Σοβαρός κίνδυνος για μία νέα ελληνική και ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση, διότι τα προβλήματα των αγορών δεν έχουν λυθεί ακόμα.

«Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανειστεί χρήματα, τα χέρια των Ελλήνων είναι δεμένα με το Μνημόνιο», τονίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε συνέντευξη του στο αυστριακό περιοδικό Profil. Παράλληλα, προειδοποιεί με εκτενείς αναφορές ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για μία νέα ελληνική και ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση, διότι τα προβλήματα των αγορών δεν έχουν λυθεί ακόμα.
"Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανειστεί χρήματα, τα χέρια των Ελλήνων είναι δεμένα και οι ίδιοι εξαρτώνται από το αν θα επενδύσει στη χώρα τους η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Δεν μπορούν να ελπίζουν σε τίποτα αν συνεχιστεί η σημερινή πολιτική" επισημαίνει στο εβδομαδιαίο περιοδικό.
Αλλά προχώρησε στην διατύπωση υπονοούμενων σε ότι αφορά τον τρόπο που έγινε η διαγραφή του ελληνικού χρέους. Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει «Κανείς δεν γνώριζε τι συμβαίνει κατά τη διαγραφή χρέους για την Ελλάδα. Ούτε η ίδια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Κανείς δεν ξέρει στην πραγματικότητα τις έχει συμφωνηθεί. Δεν ξέρω γιατί κρατήθηκε κρυφό το θέμα και δεν ξέρω τις ακριβώς έχει συμφωνηθεί. Θολή υπόθεση"!
Τονίζει μάλιστα ότι δεν έχουν λυθεί τα προβλήματα των χρηματαγορών και του χρηματοπιστωτικού τομέα και ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Όπως σημειώνει μπορεί η Ελλάδα να ήταν μικρή, όμως αν προκύψει πρόβλημα για την Ισπανία ή την Ιταλία, τότε ο σεισμός θα μπορούσε να έχει δραματικές επιπτώσεις στις αγορές.
Σε σχέση με το προωθούμενο από την Άνγκελα Μέρκελ και τον Νικολά Σαρκοζί φρένο χρέους, ο Τζ.Στίγκλιτς θεωρεί πως είναι η απολύτως λανθασμένη πορεία και ότι αυτά που προωθούν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί είναι η συνταγή για την εξόντωση του Ευρώ και με αυτή την πολιτική της λιτότητας «η Ευρώπη αυτοκτονεί».
Πάντως ο ίδιος θεωρεί πολύ ρεαλιστικό το ενδεχόμενο μιας διάλυσης του Ευρώ, κάτι που το απεύχεται, όμως η Ευρώπη θα πρέπει επειγόντως να δημιουργήσει τις πολιτικές προϋποθέσεις, το πλαίσιο για ανάπτυξη, διότι είναι δύσκολο να διανοηθεί κανείς πώς δημοκρατίες, όπως η Ισπανία με ανεργία στους νέους σε ποσοστό περίπου 50% ή συνολική ανεργία 23%, μπορούν να συνεχίζουν για χρόνια χωρίς να βλέπουν φως στο τέλος του τούνελ, καθώς οι άνθρωποι θα καταλάβουν κάποτε πως δεν έχει κανένα νόημα να υποφέρουν κάτω από αυτά τα προγράμματα λιτότητας.
Κατά την άποψή του, η Ευρώπη από το 2008 και έπειτα βρίσκεται εν μέσω μιας μεγάλης ύφεσης, όμοιας με εκείνη του 1929, και, ενώ ο ίδιος, όπως λέει, δεν μπορεί να προβλέψει πώς και πότε θα ξεπεραστεί, δηλώνει βέβαιος ότι η ευρωπαϊκή κρίση θα επιδεινωθεί.