδες οι προσδοκίες, όσων πίστευαν ότι η ευμάρεια (αληθής ή ψευδής) είναι ικανή να λύνει τέτοια προβλήματα.
Μπορεί οι Κύπριοι να είχαν πετύχει το «οικονομικό θαύμα» αλλά όταν αντελήφθησαν ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει ο δούρειος ίππος για την απώλεια της κρατικής τους υπόστασης και της εθνικής του ταυτότητας, έστειλαν το Σχέδιο Ανάν στον αγύριστο.
Σήμερα, ω του θαύματος, μόλις ο υποθαλάσσιος πλούτος της Κύπρου αποδεικνύεται εκμεταλλεύσιμος και μέγας, το ως χθες «οικονομικό θαύμα» των Κυπρίων καταρρέει.
Κι έτσι η δορύκτητος απ’ την Τουρκία Κύπρος, γίνεται και δορυάλωτος απ’ τους εξ εσπερίας Εταίρους.

Το κατά πόσον η οικονομική κατάσταση της Κύπρου ήταν σαθρή ή όχι (και ήταν, όπως όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες) δεν έχει καμία σημασία, διότι το σαθρόν του πράγματος ανακηρρύσεται (ή αποκηρύσσεται) ανά πάσαν στιγμή από τους έχοντες την ισχύ να το πράξουν. (Σιγά μην εκήρυσσε η Γαλλία τα δικά της ελλείμματα αιτία για να περίελθε υπό Καθεστώς Εντολής, ή σιγά μην εκήρυσσε η Γερμανία τα δικά της χρέη ως αιτία για δημοσιονομική εξυγίανση τύπου χαράτσι – Μπενίτο – και τέζα). Αυτές τις πολιτικές της επιφυλάσσουν για τις χώρες – ζωτικό χώρο, που έχουν καταπιαστεί να δημιουργούν γύρω τους. Απ’ την Πορτογαλία έως την Κύπρο και από την Ελλάδα έως την Πολωνία.
Μάλιστα, με όλο και πιο άγριο τρόπο! – η κατάσχεση των καταθέσεων έως τώρα δεν είχε προηγούμενο. Τώρα έχει.

Ούτε το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ είχε προηγούμενο. Ούτε η μονιμοποίησή του είχε εξαγγελθεί – αλλά, αντιθέτως με αισχρότητα ψευδόμενοι, ο κ. Σαμαράς και η μόρα του διαβεβαίωναν για το προσωρινόν του άχθους. Τρίχες! Ένα – ένα κάνουν τα βήματα, αύριο η απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων θα έχει προηγούμενο, ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα θα έχει νέο προηγούμενο.

Βήμα – βήμα και αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο με όνυχες όπως για τους «επίορκους», τις «συντάξεις μαϊμού» και άλλες μπούρδες, προκειμένου να τον κάνουν να αισθάνεται ενοχή, δημιουργούν μιαν Ευρώπη με μικρές Κίνες, με μικρά εργασιακά Νταχάου και ηθικά Άουσβιτς.
Είμαστε σε πόλεμο, αυτοί που κλέβουν απ’ τους νέους τη ζωή τους, αυτοί που ατίμασαν τη ζωή όσων με φιλότιμο τόσα χρόνια εργάζονταν, αυτοί που οδηγούν τα παιδιά στον υποσιτισμό – και όλα αυτά και μύρια άλλα όσα μόνον και μόνον για να κονομάνε διακόσιες Τράπεζες και 800 Εταιρείες, είναι εγκληματίες πολέμου, του πολέμου που έχουν εξαπολύσει εναντίον των ανθρώπων.

Το παράλογο, να κλαίει ο κ. Σαμαράς για αυτά που μας κάνει, το παράλογο να κατακτούν οι σύμμαχοι τον σύμμαχο για να τον σώσουν (όπως την Κύπρο), το παράλογονα διολισθαίνει μια χώρα (όπως η Ελλάδα) σε καθεστώς εποπτείας αιώνιο, δεν είχαν προηγούμενο. Τώρα έχουν. Αυτό τα κάνει μήπως λογικά στα μάτια μας; Έτσι πρέπει να ζει ο άνθρωπος;