Ευρωδιασωση η Αυτοδιασωση?

Από τον Ι. Παπαδημόπουλο


Η οικονομική κατάσταση ενός λα-
ού, ενός έθνους, μιας χώρας ποτέ
δεν αποτέλεσε ένα στατικό φαινό-
μενο. Πάντοτε εναλλάσσονταν η ακ-
μή με την παρακμή, η ευημερία με
τη δυστυχία, η πρόοδος με τη στα-
τικότητα και την οπισθοδρόμηση και
οι φάσεις της δυσπραγίας ήταν απο-
τέλεσμα άλλοτε πολεμικών συγκρού-
σεων, άλλοτε φυσικών φαινομένων
και άλλοτε κακοδιοίκησης και κακο-
διαχείρισης.
Η χώρα μας κατά τους νεότερους
χρόνους της ιστορίας μας έζησε
πολλές περιόδους δυστυχίας και
ανέχειας, αλλά και εποχές οικονο-
μικής ευμάρειας και ανάτασης.
Ωστόσο οι κάτοικοι αυτής της ευ-
λογημένης χώρας, εμείς δηλαδή οι
Νεοέλληνες, δεν εκμεταλλευτήκαμε
σωστά τις καλές μέρες, δεν διαθέ-
σαμε παραγωγικά τους πλεονάζον-
τες πόρους, δεν προνοήσαμε για το
μέλλον, δεν σκεφτήκαμε σοβαρά,
ότι στον οικονομικό κύκλο κάνει την
εμφάνισή της και η περίοδος των
«ισχνών αγελάδων». Αποδυθήκαμε
σ’ έναν πρωτοφανή αγώνα υπερκα-
τανάλωσης και κατασπατάλησης των
οικονομικών πόρων και το χειρότερο
επιδοθήκαμε στο καταστροφικό
σπορ της ικανοποίησης όλων των
βιοτικών αναγκών με δανεικά χρή-
ματα! Και αφού απέκτησαν αρκετοί
από τους Έλληνες από τρία σπίτια
(ένα στο χωριό, ένα στην πόλη και
ένα στην παραλία) και αφού εφο-
διάστηκαν με δύο και τρία αυτοκί-
νητα, μη όλα απαραίτητα, άρχισαν
τον τουρισμό με καρτοδάνεια. Να
όμως που ήλθε και η κάτω βόλτα
και τώρα όλοι απορούν και διαμαρ-
τύρονται, πώς καταντήσαμε έτσι.
Κανένας δεν φαίνεται πρόθυμος να
αναλάβει, έστω ένα μικρό ποσοστό,
ευθύνης. Ο ένας επιρρίπτει τις ευ-
θύνες στον άλλο και όλοι φωνάζουν
να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα.
Το ερώτημα, ποιος έκλεψε και πό-
σα και η δυνατότητα επιστροφής
των κλεμμένων, είναι μια πολύπλο-
κη υπόθεση και χρειάζεται ισχυρό-
τατη πολιτική βούληση για να δοθεί
η σχετική απάντηση. Όμως είναι πο-
λύ απλό να απαντηθεί, πώς κατα-
σπαταλήθηκε ο δημόσιος πλούτος
της χώρας με ευθύνη των πάντων.
Το μεγαλύτερο ποσοστό ευθύνης το
έχουν ασφαλώς οι κυβερνήσαντες
αυτόν τον τόπο, οι οποίοι συνετέ-
λεσαν με πράξεις και παραλείψεις ή
ανέχτηκαν την αρπαγή και την κα-
τασπατάληση του δημόσιου πλού-
του από τα παντός είδους τρωκτικά.
Άφησαν ασύδοτους τους διευθύνον-
τες τις δημόσιες επιχειρήσεις και
οργανισμούς να λαμβάνουν με τους
συμβούλους τους και με τους παν-
τός είδους συνεργάτες τους υπέ-
ρογκες αποδοχές. Χάρισαν δάνεια
σε αετονύχηδες. Χορήγησαν ακόμα
και δεκαέξι μισθούς τον χρόνο σε
κατηγορία υπαλλήλων. Αναγνώρισαν
ανύπαρκτη υπερωριακή απασχόληση
σε υπαλλήλους που δεν δουλεύουν
ούτε το κανονικό τους ωράριο. Κα-
θιέρωσαν επιδόματα της πλάκας,
που ξεπερνούν και το διπλάσιο των
βασικών μισθών. Ανέχτηκαν τη λει-
τουργία πολλών ιδρυμάτων και ορ-
γανισμών με κρατικές επιχορηγήσεις
χωρίς να προσφέρουν τίποτε το ση-
μαντικό. Διόρισαν κατά καιρούς απί-
θανο αριθμό συμβούλων με αδρές
αποζημιώσεις. Δεν έλεγξαν τη χο-
ρήγηση δεκάδων χιλιάδων συντάξε-
ων αναπηρίας, χωρίς να υφίστανται
οι απαιτούμενες προϋποθέσεις. Δια-
σπάθισαν πολύτιμους πόρους σε πο-
λυάριθμες και πολυπρόσωπες απο-
στολές στο εξωτερικό. Ανέχθηκαν
να ξαφρίσουν όλες τις οικονομίες
του λαού οι αλκαπόνηδες του χρη-
ματιστηρίου. Δεν περιόρισαν την
πρωτοφανή σπατάλη των Ολυμπια-
κών Αγώνων. Δεν επόπτευσαν, όσο
θα έπρεπε την αγορά ομολόγων από
τα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, με
αποτέλεσμα να σημειωθούν ζημίες.
Δεν σταμάτησαν την προκλητική
σπατάλη στα νοσοκομεία και γενι-
κότερα στην περίθαλψη, με αποτέ-
λεσμα να διογκωθεί αφάνταστα το
χρέος για την υγεία. Δεν θέσπισαν
σοβαρούς ελεγκτικούς μηχανισμούς
για την περιστολή των δαπανών σε
ΟΣΕ, ΟΑ κ.λπ.
Οι πολιτικοί αναμφίβολα έχουν
τις ευθύνες τους για όλα τα παρα-
πάνω. Μήπως όμως για το σημερινό
κατάντημα φταίνε και οι πολίτες;
Ναι, χωρίς αμφιβολία. Είναι όλοι αυ-
τοί που φοροδιαφεύγουν με χίλι-
ους-δυο τρόπους. Αυτοί που δεν κα-
ταβάλλουν τις εισφορές τους. Αυτοί,
που εκβιαστικά και παράνομα πετυ-
χαίνουν αναπηρικές συντάξεις και
προνόμια. Αυτοί που κλέβουν το
κράτος κατά διάφορους τρόπους
κ.λπ. Να λοιπόν που πήγαν ή ποιοι
έφαγαν τα χρήματα τα οποία τώρα
μας λείπουν και δεν μπορούμε να
καλύψουμε ούτε τις βασικές δαπά-
νες λειτουργίας του κράτους. Μαγι-
κές λύσεις για να βγούμε από το
σκοτεινό τούνελ δεν υπάρχουν.
Χρειάζεται συστράτευση όλων για
να μετριάσουμε τουλάχιστον τις βα-
ριές συνέπειες της οικονομικής κρί-
σης, η οποία έχει βαθιά τις ρίζες
της στο παρελθόν και δεν είναι απο-
τέλεσμα μόνον της παγκόσμιας συγ-
κυρίας και της κακής διαχείρισης της
προηγούμενης κυβέρνησης στην
οποία προσπαθεί η σημερινή να ρί-
ξει όλες τις ευθύνες, για να ωφε-
ληθεί πολιτικά. Και ναι μεν, η ση-
μερινή αξιωματική αντιπολίτευση
δεν έπραξε όσα όφειλε για να νοι-
κοκυρέψει τα οικονομικά της χώρας,
αλλά ούτε η σημερινή κυβέρνηση
δικαιούται να αποσείει τις ευθύνες
της, όταν μάλιστα η παράταξη στην
οποία στηρίζεται είναι γνωστό, πώς
διέθεσε τους εθνικούς πόρους και
πόσο χρέος φόρτωσε στη χώρα από
την εποχή του «Τσοβόλα δώστα
όλα».
Στο σημείο που βρισκόμαστε σή-
μερα είναι ανώφελο και μάταιο να
ασχολούμαστε με το ποιος φταίει
λιγότερο ή περισσότερο. Πρέπει να
υπάρξει υπεύθυνο και σοβαρό εθνι-
κό μέτωπο για να αντιμετωπίσουμε
την κρίση. Την ορθοπόδοση πρέπει
να τη στηρίξουμε στις δυνάμεις μας,
στην αυτοδιάσωση και όχι στην ευ-
ρωδιάσωση. Εάν νομίζουμε ότι με
ευρωομόλογα και με κάθε δυνατή
οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. θα
ξεπεράσουμε οριστικά το πρόβλημά
μας, κάνουμε μεγάλο λάθος. Μία οι-
κονομική βοήθεια από άλλες χώρες
σε περιόδους οικονομικής δυσπρα-
γίας είναι ευπρόσδεκτη και παρήγο-
ρη. Μια οριστική όμως εξυγίανση
των οικονομικών μας πρέπει να τη
στηρίξουμε στις δυνάμεις μας. Και
έχουμε δυνάμεις και δυνατότητες
να συνέλθουμε. Φθάνει να περιορι-
σθούν στο ελάχιστο δυνατόν οι μέ-
χρι τώρα σπατάλες στο δημόσιο και
να υποχρεωθούν όλοι να συνεισφέ-
ρουν στα κοινά βάρη ανάλογα με τις
δυνάμεις τους.
Η τακτική των συχνών δανεισμών
πρέπει να αποτελέσει παρελθόν.
Δεν είναι δυνατόν να δανειζόμαστε
για την αδηφάγο κατανάλωση. Πρέ-
πει πρώτα να μάθουμε να παράγου-
με και μετά να καταναλώνουμε,
ώστε να μην πέφτουμε στα νύχια
των αδίστακτων κερδοσκόπων, τους
οποίους ούτε η Ε.Ε. κράτησε μέχρι
τώρα σε απόσταση με τους τόσους
μηχανισμούς της.
Γι’ αυτό τα μέτρα διάσωσης και
σταθεροποίησης της οικονομίας μας
που λαμβάνονται από τη χώρα μας,
πρέπει να στηριχθούν από όλους
μας, γιατί έτσι μόνο θα συντομευθεί
ο χρόνος εξόδου από την κρίση.