Με αφορμη τις Γιορτες των Θεσσαλων ΚΚεδων για τον Σφαγεα της Καρδιτσας Χαριλαο Φλωρακη!!!!Αφιερωμενο!!!!!!!

 

 

ΚΚΕ: το πολύ Μεγάλο Κεφάλαιο! και οι οδυνηρές αλήθειες !

Επειδη αρχιζουν  οι γιορτάδες και τα ταρατατζούμ για τον Φλωρακη, ας γυρίσουμε στα καθ΄ημάς και ας συνεχίσουμε τη γνωριμία μας με κάποιον κόσμο, που δρα στα παρασκήνια, αλλά που επηρεάζει ανελέητα τα πολιτικά πράγματα της κακοπαθημένης χώρας.

Συνεχίζουμε λοιπόν από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του Παύλου Αναστασιάδη. Ένδιαφέρον, όχι μόνο για τα όσα γράφει, αλλά -προσέξτε παρακαλώ- αλλά διότι το βιβλίο αυτό είναι λογοκριμένο!! Εν έτει 1992!! Υπάρχουν σελίδες λευκές με την ένδειξη «λογοκριμένο», ο δε συγγραφέας του εδιώχθη ποινικώς και πολλαπλώς, στην προσπάθεια πολλών να μην εκδοθεί το βιβλίο. (Στο βιβλίο περιλαμβάνονται πάρα πολλές φωτογραφίες,εκ των οποίων μερικές είναι επίσης λογοκριμένες!!! Καλό έ;;;;).

Τίτλος του βιβλίου: Χορεύοντας με τις αρκούδες.

Υπότιτλος: Η ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ στην Ελλάδα, 1950-1991!

Έκδοση: 1992!!!!

Συγγραφέας: Παύλος Αναστασιάδης, δημοσιογράφος.

Κεντρική διάθεση: Α. Χρηστάκης, Σόλωνος 77, Αθήνα, τηλ. 210-3607876, 210-3639336

Σήμερα λοιπόν θα αντιγράψω τα σχετικά με την οικονομική δραστηριότητα του ΚΚΕ. Διαβάστε και μετά αναρωτηθείτε, πόση υποκρισία μπορεί να κρύβει ένα κόμμα, όταν τόσο μεγαλόστομα επιτίθεται στο Μεγάλο Κεφάλαιο, ενώ το ίδιο αποτελεί ένα από τα Μεγαλύτερα Κεφάλαια στην Ελλάδα.

(δεξιά στη φωτό το Σπίτι του Λαού, όπου ο Λαός δεν έχει καμμία θέση)

Πάμε λοιπόν

«Φως στις Οικονομικές Δραστηριότητες του ΚΚΕ

Συγκλονιστικά στοιχεία για τις κρυφές οικονομικές δραστηριότητες που ανέπτυσσε το ΚΚΕ, σε συνεργασία με τους Ανατολικούς, έχουν αποκαλυφθεί πια από δημοσιεύματα του σοβιετικού και ελληνικού Τύπου, αλλά και από ομολογίες των ίδιων των σοβιετικών επισήμων.

Από Ελληνικής πλευράς, υπήρξαν δημοσιεύματα του περιοδικού ΕΝΑ (8.2.91) και των εφημερίδων ΒΗΜΑ (17.2.91) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (30.9.90 και ΑΥΡΙΑΝΗ 12.6.1989), στην τελευταία περίπτωση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής διαμάχης ΠΑΣΟΚ-Συνασπισμού το 1989.

Παρόμοιες αποκαλύψεις δημοσιεύθηκαν και στον ξένο Τύπο, ενώ το φαινόμενο αυτό αναμένεται ν΄αυξηθεί εν όψει του «ανοίγματος» των μυστικών αρχείων των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων.

Σημείωση δική μου

Επειδή το σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο καταλαμβάνει περίπου 40 σελίδες, θα αναφέρω όσο μπορώ πιο επιγραμματικά τα σχετικά με το θέμα

Συνεχίζουμε

Δημοσιεύματα ΑΥΡΙΑΝΗΣ

«ΕΞΙ μεγάλες εταιρείες, με τζίρο δισεκατομμυρίων (δραχμών εννοείται), ανήκουν στην οικογένεια Φλωράκη, σύμφωνα με ΕΠΙΣΗΜΑ χαρτιά που έχουμε στα χέρια μας.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για τις ανώνυμες εταιρείες:

VET AE

MEVET AE

ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ ΑΕ

ΤΕΧΝΟΧΡΩΜ ΑΕ

ΠΟΛΚΑΤ ΑΕ

ΣΑΝ ΤΡΑΒΕΛ ΑΕ

Οι οποίες ανήκουν και τις διοικούν ο αδελφός του Χαρίλαου Φλωράκη, Λάμπρος Φλωράκης, ο ανηψιός του Γιάννης Φλωράκης, ο γιος του εκδότη του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ Νικόλαος Τρικαλινός, ο εκδότης της εφημερ. ΠΡΩΤΗ Χαρ. Καλογρίτσας, ο Δ. Καπέτσης και άλλα έμπιστα στελέχη του ΚΚΕ.

Εταιρεία ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ, Ανώνυμος Τεχνική και Βιομηχανική Εταιρεία.

Καταβεβλημένο κεφάλαιο 529.560.000 δρχ. (αρ.3255 ΦΕΚ/1 Δεκεμβρίου 1986)

Διοικητικό Συμβούλιο:

Πρόεδρος & Δ. Σύμβουλος: Γιάννης Λάμπρου Φλωράκης

Μέλη: Νικόλαος Γεωργίου Τρικαλινός, Γιάννης Α. Νοδάρας, Θεοδόσιος Α. Θεοδωρικάκος και Γεώργιος Αθ. Ζαφειρόπουλος.

VET AE (έτος ίδρυσης 1978)

Έδρα: Πανεπιστημίου 57

Κεφάλαιο: 15.000.000 δρχ. εκ των οποίων 6.000.000 δρχ. του Γιάννη Φλωράκη.      1985, κύριος μέτοχος ο Χρήστος Καλογρίτσας με 28.000 μετοχές και αργότερα τον ίδιο χρόνο 37.000 μετοχές.

Η VET AE συμμετέχει επίσης στις εταιρείες:

1.- ΤΕΞΝΤΑΛ-ΕΛΛΑΣ με μερίδιο 55%

2.- VET TRAVEL ΕΠΕ, με μερίδιο 64%, η οποία VET TRAVEL έχει μετοχικό κεφάλαιο 1.000.000 δρχ. και ζημιές πάνω από 2.000.000 δρχ.

3.- ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ Α.Τ.Β.Ε

4.- TELE TRAVEL ΕΠΕ

ΠΟΛ-ΚΑΤ

Κύριος μέτοχος και Πρόεδρος ο Γιάννης Φλωράκης.

Δεύτερος μέτοχος η εταιρεία VET AE, με αντιπρόσωπο τον Αριστομένη-Σταύρο Θεοδωρίδη.

Στη συνέχεια οι εταιρείες ΠΡΟΤΕΞΙΟΝ και ΠΟΛ-ΚΑΤ συγχωνεύονται, με πρόεδρο πάλι τον Γιάννη Φλωράκη.

Συνολικό Κεφάλαιο: 529.560.000 δρχ.

MEVET, σύνδεση με Βουλγαρία

Ιδρύεται με την αρ. 33926 απόφαση, ΦΕΚ3360/25.10.79, με συγχώνευση της VET με την MACHINOEXPORT.

Έδρα: Σόφια Βουλγαρίας

Αρχικό κεφάλαιο: 5.000.000 δρχ. (5.000 μετοχές χ 1000 δρχ. η μία).

Κατανομή ποσών: VET 2.750.000 δρχ., MACHINOEXPORT 2.250.000 ΔΡΧ.

Η MACHINOEXPORT κατέβαλε το μερίδιό της με έμβασμα από τη Βουλγαρία προς την Τράπεζα Εργασίας (αρ. εντολής 5826/21.12.1979).

Μέτοχοι (συνέλευση 17.6.1981):

Γιάννης Φλωράκης, 2.750 μετοχές

Stoian Konstantinov Drandarof, κάτοικος Σόφιας, Alsakov 5, 2.250 μετοχές.

Στο Δ.Σ. επίσης οι Βούλγαροι: Χρίστο Άτσεφ, Μίνο Νίτεφ και Έλι Λόρελ.

Το 1983 γίνονται αλλαγές:

Τις μετοχές τής VET παίρνει ο Κων/νος Κωνσταντινίδης.

Τις μετοχές τής MACHINOEXPORT οι Βούλγαροι Possen Darmendziev και ο Χρίστο Άτσεφ.

Το 1984 παραιτείται ο Γιάννης Φλωράκης

Το 1988, 4 Φεβρουαρίου, επειδή το σύνολο των ζημιών υπερκαλύπτει τα κεφάλαια της εταιρείας, το υπουργείο Εμπορίου ανακαλεί την άδεια σύστασης της εταιρείας και την καλεί να αυξήσει το μετοχικό της κεφάλαιο.

ενώ οι ζημιές για τα έτη:

1982 - είναι 19.000.000 δρχ.

1983 - 27.000.000 δρχ.

το κεφάλαιο της εταιρείας είναι μόνο 5.000.000 δρχ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, ενώ η εταιρεία έχει «μπει μέσα», οι Βούλγαροι συνεχίζουν τις πιστώσεις, που:

• το 1982 είναι 122.000.000 δρχ.
• το 1983 είναι 152.000.000 δρχ.
• 
  

... Συνεχίζεται

Όχι φίλτατοι, δεν τελειώνει εδώ. Είπα να σταματήσω, για να μην σας κουράσω.

Συνεχίζεται...

... και ό,τι έπεται είναι απείρως πιο ενδιαφέρον από όσα διαβάσατε πιο πάνω. Έχει πολλά ακόμη, πολλά...δυστυχώς!

Και για το πόσο το ΚΚΕ είναι το Κόμμα του Λαού, κι άλλα τέτοια ηχηρά, διαβάστε το πιο κάτω, μια που τυχαία "έπεσα επάνω του".

Τυποεκδοτική: Οι απολύσεις και οι παραπλανήσεις

(από το ιστολόγιο Anarchy press gr)

Όπως είναι ήδη γνωστό, εδώ και μερικές εβδομάδες το ΚΚΕ, μέσω της "Τυποεκδοτικής" που ελέγχει, προχώρησε σε απολύσεις. Αυτό, ίσως, να μην προκαλεί καμία έκπληξη σε όσους γνωρίζουν τα "έργα και ημέρες" του Περισσού. Παρουσιάζει, όμως, ενδιαφέρον το τί απάντησε η κ. Παπαρήγα στη Βουλή την Παρασκευή, σε νύξη που τις έγινε για τις συγκεκριμένες απολύσεις: " έγιναν εξ αιτίας της παύσης της συνεργασίας με μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, τα οποία έκαναν δικές τους μονάδες, με αποτέλεσμα να προκαλέσουν στην επιχείρηση φέσια εκατ. ευρώ".

Και το απλό ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Τί διαφορετικό θα απαντούσε ένας καπιταλιστής απ' την απάντηση που έδωσε η κ.Παπαρήγα; Τίποτα το διαφορετικό. Η επιχειρηματολογία είναι κοινή: "πέσανε οι δουλειές", "αυξήθηκε το κόστος", "αθέμιτος ανταγωνισμός ανταγωνιστών" κλπ.

Και φυσικά ως γνήσια σταλινική που παραπλανεί το κοπάδι, ισχυρίστηκε οτι η "Τυποεκδοτική" υπάρχει "για να εκδίδουμε την εφημερίδα και τα έντυπά μας και για να μην εξαρτιόμαστε από τους άλλους". Ενώ, όπως είναι ευρέως γνωστό, η "Τυποεκδοτική" τυπώνει και άλλες εφημερίδες και έντυπα ενώ παίρνει και κρατικές δουλειές.

Το ΚΚΕ ΑΕ διέρχεται και αυτό οικονομική κρίση. Άντε, πάμε και για άλλα κουπόνια, για άλλο οικονομικό σαφάρι σε πρώην κνίτες και νυν επιχειρηματίες.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα Χαλκίδας

Για όσους αφελείς νομίζουν πως η Τυποεκδοτική είναι δυο-τρεις μηχανές σε ένα υπόγειο του ΚΚΕ που βγάζει τον Ριζοσπάστη, έχουμε νέα. Ορίστε η Τυποεκδοτική Α.Ε. ιδιοκτησίας του Καπιταλιστικού Κόμματος Ελλάδος:

(Οκτωβρίου 20, 2010) 

ΚΚΕ: ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης ακινήτων! Οι οδυνηρές αλήθειες συνεχίζονται!

Συνέχεια λοιπόν στις αποκαλύψεις, από το βιβλίο του δημοσιογράφου Παύλου Αναστασιάδη. Ναι, από αυτό το λογοκριμένο εν έτει 1992 βιβλίο, με αποκαλύψεις που σπάνε κόκκαλα!

Τίτλος του βιβλίου: Χορεύοντας με τις αρκούδες.

Υπότιτλος: Η ΚΑ ΓΚΕ ΜΠΕ στην Ελλάδα, 1950-1991!

Έκδοση: 1992!!!!

Συγγραφέας: Παύλος Αναστασιάδης, δημοσιογράφος.

Κεντρική διάθεση: Α. Χρηστάκης, Σόλωνος 77, Αθήνα, τηλ. 210-3607876, 210-3639336

Σημείωση: θα πρέπει να έχετε υπόψιν σας ότι, όλα όσα γράφονται, αναφέρονται σε γεγονότα μέχρι το 1992.

Συνεχίζουμε με την περιουσιακή κατάσταση του Κόμματος του Λαού,

Εφημερίδα ΒΗΜΑ 17.2.91

Σελ. 162 διαβάζω: «Ουδέποτε ένα «κομματικό απόρρητο» δεν φυλάχθηκε με τόση προσοχή και αδιαφάνεια όσο τα περιουσιακά στοιχεία του κόμματος. Παρά τις προβλέψεις του Καταστατικού, που απαιτούν τη σχετική ενημέρωση της Κεντρικής Επιτροπής, παρά τις κατά καιρούς αιτήσεις μελών του Πολιτικού Γραφείου, η τριάδα των «μυημένων» (Χ. Φλωράκης, Ν. Καλούδης, Δ. Μαυρομμάτης) δεν αποκάλυψε τίποτα. Αγνοια έχει ακόμη και μια ειδική επιτροπή με αντικείμενο τη γενική παρακολούθηση των επιχειρήσεων ...;»

Και σελ. 163: «Οι οικονομικές δραστηριότητες του ΚΚΕ αναπτύχθηκαν με αυστηρότατα μυστικό τρόπο. Ουσιαστικά υπάρχουν τρεις τομείς, οι οποίοι χωρίζονται μεταξύ τους με στεγανά.

Ο πρώτος είναι η κτηματική περιουσία του ΚΚΕ στην Ελλάδα

Ο δεύτερος είναι η νόμιμη επιχειρηματική δραστηριότητά του, μέσω διαφόρων προσώπων, που αναλαμβάνουν το ρόλο της «βιτρίνας».

Ο τρίτος είναι οι επιχειρήσεις στο εξωτερικό με τη βοήθεια της SED (του ΚΚ Ανατολικής Γερμανίας), του ΚΚ Γαλλίας και του ΚΚ Πορτογαλίας.

Η κτηματική περιουσία του ΚΚΕ δεν περιλαμβάνει μόνο το τεράστιο οικόπεδο, όπου είναι κτισμένο το συγκρότημα των κτιρίων της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό (το Σπίτι του Λαού) και το διπλανό τυπογραφείο (ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ).

Οϋτε μόνο το επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της Αθήνας -πίσω από το Πολυτεχνείο- όπου στεγάζεται η Κομματική Οργάνωση Αθήνας, για την ανακαίνιση του οποίου διετέθησαν ποσά της τάξεως των 100 εκατομμυρίων δρχ.

Περιλαμβάνει ακόμη, σύμφωνα με μετριοπαθείς εκτιμήσεις, περισσότερα από 800 κτίρια και διαμερίσματα, διάσπαρτα σε διάφορες πόλεις, όπως επίσης και καλλιεργήσιμα κτήματα.»

Νομίζετε ότι τελειώσαμε;; Σας γέλασαν! Ακόμη δεν αρχίσαμε.

Συνεχίζουμε

Σελ. 164: «Πριν από μερικά χρόνια το ΚΚΕ μπήκε στο χώρο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, κυρίως με την «Τρανς-Οριεντ Σίπινγκ Κόμπανι», η οποία βέβαια κινείται επιχειρηματικά και απολαμβάνει όλες τις ειδικές ρυθμίσεις, που υπάρχουν στην Ελλάδα για την αποφυγή της καταβολής φόρου. Οι συναλλαγές της κυρίως ήταν με τις Ανατολικές Χώρες και ιδιαίτερα με τη Σοβιετική Ένωση.

Εν τούτοις, πληροφορίες που δόθηκαν από τη Μόσχα προς το ΚΚΕ, πριν από ένα χρόνο περίπου, ανέφεραν ότι η εταιρεία χρησιμοποιήθηκε για να εξαχθούν από τη Σοβιετική Ένωση κεφάλαια που είχαν συγκεντρώσει άνθρωποι του Μπρεζνιεφικού καθεστώτος. Τότε, στην «Τρανς-Οριεντ» έγιναν μερικές αλλαγές προσώπων και το θέμα έληξε εκεί ...;

Το 1978 ιδρύθηκε η πρώτη μεγάλη εμπορική ανώνυμη εταιρεία του είδους (εισαγωγικό-εξαγωγικό εμπόριο), η οποία γρήγορα δημιούργησε γύρω της ένα σύνολο από μικρότερες επιχειρήσεις «δορυφόρους» ...;

...;Η επιτυχία της πρώτης (επιχείρησης) δημιούργησε αισιοδοξία. Το 1981 ιδρύθηκε η δεύτερη μεγάλη εξαγωγική επιχείρηση, η οποία μάλιστα το 1987 απέκτησε και ένα εργοστάσιο στην περιοχή του Βόλου. Αυτή ασχολήθηκε κυρίως με προϊόντα μετάλλου.

Γύρω από τις δύο αυτές επιχειρήσεις υπάρχει ένας αστερισμός μικρότερων.

Μία εξ αυτών -ασχολούμενη με εμπορία φαρμακευτικών ειδών- επιβεβαίωσε μάλιστα το ρητό «το χρήμα δεν έχει ούτε χρώμα ούτε μυρωδιά. Η εταιρεία αυτή για χρόνια έσπαγε το εμπάργκο, που είχε επιβάλλει ο ΟΗΕ στη Νότιο Αφρική, στέλνοντας στο Γιοχάνεσμπουργκ μεγάλες ποσότητες φαρμάκων ...;

Σημείωση δική μου

Ξέρετε, το απαρτχάιντ, το τότε ρατσίστικο, φασίστικο και εγκληματικό καθεστώς της Νοτίου Αφρικής, όπου οι μαύροι, για τους λευκούς, ήταν σε μοίρα σκουπιδιών. Σε κείνο το καθεστώς είχε επιβληθεί εμπάργκο.

Αλλά, επειδή ο Κομμουνισμός είναι το πνεύμα του λαού και αχ καλέ!!! το ΚΚΕ πολύ νοιάζεται για το λαό, σπάγανε το εμπάργκο, για να δώσουν φάρμακα στους καταπιεσμένους μαύρους! Εύγε!!!!

Τςτςτςτςτςτςτςτςτς! Τι ήρωες βρε παιδί μου!!!

Συνεχίζεται!!!!

Ακόμη δεν διαβάσατε τίποτα! Να δείτε τι έρχεται!!! Βίλλες, Ξενοδοχεία, εταιρείες οικοδομικές, δημοσκοπήσεων, διαφημίσεων και θεαμάτων, εμπόριο όπλων ...;και ...;και ...;και ...;ούτε που μπορείτε να το φανταστείτε τι χρήμα έχει αυτό το κόμμα και πώς το έχει αποκτήσει!

Νομίζω ότι η ανάλυση των αρχικών θα έπρεπε να είναι:

ΚΚΕ = Κόμμα Καθολικής Εξαπάτησης!

Ο ... Μακρυγιάννης!

του Διονυσίου Κ. Καραχάλιου
Αντιπροέδρου του Δικτύου 21 || 1. Ιουνίου 2005 | 13.21

Υπήρξε, ανέκαθεν, προσφιλής στην αριστερά, εντεταγμένη στο πλαίσιο του αδιάκοπου ιδεολογικού της αγώνα, η τακτική της ηρωποίησης ή, ακόμη και της αγιοποίησης των προσώπων, τα οποία η ίδια θεωρεί αναγκαίο να προβάλλει και να συντηρεί, ως πρότυπα πολιτικής σκέψης, αγωνιστικής δράσης, ηθικής υπεροχής και κοινωνικής επιρροής. Πρόκειται για συνειδητή και άριστα μεθοδευμένη επιλογή, η οποία, με την χρήση πομπωδών εκφράσεων, επικολυρικών περιγραφών, δραματικών αναφορών και εξεζητημένων χαρακτηρισμών, έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση του θυμικού της κοινής γνώμης, την πρόκληση συγκινησιακής φόρτισης και, τελικά, την αποδοχή και τον ενστερνισμό των απόψεων της αριστεράς, όχι μόνον για τον τιμώμενο «αγωνιστή», αλλά, πρωτίστως, για τις πεποιθήσεις και τους αγώνες που αυτός απεικονίζει, ως γνήσιος εκφραστής της δικής της ιδεολογικής τελειότητας.

Ο προ ολίγων ημερών αποβιώσας, άλλοτε ηγέτης του Κ.Κ.Ε., Χαρίλαος Φλωράκης δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή, την τόσο συνηθισμένη, πρακτική της αριστεράς. Επί μια ολόκληρη εβδομάδα είναι απερίγραπτοι οι έπαινοι, οι λιβανωτοί και οι ύμνοι, που αναπέμπονται για τον «θρύλο της Αριστεράς» (Ελευθεροτυπία 23.5.2005). Ας θυμηθούμε, προσπαθώντας να κρατήσουμε την αίσθηση του μέτρου, μερικές από τις σχετικές αναφορές:

• «Αυτό το παιδί του ΚΚΕ έχει ένα μπόι ίσαμε το κόμμα του. Σχεδόν συνομήλικοι. Που να καταλάβουν αυτοί τι πάει να πει λαογέννητος» Ριζοσπάστης, 24.5.2005.

• «Το μάλωμα του Χαρίλαου είχε κάτι από την τρυφεράδα της μάνας. Ο Χαρίλαος ήξερε να σε μαλώνει…..Η σοφία του Χαρίλαου δεν ήταν μόνον ότι ήξερε τι έλεγε και πως το έλεγε. Ο Χαρίλαος ήταν σοφός γιατί ήξερε να ακούει. Ο Χαρίλαος ήταν από εκείνους που στο ’δειχνε ότι πάντα σε είχε στην έγνοια του. Τον ένοιωθες πλάι σου, όπως τη φροντίδα και τη ζεστασιά του δικού σου ανθρώπου. Ήταν ο Χαρίλαος. Ο δικός μας και όλης της Ελλάδας. Ήταν το πρόσωπό μας στην κοινωνία. Ήταν η ιστορία του κόμματός μας. Το καθάριο των οραμάτων μας. Τα τιμαλφή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Το διαβατήριο στα ταξίδια της συνείδησής μας. Ήταν το σύμβολο, η υπόληψη και η Τιμή μας» Ν. Μπογιόπουλος, Ριζοσπάστης, 24.5.2005.

• «….από αυτήν τη μαγιά ξεπήδησε ένα κίνημα που, μέσα σε τέσσερα χρόνια, άλλαξε το πρόσωπο και τη μοίρα της χώρας, την Ιστορία της τον Πολιτισμό της. Ο Χαρίλαος δεν έζησε, απλώς, αυτό το θαύμα. Το μετάλαβε. Και το ’κανε δικό του» Π. Τσίμας, ΤΑ ΝΕΑ 24.5.2005.

• «Τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων γίνονται πιο έντονα όταν μεγαλώνουν. Στο πρόσωπο του Χαρίλαου Φλωράκη, τα ύστερα χρόνια της ζωής του, καθρεφτιζόταν η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. Η τελευταία δεκαπενταετία σημαδεύτηκε από την ιδεολογική υποχώρηση του κομμουνισμού. Όλα μίκρυναν. Αυτός που δεν μίκρυνε ήταν ο ίδιος» Δ. Μητρόπουλος, ΤΑ ΝΕΑ 25.5.2005

• «Ο Χαρίλαος Φλωράκης ήταν μια μορφή αντιπροσωπευτική. Δίδαξε και διαπαιδαγώγησε τον κόσμο με το μοντέλο της ζωής του». Γρ. Καλφέλης, ΤΑ ΝΕΑ 26.5.2005.

• «Ο Χαρίλαος είναι από αυτούς τους ελάχιστους που δεν έχει ανάγκη την απόσταση για να γίνει η όποια αποτίμηση της ζωής και της δράσης του. Έρχεται από μακριά και πάει πολύ μακριά, με την έννοια ότι οι αρχές και το όραμά του θα βρουν – δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά – δικαίωση στο μέλλον» Δ. Τσακνής, Ελευθεροτυπία 26.5.2005.

• « Δεν χτυπάμε καμπάνες, όχι / Δεν χτυπάμε καμπάνες / Αυτός που πέρασε δεν είναι ένα τραγούδι που τελείωσε / Αυτός που αγωνίστηκε σαν ένα τεράστιο φως / Κι έπεσε σαν ένας ήλιος με κασκέτο / Αυτός που πέρασε δεν είναι ένα τραγούδι που τελείωσε» Στίχοι του τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ από το «Πένθιμο εμβατήριο», που απαγγέλθηκαν από την Αλέκα Παπαρρήγα στην πολιτική κηδεία του Χ. Φλωράκη.

• «Σκίστηκε ο ουρανός όταν η σωρός του Χαρίλαου Φλωράκη ενταφιάστηκε στον 'Αη Λια». Γ.Διακογιάννης, ΤΑ ΝΕΑ 27.5.2004.

Ασφαλώς δικαιούται το κόμμα του, το ΚΚΕ, το οποίο πιστά υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή ο Χ. Φλωράκης, να μεγιστοποιεί την προσωπικότητά του, την προσφορά του και το ιστορικό του μέγεθος. 'Αλλωστε, η δράση του αποθανόντος συμπίπτει χρονικά με μια περίοδο, για την οποία οι ιδεολογικά αμετανόητοι έλληνες κομμουνιστές αισθάνονται, όχι μόνον υπερήφανοι, αλλά και συνειδησιακά υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούν με όλες τους τις δυνάμεις. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να μην αισθάνονται την ανάγκη να τιμήσουν τον άλλοτε ηγέτης τους, κυρίως για την δράση του στην βίαιη προσπάθεια άλωσης της εξουσίας. Όμως, από αυτό το σημείο μέχρι του σημείου να αναγορεύεται σε «σύγχρονο Μακρυγιάννη», όπως τον απεκάλεσε ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλ. Αλαβάνος, η απόσταση είναι τεράστια, η αμετροέπεια ασυγχώρητη και η καπηλεία προκλητική.

Αρκεί, για να διαπιστώσουμε το μέγεθος της άμετρης υπερβολής, να θυμίσουμε στον κάθε Αλαβάνο, ότι το κύριο γνώρισμα του Μακρυγιάννη ήταν η βαθιά θρησκευτικότητά του, έκδηλη σχεδόν σε κάθε φράση των απομνημονευμάτων του. Σε πλήρη αντίθεση, βέβαια, με τον Χ. Φλωράκη, που θέλησε, πιστός στην αθεΐα του, να κηδευτεί πολιτικά στην έδρα του κόμματός του, στον Περισσό και να ταφεί χωρίς εκκλησιαστικά τροπάρια και ύμνους. Δικαίωμά του, αλλά όχι και Μακρυγιάννης!

Να θυμίσουμε ακόμη, στον κάθε ασυνείδητο ιερόσυλο, ότι, ο Μακρυγιάννης αγωνίστηκε για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την ελευθερία της Πατρίδας. Όσο και αν, στα μάτια των αμετανόητων κομμουνιστών και των σύγχρονων αμαθών ή ανιστόρητων «συνοδοιπόρων» τους, η απόπειρα του ΚΚΕ, για την βίαιη αρπαγή της εξουσίας στην μεταπολεμική Ελλάδα, είχε «εθνικοαπελευθερωτικό» χαρακτήρα, το βέβαιον είναι ότι, εάν «το όραμα» του Χαρίλαου είχε γίνει πράξη, τότε η χώρα μας θα είχε δοκιμάσει τα «αγαθά» του «υπαρκτού σοσιαλισμού», για τα οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος από τους σκλαβωμένους λαούς που τον βίωσαν, μέχρι να απαλλαγούν από τα δεσμά του. «Και τι δεν θυμάμαι. Μέρες κατοχής, πως τραγουδούσαμε τα τραγούδια του Εμφυλίου Πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης» μας λέγει ο ίδιος ο Χαρίλαος (Το Βήμα, 9.12.2001). Η Ελλάδα στέναζε υπό τη ναζιστική κατοχή και ο Φλωράκης με τους συντρόφους του τραγουδούσαν για την Σοβιετική Ένωση «τραγούδια του Εμφυλίου» !!! Αλλά, πέραν αυτού, στο «όραμα» του Χ. Φλωράκη περιλαμβανόταν ακόμη και ο διαμελισμός της Πατρίδας (ομοίως, Το Βήμα 9.12.2001): «Ο παγκόσμιος πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή – μισή» !

Αυτή είναι η πραγματικότητα σχετικά με τους αγώνες και τις θυσίες του Χ. Φλωράκη. Το γεγονός ότι, μεταπολιτευτικά, αποδέχθηκε τη δημοκρατική νομιμότητα και συνέβαλε στην ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος (μη μπορώντας, εδώ που τα λέμε, να κάνει και αλλιώς), δεν σημαίνει ότι δικαιούται να περιβληθεί τον στέφανο του «οσιομάρτυρα» του έθνους. Ο ίδιος άλλωστε, ουδέποτε σκέφτηκε να αναθεωρήσει ή, έστω, να επανεκτιμήσει το αμαρτωλό παρελθόν της κομμουνιστικής αριστεράς. «Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από τον δρόμο τον οποίο ακολούθησα», δήλωσε προ πενταετίας, τονίζοντας ότι «θα ξανάρθουν καλύτερες μέρες για τον σοσιαλισμό» (ΤΑ ΝΕΑ 23.5.2005). Αμετανόητος μαρξιστής – λενινιστής, για τον οποίο «η λέξη ανανέωση προκαλούσε ανατριχίλα» (Ελευθεροτυπία, 23.5.2005) δικαίως τιμάται και δοξάζεται από εκείνους που, μονολιθικά, παραμένουν προσκολλημένοι στα ξεπερασμένα ιδεολογικοπολιτικά φληναφήματα του περασμένου αιώνα και στις ονειρώξεις περί ταξικής πάλης και δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτοί νομιμοποιούνται να τραγουδούν στην πολιτική κηδεία του άλλοτε ηγέτη τους τα θούρια του ... ΕΛΑΣ και τον ... ύμνο της Τρίτης Διεθνούς (έστω και αν, στην ροή του 21ου , πλέον, αιώνα, τα άσματα αυτά μοιάζουν κακόηχα αναμασήματα).

Αν για τον κόσμο της αριστεράς (ακόμη και αυτής που συντάχθηκε με ενθουσιασμό πίσω από τον Κώστα Σημίτη, συμμετέχοντας «σοσιαλιστικά» στην πλουσιοπάροχη νομή της εξουσίας και των ποικιλόμορφων αγαθών του «μισητού», κατά τα άλλα, καπιταλισμού), ο Χ. Φλωράκης, είναι «σύμβολο», «θρύλος», «διαβατήριο», «παιδαγωγός», «Τιμή» (με κεφαλαίο «Τ»), «τεράστιο φως», «ήλιος με κασκέτο» ή (θεέ μου συγχώρεσέ με) «Μακρυγιάννης», λίγο το κακό. Στο κάτω – κάτω, όταν ονομάστηκε «πατερούλης των λαών» ο Στάλιν, (που τόσο θαύμαζε ο εκδημήσας Χ. Φλωράκης) γιατί να μην τύχει αναλόγων εγκωμίων και ο εν Ελλάδι εκφραστής (έστω, κατά το παρελθόν) αναλόγων οραμάτων; Γνωστή είναι η λαγνεία της αριστεράς προς τους λεκτικούς πομφόλυγες και τα προσωπολατρικά θυμιατά, έτσι ώστε να μην προκαλεί εντύπωση, ακόμη και όταν προκαλεί την κοινή λογική, αυτή η θρησκειοποίηση των συμβόλων ενός κόμματος, που, κατά τα άλλα, απεχθάνεται την θρησκεία...

Αλλά, αν η στάση της αριστεράς είναι εξηγήσιμη, εξ αιτίας του αθεράπευτου δογματισμού και του αδιάπτωτου μεσσιανισμού της, προξενεί πάμπολλα ερωτηματικά η στάση εκείνων που δεν ανήκουν στον χώρο της. Δεν αναφέρομαι στον γραπτό και ηλεκτρονικό τύπο, που, χωρίς, φυσικά, να ανήκει σε ... δυστυχείς προλετάριους, εν τούτοις ελέγχεται από την αυτοαποκαλούμενη «προοδευτική» διανόηση, η οποία απολαμβάνει όλα τα προνόμια της φιλελεύθερης πολιτείας και, ταυτόχρονα, προπαγανδίζει ή παπαγαλίζει αναχρονιστικά ιδεολογικά στερεότυπα. Αναφέρομαι στην στάση του φιλελεύθερου πολιτικού κόσμου της χώρας, που αφού αναγνώρισε, δια στόματος πρωθυπουργού, ότι ο εκλιπών, άλλοτε ηγέτης της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, «προσέφερε πολλά και πήρε λίγα», απέδωσε στον Χ.Φλωράκη συμβολή στην υπέρβαση των παθών του παρελθόντος και την εμπέδωση της δημοκρατικής σταθερότητας. Ακόμη και αν τούτο είναι αληθές, σε ότι αφορά την μεταπολιτευτική παρουσία του εκλιπόντος στον δημόσιο βίο της χώρας, ακόμη και αν ο θάνατος ενός προσώπου επιτρέπει τον πλεονασματικό εκθειασμό των αρετών του και την αποσιώπηση των ελαττωμάτων ή των παθών του, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς, αν και πόσοι από αυτούς που αγωνίστηκαν, υπακούοντες στη νόμιμη και δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας, για να αποτρέψουν την πραγματοποίηση των σχεδίων του Χ.Φλωράκη και των συντρόφων του, έτυχαν αναλόγων τιμών και ύμνων...

Το άρθρο αυτό εκτυπώθηκε από τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ,
την εφημερίδα του Ελληνικού Μετώπου - 1. Ιουνίου 2005

---

του Σπύρου Βάιλα || 1. Ιουλίου 2005 | 12.3
Ριπές (Ιούλιος 2005) Στην πολιτική κηδεία του Χ.Φλωράκη θα ήταν ουτοπία να περιμέναμε να ειπωθεί η αλήθεια για τον εκλιπόντα και τον ρόλο του στην σύγχρονη ιστορία της πατρίδας μας. 'Αλλωστε η μικρή ελληνική σημαία που είχε τοποθετηθεί στο φέρετρο, χανόταν μέσα στην τεράστια σοβιετική σημαία, δείγμα της συνέπειας του εκλιπόντος αλλά και του κόμματος του, ως προς τα συμφέροντα που υπηρέτησε κατά την διάρκεια του βίου του. Τα κόμματα της Βουλής παραβρέθηκαν για να αποδώσουν τον «οφειλόμενο» φόρο τιμής προς τον Χ.Φλωράκη. Κανείς δεν τους κατηγορεί γι’ αυτό. Μήπως όμως θα έπρεπε να ξανασκεφτούν την στάση τους και να τιμούν και τους πραγματικούς αγωνιστές; Αυτούς που αγωνίστηκαν για να μην υποδουλωθεί και αποσπαστεί από τον κορμό της Ελλάδος η Ήπειρος, η Μακεδονία και η Θράκη. Αν σήμερα κατέχουν κυβερνητικούς θώκους στην Ελλάδα, το οφείλουν σ’ αυτούς και όχι σ’ εκείνους που έκαναν εξαγωγή ανθρωπίνων ψυχών για παραγωγή γενιτσάρων. Μια παροιμία λέει, «το ψέμα έχει μακριά πόδια». Η διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας αποδίδει μόνον πρόσκαιρα οφέλη στην Αριστερά και στο πολιτικό κατεστημένο, δεν συμβάλει όμως ποτέ στην εθνική και ψυχική ολοκλήρωση του λαού μας, εκτός και αν αυτό είναι το ποθούμενο για κάποιους.

Το άρθρο αυτό εκτυπώθηκε από τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ,
την εφημερίδα του Ελληνικού Μετώπου -

---

Ο Στρατός πένθησε τον καπετάν Γιώτη!!!

Αν όντως ήταν δημοκράτης ο Φλωράκης - ο καπετάνΓιώτηςόπως τον λέγανε τα πρωτοπαλίκαρά του - τότε ο Στρατός που τον πολεμούσε τι ήτανε;

---

Αρθρα / Ελληνική κοινωνία
Ημερομηνία: 26 Μάϊος, 2005 - 03:15 AM

Μεσίστιες οι Σημαίες σήμερα (25-5-2005)σε όλα τα Στρατόπεδα, για το θάνατο του
Χαρίλαου Φλωράκη.
Πενθεί ο Στρατός μας για το θάνατο αυτού που επι πέντε χρόνια κυνηγούσε
στα βουνά.
Μεσίστιες οι Σημαίες σήμερα σε όλα τα Στρατόπεδα, για το θάνατο του
Χαρίλαου Φλωράκη.
Πενθεί ο Στρατός μας για το θάνατο αυτού που επι πέντε χρόνια κυνηγούσε
στα βουνά.
Πενθεί για το θάνατο του "Δημοκράτη" που ήθελε την Ελλάδα επαρχία της
Σοβιετικής Ένωσης, εκείνης της τόσο - μα τόσο! - δημοκρατικής χώρας.
Πενθεί γι' αυτόν που αν κέρδιζε εκείνον τον πόλεμο θα χάριζε τη
Μακεδονία και τη Θράκη στους Βουλγαρους.
Πενθεί γι' αυτόν που ξερίζωσε τις καρδιές των θυμάτων του με
κονσερβοκούτι και έσπασε τα δόντια τους με σφυρί.

Πενθεί ο Στρατός για το θάνατο του Δημοκράτη που κάποτε ο ίδιος
πολέμησε. Κι αναρωτιέμαι: Αν όντως ήταν δημοκράτης ο Φλωράκης - ο
καπετάν Γιώτης όπως τον λέγανε τα πρωτοπαλίκαρά του - τότε ο Στρατός
που τον πολεμούσε τι ήτανε; Και τι πολίτευμα εφερε στην Ελλάδα ο
Στρατός, με την συντριπτική του νίκη το 1949;

Πέθανε ο Φλωράκης και πάει να συναντήσει τα χιλιάδες θύματα του εκεί
πάνω. Τι θα λέγανε εκείνοι οι άμοιροι που εσφαγιάστηκαν, αν ζούσαν
σήμερα; Τι θα λέγανε οι γυναίκες που "εξυπηρέτησαν" τις ανάγκες των
"παλικαριών" του που "θέριευαν" στο βουνό; Τι θα λέγανε τα παιδιά που
απήχθηκαν στο Σιδηρούν Παραπέτασμα ή στρατολογήθηκαν βίαια για να
πολεμήσουν την Ελλάδα;

Πως γίνεται ο Στρατός που έσωσε την Ελλάδα από τον Φλωράκη και τους
ομοίους του, τώρα να τον τιμά και να έχει πένθος;

Ντροπή σας!!!
Ντροπή σας παχύσαρκοι, παχύδερμοι και χοντροκωλαράδες στρατηγούληδες,
χέστηδες, που δεχθήκατε κάτι τέτοιο.
Ντροπή σας που η δερμάτινη πολυθρονάρα σας απο την οποία ξεχυλίζει η
κωλάρα σας, αξίζει για σας περισότερο από το να πείτε ένα ΟΧΙ και να
αποστρατευτείτε έξι μήνες νωρίτερα.
Ντροπή σας καρεκλοκένταυροι.
Παραιτηθείτε ή Αυτοκτονήστε για να γλιτώσει ο τόπος καρκινώματα του
Στρατού μας.

Δεν ξοδεύω σάλιο ούτε για να σας φτύσω.

--
Ένας Υπολοχαγός


Πηγή: http://groups.yahoo.com/group/ethnikismos/


Το άρθρο αυτό προέρχεται από Meandros.Net
http://www.meandros.net/portal/

Το URL της ιστορίας αυτής είναι ο εξής
http://www.meandros.net/portal/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=1549

---

ΜΕΣΙΣΤΙΕΣ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ... ΦΛΩΡΑΚΗ;;;

---

Όλα τα πράγματα έχουν κάποια όρια. Ο Χαρίλαος Φλωράκης μπορεί να ήταν αγαπητός και σεβαστός στους κομμουνιστές, αλλά σίγουρα δεν ήταν αγαπητός στην πλειοψηφία των Ελλήνων. Είχε παίξει ενεργό ρόλο στην αλληλοσφαγή των Ελλήνων και ποτέ δεν είχε μετανοιώσει γι'αυτό.
Στην πολιτική του κηδεία που έγινε την Τετάρτη 25/5/05, παρευρέθησαν όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικάντηδες, για να τιμήσουν τον μπολσεβίκο εκείνο, που ΜΕΤΑ την αποχώρηση των Γερμανών, έβλεπε τον εχθρό στα γυναικόπαιδα και έσφαζε πατριώτες με τα κονσερβοκούτια… (ήταν ο φόβος και ο τρόμος της Πελοποννήσου!). Θα έπρεπε να ντρέπονται οι πολιτικοί τουλάχιστον της Ν.Δ., αλλά και όσοι από το ΠΑΣΟΚ προέρχονται από το Κέντρο, γιατί εναντίον τους ήταν που πολέμησε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Οι κυβερνήσεις οι δικές τους ήταν που έδωσαν εντολές στα Ελληνόπουλα να πολεμήσουν εναντίον του και πολλοί απ'αυτούς έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας το Φλωράκη. Πώς είναι δυνατόν σήμερα να μας λένε ότι τον τιμούν;

Αξιέπαινος για τους κομμουνιστές ο Φλωράκης γιατί έμεινε συνεπής στις μαρξιστικές αντιλήψεις του. Αλλά για όσους δεν είναι κομμουνιστές, γιατί να είναι αξιέπαινος; Γιατί ακολουθούσε την γραμμή του κόμματός του, που ήθελε ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη; Γι'αυτό το λόγο είναι… πατριώτης;! Επειδή δεν ήθελε ανεξάρτητη την Πελοπόννησο και την Κρήτη; Εάν το να θέλεις ένα κομμάτι της Ελλάδος να μην ανήκει στην Ελλάδα δεν είναι εθνική προδοσία, τότε τι είναι;
Το… κερασάκι στην τούρτα ήταν το –απίστευτο στο άκουσμα- γεγονός, ότι κατόπιν κυβερνητικής εντολής αποφασίστηκε να κυματίσουν μεσίστιες οι σημαίες προς τιμήν του σε στρατιωτικές μονάδες!
Αλήθεια, εναντίον ποιου στρατού πολεμούσε ο Χαρίλαος Φλωράκης; Του τουρκικού ή του αλβανικού; Είναι άξιον απορίας: δεν γνωρίζουν, δεν έχουν διαβάσει, δεν έχουν ακούσει οι πολιτικοί αυτού του κράτους ότι ο Χαρίλαος Φλωράκης πολέμησε εναντίον του Ελληνικού Στρατού και σκότωσε Έλληνες στρατιώτες και Αξιωματικούς;

Συγγραφέας: ZEUS88
Καταχωρήθηκε: 26 Μάϊος, 2005 - 01:59
http://www.meandros.net/portal/modules.php?op=modload&name=phpBB_14&file=index&action=viewtopic&topic=41&0

---

Πηγή:http://groups.yahoo.com/group/ethnikismos/


From: "Σέλευκος"
Subject: Re: Επικαιρότητα - οι σφαγμένοι δεν μιλούν
Για τον θάνατο του Φλωράκη :
Σήμερα μίλησαν οι του Συστήματος και φανατικά υποστηρίζοντες αυτό:
πρωθυπουργοί (προηγούμενοι, σημερινοί και μελλοντικοί), Πρόεδροι
Δημοκρατίας και δημοσιογράφοι.
Όλοι τους με κοινή γνώμη εξήραν την προσφορά του καπετάν Γιώτη στον
τόπο μας (!). Δεν ντράπηκαν να μας μιλήσουν για τους αγώνες του
εκλειπόντος για μια δημοκρατική (μαρξιστική-λενινιστική και σταλινική) Ελλάδα
(!).
Καλά έκαναν, διότι η Δημοκρατία, που με λύσσα πολέμησε ο εκλειπών, τους
το επιτρέπει.
Κακώς έκαναν, διότι δεν σεβάστηκαν το ότι τα αξιώματά τους και την
πολιτική και κοινωνική υπόστασή τους δεν τα οφείλουν
στον Φλωράκη, αλλά σε εκείνους που εσφάγησαν από το χέρι του !
(Κάτι μου λέει πως ο Φλωράκης, πίσω από το πρώτο σύννεφο αριστερά θα
έσπαγε μεγάλη πλάκα παρακολουθώντας τους να συναγωνίζονται στο
λιβάνισμα).

Εμείς τους ακούσαμε αγανακτισμένοι και αηδιασμένοι από τον διακαή τους
πόθο να γλείφουν συνεχώς την προδοτική και σταθερά αμετανόητη
κομμουνιστική αριστερά.
Όμως η σιωπή των σφαγμένων του Καρπενησίου ήταν δυνατότερη από τα
ψελίσματα των "επισήμων" και μη εκπροσωπούντων ημάς και την Λογική.
56 χρόνια μετά, ο διοικητής της Ι Μεραρχίας (τρομάρα τους, οι
κατσαπλιάδες είχαν και "μεραρχίες") του ΔΣΕ συνάντησε εκείνους που αντιστάθηκαν
στον κόκκινο φασισμό και πέθαναν κάτω από κονσερβοκούτι του. Αφού
τούτοι εδώ κάτω είναι λοβοτμημένοι, περισσότερη σημασία έχει τι θα του είπαν
εκείνοι εκεί πάνω...
http://anatolikos.com/dse/dse59.htm
Σέλευκος

---

ΘΑΝΑΤΟΣ Χ. ΦΛΩΡΑΚΗ:
Σας παραπέμπω στις δηλώσεις των διάφορων
πολιτικών αρχηγών και κυρίως φυσικά του προέδρου της Ν.Δ. Εμένα αυτή
η υποκρισία, ο συμψηφισμός των όλων στο "μηδέν στο πηλίκο" και η
πάγια μεταπολιτευτική προσπάθεια (όλων των κομμάτων) να ξεχάσουμε το
γιατί, το ποιός, το πώς, κλπ, κλπ, περί του εμφυλίου, μου προκαλεί
τάση προς εμετό! Και φυσικά το "κερασάκι στην τούρτα" κάποιες
δηλώσεις του υιού Μητσοτάκη στην πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ "Πρώτη
Γραμμή" τις οποίες μεταφέρω αυτολεξεί: "Έζησε από κοντά την φρίκη του
εμφυλίου" και "ήταν ένας πολιτικός ανθρώπινος και προσβάσιμος"
και "υπηρέτησε το κόμμα του με σταθερότητα". Ειδικά η πρώτη είναι
πολύ ... ευρηματική ενώ η τρίτη είναι ομολογουμένως ιδιαίτερα ...
ειλικρινής: Ναι, υπηρέτησε το κόμμα, την πατρίδα όμως;  Ε! την
απάντηση σε αυτό την έδωσε (μα φυσικά!) ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ,
καλεσμένος στην ίδια εκπομπή λέγοντας το εξής τρομερό: "Πίσω από κάθε
μεγάλη κοινωνική κατάκτηση του Έλληνα βρίσκεται το κομμουνιστικό
κόμμα και ο "Καπετάνιος" Χ. Φλωράκης έχει σημαντικό μερίδιο
συμμετοχής σε αυτό!" Προφανώς ο κύριος αυτός δεν θεωρεί το 8ωρο, το
ΙΚΑ και την κοινωνική ασφάλιση κλπ κλπ ως "μεγάλες κοινωνικές
κατακτήσεις". Τα σχόλια δικά σας. Εγώ αρκούμαι να πω ότι ναι μεν
εμείς οι θνητοί λέμε "ο νεκρός δεδικαίωται" πλην όμως και ο θάνατος
αμφιλεγομένων προσωπικοτήτων, ώς Θεϊκή Παρέμβαση που αναμφισβήτητα
είναι, αποτελεί λύτρωση δίκην "από μηχανής θεού" για κάποιους άλλους
από εμάς που όντας αποκλεισμένοι από τα "κομματικά τρέχοντα" και
το "κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι" δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα
άλλο όλα αυτά τα χρόνια παρά να ... περιμένουμε. Και περιμέναμε μεχρι
τα 91 του μακαρίτη αλλά "πεπρωμένου φυγείν αδύνατον".

Πηγή:http://groups.yahoo.com/group/ethnikismos/

---

ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ:  Ο ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ 1946-1949 - "Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ"     (pdf format)

---

Αρχική Σελίδα

ΕΘΝΙΚΟ FORUM (ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ)

ΜΝΗΜΗ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ

(Δήλωσις 24^ης Μαΐου 2005)

*******

Α΄. -

Τὴν 22^αν Μαΐου 2005 ἀπεβίωσεν ὁ Χαρίλαος Φλωράκης, Ἐπίτιμος Πρόεδρος καὶ ἄλλοτε, ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Κ.Κ.Ε. Ὁλόκληρος ὁ πολιτικὸς κόσμος τῆς χώρας, ἀπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας (Καρόλου Παπούλια), τοῦ Πρωθυπουργοῦ (Κωνσταντίνου Καραμανλῆ), τῆς Προέδρου τῆς Βουλῆς (Ἄννας Ψαρούδα-Μπενάκη), τῶν Ἀρχηγῶν ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων, νῦν καὶ τέως, μέχρι καὶ πλειάδος ἐν ἐνεργείᾳ Ὑπουργῶν καὶ βουλευτῶν διαφόρων κομμάτων, ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε Πρωθυπουργοί, Ὑπουργοί, βουλευταί, καθὼς καὶ ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι τῆς Δημοκρατίας μας καὶ προβαλλόμενα στελέχη τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας (ἐπιστημονικοῦ, καλλιτεχνικοῦ καὶ ἐπαγγελματικοῦ κόσμου), ἰδίως δὲ περιώνυμα εἰς ψευδολόγους παραστάσεις - ἐν ὄψει τοῦ τὶ ἔγραφαν ἄλλοτε καὶ τὶ γράφουν σήμερον, τραγικῶς ἀντίθετα, διὰ τὰ ἴδια γεγονότα, καταστάσεις καὶ πρόσωπα ! - ἔντυπα, πρὸ παντὸς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά, καὶ λοιπὰ μέσα (ραδιοτηλεοπτικαὶ ἐκπομπαί) ψευδωνύμου ἐνημερώσεως (ἀληθῶς συσκοτίσεως), οἱ πάντες ἀνελύθησαν, μὲ τὴν εὐκαιρίαν τοῦ θανάτου, εἰς διθυραμβικὰς ἐξάρσεις τῆς προσωπικότητος καὶ τῶν ἔργων τοῦ ἐκλιπόντος, εἰς ἐπίπεδον τοιαύτης ὑπερβολῆς, ὡς ἐὰν ὅλοι  ἀλληλοαντηγωνίζοντο εἰς ἐσκεμμένην πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας δι' ἀποσιωπήσεως συγκεκριμένων μελανῶν σελίδων  ἢ παραχαράξεως καὶ διαστροφῆς ἄλλων ἀναμφισβητήτων δεδομένων της.

Μὲ μίαν λέξιν : ἀπουσίασεν ἀπὸ ὅλας τὰς δηλώσεις αὐτὰς ἡ διανοητικὴ νηφαλιότης∙ ἡ ἔλλειψις ὅμως τῆς ὁποίας ὡδήγησε καὶ εἰς ἐσφαλμένην στάθμησιν πολιτικῶν σκοπιμοτήτων, ὑπὸ τὸ κράτος τῆς ὁποίας καὶ αἱ ἐπιλεγεῖσαι περὶ τοῦ ἐκλιπόντος ἀναφοραὶ προκαλοῦν εἰς τοὺς νουνεχεῖς δημοκρατικοὺς καὶ διανοητικῶς ἐλευθέρους πολίτας τῆς Πατρίδος μας θυμηδίαν πικρὰν μὲ τὰς θηριώδεις ὑπερβολάς των.

Διότι, ἂς ἀπεικονίσωμεν χωρὶς ψιμύθια, γυμνήν, τὴν πραγματικότητα :  Κατὰ τὰ βιογραφούμενα, ὁ Χαρίλαος Φλωράκης ἀπὸ νεαρωτάτης ἡλικίας ἐνετάχθη εἰς τὴν κομμουνιστικὴν κίνησιν. Καὶ ἔδρασεν ὑπὸ τὰς πτέρυγάς της, ὡς μέλος ἀρχικῶς καὶ ἡγετικὸν στέλεχος ἀργότερον, τοῦ Κ.Κ.Ε., σταθερὸς καὶ ἀταλάντευτος, πειθήνιος ἐκτελεστὴς τῶν ἐπιταγῶν του  εἰς πᾶσαν περίστασιν.

 Ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν συμμετοχῆς καὶ δράσεως τοῦ Φλωράκη εἰς τὰς τάξεις του τὸ Κ.Κ.Ε. δὲν περιωρίζετο εἰς τὴν ἀνεθνικήν του ἁπλῶς πολιτικήν ὡς κόμματος διεθνιστικοῦ, ἐξ ὁρισμοῦ ἀποκρούοντος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰ ἐθνικὰ κόμματα, τὴν ἐθνικὴν ἰδεολογίαν καὶ μὴ ὑπηρετοῦντος συνεπῶς ἐθνικὰ συμφέροντα, δηλαδή, δὲν περιωρίζετο εἰς μόνα τὰ διεθνιστικά του συνθήματα μὲ ἀγῶνας ἐνεργοὺς ἐπὶ τοῦ κοινωνικο-οἰκονομικοῦ πεδίου∙ καὶ μάλιστα προπολεμικῶς, εἰς ἐποχὰς προσφόρους εἰς ἀνάπτυξιν ἀνατρεπτικῶν ἰδεολογιῶν, ὅταν ἡ χώρα μας ἐμαστίζετο ἀπὸ σωρείαν οἰκονομικῶν καὶ κοινωνικῶν προβλημάτων καὶ ἠγωνίζετο διὰ τὴν ἐθνικήν της ἀνόρθωσιν, ἐν μέσῳ τοῦ χάους ἐκ τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς καὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκαταστάσεως ἑκατοντάδων χιλιάδων ὁμοεθνῶν μας προσφύγων (ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας, Βουλγαρίας, Βορείου Ἠπείρου, κλπ.), ἀλλὰ καὶ συνεχιζομένης ἐπιβουλῆς ὅλων τῶν ἀμέσων γειτόνων μας, καὶ ὄχι μόνον (διότι καραδοκοῦσε καὶ ἡ φασιστικὴ Ἰταλία).

Ἀλλὰ ἐξετράπη, τὸ Κ.Κ.Ε., καὶ εἰς εὐθέως ἀντεθνικὰς δραστηριότητας καὶ ἐπιδιώξεις. Συγκεκριμένως :

 (α) Μὲ τὴν ἤδη κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ μεσοπολέμου (τὴν δεκαετίαν τοῦ 1920 καὶ ἐφεξῆς), δουλικήν του συμμόρφωσιν πρὸς πανσλαβιστικὰς ὀρέξεις δεκαετιῶν καὶ σταλινικὰς ἐπιταγάς, ἐθνικοῦ καὶ ἐδαφικοῦ μας ἀκρωτηριασμοῦ διὰ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ σχεδίου αὐτονομήσεως τῆς Μακεδονίας.

(β)  Ἀκολούθως, μὲ τὴν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τριπλῆς, γερμανο-ἰταλο-βουλγαρικῆς τῆς χώρας κατοχῆς τῆς περιόδου 1941-1944 ἐξαπόλυσιν ἐμφυλίου πολέμου διὰ τῶν ὑπ' αὐτοῦ (τοῦ Κ.Κ.Ε) δημιουργηθεισῶν καὶ ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἕλεγχόν του τελουσῶν  ὀργανώσεων Ε.Α.Μ., Ε.Λ.Α.Σ. καὶ τῶν ἐκτελεστικῶν ἀποσπασμάτων τῆς Ο.Π.Λ.Α.., ἐναντίον κάθε ἄλλης μὴ κομμουνιστικῆς ἀντιστασιακῆς ὀργανώσεως, μὲ  μοναδικὸν μέλημα νὰ παραμείνῃ μόνον κυρίαρχον τῆς χώρας καὶ καταλάβῃ, μὲ τὴν ἀποχώρησιν τῶν κατακτητῶν, διὰ τῆς βίας τὴν ἐξουσίαν καὶ ἐγκαταστήσῃ κομμουνιστικὸν καθεστὼς παρὰ τὴν ἀντίθετον θέλησιν τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

(γ) Μὲ τὸν ἴδιον σκοπὸν τὸ Κ.Κ.Ε., μόνον του, χωρὶς τὴν συνεργασίαν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ' αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.), ἐξαπέλυσεν εὐθὺς μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν  ἔνoπλον στάσιν ἐναντίον τῆς νομίμου Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Ἑνότητος τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, εἰς τὴν συγκρότησιν καὶ τὴν σύνθεσιν τῆς ὁποίας καὶ τὸ ἴδιον μέχρι τότε μετεῖχε, ἀρνούμενον νὰ συμμορφωθῇ μὲ τὰς περὶ ἀφοπλισμοῦ ὅλων τῶν ὀργανώσεων ἀποφάσεις τῆς Κυβερνήσεως ἐκείνης πρὸς δημιουργίαν ἑνιαίου πλέον Ἐθνικοῦ Στρατοῦ, καὶ ἔτσι προεκάλεσε τὴν γνωστὴν τραγῳδίαν τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ 1944 μὲ τὰς χιλιάδας ἀθώων θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφὰς εἰς τὴν Πρωτεύουσαν.

 (δ)  Τέλος, μὲ τὴν ἐξαπόλυσιν τοῦ συμμοριτοπολέμου τῆς περιόδου 1946-1949, μὲ κύρια ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δεδομένα :  1ον) ὅτι  εἰς αὐτὸν ἀπεδύθη καὶ πάλιν μόνον του τὸ Κ.Κ.Ε., χωρὶς συμμετοχὴν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ' αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.)∙ 2ον) ὅτι  δὲν ἐπρόκειτο περὶ ἀνταρσίας «ἀδίκως διωκομένων δημοκρατικῶν Ἑλλήνων πολιτῶν», ὅπως μὲ ὑστερίαν διαλαλεῖ ἡ κομμουνιστικὴ προπαγάνδα, ἀλλὰ περὶ στάσεως, ἡ ὁποία ὠργανώθη, ἐξωπλίσθη καὶ κατηυθύνετο ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα τῶν τριῶν βορείων γειτόνων μας, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της∙ 3ον) ὅτι ἔτσι τὸ Κ.Κ.Ε. προεκάλεσε δεκάδας χιλιάδας θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφάς, μὲ μελανωτέραν σελίδα τὸ κατάπτυστον παιδομάζωμα, - τὴν διαρπαγὴν χιλιάδων, συγκεκριμένως 28.010, μικρῶν Ἑλληνοπαίδων ἡλικίας μόλις 3 ἕως 14 ἐτῶν τῆς ὑπαίθρου χώρας ἀπὸ τοὺς γονεῖς των καὶ τὴν βιαίαν μεταφοράν των  εἰς γειτονικὰς καὶ ἄλλας κομμουνιστικὰς χώρας, διὰ νὰ μεταβληθοῦν εἰς γενιτσάρους, ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος των - παιδομάζωμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἐστιγματίσθη ἀπὸ τὴν ἐπιτοπίως ἐργασθεῖσαν «Βαλκανικὴν Ἐπιτροπὴν» τοῦ Ο.Η.Ε.  μὲ τὴν ἀπὸ 21.5.1948 ἀπόφασίν της, ὡς «κακούργημα γενοκτονίας» (crime of genocide)∙ 4ον) τέλος, ὅτι ἐπρόκειτο περὶ ἐνόπλου ἀνταρσίας μόνου τοῦ Κ.Κ.Ε.,, ἡ ὁποία, ἐξαπολυθεῖσα ὑπὸ κοινοβουλευτικὸν καθεστὼς καὶ ἐναντίον νομίμου δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν ἀναδειχθείσης δημοκρατικῆς Κυβερνήσεως, ρητῶς διεκηρύσσετο ὅτι ἀπέβλεπεν εἰς τὸν ἐθνικὸν καὶ ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμὸν δι' ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας μας καὶ δημιουργίας μετὰ τῶν ἀνηκόντων εἰς Νοτιοσλαβίαν καὶ Βουλγαρίαν τμημάτων τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας αὐτονόμου Μακεδονικοῦ κράτους, ὡς καὶ εἰς τὴν διὰ τῆς βίας σοβιετοποίησιν τοῦ ὑπολοίπου τῆς Ἑλλάδος. Ἀναντίλεκτα γεγονότα καὶ περιστατικά, τὰ ὁποῖα,  τὸ κάθε ἕνα χωριστά, ἀλλὰ καὶ βαρύτερον ὅλα μαζί, προσδίδουν εἰς τὴν ἐθνικὴν ἐκείνην τραγῳδίαν τῆς περιόδου 1946-1949 τὸν μόνον δυνατὸν νομικόν της χαρακτηρισμόν, αὐτὸν τοῦ συμμοριτοπολέμου, καὶ ὄχι ἐμφυλίου πολέμου, ὅπως κατὰ συνεκδοχὴν καὶ διὰ λόγους ἀμφιβόλων πολιτικῶν σκοπιμοτήτων συνειθίζεται νὰ ἀποκαλῆται  [ Πληρεστέραν νομικὴν θεμελίωσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ αὐτοῦ ὁ ἐπισκέπτης τῆς παρούσης ἱστοσελίδος εὑρίσκει εἰς ἄλλο σημεῖον της, εἰς τὸ κείμενον «α) Ὁ συμμοριτοπόλεμος 1946-1949. Ἡ Νίκη τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ πλαστογράφησις τῆς Ἱστορίας», εἰς τὸ Μέρος Β΄, Προσανατολισμοί � 1. Ὁ Ἑλληνισμός � θέσις ΙΙ. Ἡ πλαστογράφησις τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας  ].

Ὁ Φλωράκης λοιπὸν συμμετέσχεν ἐνεργῶς εἰς ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος ἐγχειρήματα τοῦ Κ.Κ.Ε., καὶ μάλιστα εἰς ἡγετικὴν θέσιν κατὰ τὸ τελευταῖον ( ὑπὸ τὸ ψευδώνυμον «Καπετὰν Γιώτης» τοῦ ψευδωνύμου «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ»), βαρυνόμενος ἔτσι καὶ μὲ διαπραχθέντα ἐγκλήματα, χωρὶς ποτὲ νὰ μεταμεληθῇ διὰ τὴν δρᾶσιν του αὐτήν, ἀντιθέτως πάντοτε μὲ ὑπερηφάνειαν νὰ τὴν ἐπικαλῆται. Στοιχούμενος ἄλλωστε πρὸς τὴν παρομοίαν ἀδιάλλακτον χωρὶς ἴχνος μεταμελείας στάσιν καὶ τοῦ κόμματός του, τοῦ Κ.Κ.Ε.

Ἔτσι ἐγκώμια ἐκφερόμενα, καὶ μάλιστα ἀσυστόλως, περὶ τῆς ἐν γένει δράσεως τοῦ ἐκλιπόντος Ἡγέτου τοῦ Κ.Κ.Ε., ὡς ἐξαιρέτου ἀνδρὸς προσενεγκόντος ὑψίστας ὑπηρεσίας εἰς τὸν τόπον, ὥστε καὶ ἡ κηδεία του νὰ γίνῃ δημοσίᾳ δαπάνῃ καὶ νὰ διαταχθῇ ἐπισήμως μεσίστιος σημαιοστολισμός (!),  σημαίνουν καὶ ἐγκωμιασμὸν τῶν ὅσων ἀντεθνικῶν καὶ ἐγκληματικῶν, ὡς ἀνωτέρω, εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας διεπράχθησαν  ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε., εἰς τὰ ὁποῖα καὶ ὁ ἴδιος τόσον ἐνεργῶς συμμετέσχε. Δηλαδή, ἀπονομὴν ἐπαίνων εἰς ἐθνοπροδοτικὰ ἐνεργήματα, ἀδίστακτον δικαίωσιν ἐγκλημάτων ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας, ἐπιμόνως σημειωτέον ἐπιζητουμένην μεταπολιτευτικῶς ἀπὸ συνεχῆ καὶ καθημερινὴν κομμουνιστικὴν προπαγάνδαν ! Καὶ κυρίως προσβολὴν τῆς μνήμης τῶν δεκάδων χιλιάδων θυμάτων, ὡς καὶ τῶν πεσόντων εἰς τὰ πεδία τῆς τιμῆς ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικῶς μυκτηρισμὸν ὅσων ἀκόμη ἐπιζοῦν μαχητῶν, τοῦ ἐπικοῦ ἐκείνου ἀγῶνος ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας καὶ τῶν δημοκρατικῶν μας θεσμῶν. Καὶ τὸ βαρύτερον ὅλων : παραπληροφοροῦνται ἔτσι οἱ νεώτεροι, ὅσοι δὲν ἔζησαν τὰ γεγονότα, πλαστογραφεῖται ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ἡ πρόσφατος πολιτική μας Ἱστορία.

Β΄.-

Ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται !  Ἡ δικαίωσις ὅμως αὐτὴ πρέπει νὰ περιορίζεται εἰς λογικῶς ἀνεκτὰ ὅρια καὶ φυσικά, προκειμένου δημοσίου ἀνδρός, νὰ μὴ βιάζῃ τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν, ὅπως μὲ τόσην ἀνευθυνότητα ἔγινε μὲ τὰ μεταθανάτια ὑπὲρ τοῦ Φλωράκη ἐγκώμια. Διότι  καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ τελευταίου αὐτοῦ ὑπῆρχον ἀρκετὰ σημεῖα δράσεως ἄξια ἐξάρσεως καὶ ἐπαίνου. Πράγματι, μεταπολιτευτικῶς, ἀπὸ τῆς νομιμοποιήσεώς του τὸ 1974 καὶ ἐφεξῆς, τὸ Κ.Κ.Ε. ἔδρασε νομιμοφρόνως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος, εἰς τὴν Βουλὴν καὶ ἐκτὸς αὐτῆς, καὶ συνέβαλεν ἐποικοδομητικῶς εἰς τὴν ἀνάπτυξιν ἰδεῶν καὶ τὴν πολλαπλῶς ὠφέλιμον δημοκρατικὴν πολυφωνίαν. Εἰδικώτερον δέ, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἡγεσίας Φλωράκη, ἡ ὑπ' αὐτοῦ ἐπιδειχθεῖσα πολιτικὴ σύνεσις, εὐθύτης καὶ ἐντιμότης, ὡς καὶ ἡ εἰλικρινὴς διάθεσις συνεργασίας ἀκόμη καὶ μὲ βασικοὺς ἀντιπάλους τοῦ Κ.Κ.Ε., ὅταν τοῦτο ἐπεβάλλετο, συνετέλεσαν ἀποφασιστικῶς εἰς τὴν ἀποφυγὴν ἐθνικῶν κρίσεων καὶ τὴν ὁμαλὴν πορείαν τῆς χώρας.

Αὐτὰ ἦσαν καὶ τὰ ἄξια δημοσίως  νὰ ἐξαρθοῦν καὶ ἐπαινεθοῦν ἀπὸ τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν τοῦ ἐκλιπόντος κομμουνιστοῦ Ἡγέτου. Αὐτὸ ἔπραξε καὶ ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης μὲ τὴν ἐν συνεχείᾳ καταχωριζομένην ἀπὸ 24^ης Μαΐου 2005 δημοσίαν Δήλωσίν του. Μὲ τὴν ὁποίαν ἀνεφέρθη εἰδικῶς εἰς τὰ θετικά, ὡς ἀνωτέρω, στοιχεῖα τῆς πολιτείας τοῦ Φλωράκη∙ ἐνῷ διὰ τὴν ἐν γένει δρᾶσιν του ἐσημείωσεν ἁπλῶς   τὸ διανοητικῶς ἀνεπίληπτον καὶ ἠπιώτατον, ὅτι «περιέρχεται τώρα εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἱστορίας». Καὶ ἠρκέσθη ὁ τέως Πρόεδρος εἰς αὐτά, διότι ἐπεβάλλετο, νὰ σεβασθῇ τὴν ἀλήθειαν διὰ τὰ ὅσα θετικά, ἀλλὰ καὶ ἐκ σεβασμοῦ πρὸς τὸ σκήνωμα νεκροῦ πολιτικοῦ Ἡγέτου νὰ ἀντιπαρέλθῃ τὴν προηγηθεῖσαν τόσον ἀντεθνικήν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, πολιτείαν τοῦ ἐκλιπόντος. Ὑπαγόρευσις συνέσεως πολιτικῆς.

Ἡ δήλωσις ἀπεστάλη, ὡς συνήθως, εἰς τὴν Γενικὴν Γραμματείαν Τύπου καὶ πλείστας ἐφημερίδας. Ἀλλὰ εἰδικῶς τὸ δημοσιογραφικὸν ὄργανον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Κ.Κ.Ε., ὁ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», τὴν ἀπεσιώπησε παντελῶς ! Ἐνῷ ἐδημοσίευσε τὰς περὶ Φλωράκη δηλώσεις πάντων, ἐπισήμων, τέως καὶ  νῦν, πολιτικῶν καὶ ἄλλων, ἐπωνύμων καὶ  μή, καὶ ἀφιέρωσεν ἐπὶ ἡμέρας σελίδας ὁλοκλήρους εἰς μνήμην του, εἰδικῶς τὴν δήλωσιν τοῦ τέως Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ὁλοσχερῶς ἠγνόησε, δὲν ἀνέφερε οὔτε κὰν τὴν ἔκδοσίν της ! Προδήλως, διότι κατενόησε τὴν σημασίαν καὶ ἠνωχλήθη ἀπὸ τὴν παραπομπὴν τῆς Δηλώσεως, διὰ τὴν περὶ τῶν ἔργων τοῦ ἐκλιπόντος κρίσιν, εἰς τὴν «δικαιοδοσίαν τῆς Ἱστορίας», ἐν ὄψει τοῦ ὅτι ἡ τελευταία αὐτὴ δὲν λησμονεῖ καὶ πρὸ παντὸς δὲν πλαστογραφεῖ∙ δι' αὐτὸ καὶ δὲν ἠρκέσθη εἰς τὰ ὅσα ἐντόνως θετικὰ διὰ τὸν ἐκλιπόντα ἐσημειώθησαν εἰς τὴν Δήλωσιν, ἀλλὰ προφανῶς ἐχολώθη βαθύτατα, ἐπειδὴ τὰ ἐγκώμια τοῦ τέως Προέδρου δὲν περιέλαβον καὶ τὴν περίοδον τῆς ἐθνοπροδοτικῆς δράσεως, ὡς ἀνωτέρω, τοῦ Κ.Κ.Ε., τὰ ὁποῖα δουλικώτατα ὁ ἐκλιπὼν Ἡγέτης του ὑπηρέτησε.  Ἂς ἐκτιμήσῃ κάθε νουνεχὴς ἀναγνώστης τῶν γραμμῶν αὐτῶν καὶ τὴν εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν ἀπουσίαν κάθε ἀντικειμενικότητος καὶ εἰλικρινοῦς  πληροφορήσεως τοῦ κοινοῦ τῆς ἐφημερίδος ἀπὸ τοὺς κομματικοὺς διατάκτας τῶν κάθε εἴδους δημοσιευμάτων της.