Oι “αντιστασιακοί” της αριστεράς

Τέτοιες μέρες πριν 62 χρόνια οι κομμουνιστοσυμμορίτες έχαναν τον πόλεμο με τον Εθνικό Στρατό κι έτσι τελείωσε μια περίοδος προδοσιών και σφαγών. Ήταν μια περίοδος που ξεκίνησε από την άρνηση της αριστεράς να πολεμήσει τους Ιταλούς και τελείωσε με τον συμμοριτοπόλεμο. Στο ενδιάμεσο, η περίοδος της κατοχής δηλαδή, η δράση της αριστεράς είναι άγνωστη και αυτό για να υπάρχει η ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι αυτή αντιστάθηκε στους εισβολείς. Σ’ αυτό το κείμενο θα ασχοληθούμε με την «αντιστασιακή δράση» επιφανών αριστερών κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι οποίοι μετέπειτα έγιναν και βουλευτές!

1. Κων/νος Κωνσταντάρας. Κατά την κατοχή προσχώρησε στις τάξεις του ΕΛΑΣ και διετέλεσε διοικητής της 8ης Μεραρχίας, η οποία έδρασε στην περιοχή του Παγγαίου. Ως μέραρχος του ΕΛΑΣ υπέγραψε σύμφωνο μετά των Βουλγαρικών αρχών κατοχής προς αμοιβαία συνδρομή ΕΛΑΣ και Βουλγάρων εις τον κοινό αγώνα των εναντίον των εθνικοφρόνων Ελλήνων. Εφαρμόζοντας την συμφωνία μετά των Βουλγάρων ο μετέπειτα βουλευτής της ΕΔΑ, εξέδωσε την 6ην Σεπτεμβρίου 1944 διαταγή προς τις υπ’ αυτόν μονάδες του ΕΛΑΣ να μη κτυπηθούν οι Βούλγαροι, αλλά οι εθνικόφρονες Έλληνες. Πράγματι, ο Κωνσταντάρας εξόντωσε τον συνταγματάρχη Αβδέλλα και άλλους 360 Έλληνες πατριώτες, οι οποίοι αγωνιζόντουσαν εναντίον των Βουλγάρων κατακτητών. Επίσης ο ίδιος ενέκρινε την υπό του καπετάν Πέτρου εκτέλεση 110 Ελλήνων πατριωτών υπηρετούντων στις εθνικές αντάρτικες ομάδας του Φωστερίδη (Τσαούς Αντών) και αιχμαλωτισθέντων από τον ΕΛΑΣ.
Το Σεπτέμβριο του 1944 μετά την είσοδο των Ρώσων στην Βουλγαρία και την αλλαγή του βουλγάρικου καθεστώτος, ο Κωνσταντάρας εισελθών επικεφαλής των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην Καβάλα δεν κτύπησε τους Βουλγάρους, αλλά συναδελφώθηκε με αυτούς με αποτέλεσμα να επιβληθεί στη πόλη κοινή Εαμο-βουλγαρική κατοχή. Ο Κωνσταντάρας φωτογραφήθηκε τότε με τους εκπροσώπους των βουλγαρικών αρχών κατοχής. Την φωτογραφία αυτή δημοσίευσε ή αθηναϊκή εφημερίδα «Εθνικός Κήρυξ». Ό Κωνσταντάρας υπέβαλε μήνυση εναντίον της, αλλά το Κακουργιοδικείου Αθηνών αθώωσε την εφημερίδα διότι παραδέχθηκε ότι πράγματι ο βουλευτής της ΕΔΑ συνεργάστηκε με τους Βουλγάρους εισβολείς.
 2. Σταύρος Ηλιόπουλος. Βουλευτής και μέλος της Διοικούσης Επιτροπής της ΕΔΑ. Στις 16 Αύγουστου 1945 εδιώχθη με ένταλμα συλλήψεως του ειδικού επιτρόπου Αθηνών ως δοσίλογος, κατηγορούμενος για συνεργασία μετά των γερμανικών αρχών κατοχής.
 3. Βασίλειος Μαργαράς. Συντάκτης της εφημερίδας «Αυγή» και σημαίνων στέλεχος της ΕΔΑ και κατόπιν αποφάσεως του Ειδικού Δικαστηρίου Δοσίλογων Καρδίτσας καταδικάστηκε σε δώδεκα χρόνια κάθειρξη για δωσιλογισμό και για συνεργασία μετά των Ιταλικών αρχών κατοχής. Στις 19 Νοεμβρίου 1940 συνελήφθη για απόπειρα αποπλανήσεως και ασέλγεια.
 4. Παναγιώτης Μαντζάρας. Βουλγαρικής καταγωγής με όλους του τους συγγενείς προπολεμικά να έχουν εγγραφεί ως βουλγαρόφρονες. Κατά την κατοχή εκδηλώθηκε ως Βούλγαρος και προπαγάνδιζε υπέρ της Βουλγαρίας, κατέδιδε στις βουλγαρικές αρχές Έλληνες και καταπίεζε το ελληνικό στοιχείο. Το 1946 παραπέμφθει στο Δικαστήριο Δοσίλογων Αλεξανδρουπόλεως, όπου απηλλάγη λόγω αμφιβολιών. Μετέπειτα έγινε στέλεχος της ΕΔΑ Έβρου.
 5. Μιχαήλ Παπαμαύρος. Επί κατοχής συνεργάσθηκε οικονομικά μετά των Γερμανών γι’ αυτό και καταδικάσθηκε επί δωσιλογισμό σε 6,1/2 χρόνια κάθειρξη για να αποφυλακισθεί στις 15 Ιουλίου 1951. Λίγους μήνες αργότερα τον Νοέμβριο του 1952 ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Αθήνα. Τον Μάιο του 1958 ήταν υποψήφιος βουλευτής στη Χίο.
 6. Αρσένιος Τσίκας. Κατά την κατοχή εκδηλώθηκε υπέρ της Βουλγαρίας στη περιοχή της Εορδαίας. Έγινε μέλος της βουλγαρικής λέσχης, εφοδιάσθηκε με βουλγάρικο δελτίο ταυτότητας και διένειμε βουλγαρικά προπαγανδιστικά έντυπα. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσίλογων Κοζάνης τον καταδίκασε το 1948 σε τριετή φυλάκιση για συνεργασία μετά των Γερμανών και Βουλγάρων.
Αυτά ήταν μερικά απ’ τα στελέχη της «τιμημένης αριστεράς». Αυτό το κείμενο έχει σκοπό να δείξει την υποκρισία και την προδοσία της αριστεράς, η οποία θεωρούσε προδότες όσους δεν ήταν μαζί της, δηλαδή τους Πατριώτες και τους Εθνικιστές, ενώ στην πραγματικότητα η μόνη που πρόδωσε ήταν η ίδια. Σήμερα μάλιστα έχουν το θράσος να αποκαλούν τους Έλληνες εθνικιστές ως προδότες και συνεργάτες των κατακτητών, αλλά δεν έχουν καταλάβει ένα πράγμα, ότι ο Λαϊκός Εθνικισμός είναι ιδεολογία εθνική και όχι διεθνιστική. Γιατί για εμάς, όποιος εισβάλει στην Ελλάδα, ανεξαρτήτου ιδεολογίας, είναι εχθρός!