Η διέξοδος δεν είναι ουτοπία.

του Ν.Α.Καλογεροπούλου

Υπάρχει μία ένοχος αποφυγή των «πολιτικών» να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό γιατί η Ελλάς δεν είναι μεγάλη οικονομική δύναμη, γιατί είναι πρώτη ναυτιλιακή δύναμη και γιατί οι δημοσκοπήσεις φέρουν τον λαό να έχει εμπιστοσύνη στα κόμματα μόνο κατά ποσοστό 2%.

Τρία πραγματικά γεγονότα που προσφέρει η αναμφισβήτητη εμπειρία για τα οποία κανείς δεν μιλά.  Αλλά η εξήγηση είναι σειρά γεγονότων.

-    - Ουδείς τολμά να αναφέρει ότι η περίφημη «αριστερά και πρόοδος» ήταν αυτή που έκανε το κίνημα της Μέσης Ανατολής και, προς μεγάλη χαρά των Άγγλων, έθεσε την Ελλάδα στο περιθώριο μετά την εκπληκτική νίκη του λαού στα βουνά της Αλβανίας.

-       - Ουδείς αναφέρεται στο ότι ο συμμοριτοπόλεμος (με το 40% του στρατού των Σλαβομακεδόνων του Βαφειάδη) εστέρησε την Ελλάδα διεθνούς κύρους και εμπόδισε την ανάνηψη όταν οι άλλες χώρες ευωχούντο με την εκμετάλλευση του Σχεδίου Μάρσαλ.

-     - Κανείς δεν τολμά να εορτάσει την μεγάλη νίκη στον Γράμμο («εορτές μίσους»!) εκτός από την Αλέκα Παπαρήγα που προσήλθε με δάφνες και στέφανον για να θυμίσει τον «αγώνα του λαού» στο ίδιο μέρος. 

-    - Ουδείς ενθυμείται ότι ο μεγάλος υπαίτιος για την επικράτηση της χούντας  ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου ο οποίος, έξαλλος θεατρίνος του «ανένδοτου αγώνος», εκραύγαζε εν μέσω ψυχρού πολέμου, «με την δάδα της ΕΔΑ θα πυρπολήσωμεν την Ελλάδα» ενώ ο Ανδρέας ωρύετο ότι «ανεξαρτήτως εκλογών θα ορκίσει κυβέρνηση στην Πλατεία Συντάγματος».

-     - Ουδείς τολμά να αναφέρει ότι οι «Ήρωες του Πολυτεχνείου» σταμάτησαν ακαίρως μία πρόοδο προς την δημοκρατία με την εκκολαπτόμενη μετά  ένα μήνα κυβέρνηση Μαρκεζίνη και το μόνο που επέτυχαν είναι να καταστήσουν δικτάτορα τον Ιωαννίδη για να παραδώσει την Κύπρο στον Τούρκο (ποία θα ήταν η κατάσταση αν οι «ήρωες» που επί 7ετίαν εκοιμώντο δεν είχαν αποτρέψει τις εκλογές για την βέβαιη μετάβαση στο δημοκρατικό καθεστώς;).

-    - Ουδείς τολμά να διανοηθεί ότι το άρθρο 106 του Συντάγματος που εξεμαίευσε ο (Εθνάρχης!) Καραμανλής για να συλήσει την περιουσία του Ανδρεάδη και του Νιάρχου προς δόξαν της δημαγωγικής ψηφοθηρίας («καλά κάναν και τους τα πήρανε»!), ήταν το έναυσμα για την αποχώρηση του «μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφάλαιου» οριστικώς από την Ελλάδα - πτώση των ιδιωτικών επενδύσεων από το ετήσιο 10% (συνεχώς μεταξύ 1953-1973) στο 0,60% μέχρι του σημερινού μηδενισμού των.

-      - Τέλος, ουδείς θέλει να ενθυμείται ότι όταν η Ελλάς έγινε μέλος της ΕΟΚ, ο Ανδρέας Παπανδρέου με τους acolytes του δεν προσήλθε επιδεικτικά στο Ζάππειο ενώ ο Σημίτης εκραύγαζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο» (για να φθάσει προσφάτως να …εκλιπαρεί μία προσωπική θέση στην ΕΕ!).

Αλλά το όργιο της αυτοκαταστροφής συνεχίζεται και σήμερα. Η δημαγωγική κατασυκοφάντηση του «μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου» και η απεργία των επενδυτών είναι τα κύρια αίτια της σημερινής κακοδαιμονίας του δυσβάστακτου δημόσιου χρέους, της πλημμυρίδας κηφήνων δημοσιοϋπαλληλικού ήθους (και ραθυμίας) και των χαμηλών μισθών σε σύγκριση με τα κράτη της Ευρώπης που οι λαοί τους δεν γνώρισαν αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα. Το κόμμα το οποίον ελυμαίνετο την Ελλάδα επί 20ετίαν, που έδωσε αφορμή πρώτης σελίδος στο περιοδικό ΤΙΜΕ με τίτλο The Looting of Greece (Η καταλήστευση της Ελλάδος, με φωτογραφίες Κοσκοτά και Ανδρέα Παπανδρέου), που σε κορωνίδα λαϊκισμού δαιμονοποίησε το «μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που πίνει το αίμα του λαού» και εξευτέλισε την ελεύθερη οικονομία που εξασφαλίζει την ευημερία των λαών από Ελβετία και Ιρλανδία μέχρι και Σουηδία (!), σήμερα φέρει βαρέως την ευθύνη.

Αλλά η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχίζεται. Αυτή η χυδαία προπαγάνδα, ενεργεί ως καταλύτης στην χημική σύνθεση της σήψεως και παρακμής που υποσκάπτει την ζωτικότητα του έθνους.  Έτσι Έλλην Ευρωβουλευτής καταψηφίζει στο Ευρωκοινοβούλιο πρόταση αποχωρήσεως των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, έτσι η Αννα Καραμάνου δεν θέλει να μιλά για «ελληνισμό» γιατί «δείχνει επιθετικότητα», έτσι ο Πρωτόπαπας κατηγορούσε την κυβέρνηση της ΝΔ ότι δημιουργεί …«κομματικό κράτος» (όταν οι πάντες γνωρίζουν την επί 20ετίαν δράση των «κλαδικών»), έτσι το παιδαγωγικό ινστιτούτο εισάγει την διδασκαλία της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία («για να μάθουν τα ελληνόπουλα νέους …πολιτισμούς»(!!), έτσι στο Συνέδριο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκπρόσωποι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου εξήγησαν ότι «η εθνικιστική συνείδηση που έδινε έμφαση στα εθνικά σύνορα και την  πατρίδα θεωρείται πλέον ως κάτι ξεπερασμένο», έτσι ο εκπρόσωπος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Θ. Κατσουλάκος δηλώνει «ευχόμαστε να έρθει η ώρα που τα βιβλία της ιστορίας θα γράφονται από μικτές επιτροπές (εννοεί Ελλήνων και …Τούρκων) και θεωρώ λογικό να ερωτάται ο άλλος τι θέλει να ξέρουμε γι’αυτόν» και έτσι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο εξαλείφει το όνομα του Κολοκοτρώνη από τα βιβλία της Ιστορίας.

Έτσι το Αμερικανικό βαθύ κράτος κατευθύνει αυτή την ορχήστρα εθνομηδενισμού με την παροιμιώδη δήλωση «ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι’αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Δηλαδή να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Μεσόγειο και σε όλη την περιοχή τόσο μεγάλης σημασίας για τις ΗΠΑ».

Έτσι ο επί δύο τετραετίες πρωθυπουργός Σημίτης γράφει «η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό περιεχόμενο, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και να αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στην χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους  σε μια σύγχρονη παρουσία  που πρέπει να έχει η Ελλάδα»! Έτσι ο αδελφός του πρωθυπουργού μπορεί να γράφει «είμαι μεταμφιεσμένος Έλληνας με Αμερικανική καρδιά».

Το ευτύχημα είναι ότι ο λαός δείχνει τα πρώτα σημεία κοπώσεως και μένει μόνο με το 2% να έχει εμπιστοσύνη στους πολιτικούς. Αλλά και το δυστύχημα είναι ότι ο λαός αυτός, θα κρύψει την αηδία του και θα τρέξει μια Κυριακή στις κάλπες για να ψηφίσει πάλι τους ίδιους «πολιτικούς» και το ίδιο «σύστημα» ελπίζοντας σε κάποιο «ρουσφέτι»! Όλα όμως δείχνουν ότι όχι τα άτομα αλλά το σύστημα πρέπει να αλλάξει. Είναι μέσα στο ισχύον «κοινοβουλευτικό» σύστημα που τα άτομα έχουν εκφυλισθεί και σαπίσει.  Ο Πλάτων δικαίως είχε αγανακτήσει με το οχλοδημαγωγικό καθεστώς της Αθηναϊκής δημοκρατίας την οποίαν αποκαλεί «πόλεως νόσημα» και δικαίως εθαύμαζε την δημοκρατία της Σπάρτης και της Κρήτης. Σήμερα, το δημοκρατικό καθεστώς της Σπάρτης και της Κρήτης, με κάποιες σύγχρονες αναγκαίες παραλλαγές, δεν είναι ουτοπία. Ευρίσκεται σε τόπο. Τόπο ο οποίος θάλλει σε πολιτική, οικονομική και κοινωνική ευημερία. Ο τόπος αυτός λέγεται Ελβετία.

Το Ελβετικό καθεστώς διακυβερνήσεως διέπεται από τις εξής αρχές: Κυβέρνηση εθνικής ενότητος με Συνταγματική διάταξη. Δύο Βουλές εκλεγόμενες κατά το αναλογικό σύστημα. Ο λαός στην εξουσία με τακτικά (ενίοτε 4 κατ’έτος) δημοψηφίσματα. Ενθάρρυνση πρωτοβουλίας από τους πολίτες για ρύθμιση ή κατάργηση νόμου ή άρθρου του Συντάγματος που, εφ’όσον συγκεντρώσει 100,000 υπογραφές, τίθεται αναγκαστικά σε δημοψήφισμα. Σαφείς διατάξεις ελευθερίας εμπορίου και βιομηχανίας. Το πώς αυτό το σύστημα εξασφαλίζει μόνιμες κυβερνήσεις, πώς έχει αποφύγει τις φθοροποιές απεργίες και διαδηλώσεις των Συνδικάτων, πώς διευθύνει με πολύ λίγους υπαλλήλους ένα ευνομούμενο κράτος που είναι στο μέγεθος περίπου της Ελλάδος και πώς ο λαός είναι ευτυχής με χαμηλή φορολογία και τέλεια (την τελειότερη της Ευρώπης) κοινωνική πολιτική, πρέπει να γίνουν κατανοητά από τους πολλούς Έλληνες για να διαμορφώσουν ένα ανάλογο σύστημα διακυβερνήσεως στην Ελλάδα που θα την απαλλάξει οριστικά από την κληρονομική κομματοκρατία η οποία την κατέστρεψε.