Γράφει ο Γεώργιος Παπακωνσταντίνου
Υποπτέραρχος (Μ) ε.α.
Πρόεδρος ΑΝΕΑΔ
Συνάδελφοι,
Η χώρα μας βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, απόρροια άθλιων πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί σειρά ετών.
Η χώρα μας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια υπό την κατοχή των δανειστών της, οι οποίοι την σπρώχνουν ακόμα βαθύτερα στην εξαθλίωση για να ελέγξουν απολύτως τον πλούτο της και τους πολίτες της.
Τα τελευταία χρόνια οι στρατιωτικοί έχουμε δεχθεί επίθεση τόσο στο ηθικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο και με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας φέρουν απέναντι απ’ τον Ελληνικό λαό. Απ’ τον Ελληνικό λαό, κομμάτι του οποίου είμαστε και εμείς οι Έλληνες
στρατιωτικοί.
Οι Έλληνες στρατιωτικοί τιμήσαμε και θα συνεχίσουμε να τιμούμε τις θυσίες του Ελληνικού λαού για να έχουν αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις, υπερήφανους και αξιοπρεπείς στρατιωτικούς και σ’ αυτό το καθήκον κάποιοι συνάδελφοί μας έδωσαν και την ζωή τους,
το τίμησαν με το αίμα τους.
Οι εκάστοτε πολιτειακές και πολιτικές ηγεσίες της χώρας, με τις πολιτικές που εφάρμοσαν για τους στρατιωτικούς, μετά την μεταπολίτευση, μπορούν να χαρακτηρισθούν ότι έδειχναν και δείχνουν μια αντιπάθεια και απέχθεια στο πρόσωπο μας και κατ’ επέκταση σε αυτό που έχουμε ορκιστεί να υπηρετούμε.
Ας μας προβληματίσει όλους μας το γεγονός, ότι από την μεταπολίτευση και μετά, περισσότεροι από είκοσι ε.α. συνάδελφοί μας υπηρέτησαν στην θέση του ΥΕΘΑ ή ΥΦΕΘΑ. Κανείς όμως από αυτούς, ακόμη και οι τωρινοί δύο Υφυπουργοί Εθνικής Άμυνας δεν έχουν
αφουγκραστεί τα προβλήματα μας και δεν έχουν δώσει λύσεις.
Πληρώνουμε το ((αμάρτημα)) της 21 Απριλιου; Οι συντελεστες του 1967 δικάσθηκαν και καταδικάστηκαν για πολιτικά εγκλήματα, έχει δικασθεί και καταδικαστεί έστω και ένας Έλληνας πολιτικός από την μεταπολίτευση και μετά, για πολιτικά εγκλήματα που έχει
διαπράξει;
Τα στρατιωτικά νοσοκομεία, τα οποία εμείς πληρώνουμε, απαξιώνονται και φημολογείται η κατάργηση ενός ή και δύο νοσοκομείων, για λόγους οικονομίας χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται ποιοι κατέβαλαν εισφορές για να γίνουν τα νοσοκομεία αυτά, αλλά και για
τις οφειλές των ασφαλιστικών φορέων στα στρατιωτικά νοσοκομεία τηρείται σιγή ιχθύος.
Τα Μετοχικά Ταμεία καταρρέουν οικονομικά, οι εισφορές μας εξανεμίστηκαν ‐είτε λόγω ‘’κουρέματος του χρέους’’ είτε λόγω μη χρηστής διαχείρισης ‐από τους εκάστοτε Διοικητές των και την πολιτική που τους επιβάλλεται από το ΥΠΕΘΑ ν’ ακολουθήσουν, αφού
διορίζονταν από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του.
Οι απολαβές μας από τα Μετοχικά Ταμεία δεν ανταποκρίνονται στις εισφορές που πληρώναμε στα ταμεία αυτά, όλα τα χρόνια που ήμασταν στην ενέργεια.
Οι εν ενεργεία συνάδελφοί μας καταβάλουν εισφορές στα Μετοχικά Ταμεία, χωρίς να γνωρίζουν αν θα έχουν ποτέ ανταποδοτικότητα ανάλογη των εισφορών τους.
Στερούν, σε μας τους απόστρατους, το δικαίωμα στην εργασία και επιπλέον μας διαχωρίζουν ρατσιστικά άνω των 55 ετών και κάτω των 55 ετών.
Συνάδελφοι εν ενεργεία, νόμιμοι εκπρόσωποι των Σωματείων τους, εγκαλούνται και τιμωρούνται γιατί ενδιαφέρονται για το μέλλον τους, για το ηθικό του στρατεύματος,ρωτώντας τον κ. ΑΓΕΕΘΑ να διαψεύσει κακόβουλες φήμες που κυκλοφορούν.
Η χωρίς προγραμματισμό μείωση των αμυντικών δαπανών τα τελευταία χρόνια, μειώνει την μαχητική ικανότητα και την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, με αρνητικές επιπτώσεις στα εθνικά μας θέματα και ο κίνδυνος εθνικού ακρωτηριασμού είναι πλέον
ορατός, αλλά κανείς θεσμικός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό!
Η κυβέρνηση, ενεργώντας ως διαχειριστής της πολιτικής της τρόικας, υποθηκεύει τον φυσικό πλούτο της χώρας, ξεπουλάει την δημόσια περιουσία αντί ‘’πινακίου φακής’’.
Η πρόσβαση των παιδιών μας, όπως και των παιδιών των περισσότερων οικογενειών στην παιδεία γίνεται δυσκολότερη και βλέπουν ως μόνο μέσο επιβίωσης τον δρόμο της μετανάστευσης.
Οι αυτοκτονίες είναι πλέον καθημερινό γεγονός στην Ελλάδα και μας οδηγούν σε εθνικό μαρασμό.
Οι συντάξεις μας και οι μισθοί των εν ενεργεία συναδέλφων μας, όπως και οι συντάξεις και οι μισθοί των άλλων κοινωνικών ομάδων ‐πλην των βουλευτών‐ έχουν μειωθεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν μπορούμε να παρέχουμε πλέον ούτε την ελάχιστη αξιοπρεπή διαβίωση
στους εαυτούς μας και στις οικογένειές μας.
Θα, θα, θα, θα ……το μόνο που ακούμε όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια.
Για πόσο ακόμα θα τα ανεχθούμε; Θα καθόμαστε ακόμα απαθείς στους καναπέδες μας σχολιάζοντας την επικαιρότητα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου