Πρόοδοι και στον Πολιτικό τομέα
Δεν είναι, όμως, μοναχά ο κόσμος των επιχειρήσεων όπου οι χθεσινοί μετανάστες και οι απόγονοί τους έχουν διαπρέψει. Αξιόλογη, εντυπωσιακή θα έλεγε κανείς, επιτυχία έχουν σημειώσει οι Ελληνοαμερικανοί και στις επιστήμες και στην πολιτική. Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί έχουν κατ’ επανάληψιν εκλεγή δήμαρχοι αμερικανικών πόλεων. Είναι πασίγνωστο το όνομα του Τζωρτζ Κρίστοφερ (George Christofer) που χρημάτισε δήμαρχος του Αγίου Φραγκίσκου από το 1959 έως το 1964. Αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε ο πρώτος. Το 1934, ένας μετανάστης από την Ελλάδα εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Γκραντς (Grants )
του Νέου Μεξικού. Το όνομά του ήταν Τζωρτζ Άντες (George Ades). Το 1946
εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Ντόβερ (Dover) του Νιου Χάμσαϊρ ο Σίμων Γ.
Μάρκου (Markos), για τον οποίον έγραψε μετά την εκλογή του μια τοπική
εφημερίδα, ότι “κάποτε γυάλιζε τα παπούτσια πολλών από εκείνους που τον εψήφισαν.” Είναι χαρακτηριστικό ότι η πόλις αυτή εξέλεξε ως δήμαρχο και πάλι Έλληνα το 1972, τον Τζων Μαγκλάρη (John Maglares).
Το 1964, ο Νικ Μπλέιζ (Nick Blase) εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Niles του Ιλλινόϊ και επανεξελέγη τρεις φορές μέχρι το 1971. Το 1971 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Συρακούσα (Syracuse) της Νέας Υόρκης (μίας από της 1425 πόλεις των Η.Π.Α. με ελληνικά ονόματα) ο Λη Αλεξάντερ (Lee Alexander), ο οποίος και επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1973. Ο Μόντε Μπάσμπας (Monte Basbas) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της πόλεως Newton της Μασσαχουσέττης μεταξύ 1964–1971. Η Έλεν Σάμπσον (Ellen Sampson) εξελέγη δήμαρχος του Lowell το 1972, αλλά ατυχώς απεβίωσε το επόμενο έτος. Ο Τζωρτζ Βαβούτος (George Vavoutos) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της μεγαλουπόλεως του Αγίου Παύλου (St. Paul) της Μινεσσότας, μεταξύ 1960–1966. Ο Νικόλαος Μαρούλης εξελέγη τέσσερεις φορές δήμαρχος της πόλεως Peabody, Μασσαχουσέττης, το 1968–1974. Ο Τζωρτζ Άθανσον (George Athanson) επανεξελέγη το 1973 δήμαρχος της πόλεως , Κοννέκτικατ, με πλειοψηφία 4 προς 1. Επίσης, το 1973, εξελέγη δήμαρχος της ιστορικής πόλεως Αννάπολης (Annapolis) της Μαίρυλαντ, ο Τζων Αποστόλ (John Apostol –Αποστολάκος)
O Τζων Ρουσάκης (John Rousakis), εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Σαβάννα (Savannah) τό 1970. Μαζί με τους δημάρχους, θα πρέπει να αναφερθή και ο Τεντ Βενετούλης (Ted Venetoulis), που εξελέγη τό 1973 έπαρχος της κομιτείας της Βαλτιμόρης. Κατά σύμπτωσι, έπαρχος της ίδιας κομητείας εΐχε αρχικά εκλεγή και ο Σπύρος Άγκνιου και από την θέσι αυτή ξεκίνησε για να καταλάβη τό αξίωμα του κυβερνήτου της Πολιτείας Μαίρυλαντ τό 1966 και να φθάση, τελικά, στο αξίωμα του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, το ανώτερο αξίωμα που κατέλαβε μέχρι τώρα γόνος έλληνος μετανάστου στην Αμερική.
Αναφέρομε επίσης, την δήμαρχο του Λίνκολν (Lincoln) Νεμπράσκα, Έλεν Μπούσαλη (Hellen Boosalis) την Σύνθια Μάτθιου (Cynthia Mathews) του Wethersfield Connecticut, τον Μπάϊρον Μάτθιου (Byron Mathews) του Newburyport Mass., τον Τζων Μάνος (John Manos) του Tenafly, New Jersey, τον Πήτερ Σαράντο (Peter Saranto) του Elkhart, Indiana, και τον Βίκτωρ Κυριάκη (Victor Kyriakis) του Daly City, California.
Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί περιλαμβάνονται την στιγμή αυτή στα πολιτειακά νομοθετικά σώματα πολλών Πολιτειών, μεταξύ των οποίων το Τέξας, η Ροντ Άϊλαντ, η Πολιτεία Ουάσιγκτων, η Νεμπράσκα (Nebraska), ή Αϊόβα (Iowa), το Μίσιγκαν, ή Νότιος Καρολίνα, ή Μαίρυλαντ, ή Νέα Ιερσέη, ή Μινεσσότα, τό Ιλλινόϊ, τό Ουϊσκόνσιν, το Νιου Χάμσαϊρ, η Γιούτα (Utah), η Βόρειος Ντακότα (North Dakota), ακόμη και η Αλάσκα. Χάριν της ιστορίας, αξίζει να αναφερθή ότι τό 1936 εξελέγη ηγέτης της πλειοψηφίας στην πολιτειακή Βουλή της Γιούτα, ο Π. Μαρθάκης.
Αλλά δεν είναι μόνο τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα όπου ή παρουσία των Ελληνοαμερικανών είναι αισθητή. Η ελληνική παρουσία υπήρξε και υπάρχει και στο ίδιο το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώτος ελληνικής καταγωγής βουλευτής στο Αμερικανικό Κογκρέσσο ήταν ο Λουκάς Μιλτιάδης (Μίλλερ), που είχε γεννηθή στην Ελλάδα και είχε έλθει στην Αμερική, παιδί ακόμη, με την βοήθεια αμερικανών φιλελλήνων.[1] Ο Μίλλερ ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ήρθαν στην Αμερική πριν να αρχίση το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα. Γι’ αυτό, ουσιαστικά ο πρώτος ομογενής που εξελέγη στο Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο Τζων Μπραδήμας, από την Ινδιάνα, που εξελέγη για πρώτη φορά τό 1958 και είναι τώρα υπαρχηγός της Δημοκρατικής πλειοψηφίας.
Ο Μπραδήμας άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία ως νεαρός τότε βοηθός στην προεκλογική εκστρατεία του Ατλάϊ Στήβενσον.[2] Τον ακολούθησαν ο Νικ Γαλυφιανάκης από την Βόρειο Καρολίνα και ο Πήτερ Κύρος από την Πολιτεία Μαίην, και μετά ο Γκας Γιάτρον από την Πεννσυλβάνια, ο Πωλ Σαρμπάνης από την Μαίρυλαντ, ο “Σκιπ” Μπαφάλης (‘Skip’ Bafalis) από την Φλώριδα –ο μόνος Ρεπουμπλικάνος στην ομάδα– και το 1974 ο Δ. Τσόνγκας από την Μασσαχουσέττη. Στην Μασσαχουσέττη, η Ομογένεια κατήγαγε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία το 1974. Ο Μ. Δουκάκης εξελέγη κυβερνήτης. Το 1976, ο Δουκάκης διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος για την σύνταξι του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος και είχε αναφερθή σαν ένας από τους 12 μεταξύ των οποίων ο Τζίμμυ Κάρτερ θα διάλεγε τον υποψήφιο Αντιπρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 1976.[3]
Στις προκριματικές εκλογές του 1976, ο Πωλ Σαρμπάνης εκέρδισε τό χρίσμα του Δημοκρατικού υποψηφίου για την αμερικανική Γερουσία από την Πολιτεία Μαίρυλαντ. Στις ίδιες εκλογές επανεξελέγονται με εντυπωσιακή πλειοψηφία οι Μπραδήμας, Γιάτρον, Τσόνγκας κα! Μπαφάλης.
Στον εκτελεστικό κλάδο υπηρετούν αρκετοί Ελληνοαμερικανοί, της δεύτερης ιδίως γενεάς, σε σημαντικές δέσεις τόσο στο ομοσπονδιακό όσο κα! στο πολιτειακό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρομε τον Ξενοφώντα Ζολώτα, που κατέχει ανώτατο αξίωμα στην Μεταναστευτική Υπηρεσία, τον Τζωρτζ Πάντο (George Pantos) και Άρθουρ Αλεξίου (Arthur Alexiou) στο Υπουργείο Εμπορίου, τον Τζέιμς Γούλα (James Ghoulas) στο Υπουργείο Οικισμού, τον Σοφοκλή Hero στο Υπουργείο Αμύνης, τον Ουΐλλιαμ Χάντερ (William Hunter) στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους Ν. Κωστή (N. Costes), Π. Στασινόπουλο κα! Δημ. Μοράκη στην ΝΑΣΑ, τον Τομ Κούζη (Tom Kouzes) στο Υπουργείο Εργασίας, τον Λούις Μανιάτη (Louis Maniatis) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τον Τσαρλς Παπουτσή (Charles Papuchis) στο Υπουργείο Ναυτικών. O Τζων Νάσσικας (John Nassikas) διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Federal Power Commission και ο ε.α. υποστράτηγος Ρ. Τριαντάφυλλου διετέλεσε αρχηγός της Αντικατασκοπείας της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Δημοσιογράφοι
Στον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών, και της επιστήμης, η Ομογένεια έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη για την επίδοσι και τα επιτεύγματα της. Στα αμερικανικά πανεπιστήμια διδάσκουν σήμερα πάνω από 1.500 ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Οι μισοί σχεδόν από τους άνδρες, είναι γεννημένοι στην Αμερική, παιδιά μεταναστών που αγωνίστηκαν σκληρά για να τους δώσουν την απαιτουμένη μόρφωσι. Οι άλλοι μισοί σχεδόν, ήρθαν από την Ελλάδα μεταπολεμικά —43 τοις εκατόν— με ενα μικρό ποσοστό, 8 περίπου τοις εκατόν, από άλλες εστίες του Ελληνισμού, όπως η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Κωνσταντινούπολις, τα Βαλκάνια. Είναι ενδιαφέρον ότι μεταξύ των Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε πανεπιστήμια και κολλέγια, η πλειοψηφία —64 τοις εκατόν—έχει γεννηθή στην Αμερική.
Αξίζει επίσης να σημειωθή ότι, σύμφωνα με το Ευρετήριο Προσωπικοτήτων (Who’s Who) που συνέταξε τό 1974 η Αρχιεπισκοπή, 210 και πλέον ειδικότητες περιλαμβάνονται ανάμεσα στους κλάδους που αντιπροσωπεύεται το ομογενειακό στοιχείο. Έχομε, επί παραδείγματι, 47 καθηγητές τής Ιατρικής, 38 οικονομολόγους, 26 βιοχημικούς, 63 ιστορικούς, 26 φυσικούς, 27 κοινωνιολόγους, 12 πολιτικούς επιστήμονες, 20 ψυχολόγους, 10 καθηγητές τής Νομικής, αλλά και δυο καθηγητές της φυσικής του διαστήματος, 6 της κυτταρικής βιολογίας, 45 μαθηματικούς, τρεις της θερμοδυναμικής, δυο της ωκεανογραφίας, τρεις της πυρηνικής μηχανικής, τρεις της τοξικολογίας, δυο τής ηλεκτρομαγνητικής, 38 της χημείας, και πέντε τής μηχανικής του περιβάλλοντος. Ο χώρος δεν επιτρέπει να παρατεθούν εδώ όλες οι ειδικότητες που αναφέρονται στο Ευρετήριο τής Αρχιεπισκοπής, αλλά και οι λίγες που δίδονται εδώ ενδεικτικά, παρέχουν μια εντυπωσιακή εικόνα του εύρους και της ποικιλίας που έχουν τα επιστημονικά ενδιαφέροντα των Ελληνοαμερικανών και Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε αμερικανικά πανεπιστήμια.
Αλλά δεν είναι μόνο ο αρκετά σημαντικός αριθμός —ο οποίος δεν είναι καν πλήρης, γιατί το Ευρετήριο δεν περιέχει όλα τα ονόματα όπως απέδειξε η σχετική ερευνά μας—ούτε η ποικιλία των ειδικοτήτων. Όχι ολιγώτερο σημαντικό, είναι ότι ανάμεσα στους επιστήμονες αυτούς, περιλαμβάνονται κορυφές με παναμερικανική και διεθνή αναγνώρισι. Στο παρελθόν, βέβαια, η πιο μεγάλη φυσιογνωμία ήταν ο Γ. Παπανικολάου, ο ερευνητής που έδωσε στην ανθρωπότητα το Pap Test, που σώζει κάθε χρόνο την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών που διαφορετικά θα έμεναν εκτεθειμένες στην ύπουλη προσβολή του καρκίνου χωρίς την δυνατότητα να έχουν έγκαιρη διάγνωσι. Από τους σημερινούς επιστήμονες που έχουν διακριθεί, η επιλογή είναι δύσκολη.
Αναπόφευκτα, όσα ονόματα και αν επιλέξη κανείς, πάντοτε θα αφίση έξω προσωπικότητες που έχουν κάθε δικαίωμα να περιληφθούν σε ένα τέτοιο “κατάλογο επιτυχίας.” Παραθέτουμε εδώ ενδεικτικά μερικά ονόματα διακεκριμένων ελληνοαμερικανών επιστημόνων, όπως ο Γ. Κ. Κοτζιάς στον τομέα της Πυρηνικής Βιοχημείας και στη θεραπεία Πάρκινσον, ο γιατρός Τζέιμς Μπάκος (James Bacos) διευθυντής του τμήματος Καρδιολογίας του Washington Hospital Center και πρόεδρος της Washington Heart Association, κατά το 1974–1975, ο γιατρός Τζέιμς Νίκολας (James Nicholas) η γιατρός Ευαγγελία Παπαγεωργίου του πανεπιστημίου Emory, ο Δρ. Παναγιώτης Κακογιάννης που διαπρέπει σαν ερευνητής για την καταπολέμησι του διαβήτη, στον τομέα της Κλασσικής Φιλοσοφίας, ο Πήτερ Τοπιτζής (Peter Topping) και Ντίνο Γιαννακόπουλος (Deno Geanakopoulos) στις Βυζαντινές Σπουδές, ο Ηλίας Τομπρόπουλος στη βιοχημεία του πνευμονικού συστήματος, ο Κωνσταντίνος Τρυπάνης στην Κλασική Φιλολογία (σήμερα είναι ακαδημαϊκός και υπουργός Πολιτισμού στην Ελλάδα), οι Δημ. Κούσουλας, Π. Άλλαν Διοσυσόπουλος (P. Allan Dionyssopoulos), Τζωρτζ Αναστόπουλος (George Anastaplo), Ρόϋ Μακρίδης (Roy C. Makrides), και Χάρρυ Ψωμιάdης (Harry Psomiades) στις Πολιτικές Επιστήμες, ο Διογένης Αγγελάκος στον τομέα των Μικροκυμάτων (Microwaves), o Μίλτων Ανάστος γνωστός Βυζαντινολόγος, ο Τζέιμς Αλάτης (James Alatis) στην Γλωσσολογία, ο Ι. Παπακωνσταντίνου του Κέντρου “Oak Ridge” στον τομέα της Κυτταρολογίας, ο ωκεανογράφος Τζωρτζ Βερόνης (George Veronis), ο Ντίνος Μυριανθόπουλος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (Ν.Ι.Π.) σε θέματα κληρονομικότητος, ο Ι. Γυφτόπουλος στο Μ.Ι.Τ., ο καθηγητής γλωσσών Τζων Ρασσιάς, (John Rassias) του Dartmouth, ο ελληνιστής φιλόλογος του Πρίνστον, Πήτερ Μπίεν (Peter Bien) και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Στο χώρο του αθλητισμού είναι εξ ίσου εντυπωσιακά τα επιτεύγματα των ομογενών. Αναφέρουμε μερικές παλαιές και σύγχρονες δόξες: Τον πρωτοπαλαιστή Τζιμ Λόντο, τους παίκτες του μπαίηζμπωλλ Χάρρυ Αγκάνη (Harry Agganis), Λου Τσιρόπουλο (Lou Tsioropoulos), Μιλτ Πάππας (Milt Pappas), Τζωρτζ Κάφταν (George Kaftan), Γκας Τριάντο (Cus Triantos), τον παίκτη του φουτμπωλλ Πητ Πηχό (Pete Pihos), την 18έτιδα σκιέρ Λυν Πούλου (Lean Poulos) που κατέκτησε παγκόσμιο αργυρό μετάλλιο την διάσημη κολυμβήτρια Ντιάνα Νυάντ (Diana Nyad).
Σημειώνουμε και τις πρόσφατες επιτυχίες δύο ελληνικής καταγωγής αμερικανίδων εκπαιδευτικών. Πρόκειται για την καθηγήτρια Ματίνα Σουρέτη Χόρνερ (Matina Souretis Horner), πρόεδρο του γνωστού κολλεγίου Radcliffe κα για την ιστορικό Άννα Καραλέκα (Anna Karalekas) που συνέγραψε για λογαριασμό της αρμοδίας επιτροπής της Γερουσίας την έκθεσι για την δραστηριότητα της CIA. H Καραλέκα θεωρείται τώρα αυθεντία για ό,τι άφορα την μεγαλύτερη κατασκοπευτική υπηρεσία στον κόσμο. Ένα από τα ανώτατα στελέχη της μέχρι τό 1974 ήταν ο Τομ Καραμεσίνης.
Στον κινηματογράφο και τό θέατρο είναι επίσης αξιόλογη η αντιπροσώπευσι της Ομογενείας με διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο σκηνοθέτης και συγγραφεύς Ηλίας Καζάν, ο Τέλης Σαβάλας, ο Τζών Κασσαβέτης, ο Αλεξάντερ Σκούρμπυ και ο Τζωρτζ Τσακίρης, ενώ τα ονόματα του Δημήτρη Μητρόπουλου και του Νίκου Μοσχονά έχουν ήδη καταγραφή στο Πάνθεον των μεγάλων στο όποιο έχει θέσι και η διάσημη Μαρία Κάλλας της Μητροπολιτικής Όπερας. Νεώτερα αστέρια της όπερας, που διαπρέπουν, είναι η σοπράνο Τερέσα Στράτας, η μεσόφωνη Τατιάνα Τρογάνος και η δραματική σοπράνο Μάτα Μαρκοπούλου.
Στον τομέα της Δημοσιογραφίας έχουμε τον εκδότη του Book Digest τον Πήτερ Μεταλιός (Peter Metalios), στο ανώτερο κλιμάκιο του διοικητικού επιτελείου των New York Times ως Associate Managing Editor τον Τζωρτζ Δουρή (George Douris), τον Νίκολας Γκαίιτζ (Nicholas Gage) καθώς και την Τομασίνα Αλεξάντερ (Thommassina Alexander) η οποία γράφει στους Τάϊμς πάνω σε θέματα μόδας, τον Πήτερ Κούτρο (Peter Coutros), τον Χάρρυ Στάθο (Harry Stathos), και την Κική Λεβέθη (Kiki Levethes) στο συντακτικό επιτελείο της New York Daily, την Ελένη Έπσταϊν (Eleni [Epstein]) ευρύτατα γνωστή κριτικό σε θέματα υψηλής μόδας στην Evening Star της Ουάσιγκτων, τον Τζωρτζ Λάμπρου (George Lambros), ειδικό συντάκτη και σχολιαστή της Chicago Tribune όπου μέχρι τελευταία έγραφε ως οικονομικός σχολιαστής και ο Νικ Πούλος (Nick Poulos), τον Τζέιμς Κούτσικα (James Koutsikas) στο περιοδικό Parade, τον Λου Πάνου (Lou Panos) στον Ήλιο της Βαλτιμόρης, την Μαίρη Καραγιάννη (Mary Karagianis), συντάκτη της Boston Globe, την Μαίρη Λάρκιν (Mary Larkin) ειδική συνεργάτιδα της Philadelphia Inquirer, τον Πωλ Μανώλη (Paul Manolis), διευθυντή-αρχισυντάκτη της Oakland Tribune, τον Χάρρυ Μόσχα (Harry Moschas), διευθύνοντα αρχισυντάκτη της Albuquerque Tribune, την Ντίνα Κλαρκ (Deena Clark) με δικό της πρόγραμμα συνεντεύξεων περιωπής στο CBS-TV(A Moment With…), τον Τζιμ Καρβέλα (Jim Karvelas), δημοφιλή σχολιαστή αθλητικών ειδήσεων στην τηλεόρασι επίσης στην Ουάσιγκτων, τον Άϊκ Πάππας (Ike Pappas), ανταποκριτή και σχολιαστή του CBS στο Πεντάγωνο, τον Νικ Γκρέγκορυ (Nick Gregory) στο Γραφείο του U.P.I. στο Σικάγο, τον Τζέιμς Χουτρίδη (James Houtrides) παραγωγό των ειδησεογραφικών προγραμμάτων του CBS-TV για τα Σαββατοκύριακα, τον Σωκράτη {Μπαντ] Φωτόπουλο (Socrates [Bud] Photopoulos) στο ειδησεογραφικό πρόγραμμα του ABC-TV στο Σικάγο, τον Τζωρτζ Άνθαμ (George Antham) στο Γραφείο της Des Moines Register στην Ουάσιγκτων, την Κάθρυν Τζώνσον (Kathryn Johnson) στο επιτελείο του Associated Press στην Ατλάντα και άλλους. Και βέβαια θα πρέπει εδώ να αναφερθή και η ιδιότυπη φυσιογνωμία Τζίμμυ ‘Δε Γκρήκ’ (Jimmy ‘The Greek’) με τα προγνωστικά του.
Η εντελώς ενδεικτική και σποραδική αυτή παράθεσις ονομάτων, δείχνει πόσο πλούσια και πολύπτυχη είναι η επίδοσις των ομογενών σε όλους τους κλάδους. Από την άλλη πλευρά, αξίζει να τονισθή όσο γίνεται πιο έντονα ή απουσία Ελληνοαμερικανών από τον χώρο του εγκλήματος και της παρανομίας. Σε μια ερευνά που διενεργήσαμε μεταξύ των αρμοδίων αρχών —φυλακών και σωφρονιστηρίων—διαπιστώσαμε με αίσθημα υπερηφάνειας ότι σε ελάχιστες, απειροελάχιστες περιπτώσεις, υπήρχαν ομογενείς μεταξύ των κρατουμένων. Προφανώς, οι ομογενείς στην τεραστία πλειοψηφία τους, σχεδόν στην ολότητα τους, εμφανίζονται νομοταγείς και έντιμοι. Το ελληνοαμερικανικό στοιχείο παρουσιάζει τόσο χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητος, που να θεωρήται από τους δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους ως μια από τις πιο φιλόνομες εθνικές ομάδες μέσα στον αμερικανικό πληθυσμό.
Δεν είναι, όμως, μοναχά ο κόσμος των επιχειρήσεων όπου οι χθεσινοί μετανάστες και οι απόγονοί τους έχουν διαπρέψει. Αξιόλογη, εντυπωσιακή θα έλεγε κανείς, επιτυχία έχουν σημειώσει οι Ελληνοαμερικανοί και στις επιστήμες και στην πολιτική. Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί έχουν κατ’ επανάληψιν εκλεγή δήμαρχοι αμερικανικών πόλεων. Είναι πασίγνωστο το όνομα του Τζωρτζ Κρίστοφερ (George Christofer) που χρημάτισε δήμαρχος του Αγίου Φραγκίσκου από το 1959 έως το 1964. Αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε ο πρώτος. Το 1934, ένας μετανάστης από την Ελλάδα εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Γκραντς (
Το 1964, ο Νικ Μπλέιζ (Nick Blase) εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Niles του Ιλλινόϊ και επανεξελέγη τρεις φορές μέχρι το 1971. Το 1971 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Συρακούσα (Syracuse) της Νέας Υόρκης (μίας από της 1425 πόλεις των Η.Π.Α. με ελληνικά ονόματα) ο Λη Αλεξάντερ (Lee Alexander), ο οποίος και επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1973. Ο Μόντε Μπάσμπας (Monte Basbas) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της πόλεως Newton της Μασσαχουσέττης μεταξύ 1964–1971. Η Έλεν Σάμπσον (Ellen Sampson) εξελέγη δήμαρχος του Lowell το 1972, αλλά ατυχώς απεβίωσε το επόμενο έτος. Ο Τζωρτζ Βαβούτος (George Vavoutos) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της μεγαλουπόλεως του Αγίου Παύλου (St. Paul) της Μινεσσότας, μεταξύ 1960–1966. Ο Νικόλαος Μαρούλης εξελέγη τέσσερεις φορές δήμαρχος της πόλεως Peabody, Μασσαχουσέττης, το 1968–1974. Ο Τζωρτζ Άθανσον (George Athanson) επανεξελέγη το 1973 δήμαρχος της πόλεως , Κοννέκτικατ, με πλειοψηφία 4 προς 1. Επίσης, το 1973, εξελέγη δήμαρχος της ιστορικής πόλεως Αννάπολης (Annapolis) της Μαίρυλαντ, ο Τζων Αποστόλ (John Apostol –Αποστολάκος)
O Τζων Ρουσάκης (John Rousakis), εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Σαβάννα (Savannah) τό 1970. Μαζί με τους δημάρχους, θα πρέπει να αναφερθή και ο Τεντ Βενετούλης (Ted Venetoulis), που εξελέγη τό 1973 έπαρχος της κομιτείας της Βαλτιμόρης. Κατά σύμπτωσι, έπαρχος της ίδιας κομητείας εΐχε αρχικά εκλεγή και ο Σπύρος Άγκνιου και από την θέσι αυτή ξεκίνησε για να καταλάβη τό αξίωμα του κυβερνήτου της Πολιτείας Μαίρυλαντ τό 1966 και να φθάση, τελικά, στο αξίωμα του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, το ανώτερο αξίωμα που κατέλαβε μέχρι τώρα γόνος έλληνος μετανάστου στην Αμερική.
Αναφέρομε επίσης, την δήμαρχο του Λίνκολν (Lincoln) Νεμπράσκα, Έλεν Μπούσαλη (Hellen Boosalis) την Σύνθια Μάτθιου (Cynthia Mathews) του Wethersfield Connecticut, τον Μπάϊρον Μάτθιου (Byron Mathews) του Newburyport Mass., τον Τζων Μάνος (John Manos) του Tenafly, New Jersey, τον Πήτερ Σαράντο (Peter Saranto) του Elkhart, Indiana, και τον Βίκτωρ Κυριάκη (Victor Kyriakis) του Daly City, California.
Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί περιλαμβάνονται την στιγμή αυτή στα πολιτειακά νομοθετικά σώματα πολλών Πολιτειών, μεταξύ των οποίων το Τέξας, η Ροντ Άϊλαντ, η Πολιτεία Ουάσιγκτων, η Νεμπράσκα (Nebraska), ή Αϊόβα (Iowa), το Μίσιγκαν, ή Νότιος Καρολίνα, ή Μαίρυλαντ, ή Νέα Ιερσέη, ή Μινεσσότα, τό Ιλλινόϊ, τό Ουϊσκόνσιν, το Νιου Χάμσαϊρ, η Γιούτα (Utah), η Βόρειος Ντακότα (North Dakota), ακόμη και η Αλάσκα. Χάριν της ιστορίας, αξίζει να αναφερθή ότι τό 1936 εξελέγη ηγέτης της πλειοψηφίας στην πολιτειακή Βουλή της Γιούτα, ο Π. Μαρθάκης.
Αλλά δεν είναι μόνο τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα όπου ή παρουσία των Ελληνοαμερικανών είναι αισθητή. Η ελληνική παρουσία υπήρξε και υπάρχει και στο ίδιο το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώτος ελληνικής καταγωγής βουλευτής στο Αμερικανικό Κογκρέσσο ήταν ο Λουκάς Μιλτιάδης (Μίλλερ), που είχε γεννηθή στην Ελλάδα και είχε έλθει στην Αμερική, παιδί ακόμη, με την βοήθεια αμερικανών φιλελλήνων.[1] Ο Μίλλερ ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ήρθαν στην Αμερική πριν να αρχίση το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα. Γι’ αυτό, ουσιαστικά ο πρώτος ομογενής που εξελέγη στο Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο Τζων Μπραδήμας, από την Ινδιάνα, που εξελέγη για πρώτη φορά τό 1958 και είναι τώρα υπαρχηγός της Δημοκρατικής πλειοψηφίας.
Ο Μπραδήμας άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία ως νεαρός τότε βοηθός στην προεκλογική εκστρατεία του Ατλάϊ Στήβενσον.[2] Τον ακολούθησαν ο Νικ Γαλυφιανάκης από την Βόρειο Καρολίνα και ο Πήτερ Κύρος από την Πολιτεία Μαίην, και μετά ο Γκας Γιάτρον από την Πεννσυλβάνια, ο Πωλ Σαρμπάνης από την Μαίρυλαντ, ο “Σκιπ” Μπαφάλης (‘Skip’ Bafalis) από την Φλώριδα –ο μόνος Ρεπουμπλικάνος στην ομάδα– και το 1974 ο Δ. Τσόνγκας από την Μασσαχουσέττη. Στην Μασσαχουσέττη, η Ομογένεια κατήγαγε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία το 1974. Ο Μ. Δουκάκης εξελέγη κυβερνήτης. Το 1976, ο Δουκάκης διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος για την σύνταξι του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος και είχε αναφερθή σαν ένας από τους 12 μεταξύ των οποίων ο Τζίμμυ Κάρτερ θα διάλεγε τον υποψήφιο Αντιπρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 1976.[3]
Στις προκριματικές εκλογές του 1976, ο Πωλ Σαρμπάνης εκέρδισε τό χρίσμα του Δημοκρατικού υποψηφίου για την αμερικανική Γερουσία από την Πολιτεία Μαίρυλαντ. Στις ίδιες εκλογές επανεξελέγονται με εντυπωσιακή πλειοψηφία οι Μπραδήμας, Γιάτρον, Τσόνγκας κα! Μπαφάλης.
Στον εκτελεστικό κλάδο υπηρετούν αρκετοί Ελληνοαμερικανοί, της δεύτερης ιδίως γενεάς, σε σημαντικές δέσεις τόσο στο ομοσπονδιακό όσο κα! στο πολιτειακό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρομε τον Ξενοφώντα Ζολώτα, που κατέχει ανώτατο αξίωμα στην Μεταναστευτική Υπηρεσία, τον Τζωρτζ Πάντο (George Pantos) και Άρθουρ Αλεξίου (Arthur Alexiou) στο Υπουργείο Εμπορίου, τον Τζέιμς Γούλα (James Ghoulas) στο Υπουργείο Οικισμού, τον Σοφοκλή Hero στο Υπουργείο Αμύνης, τον Ουΐλλιαμ Χάντερ (William Hunter) στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους Ν. Κωστή (N. Costes), Π. Στασινόπουλο κα! Δημ. Μοράκη στην ΝΑΣΑ, τον Τομ Κούζη (Tom Kouzes) στο Υπουργείο Εργασίας, τον Λούις Μανιάτη (Louis Maniatis) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τον Τσαρλς Παπουτσή (Charles Papuchis) στο Υπουργείο Ναυτικών. O Τζων Νάσσικας (John Nassikas) διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Federal Power Commission και ο ε.α. υποστράτηγος Ρ. Τριαντάφυλλου διετέλεσε αρχηγός της Αντικατασκοπείας της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Δημοσιογράφοι
Στον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών, και της επιστήμης, η Ομογένεια έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη για την επίδοσι και τα επιτεύγματα της. Στα αμερικανικά πανεπιστήμια διδάσκουν σήμερα πάνω από 1.500 ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Οι μισοί σχεδόν από τους άνδρες, είναι γεννημένοι στην Αμερική, παιδιά μεταναστών που αγωνίστηκαν σκληρά για να τους δώσουν την απαιτουμένη μόρφωσι. Οι άλλοι μισοί σχεδόν, ήρθαν από την Ελλάδα μεταπολεμικά —43 τοις εκατόν— με ενα μικρό ποσοστό, 8 περίπου τοις εκατόν, από άλλες εστίες του Ελληνισμού, όπως η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Κωνσταντινούπολις, τα Βαλκάνια. Είναι ενδιαφέρον ότι μεταξύ των Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε πανεπιστήμια και κολλέγια, η πλειοψηφία —64 τοις εκατόν—έχει γεννηθή στην Αμερική.
Αξίζει επίσης να σημειωθή ότι, σύμφωνα με το Ευρετήριο Προσωπικοτήτων (Who’s Who) που συνέταξε τό 1974 η Αρχιεπισκοπή, 210 και πλέον ειδικότητες περιλαμβάνονται ανάμεσα στους κλάδους που αντιπροσωπεύεται το ομογενειακό στοιχείο. Έχομε, επί παραδείγματι, 47 καθηγητές τής Ιατρικής, 38 οικονομολόγους, 26 βιοχημικούς, 63 ιστορικούς, 26 φυσικούς, 27 κοινωνιολόγους, 12 πολιτικούς επιστήμονες, 20 ψυχολόγους, 10 καθηγητές τής Νομικής, αλλά και δυο καθηγητές της φυσικής του διαστήματος, 6 της κυτταρικής βιολογίας, 45 μαθηματικούς, τρεις της θερμοδυναμικής, δυο της ωκεανογραφίας, τρεις της πυρηνικής μηχανικής, τρεις της τοξικολογίας, δυο τής ηλεκτρομαγνητικής, 38 της χημείας, και πέντε τής μηχανικής του περιβάλλοντος. Ο χώρος δεν επιτρέπει να παρατεθούν εδώ όλες οι ειδικότητες που αναφέρονται στο Ευρετήριο τής Αρχιεπισκοπής, αλλά και οι λίγες που δίδονται εδώ ενδεικτικά, παρέχουν μια εντυπωσιακή εικόνα του εύρους και της ποικιλίας που έχουν τα επιστημονικά ενδιαφέροντα των Ελληνοαμερικανών και Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε αμερικανικά πανεπιστήμια.
Αλλά δεν είναι μόνο ο αρκετά σημαντικός αριθμός —ο οποίος δεν είναι καν πλήρης, γιατί το Ευρετήριο δεν περιέχει όλα τα ονόματα όπως απέδειξε η σχετική ερευνά μας—ούτε η ποικιλία των ειδικοτήτων. Όχι ολιγώτερο σημαντικό, είναι ότι ανάμεσα στους επιστήμονες αυτούς, περιλαμβάνονται κορυφές με παναμερικανική και διεθνή αναγνώρισι. Στο παρελθόν, βέβαια, η πιο μεγάλη φυσιογνωμία ήταν ο Γ. Παπανικολάου, ο ερευνητής που έδωσε στην ανθρωπότητα το Pap Test, που σώζει κάθε χρόνο την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών που διαφορετικά θα έμεναν εκτεθειμένες στην ύπουλη προσβολή του καρκίνου χωρίς την δυνατότητα να έχουν έγκαιρη διάγνωσι. Από τους σημερινούς επιστήμονες που έχουν διακριθεί, η επιλογή είναι δύσκολη.
Αναπόφευκτα, όσα ονόματα και αν επιλέξη κανείς, πάντοτε θα αφίση έξω προσωπικότητες που έχουν κάθε δικαίωμα να περιληφθούν σε ένα τέτοιο “κατάλογο επιτυχίας.” Παραθέτουμε εδώ ενδεικτικά μερικά ονόματα διακεκριμένων ελληνοαμερικανών επιστημόνων, όπως ο Γ. Κ. Κοτζιάς στον τομέα της Πυρηνικής Βιοχημείας και στη θεραπεία Πάρκινσον, ο γιατρός Τζέιμς Μπάκος (James Bacos) διευθυντής του τμήματος Καρδιολογίας του Washington Hospital Center και πρόεδρος της Washington Heart Association, κατά το 1974–1975, ο γιατρός Τζέιμς Νίκολας (James Nicholas) η γιατρός Ευαγγελία Παπαγεωργίου του πανεπιστημίου Emory, ο Δρ. Παναγιώτης Κακογιάννης που διαπρέπει σαν ερευνητής για την καταπολέμησι του διαβήτη, στον τομέα της Κλασσικής Φιλοσοφίας, ο Πήτερ Τοπιτζής (Peter Topping) και Ντίνο Γιαννακόπουλος (Deno Geanakopoulos) στις Βυζαντινές Σπουδές, ο Ηλίας Τομπρόπουλος στη βιοχημεία του πνευμονικού συστήματος, ο Κωνσταντίνος Τρυπάνης στην Κλασική Φιλολογία (σήμερα είναι ακαδημαϊκός και υπουργός Πολιτισμού στην Ελλάδα), οι Δημ. Κούσουλας, Π. Άλλαν Διοσυσόπουλος (P. Allan Dionyssopoulos), Τζωρτζ Αναστόπουλος (George Anastaplo), Ρόϋ Μακρίδης (Roy C. Makrides), και Χάρρυ Ψωμιάdης (Harry Psomiades) στις Πολιτικές Επιστήμες, ο Διογένης Αγγελάκος στον τομέα των Μικροκυμάτων (Microwaves), o Μίλτων Ανάστος γνωστός Βυζαντινολόγος, ο Τζέιμς Αλάτης (James Alatis) στην Γλωσσολογία, ο Ι. Παπακωνσταντίνου του Κέντρου “Oak Ridge” στον τομέα της Κυτταρολογίας, ο ωκεανογράφος Τζωρτζ Βερόνης (George Veronis), ο Ντίνος Μυριανθόπουλος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (Ν.Ι.Π.) σε θέματα κληρονομικότητος, ο Ι. Γυφτόπουλος στο Μ.Ι.Τ., ο καθηγητής γλωσσών Τζων Ρασσιάς, (John Rassias) του Dartmouth, ο ελληνιστής φιλόλογος του Πρίνστον, Πήτερ Μπίεν (Peter Bien) και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Στο χώρο του αθλητισμού είναι εξ ίσου εντυπωσιακά τα επιτεύγματα των ομογενών. Αναφέρουμε μερικές παλαιές και σύγχρονες δόξες: Τον πρωτοπαλαιστή Τζιμ Λόντο, τους παίκτες του μπαίηζμπωλλ Χάρρυ Αγκάνη (Harry Agganis), Λου Τσιρόπουλο (Lou Tsioropoulos), Μιλτ Πάππας (Milt Pappas), Τζωρτζ Κάφταν (George Kaftan), Γκας Τριάντο (Cus Triantos), τον παίκτη του φουτμπωλλ Πητ Πηχό (Pete Pihos), την 18έτιδα σκιέρ Λυν Πούλου (Lean Poulos) που κατέκτησε παγκόσμιο αργυρό μετάλλιο την διάσημη κολυμβήτρια Ντιάνα Νυάντ (Diana Nyad).
Σημειώνουμε και τις πρόσφατες επιτυχίες δύο ελληνικής καταγωγής αμερικανίδων εκπαιδευτικών. Πρόκειται για την καθηγήτρια Ματίνα Σουρέτη Χόρνερ (Matina Souretis Horner), πρόεδρο του γνωστού κολλεγίου Radcliffe κα για την ιστορικό Άννα Καραλέκα (Anna Karalekas) που συνέγραψε για λογαριασμό της αρμοδίας επιτροπής της Γερουσίας την έκθεσι για την δραστηριότητα της CIA. H Καραλέκα θεωρείται τώρα αυθεντία για ό,τι άφορα την μεγαλύτερη κατασκοπευτική υπηρεσία στον κόσμο. Ένα από τα ανώτατα στελέχη της μέχρι τό 1974 ήταν ο Τομ Καραμεσίνης.
Στον κινηματογράφο και τό θέατρο είναι επίσης αξιόλογη η αντιπροσώπευσι της Ομογενείας με διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο σκηνοθέτης και συγγραφεύς Ηλίας Καζάν, ο Τέλης Σαβάλας, ο Τζών Κασσαβέτης, ο Αλεξάντερ Σκούρμπυ και ο Τζωρτζ Τσακίρης, ενώ τα ονόματα του Δημήτρη Μητρόπουλου και του Νίκου Μοσχονά έχουν ήδη καταγραφή στο Πάνθεον των μεγάλων στο όποιο έχει θέσι και η διάσημη Μαρία Κάλλας της Μητροπολιτικής Όπερας. Νεώτερα αστέρια της όπερας, που διαπρέπουν, είναι η σοπράνο Τερέσα Στράτας, η μεσόφωνη Τατιάνα Τρογάνος και η δραματική σοπράνο Μάτα Μαρκοπούλου.
Στον τομέα της Δημοσιογραφίας έχουμε τον εκδότη του Book Digest τον Πήτερ Μεταλιός (Peter Metalios), στο ανώτερο κλιμάκιο του διοικητικού επιτελείου των New York Times ως Associate Managing Editor τον Τζωρτζ Δουρή (George Douris), τον Νίκολας Γκαίιτζ (Nicholas Gage) καθώς και την Τομασίνα Αλεξάντερ (Thommassina Alexander) η οποία γράφει στους Τάϊμς πάνω σε θέματα μόδας, τον Πήτερ Κούτρο (Peter Coutros), τον Χάρρυ Στάθο (Harry Stathos), και την Κική Λεβέθη (Kiki Levethes) στο συντακτικό επιτελείο της New York Daily, την Ελένη Έπσταϊν (Eleni [Epstein]) ευρύτατα γνωστή κριτικό σε θέματα υψηλής μόδας στην Evening Star της Ουάσιγκτων, τον Τζωρτζ Λάμπρου (George Lambros), ειδικό συντάκτη και σχολιαστή της Chicago Tribune όπου μέχρι τελευταία έγραφε ως οικονομικός σχολιαστής και ο Νικ Πούλος (Nick Poulos), τον Τζέιμς Κούτσικα (James Koutsikas) στο περιοδικό Parade, τον Λου Πάνου (Lou Panos) στον Ήλιο της Βαλτιμόρης, την Μαίρη Καραγιάννη (Mary Karagianis), συντάκτη της Boston Globe, την Μαίρη Λάρκιν (Mary Larkin) ειδική συνεργάτιδα της Philadelphia Inquirer, τον Πωλ Μανώλη (Paul Manolis), διευθυντή-αρχισυντάκτη της Oakland Tribune, τον Χάρρυ Μόσχα (Harry Moschas), διευθύνοντα αρχισυντάκτη της Albuquerque Tribune, την Ντίνα Κλαρκ (Deena Clark) με δικό της πρόγραμμα συνεντεύξεων περιωπής στο CBS-TV(A Moment With…), τον Τζιμ Καρβέλα (Jim Karvelas), δημοφιλή σχολιαστή αθλητικών ειδήσεων στην τηλεόρασι επίσης στην Ουάσιγκτων, τον Άϊκ Πάππας (Ike Pappas), ανταποκριτή και σχολιαστή του CBS στο Πεντάγωνο, τον Νικ Γκρέγκορυ (Nick Gregory) στο Γραφείο του U.P.I. στο Σικάγο, τον Τζέιμς Χουτρίδη (James Houtrides) παραγωγό των ειδησεογραφικών προγραμμάτων του CBS-TV για τα Σαββατοκύριακα, τον Σωκράτη {Μπαντ] Φωτόπουλο (Socrates [Bud] Photopoulos) στο ειδησεογραφικό πρόγραμμα του ABC-TV στο Σικάγο, τον Τζωρτζ Άνθαμ (George Antham) στο Γραφείο της Des Moines Register στην Ουάσιγκτων, την Κάθρυν Τζώνσον (Kathryn Johnson) στο επιτελείο του Associated Press στην Ατλάντα και άλλους. Και βέβαια θα πρέπει εδώ να αναφερθή και η ιδιότυπη φυσιογνωμία Τζίμμυ ‘Δε Γκρήκ’ (Jimmy ‘The Greek’) με τα προγνωστικά του.
Η εντελώς ενδεικτική και σποραδική αυτή παράθεσις ονομάτων, δείχνει πόσο πλούσια και πολύπτυχη είναι η επίδοσις των ομογενών σε όλους τους κλάδους. Από την άλλη πλευρά, αξίζει να τονισθή όσο γίνεται πιο έντονα ή απουσία Ελληνοαμερικανών από τον χώρο του εγκλήματος και της παρανομίας. Σε μια ερευνά που διενεργήσαμε μεταξύ των αρμοδίων αρχών —φυλακών και σωφρονιστηρίων—διαπιστώσαμε με αίσθημα υπερηφάνειας ότι σε ελάχιστες, απειροελάχιστες περιπτώσεις, υπήρχαν ομογενείς μεταξύ των κρατουμένων. Προφανώς, οι ομογενείς στην τεραστία πλειοψηφία τους, σχεδόν στην ολότητα τους, εμφανίζονται νομοταγείς και έντιμοι. Το ελληνοαμερικανικό στοιχείο παρουσιάζει τόσο χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητος, που να θεωρήται από τους δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους ως μια από τις πιο φιλόνομες εθνικές ομάδες μέσα στον αμερικανικό πληθυσμό.
Πρόοδοι και στον Πολιτικό τομέα
Δεν είναι, όμως, μοναχά ο κόσμος των επιχειρήσεων όπου οι χθεσινοί μετανάστες και οι απόγονοί τους έχουν διαπρέψει. Αξιόλογη, εντυπωσιακή θα έλεγε κανείς, επιτυχία έχουν σημειώσει οι Ελληνοαμερικανοί και στις επιστήμες και στην πολιτική. Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί έχουν κατ’ επανάληψιν εκλεγή δήμαρχοι αμερικανικών πόλεων. Είναι πασίγνωστο το όνομα του Τζωρτζ Κρίστοφερ (George Christofer) που χρημάτισε δήμαρχος του Αγίου Φραγκίσκου από το 1959 έως το 1964. Αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε ο πρώτος. Το 1934, ένας μετανάστης από την Ελλάδα εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Γκραντς (Grants) του Νέου Μεξικού. Το όνομά του ήταν Τζωρτζ Άντες (George Ades). Το 1946 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Ντόβερ (Dover) του Νιου Χάμσαϊρ ο Σίμων Γ. Μάρκου (Markos), για τον οποίον έγραψε μετά την εκλογή του μια τοπική εφημερίδα, ότι “κάποτε γυάλιζε τα παπούτσια πολλών από εκείνους που τον εψήφισαν.” Είναι χαρακτηριστικό ότι η πόλις αυτή εξέλεξε ως δήμαρχο και πάλι Έλληνα το 1972, τον Τζων Μαγκλάρη (John Maglares).
Το 1964, ο Νικ Μπλέιζ (Nick Blase) εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Niles του Ιλλινόϊ και επανεξελέγη τρεις φορές μέχρι το 1971. Το 1971 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Συρακούσα (Syracuse) της Νέας Υόρκης (μίας από της 1425 πόλεις των Η.Π.Α. με ελληνικά ονόματα) ο Λη Αλεξάντερ (Lee Alexander), ο οποίος και επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1973. Ο Μόντε Μπάσμπας (Monte Basbas) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της πόλεως Newton της Μασσαχουσέττης μεταξύ 1964–1971. Η Έλεν Σάμπσον (Ellen Sampson) εξελέγη δήμαρχος του Lowell το 1972, αλλά ατυχώς απεβίωσε το επόμενο έτος. Ο Τζωρτζ Βαβούτος (George Vavoutos) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της μεγαλουπόλεως του Αγίου Παύλου (St. Paul) της Μινεσσότας, μεταξύ 1960–1966. Ο Νικόλαος Μαρούλης εξελέγη τέσσερεις φορές δήμαρχος της πόλεως Peabody, Μασσαχουσέττης, το 1968–1974. Ο Τζωρτζ Άθανσον (George Athanson) επανεξελέγη το 1973 δήμαρχος της πόλεως , Κοννέκτικατ, με πλειοψηφία 4 προς 1. Επίσης, το 1973, εξελέγη δήμαρχος της ιστορικής πόλεως Αννάπολης (Annapolis) της Μαίρυλαντ, ο Τζων Αποστόλ (John Apostol –Αποστολάκος)
O Τζων Ρουσάκης (John Rousakis), εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Σαβάννα (Savannah) τό 1970. Μαζί με τους δημάρχους, θα πρέπει να αναφερθή και ο Τεντ Βενετούλης (Ted Venetoulis), που εξελέγη τό 1973 έπαρχος της κομιτείας της Βαλτιμόρης. Κατά σύμπτωσι, έπαρχος της ίδιας κομητείας εΐχε αρχικά εκλεγή και ο Σπύρος Άγκνιου και από την θέσι αυτή ξεκίνησε για να καταλάβη τό αξίωμα του κυβερνήτου της Πολιτείας Μαίρυλαντ τό 1966 και να φθάση, τελικά, στο αξίωμα του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, το ανώτερο αξίωμα που κατέλαβε μέχρι τώρα γόνος έλληνος μετανάστου στην Αμερική.
Αναφέρομε επίσης, την δήμαρχο του Λίνκολν (Lincoln) Νεμπράσκα, Έλεν Μπούσαλη (Hellen Boosalis) την Σύνθια Μάτθιου (Cynthia Mathews) του Wethersfield Connecticut, τον Μπάϊρον Μάτθιου (Byron Mathews) του Newburyport Mass., τον Τζων Μάνος (John Manos) του Tenafly, New Jersey, τον Πήτερ Σαράντο (Peter Saranto) του Elkhart, Indiana, και τον Βίκτωρ Κυριάκη (Victor Kyriakis) του Daly City, California.
Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί περιλαμβάνονται την στιγμή αυτή στα πολιτειακά νομοθετικά σώματα πολλών Πολιτειών, μεταξύ των οποίων το Τέξας, η Ροντ Άϊλαντ, η Πολιτεία Ουάσιγκτων, η Νεμπράσκα (Nebraska), ή Αϊόβα (Iowa), το Μίσιγκαν, ή Νότιος Καρολίνα, ή Μαίρυλαντ, ή Νέα Ιερσέη, ή Μινεσσότα, τό Ιλλινόϊ, τό Ουϊσκόνσιν, το Νιου Χάμσαϊρ, η Γιούτα (Utah), η Βόρειος Ντακότα (North Dakota), ακόμη και η Αλάσκα. Χάριν της ιστορίας, αξίζει να αναφερθή ότι τό 1936 εξελέγη ηγέτης της πλειοψηφίας στην πολιτειακή Βουλή της Γιούτα, ο Π. Μαρθάκης.
Αλλά δεν είναι μόνο τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα όπου ή παρουσία των Ελληνοαμερικανών είναι αισθητή. Η ελληνική παρουσία υπήρξε και υπάρχει και στο ίδιο το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώτος ελληνικής καταγωγής βουλευτής στο Αμερικανικό Κογκρέσσο ήταν ο Λουκάς Μιλτιάδης (Μίλλερ), που είχε γεννηθή στην Ελλάδα και είχε έλθει στην Αμερική, παιδί ακόμη, με την βοήθεια αμερικανών φιλελλήνων.[1] Ο Μίλλερ ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ήρθαν στην Αμερική πριν να αρχίση το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα. Γι’ αυτό, ουσιαστικά ο πρώτος ομογενής που εξελέγη στο Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο Τζων Μπραδήμας, από την Ινδιάνα, που εξελέγη για πρώτη φορά τό 1958 και είναι τώρα υπαρχηγός της Δημοκρατικής πλειοψηφίας.
Ο Μπραδήμας άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία ως νεαρός τότε βοηθός στην προεκλογική εκστρατεία του Ατλάϊ Στήβενσον.[2] Τον ακολούθησαν ο Νικ Γαλυφιανάκης από την Βόρειο Καρολίνα και ο Πήτερ Κύρος από την Πολιτεία Μαίην, και μετά ο Γκας Γιάτρον από την Πεννσυλβάνια, ο Πωλ Σαρμπάνης από την Μαίρυλαντ, ο “Σκιπ” Μπαφάλης (‘Skip’ Bafalis) από την Φλώριδα –ο μόνος Ρεπουμπλικάνος στην ομάδα– και το 1974 ο Δ. Τσόνγκας από την Μασσαχουσέττη. Στην Μασσαχουσέττη, η Ομογένεια κατήγαγε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία το 1974. Ο Μ. Δουκάκης εξελέγη κυβερνήτης. Το 1976, ο Δουκάκης διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος για την σύνταξι του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος και είχε αναφερθή σαν ένας από τους 12 μεταξύ των οποίων ο Τζίμμυ Κάρτερ θα διάλεγε τον υποψήφιο Αντιπρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 1976.[3]
Στις προκριματικές εκλογές του 1976, ο Πωλ Σαρμπάνης εκέρδισε τό χρίσμα του Δημοκρατικού υποψηφίου για την αμερικανική Γερουσία από την Πολιτεία Μαίρυλαντ. Στις ίδιες εκλογές επανεξελέγονται με εντυπωσιακή πλειοψηφία οι Μπραδήμας, Γιάτρον, Τσόνγκας κα! Μπαφάλης.
Στον εκτελεστικό κλάδο υπηρετούν αρκετοί Ελληνοαμερικανοί, της δεύτερης ιδίως γενεάς, σε σημαντικές δέσεις τόσο στο ομοσπονδιακό όσο κα! στο πολιτειακό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρομε τον Ξενοφώντα Ζολώτα, που κατέχει ανώτατο αξίωμα στην Μεταναστευτική Υπηρεσία, τον Τζωρτζ Πάντο (George Pantos) και Άρθουρ Αλεξίου (Arthur Alexiou) στο Υπουργείο Εμπορίου, τον Τζέιμς Γούλα (James Ghoulas) στο Υπουργείο Οικισμού, τον Σοφοκλή Hero στο Υπουργείο Αμύνης, τον Ουΐλλιαμ Χάντερ (William Hunter) στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους Ν. Κωστή (N. Costes), Π. Στασινόπουλο κα! Δημ. Μοράκη στην ΝΑΣΑ, τον Τομ Κούζη (Tom Kouzes) στο Υπουργείο Εργασίας, τον Λούις Μανιάτη (Louis Maniatis) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τον Τσαρλς Παπουτσή (Charles Papuchis) στο Υπουργείο Ναυτικών. O Τζων Νάσσικας (John Nassikas) διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Federal Power Commission και ο ε.α. υποστράτηγος Ρ. Τριαντάφυλλου διετέλεσε αρχηγός της Αντικατασκοπείας της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Δημοσιογράφοι
Στον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών, και της επιστήμης, η Ομογένεια έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη για την επίδοσι και τα επιτεύγματα της. Στα αμερικανικά πανεπιστήμια διδάσκουν σήμερα πάνω από 1.500 ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Οι μισοί σχεδόν από τους άνδρες, είναι γεννημένοι στην Αμερική, παιδιά μεταναστών που αγωνίστηκαν σκληρά για να τους δώσουν την απαιτουμένη μόρφωσι. Οι άλλοι μισοί σχεδόν, ήρθαν από την Ελλάδα μεταπολεμικά —43 τοις εκατόν— με ενα μικρό ποσοστό, 8 περίπου τοις εκατόν, από άλλες εστίες του Ελληνισμού, όπως η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Κωνσταντινούπολις, τα Βαλκάνια. Είναι ενδιαφέρον ότι μεταξύ των Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε πανεπιστήμια και κολλέγια, η πλειοψηφία —64 τοις εκατόν—έχει γεννηθή στην Αμερική.
Αξίζει επίσης να σημειωθή ότι, σύμφωνα με το Ευρετήριο Προσωπικοτήτων (Who’s Who) που συνέταξε τό 1974 η Αρχιεπισκοπή, 210 και πλέον ειδικότητες περιλαμβάνονται ανάμεσα στους κλάδους που αντιπροσωπεύεται το ομογενειακό στοιχείο. Έχομε, επί παραδείγματι, 47 καθηγητές τής Ιατρικής, 38 οικονομολόγους, 26 βιοχημικούς, 63 ιστορικούς, 26 φυσικούς, 27 κοινωνιολόγους, 12 πολιτικούς επιστήμονες, 20 ψυχολόγους, 10 καθηγητές τής Νομικής, αλλά και δυο καθηγητές της φυσικής του διαστήματος, 6 της κυτταρικής βιολογίας, 45 μαθηματικούς, τρεις της θερμοδυναμικής, δυο της ωκεανογραφίας, τρεις της πυρηνικής μηχανικής, τρεις της τοξικολογίας, δυο τής ηλεκτρομαγνητικής, 38 της χημείας, και πέντε τής μηχανικής του περιβάλλοντος. Ο χώρος δεν επιτρέπει να παρατεθούν εδώ όλες οι ειδικότητες που αναφέρονται στο Ευρετήριο τής Αρχιεπισκοπής, αλλά και οι λίγες που δίδονται εδώ ενδεικτικά, παρέχουν μια εντυπωσιακή εικόνα του εύρους και της ποικιλίας που έχουν τα επιστημονικά ενδιαφέροντα των Ελληνοαμερικανών και Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε αμερικανικά πανεπιστήμια.
Αλλά δεν είναι μόνο ο αρκετά σημαντικός αριθμός —ο οποίος δεν είναι καν πλήρης, γιατί το Ευρετήριο δεν περιέχει όλα τα ονόματα όπως απέδειξε η σχετική ερευνά μας—ούτε η ποικιλία των ειδικοτήτων. Όχι ολιγώτερο σημαντικό, είναι ότι ανάμεσα στους επιστήμονες αυτούς, περιλαμβάνονται κορυφές με παναμερικανική και διεθνή αναγνώρισι. Στο παρελθόν, βέβαια, η πιο μεγάλη φυσιογνωμία ήταν ο Γ. Παπανικολάου, ο ερευνητής που έδωσε στην ανθρωπότητα το Pap Test, που σώζει κάθε χρόνο την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών που διαφορετικά θα έμεναν εκτεθειμένες στην ύπουλη προσβολή του καρκίνου χωρίς την δυνατότητα να έχουν έγκαιρη διάγνωσι. Από τους σημερινούς επιστήμονες που έχουν διακριθεί, η επιλογή είναι δύσκολη.
Αναπόφευκτα, όσα ονόματα και αν επιλέξη κανείς, πάντοτε θα αφίση έξω προσωπικότητες που έχουν κάθε δικαίωμα να περιληφθούν σε ένα τέτοιο “κατάλογο επιτυχίας.” Παραθέτουμε εδώ ενδεικτικά μερικά ονόματα διακεκριμένων ελληνοαμερικανών επιστημόνων, όπως ο Γ. Κ. Κοτζιάς στον τομέα της Πυρηνικής Βιοχημείας και στη θεραπεία Πάρκινσον, ο γιατρός Τζέιμς Μπάκος (James Bacos) διευθυντής του τμήματος Καρδιολογίας του Washington Hospital Center και πρόεδρος της Washington Heart Association, κατά το 1974–1975, ο γιατρός Τζέιμς Νίκολας (James Nicholas) η γιατρός Ευαγγελία Παπαγεωργίου του πανεπιστημίου Emory, ο Δρ. Παναγιώτης Κακογιάννης που διαπρέπει σαν ερευνητής για την καταπολέμησι του διαβήτη, στον τομέα της Κλασσικής Φιλοσοφίας, ο Πήτερ Τοπιτζής (Peter Topping) και Ντίνο Γιαννακόπουλος (Deno Geanakopoulos) στις Βυζαντινές Σπουδές, ο Ηλίας Τομπρόπουλος στη βιοχημεία του πνευμονικού συστήματος, ο Κωνσταντίνος Τρυπάνης στην Κλασική Φιλολογία (σήμερα είναι ακαδημαϊκός και υπουργός Πολιτισμού στην Ελλάδα), οι Δημ. Κούσουλας, Π. Άλλαν Διοσυσόπουλος (P. Allan Dionyssopoulos), Τζωρτζ Αναστόπουλος (George Anastaplo), Ρόϋ Μακρίδης (Roy C. Makrides), και Χάρρυ Ψωμιάdης (Harry Psomiades) στις Πολιτικές Επιστήμες, ο Διογένης Αγγελάκος στον τομέα των Μικροκυμάτων (Microwaves), o Μίλτων Ανάστος γνωστός Βυζαντινολόγος, ο Τζέιμς Αλάτης (James Alatis) στην Γλωσσολογία, ο Ι. Παπακωνσταντίνου του Κέντρου “Oak Ridge” στον τομέα της Κυτταρολογίας, ο ωκεανογράφος Τζωρτζ Βερόνης (George Veronis), ο Ντίνος Μυριανθόπουλος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (Ν.Ι.Π.) σε θέματα κληρονομικότητος, ο Ι. Γυφτόπουλος στο Μ.Ι.Τ., ο καθηγητής γλωσσών Τζων Ρασσιάς, (John Rassias) του Dartmouth, ο ελληνιστής φιλόλογος του Πρίνστον, Πήτερ Μπίεν (Peter Bien) και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Στο χώρο του αθλητισμού είναι εξ ίσου εντυπωσιακά τα επιτεύγματα των ομογενών. Αναφέρουμε μερικές παλαιές και σύγχρονες δόξες: Τον πρωτοπαλαιστή Τζιμ Λόντο, τους παίκτες του μπαίηζμπωλλ Χάρρυ Αγκάνη (Harry Agganis), Λου Τσιρόπουλο (Lou Tsioropoulos), Μιλτ Πάππας (Milt Pappas), Τζωρτζ Κάφταν (George Kaftan), Γκας Τριάντο (Cus Triantos), τον παίκτη του φουτμπωλλ Πητ Πηχό (Pete Pihos), την 18έτιδα σκιέρ Λυν Πούλου (Lean Poulos) που κατέκτησε παγκόσμιο αργυρό μετάλλιο την διάσημη κολυμβήτρια Ντιάνα Νυάντ (Diana Nyad).
Σημειώνουμε και τις πρόσφατες επιτυχίες δύο ελληνικής καταγωγής αμερικανίδων εκπαιδευτικών. Πρόκειται για την καθηγήτρια Ματίνα Σουρέτη Χόρνερ (Matina Souretis Horner), πρόεδρο του γνωστού κολλεγίου Radcliffe κα για την ιστορικό Άννα Καραλέκα (Anna Karalekas) που συνέγραψε για λογαριασμό της αρμοδίας επιτροπής της Γερουσίας την έκθεσι για την δραστηριότητα της CIA. H Καραλέκα θεωρείται τώρα αυθεντία για ό,τι άφορα την μεγαλύτερη κατασκοπευτική υπηρεσία στον κόσμο. Ένα από τα ανώτατα στελέχη της μέχρι τό 1974 ήταν ο Τομ Καραμεσίνης.
Στον κινηματογράφο και τό θέατρο είναι επίσης αξιόλογη η αντιπροσώπευσι της Ομογενείας με διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο σκηνοθέτης και συγγραφεύς Ηλίας Καζάν, ο Τέλης Σαβάλας, ο Τζών Κασσαβέτης, ο Αλεξάντερ Σκούρμπυ και ο Τζωρτζ Τσακίρης, ενώ τα ονόματα του Δημήτρη Μητρόπουλου και του Νίκου Μοσχονά έχουν ήδη καταγραφή στο Πάνθεον των μεγάλων στο όποιο έχει θέσι και η διάσημη Μαρία Κάλλας της Μητροπολιτικής Όπερας. Νεώτερα αστέρια της όπερας, που διαπρέπουν, είναι η σοπράνο Τερέσα Στράτας, η μεσόφωνη Τατιάνα Τρογάνος και η δραματική σοπράνο Μάτα Μαρκοπούλου.
Στον τομέα της Δημοσιογραφίας έχουμε τον εκδότη του Book Digest τον Πήτερ Μεταλιός (Peter Metalios), στο ανώτερο κλιμάκιο του διοικητικού επιτελείου των New York Times ως Associate Managing Editor τον Τζωρτζ Δουρή (George Douris), τον Νίκολας Γκαίιτζ (Nicholas Gage) καθώς και την Τομασίνα Αλεξάντερ (Thommassina Alexander) η οποία γράφει στους Τάϊμς πάνω σε θέματα μόδας, τον Πήτερ Κούτρο (Peter Coutros), τον Χάρρυ Στάθο (Harry Stathos), και την Κική Λεβέθη (Kiki Levethes) στο συντακτικό επιτελείο της New York Daily, την Ελένη Έπσταϊν (Eleni [Epstein]) ευρύτατα γνωστή κριτικό σε θέματα υψηλής μόδας στην Evening Star της Ουάσιγκτων, τον Τζωρτζ Λάμπρου (George Lambros), ειδικό συντάκτη και σχολιαστή της Chicago Tribune όπου μέχρι τελευταία έγραφε ως οικονομικός σχολιαστής και ο Νικ Πούλος (Nick Poulos), τον Τζέιμς Κούτσικα (James Koutsikas) στο περιοδικό Parade, τον Λου Πάνου (Lou Panos) στον Ήλιο της Βαλτιμόρης, την Μαίρη Καραγιάννη (Mary Karagianis), συντάκτη της Boston Globe, την Μαίρη Λάρκιν (Mary Larkin) ειδική συνεργάτιδα της Philadelphia Inquirer, τον Πωλ Μανώλη (Paul Manolis), διευθυντή-αρχισυντάκτη της Oakland Tribune, τον Χάρρυ Μόσχα (Harry Moschas), διευθύνοντα αρχισυντάκτη της Albuquerque Tribune, την Ντίνα Κλαρκ (Deena Clark) με δικό της πρόγραμμα συνεντεύξεων περιωπής στο CBS-TV(A Moment With…), τον Τζιμ Καρβέλα (Jim Karvelas), δημοφιλή σχολιαστή αθλητικών ειδήσεων στην τηλεόρασι επίσης στην Ουάσιγκτων, τον Άϊκ Πάππας (Ike Pappas), ανταποκριτή και σχολιαστή του CBS στο Πεντάγωνο, τον Νικ Γκρέγκορυ (Nick Gregory) στο Γραφείο του U.P.I. στο Σικάγο, τον Τζέιμς Χουτρίδη (James Houtrides) παραγωγό των ειδησεογραφικών προγραμμάτων του CBS-TV για τα Σαββατοκύριακα, τον Σωκράτη {Μπαντ] Φωτόπουλο (Socrates [Bud] Photopoulos) στο ειδησεογραφικό πρόγραμμα του ABC-TV στο Σικάγο, τον Τζωρτζ Άνθαμ (George Antham) στο Γραφείο της Des Moines Register στην Ουάσιγκτων, την Κάθρυν Τζώνσον (Kathryn Johnson) στο επιτελείο του Associated Press στην Ατλάντα και άλλους. Και βέβαια θα πρέπει εδώ να αναφερθή και η ιδιότυπη φυσιογνωμία Τζίμμυ ‘Δε Γκρήκ’ (Jimmy ‘The Greek’) με τα προγνωστικά του.
Η εντελώς ενδεικτική και σποραδική αυτή παράθεσις ονομάτων, δείχνει πόσο πλούσια και πολύπτυχη είναι η επίδοσις των ομογενών σε όλους τους κλάδους. Από την άλλη πλευρά, αξίζει να τονισθή όσο γίνεται πιο έντονα ή απουσία Ελληνοαμερικανών από τον χώρο του εγκλήματος και της παρανομίας. Σε μια ερευνά που διενεργήσαμε μεταξύ των αρμοδίων αρχών —φυλακών και σωφρονιστηρίων—διαπιστώσαμε με αίσθημα υπερηφάνειας ότι σε ελάχιστες, απειροελάχιστες περιπτώσεις, υπήρχαν ομογενείς μεταξύ των κρατουμένων. Προφανώς, οι ομογενείς στην τεραστία πλειοψηφία τους, σχεδόν στην ολότητα τους, εμφανίζονται νομοταγείς και έντιμοι. Το ελληνοαμερικανικό στοιχείο παρουσιάζει τόσο χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητος, που να θεωρήται από τους δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους ως μια από τις πιο φιλόνομες εθνικές ομάδες μέσα στον αμερικανικό πληθυσμό.
Δεν είναι, όμως, μοναχά ο κόσμος των επιχειρήσεων όπου οι χθεσινοί μετανάστες και οι απόγονοί τους έχουν διαπρέψει. Αξιόλογη, εντυπωσιακή θα έλεγε κανείς, επιτυχία έχουν σημειώσει οι Ελληνοαμερικανοί και στις επιστήμες και στην πολιτική. Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί έχουν κατ’ επανάληψιν εκλεγή δήμαρχοι αμερικανικών πόλεων. Είναι πασίγνωστο το όνομα του Τζωρτζ Κρίστοφερ (George Christofer) που χρημάτισε δήμαρχος του Αγίου Φραγκίσκου από το 1959 έως το 1964. Αλλά δεν είναι ο μόνος, ούτε ο πρώτος. Το 1934, ένας μετανάστης από την Ελλάδα εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Γκραντς (Grants) του Νέου Μεξικού. Το όνομά του ήταν Τζωρτζ Άντες (George Ades). Το 1946 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Ντόβερ (Dover) του Νιου Χάμσαϊρ ο Σίμων Γ. Μάρκου (Markos), για τον οποίον έγραψε μετά την εκλογή του μια τοπική εφημερίδα, ότι “κάποτε γυάλιζε τα παπούτσια πολλών από εκείνους που τον εψήφισαν.” Είναι χαρακτηριστικό ότι η πόλις αυτή εξέλεξε ως δήμαρχο και πάλι Έλληνα το 1972, τον Τζων Μαγκλάρη (John Maglares).
Το 1964, ο Νικ Μπλέιζ (Nick Blase) εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Niles του Ιλλινόϊ και επανεξελέγη τρεις φορές μέχρι το 1971. Το 1971 εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Συρακούσα (Syracuse) της Νέας Υόρκης (μίας από της 1425 πόλεις των Η.Π.Α. με ελληνικά ονόματα) ο Λη Αλεξάντερ (Lee Alexander), ο οποίος και επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1973. Ο Μόντε Μπάσμπας (Monte Basbas) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της πόλεως Newton της Μασσαχουσέττης μεταξύ 1964–1971. Η Έλεν Σάμπσον (Ellen Sampson) εξελέγη δήμαρχος του Lowell το 1972, αλλά ατυχώς απεβίωσε το επόμενο έτος. Ο Τζωρτζ Βαβούτος (George Vavoutos) εξελέγη τρεις φορές δήμαρχος της μεγαλουπόλεως του Αγίου Παύλου (St. Paul) της Μινεσσότας, μεταξύ 1960–1966. Ο Νικόλαος Μαρούλης εξελέγη τέσσερεις φορές δήμαρχος της πόλεως Peabody, Μασσαχουσέττης, το 1968–1974. Ο Τζωρτζ Άθανσον (George Athanson) επανεξελέγη το 1973 δήμαρχος της πόλεως , Κοννέκτικατ, με πλειοψηφία 4 προς 1. Επίσης, το 1973, εξελέγη δήμαρχος της ιστορικής πόλεως Αννάπολης (Annapolis) της Μαίρυλαντ, ο Τζων Αποστόλ (John Apostol –Αποστολάκος)
O Τζων Ρουσάκης (John Rousakis), εξελέγη δήμαρχος της πόλεως Σαβάννα (Savannah) τό 1970. Μαζί με τους δημάρχους, θα πρέπει να αναφερθή και ο Τεντ Βενετούλης (Ted Venetoulis), που εξελέγη τό 1973 έπαρχος της κομιτείας της Βαλτιμόρης. Κατά σύμπτωσι, έπαρχος της ίδιας κομητείας εΐχε αρχικά εκλεγή και ο Σπύρος Άγκνιου και από την θέσι αυτή ξεκίνησε για να καταλάβη τό αξίωμα του κυβερνήτου της Πολιτείας Μαίρυλαντ τό 1966 και να φθάση, τελικά, στο αξίωμα του αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, το ανώτερο αξίωμα που κατέλαβε μέχρι τώρα γόνος έλληνος μετανάστου στην Αμερική.
Αναφέρομε επίσης, την δήμαρχο του Λίνκολν (Lincoln) Νεμπράσκα, Έλεν Μπούσαλη (Hellen Boosalis) την Σύνθια Μάτθιου (Cynthia Mathews) του Wethersfield Connecticut, τον Μπάϊρον Μάτθιου (Byron Mathews) του Newburyport Mass., τον Τζων Μάνος (John Manos) του Tenafly, New Jersey, τον Πήτερ Σαράντο (Peter Saranto) του Elkhart, Indiana, και τον Βίκτωρ Κυριάκη (Victor Kyriakis) του Daly City, California.
Ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί περιλαμβάνονται την στιγμή αυτή στα πολιτειακά νομοθετικά σώματα πολλών Πολιτειών, μεταξύ των οποίων το Τέξας, η Ροντ Άϊλαντ, η Πολιτεία Ουάσιγκτων, η Νεμπράσκα (Nebraska), ή Αϊόβα (Iowa), το Μίσιγκαν, ή Νότιος Καρολίνα, ή Μαίρυλαντ, ή Νέα Ιερσέη, ή Μινεσσότα, τό Ιλλινόϊ, τό Ουϊσκόνσιν, το Νιου Χάμσαϊρ, η Γιούτα (Utah), η Βόρειος Ντακότα (North Dakota), ακόμη και η Αλάσκα. Χάριν της ιστορίας, αξίζει να αναφερθή ότι τό 1936 εξελέγη ηγέτης της πλειοψηφίας στην πολιτειακή Βουλή της Γιούτα, ο Π. Μαρθάκης.
Αλλά δεν είναι μόνο τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα όπου ή παρουσία των Ελληνοαμερικανών είναι αισθητή. Η ελληνική παρουσία υπήρξε και υπάρχει και στο ίδιο το Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο πρώτος ελληνικής καταγωγής βουλευτής στο Αμερικανικό Κογκρέσσο ήταν ο Λουκάς Μιλτιάδης (Μίλλερ), που είχε γεννηθή στην Ελλάδα και είχε έλθει στην Αμερική, παιδί ακόμη, με την βοήθεια αμερικανών φιλελλήνων.[1] Ο Μίλλερ ανήκει στην κατηγορία εκείνων που ήρθαν στην Αμερική πριν να αρχίση το σύγχρονο μεταναστευτικό ρεύμα. Γι’ αυτό, ουσιαστικά ο πρώτος ομογενής που εξελέγη στο Κογκρέσσο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ο Τζων Μπραδήμας, από την Ινδιάνα, που εξελέγη για πρώτη φορά τό 1958 και είναι τώρα υπαρχηγός της Δημοκρατικής πλειοψηφίας.
Ο Μπραδήμας άρχισε την πολιτική του σταδιοδρομία ως νεαρός τότε βοηθός στην προεκλογική εκστρατεία του Ατλάϊ Στήβενσον.[2] Τον ακολούθησαν ο Νικ Γαλυφιανάκης από την Βόρειο Καρολίνα και ο Πήτερ Κύρος από την Πολιτεία Μαίην, και μετά ο Γκας Γιάτρον από την Πεννσυλβάνια, ο Πωλ Σαρμπάνης από την Μαίρυλαντ, ο “Σκιπ” Μπαφάλης (‘Skip’ Bafalis) από την Φλώριδα –ο μόνος Ρεπουμπλικάνος στην ομάδα– και το 1974 ο Δ. Τσόνγκας από την Μασσαχουσέττη. Στην Μασσαχουσέττη, η Ομογένεια κατήγαγε μια ακόμη μεγάλη επιτυχία το 1974. Ο Μ. Δουκάκης εξελέγη κυβερνήτης. Το 1976, ο Δουκάκης διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος για την σύνταξι του προεκλογικού προγράμματος του κόμματος και είχε αναφερθή σαν ένας από τους 12 μεταξύ των οποίων ο Τζίμμυ Κάρτερ θα διάλεγε τον υποψήφιο Αντιπρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 1976.[3]
Στις προκριματικές εκλογές του 1976, ο Πωλ Σαρμπάνης εκέρδισε τό χρίσμα του Δημοκρατικού υποψηφίου για την αμερικανική Γερουσία από την Πολιτεία Μαίρυλαντ. Στις ίδιες εκλογές επανεξελέγονται με εντυπωσιακή πλειοψηφία οι Μπραδήμας, Γιάτρον, Τσόνγκας κα! Μπαφάλης.
Στον εκτελεστικό κλάδο υπηρετούν αρκετοί Ελληνοαμερικανοί, της δεύτερης ιδίως γενεάς, σε σημαντικές δέσεις τόσο στο ομοσπονδιακό όσο κα! στο πολιτειακό επίπεδο. Ενδεικτικά αναφέρομε τον Ξενοφώντα Ζολώτα, που κατέχει ανώτατο αξίωμα στην Μεταναστευτική Υπηρεσία, τον Τζωρτζ Πάντο (George Pantos) και Άρθουρ Αλεξίου (Arthur Alexiou) στο Υπουργείο Εμπορίου, τον Τζέιμς Γούλα (James Ghoulas) στο Υπουργείο Οικισμού, τον Σοφοκλή Hero στο Υπουργείο Αμύνης, τον Ουΐλλιαμ Χάντερ (William Hunter) στο Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας, τους Ν. Κωστή (N. Costes), Π. Στασινόπουλο κα! Δημ. Μοράκη στην ΝΑΣΑ, τον Τομ Κούζη (Tom Kouzes) στο Υπουργείο Εργασίας, τον Λούις Μανιάτη (Louis Maniatis) στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, τον Τσαρλς Παπουτσή (Charles Papuchis) στο Υπουργείο Ναυτικών. O Τζων Νάσσικας (John Nassikas) διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του Federal Power Commission και ο ε.α. υποστράτηγος Ρ. Τριαντάφυλλου διετέλεσε αρχηγός της Αντικατασκοπείας της Αμερικανικής Αεροπορίας.
Επιστήμονες, Καλλιτέχνες, Δημοσιογράφοι
Στον κόσμο των γραμμάτων, των τεχνών, και της επιστήμης, η Ομογένεια έχει κάθε λόγο να είναι υπερήφανη για την επίδοσι και τα επιτεύγματα της. Στα αμερικανικά πανεπιστήμια διδάσκουν σήμερα πάνω από 1.500 ελληνικής καταγωγής επιστήμονες. Οι μισοί σχεδόν από τους άνδρες, είναι γεννημένοι στην Αμερική, παιδιά μεταναστών που αγωνίστηκαν σκληρά για να τους δώσουν την απαιτουμένη μόρφωσι. Οι άλλοι μισοί σχεδόν, ήρθαν από την Ελλάδα μεταπολεμικά —43 τοις εκατόν— με ενα μικρό ποσοστό, 8 περίπου τοις εκατόν, από άλλες εστίες του Ελληνισμού, όπως η Κύπρος, η Αίγυπτος, η Κωνσταντινούπολις, τα Βαλκάνια. Είναι ενδιαφέρον ότι μεταξύ των Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε πανεπιστήμια και κολλέγια, η πλειοψηφία —64 τοις εκατόν—έχει γεννηθή στην Αμερική.
Αξίζει επίσης να σημειωθή ότι, σύμφωνα με το Ευρετήριο Προσωπικοτήτων (Who’s Who) που συνέταξε τό 1974 η Αρχιεπισκοπή, 210 και πλέον ειδικότητες περιλαμβάνονται ανάμεσα στους κλάδους που αντιπροσωπεύεται το ομογενειακό στοιχείο. Έχομε, επί παραδείγματι, 47 καθηγητές τής Ιατρικής, 38 οικονομολόγους, 26 βιοχημικούς, 63 ιστορικούς, 26 φυσικούς, 27 κοινωνιολόγους, 12 πολιτικούς επιστήμονες, 20 ψυχολόγους, 10 καθηγητές τής Νομικής, αλλά και δυο καθηγητές της φυσικής του διαστήματος, 6 της κυτταρικής βιολογίας, 45 μαθηματικούς, τρεις της θερμοδυναμικής, δυο της ωκεανογραφίας, τρεις της πυρηνικής μηχανικής, τρεις της τοξικολογίας, δυο τής ηλεκτρομαγνητικής, 38 της χημείας, και πέντε τής μηχανικής του περιβάλλοντος. Ο χώρος δεν επιτρέπει να παρατεθούν εδώ όλες οι ειδικότητες που αναφέρονται στο Ευρετήριο τής Αρχιεπισκοπής, αλλά και οι λίγες που δίδονται εδώ ενδεικτικά, παρέχουν μια εντυπωσιακή εικόνα του εύρους και της ποικιλίας που έχουν τα επιστημονικά ενδιαφέροντα των Ελληνοαμερικανών και Ελληνοαμερικανίδων που διδάσκουν σε αμερικανικά πανεπιστήμια.
Αλλά δεν είναι μόνο ο αρκετά σημαντικός αριθμός —ο οποίος δεν είναι καν πλήρης, γιατί το Ευρετήριο δεν περιέχει όλα τα ονόματα όπως απέδειξε η σχετική ερευνά μας—ούτε η ποικιλία των ειδικοτήτων. Όχι ολιγώτερο σημαντικό, είναι ότι ανάμεσα στους επιστήμονες αυτούς, περιλαμβάνονται κορυφές με παναμερικανική και διεθνή αναγνώρισι. Στο παρελθόν, βέβαια, η πιο μεγάλη φυσιογνωμία ήταν ο Γ. Παπανικολάου, ο ερευνητής που έδωσε στην ανθρωπότητα το Pap Test, που σώζει κάθε χρόνο την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών που διαφορετικά θα έμεναν εκτεθειμένες στην ύπουλη προσβολή του καρκίνου χωρίς την δυνατότητα να έχουν έγκαιρη διάγνωσι. Από τους σημερινούς επιστήμονες που έχουν διακριθεί, η επιλογή είναι δύσκολη.
Αναπόφευκτα, όσα ονόματα και αν επιλέξη κανείς, πάντοτε θα αφίση έξω προσωπικότητες που έχουν κάθε δικαίωμα να περιληφθούν σε ένα τέτοιο “κατάλογο επιτυχίας.” Παραθέτουμε εδώ ενδεικτικά μερικά ονόματα διακεκριμένων ελληνοαμερικανών επιστημόνων, όπως ο Γ. Κ. Κοτζιάς στον τομέα της Πυρηνικής Βιοχημείας και στη θεραπεία Πάρκινσον, ο γιατρός Τζέιμς Μπάκος (James Bacos) διευθυντής του τμήματος Καρδιολογίας του Washington Hospital Center και πρόεδρος της Washington Heart Association, κατά το 1974–1975, ο γιατρός Τζέιμς Νίκολας (James Nicholas) η γιατρός Ευαγγελία Παπαγεωργίου του πανεπιστημίου Emory, ο Δρ. Παναγιώτης Κακογιάννης που διαπρέπει σαν ερευνητής για την καταπολέμησι του διαβήτη, στον τομέα της Κλασσικής Φιλοσοφίας, ο Πήτερ Τοπιτζής (Peter Topping) και Ντίνο Γιαννακόπουλος (Deno Geanakopoulos) στις Βυζαντινές Σπουδές, ο Ηλίας Τομπρόπουλος στη βιοχημεία του πνευμονικού συστήματος, ο Κωνσταντίνος Τρυπάνης στην Κλασική Φιλολογία (σήμερα είναι ακαδημαϊκός και υπουργός Πολιτισμού στην Ελλάδα), οι Δημ. Κούσουλας, Π. Άλλαν Διοσυσόπουλος (P. Allan Dionyssopoulos), Τζωρτζ Αναστόπουλος (George Anastaplo), Ρόϋ Μακρίδης (Roy C. Makrides), και Χάρρυ Ψωμιάdης (Harry Psomiades) στις Πολιτικές Επιστήμες, ο Διογένης Αγγελάκος στον τομέα των Μικροκυμάτων (Microwaves), o Μίλτων Ανάστος γνωστός Βυζαντινολόγος, ο Τζέιμς Αλάτης (James Alatis) στην Γλωσσολογία, ο Ι. Παπακωνσταντίνου του Κέντρου “Oak Ridge” στον τομέα της Κυτταρολογίας, ο ωκεανογράφος Τζωρτζ Βερόνης (George Veronis), ο Ντίνος Μυριανθόπουλος των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (Ν.Ι.Π.) σε θέματα κληρονομικότητος, ο Ι. Γυφτόπουλος στο Μ.Ι.Τ., ο καθηγητής γλωσσών Τζων Ρασσιάς, (John Rassias) του Dartmouth, ο ελληνιστής φιλόλογος του Πρίνστον, Πήτερ Μπίεν (Peter Bien) και τόσοι, τόσοι άλλοι.
Στο χώρο του αθλητισμού είναι εξ ίσου εντυπωσιακά τα επιτεύγματα των ομογενών. Αναφέρουμε μερικές παλαιές και σύγχρονες δόξες: Τον πρωτοπαλαιστή Τζιμ Λόντο, τους παίκτες του μπαίηζμπωλλ Χάρρυ Αγκάνη (Harry Agganis), Λου Τσιρόπουλο (Lou Tsioropoulos), Μιλτ Πάππας (Milt Pappas), Τζωρτζ Κάφταν (George Kaftan), Γκας Τριάντο (Cus Triantos), τον παίκτη του φουτμπωλλ Πητ Πηχό (Pete Pihos), την 18έτιδα σκιέρ Λυν Πούλου (Lean Poulos) που κατέκτησε παγκόσμιο αργυρό μετάλλιο την διάσημη κολυμβήτρια Ντιάνα Νυάντ (Diana Nyad).
Σημειώνουμε και τις πρόσφατες επιτυχίες δύο ελληνικής καταγωγής αμερικανίδων εκπαιδευτικών. Πρόκειται για την καθηγήτρια Ματίνα Σουρέτη Χόρνερ (Matina Souretis Horner), πρόεδρο του γνωστού κολλεγίου Radcliffe κα για την ιστορικό Άννα Καραλέκα (Anna Karalekas) που συνέγραψε για λογαριασμό της αρμοδίας επιτροπής της Γερουσίας την έκθεσι για την δραστηριότητα της CIA. H Καραλέκα θεωρείται τώρα αυθεντία για ό,τι άφορα την μεγαλύτερη κατασκοπευτική υπηρεσία στον κόσμο. Ένα από τα ανώτατα στελέχη της μέχρι τό 1974 ήταν ο Τομ Καραμεσίνης.
Στον κινηματογράφο και τό θέατρο είναι επίσης αξιόλογη η αντιπροσώπευσι της Ομογενείας με διακεκριμένες προσωπικότητες, όπως ο σκηνοθέτης και συγγραφεύς Ηλίας Καζάν, ο Τέλης Σαβάλας, ο Τζών Κασσαβέτης, ο Αλεξάντερ Σκούρμπυ και ο Τζωρτζ Τσακίρης, ενώ τα ονόματα του Δημήτρη Μητρόπουλου και του Νίκου Μοσχονά έχουν ήδη καταγραφή στο Πάνθεον των μεγάλων στο όποιο έχει θέσι και η διάσημη Μαρία Κάλλας της Μητροπολιτικής Όπερας. Νεώτερα αστέρια της όπερας, που διαπρέπουν, είναι η σοπράνο Τερέσα Στράτας, η μεσόφωνη Τατιάνα Τρογάνος και η δραματική σοπράνο Μάτα Μαρκοπούλου.
Στον τομέα της Δημοσιογραφίας έχουμε τον εκδότη του Book Digest τον Πήτερ Μεταλιός (Peter Metalios), στο ανώτερο κλιμάκιο του διοικητικού επιτελείου των New York Times ως Associate Managing Editor τον Τζωρτζ Δουρή (George Douris), τον Νίκολας Γκαίιτζ (Nicholas Gage) καθώς και την Τομασίνα Αλεξάντερ (Thommassina Alexander) η οποία γράφει στους Τάϊμς πάνω σε θέματα μόδας, τον Πήτερ Κούτρο (Peter Coutros), τον Χάρρυ Στάθο (Harry Stathos), και την Κική Λεβέθη (Kiki Levethes) στο συντακτικό επιτελείο της New York Daily, την Ελένη Έπσταϊν (Eleni [Epstein]) ευρύτατα γνωστή κριτικό σε θέματα υψηλής μόδας στην Evening Star της Ουάσιγκτων, τον Τζωρτζ Λάμπρου (George Lambros), ειδικό συντάκτη και σχολιαστή της Chicago Tribune όπου μέχρι τελευταία έγραφε ως οικονομικός σχολιαστής και ο Νικ Πούλος (Nick Poulos), τον Τζέιμς Κούτσικα (James Koutsikas) στο περιοδικό Parade, τον Λου Πάνου (Lou Panos) στον Ήλιο της Βαλτιμόρης, την Μαίρη Καραγιάννη (Mary Karagianis), συντάκτη της Boston Globe, την Μαίρη Λάρκιν (Mary Larkin) ειδική συνεργάτιδα της Philadelphia Inquirer, τον Πωλ Μανώλη (Paul Manolis), διευθυντή-αρχισυντάκτη της Oakland Tribune, τον Χάρρυ Μόσχα (Harry Moschas), διευθύνοντα αρχισυντάκτη της Albuquerque Tribune, την Ντίνα Κλαρκ (Deena Clark) με δικό της πρόγραμμα συνεντεύξεων περιωπής στο CBS-TV(A Moment With…), τον Τζιμ Καρβέλα (Jim Karvelas), δημοφιλή σχολιαστή αθλητικών ειδήσεων στην τηλεόρασι επίσης στην Ουάσιγκτων, τον Άϊκ Πάππας (Ike Pappas), ανταποκριτή και σχολιαστή του CBS στο Πεντάγωνο, τον Νικ Γκρέγκορυ (Nick Gregory) στο Γραφείο του U.P.I. στο Σικάγο, τον Τζέιμς Χουτρίδη (James Houtrides) παραγωγό των ειδησεογραφικών προγραμμάτων του CBS-TV για τα Σαββατοκύριακα, τον Σωκράτη {Μπαντ] Φωτόπουλο (Socrates [Bud] Photopoulos) στο ειδησεογραφικό πρόγραμμα του ABC-TV στο Σικάγο, τον Τζωρτζ Άνθαμ (George Antham) στο Γραφείο της Des Moines Register στην Ουάσιγκτων, την Κάθρυν Τζώνσον (Kathryn Johnson) στο επιτελείο του Associated Press στην Ατλάντα και άλλους. Και βέβαια θα πρέπει εδώ να αναφερθή και η ιδιότυπη φυσιογνωμία Τζίμμυ ‘Δε Γκρήκ’ (Jimmy ‘The Greek’) με τα προγνωστικά του.
Η εντελώς ενδεικτική και σποραδική αυτή παράθεσις ονομάτων, δείχνει πόσο πλούσια και πολύπτυχη είναι η επίδοσις των ομογενών σε όλους τους κλάδους. Από την άλλη πλευρά, αξίζει να τονισθή όσο γίνεται πιο έντονα ή απουσία Ελληνοαμερικανών από τον χώρο του εγκλήματος και της παρανομίας. Σε μια ερευνά που διενεργήσαμε μεταξύ των αρμοδίων αρχών —φυλακών και σωφρονιστηρίων—διαπιστώσαμε με αίσθημα υπερηφάνειας ότι σε ελάχιστες, απειροελάχιστες περιπτώσεις, υπήρχαν ομογενείς μεταξύ των κρατουμένων. Προφανώς, οι ομογενείς στην τεραστία πλειοψηφία τους, σχεδόν στην ολότητα τους, εμφανίζονται νομοταγείς και έντιμοι. Το ελληνοαμερικανικό στοιχείο παρουσιάζει τόσο χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητος, που να θεωρήται από τους δικαστικούς και αστυνομικούς κύκλους ως μια από τις πιο φιλόνομες εθνικές ομάδες μέσα στον αμερικανικό πληθυσμό.
ΑΥΡΙΟ: η Διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας
[1]
Ο Lucas Miltiades Miller ήταν γιος έλληνα αγωνιστή που σκοτώθηκε στον
αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας το 1824. Υιοθετήθηκε από τον αμερικανό
φιλέλληνα, συνταγματάρχη Jonathan P.Miller, ο οποίος είχε κατέβει στην
Ελλάδα και πολεμούσε στο πλευρό των επαναστατών. Επιστρέφοντας στις
Η.Π.Α. ο Τζόναθαν Μίλλερ έδωσε στον νεαρό Λουκά επιμελημένη μόρφωση.
Έτσι ο υιοθετημένος Έλληνας έγινε επιφανής δικηγόρος, πολιτικός και
αξιωματικός του στρατού, και υπήρξε ο πρώτος ελληνικής καταγωγής που
εκλέχτηκε στο Κογκρέσσο, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας του Ουϊσκόνσιν
(Wisconsin) το 1891.
[2]
Adlai Stevenson (3 Φεβρουαρίου 1900,Los Angeles – 14 Ιουλίου 1965,
Λονδίνο): Πολιτικός ηγέτης και διπλωμάτης, αρχηγός της αμερικανικής
αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ (1961-65), και υποψήφιος πρόεδρος των Η.Π.Α., το
1952 και το 1956.
[3]
Επειδή το παρόν βιβλίο γράφτηκε το 1976 δεν αναφέρεται ότι ο Δουκάκης
(Michel, Stanley Dukakis, γενν. στις 3 Νοεμβρίου 1933 στο Brookline της
Μασσαχουσέττης) είχε προκριθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα ως υποψήφιος
πρόεδρος των Η.Π.Α. στις εκλογές του 1988, στις οποίες έχασε από τον
George Bush (41ος πρόεδρος των Η.Π.Α.), πατέρα του 43ου προέδρου George W. Bush,
[1]
Ο Lucas Miltiades Miller ήταν γιος έλληνα αγωνιστή που σκοτώθηκε στον
αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας το 1824. Υιοθετήθηκε από τον αμερικανό
φιλέλληνα, συνταγματάρχη Jonathan P.Miller, ο οποίος είχε κατέβει στην
Ελλάδα και πολεμούσε στο πλευρό των επαναστατών. Επιστρέφοντας στις
Η.Π.Α. ο Τζόναθαν Μίλλερ έδωσε στον νεαρό Λουκά επιμελημένη μόρφωση.
Έτσι ο υιοθετημένος Έλληνας έγινε επιφανής δικηγόρος, πολιτικός και
αξιωματικός του στρατού, και υπήρξε ο πρώτος ελληνικής καταγωγής που
εκλέχτηκε στο Κογκρέσσο, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας του Ουϊσκόνσιν
(Wisconsin) το 1891.
[2]
Adlai Stevenson (3 Φεβρουαρίου 1900,Los Angeles – 14 Ιουλίου 1965,
Λονδίνο): Πολιτικός ηγέτης και διπλωμάτης, αρχηγός της αμερικανικής
αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ (1961-65), και υποψήφιος πρόεδρος των Η.Π.Α., το
1952 και το 1956.
[3]
Επειδή το παρόν βιβλίο γράφτηκε το 1976 δεν αναφέρεται ότι ο Δουκάκης
(Michel, Stanley Dukakis, γενν. στις 3 Νοεμβρίου 1933 στο Brookline της
Μασσαχουσέττης) είχε προκριθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα ως υποψήφιος
πρόεδρος των Η.Π.Α. στις εκλογές του 1988, στις οποίες έχασε από τον
George Bush (41ος πρόεδρος των Η.Π.Α.), πατέρα του 43ου προέδρου George W. Bush,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου