Αυτό είναι πατριωτισμός!

γράφει ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μία σειρά από φαινόμενα τα οποία είναι πραγματικά πρωτόγνωρα για την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητατης χώρας μας. Αναφερόμαστε φυσικά στα διάφορα κινήματα πολιτών τα οποία όσον αφορά στην πολυπαρουσία τους, την μαζικότητά τους και την αναγκαστική - λόγω επεισοδίων - προβολή τους από τα ΜΜΕ αποτελούν ένα φαινόμενο, το οποίο σε αυτό τον βαθμό για πρώτη φορά παρουσιάζεται. Πολίτες οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν το εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ανοίγουν τις μπάρες των διοδίων, ξεσηκώνονται ενάντια στην δημιουργία σκουπιδότοπων στην περιοχή τους και φυσικά αντιστέκονται στην γκετοποίηση της ζωής τους, λόγω της παρουσίας των μεταναστών. Μπορεί κάποιοι, τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά να σοκαριστούν με τον παραλληλισμό καταστάσεων τον οποίο επιχειρούμε, αλλά όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς, ένα από τα πρώτα μαζικά κινήματα πολιτών, ήταν αυτό των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Οι οποίοι αρχικά μόνοι τους και μετά με την βοήθεια του "χώρου" δημιούργησαν μία κατάσταση, η οποία απετέλεσε και αποτελεί πρότυπο για πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, οι οποίες μαστίζονται από την παρουσία των λαθρομεταναστών. Ακολούθησαν οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής που είδαν να προχωρά μία παράνομη και καταστρεπτική για την ζωή τους και το περιβάλλον, δημιουργία τεχνολογικά παρωχημένων ΧΥΤΑ και ξεσηκώθηκαν ενάντια στην ετσιθελική ολοκλήρωση των επιταγών μεταξύ κράτους και μεγαλοεργολάβων. Για να ακολουθήσουν και τα κινήματα πολιτών, που αρνούνται να πληρώσουν το οικονομικό αντίτιμο σε αυτούς που από την μία τους έχουν καταρρακώσει το επίπεδο ζωής και από την άλλη, τους ζητούν διαρκώς να πληρώνουν παραπάνω για υπηρεσίες που σε καμία περίπτωση δεν αναλογούν σε ποιότητα με αυτό που θα ήθελαν. Στο μεν ζήτημα της αντίδρασης ενάντια στην παρουσία λαθρομεταναστών και στην γκετοποίηση: ήταν φυσικό αυτή η κίνηση να "καπελωθεί" από τον ευρύτερο πατριωτικό χώρο, με τα όσα λάθη και ατέλειες αυτός έχει. Στις άλλες περιπτώσεις, οι αντιδράσεις των πολιτών "καπελώθηκαν" από την αριστερά, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν συμμετέχουν ενεργά τόσο στον ξεσηκωμό στην Κερατέα, όσο και στο σήκωμα των μπαρών των διοδίων και άνθρωποι που ιδεολογικά βρίσκονται τελείως απέναντι από τις συνιστώσες του Τσίπρα. Το ζήτημά μας όμως εδώ, δεν είναι το όποιο καλοπροαίρετο ή κακοπροαίρετο "καπέλωμα", αλλά το γεγονός μίας αυθόρμητης και λαϊκής αντίδρασης, η οποία στρέφεται ενάντια στο σύνολο του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου. Μία αντίδραση που παλαιότερα δεν υπήρχε, ή δυστυχώς εκφραζόταν με την καταψήφιση κάποιων πολιτικάντιδων στις επόμενες εκλογές, ή περιοριζόταν σε κομματικές πορείες, οι οποίες είχαν έναν γενικότερο διεκδικητικό χαρακτήρα αλλά επί της ουσίας, δεν είχαν να προσφέρουν τίποτε, πέραν της ιδεολογικής εκτόνωσης. Σήμερα, στην εποχή του ΔΝΤ και της μείωσης των εθνικών αλλά και των προσωπικών ελευθεριών, οι Έλληνες δεν περιορίζονται στο απλά να ψηφίσουν ή να καταψηφίσουν κάποιο κόμμα. Αισθάνονται την ανάγκη να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και, κατά συνέπεια, τις τύχες της ζωής τους και να συγκρουστούν με τα όποια κατεστημένα. Τα οποία σε όλες τις περιπτώσεις που προαναγέραμε, βάζουν απέναντί τους την αστυνομία, η οποία λειτουργεί ως ο μοχλός καταπίεσης ή εκτόνωσης της οργής των πολιτών. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Σήμερα τα φαινόμενα αυτά, έχουν δυστυχώς έναν τοπικό χαρακτήρα. Αύριο όμως; Τα κινήματα πολιτών με την στάση ζωής και αντίστασης που εκφράζουν, μπορούν να γίνουν πραγματικός καταλύτης πολιτικών εξελίξεων. Αυτή την τάση και την στάση ζωής εμείς την θεωρούμε πατριωτισμό. Γιατί πατριωτισμός για εμάς δεν είναι ένα ιδεολογικό πολιτικό ή φιλοσοφικό δημιούργημα, αλλά συναίσθημα και στάση ζωής. Ένα συναίσθημα το οποίο σε κάνει αταβιστικά να αγαπάς τον τόπο σου και τους ανθρώπους σου και να είσαι έτοιμος να αγωνιστείς γι' αυτούς. Μία στάση ζωής, η οποία δεν σε θέλει έναν απλό πολίτη, που περιμένει από μία ανώτερη αρχή να του διαμορφώσει την ζωή, αλλά μπορεί και προσπαθεί να την μετασχηματίσει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Το είχε γράψει εξάλλου πάρα πολλά χρόνια πριν και ο Ίων Δραγούμης, αναφωνώντας "Ζήτω το Έθνος, κάτω το Κράτος". Σίγουρα στον ευρύτερο χώρο μας, πολλοί δεν κατάλαβαν ποτέ αυτή την φράση. Ή απλά να θέλησαν να κρυφτούν πίσω από μία επίπλαστη νομιμότητα, την οποία μπορεί να καταργήσει σε οποιαδήποτε στιγμή ο κάθε κύριος Παυλόπουλος και ο κάθε κ. Καστανίδης. Αυτή όμως η φράση εμπεριέχει το νόημα και το πνεύμα του λαού μας, όπως το αποδεικνύουν οι πράξεις αυτού μέσα στην ιστορία. Από τον Λεωνίδα στους Παλαιολόγους και από τον Κολοκοτρώνη στους Μακεδονομάχους. Και από τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ, σε αυτούς που σήμερα, στους καιρούς της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια σε αυτά. Ο καθένας από το μετερίζι του. Άλλος από τα κείμενά του, άλλος από την τηλεόραση, κάποιος στην Βουλή και μακάρι όλοι αυτοί μαζί και στο πεζοδρόμιο. Στους καιρούς μας, δεν περισσεύει κανένας από αυτούς που πραγματικά αισθάνονται ότι έχουν κάτι να υπερασπιστούν, όταν βλέπουν το ξεπούλημα της πατρίδας μας.