Ευρωπαϊκή ένωση-Ελλάδα: Μύθοι και πραγματικότητα.

Πάνε 29 χρόνια από τότε που «πραγματοποιήθηκε το όνειρο». Η Ελλάδα, έγινε μέλος της ΕΟΚ. Από τότε η ΕΟΚ, άλλαξε όνομα, μορφή κλπ. Ένα πράγμα όμως, παρέμεινε σταθερό για μας. Η συνεχής μείωση της ανεξαρτησίας μας.

Για να δικαιολογήσει την όλο και λιγότερη ανεξαρτησία μας, η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου, μιλούσε για τα οικονομικά οφέλη της συμμετοχής, λόγω των κοινοτικών πόρων που θα κατευθύνονταν στην Ελλάδα. 29 χρόνια μετά, αποδεικνύεται ότι το επιχείρημά τους, δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Δηλαδή: Ας εξετάσουμε τα επίσημα στοιχεία που αναφέρονται στους προϋπολογισμούς και αφορούν τις καθαρές εισροές (ως γνωστόν συνεισφέρουμε και εμείς οικονομικά στην Ε.Ε.) και τα συγκρίνουμε με το εμπορικό ισοζύγιο με την Ε.Ε. Παρατηρούμε ότι ναι μεν οι εισροές (απολήψεις μείον αποδόσεις) αυξήθηκαν, αλλά πολύ περισσότερο αυξήθηκε το εμπορικό έλλειμμα. Αυτό ισχύει σε οποιοδήποτε χρονική περίοδο και αν...

εξετάσουμε. Πχ. Από το 1993[i] έως το 2007 οι εισροές αυξήθηκαν κατά 30% περίπου (3.091,3 το 1993 σε 4.009 εκ ευρώ το 2007)[1]. Το εμπορικό ισοζύγιο όμως για το ίδιο διάστημα επιδεινώθηκε από -9.623,7 σε -20.605,4. Δηλαδή η τελική ζημιά της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση από -6.532.3 εκ. ευρώ το 1993 ανήλθε σε -16.596,4, το 2007, ποσοστό 254%.

Τα παραπάνω αρνητικά δεδομένα ισχύουν και σε επιμέρους τομείς π.χ. στον αγροτικό τομέα. Το γεωργικό ισοζύγιο είχε πλεόνασμα μέχρι το 1980. Για πρώτη φορά το 1981, το συνολικό ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων και τροφίμων γίνεται καθαρά αρνητικό (-402,3 εκ. δολλάρια)[2]. Είναι η πρώτη χρονιά ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Από τότε, όχι μόνο έχουμε έλλειμμα, αλλά το έλλειμμα διαρκώς αυξάνεται. Επειδή όλα τα στατιστικά δεδομένα, αποδεικνύουν το οικονομικό κόστος της συμμετοχής μας στην Ε.Ε., είναι νομίζουμε περιττό να συνεχίσουμε παραθέτοντας στοιχεία. Εφόσον σίγουρα δεν υπάρχει οικονομικό όφελος από την συμμετοχή μας στην Ε.Ε., μήπως υπάρχει πολιτικό; Μας εγγυήθηκαν, π.χ. τα σύνορά μας, ώστε να μην χρειάζεται να δαπανούμε χρήματα για την άμυνά μας; Όχι, οι φίλοι μας στην Ε.Ε. μας πουλούν όπλα και μας ωθούν με όποιο μέσο μπορούν ώστε να αγοράσουμε κάθε φορά περισσότερα (δέχονται λανθασμένα στατιστικά στοιχεία, μας δανείζουν, μας πιέζουν να πάρουμε υποβρύχια με τα γνωστά προβλήματα κλπ).

Μήπως η Ε.Ε. ακολούθησε μια πολιτική υπέρ του λαού; Πέρα από τις διακηρύξεις και τα ωραία λόγια, πάλι τα στοιχεία αποδεικνύουν πως οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας ( οι μισθοί και τα ημερομίσθια δηλαδή) ως ποσοστό του ΑΕΠ, συνεχώς τις τελευταίες δυο δεκαετίες μειώνονται. Από το 2001 και μετά όμως, αυξάνεται και το ποσοστό της φορολογίας των μισθωτών στα έσοδα του κράτους. Κράτος δικαίου με τα όλα του. Ισχυρίζονται πολλοί πως δεν ευθύνεται η Ε.Ε. γιατί εμείς ως χώρα, δεν αντέξαμε τον ελεύθερο ανταγωνισμό, χάσαμε και βρισκόμαστε στις τελευταίες θέσεις. Αυτό το βρίσκουμε σωστό. Δεν ευθύνεται η Ευρώπη για την πορεία που εμείς ακολουθήσαμε και ακολουθούμε. Εμείς ευθυνόμαστε γιατί διαλέξαμε και παίζουμε σε ξένο γήπεδο. Με κανόνες που οι άλλο ορίζουν. Χωρίς να έχουμε προετοιμαστεί για το παιχνίδι. Χωρίς επαρκή γνώση των κανόνων του.

Αλλά κυρίως, χωρίς συνείδηση για την υπάρχουσα κατάσταση, για τις αιτίες που την προκάλεσαν και τα χαρακτηριστικά που τη συνοδεύουν, βαδίζουμε τυφλά, από συνήθεια περισσότερο, σ ένα μέλλον που μας υπόσχεται ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση.


[1] Στοιχεία Ευρωπαϊκής Επιτροπής
[2] Πετρόπουλος, Φατούρος, Κυριαζόπουλος, Πασχαλίδης, Διαχρονική εξέλιξη των μεγεθών του εξωτερικού εμπορίουα γροτικών προϊόντων στην Ελλάδα 1994-2008

[i] Εξετάζονται μετέπειτα χρονικά διαστήματα από το 1981, για να είμαστε σίγουροι πως έχει περάσει το μεταβατικό στάδιο της ένταξης και προσαρμογής της οικονομίας και του εμπορίου στα δεδομένα της ενιαίας αγοράς

economist.gr