Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ:

   Τα δύο μεγάλα κόμματα δεν είναι λογικό να αποφασίζουν για το μέλλον της πατρίδας μας, λόγω της οικονομικής τους κατάστασης – ενώ είναι πολύ δύσκολο να πείσουν ότι, μπορούν να διασώσουν την Ελλάδα, όταν τα ίδια είναι υπερχρεωμένα

“Για καμία ίσως γνώση δεν είναι τόσο απαραίτητη η πείρα, όσο για την ορθή εκτίμηση της αστάθειας και μεταβλητότητας των καταστάσεων. Επειδή ακριβώς κάθε κατάσταση, σε όλη τη χρονική της διάρκεια, έχει το χαρακτήρα του αναγκαίου και επομένως υφίσταται απολύτως δικαιωματικά, δημιουργείται η εντύπωση πως όλα όσα φέρνουν κάθε έτος, κάθε μήνας και κάθε ημέρα, πρόκειται να παραμείνουν εν ισχύ για όλη την αιωνιότητα.

Τίποτα, ωστόσο, δεν διατηρεί την ισχύ του, η δε μοναδική σταθερά είναι η ίδια η μεταβολή των πραγμάτων («τα πάντα ρεί», κατά τον Ηράκλειτο). Ο φρόνιμος, ο συνετός καλύτερα, είναι εκείνος, ο οποίος δεν εξαπατάται από τη φαινομενική ευστάθεια (ή την υφιστάμενη μεγάλη αστάθεια), προβλέποντας επί πλέον την κατεύθυνση, την οποία θα ακολουθήσει κατ’ αρχάς η μεταβολή” (A. Schopenhauer).   

Άρθρο

Πριν από αρκετά χρόνια, σε εντελώς «ανύποπτο» χρόνο, είχαμε επισημάνει το πρόβλημα των ποδοσφαιρικών ομάδων – αναλύοντας τους Ισολογισμούς τους και συγκρίνοντας κάποια μεγέθη τους με τις αμοιβές των αθλητών, καθώς επίσης με αυτές των υπολοίπων «συντελεστών» τους.

Πρόσφατα, αρκετές από τις ομάδες αυτές αδυνατούν πλέον να εξοφλήσουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους, έχοντας ουσιαστικά χρεοκοπήσει – αποτελώντας ενδεχομένως ένα από τα πολλά «παρεπόμενα» της γενικότερης κρίσης χρέους και δανεισμού της χώρας μας, η οποία «εκτυλίσσεται» εν μέσω μίας «χιονοστιβάδας», η οποία πλήττει όχι μόνο την Ευρώπη, αλλά ολόκληρη τη Δύση.

Αργότερα, είχαμε ασχοληθεί, «εποικοδομητικά και όχι επικριτικά», με το θέμα της υπερχρέωσης των κομμάτων εξουσίας – ένα πολύ πιο σημαντικό γεγονός, αφού μπορεί να προκαλέσει κατά πολύ μεγαλύτερα δεινά στην Ελλάδα, από αυτά κάποιων ομάδων ή μεμονωμένων επιχειρήσεων, για τις οποίες υπάρχει πάντοτε η γνωστή λύση της «δημιουργικής καταστροφής» (η ριζική κατάρρευση δηλαδή ολόκληρου του «σαθρού οικοδομήματος» και η αναβίωση του σε νέες, υγιείς βάσεις).  

Ειδικότερα, όταν ένα κόμμα εξουσίας υπερχρεωθεί, είναι αδύνατον να πάψει να «διαφθείρεται» από τις εγχώρια ή ξένη επιχειρηματική ελίτ, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών και των «αγορών» εν γένει – με αποτέλεσμα να χρεώνει τη χώρα του συνεχώς περισσότερο, αφού αποδέχεται συμβάσεις ή άλλες ιδιαιτερότητες, με εντελώς ασύμφορους όρους. Φυσικά δε είναι πολύ δύσκολο να μην συμβιβάζεται με τους δικούς του πιστωτές ή με τους δανειστές της χώρας του – είτε αυτοί είναι κράτη, είτε χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί.

Στα πλαίσια αυτά, όταν ένα τέτοιο κόμμα προσπαθεί να μας πείσει ότι, η αιτία της «αναδίπλωσης» του (με βάση την οποία θεώρησε ξαφνικά συμφέρουσα την αποδοχή του δεύτερου μνημονίου - των συμβάσεων δηλαδή, των εγγυήσεων και των μέτρων που το συνοδεύουν), ήταν οι καλύτερες συνθήκες δανεισμού που προσφέρθηκαν στην Ελλάδα, μάλλον μας «παραπλανεί» – κάτι που θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς και στην περίπτωση της «αθώωσης» της Siemens, η οποία ανήκει στην ηγετική δύναμη της Ευρωζώνης, στη μη απαίτηση εξόφλησης των πολεμικών επανορθώσεων και σε πολλά άλλα.   

Ανεξάρτητα τώρα από τις αγαθές προθέσεις και από τα εύλογα «τεχνάσματα» των κομμάτων, εμείς οφείλουμε να ασχοληθούμε πάρα πολύ σοβαρά με το θέμα της υπερχρέωσης τους – ειδικά επειδή το πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες (με εξαίρεση την Ιταλία), είναι το δημόσιο χρέος. Ο λόγος είναι το ότι, η επίλυση του προβλήματος προϋποθέτει μη εκβιάσιμα και υγιή κόμματα εξουσίας – αφού διαφορετικά είναι φυσιολογικό, ανθρώπινο δηλαδή, «να άγονται και να φέρονται» από όλους αυτούς, από τους οποίους εξαρτάται η κομματική επιβίωση τους. 

ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Χωρίς να υποτιμάμε τα χρέη των υπολοίπων κομμάτων, θεωρούμε σκόπιμο να ασχοληθούμε με τα δύο μεγαλύτερα, αφού είναι τα μόνα που διαχειρίστηκαν τη χώρα μας στο παρελθόν – ενώ διεκδικούν μία αντίστοιχη θέση στο μέλλον. Ο Πίνακας Ι που ακολουθεί εμφανίζει τις οφειλές τους απέναντι στις τράπεζες:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Οι οφειλές των κομμάτων σε ευρώ

ΤΡΑΠΕΖΑ	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	ΠΑΣΟΚ	Λήξη Δανείου
Αγροτική	105.000.000	96.800.000	2013
Πειραιώς	15.000.000	5.000.000	2015
Marfin Egnatia		10.000.000	2015
Σύνολο	120.000.000	111.800.000

Πηγή: Υπουργείο εσωτερικών – Απάντηση σε επερώτηση βουλευτών

Τα παραπάνω είναι τα χρέη των δύο κομμάτων εξουσίας μόνο απέναντι στις τράπεζες – ενώ είναι γνωστό ότι οφείλουν επί πλέον αρκετά χρήματα στο προσωπικό τους, στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στο ΙΚΑ, στο Δημόσιο, στους προμηθευτές τους, στις διαφημιστικές εταιρείες κοκ.

Υποθέτοντας ελεύθερα ότι, όλες οι υπόλοιπες οφειλές τους είναι ανάλογες των τραπεζικών δανείων τους, συμπεραίνουμε πως η ΝΔ χρωστάει περί τα 240 εκ. € συνολικά, ενώ το ΠΑΣΟΚ περί τα 223 εκ. € (επιφυλασσόμενοι φυσικά για το αυθαίρετο της υπόθεσης μας). Και τα δύο κόμματα μαζί λοιπόν οφείλουν ένα ποσόν της τάξης των 463 εκ. € (πιθανότατα πολύ περισσότερα, εάν, με κριτήριο αυτά που συνήθως ισχύουν στις επιχειρήσεις).

ΟΙ ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ

Συνεχίζοντας, οφείλουμε να ερευνήσουμε τους «Ισολογισμούς» των δύο κομμάτων, έτσι ώστε να διαπιστώσουμε εάν τυχόν είναι ελλειμματικοί (ζημιογόνοι) ή πλεονασματικοί (κερδοφόροι) – αφού δεν είναι τόσο σημαντικό το χρέος, όσο οι δυνατότητες εξυπηρέτησης του, όπως έχουμε τονίσει αρκετές φορές.

(α)  Δαπάνες (έξοδα): Αν και τα κόμματα δεν ακολουθούν το διπλογραφικό λογιστικό σύστημα (προφανώς όχι επειδή δεν μπορούν, αλλά επειδή δεν θέλουν, για να μην ελέγχονται), έχουμε τα εξής - κατά δήλωση τους, όπως αναγράφει η πηγή του Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Έξοδα (δαπάνες) των κομμάτων εξουσίας, χωρίς την εξυπηρέτηση των δανείων (χρεολύσια)

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΔΑΠΑΝΩΝ	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	ΠΑΣΟΚ
Αμοιβές - έξοδα προσωπικού	7.293.000	4.158.000
Επιμόρφωση στελεχών	1.397.000	1.974.000
ΔΕΚΟ – Ενοίκια	3.378.000	2.602.000
Μετακινήσεις στελεχών	611.000	5.510.000
Διαφημίσεις - εκδηλώσεις	5.800.000	1.813.000
Γενικά έξοδα (αδιευκρίνιστα)	8.200.000	3.858.000
Ενισχύσεις (αδιευκρίνιστες)	7.034.000	5.621.000
Τόκοι – έξοδα δανείων	6.357.000	6.492.000
Σύνολα	40.070.000	32.028.000

Πηγή: inews.gr

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙ, τα συγκεκριμένα κόμματα έχουν υπερβολικές, εάν όχι ανεξέλεγκτες δαπάνες λειτουργίας – ενώ τα έξοδα της ΝΔ είναι κατά 25% υψηλότερα από τα έξοδα του ΠΑΣΟΚ (κυρίως λόγω των διαφημίσεων και των εκδηλώσεων για την προβολή θέσεων, όπως αναφέρεται, καθώς επίσης των αδιευκρίνιστων εξόδων!).

Το μέσο επιτόκιο των δανείων τους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων, φαίνεται να είναι στο 5,3% για τη ΝΔ και στο 5,8% για το ΠΑΣΟΚ (υποθέτοντας ότι αφορούν τα δάνεια του Πίνακα Ι).    

(β)  Έσοδα: Εκτός από τις κρατικές επιχορηγήσεις/επιδοτήσεις, τα κόμματα έχουν και άλλα έσοδα, όπως φαίνεται από τον Πίνακα ΙΙΙ που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙIΙ: Έσοδα  των κομμάτων εξουσίας το 2011

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΣΟΔΩΝ	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	ΠΑΣΟΚ
Επιχορήγηση	15.050.000	18.040.000
Επιμορφωτική χρηματοδότηση	0	1.768.000
Εισφορές βουλευτών	1.200.000	1.600.000
Εισφορές φίλων του κόμματος	1.500.000	873.700
Οικονομικές εξορμήσεις	0	753.000
Διάφορα	950.000	0
Σύνολα	18.700.000	23.034.700

Πηγή: inews.gr

Τα έσοδα είναι κατά προσέγγιση, ενώ οι ετήσιες επιχορηγήσεις πιθανόν μεγαλύτερες, επειδή ίσως κάποια επί πλέον χρήματα δεν εισήλθαν στα ταμεία των κομμάτων το 2011, λόγω προβλημάτων ρευστότητας του δημοσίου (αφού η συμφωνηθείσα αυξημένη ετήσια επιχορήγηση όλων των κομμάτων, παρά τη de facto πτώχευση της χώρας, είναι περί τα 52.000.000 €).    

(γ)  Τα αποτελέσματα χρήσης: Με κριτήριο τα παραπάνω, τα ετήσια αποτελέσματα των κομμάτων εμφανίζονται στον Πίνακα IV που ακολουθεί:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙV: Αποτελέσματα χρήσης  των κομμάτων εξουσίας το 2011

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ	ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ	ΠΑΣΟΚ
Έσοδα	18.700.000	23.034.700
Δαπάνες*	40.070.000	32.028.000
Ζημία χρήσης	-21.370.000	-8.993.300

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος (με στοιχεία της inews.gr).

* Χωρίς χρεολύσια, επιφυλασσόμενοι και για τα δύο κόμματα για την ορθότητα της πηγής μας – ενώ πιθανολογούμε ότι, δεν υπάρχουν (εάν υπήρχαν) «έσοδα διαφθοράς», λόγω της χρεοκοπίας της χώρας.  

   

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα IV και τα δύο κόμματα εξουσίας λειτουργούν με τεράστια ελλείμματα (ζημίες) – όπου όμως η ΝΔ έχει σχεδόν τις τριπλάσιες, από ότι το ΠΑΣΟΚ, γεγονός που οφείλει να την προβληματίσει ιδιαίτερα.  

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

“Για σύγκριση, το (μη βιώσιμο προφανώς) δημόσιο χρέος της Ελλάδας, μετά τη διαγραφή και πριν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, είναι της τάξης των 270 δις € έναντι εσόδων 54 δις € (προβλέψεις 2012, από κρατικό προϋπολογισμό) - άρα στο 500% (πέντε φορές περισσότερα) των συνολικών ετησίων εσόδων”.   

Συνεχίζοντας (μετά την παραπάνω αναφορά στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας με πλάγια γράμματα, για λόγους σύγκρισης), όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς, οφείλει να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά την πραγματικότητα – οπότε μάλλον να συμπεράνει ότι, τα δύο κόμματα εξουσίας δεν είναι απλά υπερχρεωμένα, αλλά υπερχρεοκοπημένα. Αναλυτικότερα τα εξής:

(α) Τα τραπεζικά χρέη τους είναι αδύνατον ποτέ να αποπληρωθούν έντιμα, αφού στη μεν ΝΔ αποτελούν το 641% των ετησίων εσόδων, ενώ στο ΠΑΣΟΚ το 482% των συνολικών εσόδων – αν και εδώ το ΠΑΣΟΚ είναι σε καλύτερη θέση.  

(β)  Τα συνολικά χρέη τους υπολογίζονται στα διπλάσια, ήτοι στα 1.283% των ετησίων εσόδων για τη ΝΔ (σχεδόν 13 φορές τα ετήσια έσοδα της, με μηδέν έξοδα) και στο 969% των ετησίων εσόδων για το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, είναι κατά πολύ περισσότερα από το 500% της Ελλάδας, το οποίο θεωρείται ως μη βιώσιμο - παρά το ότι η Ελλάδα έχει «αντίκρισμα» (δημόσια περιουσία, υπόγειος πλούτος, γερμανικές επανορθώσεις κλπ.), ενώ τα κόμματα δεν έχουν (ή έχουν ελάχιστο). 

(γ)  Και τα δύο κόμματα λειτουργούν με τεράστιες ζημίες (έλλειμμα), όπου για τη ΝΔ είναι στο 114% των εσόδων της, ενώ για το ΠΑΣΟΚ στο 34% των δικών του εσόδων.

Προφανώς η κατάσταση της ΝΔ είναι κάτι παραπάνω από καταστροφική, γεγονός που σημαίνει ότι, πράγματι ο «ηγέτης» της δεν είχε καμία άλλη λύση, από το να ψηφίσει το «Μνημόνιο ΙΙ», ανεξάρτητα από το πολιτικό κόστος – αφού εάν δεν το ψήφιζε, το κόμμα του δεν θα έπαιρνε καμία επιδότηση και θα χρεοκοπούσε ακαριαία.

Δυστυχώς, φαίνεται πως «υποχρεώθηκε» να οδηγήσει την πατρίδα μας στην καταστροφή, παρά τις αντίθετες τοποθετήσεις του (ότι δήθεν η Ελλάδα ήταν στο χείλος του γκρεμού και δεν ήθελε να την σπρώξει ο ίδιος κλπ.) – αν και  η απελπιστική οικονομική κατάσταση του κόμματος δεν οφείλεται προφανώς στον ίδιο, αλλά στις ηγεσίες του παρελθόντος.     

Στα πλαίσια αυτά, η (ιδιοτελής;) συνεργασία των δύο κομμάτων εξουσίας, τα οποία είναι μάλλον έρμαιο των δανειστών τους, της Γερμανίας, του ΔΝΤ και όλων των υπολοίπων, ο οποίοι επιβουλεύονται την πατρίδα μας, είναι κάτι παραπάνω από αναπόφευκτη – μία σανίδα σωτηρίας και μία αμυδρή ελπίδα για το μέλλον τους, εάν καταφέρουν να παραπλανήσουν τους Πολίτες, να παραμείνουν στην εξουσία (κυβέρνηση συνεργασίας) και να διασώσουν κρυφά, εις βάρος των Ελλήνων, τα υπερχρεοκοπημένα κόμματα τους.       

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η δημιουργική καταστροφή, όποτε εμποδίστηκε «παρεμβατικά» (η περίπτωση της Ιαπωνίας, η οποία δεν επέτρεψε τη χρεοκοπία των τραπεζών της, με αποτέλεσμα να παραμένει είκοσι χρόνια τώρα σε μία ύφεση διαρκείας, από την οποία δύσκολα θα καταφέρει να εξέλθει, είναι χαρακτηριστική), είχε εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα. Αν και δεν θα έπρεπε κανείς να την χρησιμοποιήσει, σε σχέση με τα πολιτικά κόμματα, έχουμε την άποψη ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εντελώς εσφαλμένο – αφού μάλλον δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε, διαπιστώνοντας ανάλογες καταστάσεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν αμφιβολίες.

Δυστυχώς για όλους μας, τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν πέσει στην παγίδα του χρέους, από την οποία πολύ σπάνια διαφεύγει κανείς – ειδικά όταν έχουν ξεπεραστεί προ πολλού τα όρια. Εάν συμπεριλάβουμε δε το ότι, σύμφωνα με δηλώσεις των οικονομικών υπευθύνων τους, οι τράπεζες έχουν αυξήσει τα επιτόκια δανεισμού τους στο 8,4% (επιφυλασσόμενοι για την πληροφορία), τότε είναι ίσως θέμα χρόνου η de jure πτώχευση τους.

Στο παράδειγμα της ΝΔ (σχετικά αντίστοιχα και στο ΠΑΣΟΚ), ένα επιτόκιο της τάξης του 8,4% θα σήμαινε τόκους ύψους 10.080.000 € ετησίως – ήτοι πάνω από το 50% των εσόδων της. Εάν δε συνυπολογίσουμε τον περιορισμό των κρατικών επιδοτήσεων, λόγω της προβλεπόμενης μείωσης του εκλογικού ποσοστού της, τότε μόνο οι τόκοι είναι πιθανόν να ξεπεράσουν το 100% των εσόδων της – γεγονός που θα σήμαινε προφανώς μία άνευ προηγουμένου χρεοκοπία της.  

Κατά την άποψη μας λοιπόν, τα δύο αυτά κόμματα οφείλουν να οδηγηθούν άμεσα στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, ορίζοντας σύνδικο πτώχευσης – εάν βέβαια είναι δυνατόν να το «υιοθετήσουν», αφού δεν πρόκειται για επιχειρήσεις (αν και δεν αποτελούν Θεσμούς, αλλά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού Δικαίου). Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι λογικό να αποφασίζουν πλέον για το μέλλον της πατρίδας μας, αφού είναι εμφανές ότι, δύσκολα δεν θα υποπέσουν σε σφάλματα (διαφθορά, εκβιασμούς κλπ.), λόγω της κρίσιμης οικονομικής τους κατάστασης.

Φυσικά το γεγονός αυτό δεν είναι ωφέλιμο για την Ελλάδα – η οποία έχει ανάγκη, όσο ποτέ μέχρι σήμερα, από μία ισχυρή ηγεσία. Εν τούτοις, δεν φαίνεται να υπάρχει άλλος δρόμος, ενώ οφείλουμε να είμαστε ρεαλιστές στην αντιμετώπιση των δυσκολιών μας. Εναλλακτικά φυσικά θα μπορούσαν να διασωθούν τα δύο αυτά κόμματα από τους Έλληνες Πολίτες – άμεσα και καθαρά, όσο είναι καιρός ακόμη και πριν καταστρέψουν τη χώρα μας.

Είναι όμως κάτι που θα έπρεπε να αποφασισθεί από τους ίδιους τους Έλληνες – από κανέναν άλλο. Σε καμία περίπτωση όμως αργότερα από την εποχή που διανύουμε, αφού δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν σωστά, εάν υποθέσουμε ότι έχουν τα κατάλληλα στελέχη και τις ικανότητες, κάτω από το βάρος των απίστευτων χρεών και των ανεύθυνων εξόδων λειτουργίας τους.

Με λίγα λόγια, είτε διασώζουν τα κόμματα οι Πολίτες, με την ολοκληρωτική διαγραφή των χρεών τους, είτε τα υποχρεώνουν να κλείσουν αμέσως – αφού οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανεύθυνο, εξαιρετικά επικίνδυνο και καταστροφικό για την Ελλάδα.

Φυσικά ελπίζουμε και ευχόμαστε να κάνουμε λάθος εκτιμήσεις, επιφυλασσόμενοι πάντοτε για την ορθότητα των στοιχείων που έχουμε - αφού δεν μπορούμε δυστυχώς να τα «διασταυρώσουμε», όπως θα θέλαμε, επειδή τα κόμματα φαίνεται να εμποδίζουν τον οικονομικό τους έλεγχο από την Πολιτεία.  

ΥΓ: Σε σχέση με την απολύτως απαραίτητη «διάσωση» των κομμάτων, όχι μόνο των δύο παραπάνω, θεωρούμε ότι θα όφειλε να γίνει από τα μέλη τους – μία διαδικασία η οποία θα είχε το ζητούμενο αποτέλεσμα, εάν πραγματικά πιστεύουν στην ύπαρξη και στην ωφέλεια τους για το κράτος. Για παράδειγμα, εάν το 1 εκ. μέλη τους συνεισέφερε από 400 € έκαστο, τότε τα δύο μεγάλα κόμματα θα εξοφλούσαν αμέσως σχεδόν το σύνολο των υπέρογκων οφειλών τους - έχοντας στη συνέχεια τη δυνατότητα να αποφασίζουν ανιδιοτελώς για την πατρίδα μας, αφού δεν θα «εκβιάζονταν» (εάν τυχόν συμβαίνει κάτι τέτοιο) από τους δανειστές τους (της).

Φυσικά θα έπρεπε παράλληλα να «διαχωριστούν» από όλα όσα στελέχη τους τυχόν χρηματίσθηκαν (από εταιρείες τύπου Siemens κλπ.), τηρώντας συνθήκες πλήρους διαφάνειας, έτσι ώστε να μην αποτελούν αντικείμενο εκβιασμού εκ μέρους των επιχειρηματιών, της Γερμανίας, του ΔΝΤ κοκ. Διαφορετικά θα ήταν εντελώς ανεύθυνη η ψήφιση τους από οποιονδήποτε Έλληνα – ο οποίος σήμερα, σε μεγάλο βαθμό σωστά πληροφορημένος, θα είναι υπεύθυνος για την εκλογική του επιλογή.           

Περαιτέρω, έχουμε την άποψη ότι, θα έπρεπε να απαγορευθεί θεσμικά ο μελλοντικός δανεισμός τους από τις τράπεζες, καθώς επίσης να υποχρεωθούν σε έντιμους, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς – δηλαδή, να μην ξοδεύουν περισσότερα, από το σύνολο των ετησίων εσόδων τους.

Τέλος, είναι απόλυτα αναγκαία η πιστή τήρηση του διπλογραφικού λογιστικού συστήματος, καθώς επίσης ο ετήσιος έλεγχος των Ισολογισμών τους - από ορκωτούς λογιστές, υπό την εποπτεία της δικαστικής εξουσίας. Προφανώς δεν είναι δυνατόν να απαιτούν από τις επιχειρήσεις και τους Πολίτες της χώρας τους να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, τόσο απέναντι στην αγορά (προμηθευτές κα), όσο και απέναντι στην Πολιτεία (φορολογικές κλπ.), εάν τα ίδια δεν τηρούν ανάλογους κανόνες.