Υπάρχει ελπίδα... Διώχτε ΟΛΟΥΣ τους επαγγελματίες της πολιτικής

Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποίαν, οι βασικοί καταστροφείς της Ελλάδος, αντιμετωπίζουν τους ιθαγενείς υπηκόους τους κατά την παρούσα προεκλογική περίοδο.

Με θράσος χιλίων πιθήκων ζητούν ξανά την εμπιστοσύνη του λαού, αυτοί που τον κατέστησαν φτωχότερο, άνεργο, απελπισμένο, την δε χώρα χρεοκοπημένη και δεσμευμένη στους δανειστές.

Απευθύνονται στους ανθρώπους που βολεύτηκαν στην αυλή τους και σε εκείνους που διαθέτουν κοντή μνήμη. Υφίστανται βεβαίως και οι αφελείς του «λεφτά υπάρχουν» που οδήγησε την χώρα στην απαξίωση και στην κακομοιριά.

Υπάρχουν βεβαίως και υπουργοί που διαχειρίστηκαν το σχέδιο αλώσεως της Ελλάδος, που χωρίς ίχνος εντροπής, αντί να έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης, διεκδικούν και πάλι την ψήφο μας, υπερασπιζόμενοι το έργο(!) τους, λες και ήταν απλοί θεατές τόσα χρόνια που το γκουβέρνο τους, έκανε μπίζνες, θησαύριζε, εκμαύλιζε, συνωμοτούσε, σκορπούσε τον δημόσιο πλούτο ακαταδίωκτο και θρασύτατο. Όχι δεν είναι ηλίθιοι όλοι αυτοί αλλά νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλιθίους. Οι κύριοι αυτοί, αφού μας φτώχυναν, τώρα δημιουργούν και το καλάθι του ..φτωχού!

Ίδιοι και απαράλλακτοι και κυρίως αλητήριοι ζητούν την ψήφο μας για να μας ξανασώσουν από τις «σωτήριες» κατά καιρούς επεμβάσεις τους.

Η άλλη πλευρά, η αριστερά γενικώς, δεκανίκι του συστήματος ως τώρα, προσπαθεί να καρπωθεί μερίδιο του χάους, στη δημιουργία του οποίου είναι συμμέτοχη και συνένοχη. Είναι ένοχη διότι εκμεταλλευόμενη στυγνώς και αδιστάκτως, την αλητεία της γενιάς του πολυτεχνείου, διέλυσε και υπέσκαψε με τις πρακτικές της, τις δομές του κράτους, την παιδεία, την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, τις Ένοπλες Δυνάμεις, την κοινωνική συνοχή και  κρατώντας καλά κρυμμένους στα ντουλάπια της, τους σκελετούς του «σοσιαλισμού» περιορίζεται πάντα σε κριτική, σε αστείες προτάσεις αποσιωπώντας το σε τι προσβλέπει. Σε αναβίωση του Σταλινισμού ή κάποιας παραλλαγής του; Ούτε τη ρητορική της δεν αλλάζει.

Μέσα στο κλίμα αυτού ανεφύησαν και τα «γενόσημα» κόμματα, ως σάρξ εκ της σαρκός των παλαιοτέρων, από ανθρώπους του συστήματος που διαφώνησαν στις πρακτικές από τους μέντορές τους. Ίδιο περιεχόμενο με διαφορετικό περιτύλιγμα, επικεντρώνονται στο να «αρπάξουν» ψήφους δυσαρεστημένων – αγανακτισμένων οπαδών. Όλα με μέλλον αβέβαιο και χωρίς ιδεολογικές βάσεις και σωστό υπόβαθρο το οποίο δημιουργήθηκε  εκ του προχείρου.

Υπό αυτή την αηδία που νοιώθει σήμερα ο πολίτης για τα πολιτικά θέματα, για την έλλειψη στοιχειώδους προστασίας από το κάθε τι, για την εντύπωση ότι η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή ξένων οικονομικών δυνάμεων, για τις παράνομες πράξεις των λαθρομεταναστών, για το γενικό ξεπούλημα των πάντων, είναι επόμενο να αναρωτιέται: Υπάρχει ελπίδα;

Θεωρώ ότι υπάρχει και πρέπει να την αναζητήσουμε μέσα από τις έννοιες της Ελληνικότητας, τις πηγές της ιστορίας, της Ελληνορθόδοξης παράδοσης, της ορμητικής καταβύθισή μας στα ήθη και τα έθιμα, της σωστής παιδείας, της ορθοφροσύνης των αξιών, της δημοκρατίας (όχι αυτής που εγκατέστησαν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί), της κοινωνίας των Αχράντων μυστηρίων του ουρανού, της θάλασσας και του αέρα αυτής της χώρας. Είθε...