Περί της 21ης Απριλίου...

«Μηδενί δίκην δικάσεις πρίν αμφί μύθοιν ακούσεις.» (Φωκυλίδης 6ος π.Χ)
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ οπαδοί ανελεύθερων  και  ολοκληρωτικών  καθεστώτων με την εξευτελιστική  διαχρονικώς εξαίρεσι των  εκνόμων κομμουνιστικών κομμάτων και των παραφυάδων τους, που προετοιμάζονται, επαγγέλλονται , μάχονται, ζουν  καθημερινώς   για την επιβολή της «επαναστασης» όπως την διαδηλώνουν ξεκάθαρα στο καταστατικό και τα συνέδρια του,  αλλά και με την καθημερινή βία που ασκούν..



Υπ αυτή την έννοια η  αναφορά στο καθεστώς της 21ης Απριλίου είναι επετειακή  ώστε όλοι να έχουν επίγνωσι των λαθών και των εμπειριών του παρελθόντος,  και την  δικαία άποψι  επιμερισμού ευθυνών σε όλους  - ιδιως  εκείνων που παραμένουν στο απυρόβλητο και εμφανίζονται,παρουσιάζονται  ως το απαύγασμα της Δημοκρατίας - για να  σταθμίσουμε τις ευθύνες μας στο παρόν και το μέλλον και,



Τελος διότι  η αλήθεια,  δεν είναι το μονοπώλιο των αριστερό-κρατούμενων ΜΜΕ..
Τα γεγονότα:
1. Το καθεστώς των συνταγματαρχών διήρκεσε 6 χρόνια και 8 μήνες σε δύο φάσεις (από 21/4/1967 έως 25/11/1973 και 25/11/1973 έως 23/7/1974). Την εξουσίαν παρέδωσε θεληματικώς σε πολιτική κυβέρνηση, χωρίς να ανατραπή. Αλλά με την αυτοκατάλυσή του, δυστυχώς αναλώσει της Βορείου Κύπρου. Μαλιστα τον μονομερώς και με δημοσιογραφικη προπέτειαν αποκληθέντα «Εθνάρχην» Καραμανλήν, ώρκισεν ο στρατιωτικός (του αυτοκαταλυθεντος καθεστώτος) Πρόεδρος, Στρατηγός Φαίδων Γκυζίκης. Κατά γενικήν παραδοχήν, αλλά και εκ των καίριων στόχων της δράσεως των κρινονομένοι, ουσιαστικώς δύο υπήρξαν οι αυθεντικοί, πραγματικώς αντιστασιακοί, πέραν του Κου Σημίτη και των ομοίων του με τις κροτίδες των. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης, που με κίνδυνο της ζωής του, προσπάθησε να δολοφονήσει τον Γ. Παπαδόπουλο. Αλλά αποτυχών συνελήφθη αμέσως και τελικώς αμνηστευθείς έτυχεν χάριτος την 21.8.1973 οτε απεφυλακίσθη. Αφ’ ετέρου δε, ο τέως Βασιλεύς Κωνσταντίνος , ο οποίος «επέτυχε» να απωλέση τον θρόνο του με το αποτυχόν κίνημα της 13/12/1967 αλλά και της μετέπειτα εμπλοκής του ονόματός του (όχι της συμμετοχής του την οποίαν διέψευσεν) στο κίνημα του Ναυτικού και την ανταρσία του πολεμικού Α/Τ Βέλος.

2. ιστορικώς αληθές είναι ότι το καθεστώς επεκράτησεν πλήρως. Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, ολα τα ξένα κράτη, και κατ’ εξοχήν τα τέως κομμουνιστικά, ενομιμοποίησαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967, συνειργάσθησαν διπλωματικώς εμπορικώς, οικονομικώς αλλά και ανέπτυξαν τις καλύτερες δυνατές σχέσεις. Συνήψαν διεθνείς συμβάσεις που εξηκολούθησαν υφιστάμενες και απο τις κυβερνήσεις της μεταπολιτεύσεως. Ο συνταγματάρχης Ν. Μακαρέζος επεσκέφθη την Κίνα και συναντήθη με τον πρόεδρο της Κίνας Τσού εν Λάι (22/5/1973) ενώ ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον, εδέχθη τον Ταξίαρχον Παττακόν στον Λευκόν οίκον. Στο εσωτερικό της χώρας όλοι οι θεσμικοί φορείς και όργανα απεδέχθησαν και λειτούργησαν με την νέα κατάστασι. Τα δικαστήρια, οι Δημόσιες υπηρεσίες (θεαματικώς και ουσιωδώς καλλίτερα, όπως θυμούνται οι παλαιότεροι και αφηγούνται στους νεωτέρους)

3. Βεβαίως στην πολύ-διάρροια των μονολιθικών μονότονων ταυτόσημων επαναλήψεων των «ιστορικών και εκπαιδευτικών» των Μέσων Ενημερώσεως  των Μαζών, η Ιστορία δεν έχει πη τον τελικό της λόγο.Ούτε για τα επιτεύγματα ούτε για τα λάθη, ούτε για την εκ της εκτραχυνθεισης καταστάσεως υπαγορευθείσα νομοτελειακώς έλευσι του στρατιωτικού καθεστώτος. Μολονότι οι αμείλικτοι αριθμοί ίσως βοηθούσαν να περιορισθούν οι αυταπάτες και το διαζύγιο με την λογική. Αρκεί να θυμίσουμε, ότι το εξωτερικό χρέος της Ελλάδος από 713 εκατομ. $ US που ήτο το 1970,5,2 δις $ US το 1981, πέταξε στα 20,6 το 1990 ενώ ήδη υπερβαίνει τα 300 δις δολλαρια παρά τον πακτωλό της υπέρ-εκατοντάδας των δις ευρώ που εισέρευσε ως κοινοτική βοήθεια. Απογοήτευση διακατέχει κάθε εργαζόμενο, για την δραματική, άνευ προοπτικής οικονομική κατάσταση της Ελλάδος. Τρόμος φόβος για το μέλλον, αηδία για το καθημερινό αίσχος, ντροπή για το κοινοβούλιο και τους χαλκευτές  υβριστές της δημοκρατίας και της ιστορίας μας, αλλά και τους τραγικώς  ανεπαρκείς "εθνοπατέρες"... σκαρφάλωσε στα

4. Κι ενώ σήμερα οι  Μαύρες Ελπίδες των Ελληνων είναι η διάσωσι της χώρας με την υπαγωγή της στο Δ.Ν.Τ
Τότε... Το 1971 και το 1972 ετμήθη με το βραβείο «Οσκαρ» των Οικονομικών Τάιμς του Λονδίνου, για την καλύτερη καθολική της, οικονομική επίδοση σε όλους τους τομείς και την επίτευξι ρυθμού αναπτύξεως 8,12% . Το ΤΕΕ στά δελτία του 1548, 1549 περιγράφει το κανάλι του Μόρνου, που υδροδοτεί την Αθήνα, όπου σήμερα διαβιοί ο μισός πληθυσμός της Ελλάδος και εξασφαλίζει - με μηδαμινή δαπάνη - νερό στα εκατομμύρια των Αθηναίων.Το χαρακτήριζε ως « το μεγαλύτερο τεχνικό έργο που έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Επίτευγμα από τα συνθετώτερα που υπάρχουν στην Ευρώπη. Ένας υδάτινος αγωγός μήκους 190 χλμ. αποτελούμενος από σίφωνες, σήραγγες και διώρυγες, χωρίς την κατανάλωση ενεργείας..» Και κατέληγε «Η απόφαση για τον Μόρνο ελήφθη τον Μάιο του 1967 και οι εργασίες κατασκευής του ήρχισαν τον 1969..». Οι αγρότες είναι μάλλον δύσκολο να έχουν λησμονήσει την διαγραφή των αγροτικών χρεών, που εχαρίσθησαν απο το στρατιωτικό καθεστώς (ενέργεια τόσο αδιανόητη με τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας μας).
Ενώ οι παλαιότεροι τεχνικοί θυμούνται ότι, το πολυθρύλητο έργο «Εγνατία οδός» είχε αναληφθή από Κοινοπραξία 28 ελληνικών τεχνικών εταιρειών (που αποτελούσε το 80% του τεχνικού δυναμικού της Ελλάδος τότε). Με ημερομηνία περατώσεως την 31/12/1976. Αν δεν διεκόπτετο από την μεταπολιτευτική κυβέρνησι Καραμανλή, η οποία παρέπεμψε το θέμα στη Δικαιοσύνη για την διενέργεια ανακρίσεων, την έρευνα τυχόν ατασθαλιών και την άσκηση διώξεως εναντίον των ενεχομένων στην διαπραγμάτευση και υπογραφή των συμβάσεων. Το φθινόπωρο του 1979, μετά από πενταετή εξονυχιστική δικαστική έρευνα, εξεδόθη αθωωτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών με επαινετικά σχόλια για την «χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος»…

Επίλογος :
Αυτά βέβαια, μολονότι παντελώς επιμελώς διαχρονικώς  και με δειλία αποσιωπούμενα, είναι όλα γνωστά. Τα συζητούν στα ταξί τους οι ταξιτζήδες , τα αναλύουν στα κουρεία οι μπαρμπέρηδες. Όπως η ανατροπή της κυβερνήσεως Γ. Παπαδοπούλου - Σ. Μαρκεζίνη, λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψη τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973. Η ανάληψις της εξουσίας, από το απρόσωπο καθεστώς Ιωαννίδη με τα μεθοδευμένα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και τέλος η αυτοκατάλυσις του καθεστώτος με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Ενώ ο Φάκελλος της Κύπρου μυστηριωδώς (;) εξακολουθεί να παραμένει ερμητικώς κλειστός και οι ηθικοί αυτουργοί της Εθνικής συμφοράς, προστατευμένοι....
Σήμερα (Απριλιος 2010) 43 χρόνια μετά από την 21η Απριλίου 1967, ακούγονται πάντα μόνο οι συκοφαντίες και τα ψεύδη. Η Μία και Μοναδική άποψι των στρατευμένων στα Μέσα Αποβλακώσεως, που πρέπει σώνει και καλά , αυτή η δική τους, η μονομερής άποψις, η δ ιαστρέβλωμένη αλήθεια, να είναι και η κοινή γνώμη όλων μας.
Όμως η σημερινή κατάντια της Χώρας μας αποδεικνύει ότι  τα παθήματα δεν μας έγιναν μαθήματα..και ότι η Δημοκρατία μας εξακολουθεί να αυτοαναλύεται.
Παράρτημα: Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι..
Α) Τι είπαν  και έγραψαν Πολιτικοί Εφημερίδες Ιστορικοί 
Κ. Καραμανλής ( πρωθυπουργός, τ Πρόεδρος Δημοκρατίας ..)
«Oυδείς είναι εις θέσιν να ανατρέψη ενα υγιές καθεστώς. Δύναται τις να είπη ότι η Δημοκρατία εδολοφονήθη εν Ελλάδι υπο ελεύθερον καθεστώς και οτι οι συνταγματάρχαι δεν έκαμαν άλλο παρά να της δώσουν την χαριστική βολή... Ενα άλλος κίνδυνος καραδοκούσε . Η πολιτική και ηθική αναρχία... Γνωρίζω επίσης οτι η χώρα συγκλονιζομένη απο άγρια πολιτικά πάθη ωδηγείτο προς αδελφοκτόνο σπαραγμό. Υπήρξε κίνδυνος να καταλήξωμεν εις τον κομμουνισμόν. Και ο κίνδυνος αυτός δεν ειναι θεωρητικός, εάν ληφθή υπ όψιν οτι η Ελλάς υπήρξε δύο φορές το Βιετνάμ της Ευρώπης..»
( Συνεντευξις στην  “Le Monde” την 29/11/1967 , η οποία αναδημοσιεύθη στην Ελλάδα στις 5/12/1967.
Σόλων Γρηγοριάδης
«Στο κλίμα που επικρατεί μετά την πτώσι της δικτατορίας είναι εύκολο να γράψει κανείς εμπορική ιστορία... Έτσι όμως αυτό που θα πρόκυψη θα είναι ένα έργο προπαγάνδας και σκοπιμότητας δεν θα είναι επιστημονική ιστορική εργασία.»
( «Ιστορία της Δικτατορίας» 1975, πρόλογος )
Μ.Θεοδωρακης
« ..Κι εδώ η απορία; Γιατί κρύβονται επιμελώς τα ιστορικά γεγονότα από τον Λαο; Η απάντησι είναι ότι τα γεγονότα αυτά δεν συμφέρουν αυτούς που μονοπώλησαν την ιδεολογική πλύσι εγκεφάλου του Λαού από το 1974 έως σήμερα. Όταν έπεσε η χούντα συνέβη η μεγαλύτερη ιστορική απάτη στα χρονικά όλων των λαών. Χιλιάδες επώνυμοι... έγιναν ή μάλλον δήλωσαν αντιστασιακοί…»
( «Ευτυχώς που δεν νικήσαμε σύντροφοι!» σελίς 40, σελίς 72)
Παν.Κανελοποπουλος Καθηγητής ,ακαδημαϊκός πρωθυπουργός
«…Η κρίσις του καθεστώτος της ελευθερίας είναι βαρύτατη... Εις τα περισσότερα χωριά της Ελλάδος , αν όχι εις ολόκληρον την ύπαιθρο υπάρχουν οργανωμένα συνεργεία Λαμπράκηδων (Οργανωσι  νεολαιας ΚΚΕ ΕΔΑ) ..Τα συνεργεία αυτά εκφοβίζουν και απειλούν τους κατοίκους..Η ύπαρξις και το κύρος του κράτους έχει εκμηδενισθή..»
( Πρακτικά Συμβουλίου Στέμματος  2ας Σεπτεμβρίου 1965, σελίς 32-90)
Π.Πιπινελης πρωθυπουργός
«.. Ευρισκόμεθα προ μιας τεραστίας επεκτάσεως της οργανώσεως του ανατρεπτικού δικτύου του κομμουνισμού.. Το κομμουνιστικό κόμμα , αφού επέτυχε να διάβρωση το κράτος και να πραγματοποίηση το λαϊκό μέτωπο, ευρίσκεται στα πρόθυρα  ό,τι κατά  την κομμουνιστική ορολογία καλείται το ‘’ διαλεκτικόν πήδημα’’..δηλαδή την δυναμική αναμέτρησι..»
( Πρακτικά Συμβουλίου Στέμματος  2ας Σεπτεμβρίου 1965, σελίς 32-90)
Γ.Μαύρος Αρχηγός ΕΔΗΚ, στέλεχος της Ενώσεως Κέντρου
«..Το κράτος ευρίσκεται εις κατάστασιν διαλύσεως και αποσυνθέσεως. Η χώρα αναρχείται απ άκρου εις άκρον..Έχουν εξευτελισθεί όλοι οι θεσμοί και αλλοιωθεί οι βάσεις του Πολιτεύματος... Κράτος δεν υπάρχει..Μέσα εις το χάος αυτό , εις το οποίον περιέπεσα όλοι οι θεσμοί καμιά πολιτική δεν μπορεί να ασκηθεί..»
( Άρθρο στο Βήμα , 19ης και 20ης Ιουνίου 1966)
Καθημερινή
«…Το λαϊκό μέτωπο στρέφεται κατά της Δημοκρατίας και έχει ήδη επιτύχει σπουδαία αποτελέσματα διαβρώσεως όλων των θεσμών.» (12-Ιανουαριου 1966)
Ο Τόπος εισήλθε πλέον εις την ζώνη του μεγάλου κινδυνου. Η μεγάλη μάζα του λαού αγωνιά.. Ο πλέον αδιάφορος πολίτης διερωτάται. Πού πάμε, πού μας πάνε;» (23 Ιανουαρίου 1966)
«.. Είναι καιρός να κατανοήσουν οι πολιτικοί μας  ότι πρέπει να εξουθενωθεί  ο μηχανισμός , ο εικονικώς νόμιμος και σαφώς παράνομος  μηχανισμούς του ΚΚΕ ο οποίος είναι  σε θέσι  να κινή σήμερον εντός του λεκανοπέδιου μια συγκροτημένη δύναμη 40000 ατόμων ανα πάσαν ώραν της ημέρας και της νυκτός..» ( 26 Μαρτίου 1966)
Μπορις Πονομαριεφ Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
«..Ο Λένιν έγραφε το 1913 για την Ρωσία. ‘’ Η πολιτική κρίσι πανεθνικής κλίμακας θίγει ακριβώς τις βάσεις της κρατικής διάρθρωσης..Θίγει το θεμέλια του οικοδομήματος , όχι τον ένα ή άλλο όροφο..Τα γεγονότα στην Ελλάδα εξελίσσονται προς την κατεύθυνση μιας πολίτικης κρίσης αυτού ακριβούς του τύπου.’’ .»
Βήμα , άρθρο του Π Παλαιολογου.
«.. Ελάχιστοι οι αντιστασιακοί. Είναι ο κανένας. Τους πολλούς θα τους συναντήσετε την επομένη της ανατροπής της χούντας Β΄, ...να ζητούν αποκατάσταση ζημιών που δεν έπαθαν»  (19.11.1978)»
Καθημερινή της Ελένης Βλάχου. «Αλήθειες»
« .. Σκύψτε να σας θυμίσω μια αλήθεια, που ζήσαμε όλοι μας και κανείς δεν τολμά τώρα ούτε να ψιθυρίσει. Εκεί τέλος του εξήντα οι περισσότεροι Έλληνες θαυμάζανε τον στρατιωτικό αρχηγό, τον παρακολουθούσανε εντυπωσιασμένοι και χειροκροτούσαν ελεύθερα τις ρητορείες του. Ο ίδιος και οι σύντροφοι του γύριζαν την Ελλάδα και υπήρχε ένα πλήθος κόσμου, που τους υπεδέχετο με ζητωκραυγές...» (16.06.1985,)
Καθημερινή της Ελένης Βλάχου. «Η φυγή»
«…Πόσες φορές δεν διάβασα γραμμένο σοβαρά, από σοβαρούς ανθρώπους, σε σοβαρά έντυπα για την “ολοκληρωμένη αντίσταση του Ελληνικού λαού εναντίον της στρατιωτικής δικτατορίας”. Μεγαλύτερο ψέμα, πιο φανταστικό παραμύθι μπορούσε ποτέ να λεχθή; Τα κρύψαμε όλα κάτω από ένα χρυσοκέντητο βέλο με φανταστικές απεικονίσεις ηρωικών εκδηλώσεων…» ((11.1.1987 )
Β) Η αξιολόγησις  της Οικονομίας μας τότε :
1. Ετήσια έκθεσι του ΔΝΤ που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 1975, δηλαδή μόνο 35 χρόνια πριν καταλήξουμε εδώ:
α. Κατά την περίοδο 1968-1973 η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 13,5% ο όποιος ήταν ο υψηλότερος εκείνου όλων των χωρών μελών του ΟΟΣΑ πλην Ιαπωνίας ( σελίς 9 της εκθέσεως)
β. Κατά την ίδια χρονική περίοδο 1968-1973 σημειώθηκε αύξησι των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου στην βιομηχανία 14,5% και  σε ολόκληρη την οικονομία αύξησι 12%.( σελίς 76 και 81 της εκθέσεως)
γ. Ο αριθμός των εγγεγραμμένων ανέργων μειώθηκε στις 27.000( είκοσι-επτά χιλιάδες!!!) άτομα ( σελίς 24,25 της εκθέσεως)
2. Οι Οικονομικοί Τάιμς του Λονδίνου απένειμαν δυο φορές το όσκαρ της οικονομίας στην Ελλάδα, το 1971 και το 1972. Με το ακόλουθο δικαιολογητικό βραβεύσεως:
«Για την καλλίτερη γενική επίδοσι. Το βραβείο των χωρών υψηλής αυξήσεως του εισοδήματος » απονέμεται στην Ελλαδα για την επίτευξι ρυθμού αναπτύξεως 8,5% και την ισχυρή θέσι ως προς τις εξωτερικές της πληρωμές και εξαιρετική προσέγγισι για νομισματική σταθερότητα»
Γ) Απολογία του δικτατορα Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»


Ιασων