ΤΟ «STEFANI’S» Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΣΕΡΒΙΡΕ ΦΡΑΠΕ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ, ΜΕΤΑ 35 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, ΑΝΗΚΕΙ ΠΛΕΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Η τελευταία... τζούρα!

Της Νατάσας Πολυγένη

Τέλος εποχής και για το «Stefani’s»…Ένα ακόμη κεφάλαιο της ιστορίας της πόλης έκλεισε. Από χθες οι μηχανές του καφέ έσβησαν και η μυρωδιά των γλυκών που πλημμύριζε τη στοά της Μ. Αλεξάνδρου χάθηκε. Η οικονομική κρίση από ό,τι φαίνεται έδωσε τη «χαριστική βολή» σε μια επιχείρηση που για 35 χρόνια ήταν το δεύτερο σπίτι για πολλούς Λαρισαίους. Εκεί έδωσαν το πρώτο τους ραντεβού, εκεί ήπιαν τον πρώτο τους καφέ, εκεί γιόρτασαν τα πρώτα τους γενέθλια... Σήμερα οι πόρτες του είναι κλειστές. Οι αναμνήσεις όμως ξεπηδούν και θα ξεπηδούν για πολλά χρόνια από κάθε χαραμάδα. Οι φωνές και τα γέλια θα αντηχούν στους τοίχους του για πολλά χρόνια ακόμη. Παρά τη συναισθηματική φόρτιση ο κ. Τάσος Βασιλείου ένας εκ των ιδιοκτητών μιλά στην «Ε.τ.Δ» για την ιστορία του «Stefani’s» που δημιουργήθηκε από τον παππού του Στέφανο και τον πατέρα του Κώστα, δύο επιχειρηματίες που ξεχώρισαν στη Λάρισα για την επιμονή, το μεράκι, τις ιδέες μα πάνω από όλα την αξιοπρέπειά τους. Όλα αυτά όμως θα ήταν αδύνατα δίχως τη στήριξη της Ερασμίας, της συζύγου του Κώστα Βασιλείου που δεν περιορίστηκε στο ρόλο της μητέρας αλλά αγωνίστηκε με όλες τις δυνάμεις για την επιτυχία της επιχείρησης. «Εδώ μέσα έκανα τα πρώτα μου βήματα, τα πρώτα μου παιχνίδια. Μεγάλωσα πίσω από τους πάγκους της κουζίνας και τις μηχανές του καφέ. Η μοίρα μου όπως και του αδελφού μου ήταν προδιαγεγραμμένη από τα μικράτα μου» λέει εμφανώς συγκινημένος ο κ. Βασιλείου. Το «Stefani’s», η πρώτη καφετέρια στη Λάρισα που σέρβιρε φραπέ, άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το 1976. Ο Στέφανος Βασιλείου και ο γιος του Κώστας γνωστοί επιχειρηματίες στη Λάρισα από το κέντρο δεξιώσεων «Φρούριο» και το ζαχαροπλαστείο «ΖΙΝΑ» πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν ένα χώρο που θα τα είχε όλα. Φαγητό σε πακέτο, καφετέρια, ζαχαροπλαστείο και ένα ρεστοράν πολυτελείας. Όπερ και εγένετο... Μαστόρια από την Αμερική ανέλαβαν να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα. Όταν ο χώρος ετοιμάστηκε το μόνο που έμενε ήταν το όνομα. Η έμπνευση της στιγμής κατάφερε να απασχολήσει την κοινωνία της Λάρισας για πολλά χρόνια. Οι Αμερικανοί μηχανικοί γνώριζαν τα Tifani’s και έτσι από το όνομα του ιδιοκτήτη Στέφανος του πρότειναν να βαπτίσει την επιχείρηση του «Stefani’s». Έτσι και έγινε. Πολύ γρήγορα ο χώρος έγινε αγαπημένο στέκι. Σημείο συνάντησης. Ήταν τόση η απήχησή του, που τα τελευταία χρόνια της λειτουργίας του ενώ δεν υπήρχε καμία επιγραφή που να αναφέρει το όνομά του όλοι το γνώριζαν. Τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του υπήρχε μεγάλος αριθμός προσωπικού που στην πορεία έγιναν καταξιωμένοι μάγειρες και ζαχαροπλάστες που άνοιξαν τις δικές τους επιχειρήσεις. Μέχρι και χθες που έκλεισε τις πόρτες του, η φιλοσοφία της επιχείρησης δεν άλλαξε «Ποιότητα υπηρεσιών και προϊόντων σε συνδυασμό με ένα αξιοπρεπές περιβάλλον». Το 1989 η επιχείρηση αλλάζει χέρια και περνάει στους γιους του Κώστα Βασιλείου, στον Στέφανο και τον Τάσο. Τότε έγινε η πρώτη μεγάλη ανακαίνιση του κτιρίου και ξεκινά τη λειτουργία του κυρίως ως καφέ-ζαχαροπλαστείο. Άξιοι συνεχιστές και οι δύο, συνέχισαν με επιτυχία την επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειας. Η δεύτερη μεγάλη ανακαίνιση έγινε το 1999. Καφετέρια, ζαχαροπλαστείο και πιάνο μπαρ... Η νέα του μορφή άρεσε πολύ στον κόσμο. Πολλοί ήταν οι επώνυμοι που στο πέρασμα τους από τη Λάρισα απόλαυσαν τον καφέ τους στα μπαλκόνια του «Stefanis» ατενίζοντας την υπέροχη θέα στο κέντρο της πόλης. Μπαλκόνια που τους θερινούς μήνες γέμιζαν ασφυκτικά ενώ σε προεκλογικές περιόδους ο τελευταίος όροφος του «Stefani’s» μετατρεπόταν σε γραφείο τύπου με δημοσιογράφους και φωτογράφους να παρακολουθούν τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων. Μα πάνω από όλα το «Stefani’s», ξεχώρισε γιατί κατόρθωσε να φωλιάσει στη συνείδηση του Λαρισαίου, να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς του, ένα στέκι που θα έβρισκε ό,τι ζητούσε. Ηρεμία, καθαρό περιβάλλον, προσεγμένο φαγητό, εκλεκτά χαρμάνια καφέ. Ένα χώρο που θα μπορούσε να διαβάσει και να συζητήσει, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα μέσα από τις τεράστιες τζαμαρίες την ίδια του την πόλη. Οι οικονομικές συγκυρίες της εποχής έφεραν την ανατροπή. Τα αυξημένα λειτουργικά έξοδα της επιχείρησης δεν άφησαν άλλα περιθώρια. «Είναι πολύ μεγάλος ο χώρος και πολλά τα έξοδα. Αναγκαζόμαστε να το κάνουμε. Δεν θέλουμε οι συνεργάτες μας να χάσουν τις δουλειές τους. Για το λόγο αυτό στα σχέδιά μας είναι να ανοίξουμε ένα νέο μικρότερο χώρο όπου θα απορροφηθεί μέρος του προσωπικού. Οι υπόλοιποι θα εργαστούν στην επιχείρηση κέτερινγκ που έχουμε στη Νίκαια, στο κτήμα «Ερασμία» ενώ στην τελική ευθεία είναι και το παραλιακό καφέ-ζαχαροπλαστείο που ετοιμάζουμε στη Σωτηρίτσα» αναφέρει ο κ. Βασιλείου και προσθέτει μεταξύ άλλων. «Ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια μας στήριξε πάρα πολύ. Με το προσωπικό δεν υπήρξε ποτέ η σχέση εργοδότη-υπαλλήλου, πάντα ήμασταν συνεργάτες, μια οικογένεια. Ο πιο παλιός συνεργάτης, είναι ο μάγειρας του «Stefani’s» ο Νίκος Στανιός, εργάζεται στην επιχείρηση από το 1981. Η συναισθηματική φόρτιση για όλους μας είναι τεράστια. Δεν είναι εύκολο για κανέναν μας αυτό που γίνεται. Όταν έχεις μοιραστεί το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής σου με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να διανοηθείς ότι θα έρθει μια μέρα που θα αλλάξει τα πάντα» εξομολογείται ο κ. Βασιλείου. Πράγματι, παρατηρώντας το προσωπικό να προσπαθεί να εξυπηρετήσει την πελατεία εύκολα διέκρινε κανείς τη θλίψη τους. Με μουδιασμένα χαμόγελα έπαιρναν τις τελευταίες παραγγελίες. Χθες οι δίσκοι έμειναν άδειοι πάνω στο πάσο. Άδειοι από ποτήρια, γεμάτοι όμως από ιστορία. ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ... * Το «Stefani’s» ήταν η πρώτη επιχείρηση που άνοιξε τις πόρτες του σε αποφοίτους σχολών μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής για την πρακτική τους άσκηση, πληρώνοντάς τους όμως κανονικά. Πριν από αυτό η πρακτική γινόταν στις σχολές. * Το οίκημα ανήκει στο Δημοτικό Γηροκομείο Λάρισας * Λειτουργεί και δεύτερο ««Stefani’s»» στη Θεσσαλονίκη με ιδιοκτήτη τον Στέφανο Βασιλείου.