Με εμφύλιο κινδυνεύει η ευρύτερη Δεξιά Συνέντευξη του Μάκη Βορίδη στην εφημερίδα «Ημερησία»

Ο Μάκης Βορίδης, βουλευτής Αττικής του ΛΑ.Ο.Σ.

Συνδέσεις

Μάκης Βορίδης

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου η ευρύτερη συντηρητική ή Κεντροδεξιά παράταξη κατεβαίνει όχι μόνο πολυδιασπασμένη, αλλά υπό συνθήκες σύγκρουσης μεταξύ των βασικών συνιστωσών της. Η εξέλιξη αυτή που μπορεί να οδηγήσει;

Η παραδοχή σας είναι εν μέρει ακριβής. Ελπίζω ότι σε επίπεδο δήμων, όπου ενισχύονται τα τοπικά και αυτοδιοικητικά στοιχεία θα υπάρξουν παραταξιακές συνθέσεις, που θα αντικατοπτρίσουν σε ένα ορισμένο βαθμό τουλάχιστον την δυναμική της παραταξιακής ενότητας. Όμως είναι αληθές ότι σε άλλες περιοχές ενδέχεται να εμφανιστεί το φαινόμενο των περισσοτέρων ψηφοδελτίων. Βεβαίως είναι ακόμη νωρίς για να αξιολογηθεί αναλυτικά το ζήτημα αυτό διότι τόσο ο Γ. Καρατζαφέρης όσο και η κα Μπακογιάννη δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη πλήρως.

Όμως θα συμφωνήσω με την επισήμανσή σας. Στην ευρύτερη Δεξιά έχει διαμορφωθεί και είναι υπό περαιτέρω διαμόρφωση ένα πολύ διαφορετικό περιβάλλον από αυτό που υπήρχε 3 χρόνια πριν. Μία πρώτη αλλαγή περιβάλλοντος συνέβη με την είσοδο στην Βουλή του ΛΑ.Ο.Σ.

Η δεύτερη διαμόρφωση ήλθε μετά την εκλογική ήττα της ΝΔ: Η ΝΔ είναι πλέον αντιπολίτευση, υπέστη μία βαριά ήττα, αποχώρησε τρεπόμενη σε φυγή, σχεδόν ταπεινωμένη και άλλαξε ηγεσία. Ο τελευταίος χρόνος είναι χρόνος αναδιατάξεως της ΝΔ: Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά έχει σαφώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από την ΝΔ του Κώστα Καραμανλή. Ταυτόχρονα είναι μία ΝΔ χωρίς την κα Μπακογιάννη, με ακόμη 2 ανεξάρτητους βουλευτές και θα πρέπει να αντιμετωπίσει την ρητώς δηλωθείσα πρόθεση της κας Μπακογιάννη για ίδρυση νέου κόμματος.

Με δύο λόγια, σε αυτό το νέο περιβάλλον η τριχοτόμηση της ευρύτερης Δεξιάς είναι μία πραγματικότητα. Ο τόπος μας, ωστόσο, χρειάζεται μία κυβερνητική εναλλακτική απέναντι στην κεντροαριστερή διακυβέρνηση. Και αυτή δεν μπορεί να προέλθει από μία τριχοτομημένη παράταξη.

Μια συντριπτική επικράτηση των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, κυρίως σε περιφερειακό επίπεδο, τι προβλήματα θα προκαλέσει στον χώρο της ευρύτερης κεντροδεξιάς ή το «χτύπημα» θα περιοριστεί στους κόλπους της ΝΔ;

Το ζήτημα μίας στρατηγικής της νίκης αγγίζει φυσικά και την αυτοδιοίκηση. Ωστόσο, είναι προφανές ότι κυρίως στο επίπεδο της κεντρικής σκηνής το ερώτημα αυτό θα πρέπει να απαντηθεί: Η ΝΔ επιμένει στην λογική της μη συζητήσεως, απέρριψε την πρόταση συνεργασίας του Γ. Καρατζαφέρη στις αυτοδιοικητικές εκλογές και εκτιμώ ότι η απάντηση που δίνει στο πρόβλημα της στρατηγικής της νίκης είναι περίπου η εξής: Θα προσπαθήσει να διεμβολίσει το ΛΑ.Ο.Σ. και να εκμηδενίσει πολιτικά την προσπάθεια της κ. Μπακογιάννη, ώστε τελικά να θέσει το γνωστό κυβερνητικό δίλημμα: ή ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Για να επιτύχει η τακτική αυτή, θα απαιτηθεί ένας οξύς ενδοπαραταξιακός εμφύλιος με αμφίβολα αποτελέσματα. Και ως γνωστόν, στους πολέμους όλοι έχουν θύματα.

Αντί γι’ αυτό λοιπόν, που και θα αδυνατίσει την παράταξη και ενδέχεται να μην φέρει κανένα αποτέλεσμα εγώ υποστηρίζω ότι θα πρέπει να υπάρξει μία διαδικασία ανασυνθέσεως και όχι αλληλοσπαραγμού. Αντιλαμβάνομαι ότι η θέση αυτή είναι ίσως πρόωρη, αλλά θεωρώ ότι είναι η μόνη που μπορεί να δώσει μία λύση συνθετική, και επομένως αποτελεσματική για τους πολίτες.

Η ανασύνθεση αυτή, κατά την άποψή σας, πρέπει να γίνει σε οργανωτικό επίπεδο ή μιλάτε για μια εκλογική προγραμματική συνεργασία;

Οι όροι αυτής της ανασυνθέσεως οφείλουν να είναι όροι ιδεολογικοί και προγραμματικοί. Το οργανωτικό πρόβλημα είναι συνέπεια της απουσίας ενός συγκεκριμένου ιδεολογικού και προγραμματικού λόγου. Το γεγονός δε ότι τα μεγάλα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν με όρους οργανωτικούς και ποσοτικούς οδήγησαν στην ήττα της ΝΔ. Δηλαδή, ενώ θα έπρεπε ο λόγος να γίνεται πειστικός, ορθολογικός και να στοχεύει στην μετακίνηση των ψηφοφόρων, δηλ. στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης, η γνώμη των πολιτών θεωρήθηκε δεδομένη, η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς ως μη αναστρέψιμη πραγματικότητα και ως λύση προκρίθηκε η αλλαγή ιδεών της παρατάξεως, πολιτική που εκφράστηκε ως «μεσαίος χώρος».

Άρα στο ερώτημά σας η απάντηση είναι ότι η ανασύνθεση αυτή πρέπει να είναι μία ευρεία ιδεολογικοπολιτική διεργασία, χωρίς σπασμωδικές κινήσεις, με τρόπο ώστε να διαμορφωθούν οι συνθήκες ώστε όλοι να υπηρετήσουν ένα κοινό πλαίσιο αξιών και ένα κοινό πρόγραμμα. Μέρος αυτής της διαδικασίας θα μπορούσε να είναι η εκλογική προγραμματική συνεργασία.

Την πρωτοβουλία για την συζήτηση αυτή ποιος μπορεί και ποιος πρέπει να την αναλάβει;

Στην παρούσα φάση ο μόνος που υποστηρίζει εν τοις πράγμασι την διεργασία αυτή είναι ο Γ. Καρατζαφέρης. Φοβάμαι ότι στην ΝΔ, η οποία φέρει αντικειμενικά την μεγαλύτερη ευθύνη για την μεγάλη ενωτική χειρονομία, επικρατεί η τακτική της συγκρούσεως που στοχεύει στην συρρίκνωση των άλλων τμημάτων της ευρύτερης Δεξιάς. Επίσης εκτιμώ ότι αυτή είναι μία τακτική που κλείνει τα μάτια στα αντικειμενικά δεδομένα: Ότι το ΛΑ.Ο.Σ. έχει έναν αντικειμενικό ρόλο και δεν φαίνεται να χάνει την επιρροή του, αντιθέτως την αυξάνει, όπως και ότι η κα Μπακογιάννη έχει ένα ειδικό βάρος που δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να συρρικνωθεί.

Επίσης παραγνωρίζεται ότι υπάρχουν σημεία που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημεία κοινής αφετηρίας αυτής της ανασύνθεσης: Η υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας, ο εκσυγχρονισμός του κράτους, η επιβολή του νόμου και της τάξης, μία περιοριστική μεταναστευτική πολιτική, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας είναι σημεία στα οποία μπορεί να επιτευχθούν προγραμματικές συνθέσεις.

Ο Αντώνης Σαμαράς δεν δείχνει πρόθυμος να μπει σε μια συζήτηση τόσο με το ΛΑ.Ο.Σ., όσο και την κ. Μπακογιάννη. Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα είστε διατεθειμένοι να κάνετε την προσπάθεια ανασύνθεσης μόνο με την κα Μπακογιάννη και όσα στελέχη αποχωρήσουν στο μεταξύ από την ΝΔ;

Η προσπάθεια ανασυνθέσεως πρέπει να είναι συνολική. Πρέπει να αφορά τα κόμματα, τα στελέχη αλλά και τους πολίτες. Υπάρχει πολύ χαμένο έδαφος που πρέπει να ξανακερδηθεί και πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει. Αλλά αν γίνει με τον σωστό τρόπο θα είναι το πιο φιλόδοξο και γοητευτικό εγχείρημα στο οποίο θα έχει εμπλακεί η Δεξιά παράταξη μεταπολεμικά.

Η προχθεσινή απόφαση του κ. Καρατζαφέρη να αποσύρει την στήριξη του κόμματός σας από την υποψηφιότητα του Παναγιώτη Ψωμιάδη δεν δημιουργεί ένα ακόμη ρήγμα σε αυτή την προσπάθεια ανασύνθεσης;

Ο κ. Ψωμιάδης με την στάση του απεμπόλησε την φυσιογνωμία του ως υποψηφίου της ευρύτερης παρατάξεως και περιορίστηκε σε ρόλο ενός κομματικού υποψηφίου. Λογική συνέπεια της στάσεως αυτής ήταν η άρση της στηρίξεως από τον ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος πλέον θα προχωρήσει στην κατάρτιση δικής του αυτοδιοικητικής προτάσεως για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.

Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Καρατζαφέρης πρότεινε την αντικατάσταση της υποψηφιότητας του κ. Κικίλια, με τον κ. Αβραμόπουλο, πρόταση που όπως αναμενόταν απορρίφθηκε από την Ν.Δ. Δεν θα ήταν πιο πειστική -επί των προθέσεων- η πρότασή σας αν γινόταν πριν ανακοινωθεί η υποψηφιότητα Κικίλια;

Η πρόταση του Γ. Καρατζαφέρη είχε διατυπωθεί προ μηνών με όρους γενικούς: Συνεργασία για να μην «πρασινίσει» ο αυτοδιοικητικός χάρτης. Η πρόταση για τον κ. Αβραμόπουλο είχε διατυπωθεί, εξ όσων είχε αναφέρει ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., και προ της ανακοινώσεως του κ. Κικίλια και απλώς γνωστοποιήθηκε τώρα και διατυπώθηκε εκ νέου.

Ανεξαρτήτως αυτών, η Ν.Δ. με τις επιλογές της φέρει ακέραια την ευθύνη για το αυτοδιοικητικό αποτέλεσμα της 7ης Νοεμβρίου. Και ειλικρινά ελπίζω, η ευρύτερη παράταξη να βγει όσο το δυνατόν λιγότερο τραυματισμένη.