- Γιατί αγνοήθηκαν οι εισηγήσεις για μεταστάθμευση ελικοπτέρων των Ενόπλων Δυνάμεων από την Αττική στη Λάρισα, ώστε να είναι κοντά στην περιοχή που οι προβλέψεις έδειχναν ότι θα χτυπήσει η καταιγίδα.
- Τα ελικόπτερα που απογειώθηκαν από βάσεις της Αττικής δεν κατόρθωσαν να «περάσουν» την καταιγίδα και υποχρεώθηκαν να ματαιώσουν δύο φορές τις αποστολές τους.
- Από τα 12 Super Puma, μόνο τα δύο μπορούσαν να επιχειρήσουν, από τα 15 C-130 που πετούν τις «καλές ημέρες» μόνο δύο, ένα ή δύο από τα οκτώ μεταγωγικά C-27 Spartan, ενώ εξίσου απογοητευτική ήταν η κατάσταση και με τα μεταγωγικά ελικόπτερα Chinook.
Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Δευκαλίων, υιός του Προμηθέα, βασίλευε στη Θεσσαλία. Μόνο ο ίδιος, η σύζυγος του Πύρρα και η κόρη του Επιμηθέα σώθηκαν από τον κατακλυσμό που διέλυσε τα πάντα στη Θεσσαλία. Άγνωστο γιατί, στο σχέδιο αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών που συντάχθηκε το 2010 από τον μετέπειτα Αντιστράτηγο Λάμπρο Τζούμη, δόθηκε η ονομασία του βασιλιά της Θεσσαλίας που σώθηκε από πνιγμό. Το 2023 ο Δευκαλίωνας «ηττήθηκε» από ένα νέο κατακλυσμό τον οποίο είχαμε «βαφτίσει» Daniel.
Τι συνέβη με τις Ένοπλες Δυνάμεις στη φονική κακοκαιρία; Είχε ζητηθεί έγκαιρα η συνδρομή τους; Αυτό είναι το ένα ερώτημα.
Το δεύτερο είναι γιατί υπέστησαν τόσο σοβαρές ζημιές βάσεις κρίσιμες, όπως αυτή στο Στεφανοβίκειο. Η βάση της 1ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (1η ΤΑΞΑΣ) κυριολεκτικά βούλιαξε.
Το τρίτο έχει να κάνει με τις τρομακτικά χαμηλές διαθεσιμότητες ιπτάμενων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων. Τι συμβαίνει;
Είχε ζητηθεί εγκαίρως η ενεργοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων;
Ο Δευκαλίων δεν ηττήθηκε από τον Daniel μαχόμενος. Το σχέδιο Δευκαλίων -που επί αρχηγίας Κωσταράκου εντάχθηκε στο σχέδιο ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ- επί της ουσίας δεν ενεργοποιήθηκε κι αυτό διότι κρίθηκε και από την Πολιτική Προστασία και από το ΓΕΕΘΑ ότι τα μέσα που θα ήταν έτοιμα να επέμβουν ήταν αρκετά. Στο ΓΕΕΘΑ λένε ότι «αυτά που ζητήθηκαν από την Πολιτική Προστασία, ίσως να ήταν και περισσότερα απ΄ όσα προβλέπονται στο σχέδιο Δευκαλίων».
Τι προέβλεπε το σχέδιο Δευκαλίων;
Συμμετοχή και των 3 Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, με σκοπό τη συνδρομή των δυνάμεων πολιτικής προστασίας σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και των δυνάμεων διεθνών οργανισμών στο πλαίσιο συνεισφοράς της χώρας στο εξωτερικό.
Τα στρατιωτικά τμήματα που συμμετέχουν, προέρχονται μόνο από το μόνιμο προσωπικό από ειδικές Μονάδες που διαθέτουν εκχιονιστικά μηχανήματα, διασώστες σκύλους, σκαπανείς πυροσβέστες, για την αντιμετώπιση κάθε είδους καταστροφών.
Καθορίζονται συγκεκριμένες περιοχές ευθύνης, προτεραιότητες επέμβασης των τμημάτων.
Στις αποστολές που μπορούν να αναλάβουν οι δυνάμεις του Δευκαλίωνα περιλαμβάνονται:
- – Υποστήριξη πυροσβεστικών δυνάμεων στην αντιμετώπιση πλημμυρών, σεισμών, πυρκαγιών, χιονοπτώσεων κ.λπ.
- – Συνδράμουν τον πληγέντα πληθυσμό με υλικά, τρόφιμα και μέσα καθώς και με υγειονομική υποστήριξη, όπου αυτό είναι εφικτό.
- – Συνδράμουν στην εκκένωση πληθυσμού, από πληγείσες περιοχές.
- – Συνδράμουν με διάθεση μηχανημάτων και εξοπλισμού για αποκατάσταση του οδικού δικτύου, αποκατάσταση προσβάσεων σε οδικές γέφυρες, κ.λ.π.
Μετά από τη σύνταξη του σχεδίου Δευκαλίων έγινε ειδική εκπαίδευση στρατιωτικών τμημάτων από την πυροσβεστική. Αυτά τα τμήματα εξοπλίστηκαν με κατάλληλα μέσα και υλικά, ανάλογα με την αποστολή που θα εκτελούσαν (στολές, άρβυλα δασοπυρόσβεσης, αλυσοπρίονα, φτυάρια, κ.λπ).
Το σχέδιο αυτό δεν ενεργοποιήθηκε, αν και οι προβλέψεις των μετεωρολόγων ήταν έγκαιρες και όπως δυστυχώς αποδείχτηκε έγκυρες και ακριβέστατες και για την ένταση της κακοκαιρίας, αλλά και για τις περιοχές που θα έπληττε. Το σχέδιο Δευκαλίων θα μπορούσε να είχε ενεργοποιηθεί πριν καν ξεκινήσει η φονική καταιγίδα.
Κι αν η απόφαση για τη μη αξιοποίηση των δυνάμεων του Δευκαλίωνα βαρύνει την Πολιτική Προστασία, υπήρξαν σημαντικά λάθη της στρατιωτικής ηγεσίας που προκάλεσαν προβλήματα στην αντιμετώπιση της κακοκαιρίας, μόλις αυτή ξέσπασε.
Επιτελείς είχαν εισηγηθεί τη μεταστάθμευση ελικοπτέρων των Ενόπλων Δυνάμεων από την Αττική στη Λάρισα, ώστε να είναι κοντά στην περιοχή που οι προβλέψεις έδειχναν ότι θα χτυπήσει η καταιγίδα. Οι εισηγήσεις αγνοήθηκαν με δικαιολογίες που δεν έπεισαν.
Μία απ΄ αυτές ήταν πως «δεν μπορούμε να αποσύρουμε το Super Puma που σταθμεύει στη Ρόδο, γιατί έτσι θα μείνει ακάλυπτο το Αιγαίο». Μόνο που δυο ημέρες πριν δεν είχαν πρόβλημα να αποσύρουν το ελικόπτερο για να το φέρουν στην Τανάγρα και να πετάξει σε ιδιωτική αεροπορική επίδειξη.
Το αποτέλεσμα ήταν μόλις ξέσπασε η καταιγίδα, τα ελικόπτερα που απογειώθηκαν από βάσεις της Αττικής να μην μπορέσουν να «περάσουν» από τον καιρό, να ματαιώσουν δύο φορές τις αποστολές τους και να αρχίσουν να κάνουν διασώσεις από το μεσημέρι και μετά.
Κι ενώ η κρατική μηχανή έδειχνε ανήμπορη να συντονιστεί και να αξιοποιήσει τις όποιες δυνατότητες είχε για να αναχαιτίσει την καταστροφική μανία της κακοκαιρίας, ο Daniel άρχισε να σαρώνει και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Η κακοκαιρία Daniel σάρωσε μία από τις πιο κρίσιμες βάσεις των Ενόπλων Δυνάμεων. Το Στεφανοβίκειο, όπου παλαιά ελικόπτερα UH-1H αλλά και υπερσύγχρονα επιθετικά Apache, βρέθηκαν να …κολυμπούν στην πλημμυρισμένη πίστα.
Κι αυτό δεν ήταν το χειρότερο που συνέβη. Πλημμύρισαν ακόμη και υπόστεγα στα οποία υπήρχαν για συντήρηση Apache. Το ίδιο συνέβη σε αποθήκες ανταλλακτικών και μέσα σε λίγες ώρες το Στεφανοβίκειο κυριολεκτικά πνίγηκε και «σβήστηκε» από τον επιχειρησιακό χάρτη των Ενόπλων Δυνάμεων. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προσπαθούσε να πείσει ότι «δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα» και πως τα ελικόπτερα που «πλατσούριζαν» ήταν «παροπλισμένα», το Στεφανοβίκειο πλημμύριζε. Άρον-άρον τα ελικόπτερα, άλλα πετώντας κι άλλα με νταλίκες, μεταφέρθηκαν στη Λάρισα.
Τι έμεινε από τη βάση στο Στεφανοβίκειο; Η απάντηση στο βίντεο:
Το πιο σοβαρό θέμα που προέκυψε όμως από την εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων στην αντιμετώπιση της κακοκαιρίας Daniel ήταν η επιβεβαίωση των δραματικά χαμηλών διαθεσιμοτήτων στα εναέρια μέσα.
Αποδείχτηκε ότι από τα 12 Super Puma, μόνο τα δύο μπορούσαν να κάνουν επιχειρήσεις. Κι αυτό δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Από τα 15 C-130, πετούν τις «καλές ημέρες» δύο και ένα ή δύο από τα οκτώ μεταγωγικά C-27 Spartan. Εξίσου δύσκολη κατάσταση και με τα μεταγωγικά ελικόπτερα Chinook.
Η απαξίωση της ΕΑΒ και η καταστροφική ανάθεση της συντήρησης σε ιδιώτες
Τι συμβαίνει με τη συντήρηση των εναέριων μέσων των Ενόπλων Δυνάμεων; Η τραγική κατάσταση στη συντήρησή τους συνδέεται με την απαξίωση διαρκείας στην οποία βρίσκεται η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Η είσοδος ιδιωτών στον τομέα της συντήρησης μεταγωγικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων με τη δικαιολογία ότι «η ΕΑΒ δεν μπορεί να είναι συνεπής στις παραδόσεις της», φαίνεται ότι δεν έχει λειτουργήσει καθόλου καλά.
Ουδείς σκέφτηκε να διορθώσει όσα πρέπει να διορθωθούν στην ΕΑΒ, μια εταιρεία όπου με τα χρόνια η σύνθεση του προσωπικού της μεταβλήθηκε από το 70% τεχνικοί-30% διοικητικό προσωπικό, στο αντίστροφο. Οι έμπειροι τεχνικοί της έφυγαν είτε γιατί τους «άρπαξαν» οι μεγαλύτερες αεροναυπηγικές εταιρείες του κόσμου, είτε επειδή συνταξιοδοτήθηκαν.
Αντί να αντικατασταθούν για να εξακολουθήσει η εταιρεία να έχει άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό επιλέχθηκε ως πιο «αποτελεσματική» και πιο «φθηνή» η λύση των ιδιωτών.
Για να δούμε τα αποτελέσματα με αριθμούς:
- C-130- Το κόστος μιας μεγάλης συντήρησης στην ΕΑΒ είναι 1,7 εκατομμύρια ευρώ, με 65 ευρώ την εργατοώρα. Η συντήρηση δόθηκε σε ιδιωτική εταιρεία (AMS), η οποία χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις της ΕΑΒ και για 13 εργασίες στο αεροσκάφος -όχι πλήρη συντήρηση δηλαδή- χρεώνει 1,1 εκατομμύριο ευρώ με 58 ευρώ την εργατοώρα. Οι εργαζόμενοι έχουν καταγγείλει ότι δεν διαθέτει τις απαραίτητες πιστοποιήσεις.
- Ελικόπτερο Super Puma. Η ΕΑΒ για πληρη συντήρηση χρεώνει 1.000.000€. Στην Ισπανία όπου έχει σταλεί ελικόπτερο το κόστος είναι 3.000.000€ και στην Ελβετία στην εταιρεία RUAG που έχουν επίσης έχουν σταλεί κόστος 8.000.000€.
- Canadair CL215 και CL415 πλήρη συντήρηση στην ΕΑΒ, κόστος 1.500.000,€. Στην Γαλλία στην εταιρεία Sabena που έχουν στείλει αεροσκάφη το κόστος είναι 2.500.000€ με εκπαίδευση απο Έλληνες τεχνικούς και χωρίς κάλυψη βλαβών. Δηλαδή το κόστος θα υπερβεί κατά πολύ τα 2.500.000€.
Σε αυτά να προσθέσουμε ότι ιδιωτική εταιρεία, η Apella, δραστηριοποιείται εντός της ΕΑΒ για υποβοήθηση σε προγράμματα F16. Στα τρία χρόνια που βρίσκονται στην ΕΑΒ διεκδικούν 12.000.000€.
Ο πρόεδρος των εργαζομένων της ΕΑΒ, Νίκος Καπίρης περιγράφει την κατάσταση και όσα αναφέρει εξηγούν σε μεγάλο βαθμό τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας με τη συντήρηση των εναέριων μέσων τους.
Ακολουθεί η περιγραφή της κατάστασης από τον ίδιο:
«Κάθε πρόσληψη που έχει γίνει στην EAB εδώ και οχτώ χρόνια, είχε ως σκοπό την στελέχωση των παραγωγικών τμημάτων όπου εμπλέκεται η LM. Κάθε επένδυση σε κτιριακές εγκαταστάσεις, αγορά εξοπλισμού, συντήρηση ή βελτίωση, έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτά τα συγκεκριμένα προγράμματα: Κατασκευαστικό F-16 & C-130J, αναβάθμιση P-3 & F-16 Viper.
Κάθε παραγγελία αεροπορικού υλικού καθώς και οι σχετικές αποπληρωμές, λαμβάνουν απόλυτη προτεραιότητα, εφόσον αφορούν σε αυτά τα έργα. Για τις υπόλοιπες όμως δραστηριότητες, που επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα την Πολεμική μας Αεροπορία, δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια. Όλα αυτά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Νοοτροπία που αγγίζει τα όρια της προδοσίας. Ή μήπως αυτά τα όρια έχουν ξεπεραστεί;
Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και έτσι έπρεπε με συνοπτικές και παράνομες διαδικασίες, οι ΕΔ της χώρας να απογαλακτιστούν από την ΕΑΒ. Και για να γίνει αυτό, χωρίς να προκληθούν τα ΜΜΕ και η κοινή γνώμη, θα έπρεπε πρώτα η εταιρεία να απαξιωθεί έντεχνα, ώστε να διασυρθεί και να εμφανιστεί στα μάτια της κοινής γνώμης, ως άλλη μία προβληματική κρατική επιχείρηση, που ρημάζει τα λεφτά του λαού.
Έτσι, αφού προετοιμάστηκε κατάλληλα το κλίμα και δίχως να υπάρξουν σχετικές αναφορές από τα ευρείας αποδοχής ΜΜΕ, η κυβέρνηση παρέδωσε έργο της εταιρείας που αφορά στην συντήρηση πτητικών μέσων της ΠΑ, σε ανταγωνίστριες ιδιωτικές εταιρείες, τόσο εγχώριες, όσο και του εξωτερικού…
Η «καραμέλα» γνωστή: «Υπήρξαν λόγοι εθνικής ανάγκης.»
Αλήθεια όμως, ποιο είναι το τίμημα αυτής της πολιτικής για τον Έλληνα φορολογούμενο;
Τα νούμερα είναι αποκαλυπτικά:
Η συντήρηση εργοστασιακού επιπέδου, (Programmed Depot Maintenance), για ένα μεταγωγικό C-130 στην ΕΑΒ, στοίχιζε περί τα 1,7 εκατ. ευρώ, με χρέωση 65€/εργατοώρα. (Μην υπάρξει παρεξήγηση για τον μισθό των τεχνικών. Αυτός κυμαίνεται από 34 έως 48 €, μεροκάματο, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας). PDM, σημαίνει πλήρης αποσυναρμολόγηση, επιθεώρηση, επισκευή και αποκατάσταση ολόκληρου του αεροσκάφους και των εξαρτημάτων του.
Στον αντίποδα, η κυβέρνηση θεώρησε συμφέρον να «χαρίσει» μέρος των εργασιών του προγράμματος των C-130, στην ιδιωτική AMS. Μιλάμε για μία εταιρία που ανήκει σε απόστρατο και ανέλαβε την εκτέλεση μόλις 13 συγκεκριμένων εργασιών, δίχως να φέρει την απαραίτητη πιστοποίηση και με κόστος 58€/εργατοώρα και 1,1 εκατ. ευρώ/αεροσκάφος.
Όχι για συντήρηση PDM, αλλά για 13 εργασίες. Τις υπόλοιπες θα τις κάνει και πάλι η ΕΑΒ… Άλλα δύο C-130, έχουν προωθηθεί στην αντίστοιχη ΕΑΒ της Πορτογαλίας, την γνωστή Ogma. Το κόστος αποκατάστασης και ο χρόνος παράδοσης, δεν έχουν εκτιμηθεί.
Πλήρης PDM Super Puma. Κόστος στην ΕΑΒ, περί τα 1 εκατ. ευρώ. Αρχικά είχαν προωθηθεί σε ισπανική εταιρεία, όπου το κάθε ελικόπτερο έφτασε και ξεπέρασε τα 3 εκατ. ευρώ. Τώρα και με την απόφαση άλλης μιας βεβιασμένης ανάθεσης, το κράτος έχει στείλει δύο στην Ελβετική Ruag, επειδή εκεί η συντήρηση είναι ακριβότερη… 8 εκατ. ευρώ για κάθε ελικόπτερο.
Κάποια επίσης «δωρίστηκαν» σε ελληνική ιδιωτική εταιρεία, της οποίας την πιστοποίηση για service αφαίρεσε η κατασκευάστρια των Super Puma, Airbus Helicopters…
Τα πυροσβεστικά
Πάμε στα πολύτιμα πυροσβεστικά CL-214 & 415. Κόστος συντήρησης PDM στην ΕΑΒ, 1,5 εκατ. ευρώ. Το καλοκαίρι, η κυβέρνηση έστειλε ένα από τον κάθε τύπο στην Γαλλική Sabena, με κόστος 2,5 εκατ. ευρώ/αεροσκάφος. Το «πακέτο» όμως, δεν περιλαμβάνει την αποκατάσταση ευρημάτων από τις επιθεωρήσεις, αλλά ούτε και την επιδιόρθωση βλαβών.
Συμφωνία που αφορά σε αεροσκάφη μισού αιώνα…Προφανώς το πραγματικό κόστος θα υπερβεί τα 2,5 εκατ. ευρώ. Και το κερασάκι στην τούρτα… Ομάδα Γάλλων τεχνικών, επισκέφθηκε κρυφά το καλοκαίρι τις εγκαταστάσεις της 112 ΠΜ, όπου εδρεύει κλιμάκιο της ΕΑΒ κατά την αντιπυρική περίοδο, προκειμένου να εκπαιδευτούν από τους ΕΑΒίτες. Κατά τα φαινόμενα, κάπου τα βρήκαν σκούρα…
12 εκατ ευρώ σε εταιρεία χωρίς σύμβαση!
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως τα τελευταία τρία χρόνια, εργάζονται με κυβερνητική απόφαση εντός της ΕΑΒ, 150 άτομα, για την ιδιωτική εταιρεία ελληνικών συμφερόντων, Apella. «Υποστηρίζουν» παραγωγικά το κατασκευαστικό πρόγραμμα των τμημάτων του F-16 και κάνουν χρέη management, (!), στο πρόγραμμα αναβάθμισης των Viper, ενώ εκπαιδεύτηκαν από την ίδια την ΕΑΒ… Για αυτά τα τρία χρόνια, η Apella αξιώνει να λάβει από την κρατική επιχείρηση 12 εκατ. ευρώ, δίχως να υπάρχει υπογεγραμμένη σχετική σύμβαση σε ισχύ.
Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω αναφορές και τα απτά οικονομικά μεγέθη, ας κρίνει ο κάθε νουνεχής Έλληνας εάν υπάρχει λογική πίσω από όλες εκείνες τις ενέργειες θυσίας της κρατικής ΕΑΒ, στον βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων και της σύναψης εφήμερων και ευάλωτων συμμαχιών.
Μόνο και μόνο τα παραπάνω, αναδεικνύουν τον ρόλο της εταιρείας, ως μέσο αποτροπής στην διαφυγή πολύτιμου συναλλάγματος από την χώρα, αλλά και παροχής ποιοτικών υπηρεσιών στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μας.
Υπάρχει τεράστια διαφορά στα κόστη και στο παραγόμενο έργο, μεταξύ μιας επιχείρησης που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος και μιας άλλης, που ιδρύθηκε μέσα από το αίσθημα του πατριωτισμού.
Και εκεί θα κρίνει η ιστορία και τους ηγέτες που έλαβαν τόσο τις σωστές, όσο και τις λανθασμένες αποφάσεις: Άλλοι αποκαλούνται «εθνάρχες» και άλλοι θα χαρακτηριστούν