Ἐμμονή ...«Θεσσαλονίκη,μητέρα τοῦ Ἰσραήλ» (Μέρος γ΄)

 

Οἱ ἐκδόσεις «Καπόν» κυκλοφόρησαν τό 2012,ἐν ὅψει τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν Ἀπελευθέρωσι τῆς Θεσσαλονίκης,ἕνα βιβλίο-λεύκωμα.Τά κείμενα τῆς ἐκδόσεως αὐτῆς ἔχει ἐπιμεληθῆ ὁ καθηγητής φιλόλογος Λέων Νάρ.Ἐμεῖς θά μείνουμε στόν τῖτλο «Θεσσαλονίκη 1912-2012 :Τό μέλλον τοῦ παρελθόντος» καί στήν ἐκδήλωσι-παρουσίασι τῆς ἐν λόγῳ ἐκδόσεως.

Τί λέει ὁ τῖτλος εἴπαμε; «Θεσσαλονίκη 1912-2012 :Τό μέλλον τοῦ παρελθόντος»,ἄ μάλιστα. Δῆλα δή τό μέλλον τῆς Θεσσαλονίκης πρέπει νά εἶναι τό παρελθόν της ἤ νά βασισθῇ στό παρελθόν της; Ἕνα παρελθόν τό ὁποῖο μιλᾷ γιά μία Θεσσαλονίκη στήν ὁποία ὑπερτεροῦσαν,κατά πολύ,ὁ ἑβραϊκός κυρίως,ἀλλά καί μουσουλμανικός  πληθυσμός μέ τήν χριστιανική παρουσία ὡς μειονότητα; Χμμ...

Πᾶμε νά δοῦμε τήν παρουσίασιν : 

Στις 29.11.2011 παρουσιάστηκε στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης το νέο βιβλίο του Δρα Φιλολογίας του Α.Π.Θ. και συγγραφέα Λέων Α. Ναρ με τίτλο: «Θεσσαλονίκη 1912-2012, το μέλλον του παρελθόντος», με φωτογραφίες του Γιώργη Γερόλυμπου, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καπόν. 

Το βιβλίο κλήθηκαν να παρουσιάσουν ο ηθοποιός Ιεροκλής Μιχαηλίδης, ο Αν. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής Α.Π.Θ. Πέτρος Μαρτινίδης, ο δημοσιογράφος Γιώργος Τούλας και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης. Ο τελευταίος, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, απουσίασε και στη θέση του μίλησε ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Κουράκης. 

Το βιβλίο,που κυκλοφορεί με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από την παράδοση της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.... (ἀπό ἐδῶ)

ἐδῶ

Νομίζω πώς δέν χρειάζεται νά συνεχίσουμε...Μετά τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Ζάκ Ἀμπραβανέλ,πού ὁ ἱστορικός Ἠλίας Χρυσοχοΐδης μᾶς διάβαζε τήν ἐπιβεβαίωσιν τῆς φήμης πώς ἡ Θεσσαλονίκη πουλήθηκε ἀπό τήν στρατιωτική ἡγεσία τῆς πόλης ἕναντι 1 ἑκατ. τουρκικῶν λιρῶν στούς Ἕλληνες,βλέπουμε πώς ἀκόμη καί σήμερα ἡ ἀντίληψις αὐτή εἶναι ἑδραιωμένη στούς ἑβραίους τῆς Θεσσαλονίκης,τοὐλάχιστον...

Ἡ Θεσσαλονίκη δέν ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν Ἑλληνικό Στρατό,παραδόθηκε σ᾿αὐτόν,ἀπό τούς ὀθωμανούς,ἐπί πληρωμῇ...! 

Τί ζοῦμε ! ! ! 

Εἴδατε ν᾿ἀντιδράσῃ κανείς; Εἴδατε κάποιον ἀρμόδιο ἱστορικό νά βγῇ καί νά διαμαρτυρηθῇ γιά τήν διαστρέβλωσι τῆς Ἱστορίας;Εἴδατε κανέναν ἀπό ὅλους ἐκείνους,πολιτικούς,πανεπιστημιακούς,συγγραφεῖς-ἱστορικούς ἐρευνητές πού παρευρέθησαν στήν ἐκδήλωσι νά ψελλίσουν ἔστω καί μία κουβέντα; Κάποιο ἀπό τά μμε; Κανείς,τίποτα.Μοῦγκα...

«Οι Εβραίοι και οι ενταύθα πράκτορες τους περιγράφουν την ιστορική στιγμή της απελευθερωσεως της Πόλεως του Μυροβλήτου ,ήτις φέρει όνομα αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ως καταληφθείσα από τους Έλληνες. Η απελευθέρωσις για Εβραίους και γενιτσάρους ίσον κατάληψις.

Ο Εμμανουήλ Καράσσο, ιδρυτής της στοάς ιταλικού τύπου εις ήν συνεγκεντρώντο συνωμοτικώς οι νεότουρκοι. Διετέλεσε μέλος της τριανδρίας που διαπραγματεύηκε την παράδοση της Λιβύης και Δωδεκαννήσων στο νεοπαγές κράτος της Ιταλίας (1860).» (πληροφορίες ἀπό ἀναγνώστη μας,ἐδῶ)

Καί ποιός εἶναι αὐτός ὁ Λέων Νάρ; 

Ο Λέων Α. Ναρ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο ΑΠΘ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Νεοελληνικής Φιλολογίας, Βιβλιολογίας και Διδακτικής της Λογοτεχνίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο (2000). Το 2007 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ....εργάζεται ως καθηγητής ελληνικής φιλολογίας στο Αμερικανικό Κολλέγιο «Ανατόλια» της Θεσσαλονίκης.(ἐδῶ ὅπου καί τά βιβλία του)

Προφανῶς ἡ ζωή του εἶναι ἀφιερωμένη στό ζωντάνεμα ἤ στήν συνεχή θύμηση πώς ἡ Θεσσαλονίκη ἦταν μία ἑβραϊκή πόλις. Ἄλλως τε,τό ὁμολογεῖ καί ὁ ἴδιος : 

«Μαζί με την τέρψη, που προσφέρουν το θέατρο και η μουσική, υπάρχει και η διάσταση της γνώσης. Η διαχείριση της μνήμης είναι πολύ σημαντική, ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη» (Καθημερινή, 17/9/2017).

Στό μοναδικό θεατρικό πού ἔχει γρἀψη,ἐννοεῖται καί πάλι ἡ ἀναφορά στούς ἑβραίους τῆς Θεσσαλονίκης,ἀλλά αὐτή τήν φορά σέ σχέσι μέ τό ὁλοκαύτωμα :

Το "Δεν σε ξέχασα ποτέ" γράφτηκε με αφορμή την αναζήτηση σύνθεσης της ιστορικής διαδρομής των πολλών "απόντων" Ισραηλιτών της Θεσσαλονίκης. Η Ζάνα, ο Γκάμπη, ο Ιντό, η Γράσια, αλλά και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές του έργου..υπενθυμίζουν την ιστορική μνήμη ενός κόσμου που εξοντώθηκε πολύ βίαια αλλά και λησμονήθηκε άδικα. Θέτουν διάφορα ζητήματα, πρώτα απ' όλα την αδιαφορία πολλών συμπολιτών για την τύχη των γειτόνων τους, αλλά και την έμπρακτη στήριξη που επέδειξαν άλλοι την ίδια χρονική στιγμή...(ἐδῶ)

Τό ἔργο ἀνέβηκε ὡς παράστασι ἀμέσως καί μάλιστα ὄχι μόνον μία φορά,ἐννοεῖται...

Ακουσα α-καπέλα τη φωνή της Μπιενβενίδας Μάνο, ηχογραφημένη στο γηροκομείο «Σαούλ Μοδιάνο» τον Μάρτιο του 1996, τον Δαυίδ Σαλτιέλ, τον Ιακώβ Χαλέγουα, τον Μωΰς Εσκενάζη. Ο συγγραφέας Αλμπέρτο Ναρ, παιδί επιζησάντων και ο ίδιος, αφιέρωσε τη ζωή του στη διαφύλαξη της εβραϊκής – σεφαραδίτικης κληρονομιάς της πόλης, σε μια περίοδο κατά την οποία χρειαζόταν αφοσίωση και τόλμη για να μιλάς γι’ αυτό το κομμάτι του παρελθόντος.Η κοινότητα είχε σχεδόν εξαφανιστεί μετά το Ολοκαύτωμα και μαζί το πολιτιστικό της αποτύπωμα. Ο Ναρ κατάφερε να ηχογραφήσει τα τραγούδια στα λαντίνο, αυτή τη μελωδική λαλιά που μας γυρίζει στη μεσαιωνική Ανδαλουσία. To ψηφιοποιημένο αρχείο του Αλμπέρτο Ναρ με τις 46 κασέτες δωρήθηκε στο ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ το 2011 από την οικογένεια του εκλιπόντος. Σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, ο γιος του, Λέων, ήρθε να ανθολογήσει αυτό το εξαιρετικό υλικό...(ἐδῶ)

 Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ- ΜΙΕΤ)

Το Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (ΕΛΙΑ) ιδρύθηκε στις 20/10/1980, από τον Μάνο Χαριτάτο και τον Δημήτρη Πόρτολο, με τη μορφή μη κερδοσκοπικού σωματείου με έδρα την Αθήνα και καταστατικό σκοπό τη συλλογή, ταξινόμηση, μελέτη και έκδοση αρχειακού...η Εθνική Τράπεζα, η οποία τότε εξέφρασε τη βούληση να στηρίξει περαιτέρω το έργο του ΕΛΙΑ. Έτσι από τον Οκτώβριο του 2009 το ΕΛΙΑ ενσωματώθηκε στο ΜΙΕΤ και έκτοτε αποτελεί τμήμα του οργανισμού του...(ἐδῶ)

Ο Μάνος Χαριτάτος ήταν Έλληνας συλλέκτης  και συγγραφέας, ένας εκ των δύο ιδρυτών του Εθνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου.Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια  και ήταν γιος του Δημήτρη Χαριτάτου και της Μαρίας Ζάχαρη. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών...Το 1980 ανέλαβε την διεύθυνση του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 198Υπήρξε ιδρυτικό Μέλος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης (EUARCE)... Το 1997 τιμήθηκε από τον Δήμαρχο Παιανίας Ίωνα Βορρέ με το "Δημοσθένειο" Μετάλλιο και το Δίπλωμα Τιμής της πόλης.(ἐδῶ)

Ὅσο ἀφορᾷ γιά τόν πατέρα τοῦ Λέοντος,Ἀλμπέρτο Νάρ : 

Ὁ «Σαλονικάϊ» Ἀλμπέρτος Νάρ,δῆλα δή ὁ «Σαλονικιός»,στήν γλῶσσα τῶν ἑβραίων τῆς «Σαλονίκης»... φωτό

Ο Αλμπέρτος Ναρ  ήταν διηγηματογράφος και ερευνητής της εβραϊκής ιστορίας.Γιός σεφαραδιτών Εβραίων, επιζώντων του Ολοκαυτώματος... εργάστηκε ως γραμματέας της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης. Διηύθυνε το Κέντρο Ιστορικών Μελετών Εβραϊσμού Θεσσαλονίκης και ήταν μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης. Συνεργάστηκε με το ιστορικό περιοδικό του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος (ΚΙΣΕ) Χρονικά και αρθρογράφησε στις εφημερίδες Μακεδονία και Θεσσαλονίκη.

Το διηγηματογραφικό του έργο του Αλμπέρτου Ναρ είναι αυτονοήτως συνδεδεμένο με τη Θεσσαλονίκη και τη ζωή των Εβραίων, παλιότερων και νεότερων με αυτή....(γιά τά ὑπόλοιπα καί τό συγγραφικό του ἔργο,βιογραφικά ἐδῶ)

Κάτι πού ἐπίσης ἔχει βαρύτητα,σχετικῶς μέ τόν Ἀλμπέρτο Νάρ εἶναι ἡ ἀντίδρασις πού ξεσηκώθηκε ὅταν ἐπί δημαρχίας Μπουτάρη ὁ δῆμος Θεσσαλονίκης θέλοντας νά δώσῃ τό ὄνομά του σέ κάποιο δρόμο τῆς πόλεως,«ξήλωσε» τό ὄνομα τοῦ προηγουμένου τιμηθέντος στρατηγοῦ Ἀθανασίου Χρυσοχόου. Διαβάζουμε σχετικῶς ἐδῶ. 

Θέλετε τώρα νά δεῖτε πῶς περνᾷ ἡ ἀριστερή προπαγάνδα καί σπιλώνονται,κυρίως πατριῶτες ἀγωνιστές ; Λοιπόν,θά σᾶς παραθέσω δύο συνδέσμους νά διαβάσετε τά βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ Στρατηγοῦ Χρυσοχόου καί θά βγάλετε μόνοι σας τά συμπεράσματα. 

α) τό γνωστό καί μή ἐξαιρετέο βικιπαίδεια ἐδῶ. Γιά τήν δρᾶσι τοῦ Στρατηγοῦ κατά τῶν βουλγάρων καί τῶν δράσεῶν τους νά προσαρτήσουν τήν δυτική Μακεδονία,μέ τό τέλος τοῦ πολέμου,μοῦγκα.Ἔμ,ἐκεῖ ἦταν καί ὅλο τό μῖσος τῶν κομμουνιστῶν κατά τοῦ Χρυσοχόου...

β) ἀπό τό Μεταπαίδεια ἐδῶ. Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό θέμα.Πολύ σημαντικά στοιχεῖα γιά τήν συμμετοχή τοῦ Στρατηγοῦ σέ ὅλους  πολέμους ἀλλά καί γιά τήν ἐν γένει πατριωτική δρᾶσι τοῦ Ἀθανασίου Χρυσοχόου.  

Οἱ ἀπόγονοι τοῦ Χρυσοχόου προέβησαν σέ ἀγωγή ( ἐδῶ ὁλόκληρος ἡ ἀγωγή ) κατά τῆς ἀποφάσεως τοῦ δήμου Θεσσαλονίκης γιά τήν μετονομασία τῆς ὀδοῦ Ἀθανασίου Χρυσοχόου ( στήν οὐσία ἡ ἀπόφασις μετονομασίας βασίσθηκε στίς παρεμβάσεις τριῶν συριζαίων «ἀγωνιστῶν/ἀντιστασιακῶν τῆς 7ετίας» ) καί τοῦ αἰτιολογικοῦ του ὡς «δοσίλογος καί συνεργάτης τῶν ναζί» μέ τήν κατηγορία τῆς προσβολῆς μνήμης νεκροῦ. Ἡ ὑπόθεσις θά ἀπασχολήσῃ τό ΣτΕ. κατά τήν κρίσι τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης,τό ὁποῖο ἀπέφυγε (γιατί ἄρα γε; Ἔλα ντέ...) Προφανῶς ἐπεί δή δέν μποροῦσε ν᾿ἀπορρίψῃ τήν αγωγή καί θά δυσαρεστοῦσε τά κομμούνια πού εἶχαν μαζευτῆ,ὅπως συνηθίζουν ἄλλως τε ( τί τακτική κι᾿αὐτή ! ) γιά νά ἐπιρρεάσουν τό δικαστήριο : 

Οἱ «ἀγωνιστές/ίστριες ,ἀντιστασιακοί τῆς 7ετίας»,παρόντες...(ἐδῶ)

Ἔτσι,γιά νά καταλάβετε ποιοί θά εἶναι ἀπό ἐδῶ καί πέρα οἱ «ἥρωες» τῆς ἑλλαδικῆς ἱστορίας. Τέρμα στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Πατρίδος,ὑπέρ Ἀξιῶν καί Ἰδανικῶν...

Τό βιβλίο/λεύκωμα, τοῦ Λέοντος Νάρ,« Θεσσαλονίκη 1912-2012 :τό μέλλον τοῦ παρελθόντος» ,ἔχει ἐκδοθῆ ἀπό τίς ἐκδόσεις Καπόν.Ἄν καί ἡ ἕδρα τῆς συγκεκριμένης ἐπιχειρήσεως εἶναι στήν Ἀθῆνα,παρ᾿ὅλα αὐτά γνωρίζουμε τήν οἰκογένεια Καπόν μέ καταγωγή ἀπό τήν Θεσσαλονίκη.Ἡ σχέσις εἶναι πώς ἡ κ. Ῥαχήλ τῶν ἐκδόσεων,ἔχει πατρικό ὄνομα Μισδραχί καί εἶναι παντρεμένη ἀπό τήν οἰκογένεια Καπόν,μέ τόν Μωϋσῆ Καπόν. Ἕναν Καπόν Μωϋσῆ πού βρῆκα στήν Θεσσαλονίκη ἔχει ἀρωματοπωλεῖο.Ὅλο καί κάποια συγγένεια θά ὑπάρχει,φαντάζομαι...

Ὅσο γιά τίς ἐκδόσεις Καπόν : 

«  Οι Εκδόσεις Καπόν εγκαινίασαν τις εκδοτικές τους δραστηριότητες το 1980.Το πρώτο βιβλίο, «Μαγνησία: Το χρονικό ενός πολιτισμού», βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών ... Πολύ σύντομα ήρθαν οι πρώτες συνεργασίες με το Υπουργείο Πολιτισμού και διάφορα πολιτιστικά ιδρύματα και στη συνέχεια, η διεθνής αναγνώριση: η συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο Mondadori-Electa για την έκδοση του βιβλίου «Κύπρος: Το σταυροδρόμι της Ανατολικής Μεσογείου»...Το 2010 η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε τη Ραχήλ Καπόν για το σύνολο του καλλιτεχνικού της έργου στον τομέα των επιστημονικών εκδόσεων και δημοσιεύσεων των μνημείων του ελληνικού παρελθόντος, με την επισήμανση ότι κατόρθωσε να προσδώσει νέα μορφή στα βιβλία τέχνης και αρχαιολογίας...»

Το 2014 η Ραχήλ Καπόν τιμήθηκε και για την  συνεισφορά της στην ανάδειξη του Ελληνικού και Εβραϊκού Πολιτισμού, σε ειδική εκδήλωση στην Λάρισα.(ἐδῶ)

Διαβάζουμε στό ἱστορικό τῶν ἐκδόσεων,στήν σελίδα τους ἐδῶ. Καί μήν νομίζετε πώς μόνον αὐτές ἦσαν οἱ βραβεύσεις ἀπό τήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν.Ὄχι.Ἔχουν κι᾿ἄλλες ...

Ἀνάμεσα στίς ἐκδόσεις τους,στήν κατηγορία Ἱστορία,παρατήρησα μία ἰδιαιτέρα «ἀδυναμία» στήν πρώην βασιλική οἰκογένεια τῆς Ἑλλάδος. Στά 38 βιβλία,τά 6 ἀφιερωμένα στήν οἰκογένεια,τήν Φρειδερίκη καί τό Τατόϊ.

 

Ἄ μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι κι᾿αὐτό : 

Δαυΐδ ἐφέντης Λεβύ 

Ο Νταβιτσόν Εφέντης Λεβής (1832–1913), που πρωτογνωρίσαμε μέσα από τις φωτογραφίες του γιου του στη βραβευμένη έκδοση Το Πανόραμα του Νισήμ Λεβή, 1898–1944, υπήρξε μια επιφανής προσωπικότητα της ρωμανιώτικης εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων, με έντονη παρουσία στα κοινά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μέσα από αδημοσίευτες φωτογραφίες και σπάνιες εφημερίδες του 19ου αιώνα, τον ακολουθούμε στον πολύπλευρο βίο του και αντικρίζουμε τα Ιωάννινα σε μια μεταβατική περίοδο της ιστορίας τους, μαζί με πτυχές της ολογάριθμης αλλά υπερήφανης κοινότητας των Ρωμανιωτών...ἐδῶ

Ἕνας ἄλλος Καπόν,περισσότερο γνωστός ἀπό τήν ἐνασχόλησί του μέ τά κοινά,εἶναι ὁ Χασδάϊ Καπόν. Ναί,ὁ πρώην ἀντιδήμαρχος τοῦ Μπουτάρη : 

Ό Έβραίος τήν καταγωγή Καπόν Χασδάϊ άνήκει στούς έβραίους πού ήρθαν άπό τήν Ίσπανία στή Θεσσαλονίκη καί μέσα άπό τό σιωνιστικό κύκλωμα έγινε ίδιοκτήτης τράπεζας άφού πήρε μαθήματα στή σχολή πρακτόρων τού London School of Economics, άς είναι καλά οί Ρότσιλντ, έστησε τήν τράπεζά του ( Ωμέγα Τράπεζα και Ωμέγα Χρηματιστηριακή) καί ξεκίνησε τό παιχνίδι. Δίνοντας δέ καί ένα στίγμα τής Θεσσαλονίκης πρός τούς Βόρειους φίλους του έχει καί μπιστρώ μέ τόν όνομα Cafè Balkan. Έκεί φαίνεται ότι έπινε τόν καφέ του ό Μπουτάρης, συζητώντας μαζί του πώς θά "βαλκανοποιήσουν" τή Θεσσαλονίκη…

...

Δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε… 15 συνεδριάσεις(!) στη Σοφοκλέους η Proton Βank και μας ανακοίνωσε ότι διαπραγματεύεται με την ΩΜΕΓΑ για τη συγχώνευσή τους...( Διαβᾶστε ὁλόκληρο τό θέμα : Ωμέγα + Proton = Pasokgate...)

« Η εκλογή του και η τοποθέτησή του από τον Γιάννη Μπουτάρη στην αντιδηµαρχία Οικονοµικών του Δήµου Θεσσαλονίκης έχει σπάσει δύο ταµπού. Ο Χασδάι Καπόν είναι ο πρώτος Εβραίος που εκλέγεται ως δηµοτικός σύµβουλος ή βουλευτής Θεσσαλονίκης µετά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο..Επειτα από µακρά και κατά γενική οµολογία επιτυχηµένη θητεία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, ο 47χρονος οικονοµολόγος και σύµβουλος επιχειρήσεων αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά µε τα κοινά...Είναι γόνος µίας από τις παλαιότερες οικογένειες της Θεσσαλονίκης, µε ζωντανή παρουσία στην επιχειρηµατική και κοινωνική ιστορία της πόλης επί 300 χρόνια. Μάλιστα, η οικογενειακή επιχείρηση, που δραστηριοποιούνταν στην εισαγωγή και διάθεση αποικιακών προϊόντων και χηµικών, είχε βραβευτεί ως µια από τις πέντε αρχαιότερες της πόλης. Ωστόσο, ο ίδιος αποφάσισε να εγκαταλείψει την οικογενειακή παράδοση και να ασχοληθεί µε τις οικονοµικές επιστήµες.

Η εβραϊκή καταγωγή του, για την οποία νιώθει υπερήφανος, τον οδήγησε στην ενεργό ανάµειξη µε τις ισραηλιτικές κοινότητες. Αλλωστε, ο πατέρας του Βενιαµίν είναι ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες των κρεµατορίων του Αουσβιτς. 

...

Κατά την προεκλογική περίοδο, µαζί µε την οµόθρησκή του υποψήφια διαµερισµατική σύµβουλο Τίλντα Καράσσο βρέθηκαν στο στόχαστρο µερίδας εθνικοπατριωτικών οργανώσεων που ήθελαν να πλήξουν τον επικεφαλής της παράταξης του Γιάννη Μπουτάρη, καταλογίζοντάς του ως µειονέκτηµα τη συµπάθεια και τον σεβασµό που έδειχνε στο εβραϊκό στοιχείο της πόλης. Και όταν ο νεοεκλεγµένος δήµαρχος τον επέλεξε για τα καθήκοντα του αντιδηµάρχου Ανάπτυξης και Διαχείρισης Οικονοµικών Πόρων, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που είπαν – µεταξύ σοβαρού και αστείου – ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στη σωστή θέση... Το στοίχηµα του ίδιου αλλά και όλης της νέας διοίκησης είναι να µπορέσει να κάνει τον δήµο να ορθοποδήσει κάτω από τις συγκεκριµένες συνθήκες...Ο ίδιος δίνει χρονικό περιθώριο έξι µηνών ώστε να φανούν τα αποτελέσµατα των προσπαθειών του. Ο χρόνος θα δείξει αν θα δικαιωθεί...» Ἔγραφαν τά Νέα,ἐπικροτώντας τόν Μπουτάρη γιά τήν ἐπιλογή τοῦ Καπόν  ἐδῶ

Γιά νά ᾿δοῦμε τί κατάφερε; 

Νά πάρῃ ἕναν ..καλό μισθό : 

 Ο «Καλλικράτης» προβλέπει ότι ο μισθός του αντιδημάρχου υπολογίζεται με βάση αυτόν του δημάρχου, ΕΚΤΟΣ εάν ο αντιδήμαρχος αποδείξει ότι στην προηγούμενη δουλειά του έπαιρνε (στον ιδιωτικό τομέα) περισσότερα χρήματα…

Αρχικά ο κ. αντιδήμαρχος Οικονομικών Καπόν,πήρε τον μισθό που έπαιρναν και οι άλλοι. Μετά όμως κίνησε γη και ουρανό για να ενταχθεί στην παραπάνω ρύθμιση. 

Ο κ. Καπόν Χασδάϊ, έστησε ολόκληρο ζήτημα στο Δήμο Θεσσαλονίκης για να εφαρμοστεί στην περίπτωση του η διάταξη αυτή. Και φυσικά το πέτυχε. (ἀπό :ἐδῶ)

Νά ἐνδιαφερθῇ γιά τήν οἰκοδὀμησι/ἀξιοποίησι τοῦ Συγκροτήματος «Ἀλλατίνι» : 

φωτό

η Εταιρεία Δημητριακών Βορείου Ελλάδος ΑΕ, η οποία μαζί με τη μητρική της Αλλατίνη ΑΕ μεταβιβάζονται πλειοψηφικά στον όμιλο Δαυίδ – Λεβέντη, που είναι σήμερα ιδιοκτήτες της Coca Cola 3E. Η οικογένεια του κ. Στέφανου Μάνου διατηρεί το 16% των μετοχών. Λίγο αργότερα ο Στέφανος Μάνος, πουλάει τις μετοχές του.

Η εταιρεία «ΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Α.Ε.»

Σήμερα, ιδιοκτήτης του χώρου κατά το 1/3 είναι η παραπάνω εταιρεία, διευθύνων σύμβουλος της οποίας είναι o Αντιδήμαρχος Χασδάι Καπόν, ενώ συμμετέχει και ο Ιακώβ Μπενμαγιόρ, γόνος σημαντικής Εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης. Λογικό, αφού το «Αλλατίνη», ήταν Εβραϊκό δημιούργημα. 

... ο κ. Καπόν ενημέρωσε ότι είναι διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «Αστικές Αναπτύξεις ΑΕ», η οποία κατέχει το 33% του Αλλατίνη (μετά και την πώληση του μεριδίου της «θεμελιοδομής») στην προχθεσινοβραδινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής του δήμου.

Εκεί εξήγησε λεπτομερώς τις προσπάθειες που καταβάλλει η εταιρεία του και οι υπόλοιποι συνιδιοκτήτες, προκειμένου να πείσουν το υπουργείο Περιβάλλοντος να επιτρέψει την ανοικοδόμηση του οικοπέδου. Όπως εξήγησε, σύμφωνα με πληροφορίες, οι ιδιοκτήτες προετοίμασαν τροπολογία, στην οποία προβλέπονται τα εξής δύο: πρώτον, ορίζεται εκ νέου συντελεστής δόμησης στο οικόπεδο 3,3%, που συνεπάγεται δικαίωμα ανοικοδόμησης περίπου 87.000 τ.μ. και, δεύτερον, να επιτρέπεται στους ιδιοκτήτες να χτίσουν και όσα από τα 70.000 τ.μ. που είχαν εξασφαλίσει μέσω της μεταφοράς συντελεστή δεν αξιοποίησαν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Η έκταση του Αλλατίνη, δεν μπορεί να χτιστεί. Οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν τρείς φορές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά έχασαν και τις τρείς. Κι αυτό, επειδή μετέφεραν τον συντελεστή δόμησης σε τουριστικές περιοχές και έχτισαν ξενοδοχεία. Με απλά λόγια έχασαν το οικόπεδο ή το μεγαλύτερο μέρος αυτού. Όμως δεν θα άφηναν έτσι ένα από τα ακριβότερα φιλέτα της Ευρώπης! Με μεθοδικότητα και επιμονή, έκαναν Δήμαρχο Θεσσαλονίκης τον Γιάννη Μπουτάρη, αφού πρώτα τον έβαλαν στη «Δράση» του Στέφανου Μάνου, ιδιοκτήτη κάποτε της βιομηχανίας. Χρειάστηκε να βοηθήσουν τα ΜΜΕ της Αθήνας και κάποιοι Υπουργοί με τον «Καλλικράτη», ώστε να μπεί ο δήμος Τριανδρίας στη Θεσσαλονίκη και να εκλεγεί τελικά ο Γιάννης Μπουτάρης, που ήταν μέλος του ΚΚΕ πριν μεταπηδήσει στη νεοφιλελεύθερη Δράση, από όπου αποχώρησε όταν αποχώρησε ο Στέφανος Μάνος από το «Αλλατίνη»

Ο Γιάννης Μπουτάρης, έχρισε φυσικά αντιδήμαρχο τον Χασδάι Καπόν, πρωτεργάτη της ανοικοδόμησης του χώρου. Βοήθησαν όλα τα ΜΜΕ, με χτυπήματα εναντίον Παπαγεωργόπουλου και Γκιουλέκα, ώστε να έρθει το κατάλληλο διοικητικό σχήμα στην πόλη. Και φυσικά ήρθε, αφού η δύναμη των ΜΜΕ είναι τεράστια και οι άνθρωποι που «έσπρωχναν» τον …οικολόγο Μπουτάρη, που έκανε δήλωση ότι θέλει να χτιστεί το Αλλατίνη (!), είναι πανίσχυροι....(ἀπό ἐδῶ)

Το οικοδοµικό τετράγωνο 130 περιέχει το βιοµηχανικό συγκρότηµα Αλλατίνη συνολικού εµβαδού 26.010 τ.µ.. Οι γαλλικοί αλευρόµυλοι της γαλλο-ισραηλιτικής οικογένειας Allatini, 128 χρόνια µετά την ίδρυση τους, συνεχίζουν να ερίζουν τα πνεύµατα της πόλης. Οι ιδιοκτήτες φιλοδοξούν να κατασκευάσουν την “Πολιτεία Αλλατίνη”, ενώ οι περίοικοι αντιδρούν στα σχέδιά τους..17 περίοικοι του συγκροτήµατος κατέθεσαν προσφυγή στο ΣτΕ κατά της απόφασης του Υπουργείου Πολιτισµού, το 2006, η οποία ενέκρινε τη χωροθέτηση νέων οικοδοµικών µονάδων και την κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ.και κάνουν λόγο για ανοικοδόµηση µε παράνοµο συντελεστή δόµησης...Απέναντι από τους Μύλους Αλλατίνη βρίσκεται το αρχιτεκτονικό γραφείο του Πέτρου Μακρίδη. Μαζί µε τον Αλέξανδρο Τοµπάζη υπογράφουν την αρχιτεκτονική προµελέτη των διατηρητέων και νέων κτιρίων, η οποία εγκρίθηκε µόλις πέρυσι. “Τέτοιου είδους επέµβαση σε αστικό χώρο δεν έχει προηγούµενο στη χώρα µας.

...

H περίπτωση ο χώρος να αγοραστεί από το δηµόσιο ή το δήµο, ώστε να παραδοθεί στην πόλη, είναι µια ευπρόσδεκτη λύση από τους ιδιοκτήτες, πλην όµως δεν συζητείται από το κράτος. ( The Allatini Project,Δεκέμβριος 2012,ἕνα χρόνο μετά τήν παρέμβασι τοῦ ἀντιδημάρχου τοῦ Μπουτάρη,Χασδάϊ Καπόν) 

Καί τόν Νοέμβριο τοῦ 2019 :

  Την εκπόνηση μελέτης ειδικών πολεοδομικών ρυθμίσεων προωθούν το ΤΕΕ/ΤΚΜ και ο δήμος Θεσσαλονίκης, προκειμένου να αναμορφωθεί και να αξιοποιηθεί η προνομιούχα περιοχή της κεντροανατολικής Θεσσαλονίκης από το Μέγαρο Μουσικής μέχρι τα όρια με τον δήμο Καλαμαριάς, που «βρέχεται» από τη θάλασσα. Στο πλαίσιο του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για το παραλιακό μέτωπο του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, οι μελετητές προκρίνουν ως λύση για να αποκτήσει προοπτική και να μπει μια τάξη στη συγκεκριμένη περιοχή, την εκπόνηση μιας σοβαρής μελέτης, που θα ρυθμίσει μια σειρά από ζητήματα, τα οποία επί πολλά χρόνια αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της περιοχής.

Εκτός του Μεγάρου Μουσικής η ίδια περιοχή περιλαμβάνει σημαντικές εγκαταστάσεις με υπερτοπικό  χαρακτήρα, όπως το Ποσειδώνιο και το συγκρότημα Αλλατίνη.Ειδικά για το τελευταίο, που έχει μείνει πλέον «κουφάρι», καθώς δεν αξιοποιήθηκε, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες, ο στόχος είναι να αποτελέσει το «Ελληνικό της Θεσσαλονίκης», όπως χαρακτηριστικά λένε οι επιστήμονες. (ἀπό ἐδῶ)

Ὅσο γιά τό «νοικοκύρεμα τῶν οἰκονομικῶν τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης» ὅπως ἔλεγε ὁ ἀντιδήμαρχος  Οἰκονομικῶν κι᾿Ἀνάπτυξις τοῦ Μπουτάρη,Καπόν : 

Τόν Νόέμβριο τοῦ 2017 : 

Κακουργηματική ποινική δίωξη σε βάρος του πρώην αντιδημάρχου Οικονομικών Χασδάι ασκήθηκε από τον εισαγγελέα κατά της διαφθοράς στη Θεσσαλονίκη μετά την ολοκλήρωση της έρευνας για τα «θαλασσοδάνεια» της Proton Bank.

O εισαγγελέας εφετών Θεσσαλονίκης Αχιλλέας Ζήσης έδωσε παραγγελία να ασκηθεί ποινική δίωξη σε βάρος του Χασδάι Καπόν αλλά και εναντίον της συζύγου του για ξέπλυμα «βρόμικου» χρήματος σε βαθμό κακουργήματος.

Η υπόθεση συνδέεται με δάνειο ύψους 13,2 εκατ. ευρώ που έλαβε ο πρώην αντιδήμαρχος Οικονομικών Θεσσαλονίκης Χασδάι Καπόν τον Ιούλιο του 2011, τρεις μήνες πριν τεθεί σε ειδική εκκαθάριση η τράπεζα, με απόφαση της Επιτροπής Πιστωτικών και Ασφαλιστικών Θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδος... ( Ὅλο τό θέμα :  Δίωξη γιά ξέπλυμα «βρόμικου» χρήματος σε βάρος του Χασδάϊ Καπόν)

Μιά χαρά «νοικοκυρεύτηκε» ἡ Θεσσαλονίκη ...

Στό βιογραφικό πού κυκλοφοροῦσε προεκλογικῶς,διαβάζαμε πώς :

  

 ... Επί σειρά ετών υπήρξα μέλος των ΔΣ της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων “Γηροκομείο Μοδιάνο” και “Νισσήμ”. Είμαι επίσης μέλος της ΧΑΝΘ και της επιτροπής ανάπτυξης του Κολλεγίου Ανατόλια.

Αὐτό πού βρῆκα εἶναι πώς δέν ἀποτελεῖ πλέον μέλος τῆς ἐπιτροπῆς στό Κολλέγιο Ἀνατόλια.

Ἐμμονή...«Θεσσαλονίκη,μητέρα τοῦ Ἰσραήλ» (Μέρος β΄)

«Ἡ ἑβραϊκή Σαλονίκη,ἡ Σαλονίκη,ὅπως λένε οἱ Ἰσραηλινοί,«ἡ Μητέρα τοῦ Ἰσραήλ» ὅπως συνηθίζουν νά τήν ἀποκαλοῦν οἱ ἑβραῖοι.Μόλις φθάσεις στήν Θεσσαλονίκη καταλαβαίνεις πώς τό ἑβραϊκό παρελθόν πλανᾶται στόν ἀέρα...Θά σᾶς ὁδηγήσουμε σέ μία ὅμορφη,συναισθηματική,ἱστορική καί φιλόξενη Σαλονίκη » (ἀπό ἐδῶ)

Το μεγάλο κύμα Ισραηλινών τουριστών προς τη «Μητέρα του Ισραήλ», όπως αυτοί αποκαλούν τη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε το 2012. «Ήταν μια πολύ καλή συγκυρία. Στη συνεχή τουριστική αύξηση από τη μια συνέβαλε η ψυχρότητα στις σχέσεις Τουρκίας - Ισραήλ μετά και το αιματηρό επεισόδιο με το πλοίο ‘Μαβί Μαρμαρά’ και από την άλλη το τουριστικό άνοιγμα του Γιάννη Μπουτάρη στο Τελ Αβίβ προκειμένου η πόλη να ξανακερδίσει τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της» εξηγεί ο κ. Ρομπίσα και συμπληρώνει: «Γενικά αν σκεφτεί κανείς ότι το κομμάτι της εβραϊκής κληρονομιάς στη Θεσσαλονίκη ήταν παρατημένο τα προηγούμενα χρόνια ήταν σαν έχει μια φλέβα χρυσού η πόλη και να μην την εκμεταλλεύεται».

...

« Έχω ακούσει πολλές ιστορίες από μικρή ηλικία για τη Θεσσαλονίκη και καταλάβαινα πόσο σημαντική πόλη είναι για μας...»

Λεωφόρος τῶν «Πύργων» ἤ «Ἐξοχῶν» (φωτό)

...ιδιαίτερο ενδιαφέρον δείχνουν για τους «εβραϊκούς τόπους» όπως είναι η περιοχή των Εξοχών-στην περιοχή της παλιάς νομαρχίας-και διατηρούνται εκεί κάποιες βίλες οι οποίες ανήκαν σε Εβραίους προπολεμικά όπως η casa Bianca, η βίλα Αλλατίνι αλλά και το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Μνημείο που ανεγέρθηκε στο χώρο της πανεπιστημιούπολης του Α.Π.Θ., σε ανάμνηση του παλαιού εβραϊκού νεκροταφείου που καταστράφηκε το 1942. Σημείο αναφοράς των Ισραηλινών τουριστών στη Θεσσαλονίκη είναι και οι συναγωγές Γιαντ Λεζικαρόν και Μοναστηριωτών, το μνημείο του Ολοκαυτώματος των αδελφών Γκιλντ, το εβραϊκό Μουσείο, το Γενί Τζαμί, του Ντίνο Φερνάντεζ-Ντίαζ, και του Ντονμέ Μεχμέτ Καπαντζή, η στοά Σαούλ, η αγορά Μοδιάνο, τα Λαδάδικα αλλά και ο παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός απ’ όπου έφευγαν τα βαγόνια με προορισμό τα στρατόπεδα του θανάτου Άουσβιτς και Μπιρκενάου...(Ἀπό : Θεσσαλονίκη : Ἰσραηλινοί «ἐπιστρέφουν» στήν γειτονιά τους)

Thessaloniki in Jewish Eyes

Ο Ηλίας Χρυσοχοΐδης (Ilias Chrissochoidis) είναι ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας, συνθέτης και πιανίστας. (ἐδῶ)

φωτό ἀπό τό βίντεο,ἐδῶ

Γιά τό ἄν ἔχῃ σχέσιν μέ τόν γνωστό μας Χρυσοχοΐδη/Κοεντζόγλου,δέν μπόρεσα νά ᾿βρῶ κάτι,ἀφοῦ στό διαδίκτυο μόνον βασικά πράγματα (περί σπουδῶν καί τίτλων) ὑπάρχουν γιά τόν ἐν λόγῳ Ἠλία Χρυσοχοΐδη. Οὐδέ κάν τόν τόπο καταγωγῆς του βρέ παιδί μου δέν ἀναγράφει στό βιογραφικό του ! Τέτοια μυστικοπάθεια; ! Ἀλλά τούς τίτλους,τά βραβεῖα,τίς θέσεις μέ τό νί καί μέ τό σίγμα ! 

Αὐτός λοιπόν,βασίσθηκε στίς «μαρτυρίες τοῦ Ζάκ Ἀμπραβανέλ» γιά νά συγγράψῃ τό ἀνωτέρῳ θέλοντας,ὅπως λέει,νά τιμήσῃ τά 100 χρόνια ἀπό τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Θεσσαλονίκης. Αὐτός ὁ  Ζάκ Ἀμπραβανέλ,λέει,ἦταν γόνος ἑβραϊκῆς ἱστορικῆς οἰκογενείας ἀπό τήν Πορτογαλία,κάποιοι ἐκ τῶν ὁποίων βρέθηκαν στήν Θεσσαλονίκη. 

Εἶχαν καί οἰκόσημον οἱ Ἀμπραβανέλ,ἀλλοίμονον...(ἀπό ἐδῶ ) 

Η οικογένεια Abravanel ( Εβραϊκά :  אברבנאל ), γράφεται επίσης ως Abarbanel , Abrabanel , Avravanel , Barbernell ή Barbanel , που κυριολεκτικά σημαίνει Ab (πατέρας) Rabban (ιερέας) El (του Θεού) είναι μια από τις παλαιότερες και πιο διακεκριμένες εβραϊκές οικογένειες. Αρχικά πρωτοστάτησε στην Ιβηρική χερσόνησο κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα. Τα μέλη του ισχυρίζονται ότι εντοπίζουν την καταγωγή τους στον Βιβλικό Βασιλιά Δαβίδ . Τα μέλη αυτής της οικογένειας ζούσαν στη Σεβίλλη ,στην Κόρδοβα (ισπανική επαρχία), Καστίλλη-Λεόν και στο Καλατάουντ . Η Σεβίλλη είναι εκεί όπου κάποτε κατοικούσε ο πιο εξέχων εκπρόσωπός του, ο Ντον Ιούδα Αμπραβανέλ .

Ο Don Judah Abravanel ήταν ταμίας και εισπράκτορας φόρου υπό τον Sancho IV (1284–95) και τον Ferdinand IV (1295–1312)...

Ένα άλλο επιφανές μέλος της οικογένειας ήταν ο Σαμουήλ της Σεβίλλης...Είχε μεγάλη επιρροή στην αυλή της Καστίλης. Το 1388 υπηρέτησε ως βασιλικός ταμίας στην Ανδαλουσία. Κατά τη διάρκεια των αντι-εβραϊκών ταραχών του 1391 μετατράπηκε αναγκαστικά σε χριστιανό με το όνομα Juan Sánchez (de Sevilla) και διορίστηκε ελεγκτής στην Καστίλη. 

...Ο Samuel Abravanel, ο εγγονός του Don Judah Abravanel, εγκαταστάθηκε στη Βαλένθια και ο γιος του Samuel, ο Ιούδας (και ίσως ο ίδιος ο Ντον Ιούδα), έφυγε για την Πορτογαλία . Ο Ισαάκ, ο γιος του Ιούδα, επέστρεψε στην Καστίλη , όπου έζησε μέχρι την εποχή της μεγάλης απέλασης των Εβραίων από την Ισπανία το 1492.

Isaac ben Judah Abarbanel : Σε ηλικία είκοσι ετών, έγραψε για την αρχική μορφή των φυσικών στοιχείων, για θρησκευτικά ζητήματα και προφητεία. Μαζί με τις πνευματικές του ικανότητες, έδειξε πλήρη γνώση των οικονομικών θεμάτων. Αυτό τράβηξε την προσοχή του βασιλιά Afonso V της Πορτογαλίας που τον προσέλαβε ως θησαυροφύλακα....(ἐδῶ)

 

Στη συνέχεια, με τους τρεις γιους του, τον Ιούδα, τον Ιωσήφ και τον Σαμουήλ, ο Ισαάκ πήγε στην Ιταλία . Οι απόγονοί τους, καθώς και άλλα μέλη της οικογένειας που έφτασαν αργότερα από την Ιβηρική χερσόνησο, έχουν ζήσει στην Ολλανδία,την Αγγλία,την Ιρλανδία,τη Γερμανία,την Τουρκία,την Ελλάδα και την Αμερική από τον δέκατο έκτο αιώνα.

Η στενή σχέση της οικογένειας με εκείνη της Ιβηρικής φανερώνεται από έναν Λαντίνο που λέει στη Θεσσαλονίκη : "Ya basta mi nombre ke es Abravanel" : "Αρκεί το όνομά μου να είναι Abravanel".

Ο Ντον Ισαάκ Αμπραβανέλ έγραψε ότι οι πρόγονοί του κατάγονταν από τον Βασιλιά Δαβίδ, αλλά αυτό αμφισβητήθηκε λόγω έλλειψης πηγών...

Maurice Abravanel ( γεν . 1903 στη Θεσσαλονίκη, Ελλάδα - 1993 στο Σολτ Λέικ Σίτι , Γιούτα) ) μεγάλωσε στη Λωζάνη της Ελβετίας και, μετά τη μετανάστευση στις ΗΠΑ, έγινε ο διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Γιούτα . (ἐδῶ)

 Μέ ἁπλά λόγια οἱ Ἀμπραβανέλ ἐντρύφησαν στήν φορο-εἰσπρακτική,ἀφοῦ ἐπέτυχαν νά προσκολληθοῦν στίς βασιλικές αὐλές τῆς Ἰσπανίας καί Πορτογαλλίας. Ξέρετε πώς χαρακτηρίζουν σήμερα τήν θέσι τοῦ φορο-εἰσπράκτορα; Ὑπουργός Οἰκονομικῶν ! 

Διαβάζουμε σχετικῶς μέ τό βιογραφικό τοῦ Ζάκ Ἀμπραβανέλ : 

Οἱ ἀναμνήσεις τοῦ Ζάκ ἀπό τήν Σαλόνικα..(φωτό).

Ο Jacques-José Abravanel ήταν γραμμικός απόγονος του μεγάλου κλάδου του προερχόμενου απο τον διάσημο άντρα φιλόσοφο και σχολιαστή, Δον Ισαάκ Αμπραβανέλ που στην ηλικία των είκοσι ετών ήταν υπουργός Οικονομικών των βασιλέων της Πορτογαλίας Alfonso V και Ιωάννη Β, και αργότερα των Ferdinand και Isabella των Ηνωμένων Βασιλείων της Αραγονίας και της Καστίλης. Η οικογένεια του στην Σαλόνικα έχει τις ρίζες της στην Ιταλία, στην πόλη της Φεράρα.

...Ο Ζάκ ηταν πολύ περήφανος για την καταγωγή του την οποία θεωρούσε ως αποστολή :«Αυτή η αποστολή - είπε - έχει την «υποχρέωση για κάθε Abravanel έτοιμο και σε θέση να το κάνει, να βοηθήσει τους άπορους και να σώσει τον ομόφυλό του απο τον κίνδυνο». Εξ όσων γνωρίζω, η πρώτη αναφορά που συναντώ για αυτή στην ιστορία της οικογένειάς μου προέρχεται από Don Ισαάκ Αμπραβανέλ της Πορτογαλίας, ο οποίος έσωσε τους Εβραίους,200/250 από το να ληφθούν ως σκλάβοι στη μάχη της Arzila του Μαρόκο. Έκτοτε, όλη η οικογένειά μου διακρίθηκε στην  εκπλήρωση αυτής της αποστολής, η καθεμία ανάλογα με τις ικανότητές της και τον κλάδο της επιχείρησής της ».

Αὐτά γιά τόν ἰσόβιο ἐπί τιμή  Πρόξενο τῆς Πορτογαλίας (ἀπ᾿ὅτι καταλάβατε δέν ἄφησαν ποτέ τήν ταυτότητα τοῦ Πορτογάλου ὑπηκόου,οἱ Ἀμπραβανέλ...),στοῦ ὁποίου τ᾿ἀπομνημονεύματα γιά τήν Σαλόνικα,ἀναφέρεται ὁ Χρυσοχοΐδης. Ἐμεῖς τά βρήκαμε ἐδῶ,ὅπου μπορεῖτε νά διαβάσετε ὅλο τό βιογραφικό καί βεβαίως τίς πάρα,μά πάρα πολλές διακρίσεις καί τιμές πού ἔλαβε...

........

Ὁλόκληρο τό θέμα : «Απο την Σαλονίκη στην Θεσσαλονίκη :η μαρτυρία του Ζάκ Αμπραβανέλ»,ἐδῶ

Κατά τά ἄλλα,ἐπισημαίνει,ὁ Ἠλίας Χρυσχοΐδης,ἀπό τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Ἀμπραβανέλ,γιά τούς «εἰσβολεῖς,βρώμικους Ἕλληνες» πού ἤθελε νά τούς πυροβολήσῃ,τυλιγμένος μέ τήν τουρκική σημαία,ἀλλά καί τά συμπεράσματά του (!!!) πώς οἱ Ἕλληνες πλήρωσαν τούς τούρκους,γιά νά πάρουν τήν Θεσσαλονίκη ! 

Καί νά προσθέσω κάτι πού μοῦ ἔκανε πολλή ἐντύπωσιν,ὡς παρένθεσιν: Γιά νά εἶναι τόσο «πωρωμένο» ἕνα 5χρονο,φαντασθεῖτε πῶς τό εἶχαν γαλουχήση οἱ τῆς οἰκογενείας του ! Μία οἰκογένεια πού ἄν καί ἑβραϊκή εἶχε ἀποδεχθῆ σέ τέτοιο βαθμό τήν τουρκιά καί ἀναλόγως γαλουχοῦσε τά παιδιά της,τά ὁποῖα ἔβλεπαν μόνον ἐχθρούς ὅσους βρίσκονταν ἀπέναντι στόν Σουλτάνο καί τήν κυριαρχία του,ἀκόμη κι᾿ἄν ἐπρόκειτο γιά ἕνα ἔθνος καί  τόν ἀγῶνα του ν᾿ἀπελευθερώσῃ τά χιλιόχρονα πατρῶα χώματά του ! 

Καί ἐρωτῶ : Αὐτή ἡ οἰκογένεια,ἡ ὁποία καμαρώνει γιά τίς ῥίζες της ἀπό τόν Δαυΐδ,δέν εἶπε ποτέ στά παιδιά της ποιανοῦ χώματα κατεῖχαν οἱ ὀθωμανοί;Γιά τόν τόπο αὐτό πού τούς φιλοξένησε,μετά τόν διωγμό τους ἀπό τήν Ἰβηρική,δέν τούς εἶπαν σέ ποιόν ἀνῆκε; Ποιοί ἦσαν οἱ κάτοχοι αὐτοῦ,ἐπί χιλιετηρίδες;

 Ὅμως,τόν τόπο τῆς Παλαιστίνης τόν διεκδικοῦν ὡς πατρῶο,μέ τά ὅποια ἀποτελέσματα γιά τούς Παλαιστινίους ἀπό τό ᾿47 ἕως σήμερα,προφανῶς τό δικαίωμα πατρῶων ἐδαφῶν ἀνήκει μόνον σ᾿αὐτούς...

Κλείνει ἡ παρένθεσις.

Ἡ μάχη τοῦ Σαρανταπόρου 

  

Αὐτά γράφει, ὁ ἱστορικός (;) Χρυσοχοΐδης,ὑποτίθεται πρός τιμή τῶν 100 χρόνων ἀπό τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Συμπρωτευούσης τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους,χωρίς νά κάνῃ καμμία ἀναφορά στήν μάχη τοῦ Σαρανταπόρου καί τῶν Γιαννιτσῶν καί τίς περίτρανες νῖκες τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων πού ἄνοιξαν τόν δρόμο γιά τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Θεσσαλονίκης ! Τί ἱστορικός εἶναι αὐτός; ! Ἄ ναί,ἱστορικός γιά τήν ἀπόδειξιν τοῦ «Θεσσαλονίκη ἡ μητέρα τοῦ Ἰσραήλ» ! 

Ἡ μάχη τῶν Γιαννιτσῶν

Καί ἀφοῦ ἀναφερθήκαμε στήν «ἱστορική οἰκογένεια τῶν Ἀμπραβανέλ» καί τά ἀπομνημονεύματα τοῦ Ζάκ,γιά τήν Σαλονίκη,ὑπάρχει ἕνα ἱστολόγιο τό ὁποῖο ὀνομάζεται Ἀμπραβανέλ.Ἐκεῖ λοιπόν βρήκαμε ἕνα ...ἐνδιαφέρον,ἀπό κάποια ἄποψιν, θέμα σχετικῶς μέ τό ἑβραϊκό νεκροταφεῖο στήν Θεσσαλονίκη : 

...έχουμε ένα εβραϊκό νεκροταφείο με 350.000 τάφους σε βάθος 18 αιώνων. Τουλάχιστον 50 από τα 350 στρέμματα είχαν σύγχρονους τίτλους ιδιοκτησίας και τα υπόλοιπα ήταν διεκδικήσημα. Το 1942 η Χριστιανική ελίτ της πόλης αιτείται στους Γερμανούς για την άδεια καταστροφής του νεκροταφείου. Το 1944 το ελληνικό κράτος το προσαρτά ως «εγκατελειφθέν». Μετά τον πόλεμο Δημόσιο/Δήμος/ΑΠΘ/Χριστιανική κοινωνία συνεχίζουν να το καταστρέφουν και να το λεηλατούν. 

Το 1961 η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης ζητάει επίσημα την επιστροφή του από αυτούς που το έκλεψαν. Για 38 χρόνια δεν γίνεται τίποτα. Στο τέλος η ΙΚΘ αποζημιώνεται για 7 στρέμματα, χαρίζει 243 στο Κράτος που την είχε κλέψει ενώ οι ίδιοι φορείς που πρωταγωνίστησαν στην καταστροφή συνεχίζουν να είναι εχθρικοί. Αν σας φαίνονται παρανοϊκά και οι Εβραίοι καταλήγουν και κερατάδες και δαρμένοι ξαναεπιστρέφω στο πώς το εξηγούν οι Εβραίοι: «highly unpopular»...(ἐδῶ)

Ἄ,μάλιστα.Οἱ ἑβραῖοι χαρίζουν τεράστιες «δικές τους ἐκτάσεις» στήν Θεσσαλονίκη,ὑπέρ τοῦ δημοσίου; Χμμ...

Ἐμεῖς,κάπως ἀλλιῶς γνωρίζουμε τά πράγματα,σχετικῶς μέ τό ἄν «χαρίζουν» ἐκτάσεις,οἱ ἐν λόγῳ  : 

«Ἐπιτήδειοι»; «Σκάνδαλον»; Ποιός τά λέει αὐτα;

Καί νά κλείσουμε,πάλιν ἀπό τό ἴδιο ἱστολόγιο,ὅπου στοχοποιεῖται ὁ γνωστός σκιτσογράφος Στάθης,ὡς ἀντισημίτης καί ὑβριστής τῶν ἑβραίων ! Ἐπίσης ἐνδιαφέρον...

« ...Ο Στάθης (Σταυρόπουλος) είναι ένας σκιτσογράφος που μισεί τους Εβραίους. Μισεί εμένα, μισεί τη μάνα μου, το πατέρα μου, τα παιδιά μου. Για την ακρίβεια πιστεύει οτι οι Εβραίοι είναι μια «πέμπτη φάλαγγα», «τρομοκράτες», «αργυρώνητοι» δηλαδή οτι ξεπουλιόμαστε για τα λεφτά, «αλληλοπροστατεύονται», είναι «καρκίνωμα», «μαύρη χειρ» δηλαδή παρακρατική οργάνωση υπεύθυνοι για πολέμους, «σιδερένια φτέρνα» δηλαδή καπιταλιστές ολιγάρχες που συντρίβουμε τους εργάτες. 

Οχι όλοι βέβαια: μόνο οι κακοί εβραίοι, οι πράκτορες της Μοσσάντ. Τα στερεότυπα των Εβραίων που λειτουργούν ως εσωτερικοί υπονομευτές, μέρος μια παγκόσμιας ομάδας που αλληλοϋποστηρίζεται ενάντια στον αγνό εργαζόμενο με σκοπό το χρήμα που δε διστάζει να προκαλεί πολέμους είναι λέξη προς λέξη οι ίδιες κατηγορίες που εκτόξευαν οι γερμανοί ναζιστές. 

Ταυτόχρονα ο Στάθης φροντίζει να δηλώσει urbi et orbi οτι οι Ελληνες δέχονται μια επίθεση που θέλει να λυγίσει την αντίσταση τους, (φαντάζομαι απέναντι σε μια άρρητη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τους ρητούς εβραίους πράκτορες της). 

Για αυτό και πιστεύει οτι κάνουμε επίθεση στα όπλα των Ελληνων που είναι ο εθνικισμός τους (κατά Στάθη ο πατριωτισμός) – η αρχαιοπληξία τους (κατά Στάθη τα ανθρωπιστικά γράμματα) – ο ελληνοκεντρισμός τους (κατά Στάθη η αυτογνωσία) και η καθυστέρηση (κατά Στάθη η λαϊκή παράδοση)...

-ὁλόκληρο τό θέμα : Στάθης :ὁ ἄνθρωπος πού ἔβριζε τούς ἑβραίους- ( ἐάν δέν σᾶς ἀνοίγει,τό πιθανώτερο ἀφοῦ τό ἔχει ἰδιωτικό,μπορεῖτε νά τό βρεῖτε καί ἐδῶ)

Πάντα ἀδικημένοι ! ! ! 

«Φίμωση του τύπου απαιτεί η πρεσβεία του Ισραήλ»,γράφει ὁ Ῥιζοσπάστης,ΕΔΩ

Ἴσως συνεχιστεῖ,κάποια στιγμή τό θέμα,ἀφοῦ εἶναι πολλές ἀκόμη οἱ γνωστές οἰκογένειες. Καί βρέ παιδί μου,ὅλοι τους σέ θέσεις ...ὑψηλές !  

Θά ᾿δοῦμε...

Ἐμμονή ...«Θεσσαλονίκη,μητέρα τοῦ Ἰσραήλ» (Μερος α)

Ἀνέκαθεν εἶχα μία ἀπορία,πού ἀφοροῦσε τήν Θεσσαλονίκη καί τήν ἐναγώνια προσπάθεια πού γινόταν καί γίνεται βεβαίως μέ περισσότερη ἔμφασι τά τελευταῖα χρόνια,νά συνδεθῇ σέ μεγάλο βαθμό μέ τούς ἑβραίους,λές καί ἐπρόκειτο γιά πατρογονικά τους ἐδάφη ! Ἰδίως δέ,ἐκεῖνο τό «Θεσσαλονίκη ἡ Ἱερουσαλήμ τῶν Βαλκανίων» ἤ τό «Πόλη καί Μητέρα τοῦ Ἰσραήλ»,εἰλικρινῶς θεωρῶ πώς ἀποτελεῖ,στήν οὐσία,μία εὐθεία ...διεκδίκησι(;) τῆς ἑλληνικῆς αὐτῆς πόλεως,τῆς Συμπρωτευούσης τῆς Ἑλλάδος,ἀπό ἕναν ξένο λαό.

Καί κάνω τήν ἐρώτησιν : Θά ἄρεσε στούς ἑβραίους νά ἐπιδίδονταν οἱ Ἕλληνες σέ μία συνεχή καί ἐπίμονη παρουσίαση τῆς ἑλληνικότητος τῆς ἀρχαίας Δεκαπόλεως ( δέκα ἑλληνικές ἀποικίες στήν Παλαιστίνη ἀπό τά χρόνια τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου-ΕΔΩ-) καί τίς βαθιές,πανάρχαιες ῥίζες πού πάντα ὑπῆρχαν στήν περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (Παλαιστίνη,Λίβανος,Συρία,Ἰορδανία - «Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξα
ναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη…»-δήλωσις Γιάσερ Ἀραφάτ,ἐν Ἀθήναις 15 Δεκεμβρίου 1981,ἀπό :Φιλισταῖοι ); Δέν νομίζω,ἄν καί θά ἦταν πέρα ὡς πέρα δίκαιον ἀφοῦ στήν οὐσία οἱ πόλεις αὐτές χτίστηκαν καί κατοικήθηκαν ἀπό Ἕλληνες ἀποίκους καί δέν βρέθηκαν ἐκεῖ ὡς φιλοξενούμενοι,ὅπως οἱ ἑβραῖοι τῆς Θεσσαλονίκης.

Γιατί λοιπόν ἔχουν τέτοια ἐμμονή,εἰδικῶς μέ τήν Θεσσαλονίκη; Καί κυρίως,γιατί τέτοια ἐπιμονή,νά ἀποδείξουν (; !) πώς ἡ Θεσσαλονίκη,κάποτε ἦταν ...ἑβραϊκή. Λές καί ἡ Θεσσαλονίκη δέν εἶχε ἱστορία πρίν ἔρθουν οἱ ἑβραῖοι,λές καί ὅλα ξεκίνησαν ἀπό τήν ἐγκατάστασι τῶν σεφαραδιτῶν ἑβραίων ( ἐξ Ἰσπανίας διωχθέντων ) καί μετά...

Ενεπίγραφο βάθρο αγάλματος της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τμήμα βάθρου με αγάλματα της οικογένειας του Φιλίππου Β΄, που είχαν στηθεί εκεί το 2ο αι. μ.Χ. Ένα από αυτά, σύμφωνα με την επιγραφή, εικόνιζε τη Θεσσαλονίκη, κόρη του Φιλίππου και γυναίκα του Κασσάνδρου, που έδωσε το όνομά της στην πόλη (ἐδῶ)

«Ὅτι μετὰ τὸν Ἀξιὸν ποταμὸν ἡ Θεσσαλονίκη ἐστὶ πόλις, ἣ πρότερον Θέρμη ἐκαλεῖτο· κτίσμα δ' ἐστὶ Κασσάνδρου, ὃς ἐπὶ τῷ ὀνόματι τῆς ἑαυτοῦ γυναικός, παιδὸς δὲ Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου, ὠνόμασε » (Στράβων βιβλ.Ζ΄ἀπόσπ.24-ἐδῶ-)

« ...ελάχιστοι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν σήμερα πως ο όταν ο ελληνικός στρατός μπήκε νικηφόρος στην πόλη το 1912, έφτασε σε μια ουσιαστικά εβραϊκή πόλη.Οι Εβραίοι δεν ήταν μόνο μια κοινότητα, είχαν δημιουργήσει μια πόλη. Οι βαρκάρηδες ήταν Εβραίοι, οι κλέφτες ήταν Εβραίοι, οι πλούσιοι έμποροι ήταν Εβραίοι, οι πόρνες ήταν Εβραίες. Τα Λαδίνο ομιλούνταν παντού... », αναφέρει ο 35χρονος φαρμακοποιός Ιωσήφ Βένα, του οποίου η οικογένεια έφτασε στη Θεσσαλονίκη από την Ισπανία έπειτα από την εκδίωξη του 1492.

..Ενδεικτικό του μεγέθους του πληθυσμού των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη είναι ότι στις αρχές του 20ού αιώνα οι Εβραίοι ήταν περίπου 80.000, ήταν δηλαδή η κυρίαρχη πληθυσμιακή πλειοψηφία της πόλης, που μετρούσε συνολικά 157.000 κατοίκους. Τότε, λειτουργούσαν στην πόλη 40 συναγωγές και 50 εβραϊκά παρεκκλήσια, ενώ τα μισά κτίρια, εμπορικά και οικιστικά, ήταν εβραϊκής ιδιοκτησίας.
Μάλιστα, εκείνη ήταν η περίοδος που ο David Ben-Gurion και Yitzhak Ben-Zvi επισκέφθηκαν τη Θεσσαλονίκη (1911), για να μελετήσουν πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα μοντέλο ενός μελλοντικού κράτους του Ισραήλ.

   Ο πατέρας του Πάτρικ,Αλμπέρ Μοντιανό,είχε αρνηθεί να φοράει το κίτρινο σήμα με το άστρο και δεν παρουσιάστηκε όταν οι Εβραίοι των Παρισίων συγκεντρώθηκαν για απέλαση στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Προσάχθηκε τον Φεβρουάριο του 1942 και μόλις ξέφυγε από την απέλαση μετά από την παρέμβαση ενός φίλου. Κατά τα έτη της Κατοχής, ο Αλμπερ έγινε μαυραγορίτης, ενώ συγχρωτιζόταν και με τους Carlingue, τους Γάλλους βοηθούς της Γκεστάπο. Ο Αλμπέρ Μοντιανό δεν μίλησε ποτέ ξεκάθαρα για τις κατοχικές δραστηριότητές του στον γιο του -ἐδῶ- ( Στήν φωτό ὁ Patrick) 

«...η σιωπή γύρω από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης «έσπασε» όταν ο Γαλλοεβραίος Πατρίκ Μοδιανό τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά μέσα έσπευσαν να μεταδώσουν πως «ένας δικός μας κέρδισε το Νόμπελ». Αιτία, οι πρόγονοι του πατέρα του λογοτέχνη, Αλεν, οι οποίοι ήταν Σεφαραδίτες που είχαν ζήσει για δεκαετίες στη Θεσσαλονίκη.

Στο άρθρο γίνεται ακόμη αναφορά και στη Στοά Μοδιάνο, αλλά και σε δύο από τα οικήματα της οικογένειας, που πλέον έχουν μετατραπεί σε μουσεία. Αναφορά γίνεται και στη γαλλοεβραϊκή οικογένεια Ντασό, που διαπρέπει στη γαλλική βιομηχανία και στα μίντια, στην οικογένεια του παππού του πρώην Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, αλλά και στην οικογένεια Καράσο, που έχει ιδρύσει τον κολοσσό τροφίμων Danone.

«Η Θεσσαλονίκη έχασε την ψυχή της με τον αφανισμό των Εβραίων...το Ολοκαύτωμα έκλεψε το μέλλον της πόλης μας, η Θεσσαλονίκη χωρίς αυτό θα ήταν σήμερα μια άλλη πόλη».Γιάννης Μπουτάρης,2017-ἐδῶ- Γιά τίς ...συγγένειες Μπουτάρη,ἔχουμε ἀναφερθῇ ἐδῶ.

  ...ο ρόλος του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη στην αναβίωση του εβραϊκού παρελθόντος της πόλης, ο οποίος είναι «ο πρώτος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης που κάνει εκτός από συμβολικά και ουσιαστικά βήματα» σε αυτή την κατεύθυνση.
Για τον Μπουτάρη, αναφέρει η εφημερίδα, η διαγραφή του εβραϊκού παρελθόντος δεν αποτελεί προσβολή μόνο για την εβραϊκή κοινότητα, αλλά για την πόλη την ίδια.
(Ἀπό :  Haaretz: Η Θεσσαλονίκη ψάχνει το εβραϊκό παρελθόν της )

- Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των Ισραηλινών που επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Χεκίμογλου : Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η Τουρκία δεν είναι πλέον επιθυμητός προορισμός για τους Ισραηλινούς. Το κενό καταλαμβάνει η Θεσσαλονίκη, από την οποία κατάγονται δεκάδες –αν όχι εκατοντάδες– χιλιάδες Εβραίοι από ολόκληρο τον κόσμο. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι, από το 1913 μέχρι το 1940, μετανάστευσε από τη Θεσσαλονίκη σχεδόν ο μισός εβραϊκός πληθυσμός, ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Ισραήλ, στη Γαλλία, αλλά και σε χώρες της Αμερικής. Για όλους αυτούς που μετέφεραν τη σεφαραδίτικη παράδοση, η Θεσσαλονίκη είναι ο γενέθλιος τόπος. Συνετέλεσε ασφαλώς και η συναφής πολιτική του Δήμου Θεσσαλονίκης σε αυτή την κατεύθυνση και ακόμα περισσότερο η διακρατική προσέγγιση Ελλάδας και Ισραήλ.( ἀπό συν/ντευξι στήν Καθημερινή : Eυάγγελος Χεκίμογλου: Έφορος του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης  )

Προσέξτε τώρα τό παιχνίδι πού παίζεται μέ τούς ἀριθμούς. Λέει ὁ Χεκίμογλου,ὁ καθηγητής,συγγραφέας-ἐρευνητής ἱστορίας,πώς ἀπό τό ᾿13 ἕως τό ᾿40 εἶχε μεταναστεύσῃ ὁ μισός ἑβραϊκός πληθυσμός τῆς Θεσσαλονίκης. Ἀπό τήν ἄλλη τό βικιπαίδεια δίνει ἑβραϊκό πληθυσμό ( 1891) περί τίς 50.000,γιά δέ τό 1932 γράφει :

 « Σε μια στατιστική του 1932-33 αναφέρονταν 25.750 Εβραίοι στην πόλη» (ἐδῶ),κάτι πού προφανῶς συμφωνεῖ μέ ὅ,τι ἀναφέρει ὁ Χεκίμογλου,γιά τήν φυγή τοῦ μισοῦ ἑβραϊκοῦ πληθυσμοῦ,μέχρι τό ᾿40. Μπορεῖτε νά μοῦ πεῖτε πῶς αἴφνης τό 25.000 τοῦ ᾿32 γίνεται τό 1941 52.000;

Ἀλλά καί τό ἀποκορύφωμα :« Συνολικά σαράντα πέντε χιλιάδες Θεσσαλονικείς Εβραίοι έφτασαν στο Άουσβιτς από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι λίγες ώρες μετά την άφιξή τους θανατώθηκαν στους θαλάμους αερίων» (ἐδῶ) !
Ὅλοι; Ναί,ἔτσι μᾶς λέει,τό βικιπαίδεια,γιά τούς ἑβραίους πού ἀπό 25.750 τό ᾿32,εἶχαν γίνῃ τό ΄41 52.000 καί ἄς μετανάστευαν ἀπό τό 1913...!

Καί γιατί ἀπό τό 1913 ξεκίνησε ἡ φυγή τῶν ἑβραίων ἀπό τήν Θεσσαλονίκη; Μήπως γιατί ἦταν πλέον ἑλληνική ; Προφανῶς. Καί τί εἶχαν νά φοβηθοῦν ἀπό τούς Ἕλληνες ; Ἐδῶ,τούς βαρβάρους ὀθωμανούς δέν λογάριασαν καί ἦρθαν νά ἐγκατασταθοῦν σέ κατακτημένες ἀπό ἐκείνους περιοχές,τούς Ἕλληνες φοβόντουσαν ; Μήπως ἐπεί δή τά ἐκατοντάδες χρόνια τῆς παρουσίας τους σέ ἑλληνικά ἐδάφη ὑπό ὀθωμανική κατοχή,ὄχι μόνον ἐκεῖνοι ἀπολάμβαναν εἰδικῆς μεταχειρίσεως ὑπό τῶν ὀθωμανῶν ἀλλά καί ἐπεί δή ἡ συμπεριφορά τους πρός τούς ὑποδούλους ἕλληνες δέν ἦταν καί ἡ καλλίτερη; Καί πάλι,προφανῶς...

« ...Οι Σεφαρδίτες είναι οι μόνοι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί που γίνονται Οθωμανοί υπήκοοι με τη θέλησή τους. 

Με τον όρο Σεφαρδίτες Εβραίοι εννοούμε τους ισπανόφωνους Εβραίους πρόσφυγες, που ήρθαν σε περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (π.χ. Θεσσαλονίκη, Κωνσταντινούπολη, Σμύρνη) τέλη του 15ου αιώνα εκδιωκόμενοι από την Ισπανία. Ονομάζονται Σεφαρδίμ (στα ελληνικά Σεφαρδίτες) από το εβραϊκό S’faradim, που προέρχεται από το βιβλικό όνομα της Ιβηρικής Χερσονήσου (S’farad)...

Η ιδέα να εκμεταλλευτεί την εμπορική δεινότητα των Εβραίων, προς όφελος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,δέν ανήκε στον ίδιο το Σουλτάνο, αλλά στον αρχιραβίνο της Κωνσταντινούπολης, Ελιγιά Καψάλη ο οποῖος είχε την εύνοια της οθωμανικής αυλής....

Μετά από τους συνεχείς διωγμούς από τις χριστιανικές χώρες της Ευρώπης, βρήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία το καταφύγιο που τους δέχτηκε με «ανοιχτές αγκάλες».
Έτσι χάρη στις ικανότητές τους και στη στήριξη που είχαν από την Πύλη ανεβαίνουν γρήγορα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας και αποκτούν σημαντική πολιτική και οικονομική επιρροή στον εκάστοτε Σουλτάνο. Τραπεζίτες, έμποροι, δραγουμάνοι, φοροεισπράκτορες, διοικητές τελωνείων και του νομισματοκοπείου, σύμβουλοι των Σουλτάνων ήταν Εβραίοι...
...» (ἀπό ἐδῶ)

« ...Ο Βαγιαζήτ Β’ έστειλε το οθωμανικό ναυτικό, με επικεφαλής τον Ναύαρχο Κεμάλ Ρέις, να παραλάβει τους εξορισμένους Εβραίους από την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Αν κάποιος τοπικός διοικητής αρνούνταν να δεχτεί τους Εβραίους με «ανοιχτές αγκάλες», θα τιμωρούνταν ακόμη και με θάνατο....» (ἀπό ἐδῶ)

Μπορεῖ λοιπόν,ὁ καθείς ν᾿ἀντιληφθῇ τήν θέσιν τῶν ἑβραίων στήν νέα αὐτοκρατορία. Περιούσια ( ἀφοῦ οἱ ὀθωμανοί γνωρίζοντας γιά ποιόν ἀκριβῶς λόγο τούς εἶχαν ἀνάγκη-Οι Τούρκοι και οι άλλες μουσουλμανικές φυλές ήταν πολεμικές και καθόλου εμπορικές. Το δαιμόνιο των Εβραίων τους ήταν απαραίτητο και είχαν ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Δεν ήταν ένας κατακτημένος λαός, που μπορεί να επαναστατούσε, αλλά κατατρεγμένοι άνθρωποι, που ζητούσαν ένα μόνιμο καταφύγιο,ἐδῶ- ) καί γιατί ὄχι καί ἔνα εἶδος τοποτηρητῶν τῶν ὀθωμανικῶν συμφερόντων ὅταν καί οἱ ἴδιοι πίστευαν πώς τό πεπρωμένο τους ἦταν κοινό. Ὁσο ὑπῆρχε ὀθωμανική αὐτοκρατορία θά ὑπῆρχε καί ἡ δική τους κυριαρχία...

Ἔτσι καί ἡ ἀνάλογος στάσις τους ἀπέναντι στούς Ἕλληνες ἔφερε ὡς ἀποτέλεσμα τά ἀρνητικά συναισθήματα τῶν τελευταίων,κάτι πού φάνηκε σέ μεγάλο βαθμό κατά τήν Ἐπανάστασιν τοῦ 1821.Προφανῶς κάποιες τέτοιες μνῆμες δέν ἦταν καί ὅτι τό καλλίτερο γιά τούς ἑβραίους τῆς Θεσσαλονίκης πού ἔβλεπαν πώς μέ τήν Θεσσαλονίκη ἑλληνική θά ἔχαναν ὅ,τι εἶχαν ἐπιτύχῃ ἐπί 4 αἰῶνες περίπου.

«...Ο πλέον επιφανής Έλληνας πολιτικός του 20ού αιώνα, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, παρότρυνε τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης να υπερβούν τους όρκους πολιτικής αφοσίωσης και να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Ρωμανιωτών ομοθρήσκων τους, αν ήθελαν να εξασφαλίσουν για λογαριασμό τους μια θέση στην ελληνική κοινωνία... 

 «...Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης δεν είναι Έλληνες πατριώτες αλλά Εβραίοι πατριώτες. Αισθάνονται πιο κοντά στους Τούρκους παρά σε εμάς...» δηλώσεις Βενιζέλου στήν Jewish Post το 1934 ( Τί καημός κι᾿αὐτός μέ τήν Θεσσαλονίκη ! Παλαιόθεν...)

Πᾶμε τώρα νά δοῦμε καί τίς ἑβραϊκές οἰκογένειες πού ξεχώριζαν,στήν πόλι τῆς Θεσσαλονίκης.Τῆς πολυπολιτισμικῆς Θεσσαλονίκης ...

«Υψηρεφή και πολυτελή μέγαρα, κομψότατα και βαρυδάπανα έργα της νεωτέρας αρχιτεκτονικής και κήποι μεγάλοι, κατάφυτοι και δροσερώτατοι, κείνται ένθεν και ένθεν της ευρυτάτης οδού. Ωραία πεζοδρόμια, περικαλλυνόμενα υπό αειθαλών δενδροστοιχιών κοσμούσιν αυτήν και τέρπουσι τους διαβάτας. Τα μέγαρα αυτά ανήκουν εις βαθύπλουτους Τούρκους, Εβραίους, Ευρωπαίους, Ελληνας και άλλους...

Τα πεζοδρόμια και η λεωφόρος εν γένει γέμουσι κόσμου ποικίλου, όστις μετά των λεωφορείων, των αμαξών και ίππων, αποτελεί δαιδάλειον πανόραμα. Εκάστη φυλή, τάξις, ηλικία και γένος, εκάστη γλώσσα, εκάστη ιδιορρυθμία και καλαισθησία έχουν εκεί τους αντιπροσώπους των. Εν τη πανσπερμία εκείνη λαλούνται όλαι αι γλώσσαι της γης, διότι εις την Θεσσαλονίκην δύνασθε να εύρητε όλας τας φυλάς του κόσμου, πλην της Κινεζικής. Αληθής κοινωνικός κυκεών!»
Το παραπάνω απόσπασμα από το ημερολόγιο του Σκώκου (Αθήνα 1894) είναι λόγια του συγγραφέα Κ. Βαρβουνιώτη, ο οποίος περιγράφει με λεπτομέρεια τη συνοικία των «εξοχών»,Θεσσαλονίκη, η συνοικία των «εξοχών»)

Γύρω από αυτήν απλώνονταν οι πολυτελείς επαύλεις: η περίφημη Βίλα Μπιάνκα του Φερνάντες: «Ακόμη ως σήμερα έχω την εικόνα από τα τρία πανέμορφα κατάξανθα παιδιά της οικογένειας που περπατούσαν στον ολάνθιστο κήπο με την καλοντυμένη νταντά τους», το αρχοντικό Σιάγα «ένα παλάτι γεμάτο πολυτέλεια, πανάκριβα έπιπλα και χαλιά», τη βίλα Μορντόχ (Δημοτική Πινακοθήκη), το σπίτι του Φλόκα με τον ωραίο κήπο, του Γεωργιάδη (Φιξ), του Ασαέλ, της εβραϊκής οικογένειας που έζησαν την ιστορία της Αννα Φρανκ» ...Ερευνα έχει δείξει ότι το 33% ήταν Ελληνες, 33% Εβραίοι και 33% Μουσουλμάνοι»,Θεσσαλονίκη, η συνοικία των «εξοχών»)

Συγκέντρωση  φίλων και συγγενών της οικογένειας του Σαμ Μοδιάνο ( ἀπό ἐδῶ)

Στις μεγάλες εβραϊκές οικογένειες της Θεσσαλονίκης περιλαμβάνονται οι Αλλατίνι (ἐδῶ), Φερνάντες, Μοδιάνο, Μισραχή, Μορπούργο, Σαΐας, Φλωρεντίν, Ρότσιλντ,Καράσσο,Μόλχο,Αμπραβανέλ,Σαλτιέλ,Καπόν,Πεσσάχ  (ἐδῶ)

Φλωρεντίν

«Η Θεσσαλονίκη δεν είναι ούτε ελληνική ούτε βουλγαρική ούτε τουρκική· είναι εβραϊκή» διακήρυττε εν μέσω Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) ο Δαβίδ Φλωρεντίν, δημοσιογράφος και αντιπρόεδρος του συλλόγου της Μακαμπή στη Θεσσαλονίκη...Ο Φλωρεντίν ωστόσο φοβόταν ότι η περιστολή της πόλης εντός των συνόρων της Βουλγαρίας ή της Ελλάδας θα έκοβε τους δεσμούς με τις αγορές των Βαλκανίων και θα κατέστρεφε τον οικονομικό λόγο ύπαρξής της, το λιμάνι, απ’ όπου οι εμπορικές τάξεις –και μεγάλο τμήμα του αστικού πληθυσμού στο σύνολό του– αντλούσαν τα μέσα βιοπορισμού τους:
«Η Θεσσαλονίκη θα μετατρεπόταν σε μια καρδιά που θα έπαυε να χτυπά, σε ένα κεφάλι αποκομμένο από το διαμελισμένο σώμα του». Σε αιτήσεις του προς την Παγκόσμια Σιωνιστική Οργάνωση του Βερολίνου, ο Φλωρεντίν υποστήριζε ευθαρσώς ότι, αν δεν μπορούσε να διασφαλιστεί η διατήρηση της οθωμανικής κυριαρχίας, η Θεσσαλονίκη θα έπρεπε να μετατραπεί σε διεθνή πόλη, σαν την Ταγγέρη ή το Νταλιάν (στη Μαντζουρία), υπό την εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων και την αστυνόμευση των Ελβετών ή των Βέλγων, αλλά με εβραϊκή κατά προτίμηση διοίκηση – κάτι σαν μια αυτόνομη εβραϊκή πόλη-κράτος.(ἐδῶ)

Καράσσο

Το όνομα Καράσσο έχει αφήσει το επιχειρηματικό του αποτύπωμα στη Θεσσαλονίκη και οικογένειες Καράσσο συνεχίζουν να δημιουργούν και να αναπτύσσονται στην πόλη μας, έχοντας με επιτυχία ξαναπιάσει το νήμα από εκεί που προσωρινά, βίαια, το είχε κόψει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η γερμανική κατοχή και ο διωγμός των Εβραίων.

Αυτό το νήμα, τον δρόμο, που κάποτε είχε οδηγήσει τα παιδιά του Χαίμ Δ. Καράσσο, μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, στον Πειραιά και στη συνέχεια , το 1926, στην Παλαιστίνη, ακολούθησαν σε μία αντίστροφη πορεία τα δισέγγονα  και τρισέγγονά του, δέκα ζευγάρια, νέοι άντρες και νέες γυναίκες, η 4η γενεά των Καράσσο που ετοιμάζεται να πάρει στα χέρια της τις οικογενειακές επιχειρήσεις, την Carasso Motors Ltd, την μεγαλύτερη και παλαιότερη εταιρεία του κλάδου στο Ισραήλ όπως και την Carasso Real Estate Ltd.

«Η Ελλάδα και ειδικά η Θεσσαλονίκη έχει ένα μεγάλο και ξεχωριστό ρόλο στην ιστορία της οικογενείας μας γιατί της επέτρεψε να αναπτυχθεί και να ευημερίσει. Η σημερινή εκδήλωση ήταν αποκαλυπτική γιατί μέσα από στοιχεία και την λεπτομερή έρευνα που έγινε με ευθύνη του Επιμελητηρίου, διαπίστωσα το πόσο σημαντική ήταν η παρουσία της εβραϊκής κοινότητας για τη Θεσσαλονίκη», δήλωσε σε δημοσιογράφους εκπροσωπώντας τους Καράσσο που συμμετείχαν στην εκδήλωση η κ. Daphna Carasso, σύμβουλος ακινήτων και μέλος του δ.σ. της Carasso Real Estate.( Ἡ ἐπιστροφή τῶν Καράσσο στήν Θεσσαλονίκη,μετά ἀπό 100 χρόνια )

Ἐκδήλωσις τοῦ Ἐπιμελητηρίου Θεσσαλονίκης,ἔτσι; Οἱ ἐπιχειρηματίες τῆς Βορείου Ἑλλάδος καί οἱ πολιτισμικές τους ἀνησυχίες,πάντα ἄρρηκτα συνδεδεμένες μέ τήν Θεσσαλονίκη... ΠΕΕΒΕ,πού λέγαμε...;

Πάλι ἀργά θά ξυπνήσουμε...

Μάλιστα...

Νομίζετε πώς ἄν οἱ Καράσσο δέν εἶχαν ἀφήσῃ τήν σπορά τους στήν Θεσσαλονίκη θά γύριζαν πίσω;Ὄχι βεβαίως. Ἡ Ῥεβέκκα Καράσσο ἦταν δημοτική σύμβουλος στήν παράταξι τοῦ Μπουτάρη ( καί ἡ ἀδελφή της Ματθίλδη,ἐπίσης) μέχρι τό 2017,ὅταν καί παραιτήθη.

 Δριμύτατες επικρίσεις σε βάρος της διοίκησης του δήμου καθώς και δημοτικών υπηρεσιών διατυπώνει στην επιστολή παραίτησής της από σύμβουλος της Α’ Δημοτικής Κοινότητας η Ρεβέκκα Καράσσο. (ἐδῶ)

Μοδιάνο 

Στοά Μοδιάνο,ἀπό : Οι θρυλικές «στοές» της Θεσσαλονίκης και η ιστορία τους

Ο πρώτος Μοδιάνο, ο Σαούλ από το Λιβόρνο της Ιταλίας, εγκαταστάθηκε το 1817 στη Θεσσαλονίκη και πλούτισε με τραπεζικές δραστηριότητες. Ίδρυσε την Κτηματική Τράπεζα Μοδιάνο και έχτισε τη δεκαετία του 1880 τη στοά Σαούλ (Sité Saul), η οποία ανακαινίστηκε μετά την πυρκαγιά του 1917 και διατηρείται μέχρι σήμερα.

Η Βίλα του τραπεζίτη Τζακόμπ Μοδιάνο, σημερινό Λαογραφικό Μουσείο (ἐδῶ)

Ήταν για πολλά χρόνια πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και από τα ιδρυτικά μέλη της σχολής «Αλλιάνς» καθώς και ιδρυτής των κοινοτικών σχολείων Ταλμούδ Τορά. Τις ίδιες δραστηριότητες συνέχισαν μετά το θάνατό του και οι γιοι του Ιακώβ, Σαμουήλ και Εδμόνδος. Ο γιος τού Ιακώβ, ο αρχιτέκτονας Ελί Μοδιάνο, έχτισε το σπίτι του πατέρα του, τη βίλα Μοδιάνο (το σημερινό Λαογραφικό Μουσείο), και το κτήριο του τελωνείου στο λιμάνι...»-ἐδῶ-

Η Παγκόσμια Ισραηλιτική Συμμαχία (γαλλικά: Αlliance israélite universelle‎, εβραϊκά: כל ישראל חברים‬), γνωστή στα ελληνικά ως Αλλιάνς, είναι μία διεθνής εβραϊκή οργάνωση που έχει έδρα το Παρίσι το 1860...προωθεί τα ιδεώδη της εβραϊκής αυτοάμυνας και αυτοβοήθειας μέσω της εκπαίδευσης και επαγγελματικής προόδου. Είναι γνωστή για την ίδρυση γαλλόφωνων σχολείων για εβραιόπουλα σε όλη τη Μεσόγειο τον 19ο και τον 20ο αιώνα...Μόττο της οργάνωσης είναι η εβραϊκή ραββινική φράση Κολ γιζραέλ αρεβίμ ζε λαζέ (כל ישראל ערבים זה לזה‬), που αποδίδεται στα γαλλικά ως Tous les israélites sont solidaires les uns des autres ("Όλοι οι Εβραίοι υπέχουν ευθύνη ο ένας για τον άλλο")-ἐδῶ-

Ὅπου «τραπεζικές δραστηριότητες» ἐννοεῖται ἡ τοκογλυφία,«φυσική ἐξέλιξις»  τῆς ὁποίας ἦταν ἡ ἵδρυσις τραπεζῶν.

Ἀλέξανδρος Μοδιάνο πρώην ἀντιδήμαρχος Ἀθηνῶν

Θεσσαλονίκη: Στα ίχνη της οικογένειας Μοδιάνο

Η Αθήνα και η Σαγκάη συμφώνησαν πρόσφατα να ενισχύσουν περαιτέρω τους εμπορικούς, πολιτιστικούς και τουριστικούς τους δεσμούς ανανεώνοντας ένα Μνημόνιο Συνεργασίας που υπεγράφη μεταξύ των δύο πόλεων πριν από τέσσερα χρόνια.Η ανανέωση του Μνημονίου Συνεργασίας υπογράφηκε από τον Αντιδήμαρχο Αθηνών Αλέξανδρο Μοντιάνο και τον Εκτελεστικό Αντιδήμαρχο της Σαγκάης Zhou Bo (ἐδῶ)

( 10 Δεκεμβρίου 2017 Πεκίνο Κίνα: Εορτασμός 2ης επετείου SRCIC -Silk Road-) 

Η λαμπρότητα του εορτασμού ήταν συντριπτικά εμπνευσμένη, όπως είπε ο Αντιδήμαρχος Αθηνών Αλέξανδρος Μοδιάνο, «Οι προκάτοχοί μας ήταν υπέροχοι άνθρωποι. Μετέφεραν αγαθά και ιδέες και χρησίμευαν ως γέφυρες μεταξύ ανθρώπων που κατοικούσαν πολύ μακριά. Δεν ήταν απλώς έμποροι και αγγελιοφόροι, αλλά εργαλεία ειρήνης. Ακολουθώντας το παράδειγμά τους, προσπαθούμε επίσης να κάνουμε αυτόν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για όλους μέσω της συνεργασίας χωρίς αποκλεισμούς. "

Ὅσο γιά τήν προβολή τῆς συνδέσεως τῆς Θεσσαλονίκης μέ τούς ἑβραίους :

Παρουσίαση του βιβλίου «548 ημέρες με άλλο όνομα» 

 Την 1.10.2010 πραγματοποιήθηκε στο Public, που στεγάζεται στη Στοά Χιρς στη Θεσσαλονίκη, συζήτηση με θέμα την εβραϊκή παρουσία στην πόλη, με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Ροζίνας Ασσέρ-Πάρδο «548 ημέρες με άλλο όνομα».

 Στη συζήτηση, που συντόνισε ο γνωστός δημοσιογράφος κ. Σταύρος Θεοδωράκης, συμμετείχαν ο τέως πρόεδρος του Κ.Ι.Σ.Ε. κ. Μωυσής Κωνσταντίνης, ο οποίος σκιαγράφησε το πλούσιο εβραϊκό ιστορικό παρελθόν της Θεσσαλονίκης, ο Δρ Νεοελληνικής Φιλολογίας του Α.Π.Θ και συγγραφέας κ. Λέων Α. Ναρ, που συσχέτισε το παρόν και το παρελθόν του εβραϊσμού στην πόλη και η κα Ροζίνα Ασσέρ-Πάρδο, που διηγήθηκε τις συνταρακτικές, προσωπικές και οικογενειακές εμπειρίες της κατά την περίοδο της κατοχής. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στους ομιλητές και στο πολυπληθές κοινό.(ἀπό ἐδῶ)

Ποία ἡ σχέσις τῶν ἑβραίων μέ τό μαρτυρικό Λέχοβο ; Καμμία ...! 

«Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης εκφράζει τις ευχαριστίες και τα συγχαρητήριά της στο Σύλλογο Λεχοβιτών «Ο Προφήτης Ηλίας» για την πρωτοβουλία του να εντάξει στο τετραήμερο καλοκαιριών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στο μαρτυρικό αυτό χωριό την έκθεση «Θεσσαλονίκη, μητέρα του Ισραήλ»,εἶπε ὁ πρόεδρος τῆς Ἰσραηλιτικῆς Κοινότητος Θεσσαλονίκης Δαυΐδ Σαλτιέλ,ξεκαθαρίζοντας ποιῶν ἦταν ἡ πρωτοβουλία...  

Καί διαβάζουμε στήν συγκεκριμένη ἀνάρτησιν ἀπό τήν ἐκδήλωσι τοῦ θέρους τοῦ 2013 : 

Η έκθεση αυτή αποτελεί ένα τμήμα των μόνιμων εκθεμάτων του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης. Εντάσσεται στην εισαγωγική ενότητα, η οποία έχει ως σκοπό να μεταδώσει βασικές πληροφορίες για την δισχιλιετή παρουσία των Εβραίων στη Θεσσαλονίκη, από τα χρόνια που Αποστόλου Παύλου μέχρι το Ολοκαύτωμα...(ἐδῶ)

Συνεχίζεται ...