Γιατί «τόλμησε» να ασκήσει κριτική στο έργο του Θόδωρου
Αγγελόπουλου, προσθέτοντας πως καλό θα ήταν να «μην υπερβάλλουμε τη
στιγμή που έφυγε από κοντά μας»
Άσκησε κριτική στην ιδεολογική τοποθέτηση του Θόδωρου Αγγελόπουλου
και αμέσως έσπευσαν να τον φάνε! Ο τίτλος στο ειδησεογραφικό portal «Τα
τέρατα και σημεία του βουλευτή του ΛΑΟΣ Πολατίδη», είναι άκρως
χαρακτηριστικός. Τι είπε ο Ηλίας Πολατίδης: μίλησε για τις απόψεις «της
διεθνιστικής και κοσμοπολίτικης αριστεράς» όπου ανήκε ο σκηνοθέτης
Θόδωρος Αγγελόπουλος υπογράμμισε πως κάποιοι του χρέωσαν ότι «δεν έχασε
την ευκαιρία να προβάλει με τον τρόπο αυτό τις πεποιθήσεις του χώρου
του». Ίσως θα έπρεπε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ να έχει πάρει την άδεια τους
για να μιλήσει ή να απευθυνθεί σε κάποια υπέρτατη «προοδευτική αρχή».
Ο Ηλίας Πολατίδης μίλησε στη Βουλή, απαντώντας στην τοποθέτηση του
υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Δόλλη: «Κάνατε μια αναφορά στο νυν
αποθανόντα σκηνοθέτη, τον αείμνηστο Αγγελόπουλο. Έδωσε τη δική του
οπτική. Δεν ήταν η οπτική της Ελλάδας. Ήταν η οπτική ενός συγκεκριμένου
ακραίου τμήματος της διεθνιστικής και κοσμοπολίτικης αριστεράς, ειδικά
μετά το 1990... Είδαμε άλλωστε χθες στην τηλεόραση αποσπάσματα: 'η
Ελλάδα πεθαίνει, ας τη βοηθήσουμε να πεθάνει γρήγορα', 'το μετέωρο βήμα
του Πελαργού', που ήταν στην ουσία η κατάργηση των συνόρων... είχε μια
δική του οπτική και θα κριθεί ούτως ή άλλως, όπως θα κριθούμε όλοι μας
από την ιστορία... Ας μην υπερβάλλουμε τη στιγμή που έφυγε από κοντά
μας. Άλλωστε και ο ίδιος προς το τέλος της ζωής του σε συνεντεύξεις που
έδωσε τα τελευταία χρόνια κράτησε κάποιες αποστάσεις για το έργο του, το
οποίο από ορισμένο τμήμα της ακραίας αριστεράς υμνείται».
Στην Ελλάδα, όποιος τολμά να ανθίστατι στην προσπάθεια ηρωοποίησης
των ανθρώπων της αριστεράς, βάλλεται από τα ΜΜΕ. Τελικά, οι «δημοκράτες»
έχουν απίστευτη αλλεργία στην κριτική...
Τωρα κηδεύθηκε χθες νωρίς το απόγευμα, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο μεγάλος
«ποιητής των εικόνων», όπως έχει χαρακτηριστεί. Υπήρξε ο άνθρωπος, που
μαζί με τον Αλέκο Δαμιανό, ανέλαβε υπεύθυνος Κινηματογράφου της
κυβέρνησης Μαρκεζίνη (8/10/1973 – 25/11/ 1973) για να δώσει αργότερα μια
σειρά βραβευμένες ταινίες αριστερής ιδεολογίας, όπως ο «Θίασος» , οι
«Κυνηγοί», το «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» και η «Αιωνιότητα και Μια
Μέρα». Ενώ συνεργάσθηκε με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Μαρτσέλλο
Μαστρογιάννι, η Ζαν Μορώ, ο Γουίλλιαμ Νταφόε και ο Ζαν Μαρία Βολοντέ
H κηδεία του είχε την σφραγίδα της Συμπαντικής ειρωνείας, καθότι το
πρόγραμμα γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας για ένα καραβάνι μεταναστών,
προέβλεπε για χθες «συμβολική κηδεία» του ήρωα της. Η κηδεία του μάζεψε
πλήθος καλλιτεχνικού κόσμου, αλλά κανένα πολιτικό.
Για τον πατριωτικό και εθνικιστικό χώρο, ο Αγγελόπουλος η Τεό, όπως
τον φώναζαν οι δικοί του, υπήρξε το σύμβολο της μεταπολιτευτικής
κυριαρχίας της Αριστεράς στον χώρο των Τεχνών. Όμως από την άλλη, ο
Αγγελόπουλος υπήρξε ένας μάστορας της τέχνης του μοντάζ, που έκανε ακόμα
και δεξιούς σκηνοθέτες, όπως ο Ταρκόφσκι και ο Κουροσάβα να
υποκλίνονται μπροστά του. Οι ταινίες του χαρακτηριζόταν από αργά,
ατελείωτα, αλλά και ποιητικά πλάνα, που οφειλόταν στον Γιώργο Αρβανίτη,
τον διευθυντή φωτογραφίας και «άλτερ έγκο» του διάσημου σκηνοθέτη .
Πολλοί έβλεπαν σε αυτό μια σοπενχαουερική εξαφάνιση της θέλησης και από
αυτήν την άποψη μας ενδιαφέρει.
Υπήρξε ο σκηνοθέτης που έκανε διάσημο σε όλον τον κόσμο το σύγχρονο
ελληνικό σινεμά, κερδίζοντας Χρυσούς Φοίνικες, αλλά και το Οικουμενικό
Βραβείο της Καθολικής Εκκλησίας για το «Η Αιωνιότητα και Μια Μέρα».
Βέβαια έχουμε τις αντιρρήσεις μας για το κατά πόσο αυτά τα μουντά πλάνα
χωρίς τον μεσογειακό ήλιο η ή μπρεκτική αποστασιοποίηση είναι μέρος της
ελληνικής κουλτούρας και όχι μιας βορειοευρωπαϊκής. Αλλά όλα αυτά ήταν
μέρος μιας καλλιτεχνικής ολοκληρωμένης άποψης που μπορεί να μην
συμφωνούμε μαζί της ιδεολογικά, αλλά έδειχναν έναν ολοκληρωμένο
σκηνοθέτη με όραμα και τελειομανή. Ενός δημιουργικού έργου που δεν το
εκτιμούσαμε και πολύ όσο ζούσε, αλλά αρχίσαμε να το κάνουμε όταν άρχισαν
να βγαίνουν όλες αυτές οι «δηθενιές» τύπου «Κυνόδοντα» και
«Άττενμπεργκ». Με πρόσφατο τον χαμό του, θεωρούμε ότι είναι άκαιρο να το
κρίνουμε αρνητικά η θετικά. Το έργο του θα το κρίνει η Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου